장음표시 사용
1쪽
PRESBYTER AQUILEI ENAIs FIDE AET RELIGIONE
VETERIS ECCLESIAE AQUILEIENSIS MONUMENTIS SCRIPTISQUE SUFFULTAE FOROSULIENSI IN ARS REG STUDIORUΜ UNIVERSITATE PATAm AD SACRA THEOLOGIAE LAUREAM
3쪽
5쪽
Quod totius antiquitatis principibus viris ac prope
luminibus accidit, ut et qui proximi iisdem aetat ossent ac sere aequales discrepantia omnino judicia de eorum vita proferrent, et qui posterioribus saeculis deinceps floruerunt, nihil sibi certi suppotere quaererentur, id et Turanio Rufino Λquileiensis Ecclesiae Presbytero contigit, quem a nonnullis
inter haereticos numeratum, a nonnulli vero Caelestium quoque ordini adscriptum intuemur i). Profecto si Hieronymo, et caeteris qui Hieronymi Parios sequuti sunt, fidem habemus, a Rufino inprimis nostro non modo Origeniana illa dogmata, quae toto tum oriente grassabantur, scd etiam Pelagiani errores, quibus occidens universus post ejus interitum perturbari amigiquo caepit, disseminati ac propugnati sunt, sic prorsus, nemini ut mirum videri debeat, si recentiores quoquc viri cum doctrinae, tum etiam integritatis laude spectatissi
ti Florar. Sanctor ad diem XIV. iun. a Anna EGI ad ann. 4o2. δὲ Supplem ad Baron ad ann Da. 4 In notis ad Epist. nast. et in Hist. Pelag. Disert.
6쪽
montius i meque non Peronius ahcum Natali Alo andro S , Anastasii Pontificis verbis aut per
peram acceptis, aut aliquantulum immutatis, cumilem jam lata sontentia perculsum Condemnatumque stirmaverint. Contra autem, si totam ejus vitae rationem nobis ante oculos ponimus ac diligento inspicimus, licet ipsum qua Romanorum Pontificum Sanctissimorum Siricii, Anastasii, Innocenti praetcrea Colloquio, et epistolarum commercio honestatum Cognoscere, qua cumdem Ornatum prope intima consuetudinc ossiciorum
cum pluribus, qui ct Episcopali fastigio insignes
per eam actatem fulserunt, Chromatio Aquil tonsi, Concordiensi, ut credo, Laurentio, Brixianorum Gaudentio, Μediolanensium Venerio Pra
sulibus amplissimis, quibus adde, si placet, Petronium qui Bononiae, Paulinum qui Nolae 4 , Augustinum qui Hipponae, Ioannem qui Hierosolymae Religionis principatum tenuerunt; quibus omnibus procul dubio propudiosum, sicuti am
1 opp. Tom. XII. artici om a Respons ad Reg. Britann cap. 33. 3 i Laeel Sae IV eap. I. art. 32. His addo Benedictum XIV. Ponti .max in Praef. ad dit. Nov. arly I. Romani. 4ὶ Reseram hie tantum Paulini Nolani verha, quae sunt: u Attamen quae de meo non habui de fratris unantini opulentior thesaurian petivi et ipsam adnotationem, quani Commonitorii vice miseras. n o Severe literis meis inditam direxi ad Rufinum presbyterum. - sanctae Melaniae spiritali in via comitem, vere sanctum et pie d rictum, et ob ho intima mihi assoetione conjunetum. - Epist ad saepie Sever. XXVIII. alias XI.
7쪽
bitror, ac prope iactarium videri debuisset cum haeretico homino teneri vel aliquo familiaritatis ossicio Quod nimirum cum Socum animo reputarent Scriptores illius aetatis, aut non longe r motae, prae caeteris Palladius Helenopolitanus i),
Sidonius Apollinaris a), Cassianus S), aliique, G lasii Ρontificis summiis, judicio plane adhaeserunt,
qui Turanium Rufinum, virum vere Christianum,
religiosum et pium appellare non dubitabat recentiores vero plurimi, idemque probatissimi homines Cardinalis Norisius 5, Bollandus 6, Fontaninius 7 , insuper Bernardus Μaria de Rubeis 8),
de quorum profecto integritate ac doctrina nemo ambigit, Aquileiensis Rufini causam suscipere neutiquam sibi verendum esse iudicarunt. Cum itaque ab eo usque tempore, quo atrum Aquileiensis Ecclesiae Scripta illustranda suSceperam,
Cognovimem tum veteres, tum recentior scin di-
i En eius verba cum Melania seniore vixit etiam nobili m simus, et moribus . inissimus et lariissimus Rufinus ex Aquileia ei-- vilate italiae, πρεσβ/εριο ει 'i ἔτερο καταξιωθεις qui ostea di--gnus est habitus presbyteratu, quo non si inventus intor homines nee doetior, ne mitior. n Hist. Lauste P. III. a Epist. Lib. II. P. 9. 3 Rufini quoque Christianae Philosophia vir aut contemnenda Ecclesiasticorum portio, ita in Expositione Symboli etα Lib. VIII de Incarnat. P. T. 4 Aet Concit Rom. LXX. Episco ann. 494. 5 rant Pelag. lib. I. cap. IV. 6 Tom. I. ad diem. I. ann. Hi,i. ii Aquil lib. V. cap. ult. 8 monument. Ecel. Aquil cap. XIV.
8쪽
vorsas de Rufino opiniones abiisse, nequc hactenus plane constare quid magis ex veritato sentiendum sit, non absonum judicavi hanc mihi disquisitionem imponere, et opinionum utrimque momenta ad examen revocare. Quod quidem etsi arduum et salebrosum sore sentiebam, recreabat tamen animum cogitatio, quod longo et assiduo in Rufini peribus edendis studio iam ante adhibito et praesentissima plurium sacrorum Script
rum notitia munitus, in arenam descenderem. opus aliquando conseci, EXIMI AC DOCTISAIMI VIRI;
atque illud ipsum nimirum est, quod vestrae auctoritati ac sapientiae dijudicandum subjicio solemni hoc die, quo vestrae humanitatis luce illustratus ad Theologicas Laureae dignitatem assequendam accedo Certe vobis adjicentibus animum, non dubito qui Turanio Rufino ea tandem aliquando macula detrahatur, quae temporum quibus ille vixit inscitia aut injuria quadam inliusta illi est, et verecundiores se praebeant in Po8terum advorsus sacra Histoliae in Ecclesia Latina Parcutem nostratium nonnulli, quos de tanti viri fama ac dignitato tuenda sollicitos fomlassis esse decuiSSet. Λntequam tamen Rufini causam propugnaudam aggrediar, mihi aliquid dicondum arbitror de ejusdem natali solo, quandoquidem post decem et quatuor ab ejus morte elapsa saecula, D adversus totius antiquitatis testimonium, adlluc dis-
9쪽
putari fama accepimus, atque adeo inter homines quos profecto nil minus decea Nam Cum a r motissimis temporibus natio quaelibet politisis ribus instituta plane intelligeret etiam ad post ros majorum gloriam pertinere, non modo quae aliae gentes eripere ac sua facere Conarentur m gnorum hominum nomina, omni ope vindicanda curavit, sed dubia quoque et aliena saepe sui juris esse contendit; unde aliquando accepimus
Contentiones Exortas, et magnos excitatos tumultus audivimus ne vere nostrum quempiam latet
septem Asiae civitates pro Homero sibi vindicando singulas decertasse, atque adeo suos immaniter natos devorare solitam suisse nationem illam, quae magnis hominibus, et Patriae telluris propognatoribus debitos honores persolvere noluisset. Ecquis igitur arbitraretur Rufinum, ejusmodi ac talom virum, qui orbem pene universum etiam dum viveret, sui nominis fama implevit, nostra tandem aetate, hoc saeculo, gententiam serentibus
Μariano Victoreii , et alio quodam mihi non plane cognito, ex sua civitate expellendum, ad eosque ultro amandandum, qui de hujusmodi sibi gloria asserenda ne quidem cogitarint Nimirum qui Boccaccitia quoque auctoritate posthabita, For
i an iis Hieronym inter eius opp. d. om recusa in M. Populi Ron . . a acci carmina, quae ad rem nostram faciunt r. me tibi sit durum versos vidisss Poetae . Exulis et patrio tantum sermone onoro .
10쪽
juliensibus de immortalis Vatis hospitio nequaquam gloriandum contenderunt, iidem ipsi haud
Concordiae nostrae, scd Mirandulanae Rufinum adscribendum muliunt, eo videlicet argumento innixi, quod divus Hieronymus de ea Patria dixerit, qua senex Paulus Concordiensis sa), perin-do ac si ab urbe Aquileia Λltinum versus iter facien--Fraudibus ae nulli redimiti erimine iniquae Fortunae exilium relinquum voluisse futuris Quid metris vulgare queat monstrare modernum Causa fuit Vati non quod Persaepe rementes, Invidia dixere rures quod nescius olim Emit ho Auctor, nosti forsan et ipse. Traxerit hune juvenem Phaebus Per etia nivosi
- Cyrocos, mediosque sinus, tacitosque recessus is Naturae caelique vias terraeque marisquD Aonios sontes Parnasi culmen et ANTRA . Iuxta Paciseos dudum, serosque Britannos. -
Εκ ol. II. Biblio Leopiad Laurent edit a Marci Bandin. . Ne sit vero qui dieat Memmium musis tantum usisse: nam cuique legenti acile patet a sensu poetico eum transire ad histori- eum et post depicta lighieri itinera per regna immortalia, peregrinationes suas per varias hujus soli partes, et praesertim tempore exilii sui graphie describere Daud tamen me conjicere intelligo inter quaestiones alterius gene is ontra Virum illustrem de Ghibe lino Poeta optime meritum jam aeriter permotas, ne quidquam detrahere parii saniori Foroiuliensium rectae iudieantium, qui quidem de hospitalitate tanto Vati praestita jure merito gloriantur uno verbo concludam cum Hieronymo: Nullum laesi, nullius nomen mea serin mura designatum est neminem specialiter meus sermo pulsavit r quam qui irasci mihi voluerit, prius ipse de se quod talis sit on-- fitebitur is Epis ad Nepoti, i Invenitur et alia Coneordia inter Lusitanos sed qui eidem Rufinum nostrum iam altribuerunti satis superque refutati sunt a es. Fontaninio His Lit. AquiI. lib. IV cap. L et De Vir. Illus eaμ HL Epist ad Florent. . et alia Epist.