장음표시 사용
101쪽
Et tota a fragili pendebit Belgica ligno;
Et tantum felix, si volet Auster, erit O utinam Diuis soluat ratis illa secundis, Sentiat & magni, quem vehat, unda mariS, Et commissa sibi populorum vota duorum Deferat ad portus, Ausoni terra, tuos lo utinam venti veniant in vela ferentes, Et faciant celerem remus & aura viami Quaeque regunt nautas, numquam fulgere sereno
Sidera deficiant ossiciosa polol Τyndarei fratres, formosae pignora Ledae, Praecipue vobis conuenit illud opus. Nam quod tu caelo Pollux cum Castore, terris. Hoc cum fratre, ratis quem vehit illa, suo est. Qui fuit in vobis, vinclo qui vestra perviani Iunxit, & illorum pectora iungit amor. Vos immortales fecerunt fata, nec illos Gloria permittet posteritasque mori. Vos iubare & radiis genitor circumdedit aureis, Hos genus illustres, & sua vita facit. Sidus sollicitis vos estis amabile nautis, Gratius hic populo sidus uterque suo. Denique qua Virtus olim vos duxit, eadem Hos quoque, sed sero, ducet in astra via. Vos igitur, cui se nunc horum credidit alter, Ne sinite in mediis puppis Vt erret aquis.
Audior ξ an totus tenebris inuoluitur aer Nox fugat atra diem: nubibus astra latent: Insurgunt venti: tolluntur in aethera fluctiis :Exitium tumidae triste minantur aqua .
Hoc Superi prohibete nefas, Hispania quotquor, Et non auersos Belgica quotquot habet ;Et
102쪽
gi seruaturum populos seruate, nec unum Fluctibus his perdi credite posse caput. Belgica naufragium puppi patietur in illa rHei mihil si frustra tot modo vota facit. Hei mihis si vestras frustra procumbit ad aras. Et spargit lacrymis omnia templa suis; Si venia nondum digna est vestroque fauore, Imperio dignam quam putat ille suo. Nequidquam timeo. Redeunt sua sidera caelo,
Et rabiem Boreas ponit, & unda suam. Incolumes terram prope iam tenuere carinae; Iam portum e flamma nauita puppe videt.
Felicem terram, quae gaudia debita Belgis. Praeciisiet; selix, quod premet ille, solum.
AD SERENISSIMUM FERDINANDUM. Drmora ei in Italia iniecta se alpium
transmissione. RVmpe moras , Fernanci: manus tibi Belgica
tendit, Tam tibi, tam gratri Belgica cara tuor
Et squamuis Moncada nihil sinit esse timendum Nescio quo sine te fluctuat illa metu, Et plus a tanto squamuis nihil ille reliquit Armis quod potuit consilioque geri) ;Plus tamen, ut par est, a tanto Principe sperat. Est aliquid, lumina ducere stirpe genus. Nec minus inselix sibi te Germania poscit, Indiget auxiliis nec minus illa tuis. p
103쪽
Te vocat assiduis, o Princeps, utraque votis Dinumerat lentos utraque moesta dies. Vtraque cum Vocat haec, cur te tenet Itala tellus Cur magis illius vota precesque valent Cur regio felix damno manet una duarum,
Plus iusto nostris perfruiturque bonis Iam certe discessit hiems γ iam frigore pulso
Apta viatori tempora veris cunt: Iam tibi miles adest summo Duce dignus, Iberis 'Et iunxit turmas terra Latina suas. Eia age, rumpe moras; populis nec ferre salutem, Nec dubita laudes accelerare tuas. Quid loquor Z obsistit nobis natura; voluntas Nec sua Fernandum, sed graue tardat iter. Quoque minus veniat, tangentes vertice canum Impediunt Alpes, impediuntque niueS.
Hoc est, infidi quod post discrimina ponti,
Post dubios timuit Belgica saepe Notos. Sed frustra timuit. Nam quod natura negauit, Hoc illi virtus iam sua pandet iter. Nempe datur forti quovis penetrare: nec ulla Inuia virtuti dissicilisque via est.
Quis teneat volucrem,ne tendat in aethera, flammam3 Quis faciat nimbis fulminibusque moram QuiS clausum caecis Vetet expirare cauernis, Et caelo Boream liberiore frui QMS, virtus obices nequeat quos vincere, ponat bemper vel reperit, vel facit illa viam. Hac duce Fernandus per montes nubibus aequos ,
Incola quos tuto vix subit ipse pede, Per rigidas cautes & inhospita saxa, gelu quc O bsita perpetuo per loca carpit iter.' . Hac
104쪽
Hac duce praecipites contemnit rupium hiatus, Nec timet abruptas per iuga sumina viaS. Et quo conflictas pasci per saxa capellas Vix ageret pastor, hic sua castra locat. 'Scilicet ad magnos sic tendimus, inquit, honores :Ad famam mollis non solet esse via. Principis exemplo miles non segnior instat ;Et pudor est tarde, quo praeit ille, sequi. Ante alios festinat Iber, fortem que probare Iam tum praecipue se studet ille Ducii Et mediis dum pendet adhuc in rupibus agm id, Iam tum pugnandi tempus adesse cnpir. Iamque animos , iamque arma parat, iam ccnciph
Iam spondet palmas exuviasque sibi rEt quasi vicinum conuitia iactat in hostem, Nec, nisi cunctari ne velit ille, timet. Gaudete o Tylij, Feriae gaudete sepulti, Qui vestras clades expiet, ultor adeae
ΡLaudite io populi, patriae quos cura Deique
Tangit, & antiquae relligionis honor. Plaudite, fortunam qui vestiam ducitis esse, Austriacae Numen quam volet esse Domus,
105쪽
Et tu flere tuos squamuis iam faepc coacta Caesare sub tali non patienda pati )Desine flere tuos tandem Hermania casus: Desine fatorum de grauitate queri; Tristibus ut passim tua videris oppida flammis, Sanctaque cum signis templa flagrare suis, Ciuibus exhaustas urbes, cultoribus agros, Pinguia de domini sanguine prata sui,
Deletasque acies, totisque cadauera campiSSparsa, cruentato non bene tecta solo.
Germanag aquilas hosti cessisse pudendo , Vincere consuetos vincla tulisse duces, In mare Danubium currus voluisse virosque, Purpureas Rheni cepe fuisse vias , Et quae, quam dici pollent maiora, tulisti, Desine funestis ingeminare modis. Iam facies rerum veria est: iam coepit Olympo Candida depullis nubibus ire dies. Pristina sors rediit: versisque in prospera fatis Vltio sumpta tuis dignaque parque maliS. Succubuit tandem, qui pridem debuit, hostis ιQuae meruit belli praemia, caesus habet.
Funeribus complet, modo quos vastaverat, agros , Qua segetes vetuit crescere, mordet humum.
Sparsa manu saeva mi seris incendia villis Restinxit riuo sanguinis ipse sui. Gratia magna Deo: vetuit Deus ipse manere In sibi iactato signa inimica solo :Indignasquelaeces, terrisque illata suorum Iussit ad auctores damna redire suos. Emendare suam voluit non perdere gentem, Et pietate minor, ut solet, ira fuit. a Proxina
106쪽
Proxima virtuti debetur gratia vestrae, O animis similes nominibusque Duces, O consanguinei duo fulmina Ferdinandi, Vestrum est, post Numen, quod iacet hostis,opus. Per vos parta saltis : quidquid Mars pluribus annis
Peccauit, per vos reddidit una dies. Annorum clades Per vos lux una rependit,
Reddit & amillum quidquid ubique fuit
Quae prius intulerat, quae mox inferre parabat, Turpiter haec hostis cogitur ipse pati. Spes ubi nunc, Vimare, tuae, vocesque, minaeque λIlla ubi Caesareae certa ruina domus Si nescis, domus haec humanis altius ortum Traxit, & e caelis, unde perennet, habet. Inuidiae scopulus, sed vertice sidera tangens, ouem rabidi frustra verberet aura Noti. Haec domus, ut daris truncata bipennibus ilex, A damnis animum ducit opesque suis. Hac daret euersa Germanis altera leges λSe populus domino subderet ille notio Imperij sacras regeret peregrinus habenas Austriacro gereret sceptra serend manu 'Demens, illa tibi quando spondere tutique Ausus es, hos aleret cum domus ista duces, Quorum hic auspiciis fraternis, ille paternis, Intiictusque animis esset uterque suis, Fauerit, ut caeca est, tibi sors hucusque, virumque Mars dederit letho millia multa tuus . Austriadas sed non ipsos impune lacessas: ι i s et Nil vetus hic miles,nil ferus ensi S agat. Is Austriadae solo non certant milite: causam,
Et Superos secum, fataque stirpis habent.
107쪽
Et tamen his etiam pugnam temerarius offers, Ptimus signa moves, primus in arma ruis Audeat in saeuos ultro sic pra da letines, Audeat in rabidos ire voranda lupos. Arma, parum restri, quod non per lustra tulere, Attrito canum nec caput an e tegant. Si nescis, animis non annis bella seruntur. Virtus, non aetas serre trophaea solet. Vtque suos hostes numquam non vincere possint, Austriacis robur ntigit ante dictaa. Qq ad vobis usus, prudentia contulit illis , ingeniumque annis maius utrique suis e C sod vobis fortuna, hoc i lis fata Deusque, Hoc stirpi virtus ingencrata dedit.
De misso in Belgicam nrdinaνdo.
Vota valent igitur, nec inexorabilis umquam Est Deus , aut frustra nos sinit esse pios. Quae negat, ipse tibi nolis concessa: rogando Persta, quamque roges, ubcriora feres. Vberiora tulit nunc certe Belgica, habetque Cur aton auditas gaudeat ante preceS. . Non quia nunc urbes, quas perdidit antis, recepit; Alterius donum temporis illud erit: Nec quia depositis, quod adhuc non expedit, armis Dulcia securae tempora paci= eunt; . I . Tunc
108쪽
Tunc erit hoc,eum se,quod iam reor esse propinquu, Subdiderit domino pars inimica suo :Sed quia, quod multis merito plus esse triumphis Ducit, habet fratrem, magne Philippe, tuum. Dumque habet hunc, ipsum te, Rex, te paenu tenere Credit; dc ut credat, moribus ille facit. Tam surulis virtute tibi est, quam tu ipse parenti Imperio minor est, cetera fratris habet... Ergo Deum sibi iam fauisse fatetur abunde, Et te, post magnum, quem colit illa, Deum ;Et, quamuis animo nil non sperabat ab illo , Iam tamen optatis plura tulisse suis. Scibcet ingentem cum plurima Regna per orbein
Imperio & cura sunt moderanda tua,
Te , quod iure potest, tellus sibi seruat Ibera: Nos tibi, post illam, proxima cura sumus. , Illa quidem seruat, multos & seruet in anno Quo nullum speret maius habere caput e Sed, quo non illi propius vel sanguine possit, Vel virtute dari, Belgica nostra tenet. Vos igitur nobis, quorum defensa labore, Emptaque saepe fuit sanguine nostra salus, Vos precor, o magni nobis faueatis Iberi, Et Belgas vobis dicite paene pares. Namque ubi, qui cunctis satis estet gentibus unus,
Vni se genti plus satis esse videt, Iam bona nobiscum diuisit vestra Philippus :Vos Regem, fratrem Belgica Regis habet. Et tamen hic aliquis veniam da patria, luctum Sirenouem, dc prodam dedecus ipse tuum Et tamen hic aliquis dorninum non fidus in illum o Vixit ξ posteritas ne precor adde fidem. F Quae .
109쪽
Quae tamen hic fecit, si per fananda Philippus Vulnera germanum misit ad illa suum, Irasci si dum potuit, miserescere Princeps Maluit, offensiae nec meminisse suae ;Qui fuit, inuictas qui prodidit hostibus urbes, Vtiliter nobis perfidus ille fuit.. Ergo tibi, per quem nobis sic elle beatis
Contigit o BelgI spesque salusque tuit in
Numina tam faueant squid enim nisi vota queamus Reddere quam nobis ipse Philippe faues; Et, quam longa tibi petimus, dent tempora, princeps Vt noster postis elle, paterque diu.
Atque ubi, quos terrae debes, impleueris annos, Teque tuos inter cernet Obmpus auos ;Tum tuus, in laudes natus qui surgit auitas, Indole cognosci qui tuus elle potest , Per tua, perque tui fratris te. facta sequatur, Et sedeat lolio non minor ipse tuo :Sceptraque cisa totidem, quot tu, gestauerit annis, Per similes dextras posteritatis Cant. Cetera sum que Deus concesserit omnia, fratres Tam claros habeat i quam pater ante sutis.
110쪽
IN ADVENTU SERENISSIMI FERDINANDI GRATULATIO. CHRONICO N.
Promissi toties Principis ora datur Dexter ades Femande ; fauet tibi terra polusque, Et Deus aduentu dat bona signa thoe , Ecce nitet puro distulam lumine caelum, Cumque tuo vultu conuenit ipsa dies. Tuque quod in terris, hoc praestat in aethere Titan: Tu tenebras animis discutis, ille polo. Eccς tibi Pariae surgunt ad sidera moles, Aspicias laudes in quibus ipse tu S. . In quibus armorum videas monumenta tuorum, Atque animi pariter pignora certa mei. Ecce tibi festis collucent compita flammis , Laetitiae signis non caret ulla domus. Suntque mei ciues, quod, cum duxere triumphum, Credibilo est turmas ante fitille tuas. E sse suum dicunt te post mala multa leuamen Extendique orant iam sua fata senes: Ll, tua quos spatiis tangit propioribus aetas' . . tabci sibi, maiores quae subiere , timent.