장음표시 사용
391쪽
Nee semel offensae cedet constantia formae Si certus intrarat dolor.
Ex eadem observatione duae nascuntur emen.
dationes, una, ensem, ut ad intrarit perti,neat, hoc est, si dolor semel intrarit me offensum, altera ostiens ut a consantia regatur, di ita Gogavus libra Omi orum ante te legendum docuit. Verum ex Regula quae verbum insolentius in magis vulgatum ab Interpolatoribus saepe mutari ostendit, rectius fortasse legas infensae , ut forviae tributum fuerit, quod personae tribuendum fuerat: idque pereleganter factum. Nam ob hoc Horatius Neaeram sibi infensam, iramque suam parvi pendere existimabat , quod formae venustate superbiret, ad cujus vel primum aspectum non dubitabat, quin ira Poetae relangueret & amor revivisceret 8 Et ex hoc intelligitur , illud. quod contra lectionem receptam adsers , invalidum esse. uid mirum, inquis, s formae offensae, id est quae offenderet . constantia
Horatii non cederet. non enim animadvertisti figurate hoc a Poeta dissiim.
Serm. Lib. I. I. V U. IZO. I 2I. Iam satis es: na me Crispini scrinia lippi Compitas e putes,
Horatii lippitudo & pronomen me legendum esse lippum videntur suadere , & hoc tibi placuit. Sed lippi rectius esse supra pag. I 6s 6-7 demonstravi. IV.
392쪽
Primum ego me illorum, dederim quibus esse Poetas,
Illud quibus Critico monstrat Poetis legi de-here. Et ita Despauterius hunc versum adduxit. Vide supra pag. s2. Sed verba tua diibjungam. Repone, ais Pollaeis. Ita infra
Serm. I. n. v. 2s. quo tibi, Tilli,
Sumere depositum elaυμm , fierique tribuno :
tibi Acron Scholiases : fieri tribuno , figurate per dativum : ut supra, Dederim quibus esse POETI s. aeuid videtur ξ Nonne monstri simile est, lectionem hanc tam diu in propatulo fuisse, neque s quoquam Interpretum animadversam pPaullo pos ic scribis: Ceterum postquam haec commentatus essem, animadverti accurati simum N. Helvium , in libri sui ora, in Notis ad finis Heroid. XIV. v. 6 I. veram lectionem an re nos prodidisse. Callide partem Notae Helasianae hic celasti: is in Libri sui. ora adnotavit lege Poetis. Sic Scholiasta. scilicet a Cruquio editus) pag. 373. in qua pagina haec apud Cruquium leguntur , tibi feri Tribuno rixit eleganter jurate , ut supra , dederim quibus esse Poetis. Qua Nota admonitus pa- inam illam inspexisti, sc Acronem ad Se . . IV. v. 39. Poetis lagisse admonuisti , totamque huius indicii laudem nulla notae Hei asianae facta mentione, tibi adrogasti. Sed de hac re alio loco di tempore. IX.
393쪽
Praeteritae π easu tune respondera vadat Debebat,
m dari , esse verbum commune o Prisciano docuit Rob. Stephanus in Latinae Linguae Thesauro : hic autem active sumi non poteriquia reus non respondebat actori sed praeconi, a quo Citabatur. Asconius ad Ciceronem de Praetura Urbana cap. I. Respondet. Recte di rum est respondet ; nam apud Veteres , Pudices, , rei, O accusatores, , defensores citabantur a praecone Praetoris: ex quo colligitur vadatus reponendum esse ; idque Laurenbem gius in Antiquario indicavit, & duobus exemplis vadari passive accipi ostendit. Vide supra I1. 1I1. v. t 29.
Incipias, semo e tuos quos aerε pararis;
Pro tuos, tuo substitui posse, ut Cum aere Con veniat, apertissimum est; & ita in septem vel octo editionibus Ascensii legitur. Sed te audiamus: Levissima sane mutatione locum int grum olim praestitio quod postea vidi a Tan. δε-hro occupatum, oe a Dacerio comprobatum.
V. 262. Invisis foribus: ne nune, eum me Vocet ultro .
Particula cum quoties tempus denotat, jungi solet indicativo modo, cujus ignoratione Corrector vocat in vocet mutavit, di vocat in Msto Bersmani, cujus editionem saepe Commemorasti, invenitur. Illud igitur a te im- prudenter
394쪽
prudenter adnotatum, etiam inSitis membranis vocat pro vocet legendum.
V. V V. 9O. 9 I. Disscilem oe morosum offendet garrulus ultro
Verbum sileas monet legendum esse ossendes ;& ita legit Commentator Cruquianus, & Iuvencius 1n Interpretatione. Vide supra pag. s.
Art. Poet. V U. 26O. 26 I. 262. In scenam mitas magno cum pondere versus, Aut operae nimium celeris curaque carentis, Aut gnoratae premit artis crimine turpi.
Piscator primus , ni fallor , quamvis in hae arte parum eXercitatus, hujus loci veram lectionem invenit, & Criticus , qui cognorit utilitatem regulae, in qua versamur, eam non invenerit ξ Pitcatoris verba adscribam; omnino puto legendum missus nominativo sngulari: non autem missos accusativo plurali. Sententia enim
est. Velsus scilicest Pambicus) missus in scenam magno Cum pondere h. e. cum multis spondeis admixtis Ρremit sicilicet Poetam ) crimine
turpi aut operae celeris nimium Curaque C rentis , aut artis ignoratae. Sed adnotatio tua non est pratermittenda : Hunc locum diu comrexeram 3 cum postea deprehendi Marcilium illud ΜIssUs priorem ex conjectura dedisse , N Daurium in illius sententiam recte est prudenter
notum tragicae genus invenasse Camenae . r
395쪽
Quae canerent agerentque peruncti faecibus ora.
Landinus ad verbum plauseris. Multi dicunt quod tam multa scripsit, ut plaustris essent vehenda , sed potius quia chori plaustris essent co locati quoniam circum pagos essent vehendi. Et Pedimontius in Ecphrasi , edit. Venetiis a. as 6. Ut scilicet cantores actoresque faecibus ora peruncti, plaustris invecti fabulas canerent, age rentque. Nam quorundam interpretatio qui i Iud vexisse plaustris Poemata tam multa voluismina conscripsisse ut plaustris vehi oportuerit, exponunt, nullo modo mihi arridet. Quae interpretatio vel mediocriter artis perito monstrat legendum esse qui, ut ordo sit vexisse homines) qui canerent agerentque Poemata. Hic fu adfers ineptissimam interpretatio- hem subdititii Acronis, quae est haec , Tam multa scripssse, quae posset plaustris advehere. Veri autem & genuini Acronis nota est haec. Ante enim chori in plaustrii constituti circa vi- eos Dragoedias agebant: ubi pro ante enim lege ante inventionem scenae. & Porphyrio Thespin plaustro vestiam Tragoedias egisse scribit Uncie apparet veteres Scnoliastas, qui, ut tu recte emendasti, in suis libris invenisse. Nunc e versu 276. duo menda a te non animadversia tollam , ac primo' pro vexisse lego vectasse, idque & sententia & numerorum ratio postulant. Error autem ex eo ortus est , quod imperiti Librarii non animadverterunt, vexisse supra vectasse interpretandi causa a Grammaticis adscriptum fuisse. Et simili modo e
396쪽
Glossa tuearis , quod aliquot codices Lambino teste habent; Epist. Lib. II. I. v. 2. in con-t tum irrepsit, pro quo castigatiores libri habent tuteris. Et Serm. Lib. II. ΙΙ. V. IO2. Producor legendum ductore Ducor autem te in con-t tum recepisse miror, cum in codice Zulichemiano Nic. Heinsio teste ductor legatur. Atque ex hac observatione Epist. Lib. I. XVIII. v. s . pro sustineas sufentes multo an te reposueram, quam exemplar Epistolarum Cadomi A. I 8 o. impressarum in manus meas venisset. Deinde pro Poemata lego per He lada ; interpolandi caussam praebuit ignoratio vocabuli Hellas, quod apud Plinium, Pompo Melam , & Solinum legitur. Atque hanc emendationem, etsi sta tuam solertiam effugerit, in Notis veram esse ostendimUS. Nunc ad lectiones, quas Cmquius, aliique Editores e suis Codicibus produXere pergendum est. Quoniam autem totam hanc rem in Notis diligenter persecutus sum , in praesenti duos tantum locos, e quibus vitia tollere, Critico hac. sola observatione adjuto fuisset perfacile. adponam .Prior est e Carm. Lib. II. A. v. I 8.
Sic erit quondam: cithara tacentim Suscitat Musam;
Ubi ex Regula siepe memorata ritharae, quod unus e Bersmanianis codicibus habet, legi debere facile animadvertere potuisset emenda. tor : citharae autem in cithara mutavit Corinrector, quia musam citharae, quod eleganter
dixit Horatius, bene dici ignorabat. Et in-
397쪽
vitis etiam Libris pro tacentem reponendum rarentis , quod in tacentem Interpolator ideo mutavit, quoniam Musam tacere recte dici, citharam tacere non recte dici existimabat. Posterior locus est e Serm. II. III. V v. II.
istas uorsum pertinuit stipara Platona Menandro Eupolin, Archilochum, comites educere tantos
Hujus quoque loci facilis est restitutio. Nam Eupolin Archilocho p legendum esse verba antecedentia sipare Platona Menandro Criticum vel mediocriter attentum admonent: Archilocho autem in Archilochum propter educere mutavit Interpolator. Restat, ut observationem, quae docet Grammaticos in locum verbi occultioris vulgatius substituero consuevisse, uno dc altero exemploi in Lambini libris extante comprobemus.Carm. III. XIX. v. V .
Ubi Lambinus monet in aliis Libris haberi Rhoda, in aliis mori, & ita edd. Basai. Isss.& Acronis I Rhoda autem & Rhode mutarunt in Chloe nomen notius. Deinde Carm. ΙΙΙ. XXIV. v. q.
Drrhenum omne tuis er mare Apulicum.
Apulicam, quod merito in ConteXtum recepit Lambinus, in 'Ponticum, Punicum , publicum mutarunt ineptissime. Ex hac observatione sic stabilita facilis est emendatio verius 33. Epod. XVI.
Credula arae flavos timeant armenta tiones.
398쪽
HORAT. BENT L. CAP. XIX. 38 Ubi Lambinus adnotat in quibusdam libris le- i fulvos, in quibusdam saevos , quae varietas
ocet hic extitisse verbum rarius, quod tamen diu quaerendum non est , ravos enim . de quo vide Carm. III. 27. v. 3. & Rob. Stephanioc Fabri Thesauros, sese offert.
Ubi ex eadem Observatione Criticus vel Geneis ollis legendum vel Genitiva facile conjecerit;& priorem quidem lectionem scripturae quo que assinitas naud obscure indicat , neque vox Genesilis vel Lambini temporibus Viris eruditis incognita fuit: Habetur enim apud Gyraldum Hs. Deorum Θnt. XLI. & apud Rhodiginum in Antiqq. Lect. ib. XXV ΙΙΙ. Capo 2 . Quamquam autem haec emendatio, a te, V. Cl. , primo animadversa valde vero similis est, ea tamen pro certa & indubitata haberi non debet. Nam quod scribis verba Ilithyia, Agyieu, Latinis auribus Horatii aetate tam inaudita erant quam Genetyllis , illud sane probat hanc conjecturam propter vocabuli in lentiam rejici non debere , eam tamen recipi oportere nequaquam evincit. Deinde quod e Servio ad Virg. Fael. IV. profers tuae emendationi non favet. Casta fave Lucina 3 modo, ait Servius, Lucinam Dianam accipimus. Sic Horatius, Sive te Lucinam probas vocari, seu
te penitus Punonem. Ubi propius , inquis . ascriptura abscedes, si sic refingas , seu te G tyllidem, quams se, seu te Genitalem. D
399쪽
quidem satis admirari non possum , quod ex inquinatissimo hoc loco Servium Genetyllidem scripsisse arbitraris. Nam, ut omittam, quod Servius scripserit seu tu Lucina probas vocari , neque plus ad id quod praecessit , modo Lucinam Dianam accipimus, ostendendum require-hatur, nulla est inter scripturam penitus Junonem & Genet=llidem assinitas. Deinde Porphyrionis Notam adfers. Osendit eandem Lucinam N Genitalem Deam appellari: ad quae verba sc scribis; Animadvertis, opinor, verba praU
collocata. aeuippe s id voluit, sc omnino verba disposuisset. Ostendit eandem Deam Lucinam& Genitalem appellari. Sed quid, inquis, opus est Deam Z quas vero id quiriquam docendus erat Lucinam Deam fuisse. Vix aliter esse lotest, quam ut sc olim dederit. Ostendit eandem Lucinam dc Genctyllidem appellari: quae
vox, utpote Librariis ignota, in genitalem Deam reformabatur. Immo verba Porphyrionis recte collocata int: nam post genitalem nomen
adjectivum, ei addidit substantivum suppressiim
Deam & Horatius Carm. III. 22. U. q. ad jectivo triformis addit Diva ; ad Lucinam in tem voX Deam non pertinet: satis enim per se Lucina Dea esse intelligitur. Et Torrentius ad verbum genitalis sic adnotat. Lamb.
V alii hic interpungunt. Ego pos dictionem Diva
interpungi malim , ut non absolute Dianam genitalem nominet, sed genitalem Divam. Numis quam enim Seteres eo vocabulo aliter usos esse invenies , nec Lucretium quidem, cui nullum pae-
400쪽
ne frequentius es, ut 3 genitalia corpora , ge nitalia semina, Uc. Denique, accedit huc , inquis , codex noster veterrimus Graevianus , ubi genitalis quidem nunc habetur, sed litera quarta i alia manu inserta es , quatuor postremae post rasuram interpolatae. Videtur ergo a prima manu gentilis exaratum esse. suod maximo indicio est in quibusdam libris Genetillis fuisse scriptum. Hoeenim ab ignaris Correctoribus pro mendosio habitum in gentilis immutari facile potuit: at vulgatum genitalis nemini offendiculo erat , neque qui uam adeo infacetus , ut ex verbo facili Nnoto contra ipsum inetrum gentilis excuderet.
Quid ρ adeone delectaris V. Cl. inanibus Comjecturis ξ Nonne si Librarius gentilis scripsisset, probabilius est eum , aut i in a mutaturum fuisse, aut supra i erasum, a scripturum fuisse, quam tres literas I, i, s , quae sine mendo scriptae erant, fuisse erasurum. Ego sane, si hic conjecturis indulgere fas esset, potius di-Cerem , genitiva de qua lectione mox dicam scriptum esse , & pro riva repositumialis. Nunc ad argumentum quo contra receptam lectionem pugnas , venio. Di , inquis, genitales apud Ennium aut indigetes Deos, aut majorum Gentium Deos denotant 3 at neutra f-gniscatione , de Diana genitalis dici potes. Et hoc quidem verum est. Sed apud Horatium genitalis aliter accipi potest , quam apud Ennium : nam primo Janus Dousa in Succid.