장음표시 사용
31쪽
27 damnat, tum Rufinum excu8andum censet, dummodo, ut ipse de se testabatur a , rigenis dumtaxat interpres fuerit, neque ejusdem opini nibus ex animo adhaeserit; secus si res se hab ret, causam ejus relinquit iudicio illius qui est Deus verax, et Unus Midet in cordes a). Quae sancsummi Ρontificis verba quidem arbitror tanti sa-cienda esse, ora ut singulis obstruant, qui cum
rum sententias doctissimi omnino viri Cous tan
penitus refutarunt), Pontificalium Rescriptorum Sen8a distorquent, atque adeo Rufinum ipsum
anatnemate perculatam effutiunt.
Hujusmodi tamen purgationem satis neutiquam habuit Hieronymus Etenim cum videret Eam a
i ta est Molag. ad Pontil. An s n. 7. a Sequentia Anastasii verbat Rufinus, de quo me eonsulareis dignatus es, conse entiae suae divinam habet arbitram maiestatem: . apud quam se integro devotionis mei ipse viderit qualiter de vaea approbari sego enim approbo si Musat Auctorem, et nexecrandum laetum populis prodit .... quod te vero vulgi dein . plo sicut scriptum est Non si homo in Deus, nam Deu ridetis in orde, homo Mel in faeie A. I. Reg. XVI. . Anastas. -- lis Episti ad Ioann Ierosolym. . 3 In notis ad Epis Mast. Pontil. 4 Lib. de Doctrin et Diseiplina Eec n. 7. 5 Brev. His Eec Sae Iv cv. 5. 6 Epist. Roman Pontis o I. 1 mis Li Aquil Lib. v. cap. 18. 3 siseri de Rufin n. 6.
32쪽
locorum sententiarumque Comparatione in uiuintare et corrigere non poterat, ea si prorsus in
Latium transferret quemadmodum Auctor jam lituris consignarat, criminari Rufinum caepit hoc ab illo data opera, et dolose factui ut parvulis iusde offensioni essot. Sed Rufinum ab huiusmodi crimine facile, arbitror, liberabun quicumque SE-
cum animo reputent,hoc tantummodo in sua Pra
sutiotio eumdem polliceri, se vidclicet curaturum, ne ea, quac in libris rigenianis ab Origenis mente discrepantia inveniuntur, admitteret aesproscr-rui, Sucus vor quae ab alio aliquo, aut ab ipsa fido fortasse disentiunt i . Hieronymus tamen Rufi-
1 Reseram integrum eius Iocum . Nam eum honoris gratia. mensionem fecissemus hujus viri Hieronymi . qui hae nune ad- inducit ad crimen, pro eo quod ante nos ipse prior Origenis quam- . plurima fuisset interpretatus, et eius vel eloquentiam in expluis calido, vel in interpretando diligentiam laudassemus eumque nobis
adiecimus nune ergo etiam nos Lee non eloquentias iri s. M. ii scis tinae tamen regulis in quantum Ossumus aequimur. O QSE--ω hoc ne ea, qua in taria rigenis a semetipso Linis remmia instenirentur, atque eoneraria proferamus inmento qui legis, ne hic te breviter dictus sermo praetereat, quem dixi, quian non mineram ea quae in i is risenia a semetimo inseremum tia inveniuntur a ue contraria. Non enim generaliter promisi me non rotaturum, quae essent fidei contraria sed quae ipsi sibi es-- sent contraria, vel quae a semetipso discrepant non quae a me. m vel ab alio aliquo discreparent. Non ergo hoe sermone subripientes
33쪽
I9 Dianam interpretationem ut a plurimorum manibus excuteret, et sua, quantum fieri posset, lamaac dignitate expoliaret, novam aliam lucubrati nem suscepit, quae a textu ipso, sive exemplo Auctoris ne latum quidem unguem discederet i). Aquo ille incepto utinam destitisset Nam Avitus
quidam, frustra admonente Hieronymo, erroribus
quibus illud opus scatebat, imbutus, iisdem totam
late Hispaniam sic miserrime insecit, ut pernici sius quam armis Barbarorum, malorum hominum opinionibus exindo agitatam Orosius disco
Plamque tradiderit α). Igitur cum tot se iaculis undique jam peti
Rufinus intelligeret, et ama aliquando suae Consulendum cognosceret, diuturno silentio finem imposuit, atque Gennadii verbis ut utar, uobtrectatori opusculorum suorum respondit, duobus voluminibus, arguens et Convincens sen Dei intuitu et cclesiae utilitate, auxilianten Domino, ingenium agitasse illum vero aemula-n tionis stimulo incitatum, ad obloquendum Stinium vertisses 5 .no vero quidquid a Rufinoo inimici calumnias generent, ut dicant me promisisse quia si quidis contrarium est vel discrepat a fide nostra proferam. Hoc enim sim facere potui tam n promittere non auderem. Et si quidem iacium . hoe in Op re, o invenies amplecti m eris; si vero in aliquo ti--hi minus impletum videtur, culpare non poteris, quia professionis . meae tale vinculum non tenes, te. Polog. I. n. 14. si Rufin Apolog. I. u.
et Hul Lib. VII. 5 De Vir. Illust caP. XVII.
34쪽
conscriptum prodibat, id statim severiori trutina ejusdem detractores atque aemuli exponit bant. Qui ut primum exemplar operis sibi comparare potuerunt, Statim eodem in compendium redacto, ad maximum in oriente Doctorem transmiserunt, a quo nihilo segnius duobus v luminibus elucubrata responsio, ad Pammachium Iarcellamque perlata fuit r). Quo tempore, cum Rufinus a multis qui suarum' pologiarum sensa minime assequuti erant, verbaque ipsa cor P rant, aut in alienam significationem detorserant, male se haberi vexarique passim intelligeret, nulla interjecta mora, easdem sua sponte ad ΙΙieronymum transmittendas curavit adjecta Epistola, cuius aliquot tantum agmenta nobis relicta a), hortans praeterea ut ponder urgumentorum pacatiore secum animo reputaret, ct ab nimis acerba criminatione aliquarid recederet. Sed tantum abfuit ut aliquem moveret lapidem, ut novae etiam adjectae quasi dissidio iaculae viderentur. Siquidem accerrimo ingenio vir arma iterum sumpsit, tertio conscripto voluminc e per i podiaconum Astorium ad Augustinum in Africam usque transmisso S); qui prudentissimo quemadmodum a natura pracditus erat consilio, in liunc discordia campia in Sc
it Εκtat interii p. sieronym. o I et Veron. a Extant in Vol. II. P. Aquil d. Utin. 3 Inter opp. Hieronym cit. Vol. II.
35쪽
SI conjicere recusaVit, sed tantam animorum di s nsionem inter Sapientissimos viros excitatam
sedare studuit, eosque sequentibus verbis componeret Nescio quae scripta maledica supra tuon nomine ad Africam pervenisse audivimus. Ac-ncepimus tamen quod dignatus es mittere illis, respondens maledictis: quo perlecto lateor, mul-ntum dolui inter tam charas, familiaresque pedin sonas, cunctis paene Ecclesiis notissimo amin citiae vinculo copulatas tantum malum extitis-nse discordiae. . . . Quae sibi enim jam fida pecto-nra toto ore laudantur In cujus sensus lota son proiiciat secura dilectio Quis deniquo amicus, non formidetur quasi futurus inimicus si potuitis intor Hieronymum et Rufinum hoc quod plan-n imus cxoriri i) , Ceterum quod Λugustinus precatus sucrat, Chromatius Aquileiensis susc pit, et offensiones aliquando ut hinc atque inde
tollerentur Ecclesiasticam Eusebii Caesariensis Historiam latine reddendam Rufino Commisit. Qua nimirum occupatione curaque distentus Rufinus a causae suae defensione sibi supersedendum judicavit, donec expleto opere Romam reversus St. Numquam tamen movere Hierouymum potuit ut a sententia deflecteret; nam Hi ronymus, quoad vixit, adversarium telis omnibus laniandum curavit, fraudulentem saepe hominem
36쪽
appellans, et ex levius Catonis, intus autem di ronis gerentem animos, numquam sibi ipsi constantem, ad extremum hujusmodi, ut monstro si
milis videri debeat i) co etiam prope dixerint
simultatis devenit, ut derideridi causa contumeliosum Grunionis nomen idem imponeret a); quin etiam extincto essana Rufino, dum in Palaestinam reverti parabat S), anno videlicet Christi quadringentesimo decimo, hisco verbis dorius interitu Eustochium portiorem socii u V n rum quia tu indesinenter hoc agilas, o maligno vulnere cicatrix paulatim obducitur, Scor
npiusque Rufinus inter Enceladum ot Porph nisium 4 Trinacria humo premitur, et tydra
n multorum capitum contra nos aliquando sibi, lare cessavit 5 ., Ita nimirum per totum dissidii tempus se gessit Rufinus. Numquam princeps in arenam Scendit, pugnamque conseruit; in acie semper intrepidus tota inimica despexit, aequam in Omnibus mentem retinuit, neque nisi prope Coactus
Q V. Episti CXX v. Prolog. in larem et Comment in um- doni lib. IV cap. a. et pluriniis aliis in oris. a V. Descriptionem Testamenti huius Granionis in Insiit. Diplisma Fumgaui lib. III cap. 6 et in Brissonio e Formulis lib. VII. 5 Paulin Nolan Epist. XLVII. alias XI XIII. 4 Seite advorti Card. Perotitus debere ex Porphyrionem ommmisrium. V. eius Respons ad Rem Britanti soc I. . . De Pomphyrioli gigante loquitur artialis lib. XIII pigram. 6. et Apollodorus bliot. lib. I. 5 Praesai in lib. Exoch ad Rusto h.
37쪽
se tueri studuit, et jacula retorquere. Origenis quidem studiosus videi, maluit, non ita tameti, ut aut ejusdem errores probaret, aut de robus diavinis aliquando temere illata judicia aequi bonique faceret quin immo quando origonos ab origene dissentiebat, accurate praemonuit instituta otiam locorum comparatione; quod ad Rufini honestatem tuendam quantum valcat, ecquis est, qui noti sentiat Prosecto idem ipse, ceteroquinis pientissimus Doctor, qui ingenii credo sui potius impetu ductus, quam aequitate Rufinum haer licis adnumeravit i , nullam sane eiusdem doctrinam anathemate percellendam excerpsit ac designavit, nihil singillatim obiecit, quo Pervinceretur Adamantii dogmata minus recta, aut etiam improbanda eumdem propugnasse. Hinc minime audiendus Cardinalis Norisius, Bollandus, aliique, qui Rufinum ipsum errores, in quos antea prolapsus fuerat, palam in posterum improbasS COntendunt. Nam Palinodia, quae a nonnullis Rufino tribuitur, nihil ad illum attinet. Etenim manuscriptum Bellovacense, unde ipsam primo Gamerius excerpSit, tum Vaticanum, ex quo Norisiu eamdem descripsit, tribuunt quidem ipsam Rufino cuidam verum ab hujusmodi codicibus ostendi nequit agi de nostro Aquileiensi. Quin immo huiusce alinodiae exordia, quae sunt hujusmodi:
a I.ib. II contra Rufin . 13. ei hi Epitaph. Marcet n. v.
38쪽
uiropter venerationem Sanctorum Locorum, Ie-n rosolymam et Bethlehem venimus, et intoli is ximus plures fratres in nobis scandaligari eo, quod audivcrint, nos multa haeretica, et quaen contra fidem Ecclesiae veniunt, profiteri, M satis aperte pervincunt ad Hieronymi aemulum eam
non pertinere Cum Plano OnStet, EX O Ontentionem inter utroSque exortam FSe quod,
quemadmodum Hieronymus secorat, Rufinus Origeni verba dare noluerit, ejusque libros coram Aterbio devovere, dum Hierusalem Commorabatur i). Cum itaque hujusmodi Palinodia Hiorusalem scripta suerit, ut ex verbis constat superius allatis, Rufinus vero semel inviserit Urbem Sanctissimam, Certum est proptereaΡalinodiam huiusmodi ad eum pertinere minime posse.Ρraeterquam quod sententia nostra confirmatur etiam ex eo, quod in hujusmodi Apologia anathemate percutiuntur ii quoque is qui dicunt animas prius suisso quam na-n tae Sunt et nori Cum corpore Aecundum exem-
nilum primi hominis, a Doo quotidio fieri , At Rufinus noster, cum iam in Italiam reversu o set, nihil se aliud de hac quaestione perspectum habere declarabat ad Anastasium Pontificem, nisi hoc, Meum esse animarum et corporum Crea, torem a) n Quid quod Hieronymus Rufinum vel vita iunctum acribus malodictis prosequi,
39쪽
utiquam destitit, et ejusdem quoque mane i cerare Quod certe ex animi honestate o intima fide sacer non potuisset, si Rufini alinodiam vel tantum auditu cognitam tabuisset. Ecquis praeterea, Elis vera opus esset Rufini sibi por- suadeat, nihil de tanta re nunciatum fuissemi ronymo ab aliquo eorum, quorum ille familiaritate et consuetudine iamdiu utebaturit 3 Acc dit eodem, quod una cum rigenianis erroribus hujusmodi Palinodia vulnerat maledictis Pauli quoque Samosatensis, Arii, Apollinaris ac Fotini demum jam damnatas opiniones, de quibus Ρrofecto nemo quileiensem Rufinum unquam
Ad quem igitur attinere hujusmodi Palinodiam dicamus Satis equidem credimus invictis nos probasse rationibus, Rufino, cui studemus, nullo pacto esse tribuendam Tametsi spectato Bobiensis codicis titulo, qualem in Italico a-hillonii itinerario legimus abbreviatio Fidei C ntholicae exposita a sancto Hieronymo, ut quin dam in haeresim lapsi corrigantur; n cum Ontaninio a et De Rubeis S , eximiis profecto hominibus, existimare possumus, aliquem ex iis, quitum aderant, quando Hieronymus coram Aterbio Origeniana dogmata palam devovit, ex ejusdem
40쪽
deinceps operibus eruorida verba curavisse, quibus usus os Hierori mus ipse, cum Origenis dogmata juravit, atque hoc satio pacto ex verbis Hieronymi ipsos Palinodiam consecisse. Nam Palinodia, de qua loquimur, quemadmodum Garri rio et Norisio jam memoratis animadverti placuit, nihil domum aliud est quam certa quaedam Sententiarum ex Hieronymi scriptis decerptarum collectio. Porro utcumque res se habeat, illud certissimum cst eruditorum illorum, qui postea de celeberrimis rigenianis quaestionibus di putarunt, alios, ut habetur in ipso Bobiensi Co dico, eam Hieronymo adscripsisse, alios vero Rufino cuidam, quin tamen quis et qualis fuerit, definirent quamquam probabile est, quod clarius ortasse etiam deinceps elucebit, quando de Pelagianis dogmatibus sermo erit, eos de Rufino Syro Hieronymi familiarissimo locutos. Sed haec satis, quoad primam hanc disputationis partem;
ex quibus omnibus sano pronum est intelligere ac certo statuere, Rufinum nullo unquam tempore rigenianis erroribus adhaesisse. Quod si praeterea os tondamus viri tam eximii Scripta, quaecumque nobis reliqua sunt, tantum
abesse ut maculos aut suspiciosi aliquid in soContineant, ut etiam ubique magnum aliquod spirent et excelsum, ubique religionis ac pietatis quasi respersa floribus, luminibusque collustrata