Commentarius in libellum Theophrasti de vertigine / Editore Jacobo Thevart

발행: 1640년

분량: 78페이지

출처: archive.org

분류: 생리 & 의학

21쪽

In Editum hoc opus cura

M. IACOBI THEVART,

Doctoris Medici Parisiiensis.

MDarii quod iis dederit O usi passim

Funera, tot miseris intulerisque necem. Desine mirari nondum tua cura EVARTI,

BALLONII prastans hoc vis ediderat. IACOB V CORNVTY,

Doctor Medicus Parisiensis.

22쪽

GULI EI MIBALLONII

MEDICI PARISIENSIS CELEBERRIMI

explicatur,

Cur saucium dextra cupitis arte , conuulsiis sana

partis contingat. Vbi ea quae quaeruntur eximia sunt, cognitione dignissima, in iis ponendum est operae plurimum , cum iniquuna sit ulla inquirendi inueniendique dissicultate deterreri. Nil enim est quod improbus labor non assequa-t. , adeptos spes gloriae solabitur

δtque deliniet. Acilia non modo quae-xenda sunt, sed exquirenda expoliena sensibus anulus Vo - lης nulla tan ab ruia, & ου putando limbi. quae labore liciatur, negotium dedit Oh- Vης proponitur quaestio, multis

A a Q unique ingenia exercuit ut in ea graui

23쪽

2 GVLIEL MI BALLONII

tractatione quana ah A , Mφαλ, Ἀζω - , Hippocr. te eX coluit , hic unus ad disputandum cliquus angulus videatur. Caetera enim eo libro compraehensa, partim Spe rientia , partim rationes, partim ditis in id operis commentariis , satis patent cillulirantur. Ad hanc unam de conuulsione partem omne aspirarunt , hanc unam degustarunt, nullus est assecutus. Inutilis forte vidcatur hic nosic post tot virorum doctorum conatus, labor, scd si caeteris fuit studium cassoquendi desii lcrium , mihi non deerit diligentia. Est cnim in quo industriam nostram, quantula cacumquc sit, ostetitare possim. Si forte hic noster labor in quorundani manus incid crit cos , ut hunc boni consulant rogo. Si non probent omnino, ncc o ctiam consilio scripsi ut ab iis pro

betur , qui in alieno opere nimium sunt ingeniosi Sus lus loquo fero, si aliqua probent , omnia non displicuisse gaudebo. Huc candidiores animos appello. Nitar, datu tuique

sum operam, quoquo res extat, meam de quaestione aperiam sentcntiam Candidiores non appen , ut eo ori meo

calculum adjiciant , sed ut post haec tuae. inentam adumbrationem, vivos colores addant, appingant. Ad blandiuntur, scio , quidam , videnturque ioco labori subscribcrc. Tali laudis aucupio non clector , scd blandiantia , dummodo

per hoc mendacium nostrum studium commendetur. Nonis sum qui tantum mihi tribuam, ut nil limatius, cisius, Vcraciusque scribi possit, scd

Di quadam prodire terilis.

Vltima enim fore scriptis omnibus dccstrunca, nedum nostris, quae nulla re cum caeteris contendunt. Sed iam in quaestionis zsccm ingrediamur. Primum quincndum, an id fiat, i urciata deStra capitis parte, sinistra morituro con ucllatur. D in de an sit vera conuulsio. Tertio citiando contingat, an solum

morituris, cum eXjgua cxtremaque spe salus cia dct. Denique cur fiat. Quod cum confectum crit, habcbit tandem animus in qu satiatus conquiescat. Et ea ratio incunda est, alioquin vix crita appareret. Eaque partitio plurinnianorationi lucis gratiae conferet. Nec solum ciliciet ut clarius sit quod dicetur , sed reficiet quoque legentem certo singularum partium fines, non aliter quam facientibus iter,

24쪽

DE CONVULSIONIBUS LIB. .

multum detrahunt defatigationis notata inscriptis apidibus spatia. Nam exhausti laboris nosse mensuram voluptati est e hortatur ad reliqua sortius exequenda, scire quantum itincris viperiit. Ac quod oppositae partis conuulsio accidat, 1dque conclamatis desper uisque rebus, propter docilissim Hippocratis authoiitat cui recipitur. Huius verbis etsi demonstratione non roborantur , tamen fidem derogare ne phas cst. Etsi cronutu supercisci authoritas, sensus ipse fidem facit. Vbi autem is adest, frustra de re dubitatur. Loci autem in quibus Hippocratis latet authoritas tantisper lustrandi sunt , donec ex obscuritate veritas cruatur. in libi τι κεφαλui πω χοίπων auspicandum, quod illic de laesionibus capitis de instituto agatur. Ita Hippocrates Si cui ex vulneribus capitis moriundum est , nec seruari is potest , his signis hoc colligatur. Conuulsi quae inter symptomata numeratur)plerosque invadit in alia corporis parte. Si in dextra parte enerit vulnus, sinistra conuelletur,is contra. Et de Euer' liue

getae filio in capite laeso Liuefactis ostibus sanies cxiit gra viii ucolens, vomitus contigit, iubinem Conuulsiones Membrana imputris erat. In Graec , ψ - πτασμιωδύο 'Ora et Atara, id st , morte instatate. ελευτὰν enim dc mori

desinere, di m Mirita, ex Philoth significat Subdit Hip. pocrates, ita ut ali clangosam Ocem ederent, ab impoten tes erciat, is in dextris esset vulnus, sinistris conuellerentur. Et hic locus paulo dissicilior. Nam a duobus particularibus exemplis ad plures in capite sauciatos orationem transtulit. Et dubitatur an sit is periodorum sensus si in dextris vulnus csset , ακραπες, id est , impotentes parte sint ρ stra fierent, vel, si in dextris esset vulnus, sinistra parte con-ucllerentur. Vterque sensus e textu erui inelici potest, etsi

posterior cum re proposita magis cohaeret. Est, alius pud Hippocr locus In nitio famula capite fa est , ei fuit in

ter undum prae magnitudine χωαχαι Conuulsi manum

sinistram inuasit, nam in dextris migis ulcus habebat. Hi ς patet necesse esse ut alia pars, quam quae vulnerata, ' uellatur. Sed alia commemoranda historiaci Antonomu in. Capiti Vulnere mortuus est Suturis inflictum x x Vulnus

sincipite medio. Non animaduerti ait Hippocr. cum secari

25쪽

GVLIEL MI BALLONII

se oportere Sutura me dcceperunt. Eleganter Graece, 'A μου et γνώμii . ραφα Primunt ad clauiculam, dein ad la - , tu dolor vehemens Conuulsio utramque manum aiflixit. In medio, nim capite ac syncipitc erat vulnus. Hic ratio redditur cur ad utramque manum conuulsito pertinuerit media enim capitis pars laesa crat, ut aeque, dextras S sinistras conuulli occuparet quasi necesse sit aliam partem sauciari,

aliam conuelli. Dcinde ait dolorem de ad clauiculam, ad latus sed utrum sucri latus non disit pervcnisId. Id quod non contingit citra,ffusionem seri maligni eo transactis v lut cuniculis , permanantis etiam de Metrophanti filio νὸι legere est qui cum in capite sus esset circa humerum absces- sus est obortus. Ac quaeri potest an quae caula in superiorcaegro conuulsionis in manibus fuerit, cadem dolorem in humero cxcitarit. Accedit quod phlyctaenae quibus linguai r-s persa est, ab eodem chore principium duxerint, qui ab in

tortore cerebro male affecto expressus est,' tales phlyctena mortis praenuntiae putantur. Nisi di X cris ideo utramq; manum

conuulsam in rod media capitis pars fuerit sauciatari clauiculam: humerum ilics, aut per simplicem consensum, qui sine

materia fit, aut per communicationem materiae. Quaeque materies tumentem faciem reddit, eadem rcfusa ac rciccta dcor sum dolores est genitura. Itaque ut pars dextra tuni conuel litur, cum sinistra saucia est, ita utramque nianum promiscue

conuulsi attingit, quia mediam capitis partem vulnus obstadit Nec est credibile istam dolentem clauiculam hume.

rumve analogiam habere cum parte .l tra aut sinistra quae elanguet aut resoluitur, cum Hippocrates meminerit doloris in clauicula oborti. Qu/mquam Z obiici quaestio moueri potest , cur ad J-nus potiu conuulsio peruenerit, cum in syncipite vulnus iis c rit At nerui qui motum manibus impcrtiunt hinc HonoriUntur, sed a primis ceruicis ndylis. Id ex Galeno cum Yplicat cur Pythioni tremo a manibus inceperit, cum in primo intercostat congcsta esset matcries lentat crassa Haec autem ad infercndam spirandi dissicultatem satis non erat, ad tremorem manuum conuulsiunculam sustecit : Cum P, - , thyoni manu trcmucrint, ait Galenus. Probabile est in

26쪽

DE CONVULSIONIBUS, II . e

primis thoracis i gionibus , ubi continuus cst thorax vltimis cerui a Vertebris humoruni copiam extitisse non multam ut icspuationem non valde confert. Et uni esset vitium in t neruorum adicibus ad manus perueniunt, de nerui gra 'uarcntur, tremor manuum

conuulsionis in ipsis manibus aut

Vicinitas ad id facit otia stiri

nus vocatu distendi eriti Vicis

ram venae illa transeuntis. iten inclauiculis dolorem enim ab re est assignata haec distinctio Dolor enim ob tenionem ut T τ τυ M quia partes iis continua quae in sananiantur, tra anguinis redundantiam tenduntur. Sed id ob me abranarum naturam e continuitatem fieri solet. Vnde multi decipiuntur qui ideo a defluxione a capite te noboriri putant quod ad iugulumi vicinas partes

tingat. Id enim non contingit ob humoris ut i qui 'pic sympa: hiam Grauitas ver ei

xjm membratiosi PMl iam in partibus praeserta

ς ui quae lini licientur quae ad rem iii

27쪽

GVLIEL MI BALLONII

multum pertinebunt. Ac iam confectum esse puto aut horitate Hippocratis in lethalibus capitis vulneribus partis adueris conuulsionem coit tingere. Nec refert scire a quo vulnere,, qua in parte inflicto, seu neruus incidatur, siue cranium solum, siue os scina datur aut cffringatur , hoc formidandum symptoma eueniat. Omne enim capitis vulnus lethalo, quo mors necessario consequitur , eam conuulsionem inducere potcst. Non quod omnes eo modo conuellatim necessari, sed id ut plurimum euenire testatur experientia. Et cum meminimus lethalis vulneris , id audiendum vel per se, vel o mi βεβηκος Estcnim ubi vulnera'usdam sanabilia putantur, quae e euentuletlaalia sunt: Estibi' hir iam toto genere sunt ciusmodi.

Locus post ita ut quae imus an vere it conuulsio , an tantum cinet aecis bis r. Singultus conuulsionem quidem refert, conuulsio tamen vere non existit. In suris tibiarum dolor saepe excitatur , hic a flatu citatur, α Οαναπιος φυο dicitur ασυ ολ , conuulsi tamen proprie non Vocatur. Et, bleia hystericis α συνολ η, ατ ασι αδεὶς saepe contingunt, quae tameAGala j in veram conuulsionum familiana recipienda non sunt , nec Cρ enim απασμὶ vocari debent. Vnde Hippocrates cum affe- ctionem aliquam vere conuulsionem Cac non putat, non χο - μὸν sed Σασαῶας et vocare sol ci: cita a vera conuullionis

essentia rem separat o distinguit. Et quodam loco. Sin- ,. Qii gultus, ait, est tanquam λεας πτασμια hi τοῦ ο ματος να-s ctie L πος. Vbi notanda est loquendi formula. Et alias affectum p . h. conuulsuum Vocat qui ante mortem necessario conuulsionis affert periculum. In Prorrhetico autem Vocat τα- η ατασ-μωδεα , in quibus in principio , aut non multo post quam ,, sieri caperint connulsiones perseuerant ex repletione ortum habentes uae enim ab initio praehcndunt in repletione magis oriuntur. Quod diligenter animadueriendum est. Quod autem ea musculorum retractio verius suum principium , in eos saepe incidens qui es uic, interituri sunt , vere sit conuulsi, ex ipsa definitione intelligi potest. Sed huius parte Omnes hoc loco expendere,non est nostri otii Caeterum hanc affectionem Hippocrates ανασσῆν non vocasLset, nisi vera conuulsi foret. Aliis enim locis cum conuulsionem impropriam significat , ita loquitur, παθριδε-σ. vel

28쪽

DE CONVULSIONIBVM LIB. et

o in ηαλα πάθη. z σονολω -juωδεες. Omitto hic πω ν--ομα m, quae Vicinitate nominis innii, Vidi significare Vide- byntur. At hoc nonaine diuultiones aut neruosarum propa.ginum, aut membranarum ineluduntur, nec nomine σπα

σμου continentur.

Nec ab re dubitatur an sit proprie conuulsio an non. Frustra clamarixia reretur cur reioluta parte una conuellatur 9ltera si non sic conuulsio. Atque ita Di uno inlcrbo laborandum uit nec ab re id inter primarios Medicos Controuci titur. Aia cnim credunt cam retractionem oppositinii culi parti aduersa oppositaeque musculo aut praeciso aut reioluto, cre conuulsioncm sic, scd id fieri ex euciatu ut par quidem conuolt tur, sed cram conuulsionis causam in se non coiit cari Nam cum conuulsio aut inanitioncm, aut repletionem authorcii suum agnoscat , si pars proorie con μὰ praeientem habeat cccste si S cci paralysis partis oppositae, convcllendi X uentu alicta partio casio ex suen. Id utcm solenni axiomate corroboratur.

Uuotic in diuersis partibus musculi congencrcs pares virtutccxistunt , resoluta unius conuulsioncm alterius afferi e solet

Ala id non conuulsionem propriam, sed retractionem reuul lionemque quandam, aut rigorem potius crediderunt. uo

rum opinionem, nimis supinam facile Hippocr. authoritas labefactabit Nec credibile si et tot locis Hippocratem verborum proprietati studcntem inomine u orio scin vulneribus capitis sum fuisse, si aut rigor tantum, aut reuulso aut simile quid fuisset, non autem conuulsio. Et verborum Hippocratis proprietas est potius amplectenda , quam ouorundam Latinorum non satis plausibilis diligentia ieci Totanum rigorem Celsus verborum lenocinio verterit, non delinit tamen Teianus vere esse conuulsio. Species enim verae Conuulsionis putatur. Et quod de Teiano dicitur, id m

29쪽

est, ne

Comm.

oo νος, nec me)τονος vere conuulsio eli, nec ca retra

paralysin alterius partis sequitur quia immota manet, ne ea conuulsio quae inciso opposita partis musculo incidit. Sed admittamus in Teiano totum velut rigere corpus&immotiani mancro, item praecis musculo oppositae partis partem alterana retrahi deinde quiescere tamcn in niorituris a vulnere capitis pars quae convcllitur non ita immota manet: scd alias contrahitur, distcnditur, riget, alias subsultati conuulsorie mouetur tand simque appctcnte morte tota immobilis riget. Idem 5 oculis, palpebris, aurium fibris contingit. Conuulsi enim in eas partes incidit tamen est potius qua

deatur quod doctrinae gratia dictum velim di. , quam αν τῆ χ ιν ἰοει. Id quod tiam Galen abunde cxplicauit. Duni enim X ponit quid sit c cc mys Hippoc.

ita ait i Fixus concrctiusque sit oculus ob naouentium oculos musculorum imbecillitalcm legendum est , in imobilitatem cum Chalcographus similitudine vocum doce- .a, , plus fuerit immobilitas autem propter omnium oculi mus f cti x culorum vel resolutionem , vel aequam ' quae in neutram stri par tena vergat, tensionem fieri solet, vel ob exactam mouentatis musculos potcntia imbccillitatem. Hic vides immobiles fieri oculos λὰ I in Ἀρροπον hoc autem ad conuulsionem refertur tamen immobilitas, rigor quidam est. Et in Prognost cum agitur de aurium fibris quae prae siccitate in uertuntur, ita Gal. Ab inanitione, siccitate aurium fibrae triuertuntur, Xtenuantur , siccantur sic retrorsum tenduntur versus originem musculorum sensum illis praebentium. Etenim corrigiis exsiccatis conuelli proprium cst. Tensio itaque ut conuulsi, id autem absque motu non est. MO'tus auten est quia a ternii non quo ad terminum ad quem fit mutatio. Et licet pars postea rigoat in eodemque statu maneat , non desinit tamen conuelli, ut non sit amplius o

di ta Facile autem siccatis muscutalis de neruis contingere solet. Accedit ad superiora de conuulsione palpebrar in notandus locus. Cum palpebra peruertitur, aut distrabitur, aut contrahitur significantius Grece, , το ελεφαρον Ἀμπυλ η, ιγω, υνε λμ ον id aut propter tensionem conuulsificam , aut ob resolutionem in altero ex musculis

30쪽

DE CONVULSIONIBUS, LIB.

idem. Et iste neotericus qui magnum quid se erinxiis pu'tat cum ait precis musculo opposito , aut paralysi parti, p'

positae non contingere Veram conuulsionem , sed quand in potius retractionemi rigorem, cum pars quae retrabitur 4 sana sit, mimmobilis mancat , allucinari nobis videtur. Hippocr. enim & Galen indifferenter utuntur vocibus, o πε- Vt distorsio , c tractio, peruersio, tensio conuulsifica, nomine conuulsionis includantur praesertim si motus inuoluntarius praecesserit. Non quod per se τροφη, ἡ καμπυλοτης, aut ob λῆ sit τομος, scd quia illa quae convelluntur inum λιν uas, i ἐφον - , , Ους λλον ου Nec ita Neotericus in vocibus ludere debuit ut nomen conuulsionis in praecisione musculi oppositi, aut vulnere capitis obruere dc obscuraret. Vnum obiic monere oportet. Diximus ante peruersionem palpebra contjngcrcsolere , tum ob conuulsificam tensionem , tum ob ciolutio. Dcm quae contingit via musculorum Oculos laudentium. Hoc multis mirum vi ictu quibus est potius credibile istam con torsionem 1 cnsion conuulsifica esses, quam a resolutione

musculi. c. quaestionis huius solutio ab interprete δε -

γνως Πλων repetenda.

Ac iam an non vere conuulsio est possit, uti est visum istineoterico, aperiundum est vere, inquam, conuulsio nisi manifestus sit motus. Definitur enim motusadde αυρετος nauiaculorum versus suum principium. Ac arguit Fallopium, eos qui resoluta parte na alteram proprie conuelli putant, quod conuulsiones quasdam immobiles comminisci vidcantur. Ac silmum ex ciso citat aliud esse rigorem, aliud distensionem neruorum o in Epilepsia uoltura oris vere sit conuulsio distentio nerui inactatio autem Gallis duabus speci bus

non sit Cre , t αμος ut Teianus aliae duae species ad rigO' Icna, non ad conuulsioncm cuocentur. Indeque id con ςqui

putant quod non sit motus. Quod si motus dest in ea con tractione quae accidit x vulnere capitis interituri ux i in quae e praecisione musculi euenit , desinit quoque cx sic conuulsio. Praeterea argumentum nectit ex tym ipso, Te,

SEARCH

MENU NAVIGATION