장음표시 사용
11쪽
tia serunt, tria iam solis per amicos mecum communicata. Ingemui fateor Ixix indignationem potui cohibere, de latere costani avulsam non revera dormiens sensi, ae dolui, ex Thalamo, medioqπe ipso sinu, rapisti meos amores, quos perdite deperibam. Non tamen dolari laxandas esse habenas judicari. Est ignarus, segnis O torpens dolor ; es sepe consilii , prorsus expers ct inanis ; querelaram, ae inquietudinum , suspicionum , basitationum ferax , bona mentis vacuus. Meum ergo non audiendum sed leniendum, existis navi; ct bis illum argumenti demulcendum tentavi. Consilia hominum habere sua fata, sicut ct ipsos lia bellos ; illa esse fluxa ct caduca non tantum naturali hominum levitate, sed rariis inexpectatis casibus, qui illorum executioni intcrcedunt sapi me. Studium quod decurrendum statueram, sise publicum, in quo omnes artem o industriaci
suunt poterant exercere. 3osephum, etsi amores meos, non magis ad me pertinere, quam ad Dardanum vel Rutulum. Esse Helenam a Menelao, Paride, aliis adamandum, ct impune rapiendam. A los, qua sunt doctrina, quo suntis Otio , de publico , Posepho ipso , me melius multum merituros. Flavium nobiliori cum Syrmate ex Theatro Scheloniano , quam ex meo mustola, pestitavi proditurum. ' Deinde animum me non debere destondere meum, nee
omnem stem decollasse me gliquando votorum feri conpotem, o Posephum adhue ηονο quodam cultu prostquendi, cum psisi Avglorum , ct aliorum conatus, semper Iocus i t superfuturus, si non luxurianti ct ui ima nisi, saltem uberi 9 non nobili isticilegio.
His ita mulcendo animum exacerbatum, Ecce iterum ct alitu novus oritur ac crescit rumor, quo diversione quadam, a nostro maerore, aliquo modo avocaremur. Res certe inaudita, mira, stupenda mihi narratur. Hic in Batavia latere Epistolam Pol carpi, editis Omnibus duplici parte auctiorem o longiore miluo Thesauro, auro contra Caro, Eccl. stes, in hac picinia egregie doctus florebat
12쪽
ae sopobiebat. Nuntium certe, primo gratifimum, sed adeo partim verisimile mihi ridebatur, ut post aliquam mentis deliberationem, vix ter imam
in animo relinqueret volaptatem. QVomodo enim , ita apud me , quomodo Thesauriis iste diligentiam tot exploratorum, indagatorum, urinatorum ut ita dicam, qui tu mari liter aris conchas, gemmas, margaritvi tanta arte, industria, labore sunt expiscati, oculos 2 manra potnit subterfugere. Quomodo Buronius, Mestraeus, Allativi, Cotelerius, Vossius, Bigotius, Uiseriis, Thesauriunistum ignorarunt. Quomodo apud Italos de eo tantum silentium ; quomodo Florentini ipsi variis laudibus illum non sunt prosequuti, utpote quo omnes Flarentina Cibliotheca nihil silendidius o nobilitu caperent O complecterentur. Athoitanti, dubio, o fluctuanti inter stem o metum, rotam ct formidinem, assensum tamen extorsit ipse Thesauri laetus oe orans possessor. Is erat D. RuIIaeus, contionator diligens , facundus, ct Doctu . D ligentia , ac fervevi illitia erga bonas Disciplivas animus, videntur illum nobis, praecoci certe fata
eripuum qua jactura , damnum flebile passa est Respublica literaria , cum
pauci aque ae ille literas humaniores ct politiores, Osuium Antiquitatis, satagant promarere. Fuerat a Sacris, Illustri ratio, pro Ordinibus Faederatis Madriti Carpetanorum ad Ilis unεs, discillimis Reipublica Tmporibus, Legato nobili inino. Peragrata vero Isistania, ac Italita ipsa, noster Tulleus, ad Patrios lares reversus es, staliis variis Iocuples ac onustu . Iurer opes vero nihil magis commendabat, quam Episolam istam Polycarpi , qua de eruditis ac bonis omnibus, optime se meriturum existimabat, ac magnam de illa expectationem concipiebat. Animum confidentem facile poteram animadvertere, cum ille ad me accederet. Inopinantem quippe adortus est, tum ηrbanitate quidem, ac indole suaν ima ac humoi ma motus, tum ut Iasciculum traderet, ex Italia allatum, ac ad me destinatum. Destinaverat vero A. Maillabecchi, quo Italia tota nihil θνet doctius ac humanius, quo ingenti sedere nunc Floren-
13쪽
tia merito gloriatur, ac cujus benigna luce tota Europa docta ac litterata, D. retur O illustratur, cum nullus fere sit in Europa, idest in orbe literare alicujus nota erudit tu , qui Magliabecchium fautorcm prompti fimum, humani mum, generos metum jure non profiteatur. Accepto Fasciculo , ct post plima humanitatis impleta debita ac oscia, varios sermones miscuimus ego ac Rallae tu gratissumis hostes, de Histania , de Histavis eruditis , de Marchione astriculta, de Lusian a, de Bibliothecis, ac praecipue Scoriacensi, Italis, qui nomine ac doctrina fama florebant , de Bibliothecis Italiae, de Codicibus mana-sriptis , qui frequentissimi, in istis eruditis latibulis, adhuc iacebant ae o
cultabantur. Hoc ingenue profitebatur Rullaus , quod Iuculenta ae salici vis experimento con malum voluit. Nam statim narrabat , in Florentina
Iibliotheca incidisse se in codicem vetustum, qui ηρη poterat satis olimari, quacum solo ingens ac locnses Bibliotheca non posset jure componi, ac in quo hucusque latuerat Tractatus, Auctore susticiendus, Antiquitate venerandus, ni iteria celebrandus, o publicatione brexi futura omnium proborum , a truditorum plaustu, ac gaudiam eccitaturus. De Tractatu statim inquirebam, ac mirari me dicebam, adhuc tu Bibliotheca Laurentia aliquid occultam delitescere cum a tot viris sidaci iniis , persticacissimis, Codicum MSS. investigatoribus diligentissimis, fuerit olim, ac nunc , admodum frequentata. Imo vero re- gerebat hospes, latis oculis, vultu ac ore subridelite, ac gestu quo non parum sibi plaudere τidebatur, ea fuit mea salicitas, sit mihi, non quarenti codex iste occurriset, qγem oculi, meis multo oculariores, saepissime praterierant; ut ferisape solet inter venatores, qui impetu qsodam rapti, praedain magis obviam, ac in saltus magis aperto angulo delite sicentem, sape solent pratcrire. Iste vero
Tractatus inquient , ne tuam expectationem nimia verbor ni copia ac prolixitate diutius fatigem, est Epistola Polycarpi, quam huc Velle pliu quam media parte mutilam ac truncam ediderunm viri nomine ac domina longe prae lanii i-
14쪽
nii. Sed penes me exstat Apographum omnibus editis longe locupletius, O cujus publicationem, mihi, sibi, ac se silo gratulabuntur , viri in aviiquitate Ecclesiastica non Hostiles, q*ipiunt quid distent ara Lupinis, ct qui Thesaurisas auro, non carbonibu , norunt pretium flatuere. Etiamsi prajudicata valde laborarem Opinione, non potuerunt tamen ista, quin mirantem ac attonitam serex ementer exhilararent. Gratulatus sum salicitatem viro, cui tale monumentum , fata reservaverant; utilitatem depadicari, pxblicationem ursi, currenti calcar admopi, certa gloria stem non rates quidam feci, ct omnium eruditorum sequuturos pia sim, verbis quibus poteram magis mortalibus represin-iari. Addebam, me non quidem invidere illius salicitatem, sed tamen quoris pretio voluisse mihi redemptam talem bonam fortunam. Et hoc quidem cen- filio, ut explorarem , an revera nullo pretio codex iste ab illa posset extorqueri.
Sed fora hoc tentabam , incub bat Thesauro suo, O quodvis potitu eripi sibi passi, fuisset, quam man scriptum, qηρ fama sena grassantis bracipuuin futurum sudamentum, latus existimabat. Discedebat ergo, iste relictai me brevi potortim compotem futurum , se totum esse in adstrnanda istius Codicis editione , nee elunt, Iidem, honorem, gloriam permissura, ut monumentum Ecclesiae ad O titile. ubi Chri liaue tam honori icum, sibi vero tam gloriosum, diu desideraretur. Discedentem cali is imis votis sum prosequutus , o repera nihil magis tam
mentem occupabat, quam istius operis desiderium 2 expectatio. Sed coemisti consilio promovendo accinctus pergeret alacriter Rullaeus, ecce ramora intercedit , remora certe nullis artibus, viribus, conatibus pincenda ct superanda.
Mors nimirum, qua post morbi languores quosdam, illum tandem eripuit. Illi animus atris, ingenium viridum, judicium jam quodam reinm Uu ct experientia subactum ct roboratum, dicendi libertas nec agrestis, nec a sectata, est berula, robur forens ct νegetam, labor pertinax, mores honesti, Iaciles, o variis peregrinationibus condi ii ct politi, indoles denique talis qua in piro ad maxima
15쪽
Mia nato jure pessent desiderari. Sed mors ἀπυσωπιληύ ς , non Iectitur; agno pede pulsat Regum turres, pauperum tabernas, otiosorum 2 insiciorum xilia latibula, ct eruditorum, o doctorein musta reneranda ct quo virtutum, o dotum uberior seges, eo fulci sua esorescit 2 paratur nobilior triumphorum materia. cadit ergo nonparva moriis victima Rullaus, ct acerbo funere, dum stem ct rota multorum eccitaret, ct doctiorum oculos insecon νem ρι teneret, ingenti suorum, Ecclesia, o Belgarum humaniorum 2 doctiorsim
luctu sublatus es. Cui si rita longior usura concessa fuisset, posteritati nomen picturum transmi spei , ct scriptis cedro dignis arum diuturnum procul omni dubiu bbi proruasset. Sed in ipso liminestudii literarii, mors. intempestiva mors illam intercepit, ct cum illo intercepit varia con lia. Illud praecipue de publicanda pol carpi Epistola, quod inter alia, Rulleanam funus acerbigimum miri reddebat. Post exequias, ct concesssatis lango temporis interrasso, siccandis Lachrymis, o dolori aliquomodo Iepanda, ct post Uiciosas luctus erga Fratrem signi cationes, D. Rulla um P. V. Doctorem virum egregie doctum adortus sum, G per omnia Sacra ilium sum hortatus, ut gloria Gentili, defuncti fratris honori , suo proprio nomini consuleret, nec Polycavianum monumentum perire pateretur, cujus, verbis quantum poteram magis idoneis meritum depraedicabam. Interea operam lubens Osserebam meam, nec detrectabam tu me susti pere qualemcunque futurum laborem tu publicatione istius Epistola , nullo alio consilio, quam depol Gi ρ, de publico, de Rulleano nomine bene merendi, in quod tota laus vulgati operis est redundatura. Negabat vera Dcctigimus stater se posse nostris votis obiimperare, senesse staterni laboris o momenta ct pondus, se no quam commisurum ut tantas opes alteri concrederet, o paria causabatur,
qua stem illum caendi nullam mihi relinquebant. Institi tamen, o Institi
16쪽
tonsilium. Vix secundis curis, illum tentabam exorare , cum ecce subito, ac certe inexpectatus , ad me expugnatus accesit, o singulari humanita:e sua, stem meam superarit. Tradidit in manus ipsum fratris Apographum, nec tantum ad momentum , ct ut illud furitiris eculis Iustrarem , ct pollice currente voluerem , sed illius copiam, quantum vellem diuturnam, imo liberali animo tanquam donum concessi. Ea tamen lege ut opus brevi vulgaretur, ac staterni nominis honor ca memoria in opere non praetermitteretur. Tunc ego codicem deosculari, contrectare, codicem venerabundis, vel reteranis , vel relatis manibus versare, tanquam Oracula Sib1llina, ut loquitur Vopiscus. Sed oculi satiari gestiebant, ct statim, ne mora, ad lectionem pergebam. Prima vera vix delibaveram vel ba, cum mihi non ignota legere sensi ac animadverti. Ulterius vero cum pergerem , non secundam lineam absolveram cum ista me alibi vidisse contendebam, ct jam esse in ressa vehementer assexerabam. Nec fallebat sententia ct judicium, nam remoto codice, cum Mu-seum conscendissem, ariepta Barnaba usicla, ex qLa , prima verba codicis Rullauni desumpta conjici bum, statim animadvcrtebam me verum subolfecisse, nec vanum 2 falsum me esse con jectorem. Cum rero finem Codicis Rullaan; cum Ine codicis editi Barnaba conferrem, eadem occurrebant in utroque codice, MSS. ct impressis. Et tandem lustrato ct evoluto integro manus, ipto, int gram inveni Epistolam Barnabae , quam bonus Rullaeus pro locupleti no Polycarpistagmento descripserat, ac si curtu jactaverat. Fraudi fuerat jureni erudito, nondum visa o Iecta Epistola Parnaba, quam ct alas, ct alia st tortim ct Iiterarum genera, ct ministerii graves ct saepe recul rentes occvationes, sine ulla juvenilis o pro aetate jam pubacta eruditionis detrimento , patiebantur ignorare. Fraudi fuit etiam incauto Rulleo codex Pol carpi, qui cum serie continua, ct nulla separatione, ct distunctione , Epistolam Pol carpi , ct Barnabae contineret , memorato solo nomine Polycarpi in limina , ct praeterito homine Bar- η naba γ
17쪽
naba facilis fuit Iapsius, ct facile a se potuit impetrare Rullans, tit credere unitam esse tantum Epistolam, quam cum Polypavi Epsola, jam sibi nota, multo Iongiorem animadverteret , in eam descendit sententiam, de Barnaba Epsola nihil cogitans, se stagmentum inpenisse, Polycavi mutila Epistila dites
rei ct suppleretur. . rero tot 'volsi 2 desideriis maceratus, vix potui dolorem continere , ct ingemui vehementer, me, Rulla um, o alios in Belgio docti mos viros, erroris, ct innocentis imposlura nescios, ct Polycarpi Epistolam spirantes anhelantes, ita delusos false. Interea perditum Rullai laborem nolui, casa nostra promissa, nec vanas omnino eruditorum stes ac e lectationem , illas monendos esse ex imavi, ac quid deberent expectare ac quomodo error irrepserit aperire consultum duxi. Hi re prima Epiolas Polycarpi ac Barnaba edendi cogitatio, ac prima Sylloges nostrae colligenda occa io ac consilium. Nam prο-1nil a non patiebantur Polycavi ac Barnaba solas abicere, ac removere; is Eppolarum istarum editiones peteres, ac recentiores, illas non solas emisetere, monebant ac suadebant. Quarenda ergo mantissa, Appendices, aret menta socia, quibus opus cresceret, ac mole ac noxitate quadam, aliquomodo se
Nec diu mihi quarendum fuit. Exstabat apud me volumen scriptam anno a 6q3. Autographo quod exstat Parisiis, in Regia Bibliotheca, qua nil solvidet hodie, ditius ac splendidius. Descripserat vero Claudius Sarravius ille, Petrescius, gente nobilis, dignitate nobilior, Doctrina nobili imus, amicitiis clari mus, ac studio erga literas, ac literatos, omnibus susticiendus.
Descripserat vero Sarrapitu ex Codice Antonii Darchi, qui extat in Regia Biri , bliotheca: Numer. 22I6. Vixit vero Antonius Eparchus tempore prostrat. Imperii Constantinopolitani , cujus cladem , ac Gmtis Graeca ruinas per bus elegiacis es t prosequutus. Diu profugus h it rancitis, ac cum pariis tum popu-
18쪽
Sicut Doctus quidam vir Antonius Eparchus Corcyretia, Graeciae eversionem lugens, jugum servitutis ingloriae tolerantis, lamentatur, versibus Herutcoelegiacis, amplius ducentis, qui incipiunt. . Pierides nunc lugubrem depromite cantum, Nunc Lachrymas Helicon projice cum gemitia. Nunc Charites Iovis AEtherii pulcherrima proles, Graecorum casium fere dodire gravem. Funiter interitum raeclara rustice Gentis , Dura tua, defle, Gracia, fata gemem.
19쪽
Hic quoque Epistolas ad concordiam pertinentes mira cruditione scripsit, quas ad doctos quositam S potentes, atque ad Philippum Melancthonem Germanum misit. Quae talia si non vidisti, mittam si petieris. Exstatis i Epistola Antonii ad Melancidonem in Appendice Turco Gracia P. 3 3. θ. de ista judicium Puai bimi camerarii P. 3q6. ad Matheum Irenaeum, Fredericum Francum. De eodein ipse Melan ibon Epistola ad Camerarium An. is s. Afferent Amantius, & Κet annus Elegiam, Antonii Eparchi Corcyraei, qui ante biennium ad nos Graecam Epistolam misit. Et in alia ad eundem. Dedi discedenti hinc Elegiam Antonii Eparchi, qui ex illa veteri Alcinoi Insula Venetias migravit, exhibendam tibi. digismundo versus videbantur confragosi , de jejuni. sed ego dolori & luctui Auctoris veniam do. Nec ignotus Lilio Draldo Antonius ille Eparchus, de illa quippe sic Libr. de Pο eiis. . Vivit adhuc Anno issi. Antonius Eparchus Corcyrensis, inter Graeciae
eruditos connumeratus, qui Venetiis Graecas literas aliquam diu Pro- sessor, demum Corcyram regressus, ad suos, in literis c6nsenescit. IIae . Giraldus centum fere annis post captam Constantinopolim, ct ultima imperii Graeci fata , de illo Antonio, cujus etiam exstat Epistola ad Dionysium Constantinopolitanum, Patriarcham, qκa legitur in C' ce Graeco MSS. Numero ccxcvi . Bibliotheca Vindobonensiis . Ssd quod ad rem nostram magis facit ct accedit, in eadcm etiam si liotheca occurrit Catalogus quorumdam Codicum M S . quos volumen Antonii Eparchi continebat ct complectebatur. De isto volumine sic Iambecius. Super est quoque in Augustissima Caesarea Bibliotheca manu scriptus Catalogus Graecus , ccntum Codicum manu scriptorum Graecorti: n, qΠos idem Antonius Eparchus, venales olim Obtulit. Titulus istius Catalogi Latinus est talis. Volumina ista Graeca sunt Venetiis apud Antonium Eparchum, qui illa, vel simul omnia, vel singula, propter rerum penuriam, venum expunit. Codices xenales ossert
20쪽
Intonius, Caesari O Principibui, quorum opes regia , mercium suaram devitarem 2 valorem aquare posse ex imabat. Sed vel exhausto scilicet aerario, vel Hliud quam Literarium Imperium promovendum cogitans, Carolin seperator, Catalogum tantum servavit, quo illius Bibliotheca fuit locupletata, ct Codicis Ai toniani liticum vel leve illum tenuit desilerium. Non ita forsau Francisus r. neviantum imperio suo, sed literis, bonisque Disiciplinis juvandis ct restaurandis natus. Nam pro puo erga litera gredio, Musas profugas accersi rit 2 eccepit, doctos frequentes alpit in Aula, ct Bibliothecam Regium Codice Antoniano pol-pit inclarescere. Exsat adhuc O hodie, illitis maximi m ornamentam, Sal massio quondam bene notum, o Gi cx scriptis Doctissmi ct du genu pini Cote-
llarii sosum colligere , illi lotae cari mam , ct non semel commendatum. Noli minori erga Codicem suiu ardebat studio ct amore Sarraritis, unde intergrari mas Amplissimi viri curra , laborem, improbum certe, non subterfugerit codicem sitis crassum volvendi, tractandi, legendi, ct illius maximam partem eleganti certe calamo ct manu, pingendi ct describendi. IIumunis vero rebus erepto Sarrapio, O di acta illius Bibliotheca, cultu elegantiam ct opes apud Iecti truam viduam, haeredes multis nominibus mihi colendes, sepe mirati sumus, illa descripἰ 1u codex propria manu Sarrarii , ad meas tandem perrexit, varia ipsi descrip initiis, in opere vestro vulganda O pciblicanda. Praecipue τμο Rei Ecclobia licae fautoribM operam navaturum non instratum me ex iurabam, si Tractatum de Consiliis Oecumenicis ex isto Κριμηλιωναlgandum eruerem. Editum quidem fuerat opus, sed exemplari meo multo bre-xius 2 compendisius, quod cum animadvertercin, eradiIos nolui carere, variis iisque non inutilibiis accessonibus, qvibus codex meus eritos alios superabat. Ediij vero, nec melis, nomen auctoris non referebant, nec cui adstribendus 6set Tractatus certo poteram miliere. Nοπ Photio, non Psedo, ven Hippolyto, mn aliis quos de Conciliis generalibus istri isse non instrabam. Sed casus certe inopina