장음표시 사용
11쪽
EPISTOLA Ν CVPATORIAE ad TE TUAM e domum celebrandam algicis ct i itast, effecisique nuper , ut in quamcunque urbem esses delatus,
ibi aduentum T M omnes celebrarent. abitum vero b nis ominibus laudibusque prosequeremur.
Arque har Rirtutum T R fiducia confirmatus, ct superioriamo , crem Francinunt essem , TE adire
ausius sum, coram experturus, quae fama, certa illa qui
dem ac minime dubia, sed fama tamen, quae semper es obscurior ipso sensu ct hebetior, antea accepissem, ct nunc, id quod ab initio professus sum, huic Libro non illustre ma
gis IVVM, quam amabile omnibus nomen, praeponere in
stitui: quas Hirtutessi in consilio meo probando sequeris, id quod TE, EXCELLENTISSIME DOMINE, facturum con
fido, maximo mebeneficio ornatum putabo.
Vehementer opto, ut DEUS TL s eruet, ILL USTRIS
SI ME COMES, ct virtutibus I VIS gloriaque In iutissime frui, ct omnia, quaesuseipis, e dignitate Ira flerict felices successus habere fimat.
12쪽
n oculis Tuis subiicitur Tomus Sextus Codicis Theodosiani,
emendatus & illustratus eadem industria atque cura, quam adhibuimus in reliquis, qui lucem ante viderunt, ut adeo minimed sperandum esse censeam, quin opera, ad utilitatem coinmunem omnium, qui decus dignitatemque littera rum tueri cupiunt, adhibita votis etiam communibus publicisque ibit factu asit. Noli autem mirari, quod prima tantum pars in pub icona prodeat. Id enim factum est, consilio & deliberatione, commodi tui promouendi cat: ita, ne sic licet clarerea temporis, quo horrendum mihi est circa illustrationem Dig ita tum utriusque imperii, & scripta alia, a Gothostedo ad Theodosiani Lodicis elucidat oracm relicta, paullo diutius i ibi expectandum esser. Acccdebat nimia libri moles, quae iusti voluminis magnitudinem superare v debatur. Placu i propterea ii. e mora longiori in manus Tibi trade e ei omnia, quae hodie ex integro od e Tlicodosiano sup rant, addito Indice rurun & verborum latinorum pariter ac griecorum, magna cura a Gotholicdo illusti latorum, accurati it imo, ut&it tuae cupid tali sitim explere posses, &ego tantum temporis Lici iis c rem quantum requiritur ad concinnandam DigniIotum Notitiam restituendam Geographiam, claborandum quasi de nouo Gllyrium Nomicum, illustrandam Pro opographiam, ac ornandas Notielgus Principum constitutiones varia loetione & decollatariis obseruationibu , ut cum, quem sperarunt lectores, inde percipere valeant fructum. Sed de his olim, fauente diuino Numine, iudicabis. Continet autem hic Tomus libriam Codicis Theodosiani Sextum decimum, & res ad ecclesias, ecclesiasti usque personas pertinentcs, notatu dignissimas, tantique ponderis, ut a nemine, qui ad tradendam Theologiam applicat animum, nisi cum dispendio & detrimento insigni, possint negligi. Q 'otusqui que cnim est, qui ignorat, & superiore aetate varia prolata mille in medium. & hodie a multis adhuc dispi ii ii de rebus sacris &ecclesianicis, magna animorum quidem contentione, & Collectis multis iisque speciosis argumentis, quae tamen examinata, non populari quadam trutina, sed accuratissimis & ex antiquis monumentis, legibus publicis, Principumque constitutionibus, repetitis ponderibus,
aut leuia, aus interdum vaga vanaquς inuenta sunt. Hi certe si ad haec ipsa sacra, quae hoc libro continentur, & singularem merentur fidem atque attentionem, mali iis lent recurrero, neque foedum aliquando prod clillunt supinamque ignorantiam, neque tam grauiter peccasia sunt. Eaetcillimus ti mpora nostra, quibus scilicet pulla barbarie, exterminata su erstitione,
reiectisque tenebris in maxima rei litterariae luce vertemur, ted nescio quo fiat sato, ut
13쪽
aceenis hoc litterarum lumine, non pauci data quasi opera caecutire velint, & arctissimis eam, quam prae reliquis excolere studelit, disciplinam, limitibus circumlcribere. dunt
nomina, &admirabundi deprehendemus, hos heroas latissimos sibi selegisse campos, in quibus iodustria & indefesὶ studio postent excurrere, virtutis sibi parare coronam, & nomini
immortalitatem conciliare. I O s E p H v si Bies Gu MuM Anglum, cuius Origines & Autiquι
lates Ecclesiasticae habentur in deliciis& auidissime sunt ab omnibus exceptae, intuemini,& mox obseruabitis virum hunc magno labore id egisse, ut discerent homines, & in primis
ii, qui sacris disciplinis operam nauant, seruare Codicem nostrum κεια ια. Sed age, imitemur eos, qui praefatione clibentes, non industriam aut ingenium audiorum commendant, neque de praestantia & ncces state ipsiuis, quod tractarunt, argumenti, disserunt, sed operis editi praemittunt quandam Epitomen, recte iudicantes hoc facto Lectores de die es litate rerum traditarum optime conuinci, perducique eo lubentius ad ipsam Iectionem posse, ingenium autem atque industriam auctorum ita tiscite quali commendari.
Titulus is de Catholica erimum occupat locum, partim ad ecclesiae fata penitiuS cognoscenda, partim ad dogmata ipsa accuratius diiudicanda perquam utilis & maxime necessarius. Inde ii, qui iam a Constantini M. aetate omnem fere orbem doctrina Christiana futile imbutum sibi persuadere pollunt, facile intelligent, non modo gentilitiam supprstitionem praesertim in Occidente atque Africa altissime infixam haesisse mentibus, sed & Christianos ipsos, licet Principibus Christianis ad Reipublicae gubernacula residentibus, saePius allectos suille agentilibus iniuria. Id cum testentur varia veterum auctorum loca, Confirmat i est in primis prima tituli lex, qua Ualentinianus M. Occidentis Imperator severe sanxit, ne magistra- . tus romanae urbi S maximam adhuc partem superstitioni addicti, cogerent Christianos Romae viventes adTemplorum custodiam. Aria na autem ii resis, quam altas in italia imperante Valentiniano lun. radices egerit, quamque potentes in aut1 fuerint viri nefandae sectae addicti, qua usi
sint astutia in persequendis catholicae fidei episcopis, quam fallentibus verbis inuoluta sit fidei confestio in Ariminensi Concilio, quarta lex a Valentiano in publicum edita edocebit. Titulo de Episcopis, Ecclesiis 9 Clericis, obseruamus Constantinum M. qui ius rornanum Eusebio teste ἐπὶ το μι-τερον traduxit, mox inter initia Religionis Christianae a se sul-ceptae, clericis concessiile quidem immunitatem a muneribus, oneribusque personalibus; prospexille tamen Reipublicae, & in primis municipiis, Constituendo, ne prolubitu ad clericorum nomen obsequiumque pollent confligere, qui idoneis instructi facultatibus, satisfacere fere soli pollent obeundis publicis muneribus. Res enim tunc temporis eo deuenerat, ut fere omnes curias defugerent, Decurionumque ordines viris destituerentur, municipia vero in dies maiora sentirent detrimenta. Non sine multa admiratione quintam huius tituli legem perlustraui, qua innotuit milii, & clericos ipsos, & personas reliquas ecclesiae inser-uientes, Constantini M. aetate in italia, dc sorte etiam in omni Occidente, ad lustrorum gentilitia sacrificia, conuit; ia atque spectacula, & id genus festa illia celebranda, vi fuisse compulsos a paganis, qui publicam quandam omnium utilitatem, imo imperii, & imperatorum κοοσίωσιν, obtendebant. Neque est praetermittendus silentio mos, quessa retinuerant fin-cte nonnulli ex Christianis in Oriente, &praesertim in Antiochena ciuitate, Iudaeorum ieiunia sollicite obseruantes, &, cum praestandum esset iusiurandum, Iudaeorum Synagogas ad euntes, quod φοβερωτερεα τὰ εκῶ γινομεν- ορκους esse putabant, ad Uzrsus quoS peroravit grauiter S. CHRYSO S TO M vs τους Ιουδαψοντας p. sset. Tom. I. Benedictiv. & late disseruit I o s. BINGAAMus Antiquit. Eccles lib. Is c. si g s. De foro ecclesiastico,& ne in iudiciis Episcopi accusa rentur, occurrunt Constantii, Gratiani, Honorii & Ualentiniani Ill. leges, lateque disputatum
inuenies a Gothoste do ad legem duodecimam, Vtrum χρηματική κω ἐγκληματικείτιατις Episcoporum, ad ecclesiasticum iudicium, an ad magistratus pertinuerit. Habent autem Lectores in Commentario ad legem dictam, exemplum interpretationis , quod sequantur, quando Noster respiciendo, partim ad temporum historiam, partim ad Constantii animum, quo erat deditissimus Arianis, feruebatque odio summo aduersus catholicos, erudite probat, errasse omnes interpretes, qui nulla sectae Arianae ratione habita, legem transferre ad catho licos episcopos, tentarunt. Erat Valentiniani M. tempore vita eorum, qui continentium nomine Roinae vivebant, adeo deprauata, ut viduarum pupillarumque domos frequenter adirent,atque in suspicionem turpis conuersationis tam apud Christianos, quam gentiles incurrerent. Fuerunt autem hi coerciti imperatoria au ctoritate, quod testatur constitutio Ualen tiniani, siue lex vigesima huius tituli, data ad Damasum Episcopum Romanae urbis, quam parum aequam esse iudicat E M. B A RO N i VS in Annal ad an. 37o. Cuius argumenta, ut res ipsa melius possit intelligi, conferenda sunt cum iis, quae attulit ad defendendum Ualentinia num Gothoseedus ad dictam legem in Commentario. Diaconissarum munus, quod inter Patres ecclesiae bene descripsit EPiΡHANi v S m cathol. 9 apostol. . exposit. Num. ar. s. rio Edit. Coloniens& gentiles etiam memorarunt, uti videre est apud P Li Ni v M in relatione ad Traianum, lib. Io. ep. yy & LvcI A NvΜ in Peregrino, intelligent accurate Lectores ex Commentario ad legem vigesimam septimam, sollicitumque obseruabunt futile Theodosium Mne sceminae, nisi superatis sexaginta annis, ad diaconillarum consortium transferrentur, partim, quia iis annis maturitate morum videbantur esse praeditae, ut innuit SHi E R o Ν Y Μ us lib. a. in Maiam c. R. partim, quod, per aetatem, eas relicturas esse.Cuncta impuritatis vitia, ut est apud B ASILIV Μ epiuola a. canonica, omnibus persuasum erat. Ne
14쪽
autem vel Ecclesia, vel Clerici videri possent inhiasse mulierum sacultatibus, Theodosii
aetate cautum est, Vt vel pauperes eligerentur e coetu mulierum, vel si allegi incon ritum Vellet, Optaretque, hene nummata matrona, cederet facultatibus omnibus, easque legitumis heredibus relinqueret. De Paroboranis est lex quadragesima secunda, de quibus egit etiam M ALBRANCus de Morinis lib. 1o. e. 3I. SALMAsius ad ridionis Gallienos, &c apitolini Gordianos, item libro de modo osurarum, Du FRESNE in Glossario utroque, BARONI vs M am .lsi & BiΝGRAMus Antiquit. Eceles lib. 3. c. ρ. Fuerunt hi olim in Clericorum numero, ct ius rei fidem facere potest, vel solus titulus de Episcop.& Cler. sub quo comprehenduntur, neque negare id potuit E M. BΛsto si us. - Sed errat is vehementer, Cum Persuadere vult lectoribus, distinctii in non fuilla olim Parabolanorum ordinem, sed seleel os tantum quosdam ex inferioribus suille ordinibus, parabolanorum nomine. Est enim haec ipsa in memoriam re-VOCata lex, Contraria, qua cauetur a Theodosio Iuniore, Vt Parabolani eligantur non diuites,
quique hunc locum data pecunia redimant, sed praebendos ad obeundum munuS pauperes, a corporatis Alexandrinis, pro rata Alexandrini populi. Neque fuit Parabolanorum ordo ua urbe solvi in Alexandrina, uti leges Codici insertae, persuadere Videntui, sed & alibi, α in Orienis quidem occurrunt, uti videre est in Concilio Chalcedonens. GV L pet. 2IL 2I4. Tom. H. Concit Harduis in quo Basilius Seleuciensis, qui Flauiani subscripserat damnationi, cum ad
recantationem adduceretur, caussam suam ita tuebatur, ut diceret ab armatis una cum Bar- suma eiusque monachis & parabolan s ad subscriptionem se adactum fuisse, Ac την Dι- κλησίαν - ῶτω ματα, ο λων, κα -κεισαιν ωμονά παρεώς Βαρσουαὶ κ' οἰ Παραβαλανεις, κ, 'λη- Θ ος αλλο πολύ, inruebant in eccles fiam milites cum armis, instabant monachi, qui cum Boryuma, , Parrabo abis, m,hirtido otia grandis. Quo loco male B IN Ius vocabulum I m os stirno rum vortit, ii, qui circa hamea versiantur, chaasi Parabalans homines essent curantes publica balnea. Nomen sine Parabolanorum obsciurum antea, Gothostedo nemo melius illustrauit, explosis Accursi nugis& Alciati coniecturis. Quis enim non videt παραβολον, & parabolanum, aut parabolarium, S quod idem est, audacem hominem, vitaeque suae periculum adeuntem, ad curanda debilium hominum aegra corpora requiri y V ti ergo est παραβαλ- λομενος εν Θαλά' si apud M A x t M v M T Y R i v M ae fert. a. pag. U. Edit. Heins. qui vitam suam
naui credidit, atque luctantem Africum Icariis fluctibus, ut Poeta ait, non metuit, ita est ille παραβαλλο i/ος εν τῆ γῆ animaeque suae quasi prodigus, qui curam debilium aegrorumque e sece hominum, desperatis morbis affectorum, suscipit. Et sane videtur Apostolus ad
Philippens a. v. vlt. τι παραβαλλεBaia, in periculum se coniicere, respexiste, quamuis in vulgatis editionibus legatur παραβουλιυσαμνος, non παραβολευσάμενος τη-Nam UOX παρα-
βουλευσάμ ενος nuspiam occurrit, nisi apud Hesychium, & ex eo apud phavorinum, & alios Lexi- cographos, qui eam ex nouo foedere excerpsit, scripsitque i S sine dubio, παραβολευσα-νος,
Cum collocata reperiatur vox inter πα αβολη & παψαβόλιον, Vbi non Patitur libri ordo Collocari παραβουλε υσάμενος, quamuis ita 'praeferant edita exemplaria. Guoi ius itaque, ela alii viri docti 1sim i, qui in illustrando nouo foedere summa cum diligentia versati sunt, videbuntur nonnullis rectissime in loco Paulli allegato, restituiste παραβολcυσάμενοe. Sed vide hic Gothostedi Commentarium, paullulum mea cura immutatum, Cum verba a Maruillio exscrupta e lati edis Gothos redi, a paucis forte capi pollent. Ita enim is in Commentario leg. a. legi voluit. is IndeApostolias cap. a. ad Philippens. v. vis δια το εργον του χριτὼ μεχρι Θανάτου ηγγιαε, αραβολευσάαενος ubi vetustissimus etiam interpres, qui apud clarissimos mihique con-δum ni ismos fratres Putea nos optimae notae, parabolanta es de ammasua, vertit: S male qui in
,,παραβουλιυσάμενος id vertunt. Et rursum παραβουλιυ ταμενος, ad locum Paulli respiciens, εἰς Θάνα- τον εαυτον ἐκους : sed ibi restituendum παραβολευσά ι.ενος : in veteri Glollat io, d speratus, παράβο-Dλος :item παράβολον ταράλξον. Sed obscurum erit nonnulli S,qu id illa verba innuant, rurstim
Dedus enim Hesychium , quem supra allegauerat, illustraturus erat, quo pertinent illa verba, o rursum ... Mλυσάμεν', &c. Hinc ego ne offenderent Iectores, Hesychii, a viris doctis restituta verba, adponere malui, additis aliis, ad maiorem rei elucidationem. Ita ergo leges: Et rursum moratur m αβολευσάμυος, de 9άνατον
ψηλη, Attici, &e. Quae de Συ---m kέλ- ι Occurrunt lege quadragesima quarta, Corruptam arguunt Late Honorii vitam clericorum, qui licet prae se feri ent ali quam castitatis atque continentiae speciem, clam tamen rant Voluptatibus deditissimi, adiungebantque sibi, satisfacturi suis libidinibus, jororia nomine, mulierculas, magno ecclesii re tam orientalis quam oecidentalis seandalo. Erudite hie disputauit Gotho Dedus, & post messem eius ΗRVdam legit spici legia CL. Must ΛToiuus Disquisition. GDubact. Agapet. in Avecdox. graec. Leges autem hic nonnulla, de consortio mulietum clericis non interdicto, de de ipso clericorum coniugio, cumulata ex antiis Ru rate ecclesiastica, canonibus Conciliorum, Pontificum Decretis, Parhumque scriptis, loca. Cum vero pauca zςcurrant veterum auctorum testimonia, quibus dirimi possit illa quaeitio, Vtriam caelibes, allecti seculo quarto D nto n sacerdotium, coniuges postea sibi sociare potuerint, de re i Rcerta, pronunciare Gotholaedus non au-V sti'. Fecit quidem id IoςEpuus B1NGHAMus Aut quit. Ecclef. lib. ε. cap. s. aduocato etiam in subsidium Concilii ΠςyV m canone ici. qui tamen, cum de Diaconis tantum agit, forte paucis satisfacturus ost, prauertim cum ca-
F em σπνςrkt, ordine suo moueretur. Habent ergo adhuc hodie satis amplam ii dicendi materiam, qui rem controuersam, i g sit ingenio, de industria,argumentis idoneis,exAntiquitateEcclesiastica dhpromptis, illustrare cupiunt. Brem st Titulus de monaehis, duabusque absoluitur legibus, quarum prima monachi arcentur urbium ingresiis. Etenim Π0n decet αὐ4 ii,ὐάζ.b M διανειμώω, &in hominum celebritate versari, quod Patres in- Culcant, & Inus S. BAsi Livs in reticis, atque HIERONYMus de iusiι tutioue moVscho Ep. 13. At, quem paullo ante prohibuerat Thuodosius M. in oppida ingressiim, eum legejecunda, monachis iterum largitus est, dubium, qua ductus ratione, lex enim memorata, eum parum ipsi lucis foeneretur historia, inter obscuras huius Codicis merito
Titillus dis his qui sit per relisione contendunt, scriptus est aduersus eos, qui de religione disceptando, de eon. uentus agendo illicitos, turbant catholicam fidem, Theodosius M. teste Sozomeno lib. 7. c. o. cum quosdam animadis
15쪽
animaduerteret esse Φ 3-λος- , Ome edisosis di rationibus magis popuIum, atquε
tenerrimas corrumperent mentes, quam docendo iplam virtutis Veritarisque diuinae demonstrarent viam, proh
huit seuera lege disputare de substantia & natura Dei, atque aduocata concione, siue publice turbIs coudunatis, ut habet, Cod Bis . destae eatboL de religionis mysteriis verba facere. Optime lane constitutum cIt in veteri ecclesia, non omnia tractanda esse, qu , de dogmatibus & religionis mysteriis agunt, coram populo, sed secernenda quasi λωι μνα quaedam dogmata, quae, communicari vulgarique nefas ecit. Existimabant enim ita Se reli stioni dignitatem maiestatemque suam seruari posse, & hoc facto turbarum seditionuinque inter plebem fomitem lonatisime esse abfuturum. In votis quondam habebat Noster Comment. adleg. 2. ut mos hic reduceretur, par tim religionis, partim etiam publicae quietis causa. Certe olim, quando de dogmatibus atque mysteriis, quae catechumeni non capicbant, & quae propter rei magnitudinem cum iis communicari nondum poterant, verba fiebant a Doctoribus ecclesiae, hac utebantur solenni formula, r--οI intelligunt initiati, piae diximus, quam vel quinquagies occurere apud Chrysostomum& Augustinum obseruauit CL. CasAv8oNvs Exercitis. XVI. iii Baron. Grauissi ine conquestus est Athanasius, quod Ariani coram carechumenis Se ethnicis de mysteriis emissent. Locus est elegans&lectu dignus lolog. a. ad Cousanxiumpta. . it. Lipf. Sc pag. 369. Edit. Commetin.
uitet, δε masteriis tragicari. Ouum oporteuthoitscriptuψ es, vidisterium regis cetare, Qui dominus praeci-
prodipit, non essefuncta porrigenda canibus, neque proiicienum morX ruos Gute porcos. Νon eui us es mysteria gentibus ore, ne per imperitiam ea subsannent, auς catechumeni per curioselut scandalizentur. Titulo .le hae elicis occurrunt nomina haeretium triginta septem, quas inter Apotuctitarum, Toscodrocitarum perperam ii Ascodrogitae audiuntὶ Borborianoruin, Euc rutilo rem, Euctitarum, Hγdroparasotarum, P purita- m, Pueum tomac bonum, Succosororum, nostram merentur attentionem. Potest praeterea titulus & commeniadaei, & opponi illis, qui hodie magno conatu impune solen stringere calamum aduersus ea, quae reliquit de haeresibuς S. Epidia i Nivs , commenta fictilia & fabula PlQVaque Cius Viri esse magna considentia asseuerantes. Forte hihabent
quo is Eunomianos, cum aliis viris doctis, qui in eius sententiam luerunr, in spadotium numero. Verum aduersus doctissimi Vihi & Iuri prudentiae restitutoris opinionem disputauit Noster non sine strobabili ratione, obseruans, a mino ueterum traditum memoriae esse, Eunomianos execuisse sibi virum, imo Epipo mum reliqui
nos haereticos, Sc stupra de adulteria inter crimina non numetasse reliquisse, Eunomia- Emendac legem Gomos redus, rescribendumque e senset, Eunomiani Hi podes, aut Him dei, ducta coniectura ex rebaptizationis more. Solebant enim Eunomiani eos, qui relicta vel catholica side, vel alia secta , ad suam tran 'bant, rebaptiZare demerso capite, pedibus sursum versis, aut ut est apud PRvDE TivΜ in Muroris Petri vers i7.Iolis versa in Ocumen. Inde nomon Hi- Apodos, ab ἱ .: δc Iς-Iiu. Displicuit coniectura magno MLM ἰO, cui respondit Notior in Commentario, quem ὐolim eoniungas cum iis, quae doctissimus S. PETi TVSυ crin . II. 7. cum orbe erudito commuilicauit. Iis etiam, Q do Dineonicis atque Decanicis dictasunt ad legem trigesimanr, addi Pociunt, quae congestit ex variis I o s. BiNG-DAMUs saepe laudatus, Antiquit. Eccles. lib. 8. c. 6 in . dclib. s.c.. '. 7. 9. Fara aurem haeretium & liae reticorum, inde a tempore Constantini M. ad Theodosium usque Iuni rem de Valentinianum 1Ii. Placidiae filium magna insulseia exposuit Gothoseedus in Paratillo, ad quod ab lego legulos Lectores. Titillus ne sistinum baptij a iteretur, satis amplam disserendi praebebit iis materiam, qui Anabaptistarum re inde ab origine intelligere cupiunt. Sequenti tirulo ad Apogitis edocemur, Theodosii M. aetate multos ex Chri stianis transisse ad numinum cultum, qui ramen nulla alia piadna , quam ademtates ramenti factione, sunt coerciti. V,lentinianus Iun. in Occidente eadem quoqUC pcdria EO, affecit, qui Christiana relicta religione, polluerant se Iudaici x eontagiis, aut ad 1 Manichaeorum tranti erant dedecus' Titulo de Iudaeis, si quis recte Uti scit, is ex legibuq. don o S: Oriente multum lucis capere poste videntur. EX legibus praeterea huius Codicis illustrabimus magi s fratus Iudaeorum, Patriarchas, Maiores, Didascalos, aliosque Plures, gentisque Perueriae animaduertemus furorem. quo perisquebatur Constantinianeo aeuo eos, qui fugerant feralem sectam, cultamqueDei respexerant. Id donique obieruari volo , eos, qui Patriarchiis & presbyteriis Iudaeorum se consecrauerant, exemplo clericorum, im munes fuistis a muneribus personalibus itque exIudaeis nonnullos admotos ad adminii frationem rei publicae municipiorum, ,dseripto;que fuiste inDecurionum Album,cuius rei fidem faciet elegans lex tertia huius tituli. In primis attendena dum ad Caelicolor, nouum Sc inauditum superstitionis nomen, de quo late Noster ad legem decimam nonam ekpo fuit, id ex eo sua habet de Coelicolis laudatus BiNGHAMUS. De Apostolutu Iudaeorum , & deportatione auri eoro narii obseruabis quaedam, ad leges I . 17. non ubiuis Obvia, a Nostro miro studio collecta.
EY Titulo ne Chri ouuim mancipiu- Ddaeus babeot, lex tertia lorui digna est; indulgentia enim Honorii Auis in Iudaeos ex ea et acescit, qua permisit iis, aduersus iv hactenuS receptum, habere sertios christianos, dummod permitterent, ut propriam secure seruare Possentiet 1i nem Recte ex hac lege illustrat Noster Ruricii Vliba
itiner. lib. i. 'P.397. ubi canit Pocta: Victoresque flos natio victa premit.
I itu lux de Paganis, fucri sciis j Templis, a Nostro, cum adhuc inter Viuos esset, illustratus de in lueesmpublieam editu , auctus autem secundis curis, ted a Maruillio non accurate satis cum erudito orbe communicatus est. Additas hic vides CAROl. i HANNusAras FAlatini notas, partim ad maiorem rerum dictarum intellistentiam pae tim ut melius caperes Nostium, cum perputuas seri Pseritis, aduersus Fabrotum, in Commentario suo, stricturas'. In quisitum inuenies in originem nominis Paganorum magno ingenio, εἰ ros ipsas Paganorum & superstitionem deni ctam Viuis quasi coloribus inde ab aeuo Constantini M. usqHς ad Tlipodusii Iunioxis tempora. Ii, qui harusolei nam, fulgurum interpretationem, sacrificia diuinaturia, & nocturna, simulacrorum cultum, Deos varios, fae est dolum paganorum priuilegia, festos C innuentus, conuiui , templorum annonas, aras, & alia innumera ad'. ione. Habes Indicem satis longum rerum earum, quae continenrur hoc Tomo, quasque admirabili oermic icitate
16쪽
Supplementi seu Paratilli vice ad hunc de rebus Ecclesiasti cis librum referri quoque potiunt octo Tituli sequentes: e lib. 2. tit. de Feriise e lib. 4 tit. de manumissonibus in Ecclesia e lib. F. tit. de Bonis Clericorum ct Monachorum: ex lib. 9. tit. de Sepulchris violatis: tit. de Maleficiso mathem. tir. de raptu vel matrimovis sanctimonialium virginum vel viduarum. tit. de his, qui si Ecclesias confugiunt ex lib.1o.tit. de locatione hundorum iuris Templorum. Meminit huius li
inquit, liber Legum: quibus, macum sacris Canonibus, san
I. De Liri Catholica. VII. De Apostatis. R De Episcopis, Ecclesis 9 Clericis. VIII. De Iudaeis, Coelicolis ct Sm
IV De his, qui ser religione con- IX. Ne Christianum mancipium Iutendunt. daeus habeat.
. De Haereticis. X. De Paganis, Hacrificiis templis. H. Ne sanctuin baptisma iteretur. XI. De Relisione.
Lib. I. Con. Ivsr. Tit. I. Vbi Tribonianus auctiorem fecit Titulum, De summa Diuitate, ct fide Catholicae ct ut nemo de ea publice conten- , dere audeat. Porro in vetustis exemplaribus, & quidem vesiontino, hic Litulus est secundus hui'us Libri.
17쪽
iter. iudicium Catholicae Religionis . L 28. infr. de haeretis: Catholica Religio, L C ingr. de haeretic. Catholica Disciplina, t. p. infri de haeresis. Catholica Communio, I. ψε. 1 r. de haeretic. Catholica lex, L ii. de Episcopis: I. i. in . de haeret. Catholica sanctitas, Iss. ἰ .infr. de haeretis. Catholica veneratio, L 38. infra de haeretis. Sanctissima lex, L ry. in . de Episeopiso I. s. de Episcopis: Sancta lex, L 11. de haeretis. Sanctissima Religio & in perenne seruandae Christianae legis secretorum reuerentia: l. 9. de Scaenicis: Sacratissma Religio,& Christianae legis reuerentia , I. q. esae tit. Institutio diuina, I. Q. de haereticis: his Verbis a Valentiniano hiniore, I. a. in vesanctum Baptism. definitur.' Nihil aliud p)aecipi volumus, quam quod Gangetiorum O Apostolorum es, se traditio INCORRV i' TAso uu-uit, Am 9 Dge Diuali parentum M orum, Constantini, Constant I, Valentiniani decreta sunt. A Theodosio M. Imp. sic. d. a. boc tit. definitur: 9ue fecundum Apostolicam disciplinam in Evangelicam doctrinam, Patiis ct Filii O Spiritus Sancti -- Deitatem, sub parili Maiestate, ct sub pia Irinitate credit. Item uae unius Maiestatis atque Virtutis Patrem ct Filium ct Spiritum sanctum eo tetur: unius gloria, cistritotis unius, nihildis timprofona diuisione faciense sed Trinitatis ortariem, Per fimarum assertionem, O Diuinitatis zni
nmet erectus: l. a b. t. Trinitatis pare mi cbngruentem sanctitatem, L 38. infr. de haeretis.
Quae fides, seu Catholicae Religionis cuJlor est, qui Omnipotentem Deum, se Chrsum Filium Dei unum nomine consseiux, Deum de Deo, lumen de lumine: qui Spiritum sanctum qui id, quod ex summo rerum Parense speramus, accipimus,) negando non violat: apud
quem istemeratae dei sensι, viget incorruptae Trinitatis indiuisia substantia, quae Graeei ad Ver-- tiove verbi soci recte tredentibus. dicitur l. si infr. de haeretis. Quam Religionem & Diuinum Petram Ap cistolum Romanis tradidisse, idem Imp. Theodosius M. ait l. a. hoc. tit. N Nicenam fidem esse adserit, I. s. hoc sit. & d. r6. in θ. de haeretic. At quam ideo sibi subditos populos d. l. a. h. t. reuocat: Exemplo Pontificis Damasi & Petri Alexandriae Episcopi, virorum Apostolicae Bactitatis Religionem a Petro insinuatam tum sequentium; ut & l. 3. h. t. eRemplo variorum, quos ibi recenset, per Orientem Episcoporum. Hanc itaque Realigionem sequentes, & Christianorum Catholicorum nomen amplecti, l. a. h. t. & Episco pis, horum quos expressit, communioni sociatis, id est, communicantibus, Ecclesias tra di iubet d. l. 3. h. t. Caederos vero haereticos iudicat L 2.3. h. t. atque adeo ab Ecclesiis ob tinendis haereticos Episcopos expelli iubet, d. l. 3. b. t. Conciliabulum eorum Ecclesias vota cari vetat. I. a. h. t. Verum hac parte alia & peruersa mens Valentiniano Iuniori aliquando
in breue tempus fuit, i. vltim. hoc tit. ubi dicam. Et haec de fide Catholica, & Edictis Im peratorum, quibus ea inculcata : atque adeo de Canone Fidei, Antiquitati hac parte quis iocus p vid. t. s. inβ. de Religione: quis prae omnibus legi diuinae Z vid. etiam leo. 1 . G O Me vel institutioni diuinae8 L M. infr. de haeret. Quis praeceptis Apostolorum in rebus Fidei d. l. 2. hoc. tit. l. a. ne re Bapt. S in his quae disciplinam Ecclesiasticam spectant, L 1 . δε
Episcop. Quis vetustati, & Canonibus pristinis Ecclesiasticis' vid. l. s. inst. de Ose.
Quae Traditionis authoritas 3 vid. I. a. ne sanct Bapt. Quae Conciliorum vis & authoritas γι υli hoc. tis. Quid Concilium p d L est. seu synodi, I. N. M. de Episci decreta Sanctissimi coetus Antistitum, I. vlt. infr. de haeretis. Episcoporum iudicium, L ao. quor. appeli. Con uentus Sacerdotalis, I de Epis. Synodorum aliae Oecumenicae, aliae Diceceseon hoeci dice memorantur. Synodi Dioeceleos fit mentio I. u. s. de Disi. de qua accipio & leg aoquor.appediat. Memorantur hae: Nicaena, L 3.1Ur .de Religione: l. de hem.Ephesina,i vis hi ret. Ariminensis, I vis hoc tit. Lisa Episc. Constantinopolitana, quapides AriminensisConcilii firmata, I. vis. de Fide Cath. Concilium 7o. Episcoporum in Africa, cuius mentio Anno D. 369. l. 2O. quorisippeum. Synodus Diceceseos, ad quam directa est lex M. de Epist. His
adde Collationem Carthaginensem, inter Catholicos di Donatistas Anno D. 4iI quo per
18쪽
tinet lex I. Ee Relig&lex: 11. de heretis. Quandoque etiam Principes Edicta de Vnitate Cini Bre, Vt i. a. infri de Relig. quibus scilicet una Catholica veneratio, una salus esse iubebatur, L 38. infr. de haeret. eiusque formula ab his Praescribebatur, d. d. 38. I. a. 3. hoc fit. C. teri vero haeretici iudicari iubebantur, a. I. a. hoe tit. Ueneratione etiam , seu obreuere tiam Christianae Religionis, S ut a Paganorum conterritu ea Vindicaretur, Principes nomnulla subinde sanxere: in quibus & illud a ValentinianoSen. constitutum, I. I. hoc rit. ne homines Christianae Religionis ad Templorum Gentilitiorum custodiam apponerentur: de quo mox, ' ut & in paratui. de Religione. Tandem de Sacramentis Fidei Catholicae; de Baptismate & Eucharistia, vid. D . tit. de Scaenicis, & inst. ne sanct Bapti . iter. vi tit. de hi a nisi de Litania, vid. l. 3'. de haere de feriis, id. rit. 8. svr. lib. 2.
De Cus ToDHi vs Templorum Gentilitiorum Christianis non appo- nendis Valentiniani Constitutio.
c vis uvis IudeY, sc) seu Apparitor, sd) ad custodiam Templorum, te homines Chrἰ-stianae religionis adposuerit, sciat, non saluti so suae, non fortunis esse parcendum. Dat. xv. fg, Kales d. Dee. Med. Valentiniano a Valente Q. Cos s. 96sJ
Baronius, Antio 36s. n. 3 iungendaeque illi videntur lex D svr. e Parnis: Suae 8. supr. de Pistoribus. GOTHOR
nii Pagano, iam alibi saepe dixi: Vid. Huomer. ID. . ei Nota Iudices sit, Praefectura Vrbis eonstitutos, id est, Rectores Prouinciarum. Forte etiam ipse Praesectua Vrbi hae voce inuol aitur. ID. d) id est Ossi talis, IuJleis seii Rectoris pro lineia '. m.
) id est . vitae tuae. si Si bole legi iiingendae sunt aeuis iste, qua dixi, leges, stim emendandus hic dies fuerit, A reponendus xvrit Milenae Febr. Quid quod meti se Noueinhri ct Decembri huius Anni Ualentinianus, huiusce esses uetor non Medio Iani, verum Parisiis eonstitit; ut docet lex r3. sv de annona ct tribuιis: Ieae 3. Dp L ae Musuis: ox ii. supci e Numerariis : Sed di Ammianus Marcellinus Iu 26. ct ah ID.
stodibus hcclesiam im , vid. t. 26. in . de Di. sopis ἰὰ Christianae Religionis homines a ludi cibus eorumve Apparitoribus, at poni hac constitutione quae data est ad Symmachum Prae fictim Vrhis Romae Epistolograph patrem, visur δ' vetat Va lentinianus Senior: idque sub grauissima pinna: Nempe: ut vel Titulus, sub quo lex hu positaeit, ostendit ad vind eandam hac parte venerat ouem Catholicae de Christianae Fidei. Constitutiosis istius vim ut adiequamur, de Custodibus istis initio videndum est. Igitur Custodes Templorum bienon sunt AEdilui, seu bροφυλαMe, quales olim adpositi ad curam templorum, seritandis ibi rebus sacris . vindicandi que iis a suribus, propter opes ibi reconditas, & delubra, simulacra, dc iupalla Tom. VI.ctilem Templorum ibi repositam: quorum alioquἰ euilodum de excubitorum frequens mentio, etiam apud Tertullianum olog. c. rs. Iusti m , υ s. ad Diognetum pig n. Oper. Edit. GL Cyprianum, tractat. ad De Irrantim pag NI. Edit. Ioan Uxon. Epi p. Arnobium, lib. 1 pet I . Eit. De ech. Firmicum Astronom. lib. i. e. u. dc in iure l. π. D. de alimen ir legatis, in. D. de liberasicos: Cuiusmodi HieroQlymis vigiles, Custodes υπηρετω,
aa. cap. V. pers a Custodes Ecclesiarum & lancto. rum locorum, L asi. infra de Epist. Verum, qVod recte vidit C. Baronius, custodes hie sunt mil tes appositi Templix Gentilium eustodiendis, aduersi svim scilicet & impressionem, impetumque ab his A a arcendum.
19쪽
mrcendum. Nempe enim, cum Valentinianus Im. Perator principatus suo initio , cultus sui religio visque libertatem Paganis tribuisset, quod docet yel ex eius ρ. supra de maleficis re mathem. Chri stiam ipsi, qui sub Iuliano recenter admodum muris modis vexati attritique fuerant. id aegre serenis res, in Deorum templa alicubi acceptas iniurias vindicare, inque ea inuolare, ritusquo Gentiliti disturbare, an nisi vitantur, ει quidem intra Prae secturam urbis Romae. Qua de re cum suas Pagani querelas ad Magistrarus pertulissent, ex Ossi. ciali hus illi sitis seu Asparitoribus, custodes ad vim arcendam admouere. Sic fit Romani Praesides di. ebus festis, quia non erat magmrs populi conuenistus ad templi custodiam, ne quid ibi contra mo-Ms Iudaeorum tentaretur, cohortem mittere soliti, quam ροτέραν vocat Ioannes II. p. s. ταξιν lose
Phus κνέη. Ind. lib. Io. cap. . de quo vid. & lib. eod. c. I. Quod dc ipsum interim argumento est, non de aedituis, qui iεο φυλακες, hic agi: hi qui P
pe non a Magistratii, M. neque ex Apstaritor in cohorte, verum a Sacerdotibus ipsis Ac ex ἱερα λω ordine adpositi: vel etiam a testatoribus destinati,
qui Templa emtrui , aedificarii ullissent. Et factum illud, ὸe custodibus inquam adpositis, non damnat Valentinianus: Nam & in commune, qui vel aqualitate inolita , vel ultro, cnitus sui religionis. que libertatem aliquibus constare, eosque ex aequo agere vult, necquicquam agit, nisi idem modis
omnibus vim areet, amouetque: quo alioquin et iam spectat lo 9. II. ao. I. 2S. ad. aI. inst. de Iu
se ise custodibus etiam, si opus, & excubitoribus
aὸ positis. Quod egregio exemplo haud ita pridem
factit in alicubi me coram memini. Illud tantum
improbat Valentinianus I in p. quod Christiani ad
chistodiamTemplorumGentilitiorum adponerentur.
Magili ratus scilicet hoc tempore magnam adhuc partem Gentiles, & Romae quidem, atque intra Praefecturam Vrbis positi, euiusmodi Symmachus ins mel erri, cui haec lex inscribitur, Praefectus Vrhi, idemque Epistolographi pater, cum sat alio- P. 3. quin militum & Officialium Gentilium in ossicio suo seu cohorte haberent, quibus hane delegaren.
Templorum custodiam, Cliristianos quoque, &vel potissimum, alicubi ad id delegere: non quod
Templorum securitati seu tuitioni ita melius conissultum putarent: verum quod tum ex Rubνica huis
vi tituli, tum ex seueri Ilima huius legis sanctione colligo quod in contemtum Fidei Catholicae Christianaeque Religio uis, & cum plena eius iniuria,
inuidiaque Cliristianorum res haec verteret: quorum auersam ab omni superstitionis assia tu vel con-xagri mentem cum nossent, eius tamen inquina. mento eos ita quodammodo obiiciebant. Fieri enim non poterat, quin huiusmodi Custodes Tem plorum, ubi non DEvs non CHMsTus inuoca ha tur
ut apud Christianorum sectas. licet inter te in aliis
quo dissentientes in sed vana numina, imo daemonia, colebantur, inclamabantur: ubi non castae religiones, verum punesti ritus exercebantur, victimae caedebantur, thura adolebantur, visu ipso, prospectu, auditu, afflatu incestarentur, deque contaminatis ita contaminarentur. Imo fieri vix poterat, ut non aliquo interim, tot inter Ministros saerorum discursantes, ossiciumque peragentes, Contactu
piaeutoue inquinarentur, consp urcarenturque.
Quod certe Valentiniano ipsi met illi, cuius hac lex
est, cum priuatus adhue agerςt, contigisse memorat Soromenus lib. o. histor. Acci. cap. o. cum Iu-
Iianum Tribunus ipse Numeri cuiusdam palatini, qui proxime Imperatorem custodia & praesidii causa sequebatur, ad Templum deduxisset : ibi enim a sacerdoto se tuo vocat Soromtuus d. loco: Iligo. floretus Itb. .es. s. νεωκορον, tu si qua al.
spersus, non id tantum Iuliano incoram aegre tulisse, verum etiam ilico vindicasse, atque ideo iuexilium missus memoratur. Igitur de eo quod dixi perlatae querelae a Christianis ad Valentinianum
Imp. quo Ssihi ea re, Christianaeque fidei. di disciplinae, atrox iniuria contumeliaque fieret: quae funestis impiisque Gentilium sacris , non dico con sensum vel conscientiam sis a m commodare, sed ne sensus quidem Bos e tam propinquo contaminari patitur. Hinc ade ertullianus, quod huc proxime facit, cap. II. de corona militis, militiam aris natam in Christiano in uniuersum damnatam cupiens , militiae huius usum ad absurdum ita deducit: Et excubabit, inquit, pro Templis, quibus renun-riauit Z Neque diibito, perlatam hanc querelam ad Valentinianum Imp. a Liberio Epi opo Romano, atque a Synodo Romana, quae eo ipso anno habita fuit, quo haec lex data est, Valentiniano es Vahnt COSS. Quare etiam directa seuerriissa haec constitutio ad Symmachum P rfectum Vrbis Romae et Pariter ut lex L svr. de Poenis, qu.e huic Vst coniungenda videtur, ceu eiusdem constitutionis pars, ad eundem Symmachum P. V data est, &' an cunisdem finem collineat: nam & ihi prohibentur Christiani ludo gladiatorio poenae loco addici. Nempe, cum ludi iiii, non ludi, aboleri in totum nondum
possent, Christianos saltem hix addici noluit Valentinianus e quia Christia a disciplina iudos hos, publicasque huiusmodi voluptatis hostias, auersaretur, oculosque manusque Christianorum hoc cruento spectaculo pasci, foedari, communicari, non
pateretur, dc quo dixi ad i. r. ι . de Gladiatoribtis. Igitur Christianos iis corpori lius seu ministeriis aptari noluit valentinianus, quibus vel sensti eorum manusque seritatis vel superstitionis alicuius gentilitiae specie pollui,incestari, possent, qua S-que disciplina Clitistiana auersatur. Aliter atinque si de ministerio innoxio ageretur, ubi nulla Christianae Religionis iniuria, nullus talis metus subest: uuare Christ anus quoque, innoxio, etsi obnoxio valde, pistorum corpori, quod annonae Urbis Romae seriuebat. poenae loco addici potu Κ:quod ab eodem valentiniano l. δ. supri de Distoribus, quae ad eundem Symmachum P. V. data est, imo & his duabus pariter coastanda videtur, cons stitutum ςst. Haec, inquam, Valentinianus Impetator, ne miniserii etiam alicuius specie , vel pr-na obtentu, Christiani incestarentur, polluerentur. Quanto minus igitur in Christianis ultroneum qu cmcunque seu i pontaneum ritus alicuius centi itii participatum, comm nionem, με& ετερογγι- idem tulerit Z De quo alibi Illud adhuc monendum, videri cui posse symmachi locum l. r. Epig. o. ad Agorium Praetexta tum huc pertinere. Huic certe proximum id saltem; Convenit inter Sacerdotes ut in GV STO DLA AI CI VIVM publico obsequio eraderemus C mRAM DEORV AM: Bengnitar enim superioris,
ns cultu eeneatur, amittitur: Ergo maelio tanto υν-
natior, quam salebat, causis De Ius es honor. Verum non ita est: locus enim ille est de cura&custodia Sacrorum reique diuinae, ut ea nonnisi ciuibus Romanis mandaretur, non vero Peregrinis Ihac enim ratione Benignitatem Deorum prouocandam, si eultu & cura vitium retineretur. De hae eadem cura & ossicio, de quidem stati mensis, vid. eundem epist. s. tib. I. illud hie semel montndum I Templorum appellatione, hoe aevo, Gentilium templa indicari, Ut
praeter hane tigem, docet insuper lex s. svr. de ope ribus pubI. d. l. Ita. svri de Decurion. & ist. de Pa-
η. Sacris. π Templ. infri ac nominatim t. s. q.
20쪽
Ii idem, ut limplorum cultus pro cultu Gentilitio est lex aes in . de Disiop. & Geracs . . - surpςtur in d. r. rra. quae data est Anno Domini plum igitur iam tenemus, vindicam nae im-S83. de quo dicam in . tit. de paganis, Saer. Er cinae a contumelia eorum, quibiis RerilonIs iu im Templis ad ml r. Et haec do custodimus Templo. herias conceditur.
T HE0 Dos i a M. Edictam, de His Catholica.
ad b) Populum Vrbis Constantinop.
CVNc Tos populos, quos c Clemontiae Nostrie regit temperamentum, d) in tali voluinyis Rcligionου versiari, quam Dirii num ς Petrum in Apostolum tradidisse Romanis, sig) religio usque nunc th) ab ipso insinuata declarat: Quamque Pontificem Dama sum sequi si) claret, & Petrum Alexandriae Episcopum , virum Apostolicae sanctitatis: Vt, do se naeum sos lisam disciptinam, Gangelicumque dis inam Pavis O Filii ct SpiritusP, s Isioni vitam DPitatem sub parili l Maiestate ct sub pia Trinitate crediamus. Hanc legem
loquentos, Christiam n Catholicorum, mὶ nomen iubemus amplecti: Reliquos vero dementes vaesanosque iudicantes, haeretici dogmatis infamiam sustineret nec ni conciliabula corum Ecclesiarum nomen accipere, o diuina primum vindicta . post etiam motus in Rostri, quem ex coe estisq) arbitrio sumpserimus, ultione plectendos. Dat. ta l. Kalend. Mart. Tliestat. Gratiano v. &Theodosii O i. AA. CO SS. 38o. l
Q lex r. Cor. D'. dasumnio visitato & ὰρ ω bolida. Iunge la Miam est Euie ἐ. lex a s. ino. de Ερ scopis. Memorat hanc IN. ScZOmenus lib. 7. eap. . nec eqtie eadem relata a C. Baronio in Annales Ecclesiasticos, Anno D. 3So. n. a. Eam ipsam quoque indicare mihi videtur idem Theodosius M. t. r. isse. Re haereticis. GOTHORb id em pdictum eodem fine emissum quoque m inopiam PP. ut videt ieet per eum etinctis populis innotescereti Vt Pitendit . si . Lx as. in . δε Diseophe quomodo stilicet elua dei. Inseriptio habet in Coa. IU7. I. l. Ae eri
3 De hoc Relativo , Ges, vide Commenearism. ID. t - o 'teriMm Cod. Iust Temperamentum, hie est, vel temperatum, elemens, eluileque imperium: se ut Clementiis .m suam ostentare voluerit his verbia Imp. xvi consentire. videtur Sonomeni narratio: vel in genere regimen, i 'Perium, quomodo habet Cori fusi ita scilicet Imperator orbem emperare dicitur: vid. GAUC Lbeod. ID. sel Diuum Cod. lulf ID. D li αἰ λ additum . in quibusdam MSS. Basli eorum: Quia a Theodosio hic non additum: Iienaei sane verbis, qua nio contignabo, conuenit. ID. g) Romae confiit unim. ita e Veteribus Patribus iiiviti eraues Sςriptores, etsi n0nnulli hodie quoque ambigant: de qua quaestione historiea peeuliares extant libelli. HI. b) WHaent ire, recte. viii. GIUP . Neon. pro quo in Cod. fusi usque moue: eodem seinper sensu, sd est, ad praesetis Vs pie tenipti, di inque nune eoiuinii t . Orosius dixit, M. 7. cap. . vique ad nunc: quomodo etiam hegitur inlidit. prim. Cuiae. dc quae in quart. prodiit. ID. i Hae v Ke indicantur Vibis Romae eives H incolae, hique adeo Ecelesia Vrbis Romae. m. tkὶ tmes,υι cte. ita Coae lusi. Est pri in .Cui)e.dcquem quali prodiit Vineum,orationis addito,maioris claritati retro.Itas Par tir vid. Glo . Theoae. 8e Lexieoo Symmachian daret. In Cod. Iust. pars. m. in Symmaehus qu que qitanti in libet Paganus, quadriennio tantum eost ερος Iez. Anno Iλ. 334. Lb. m. γδ. 3 .hoe Garholieoi in nomine Christianos designat. I Iain: Hic vers. nee eoneilia sa, omissus C. . Ase. quia in tutum a ab sti R eonciliabula Haeretitorii tu prohibita. ID. o, Nomine censeri. ID. iv rus nostri. Elegantius hoe, quam quod Cod. Iust. --2 nosyri : viὸ. Glus Deo . In η Non putem Theodosum M. haec de se dicere, quales multae hyperbolae. & insanae sormulae his eonstitutionibus oceurrunt: veluti eae se Ornosum , Numen nosrum, Me. quae cumulata habes in Principe. Verum his verbis intialigere mihi videtur, Dei arbitrium, di sie regulam εχ formulam iuris diuini. m.
t ypum Catholicat Fidei, populis sibi Rhdi. duplici rations, P Limo quidem παραδαγρια- ii g, Imperii videlicet orientalis, ac nominatim τικως reuocatis iis primum, ad exemplum EceIeis populo Uthis Coni tantinopolitanae , hoe Edncto suo siae Romanae: dein duobus insignium maxime depraesert Theodosius M. Anno D. 38 o. secundo praecipuorum tum in Occidente, tum in Orien in
imperii sui anno. 4ra quidem Edicto popuIos Episcoporum, & principi quidem loco. Poeatificis