장음표시 사용
41쪽
ponantur. : Nam nostra aliena est, a Galliea pods; in qua, saepe accentus, a penultima , in ante penul. timam. , ab ultima , in penultimam , & vice.ver. sa , migrat. Caussa Vero , propter quam , ejus
dilodi transpositio toleretur , in Poesi Gallica , haec est ; quoniam pleraeque illorum voces & vocabula accentum habent, in ultima. Si itaque iam Gal. li , secundum regulas Pro sodaleas , I ad accentum vocum, carmina sua concinnarent , nunquam
Poesis illorum, carminis nomine, veniret. At, in nostra lingua , non est ejusmodi locatio accentuum tam frequens, in ultima, ae in Gallica: quapropter quoque commodius possumus, & debemus , accentus , in versibus nostris, Observare ; ut recte eo l. locentur ne longa , loco brevis , S vice versa , Ponatur. ) Rem se ita habere , in Lingua Gallica , multis& pland innumeris exemplis, demonstrari potest, e. gr.
Mollere, in Com. Femmer Scarpantes: ' i
ubi observandum est , το chimeres habere , secundum genium linguae Gallicae, accentum, in penultima ; sed pro Iubitu Poetae, transfertur, nunc in ant
penultimam , nunc iterum in ultimam.
Apud Latinos, usia receptum est, ut omnia momnosyllaba natura sint longa r at apud nos , si cui apud Gallos , interdum sunt longa , interdum brevia , exceptis excipiendis. I Prior vocalis, in V . . . disyb
42쪽
idi Dilabis , se Ner est longa , posterior brevis; exceptis compositis quibusdam, quorum nonnulla habent accentum , in penultima & ultima simul, nonnulla iterum , in ultima. 2 Trisyllaba non composita primam vocalem plerumque habent longam , reliquas vero bre Ves. 3 In Tetra labis, accentus plerumque est, in ante penultima ; si vero . habent accentum , in tertia , producitur quoque prima. In Penta syllabis, prima est anceps, ct ante penultima longa. s) In Hexasyllabis denique,
fit alternatio. i Ab exemplo allato, in superiori g. patet , m nosyllaba interdum , apud Gallos, esse longa, interdum brevia, ut το D, des, fori &c. Sic etiam apud nos: . Ollio inis o uiud at las Da m drdilis md prisa. Ubi observandum est , monosyllabum, .uitly naturam brevis induisse ; quod vero interdum quoque Iongum sit , ex hoc patet exemplo: . M in hilip at in udi dr sem hilip di ullom unditi-Excipiuntur monosyllaba quaedam, quae tardiorem pronunciationem habent , & nunquam brevia sunt, sed . semper longa , e. g. tius ι huel frus ι rust se iis &c. i uniri lius t morti et ι Sud tu dii min liasi i nod tr. Aliter:
Ex hisce exemplis constat , monosyllahum, natura longum esse, &nun quam brevis naturam induere posse, quod quoque meridiana luce clarius fit , ex hoc exempo:li diad ι . t Pudh/ for niipi uti mili moretr is octa. tibi litig elavatur, cum ostensione aurium , quae, in earminibus Mecanis , ferri non debet.
43쪽
19 Penultima , in bissyllabis , est Ionga, & ultima brevis, e. g. Jadtr Uloder Syfltrι Sio dir/ opinam i ha meis bergit mainti &c. Excipiuntur tamen I9 ejus modi bis laba, quae, in principio vocis, habent adisjectionem Syllabicam brevem,& accentum , in ultima, c. g. Srga I futrit &c. a) Peregrina, ut Uratur Iliophit &c., quae habent penultimam brevem, ultimam
4e imitet hisnar odὶ ait &c. . Item,participia semper habent antepenultimam longam, reliquas Vero breVes e. g. Bungandi ι darrande silmmande &c. E. G. Eolin marinari moln ndrsona titiliungandi Ipstri Stilrnorg glimmande hor/ af darrande raddhosa strivi Tetrasyllaba habent accentum, in antepenultima, e. g. Eldrdgligis ololliget interdum in penultima, ut oregeriis 1 regementes titnarena tit narini or &c. Sed tunc observandum est , primam quoque fieri longam , quod constat, ex hoc exemplo:
f. III. . Omnes Vocales , quae finiunt voeem , in trisylla. his , tetrasyllabis dic. suut breves: licet, apud
44쪽
S CANA IIODIERNA' 39 Latinos, nonnullae sint longae, nonnullae iterum , breves. 3 Vocalis . ante vocalem , non eliditur. I Politio non semper effcit antecedentem Voca.
lem longam. 3 Omnes Diphtongi, quo loco sunt positae , in voce , natura sunt longae. 4)i) Desinentia in A. givis ot obigripuis dr lin maresse ranatCΦ lina tan cfars diu p fortior tin ivlehit allina. Desinentia in Cab Zire tu muctrige udf, filamiridentis Esapere flore Diii idq ladger i mlt sanit ivitur i tunsom mori &c. Desinentia in I.
et) Vocalium concursus duplici fit modo , in lingva nostra , vel in ipsa voce , e. g. stia 1 stpar flia 1 os roa 1 roa &c., cujus exemplum hoc esse potest:
Vel etiam extra Vocem, e. g. piora ondi ubi a & o eo currunt, & in principio , hujus versus rι at moenissor ii mid iorbinis spis stola Ddmias. Et licet , tali modo , concurrant voca Ies, non tamen elidatur alter, sicut patet, ab exemplis allatis. 39 Positionem , in lingva & Poesi Suecana , non adtendi, constat, non solum ex hoc exemplo , sed etiam multis aliis:
Hercules orta fiod upp in morson i 'rila sinungi om/gulltc af diactstost imi f/ Miru han siit it hvirni boria.&e. Obs In versu priori, habentur haec verba : orla stodi ubia ultimum, in urin 1 positume it ι longum foret, si politio
45쪽
46 p Roso DIA . εtio adtenderetur ; at illud a uItimum est natura breve tunde quoque clarum est, positionem st/ non liabere ea nodem vim , producendi sonum , ac apud Latinos. Ita
quoque , in posteriori versu , & qui te in lusce verbis, angeli ι ustotriit ue si jam positio adtenderetur , evaderet utique e I iii diraepi longum , propter positionem ii lita ut pronunciaretur ungill loco di tit. Sic medium e 1 in temeriat ellet longum politione, r n 1 ut etiam pronunciaretur itfiuirile ι loco lis nurni. B. M. Archi- Episcopus up salientis , Reverendiis D: nus Doctor , Haqvinus Spegel , in praefatione , ad egregium illud O-lius, quod vocatur Quas murci os hiulla ι videtur ob- .ervasse positionem, in versibus suis, & quidem in Heroicis , F. G.
Etitrnorg gliminandi har af darra ide rdddhoga I rdstr. Ubi primo possitio est , in Sollia ι quae est Spondeus, &quidem in ultima syllaba ; ita ut e sit longum, positione , n&ε & secundo, in Stiernors ι ubi o est longum,
positioηe r & g. Sed hoc observare, pro lubitu, unicuique , relinquimus. Nostrum tamen judicium, hac de re , hoc est , quod, ad positionem, non adten--dere semper pollimus: quoniam concursus consonan- . tium magis frequens est, in lingva nostra , quam in Latina ; quapropter, ad effugienda incommoda & im- pedimenta , circa scribendum carmina , quae, ex concursu plurium consonantium , promanant ; existimannus, melius esse , praecipue cum versus nihil suavitatis exinde amittant, ad positionem non adtendere.
46쪽
. IV. Nomina adpellativa monosyllabica , praefixa gliis
vocabulis, semper retinent accentum suum,
47쪽
42 PRos ODIA upadr illi tibin dii; in id est Π staba bs. Ex hisce patet, ejusmodi syllabicas adjectiones semper longas esse, & accentum sequ entis syllabae quasi absorbere. Sic quoque in reliquis. Hujus rei exemplum videre licet , in hisce sequentibus, ob huadrad/ o astutili is duplollig I bibthulla.
Hoc, circa ejusmodi vocabula, observandum est: primam adjectionem, licet natura brevis sit, ut in otJrrdita semper recipere accentum, & secundam, licet natur onga sit, evadere brevem e. g.
du os larditar milli intd sag och orbui postre it duplo ligi b d a millia siti flair flautit &e. l2ag obthin diud gar miti stigi tit log mig tductir &c. g. V. Vocabula, quae desinunt, in consonantes, ulti mam habent brevem, exceptis excipiendis r Quando syllaba longa sequitur longam , in carmine
Heroico, prior quati ablorbet accentum posterio S. 2ὶ Peregrina denique verba, sive sint Latina, sive Gallica, sive alia, si modo tolerentur , in Versibus SVecanis, retinent accentum suum 3 . i) Patet ex hoc exemplo
Excipiuntur tamen , quae delinunt, in N. & T. simul,& habent accentum, in ultima. Ex. Gr. Giginti Tege/rrenti stinent galant. Ab hisce vero, iterum excipiuntur an formandit &alia, quae, sub compositis, veniunt. U E. G.
Ut tina drdpliga miret ij stola psti ordinis glommao &c. Sic quoque e tori uti rudi ochm diligi iba I tu .dem ma fallas &e. abi, I, in tina sit tinqs Au, in uti i stor utii quae longa sunt
48쪽
t Sures NA N RNA. M t natura, brevia fiunt, ob antecedentia rnonopyIIaisba, at & llori quae naturam longorum omnino indu
3 Hujus rei exemplum habemus, in hymnis ni stris sacris , e. g. In dulii jubilo &c.
q. VI. Tantum de accentu ; ordo vero lam postulat,
ut pedes, qui, in Poes Suecana, occurrere χωlent, indicemus, & aliquid, de illiς, disseramus. Pes, secundum definitionem Grammaticorum, est. numerosa duarum triumve syllabarum constitutio. Pedes autem nos, sicut Latini, dIvidimus, in bis . .
syllabos . trilyllabos & quadrisyllabos. Bisyllabi di. viduntur, in simpIIces & mixtos. Bisyllabi sim.' i plices sunt Drrisbius veta, & Spondeus - - Bisyl. labi mixti sunt, Iambus υ 8c Trochae US . v. Trisyllabi dividuntur, in simplices & mixtos. Simplices sunt Tribrachus v v v, & Molossus Mixti sunt Anapaestus vυ - , Dactylus -υ υ Bacchius υ .Palimbacchius --υ, Amphibrachus v -υ dc Am. , phimacer - υ-. Quadrisyllabi autem pedes non ti cum inveniunt, in Poesi nostra Suecana. f. VII. v
De Rhyimis, iam pauca dicenda sunt. Rhyimus
est vox de sumta, ex mathematicis, & nihil aliud est, quam concinnitas, seu concentus oratio is nis, qui resultat, ex certa pedum collocatione. Hi sunt, vel ira Iculini, vel etiam feminini. I Dein - de, circa illos, observandum est, quod, si masculini sint, una vocalis & una consonans, vel etiam plures, sint eadem: ita ut disterant solum , prima F a con-
49쪽
consonante, in principio vocis: si vero seminini ψsint, duae ultimae syllabae debent esse aequales; ita tamen, ut prima consonans syllabae penultimae alia sit a . 1 Rhythmi masculini vocantur monosyllabici e. g. 0yan fantias; I da g/ bros roli biod stod brudii strud&c. Masculini dicuntur, sine dubio, eam ob caussam, quod habeant Rhythmum simplicem: quo enim magis simplex, eo quoque magis perfectum censetur. Feminini vero bipyllabici, seu trisyllabici vocantur e. gr. lingastprinaa drisivas Irimas halma I gramal ungi r iunger &c. Feminini vero dicuntur, quoniam habent .. Trochaeum, semper, qui vehementes sunt in initio, . sed cito deficiunt. Σ) In Rhythmis masculinis, duae ultimae literat, in stilaba, aut etiam tres, si ex quatuor vel quinque con- , Hat vox illa, eaedem sive aequales esse debent, literis ultimis, in illa voce, quae Rnythmum, cum ultima pra cedentis versius, conficit, e. g. mili/ litt/ ubi i/ s t
inVeniuntur, in utraque voce, literae vero initiales diversae sunt, & erunt. Sic quoque, in bi syllabicis, seu femininis, debent rhythmi consistere, in similitudine soni, non vero in plan E eodem: & quidem sic, ut ul- . tima syllaba, in utroque, eundem plane sonum trabeat,e. g. in hantur & tdudis; ubi ultima syllaba, in hduda
est aequalis ultimae, in tanda. At, in penultima, obse vandum est, aliquam similitudinem syllabas habere, non vero planE eandem, e. g. in lyri a & drisma; ubi t & isimilitudinem, inter easdem faciunt. Consonantes V ro initiales diveris sunt, semperque erunt; si inodo aliquam venustatem secum adferant.
Ad carmina, seu versus, jam denique Venimus, equorum differentiam, in I. IL Praefationis tradidiis
50쪽
, svECANA HODIERNA. Ididimus: nunc igitur carminum genera enumera. re, & singula, exemplis Suethicis . exornare, animus nobis est. Primo , ratione Rhythmorum, di. stinguimus versus, in masculinos & femini nos r). Deinde, ratione pedum, in sina plices et & composi tosa, i) Sicut in I. VII, distinguimus rhythmum in mascuo linum & femininum; ita quoque versus, in masculinos & femininos. Masculinum vocamus, qui monO- syllabum habet ultimum, in ultimo pede e. gr. Sungi ru siniti och April rear eti/ ΟΦ ait thit summa/ dr. Femininum autem vocamus, qui, in ultimo pede, habet bisyllabum, e. g.
Dultist fdriis sis in funir Galliat oti lana ros torsivinnir. 29 Simplices sunt, qui, per se, subsistere possunt:
seu quod, una tantum metri forma, consistunt; inter quos primo ad nurneranduin est carmen Heroicum, seu Hexametrum, sic dustum; quia sex pedibus constat, Dactylo scilicet Trochaeo & Spondeo, quorum quinto est Dactylus, sexto Trochaeus ; quatuor vero prioribus promiscui sunt, Dactylus & Spondeus; cujus Schema hoc esse potest:
marnt bergin mali fir af basivalidi darra och planga. Archiloclitum constat, duobus Dactylis & syllaba longa, cujus Schema hoc est:
Soratius pilare sidoeta dicta, fasta dia id &c. Sic vocatur, ab Archiloco Poeta. Alias dicitur 'L F s cum