장음표시 사용
21쪽
Romani exemplis & praeiudis iis, qui ReIigionem
Catholicam tum sequebantur, tuebanturque, Praeis latis. Secundo, explici e seu κανονικῶς, propo
sita ἐκθεσνι seu formula Fidei, Apostolica que de
Euangelicae doctrinae, quam & Basilius hoc tempore passim urget, veluti epis pa. M. GI. Edit. M. nedisiis. ἐκθεersi inquam, de sacrosancta Trinitate qua breuiter plerisque haeresibus pryscribitur: Coisimiles duas alias accuratas deSS. Trinitate εκθε- σως idem Imp. Theodosius M. proposuit l. y.prox. ix . 8c I A in . de haereticis: quae cum hac omnino concinunt de conserendae Tunt. in quarum etiam postrema quartum insuper praeiudicium proponit imp. Nicaenae Fidei scilicet, quam de a Maioribus traditam. & diuis e Religionis testimonio atque adsertione firmatam addit. Quam Nicaenae fidei auctoritatem Theodosius M. hac leg. non. Praefert: sorte quod ea apud haereticos exola tum maxime esset: ut proinde Theodosius studio ab ea abstinuisse hic inter initia nunc videatur. Atque haec qusdem breuis huius constitutionis seu huius Edicti continentia est.
Quod quidem Theodosii M. Edictum, non tantum cum interpretibus Codicis Iustinianei ordine insipecto, filiam primogenitam recte dixeris, utpote quae prima omnium eo Cod. occurrat, quae. que ideo variis de singulari hus Repetitionibus, Commentariis, dotata fuit: verum etiam cumCard. Baronio recte, Auream monem , piumque &DDIan Edictum nuncupaueris: Cui similis alioquina licet.r eiusdem Theodosii M. posterior aliquanto, imo gemina, occurrit, H Ly. yrox. ubi silmli quem dixi, more , quorundam Episcoporum in Fide sanorum exempla aduocat, & proponit : Catholicamque Communionem ab his designat, εκθεσει
Fidei primo loco proposita, mox & Nicaenae Fidei, ut dixi, praeiudicio addito. Et haec quidem noli ra inter initis Imperii sui a Theodosii , M. Emissa fuit; uti prima semper
praecipuaque inter curas Principum, de rebus diui.
it cura de stillicitudo esse debet e quo populosicilicet suos, sicubi , 'si qnando a fide Catholica deuios, ad veram traduxisse velint Religionem: di in summam, quod Theodosus Jun. ait, L 3. o. e Fide Cathol. πρεπει τῆ βασιλέα τους 'ηκοους περὶ τῆς ευσεβειας υπομιμνησκειν,decet nostrum imperium subdi os de νeligione commone cere. Hoc
exemplo igitur Theodosius M. imp. ut Historicam nunc huius i g. causam ingrediamur: cum videret, Orientem cui ipse praeerat, haeresibus contaminatum . dc per quadraginta iam totos armos, sub Arianis Imperatoribus, Constantio, inquam, &Valente praeualidas, ac nominatim Constantino Politanum populum, in varias distractum sectas&sententias, sic ut Ecclesia ab Arianis teneretur, ut ex Sozomeno t. p. cap. I. aliisque, sed de Narcellino. in Chyoniso, his ipsis COSS. liquet; Theo-ὸdosius, inquam, Christianissimus & Catholicus
'imp. cum haec videret, haec inter Imperii sui primordia , Arianam potissimum haeresin pessundatam cupiens, viceversa Catholicis orthodoxis Ecclesias restituturus quod etiam mox factum ah eo, ut
paulo post dicetur) ab ipsa prius urbe Regia. Constantinopoli inquam, huic inalo mederi instituit. unde velut ex acropoli seu capite exemplum in cintera derivaretur, quod SOZOmenus etiam, hanc leg. memorans, diserte prodit. Et vero hanc ad rem obseruandum, eodem exemplo scriptum &eminsu in hoc Edictum ad Eutropium Praefectum Pνatoνio equo idem Per eum cunctis iam populis sub ditione sita agentibus innotesceret: ut discimus ex Cod.
I . L t. de crim. sacrat, quae hoc Coice posita est
. . an inst. de Episcopisu sine Inscriptione, huic
Igitur aureo hoc . pio dc salutari Edicto Thecia dosius M. populos sibi Rhditos ad fidem Catholicam reuocatum luit : tum primo , exemplis Ecclesiae Romanae: Secundo, duobusque insuper in Orbe Christiano Episcoporum: tum tertio ἐκθέσει fidei ipsius, propositis. idque emisso Edicto ex Vrhe Thessalonicenti: ubi videIicet ab Acholio Ep. hoc
ipso Anno 3go. baptizatus fuit, teste Socrate, lib. F. cap. 6. cte Sozomeno tib. I. cap. . etsi posterior hic temporis characterismum haud adeo aperte praeferat, atque ab eo in Fide confirmatus suit: Exemplo etiam lilyrici, quod Arii opinionem nunquam amplexum fuerat, verum in antiqua Fide ab Apostolis tradita, inque Concilio Nicaeno confirmata, semper steterat: Quem etiam Acholium ipsemet Theodosius M. velut optimum συνεργον ad Fidem Catholicam stabiliendam sibi obtifrisse gauisus est. ut tradit Sozomenus, lib. 7. cap. q. Vt proinde Acholio isti Episcopo Thessalonicensi aureum hoc Edictum accepto ferre minus dithitem, pariter
ut legemq. supr. de quaestionis. & octennio post, i
hem ι . Inf. de haere ιέ. dc lGem a. svr. de nuptiis . seu LFsupr.de ulter. Iiuncta b. d. Iust.de incesis nuptiis. Sane Ambrosius quoque ineps. aa. Par. Zag. Tom. H. Oper. 'M. Paris ris . ad Sacerdotes, re omnem cierum pleb. Thessalonicens. de obitu, vita, virtutibus, dc conuersatione huius Acholii scripta, eum Sane tum Virum vocat , & MVRVM FLDEI, gratia s sanctitatis'. Eundemque sequente epis. ad Anysium successis rem eius scripta, plurilius commendat. Quin & ad eundem tres extant Basilu epistolae, quibus fidem eius depraedicat: ubi notandum A γλιον vocari, pariter ut nuncupatur a Socrate, b9. F. cap. si. Theodoreto, seb. i. cap. 9.SOZomeno lib. I. cap. . Neque omitti oportet,
quod Ambrosius scribit, eum precibus suis effecisse, ut Gothos de partibus Macedoniae fugaret victGres , saeuiente lue es ardenti pestilentia perturbatos , 'regretasque postea pacem rogasse ut viverent. Et erat, ut dixi, δε Cholius Thessalonicae Ep. Thessalonica vero haec, ut id quoque adiiciam, totius Illyrici Metropolis erat, ut theodoretus tib. F. cap. II. init. ostendit, non modo Macedoniae, quae & ipsa Macedonia tamen in Illyrico fuit Ba ronii enim lapsus est, cum Socratem hac parte eris roris arguit, & Thessalonicam, non in Illyrico, verum in Macedonia sit: fuisse scribit. Idque etiam confirmat non parum s. ii. svr. de Annon. stri t. Sed toto coelo errat Alciatus, eumque secuti, qui existimant hoc Edictum latum aduersus Macedonianos; quibus vel ipsa temporum ratio reis fragatur: Macedoniam quippe Anno demum pro ximo 3II. in Concilio Constantinopolitano damnati fuere, ut dicam ad legem prox. Nunc subiiciamus Sozomeni verba, lib. I. cap. q. de' hoc Edicto, ubi & caui. m eius promulgandi memorat, curque id ad Populum Vrbis Constantinopolitanae emissum fuerit; videamusque adeo quibus verbis eius sententiam Scriptor iste expresserit: Eγνω, inquIt, τά προς έω ι er δεινκαι τους λαους εις λαφορους ἀρεσεις μεμεριE αι, και
22쪽
multuara , ita τι populi in parias sectas diuisi essent, a praecipue Constaminopoli. Cum igitur apud se re. putasset, satius esse, ut Dam de diuinitate sententiam ipsi, subditis Dis palam praedicaret, ne vim inferre viis
derecur . νγ me inuitis, quid colendum esset praecipiendo, Thessalonica positur, legem dedit ad populum
urbis Consantinopolitana. Perpendebat enim animo, fore, re illinc tanquam ex arce totius imperii, rescriptum suum rei quis quoque ciuitatibus breui innote- seret. Senificabat autem eo rescripto, pelle se, ut omnes μὴ θι Di eam religionem sequerentur, quam
Petrus Apostolorum pyinceps Romanis ab initio tradi sit, cts quam eo tempore Damasus Romana Vris his Epig. opus, ac Petrus Alexandrinus seruarent. Utque eorum duntaxas Ecclesii, qui diuinam Trini.
taιem aquati honore colerent , Catholica nominaretur:
qui vero aliser Antirent, haeretici dicerfnfur, infamesque essent, sique scirent supplicio sciendos. Vbi inter caetera notandum suod ait, Thcodosium, ad hanc teg. descendisse, confiderantem fore consubtax, νι ipse prius suam de Religione confessonem subditis
suis ederet, ne opprimere videretur eos, si repente Religionemsuscipiendam praeciperet, nulla lete ei cumscripta=n. Quae forte pertinent ad explicatio. nem verboram illorum huius legis: Clementiae no
His ita hreuiter praemissis, de continentia huius Edicti, de Jheodosi M. instituto, deque iis, ad quos id emilium, quo sua re, & unde, seu ex quo loco, ad illustrationem inscriptionis & subscriptioni . Nunc accuratius de huius leg. continentia videamus. Igitur, cum in immensa tum
temporis, Orientis. & Ecclesiarum orientalium confusione dissicile foret inter lacus eontritos, qui aquam non haberent, intestigere, ubi fons signa. tus de hortus ille conclusius esset, Theodosius M. populis suis seu subditis non tantum Catholicaesi dei formulam, seu εκθε v in genere Proponendam duxit: verum initio exemplum Ecclesiae Romanae praeserendum . his vel bis: In tali volumus Religione persari. quam diurnum Petrum Apostolum irassidisse Rom.rnis, Religio usque nunc ab ipso inmnuuta declarat: Q aibus verbis. non tantum Romanis temel traditam religionem testatur, verum eandem ita traditam, ut deinceps ad hanc diem in tradita semel Religione perstiterint: id enim
est quod indicat his verbis, VSQUE NUNC ab ipso IN SIN VAT A declarat. Insi a tum est, quod traditum semel, deinceps in sinu custoditum
Secundo loco Theodosius M. hoc Edicto popu-pulis suis proponit, sequendum exemplum & auis thoritatem duorum insuper in orbe Romano Episcoporum, qui videlicet tum inter Episcopos clari maxime, rectamque fidem ab Apostolis&Euangelistis traditam seruabant; ac nominatim a Diuiuo Petro Romanis traditam & infirmatam: qua in Da. masus Vrbis Romae Ac Principalis & virginis Ecclesiae, quae haereses semper reipuit'. Episcopus tum, Rouebatur. Cui te Petrum Λlexandrinum, ceu fide quoque coniunctum, de dignitate Proximum sociat. inligni elogio luperaddito, cum eum M.
rum Mosolica Sant Iitatis vocat: tacita, ut vidςtur oppostione Damasi & Romanae Ecclesiae, quae ab Apostolo fundata fuit, sicut Alexandrina a Mareo Euangelista: quo pertinent mox illa. Apostolicam
disciplinam, Euangelicamque doctrinam. Et causam istorum exemplorum praeferendo rump.
iuxta auctoritatem earum Eclesiarum reddit.: ne
pe quod hi Episcopi Λpostolicam Religionem ab Apostolo Petro Romanis traditam, insinuatam, & Euangelicam doctrinam sequerentur, de ut etiam Sois Zoinenus recte expressit, εφυλανέον e, quod, inquam, in fide illibati manerent, di Apostoli- eum Euangelistarum depositum illaesum seruarent; cum non sie se tum haberent res orientis, ut diserte scribit Basilius epist. 6I. O. Ra . siu. D. 9O. ρα sta. Edis. Benedictis. Hlioquin quid opus erat, norisma in de regulam ipsam Catholicae Fidei populis suis tam solicite praescribere, his Verbis: Vt secum dum dic. de quidem Apostolicam de Euangelicam, si Theodosius velut Regulam unitam dc Canonem, Et lesiam Romanam , dc haec duo Episcoporum Lumina, hane ξυπιυιδα Ecclesiae ostendere voluisisse te Satis enim fuisset, populos ad eos remitti, vel ad alterutrum, dc uuidem ad Damasum potinsimum . si id centrum communionis ut loquuntur, agnosci ea re voluisset, velut a cuius nutu res Christiana tum penderet 7 verum non ita res est:
Exemplum enim huius ρ ιυριδος a Iheodosio M. clare praeterri videmus, quod duo Episcopi illi, Summates, do in his omnium Princeps Pontifex Romanus, hoc coelo hoc tacti Io, verae Religionis lumen de δε postolicam Euangelicamque doctrinam praeferrent, tuerenturque. De inque παραδειγμα- τιμως, velut duo exempla, maxime visibilia de in conspicuo posita. Et potissimum quidem Pontificis Romani, de Ecclesiae Romanae: Idque prisco iam instituto. Sic enim dc iam olim quoqua Irenaeus Lugdunensis, de ipsam et sanctissima in Fide Ecclesia Romana: Hinus, inquiehat, EXEMPLO prauam omnem disciplinam prosigamus. Et
rationem subiicit eandem cum hoc Edicto, aduer fu haereses lib. s. cap. s. par ara. Tom. a. Pan. a. Biblio b. Pa ιν. maxim. Vt Latina interpretatio hahet : Sed quoniam valde longum est, in hoc tali v lumine omnium Ecclesiarum enumerare successiones, maxima re antiqui ae, re omnibus cognita. a gloriosi is duobus Apostolis Petro ου Paulo Romae funia data re constituta Ecclesia, eam quam habet ab Apsis
solis traditionem, re annuntiatam hominibus Fiadem , per successono Episcoporum peruenis, item UMQVE ad nos, indicantes, confundimus omnes eo νqui quoquomodo, vel per sui placentiam malam, vel Panam gloriam, vel per caecitatem cν malum semenialiam, prater quam oporτet colligunt ' Ad bane enim inti am, propter potentiorem principalitatem, ne-eesse es omnem conuenire Ecclesiam r, hoc es eos, qui sunt undique fideles: in qua semper ab his pndique, conseruata es ea, qua est ab Apostobs traditio. Quibus postremis Irenaei verbis respondet egregie Symmac ni locus lib. . epist. 2D de uniuersali ad Urbem Romam conuentu. Tibi, inquit, proficiscentium Romam maior facultas. Primo, quia in C O mMVNE IMPERII CAPUT UNDIQUE GENTIUM CONVENI TVRe rum quod Clementissmum Principem in hae parte degentem Paria omnium de reia veineestvies sequuntur. Vt de Herodiani locus lib. l. eam ra. πολυανhώ, ωῖ ουση, και τους II AN TAXOSd N υπολχομεν , quae ρer se populo abundaret, es Aduenas toto orbe consuentes exeiperet. Haeς inquam duo loca vehat παράχληλα trenaei verbis notanda sunt. Neisque absimile est, quod Gregorius Nari an renus
23쪽
τισον, orbis Mulum, terra marique Potentissimam,
ΠΙΣΤΕΩΣ, orientalis atque occiduae ora velut vinculum , ad quam extremi totius terra Hes com
currunt, re a qua Pelut a communi fidei e porto imo ei unt. Quihus addendus & Marcellini locus lib. ια cap ια ubi de Constantii Romam Λduentu. Adtem. Eodem sensu & exemplo, Tertullianus aduessus haereticos seribens cap. n. inter caeteras Ecclesias Apostolicas, Romanae quoque auctoritatem praefert Africanis: Unde Mobis quoque, inquit, An
CTORITAS praesio es. ΛvCTORITAs, id est, illustre praeiudicium Ae exemplum. Eodem
sensu Cyprianus Epis. v. pq. UA Edit. Dan. Oxon. dixit: Eos esse Romanos, ad quos perfidia non possι habere ac sum. Eodem prorsus exemplo, aris uue eadem semper ratione, biennio ante hoc Edictum ut recte supputat Emin. Baronius Anno D. ἐγδ. num. α) D. Hie OnΥmus in Syria Antiochenae Dioeceseos seu Patriarchalus versans, cum Eccles ad nilochena in tres diuisas partes esset, & ut ipse. met Epist. 17. init. Tom. II. Oper. M. Franc. apud christ. Gensib. ad eum ipsum Damasum Episco pum seu Pontificem Romanum scribit vetuso inteν se Oriens populorum furore collisus, indiscisDm Domini Tunicam minutatim perfusa discerperet , ipse vero Hieronymus a Schismaticis haere seos Sabellianae appetitus cum Episcopo Antioche.
no communicaret . duas ad Damasum Epistolas,
puta epis. II. & II. scripsit, quo videlicet is si
hi significaret, apud quem in Syrsa communicare deberet, & ut ipsemet etiam loquitur, Curbe dram Petri, Osdem Apostolio ore laudatam, consulendam sibi censuit: quod scilicet proslato a sobole mala id est, ab Oriente patrimonio, apud Occidentaleolos incorrupta Patrum SER VA RETVRharessitas. Denique quod TVM in Occudente Di Iusitia oriretur: in Oriente autem Lucifer, qui se eiderat .supra possisset thronum suum. imo idem si . mili prorsus ratione & exemplo , quo Theodosius M. hoc Edicto, ad eorundem Damasi & Petri Ale. xandrini exemplum prouocandum sibi duxit, Ep.ad
Marcum Presbyterum Tom. II. pag. MI. Edit. Francf. II reticus, inquit, Poco , ομοου ον Praedicans Dinitatem, Sabelliana impietat/s arguor : tressul Men.
res veras , integras per Iasque personas indefessa voce pronuncians. S ab Arianis, merito: si ab Oνibodoxis, qui tumori aetuunt sidem, Orthodoxi KD deflerunte aut f iis placet, haereticum me CUM incidente haereticum cum EEypto, hoc es cum
DAMASO P ETROQVE condemnent. Quid
'unum hi minem, exceptis sectis criminantur Z Qui Hieronymi locus huic Edicto plane geminus est: nam 2 exemplo pariter seu auctoritate utriusque A Damas & Petri simul sese tuetur. Quomodo idem, sologia I. aduersus Rufinum Tom. II. pag.
r . Edit. Francf. eosdem duos τροπαιοφορους vo. cans, Iungamus dextras, animos copulemus, σDVOS Orientis atqu e Occidentis τροπαιος ορους au-ινi sequamuνimessu: Theophilum Alexandrinum inis dicam : & Anastasium Ep. Romanum: quos &paulo post nominat & componit, utrumque etiam Papam appellans: Sed & aduersus Vigilantium Ep. o. Tom. II. pag. δή. eodem respexit: Quid facient Oνientis Ecclesia e quid Adopti, resedis soli. ear Similiter Ambrosius in Prolegomenis libri t. de Spiνi usancto infin. Quantos ergo re Constantinopoli, quantos postemo toto hoc die inoise mundasti non
non mundavit Ambrosius, non mundauit Gregoriur onostra enim semisia, sed itia siunt S: Gamenta. idem Ambrosius epis. II. siue enarratione de Pasibal. celebritatis ratione, pag. Jos. Tom. IV. Oper. Edit.
Paris in alia re: Post AEgyptiorum sui putationes, σAlexandνrnae Ecclesia de itiones, Epis πι quoque
Romana Fellesia, meam adhuc expectant sentennam,
quid existimem scribere de die Pars ae. Similiter
Romanus. σ PETR US Episcopus Alexandrinus certiores factι μἄnt, primos omnium Concilio Ro
vide apud Rufinum lib. I. e. ao. imo de iam olim ita iuncti Romanus& nlexandrinu Episcopi: Athanasius epist. de Sy novis Ammn. ET Seleus. pag. ρII p'Tom. I. Oper. Edit. Colon. su. L f. Δ-υσιοι γάρ συο γεγMασιν εμπροιθεν πολυ, πιών ἐβδοι νηκοβατιὼν καθελοχων τον Σαμοσήδει' τουτων ὸ μ εν τῆς Ηώμης, ο δὲ τῆς Αλεξαiserim: m Eari κοπος duo enim Dion ι diu ante eos septuor no fuerunt, qui Samosate fem n lemni, quoriam alto Roma, alter Alexandriae Prastu erat. His is tur tot similibus exemplis Theodosius M. quoque ad Damasi DP. Romani & Petri Alexandrini fidem & communionem hoc Edicto subditos suos retio care instituit. Quem eundem morem secutus & 4 heodosius Iun. l. vltim. infri de his qui super K It g. contend. vhi aliis orum iam exempla aduocat se a pria fert: secutus
co dationis Episcopi Alaxandr,nae civit,itis credebant ridque non tantum filexandrinae , & Egyptiacae Di oecesi, Verum etiam diuersis, id est omnibus aliis prouinciis. imo, eundem quoque morem secutus idem Theodosius M, Ed .cto suo ad Cynegium pr. quod refert Baron us Anno D. 388. num. 9s. secuti Honorius L s. infri de haereticis: Valentinianus lil. l. sa. eod. lmo eundem retinuit idem Theodosius M. d. l. ins . cod. praelatis exemplis PROBAB ILI vM multorum i er Orientem Sacerdotum, quod proham scilicet fidem illi tum sequerentur, seruarent, conseruarent. δοκῶμων. Et ut Soetomenus diserte legem illam commemorans ait, tib 7. cap. 9. in M. τουτους γωρ κου Βασιλευς επη
ἀγοσων, istos enim tum Imperaror sese approbam Icum
eos vidisset s acocutus esset, rum Noeia de illis tonsabat fama, quod Ecclesias fassanctissmegubernarens.
Igitur Oh emendatae vitae faniam, Ac personarum grauitatem. Probabilis vox, cum de rebus &actionibus passim usurpetur, dicitur & de personis: quo sensu Graeci δοκιμιως vocant 3 ut ea leg. I. ita 8c L a. Apr. de Scamcis: & l. s. . inse. de Episcopis. Si e & apud Symmachum lib. F. γ . Mo. Probabilas Viri: & epis. Io. tib. a. Probabilis amicus: & similes aliae plures locutiones. Sic igitur liquet Damasum Pontificem, sic Petrum Altaxandriae Episciscopum Apostobcae sanctitatis Virum, ut principalium Ecclesiarum Sediumque toto orbe primarum Episcopos, & probabilestum maxime Sacerdotes δοκιμα άτους dc Damasum quidem inter omnes Summatem , Apostolica fanis ctitate caeteris hoc aeuo praelucentem a Theodotio M. iuxta alia pro exemplari Fidei Catholicae propositum. De quo alioquin Damaso hac parte aliunde quoque argumenta suppetunt: & de Petro quoque Basilii epist. Do. . Edit. Benedietin. Gregorii Nazianzeni oratio a . ως Αιγυπτῆ, in AEgyptio=um aduenium. Viniscentius
24쪽
eentius Lirinensis fine Commonitorii. Et si sci.
mus alioquin, B ifilii aliquando per haec tempora querelas, ut de caeteris occidentalibus. ita&de Da. mala ipso, quasi Orientalium Ecclesiarum statum tum miserrimum ad curam suam minus reti cantihus Quam ego litem meam nune non facio. Ex superioribus igitur iam patet . quo more, quo exemplo, Theodosius M. exemplum Romanae Ecclesiae Damasique & Petri Alexandrini in Fide se. quendum hoc Edicto inter alia proposuerit: Quo Iane sensu Catholicae Fidei Canon h e dici quoque potest: quomodo Acholius, quod supra vidimus, ab Ambroso, Murus Fidei Iocatu Asix δ' , ' --υ imos His p sores diuinis eorum NarianYenus epist. ai, sere 3I. ad p aiseibus res, ut iussit. Atenim in caeteris turbide multa um, Basiluim diserae vocat. το- hae parte Theodoretum narrare Baronius quoquc cietur. Etsi idem tamen, eiusdem Damasi elogium conuenienter butui teg. sententἱae, haud thale
er quiduis dicere & facere pro dogmatibus sopoliis
cis paratum. Quae postrema vς rha ita Interpres vertit:. quoad eius fieri poterat, doctrinam Apo Icam tutatum esse. idem etiam recte sententiam illa leg.atin'. deuiscopis , quam cum bac coniungendam modo docui, expressit vel adumbrauit: τους δῆ αριος ποιμωας τοῖς Θ μοις ποιμενιοις άποδμα, τον-ἀλγ19ειας LA NONA, κραρα τῆς EOcλησίας, meι columen, veritatis normam,s formam Scis . Et ita qui aem historica hu. ius Edicti enarratione destineti L mus: vhi quinque certe illustria, ad Romanae Sedis praerogatiuam,
aperte Continentur: nempe Primo. Petrum Apostolum ripostolicam Romanis doctrinam tradidisse. Secundo, traditam semei ab eo Religionem Ro Di .inis Vs Q v E TvNC insinuatam mansisse, custo. diteque habitam. Tertio, Ad Ecclesiae Roma nae Fidem & exemplum Provocat lim, reuocatos
que populos & Chrsilianos: unde Basilica quoque Damalum Petri successorem hic faciunr: Δάμασος o κω διαδεχος αυτοῦ δοξα ει. Quarto . Sum.
mam inter Epii copos, Pontificis Romani dignita tem & acie Oritatem ab antiquo semper fuisse, atque ideo ad eius Fidem & Communionem pol illi. iniim prouocatum , Ut pote qui traditam Roma.nis Relig onem a PETRO, Insinuatamque SED EAE TvR. Quinto, Iandem notandum quod de ipsis mei Dania ib Pontifice Romano hic dicitur. Λd cxtera quae ad huius M. illustratiorum facere possint, transeamus . Primo, notandiam i quod stitistim supra indi uir us. coniuragendam cum hac. leg. else legem V. infr. de Episcop/s: cuius sententia eo perimet , quinam Pastores Ecclesia prae fit tendi sint, et quid . iam eorum muneris sit, quam retro culpa hiles, qui muneri suo non satisfacerent, ut ad eam seg. plenius Ostendetur. . Nempe eius.
dem Pr nc pis curae fuit, & rectam Fidem populis suis, seu subditis, insinuare ; & de Pastoribus, qui
eam populis Proponerent, iucuIcarent, curam Re
rere, ut ad fidem Catholicam stabiliendam si diti γαγοὶ σιμ εργοὶ essent, κω πρῆς πασαν ἱερω- ουνηc άρετρο τεταγμενοι, σ cunctis sacerdotalis in ivdotιbusexornati, quod in AchoIio sibi obtigisse, i, ius constitutionis inpote suasisse, rogatore, Theodosius sibi gratulatus est. Seeundo obseruandum, apertissimum esse The doreti lapsum, lib. F. cap. a. qui hanc led. Gratiano tribuit, eo quod eius q doque nomen inscriptio praeferat: clim tamen, quQd a Perte docet ea.dem inscriptio, Edistinis ad populum Iobis Constantinopolitana. & subscriptio, Dat. NeFjlo. Mita, praeter rem ipsarn J heodosio M. ea.acceiapto ferenda sit. inibus accedat Ae Sor ,meni auctorita : Quod recte quoque obseruauit Doctis.
smus Blundellus, de Primatu, P. 398 hi certe, vi id addam . Theodoretiis a erte hanc lem mi scuit cum Gratianea seg F. ιηθ. de haeret. Sed &eiusdem erior est, cum hanc sam leg. memora. iam recte omnino obseruauit.
Jertio notandum, hoc Edictum, velut monitorium & pra paratorium , secutam esse hoc piis finiano mense Decembri traditionem Ecesesiae Constantinopopolitanae Cathol cis, Arianis erepige, a Τheodosio Costantinopoli iam eonstituto, ut teia statur Socrates, lib. I cap. I. in sis. Sozomenus lib. I. cap. F. Philos orgius, lib. p. c. N. Marcellinus, in cir-ἱco. ιιι σψD COSS. de quo dicam ad legem prox. & t. o. infri de haret. Quod postremum caput huius leg. attinet, duo ibi continentur. ' Primum Catholicos respieit: Posterioν sanctio est in Haetaticos. Nempe Ih odosius M. bane legem sequentes, Christianorum Caiatholicorum nomen amplecti iubet; ubi male Basilica , Xριτιαναν Κα γαλικών ονγια Christianorum p is scilicet atholicorum ideo, quia de Haeretici fChristianorum nomine censebantur, teste Basilio ep. 7I. siti. ID. Edit. Benedi tin. Porro Christia anorum Catholicorum, id est, Urthodoxorum
Catholici pro Orthodoxis: Catholica inquit Augustinus eps. I. si ι. N. cap. 7. num. 6. Edit. Renedictis. quod totum veraciter tenetia Opta tus lib. z. cap. t. catholica quod fit rationabilis, s ctique aestus. Hoc sensu idcm ADglistinus .epi sola Ua. si u. t r num. 6. Mir. Rentetid . Catholicas Transmarinas , Catholicas Africanas vocat. Idem de Genes.iad litter.bba esse I. p.st . Tom. III. SL Eeneriatin. Ecclesia Catholica dicitur ex eo, quiaι Pni. HGabter persecta est, in nullo claudicat, per totum Orbem is fa es. Hoc sensu, Hilarius Episcupum lese Melesia Catholica 'his Roma nuncupat: Hoc sensu. Episcopi subscripti testis mento Gregorii Nar angeni, Catholicos sese huius, vel illius Ecclesiae vocant. Cyr IIus in Cateches ty. num. U. pq ών. trit. Benedi tim. Καθολικῆ
κειν καθολικῶς κοωάνελλειπῶς, α παντα τα εις γrω ν α θρώπων ελθὼν ocεηλονται δογματα. catholica enimuero vocatur . eo quod per totiam o hem ab extremis terra sinibuy ad extremos νsque μ
docet omnia, qua in hominum notitiam venινe deis
bent , dogmata. Nempe cum haeretici quoque Catholicos sese venditarent. Ae ratione temporis, i cratione loci squae propria est alioquin huius vocis signi ficatio) tertio iam significatu ea vox elata Pro Orthodoxis: Et vero ita passim Patres de Impera- . tores eam vocem usurpant; Λlii omnes notiones
Quodsianctionem huius Ie s attiiset, ea Theo-
narratione retenta , D-mδiis ritrus quoque hic sollem, lici dogmatis sustinere eor iubet, de quo ad tit. dea Dreticis
25쪽
'fame itis: Sane & Sulpitius nurediti lib. a. histor. scra, cap. . . non semel Heresis infamiam, ait. Tertio, Comiliabula eorum , Eeclesia, vocari non
oportere. Quarto, Tandem praeter diuinam vindictam , suam etiam 'Phionem comminatur. ae ut per se alioquin clara sunt, ita ex aliis Le. gibus, rit. sie kMeticis, 'facile illustrari post int. Duo errores refutandi supersunt : Prior est vulgaris eorum, qui ex his verbis, Cunctos populos, inepte colligunt, etiam hodie -ςori τοι multi, mnes populos ut olim, ita di hodie Imperatoridi Iure subesse. uos ut vel sensus communis resutat, ita haec vel ipsa lex. Primo quid e n viis demus ex inferiptione, Gratianum & Valentinia.
num Theodoni M. in Imperio consortes fuisse: quibus singulis sua portio in Imperii diuisione censit: & Iheodoso quidem huιus ter. Auctori Uri.
cns. Secundo hunc erroram resutant vel illa, Cunctos populos quos Clementia nostra regis traveramentum e ubi vox vos suum Antecedens re Iiringit. Imo quamlibet abes tit. tamen ut dixi
cuncti populi hae leg. non alii forent, quam qui Theodosio M. subetant, id est, imperii Orientalis: haec enim ut dixi pars Imperii Theodosio cesserat. Itaque tantum abest, totus Orbis his Verbi, indi
Cetur ut contra . ne totus quidem Orbis Minanus intelligatur; ut delirium patiantur nescio qui in lani Politici, qui imperatorem totius Orhis, quatitus quantus, imperatorem iure esse hinc colligunt, est hodie passim volunt. Recte sane & totus Or- his, in Evangelio pro orbe Romano itito effertur:& Antoninus, quo tempore solus Imperium Romanum obtinebat, sese κισμας κυριον vcnditabat,
in L ed-ις, D. ad leg. Rhod. Sed neque κοσμος ibi est Orbis totus, verum Romani Imperii orbis, & ut loquitur Teri ullianus, tota Romanitas, de pallio , cap. . Denique recte Chrysostomus ad Psalm. - . in M. diea iura των βαισιλέων νομμα,
Rex possetferre seges Romanis. Quare nugari de n-xeys desinant interpretes Cossic a Iustimanet, &Politici illi, qui in hanc unam, quam d xi. quaestionem hic serme sese diffundunt: imo, si Deo placet, in illam, Quinam saturis alicuius locι ι
Et est error Mercerit Il. Opinish. νθ . cum bacieg. tres verae & Catholicae Religionis notas exprimi ali: Prima equidem hic designatur, MI quitas,npostolica scilicet & Euangelica, nam & haec vera Antiquitas est, ανι δεν κου et αρχης , ut SoZOme hiis ipse loquitur in huius leg. interpretatione. Item secunda , Constamιa scilicet in i de sercanda,& sequenda Religione semel tradita. & infirmata ab Apostolis: Tertia nota hic nuspiam apparet, vel indicatur, Vniuersitas, tuquam, nam tu quid Catholicorum appellatione h. c intelligendum sit Τ iam ostendit uis: . & res ipsa id refutat: Oihem enim & qti idem Orientem haeretici hoc tempore ferme implebant, uti lub Constantio impcitotius ferme Oibis sese Arianum viderat, & mira
THEODOsii siti altera constitutio, de His Catholica.
U Piscopis tradi ornnes Eeclesias mox d) iubemus, qui unius maiestatis adque virtutis Patrem, & Filium , & Spiritum sanctum confitentur, eiusdena gloriae, claritatis unius: nia
hil dissonum profana diuisione facientes, sed Trinitatis ordinem, se) personarum adsertionem,& diutiaitatis unitatem o Quos constabit communione ti Neistari s gin Episcopi Coninmtinopolita the Ecclesiae, Timothei th) nec nota i) intra AEgyptum Alexandrinae Hobis Episcopo sic esse sociatos; Quos etiam in Orientis partibus, Pelagio lj Episcopo I aodicensi, & Diodoro sin) Episcopo Tarsensio in Asia nec non Proconlulari, ad que Asa
po Marcianop. communicare constiterit: Hos ad obtinendas Catholicas Ecclesias ex comomunione & cons brtio probabilium μ) Sacerdotum Oportebit admitti. Omnes autem qui ab eorum, quos commemoratio specialis sy) expressit, fide; communione distentiunt ut manifestos haereticos ab Ecclesiis expelli, neque lais penitus posthac bbtilaendarum Eccle .siarunt Pontificium γ facultatemque aa) permitti, ut vera: bb ad Nicenae cc) si dolib. sacerdotia id d) casta permaneant: nec post euidentem praecepti nostri sormam malienae locus detur astutiae. Dat. sti. eeo Kalend. Aug. Heracli Euchetis & Syagrio coss: f;80
ca Abest hee Iis x Cod. Ius. praelata si riore leg. Velut nobiliore , sussieiente. sed & so rates de retum seu Curionem Constantinopolitanum memoran. . designatos hae tig Episcopos illi inseruit lis . . αῖ , ε. erae Episcopis, Terentio ct Martyrio. Meminit autem eius sogomemta , Πό. 7. eo' ς ' Faeundus /;l Fdesens. trium capitus. pag. 3 Tom. X. SULPare. max. ubi partem eius memorat mimi rursirin HP p. 3. ωι. pag. m . Extat ea quoque apud Baronium cotho Auxomum hune proconsulem Asiae Int pili S t Symmachus lib. I. vis. ss. m.
26쪽
est Ad Dioeeesim ergo Asianam proprie pertinet baee sext in qua hae octo prouinesae fuerat Pamphilia, Lydia. C ria, Lycia, Lycaonia, Pisidia, Phrygia Pacatiana, Phrygia salutaris. Item Heste spontus 3e Insulmi II .cd) Quod et si hactenus iussum, L 6. infri de haeret. nondum tamen exeeutioni traditum fuerat. m. σὶ Trinitatis ordo est secundum Telum Personariam assἡrtionem: seu Diuinitatis Unitas est, Me g. seu Vna in istas sub pia Trinitate. I. a. sustr. Trinitatis indiuisa substantia, quae Graeci adsertione uerbi ueta recte cre dentibus dieitur I. 6. infri de haeres. his ipso Anno. m. et Quidam mallent communioni, sed di hoc ferri potest. m. i. si Ninarius Episeopus Constantinopolitaniis i qui in Synodo Constantinopolit. hoc ipso Anno 3P. Episeopus eon stitutus: vid. Soromenum Iib. 7. east. p. Theodoretum. Io. s. cap. 8. Socratem , lib. s, cap. g. ID. o. cap. 3 cta. Mareelli mim oranteo, his COSS. decessit Caesario & Attieo Coss. Anno D. 397. Ad hune extant Gregorii Nazianzeni episeolae quatuor, puta, s . sa. 226. M . ut & oratio ad eundem, star a I. Edit. Paris. ct colon. Caeteriim uis Dei subseriptus dies III. Kalend. August. Fuiserio Os eris COSS. id est , Anno D. 38 i. ostendit, Gregorium Naaianaenum iam hoc tempore Episcopatu Constantinopolitano sese abdicaste, de Nectarium ei sustinum . qui Gregorius adhuc Falendis Ianuariis huius Anni Episcopus erat; ut docet subseriptio Testa menti ID. h Timorbis, Episeopus Alexandrinus, Petri de quo super. Dr. silceetar : vid. Socratem , lib. q. cap. 37. ct lib. - c. I. 2 8. De eodem vid. I. 3. inst. de Episeop. iudieio. ID. i) Quidam ita inuertunt, necnon Timothei, quo nil opus : sic & infra mox, in A a necnon Proconsulari. m. λὶ die. Discopi, nisi supra reponas Timotheo. Male habet Edit. quae in Quarto prodiit, Episcopos. m. il Peraeius Episcopus Laodicensis, iam ab Anno D. 36o. vid. Philostorgium tD. s. cap. 3. ID. tm Diodorus Episeopus Tarsensis. Eius irremiuit Sozoinenus, fib. 7. cap. 8. Soerares m. s. cap. 8. In in pbiiselas Episeopus Iconiensis, ad quem Ilasi litis seripsit librum ae Spirisu sancto 2. Tom. Paris p. 342. ct
Tom. 3. Ed. Benedictin t. i. Item Epistolas Canonicas tres i88. I99. a17. huis. Benedictis. ct ali in de Hlliseis ria ciborum, 236.M.Sen. De hoe vid. Theodoretum lib. 6 cap.14. Sozomenum lib. . cap. 6. Ideintile, ad quem scri bit Gregorius Nazianzenus epis. is'. ioci. 16i. I 6a. i63. ct e deeem epistolis quas MOrcitus eduxit, epis. et ob a t. Meminit eius in testamento suo, cui ct subscripsit. Eius opera quae reperiri potuerunt nuper edidit Fr. Coin he fisus, ubi vide eius elogia. m. co) Optimus Episcopus Antiochiae tin Pisidia set Iieet ut doeet Socrates, A. lib. s. c. 8. ct Theodoretus IV. s. cap. g. ad eum extat etiam Basilii epili. 3 7. svi. 26 o. E Sen. Huius nomen omisit Sozomenus d. cap. s. m.
p) Henadius Episeopus Cesarienss. m. q) Otreius Melitrans: ad quem extat Disola Basilii 3i6. su. isi. Edis. Benedictin. eius meminit & Cyrilius Mona
tὶ me. Rrentior ut in Cori Anies si Et diserre Terentium Episcopum Tomorum V at Soz menus , quae Me. tropolis est Scythiae : ct ex eo Nicephor. No. ii. cap. 33. Meminit quoque eius Facundus lib. q. par. 1 Tom. X. si Parr. ubi huius legis meminit et quaedam inde recitat. Male quoque in vulgatis exemplaribus Synodi Constantinopolitariae Gerontius vocatur. Porro hoc loeo verba ista supplenda videntur ex Sogomeno, in Thraeia; sin iliter ut AEgyptiacam , Orientis, Asianam , ct Ponticam Dimceses enumeratas videmus. II. XJ Marmarius Episcopus Martianopolitanus: Martyriam vocat Sozomen. lib. 7. cap. 9, ct Facundus: Hie Coniacilio Constantinopolitano subscripsit, ut Maesiae secundae Metrapolita, quae una est e sex Prouinciis Thraeiae
x Probabiles Saeerdotes , δοκιμοι : de quo mox. ID. yi Superior sellieet. ID. 2 Ponti Dium pro potestate, pariter ut Li.supri de bon. maters. I. 3. λ'. de Episcost. sua. in se. I. a. D'. Aposatis: de quo vide Clossarium, Alciatuni, Carrionem, I. Emen . 9. m. aaὶ Λl. Potesatemque: Imo di sine copula , potesatem : vide Carrionem α loco ι qui h nc Vocem ex Gloneniate irrepsisse censet ς dc vero a MS. suo id ali esse ait. m. bbὶ in nonnullis male , vere. ID. ee In vet. Coae. pro ae Νlaese, scriptuni adnita: male. m. dd id est Sacerdotes; atque adeo, huius Ioel hie sensus est, ut non Hii Saeerdotes Fut, quam fidei Nicena δε-
sevi Eodem die data ex eadem Vrbe Heraclea, lex ε. s r. aeoseputiis. vivat. Itemque leae 87.s r. ae Dererm . m.
FiDEM CATHOLic A M. & hae constitutione, per Asiam nominatim Proconsularem ab Hae . reticis, & quidem Macedonianis vindicat Theodosi.usM .hic enim Auctor est huius let. non vero Gratianus, aut Valentinianua, vi nonnulli pense minus Mare legem laud/nt , vel etiam Gratiani tantum Tom. n. vocant 3 quod Salmasio quoque excidit, de Prima. tu Papa, β.- 4. Fidemque adeo Catholicam amplectentibus Ee lesias tradi iubet, pari quo superiori Edicto, proposita tamen prius Fidei Catholicae sotmilla super Sacrosancta Trinitate, quae Christianae Fidei formula est, quaque haeresibus ser-B a me PIAE
27쪽
me praescribituri cuiusmodi duae similes eiisdem Theodosii formulae seu μθεψεις de Trinitate ex tant l. a. svr. hoc tis. & l. 4. in . de semetis. Dein & exemplis Probabilium Saeet. dinum de qua voce ad leg. a. sup . hoc tit. seu Episcoporum per orientis Praefecturam fidem Ca etholicam tum amplectentium: ἔτι δομα ἀγαθὴ πέρἰ αυτων ε α- , ως τας Eκκλησας ἐυσεβως -οπων, quia Gregia de illis constabat M. - . quod Ecclesas suas sanctissime ἐubernarent. Vt Soromenus diserte : de quo more iam ad d. l. a. svri Enumeratione, recensuque horum Episcopo tum, iuxta Concilii Constantinopolitani Oecume niei praestriptum, & per quinque Di inceses Orienisti, iacto. Quinimo it decreto seu Cunone a. Concilii Constantinopolitani. bat lege, prorsus confirmato. Nempe Constantinopolitana Sy. modo Oecumenica secunda, quae hoc Anno habita fuit, imo & finita. hoc ipso Mense Iuli οδMMedoniaui haeretici, inter alios, nominatim condemnati fuere; quorum pars maior . teste Socrate, lib. F. cap. 3. ex civitatibus Hellespotui. qi. ae modo Asita Proconsularis, modo Asianae Dioece
seos Provincia erat fuit. Hinc igitur haec lex Protonsili Asia inscribitur. Quae sane potissimum Dioecesis ab haereticis variis subinde infesta ta sol, Thcodosio M. quoqJe dc Arcadio,) quod ii .ex Epiphanio videre licet: Itaque & lex aa. aJ. in o. de haereticis. Proconsulibus Asiae pariter
Theodosius M. igitur, Mereto synodi Constantinopolitanae συμεωκ Substriptor & Approba tor ut Focrates sine ccast. 8. ait & ipsie Macedonianam per Asiam haeresim , aliasque profligare instituit, his ab Ecclesia mox expelli iussu, inui-eem Ecclesiis his tradi iussis, qui fidem Nicaenam
amplecturentur, quique cum Pndecim Episcopis haeleg. memoratis communicarent. Quam ipsam Ecclesiarum Orthodoxis traditionem fine superioris anni Constantinopoli iam peregerat: ut docet Socrates lib. I. cap. 7. SOZomenus lib. I. cap. I. & Mariscellimus Chronico: quod adsuperiorem legem ostensum est. lmo quam Ecclesiarum traditionem initio hu ius anni ante Synodum Constantinopolitanam per Orientis Praefecturam fieri iusterat: lib. L in . de haerer. sed non pari ubique successu. Itaque de haec recentandae huius Conlii tutionis per Dioecesim Asiae causa fuit, Caeterum hanc tetem ipsam memorat, imo transscribit Soromenus lib. 7. cap. p. his verbis: κοω Τα μεν ωδε τη συνοδω ἐδοξε, κρω o Βασιλευς
hune modum: Imperator pero ea sufetia suo com-pνobauit. legemque tulit, ut fides eorum, qui Νιcaeae olim conuenerant, rata esset: ptque omnibus in locis Ecclesia iis traderentur, qui in trium prasonari JUsistentia, bonore ae qualitate aequalium, νnum eandemque Deitatem eonfiterentiar Putris ac FHlii σSpiritus sancti. Hos autem esse definiuit, qui Con. flantinopoli quidem communicarent cum Nidiario, in X ypto. vero cum Amotheo uisopo Auxandrie; in Orientis autem prouimiis eos, qui communicarent eum Diodoro Disopo Tars, s P.Magio 'sopo Laodicea in aestria: m Assina aulem viae aces cum Amphilochio Doriens, Erat si Anti te: in Pontica diacesi, a Lith nis usque ad Armenios eos, qui communione iuncti es ni cum Helladio caesa reae Capadocum Episcopo, s Greg=ris isse, Or Otreio Meset nae: in inbibas denique Thraci e π S
thia eos, qui cum Terrariso Tomitano, es Martyrio Martianopolis Episcopo e Municarent. I lor enim
rum Imperator Use approbauit, cum eos vicini sallocutus esset, tum egregia de iis consabat fama. quod Ecclesiar suus Ianctis e guberniarent. . Quo loco Sogomenus non una ratione ab hac leg. abit. Primo, Nain & est ubi Ordinem Episcoporum in- uertit, ut cum Diodorum Tarsensem ante Pelagium Laodicensem nominat; Cum Gregorium Nyssae ante Otreium Melitenae. Secundo, Est ubi Epilcopum omittit, in Asia scilicet optimum Episcopum Antiooaenum. Tertio, Est ubi aliquid utiliis ter addit: cum videaicet Ponticae dioeceseos Ru ciuitatum limites describit a Bityhina ad Armeniam o, que, εν δε ταὶς παξα τον Ποντον πολεσιν, άetra Βιθυνῶν μέχοι Αρμενίων. Item cum fine si . haec addit, is δε ταῖς περι Θρακροκω Σκυθίαν πολε νοῦ quae hic ablunt&desiderari videantur. Similis
est & eodem fine altera, sed prior Theodosii M. hoc ipso Anno constitutio, uempe lex di infr. de
Atque haec quidem de ipsa huius legis sententia. Sed enim ad eam Obseruanda compluria. Prinio Constantinopolitanum Episcopum Nectarium primo loco, & quidem ante Alexandrinum hic memorari Theophiloque praeserri. Et hoe vero iuxta nuperam definitionem eiusdem Concilii Constantinopolitani, can. s. quo πρεκῶατης τιμίῆς, post Romanum statim Episcopum Conis stantinopolitano Episcopo tributa fuere, submoto in tertium & quartum locum Alexandrino & Antiocheno: Quem ordinem seruat quoque Theodosius Iun. l. cf. supri de patria M. vicoν. Sedundo notandum, cum per quinque Dioecesis in sequentibus decurrat hae leg. Theodosius M. singularumque Episcopos designet, attamen nulli di oecesi Ep. Constantinopolitanum adscribi: Nectarii, inquit, Ep. Ecclesia Constantinop.. Quomodo de Soromenus Nεκταρ μω εν Κωταντιι πολει, nulla Dioecesi adscripta: Nempe peculiaris eius ratio habita propter honoris summi praerogatiuam deprimatum post Romanum Pontificem Concilio CSPO. tributum. Neque ideo tamen male Socrates lib. I. cap. I. qui Nectario Thraciam quoque in Concilio Constantino p. essisse ait: κέ κληρατω Nεκτάριος μεν τὴν μεγαλοπολιν, τῆν Θρακην, s Nectariu1 quidem regiam urbem N Thyis cia Prouincias sortitus es. Revera . enim haec
eius Dioecesis fuit: peculiari licet insupero εξαυετω priuilegio donatus esset ἰ de quo mox plura. ' 'Tertio, ex hac lege liquet, finitum iam Conculnim Constantinopolitanum hoc tempore fuisse. Et sane eius .*oncilii Canones diserte praeferunt diem προ ἐπ ἀώA Guyλίων r id est, septimum Iduum Iuliarum: Vid. Tom. I. Concit. Eclis. Harduis. P.UDI.
28쪽
Ex hoe vero huius let. chat aerismopriet pernetam ad hane legem l trahi narrationem cle congressu Theodosii cum Amphilochio, & exinde legem quam memorat Theodoretus εθ. F. cap. tri de ex eo Menologium 23. Nouembris: biennio
enim demum host hanc sedem, Arcadius Augustus
cuius ibi nirentio fit a Patre creatus est. O iarto obi et uacidum, quinque Dioecem, quae per i/raefecturam praetorianam Urientis erant, hac ep. memorari et puta AEgypti, Orientis in Ponticae, Thraciarum. Quot vid. Dicecesses etiam civiles in ea praeiectura erant, ut disertis verbis teis
statur Notitia Imperit fol. 3. Idque ipsum rursum, iuxta formam & Iormulam praedicti Concilii Conis stantinopolitani, cuius Canon secundus ita habet
terminos Istas ne acie kande neque confundant Ecae.
Dir sed seundum Canones, Alexandraa quidem Episcopus, qua sunt in a πω tanttim administret :c parauis oditem Episcopi. Orientem flam gubernent, Armatis priuilegiis, qua Aurinchena Ecclesia Nicanis Cinoni tis tributa sunt9 Et Asiana Diaceseos Epi-
Episcopis illius regionis commiserunt, Pelagis Rilicet Lao icta re Diodoro Tas Episcopo . seruata ram rip. Is honoris praerogatiua Antiochens Eecisae, quam qui
dem praerogatiuam Meletio tune prasenti tribuerunt .
Est hic Socratis Iocus solemnis, quique in plerisque & cum bac lem & cum Canone a. Constantinois politano conuenit: ex quidas duobus simul iunistas suam ipse narrationem instituit. Sed non unum est, in quo Socrates fallitur, vel aberrat. Primo cum hac constitutione Episcopos, quorum communionem Theodosius amplectendam proponit, ad decretum Synodi Constantinopolitani ita transfert, quasi id illi a Synodi foret. Secundo, cum Terentii Episcopi Scythiae, & Matinarii
Marcianopol eqs non meminit. Tertio, cum ordinem M l . seruatum in recensendis Dioecesiis bus, & Episcopis, immutat. in arto, Cum id
indicat, ac si tum primum Epitcopi illi ferme qui hac lem designantur a Synodo constituti
fuerint: cuin a ita Synodi instituto id alienum
sit, & vno Nectario excepto, qui in ipsa
Synodo ordinatus est, caeteros ante Synodum Ecclesiis suis pnxfuisse res doceat. Contra recte illud Socrates, cum a synodo Constantinopolitana eriarchatus distinistos eo secundo Canone scribit, qui scilicet antea confusi fuerant: Quicquid contra Card. Baronius Anno III. num. 76. 77. Illud serre non postum, Socratem ita a nonnullis perifringi, uuasi is crassis errore Ponticae Dioeces eos tres Patriaris chasleu Primates adsignauerit: Asianae duos: Orientis tres e eique hallucinationi occalionem praebuerit
haecTheodosii M. constitutio,quae in hunc I heodosia
uri. nepotis ipsius Codicem relata est. Quod a Socratis mente alienissimum est. Mens quippe
eius pyobabiles tantum Sacerdote , eximiosque ita
Fide Catholica Episcopos iuxta in legis recensum memorare per singulas Orientis Diodiccos &Patriarchatus: non quali totae singulis parerent. Ad rem: Illud ia recensu Dicet eston Orientit notandum, post quatuor Dioeceses designatas, AEgypti, Asiae, Orientis, Ponticae, probabilesu
in iis Sacerdotes, duos postremos e quinta Thraciis arum videlicet proponi, ipsius tamen Dicetestos nomine non hic expresso e quod hic tamen supplendum videatur, argumento quoque Canonis Constanti pol. ut 3T Sozomeui, qui ipsi nominatiin hanc quintam Thraciarum Dioecesin nominant: κα Τους, inquit canon, της θ ρα κης τά της Θρακικης μ νον οἰκονομῶν : σ Tla iaciarum, quae in Thraciis sunt gubernent: & Sozomenus fib. I. cap. 9. ρο δε τους
περι Θρακην, δι--πολεσι, in urbibas veris Thraciae atque Scythiae; cuius Diincestos duos Iu
babiles Sacerdotes ad imitandum hic proponit Theodosias: nempe Terentium Epis pnm S thia, s
Marmorism D. Marcianopolaos. Duae scilicet hae inter alias hraciarum prouinciae suere: S Mia,
ubi Tomi, & - , ubi Marcimo polis erat. Et quidem in Scythia, Tetentius 4omorum Epiω
scopus fuit, quomodo a Sozomeno vocatur: Toismorum inquam , quae Metropolis Scythiae erat: unde, urbe nou delignata, hic Scythia tantum Episcopus vocatur: quod nempe omnibus Scythiae Ecclesi s praeesset . ut testantur a Iibi Soet omentis . cI heodosiius. Vnde iam pater, lapsum virum doctissimum, cum scriptit hae Theodosis sex. nul lam mentionem fietri Episcoporum Traciae Uioece seos: Quod fallum esse Uara huius leae. verba ostelluunt: uti falsum non minus, quod ait ex ipiis ι, 3 Gnci.
29쪽
Cantilio Constantinopolitano. Thracias Dioeceseos Episcopos etiamnum eam Diuecesim libere iureque Metropolitico tenuisse. ac rexisse quosque suam
prouinciam: vcrum per usurpationem magis quam canonum auctoritatem, Constantinopolitanum
Thracicam Dioecesim sibi vindicasse potius videri, quam iure datam possedisse. Neque enim ideo, quod Canone Concilia Thracia Dioecesis ab Episcopo Constantinopol. separate, & quidem postrem loco memoratur: ut re hae leg. duo Thraciae Episeopi, non Dioecesis illa fuit sub Constantinopolitano, quod cerre diserte Socrates ait: sed postremo loco Ac separatim reeensetur, ut ita quinque Dicecaseon nomina suo ordine proponantur: inter quas postrema fuit Thracia, ut etiam testatur M. risia Imperii. Quare non dubium, Thracicam Dicece. sim iam hoe tempore celsisse Constantinopolitano. Obseruandum Oe illud, Asiam Proconsulaνem &Asianam dioecesim hic coniungi, proque una e quinque orientis Dioeeeshus designari: quoad communionem videlicet Ecclesiasticam: eum alias Asia Proconsularis, Ae Asiana Diceeesis duae Dioeeeses distinctae essent: de quibus Eunapius, in Maxim.Pag. Is . seqq. Edit. Commetis. & Notitia Imperii. Sed in Politiae Ecclesiasticae ratione, Asiana Dioecesisvndecim prouincias, nempe Proconsulari connuis merata, complectebatur, teste Theodoreto lib. F.
Duo adhue ad hanc DY. quaeri possunt. Pri .mum cur Episcopi Antiocheni hac. leg. ut At apud
Sozomenum, nulla mentio fiat, cum tamen Socrates eius meminerit. Nempe haec causa est,
quia MeIetius Episcopus Antiochenus paulo post Synodum clausam mortuus fuerat, cui Flauianus per factiosos quosdam substitutus fuit. cuius electioni Catholici refragati sunt: unde de nouo schisma in Ecclesia Antiochena obortum. Igitur eum Theodosius hae ter Catholicorum Episcoporum exempla Praelata vellet, Antiochenae praeserre non Potuit, utpote cuius communioni Catholici communicare nollent. Quare non debuit doctis Salmasius de Primatu Papa, p. fi hanc tig. ibi sternens, post illa, quos etiam in Orientis partibus, haec verba inserere, Melerio Antiocheno Episcopo. Alterum, quod quaeritur est, utrum Asiana Dioecesis, itemque Pontica, suos At peculiares Dioe ceston Exarchos, seu Patriarchas hoc tempore ha-huerit. Quod nonnulli duobus argumentis negant. Primum, quod apertis verbis Synodo Chalcedonensi Anno D. μι. Exarchi harum Dicece. seon, ut & Thraciae sedi Constantinopolitanae subiiciantur, atque adeo Patriarchi eum ius in alios non habuissent. Hoe quidem verum. Sed
secundo iidem aiunt, etiam antequam Sedi Conis stantinopolitanae subiicerentur, Exarchos harum Dioeceston Patriarchicum ius non habuisse. Et utuntur praedicto Can. a. Constantinopolitano, ita quo non uni Exarcho tribuitur regimen totius Diis oeces os, Asianae aut ponticae, sed pluribus, neque ulla praerogatiua cuiquam ex illis tribuitur: Proinde Metropolitanos omnes earum Dioeceston αυτοκεφα ς fuisse. Vtuntur & suprascripto Socratis loco eandem in sententiam. Potuissent de hae leg. vii in eandem. Nam Ac in ea nullus
certus Patriarchatus cuiquam per eas Dioeceses attributus designatur. Verum certior est eorum sententia, qui censent ponticae Dioeceseos Patriar.eham Caetariensem Episicopum fuisse. Asianae Ephe- sinum. De Caesariensi liquet Basilii Magni ex.
emplo, qui Nicopolitanum in Armenia minore Episcopum constituit, ut testatur Epistola et so . deas 2. siu. D. aar. aay. Edit. Renedictis. qui in eadem Armenia Satalorum Episcopum dedit, aliaque Patriarchica iure exercuit, quae ipse memorati s. IS . siu. 99. G. Benedict. qui denique exinpresse Di . ροι. su. asa. M. Benedict. Ponticae Diis oecet eos Episcopos Caesia ream ad Synodum de more conuocauit. Id ipsum comprobatur & exemplo Helladii Basilii successoris, ut discere licet ex SOZOmeno, lib. I. cap. 6. idem exemplo Alypii post Helladium, ut discere Iicet ex Photii Bibliotheca Cod. Fa. pag. a. Edis. Schori. De Ephesno Episcopo totius Asianae Di incestos Patriarcha ex il- Iis qWaque constat, quae narrat idem Soromenus eod. loe. Atque hoc est illud Πατριαρχικον δικαιον, p.i 3. quod Synodo Calcedonensi ademptum postea cΟ- natus est restituere Timotheus Alexandrinus, ut narrat Euagrius, lib. 3. c. d. αποδιδ ι δε τῆ σφε-
σάων κ' το Πατριαρχικ ev nc ον, o περ ι si νάφε - λεν η εν Καλπισονι Συνοδος , reddidit etiam Ephemna Ecclesiae rus Patriarchicum, quod ademtum illi fuerat a Calchedonensi Synodo. De Thνacia equiisdem facile adsentiar, nullum ei hoc tempore alium Exarchum praefui Te praeter Constantinopolitanum: cuius, ut eo redeam, exemplum hac hi proponitur: eique non communicantibus Ecelesiae adimi iubentur. Ad eum sane ipsum Nectarium extat epiis sola, inter orationes si Gregorii Nazian Zeni, qua conqueritur Arianos, Macedonianos, Eunomia nos, Apollinaria nos . maxime Ecclesias tum colis Iegisse: eumque hortatur, ut apud Imperatorem
id agat, quo haec illis, oc Postremis maxitae, licentia adimatur.
VALENTi Ni A Ni Iun. Constitutio ζ qua A R i A N i S , Non minas quam
Catholicis, coeandi potestatem tribuit.
r Mus copiam colligendi d) his, qui secundum ea sentiunt, quae temporibus Diuae
memoriae Constant I, Sacerdotibus conuocatis ex omni Orbe QRomano, expositaqueFide, ab his 0 ipsis, qui dissentire noscuntur, Ariminensi gὶ concilio, Constantinopol.
etiam confirmata, th) in aetemum mansura decreta sunt: Conueniendi etiam, quibus si in iussimus,
hin patescat arbitrium: Mituris his, l) qui sibi tantum existimant colligendi copiam
contributam, n) quod si turbulentum quippiam contra Nostrae Taanquillitatis praeceptum faciendum esse temptauerint, ut seditionis auctores, pacisque turbatae Ecclesiae, Ο etiam
maiestatis, capite ac sanguine sint supplicia luituri. Manente nihilominus eos supplicio, qui
30쪽
contra hanc dispositionem nostram obreptiue , aut clanculo supplicare Umptauerint. Max dic. Kalend, Febr. Med. Honorio Nn. P. & Euodio. Eo s s. 386J
b Ah est hie ox a M. Lst. velut improbata. Pars eius relata est in legem r. infri de his qu supr. Relim contend. M. minit eius & Ambrcitas epis. D. ad ipsismet Matintiuion*m huius legis Auctorem, scribens ' st. 33. fiu. Ep. 13. & r . 'Edis Paris. i614. S Sozomenus. 7. mp. i3.S Rufinus M. abr. i6.4Giudentius Dimsit. Iermis. ad Besevolum, sinae extat apud Baronitim inito 386. ,hum. GO THOE . bi limior stilicet Iustinae filius . Gratiant f δturi m- , . ... c) Ad huite Eurinnim Py. extabi praeter ali ah complures coiistitutiones M. Codice, nouem Symmaehi epistolaepo sticina lib. n. ita quidem ut sib Valentiniano im eum indignitate posit una fuisse osteti dat, et p. t s. de diisserte quidem Pries.cti .raetorio Italiae visi. ορ. ivbi etiam hi ii serensis Vrbi, meminit ct epis. o. i. 3. De
di Ostiendi, id est eo eundii e cetus eelebrandi: de qua voce dicam ad legem s. λ'. de baretieisi vide & Glu
e ineuuenisum Concilium Ariminense videri vult. Veruci quidem est ad Ariminfiise Concilium inuitatos Sacer
dotes ex omni orbe Ruitiatio: verum de jeci inox. ID.
0 ld est Catholicis. D. I De Lirilis, est si Synodo est quoque lex is. ἐπ'. de Discol is i ubi Φdhile dieaui: ID. h Pollis &, eons, m sto. Sed nil opus. ID. iii Id est Cath licio. V .
Q Seu, indulsiimis lu. . - .... l Hine excerpta estis. ι. i. is'. de his, qui supra Relig. conto ID,
A L E N T I N I A N I IvNio is, aduersa Fidei Catholicae constitutio ill hac est: qua Axiamshoniter. endi seli coeundi ii, ωάξες & Ecclesias, non minok ouam Catholicis orthodoxis, potestatim tacit: Contra, mollentibus aliquid, velut seditionis auctor: bus, pacisque turbatae , . lae-s.. 'llae Ma ellatis reis, poena capitis indicta; parhisi.
assico ' Denuo, Ii Deo placet, hoc Edicto: iri quod ni tutis in hic silur Anni rosius; expressis iis id episti l s duabus. puta I pi 3α dc ys. siti. li 0.
L . Ed. par ιμ . N Oratιone ad populum Me ιι - κρntim, quae inter has duas epitholas media iacet in Paris. Edic. legitur het. ργ. seqqrsom. V. Uper. Eius deinque etiam constitutionis meminit Rufinus. lib. t. cap. IL Gaudentius, in praes sermo, . &c. Et Sorbinenus; lib. I. cap. 0. eam vertit & con.
bat leu, iit qui hetiis ι aisdem Hem tenerent; qudmiι, qui olim Arimini, ac postea Consanti poli fue-.ram cong=egati . libere in Ecclesias conuenirehi: si qui vero exserehi, aut contraria huic legi postula. rent, capis e plectere,uur. Sed ut Ammosii aduertiis hoc Valentiniani praece pium conliantia lanam afuit.. in renuenda Ecclesia, quam Arianis tradi imp. iusserat, ita quoque me. morabile est . quod Ruficius, Sogomenus, &Gati.
dentius s& h c quidem ad ipsum mei Beneuo Ininscribens prodidere, Beneuolum Magistrum meniori , siti si iniis memoriae praesidentem τον επιτιυς γραμμαὶευτι των Θεσμων τεταγμε ex. cui cisque muneris erat leges scribere, quamlibet
altio is, dignitatis spe a Valentiniano Iun. inuitatum,' 'offeto suo decedere satius duxisse . quam ut manum huic legi dictanda supponeret.' Exemplo prorosus laudabili. id magis mirari subit, non iam dico conscientiae id uti arri, quod a nonnullis proditum 1 verum stimmam potius eorum oscitantiam, iiiii lauic I heododosiano dici conficiendop. manus admbuerunt. Hi quippe, cum easta tum constitutio hes hunc in Cedicem rei re debiti Lsent, quae m toro & . quotid an is aduocationibus
vi isti met alioqum Theodotius loqtiitur, Ac νω- scribit Alaueta Da, Ze humi tum Codris auctoris tεὶ tequendae ctant; impias haud ideo minus leges eo retule te plures. paltim haeretica schisinatica ueprauitate imbutas , ivt prἁter hanc legeia fidem facit quoque lex U. infri de Estiscostis: quae & jpsa de Arim'hensi bynodo est, ut & l. j. in . de his quis,pr. steris 3 part m veib stipe illiti ni, Gentilitiae vestigia praesetentet, veluti l. i. a b. sipr. φ Ma- lessu . I. δ. s. Ist. 8 A. Dist. l. r. in . de Paganis.
hii eligi cilior certe fuit hac parte Iustimanti, siue Tribonianus . qui eas constitutio hes omnes a suo Codice alielle voluit: Qtiitquid i ii ius sit i nos s. ccerte ho-ὰie, atque his intilia, vili storica,&quidem Ecclisiastica , seruata noli s sum imopere gratulamur, noli minusquam haereticorum quorundam icr pta: . de quo prolixe nuper in Prole menis no stris ad Phlio soletium. , Atque ea re gratia his habenda. quo modo Asterius at a in re homil. Ruben. νθιώ, P. G. πλην χαζις αυ=οις καν πολεμιοις τυγἡανωσιν, gratia ims so quamuis aduersarιιf. . . Et fac ei I nt
proinde Fr. Balduini sus iciones, lib. a. de ansitur.
Hi se . p. ias. & in lib. I. Victoris. Via. p. ἱSy. quasi
haec lex expungenda sit, Ceu mala fide Ac insidiose hune in Codicem Theodosianum intrusa. Facensa iit eiusdem querelae, de Poliris nuperisque futurcidicis Editoribus; qui eam ceu labem n ri expunxerint. Et crassus est elus dein error I heodo