장음표시 사용
71쪽
carminis corrumpit; atque opportune animadvertit redit scriptum esse fortasse pro reat. Cetera sane omnia verba in praeterito sunt tempore usurpata. Cassitius vero edidit Rediit Magister; qua festinans ra Doma. Prometheus, inquit, plerumque non festinabat. Id autem testimonio Fabulae I . libri IV. asserere sibi fas esse putat. Revera de Prometheo loquens in eli Fabula Phaedrus ait: Soro domum est reuersus titubanti Pedo; sero sed quia ad coenam invitatus a Libero, atque multo nectare venas inrigatus. Immo discipulus, addit Cassitius, festinabat ex metu, vel etiam festinans potuit adpellari, quia in opere sestinaverat. Valida haec essent, si duhia esset lectio Codicis, si omnimode probatum raset, Prometheum sestinare non PoMe. V. 15. In suo sedit loco. Sellularii opifices, ad rem notat Fabularum inventor
mitius, in fabrili officina suo quisque loco sellam hahebanti
V. 2I. Mendacium etc. In Codice: Mendacium anellanum t, quod ne .... Pedess habere f. . . se ima c. . S . n ....
Cassitius hoc modo supplet: Men etiam adPellatum est; quod se cogites Pedos haberes , futile ima convicis p atque futile explicat quod stare non potest. Ianneltias, ubi Cassi tus ne cogitos, legendum esse Putat neget vel negat; quod etiam ex vestigiis aliquo pacto colligi asserit; ubi futue , facile; ubi comspicis, consensis. Fatetur tamen et ipse neque Sententiam r tam esse, neque iustam syntaxim I immo vero utrumque versiculum claudicare. Plures deinde emendationes proponit, quarum omnium , ut pote quae propius ad Codicis fidem accedit, illa est: Mundacium amellatum cst; quod negat modo Pedos habere et psia hominiam consensio. Postremo optime animadvertit totam Fabellae solertiam in verbo Mendacium sitam MEM. Mendiacium est a mendia, quod exploratum
72쪽
est fieri a mintis. Adest autem mendia ubi aliquid ad integritatem desideratur. Mendae sunt braclitum brevius, pos decurtatus, et his similia. Quamolirem priscis Romanis mendacium fuit, quidquid veluti truncum, mutilum , decurtatum appareret, et propterea fidem
etiam, ingenium, Carmen, Orationem, quae ad normam exacta non eSsent, cum Graecis pariter Claudicantia dixerunt. Praeterea gravissimi momonti est ad hanc rem Veteres et recentos Populos, quae salsa et parum vera visa suerint, ea non recte ambulare, non
bene incedere, pedibus Suis non consistere vulgato adagio praedicare. Hinc sententia propositae lectionis esset hujusmodi: Tum 1alsum simulacrum quod mendosum et pedibus carens esset, dictum 'est mendacium , quod mendacium etiam modo homines veluti originis et sati ejus memores non habere ajunt pedes, quibus, ut veritas, decenter incedat.
V. i. Ixion etc. In Tiberium eXPertum Artunae Vices, miserum, avarum, luxuriae deditum hanc Fabulam conscriptam esse Cassitius credit. Versiculus hic primus sic in Codice : Ixion qui versari . iactat. . . O ... Cassitius SuppleVit: uisu qui ari narratur rota. Legerem
Gion qui Nersari jactatur rotu, inquit Jannellius, quod ex vestigiis quoque tamquam certum haberi Potest. Neque hic jactatur idem est ac fertur, dicistir, quod ab re e et, quum eo pacto sides narrationi
eleveretur, et pretium Fabellae Concideret. Clare autem ex postremis versiculis patet aliam ac adversam fuisse Auctoris mentem. Quum ergo in altero versiculo Iactor Sit agitor, Ccor, huc illuc impellor, quae psima et genuina est V is significatio, nec non exploratum videatur comparationem quamdam Sententiarum hic institui, dubitari non Posse videtur, quin μα- eadem potestate in primo ver-
73쪽
siculo sit sumendum. Quamobrem satius legitur: Ialon qui vorsaltis jactiatur rota, vel Laeton qui vorsata jactatur rota. V. a. Voltibilem Fortunam edidit Cassitius, volubilem Fortuno seriptum' esse in Codice testatur Iannellius, qui ad rem notat, volubilem hic esse hominem MDem, mutabilem, inconstantem, qui revera variis fortunae casibus versatur ac agitur. Stoici quidem, ex quorum placitis tomi Phaedrus videtur, nullam potestatem habere praedicabant Fortunam in constantes, sed quam maximam in leves. Fatetur tamen Iannellius nullum se eme nactam exempl im, quo Molubilis pro levi et inconstanti homine absolute usurpetur. V. 5. Agens. In Cossi e v. . . . V. 5. Irrito edidit Iannellius, improbo Cossutus, quin neuter syllabam notaverit de hac lectionis varietate. V. 6. Sine snes raso miserias. In Codice deest Verbum esse, quod Cassi reus supplevit. Iannellius vero haec quae sequuntur addit. Auctor certas poenas, certosque homines in Tartam cruciatos exhibens, certa
etiam vitia, certumque hominum genus, ad quod singula spectarent , expressisse hoc loco Videtur. Et quidem in Ixione volubiles , in Tantalo avaros, in Belidibus Iuxoriosos, in Tityo potentes et divites notavit. Quamobrem, quum ab Autore etiam in Sisypho singulare hominum genus, et Peeuliare vitium not)ndum fuisse videatur, quum qui de Sisypho egerunt, potestatis ac imperii adsectatores atque ambitiosos homines in eo cognoverint, loco hominum Iogerem ambitras, scilicet ostendit ambitus sine sue miserias. V. 7. Sitit. In Codice si V. io. Scelestiae. Jannellius edidit 3 sertas; qua de re eam carpit Casis
V. 11. mo etc. Camittas sic explicat: Perfluet quidquid dederis imo, scilieet sando, luxuriae. Aliter vero Iannellius: Ex luxuriae tando, ut expertusis Danaidum doliis aqua, e fluet quidquid immiseris. Perstiis autem legit Cassitius, per et Iannellius.
74쪽
V. IS. Quo quis. In codice Quo q isque. Uterque tamen editor ad emendationem Consentit. V. I 8. Erraret. Fortasse, inquit GSSittus, ne omniarce. Rudes enim his terriculis in recta semita continebantur; sapientes penitius rem ipsam intelligebant, purique manebant sceleris, non tamen Oh fabulas, sed ne tormenta pectoris Paterentur.
V. r. Pater familias etc. In Caium qui sub Tiberio patresainitias ferociam suam, licet compressam, Praemonstrabat. Cassitius. V. 4. Femidiam adolescentiam. Sic, ut est in Codice, Iogit Iannestius. Mittus vero Ediderat fer iura adolescentira , atque explicat a saevo juvene per servorem aetatis familiam suisse exercitam, Jdest di
V. 5. Brouiter Seni. Jannellius hanc prosuri Codicis lectionem. Cassit tus ediderat brarissime , OmisSO FEui. V. 6. Iungebat. Godex habet adjungebat, quam lectionem sequuntur et Mittus et Iannellius. Fabularum excriptor adjungebat mutavit in jungebat. At Cassitius ad miri asserebat testimonium Varronis, qui de Re Rust. Lib. I. c. ao ait: Tironem Cum interiano bo ad viat. V. s. Timeos. In CossiCE .... GS. V. xo. Non ut trabores juum. In Codice Non tit I. b cissitius edidit Non ut labores juvat; hinc. pro junxi emendationem jure proponit. Inianellius putat esse legendum Non ut labores facio, eo quod verbum facio commode ex vestigiis sese prodeat. V. II. Qui calce et cornu. Sic supplet Iannellius, qui in Codice legit tantum nia. Cassitius ediderat Vmus qui cornu. V. ra. Sic tu ni Matiam. Iannellius sic edit ad aurium judicium ; latetur
75쪽
tamen Codicis vestigia S. . tia . . si . . eum lectionem indicare Sictu nisi natum, quam Cassitius adscivit. Retines in Codice; detines edidit Cassiitus. V. IS. Et saepiam ingenium. Hoc modo supplet Cassilius. In Codice E .. genitim. Jannellius ait se legere malle Ejusque ingenium. V. 14. Viri nct. In Codice . . de ne. FABULΛ IX. V. I. Simulata etc. Primi duo versiculi hujus Fabulae a Cassilio sie editi sunt, ut integrum Fabellam et Iiciant, atque Τtherium simulatorem insectentur. Janncilius vero ait hos eosdem versiculos ad pron γ thiain vel epi mythium alicujus tabcllae Portinuisse videri, neque male ad eam quae sexta est in hac nostra editione, referri posse. V. 5. Pastor etc. Dominus Tiberius, Pastor Sejanus, qui imminuit potentiam Agrippinae, quae Capella. Sic explicat Cassiitus. Ceterum haec Fabella etiam graece inter eas Oecurrit, quae Aesopo tribuuntur, ut notat Jannullius. FABULA X. V. r. Quini castitatem etc. Sub Iunone Iaici Livia; sub Venere Iulia. Gallina Lesbidem significat, hoc est, tribadem , metricem. Virilem animum Liviac describunt Tacitus Ann. IV. 57, et Sucronius Tib.
c. 5ο. Castitatis gloriam adsectavit, non tamen consequuta, ut liquet ex Tacito Ann. V. x et 2. Itaque a Julia irrisa est. Cassitius. V. a. Iucranditialis. In Codice . . . . riditatis.
76쪽
Res tilis. In codice repeliae, quod corrumpit metrum. Nam, ut ani madvertit Iannellius, vel pedem vitiosum in versiculo inducit, vel eum facit syllabI longiorem.
V. 5. Nullumque. In C ice N. . t. . quo. V. 4. Intorrviasse. In Codice .... 'O 4Sσ. V. 5. Dic socius. In Codice ... Ioc s. V. 6. Nevondit. In Codice R. . . . ndit. V. q. Sed ut. In Codice S. . . e.
V. ra. Mi. Sic edidit Cassivus. In Codice mihi. Jannellius haec notat: Ut versiculus hic recte pedibus constet necesse est, ut recipiatur pr celeusmaticus vel in tertili vel in quarta sede. Ego omnino mallem in tertia, ut una saltem caesura in versiculum inducatur. V. x S. Ioco. In Codice iscos. Sed, inquit Cassitius, non irrisit locum Dea ;risit ob locum. Emendationem probat Iannellius, qui insuper ait jocos esse dicteria , Seu dicta arguta , lepida , faceta , jucunda , ex Ciceronis ad Att. Epistolli rue lib. XIV. IOca tua Piana facetiarum. V. x 4. Demonstras'it. Sic edidit Cassitius. Ianneuius vero legit in Codice
V. I. Aesvo Mo. Caligula adsectavit gloriam ingenii, ut videre est iaSuet. Cal. o. 54 et 55. Cassittas. Maia. In Codice ma ... V. 4. Superbior. In Codice Sueis .... V. 6. confectus, idest prostratus, ac P me occisus, ut optime explicat Cassi tus. Phaedrus ipse Fab. 4 lib. I. inter vulgatas: MOHO confectus piavi.
77쪽
V. I. Fer aliquot annos etc. In Liviam defuncti viri cultricem. Fuit enim impudiea. Miles videtur Fusius Geminus. Vide Tacitum Ann. V. 2. Cassitius. Hanc Fabulam imitati sunt Petronius Arbiter, seu Canius Rufus in Satyra c. ito, Ioannes Sarisberiensis in Policratic. lib. VIII. c. II, Romulus, quem edidit. Rimicius, et Romulus alter, quem Vulgavit Fridericus Nilantius, S. Euremontius Siaim Euremona Octi 'res Π Eleos Torn. ΙΙ. , Ionrinses Fontanus La Fontainelium II. n. M. ), Franciscus Volterius Volemne Romana, Zadg Petrus Jacobus Martellius in Comoedia, cui titulus me bei parti, et alii. Praeterea Fabellam similem Aesopo attribuit Maximas Pla- nudes. V. a. Amisit. Ira Codice . misit. V. 5. A quo GDelii. In Codice . qtio . . velli. Attamen ait Iannellius Codicis vestigia revelli potius probare quam diselli.
V. x7. Sed In Codice Particula G, quae Sane metrum et Sententiam eo rumpit. V. I9. Sensim impudica et uritur CDPidine. Haec prima Cassilii emendatio, qui et aliam deinde proposait Et uritur densim imPudens cupidine, ae demum tertiam Et tiruur sensim improbus cupidine. In Codice iturque sensim in ud in id V. m. Mille cavisas invenit. In Codice milis . . ussus te V. a1. Ilum savius. In Codice . . . iam Saν V. G. Ad nae. Sic supplet Iannellius; ad UOtiam Cassitius. In Codice a .... V. 24. Animum cuuid. In COdiCe . . imum . . Pula. V. 26. Cruce. In Codice cr. . .
78쪽
V. 27. Muneri. In Codice muIV. 28. Timeas, In Codice Din
V. I. Unam expetebant etc. De imperio in Claudium nil tale cogitantem delato Phaedrum in hac Fabula loqui putat Camillus, qui hoc alio versiculo Fabulam ipsam incipit: Fortuna interdum Praeter vom hominibus fas'et; quem Jannellius omittit, atque in tabulae titulo
solvit. Unam expetebant Virginem. In Codice Vctis ... Vir. . βem. V. a. Locuples. Animadverte producendam esse mediam hujus vocis syllabam , quo Versiculi metrum Constet.
V. 6. Hos. In Codice Quos. Splendida. In Codice splendidi. Emendationem Cassi reus et Iannellius
adoptaru rit, eo quod Meus graviter se aret Versiculus, sive dactylus in sexta sede, sive bacchius in quinta agnoscatur. V. io. 'monaeus, Scilicet puer unus ingenuus Patrimus et matrimus, habitu Hymenaei. CamittuS. V. 1a. Referre. Sic supplet Jannellius. In Codice enim legitur ferro, et totum versiculi metrum Concidit. Cassitius tamen mallet legere deferre. Portae, scilicet Portae urbis, ubi locabantur vecturae. Hinc puto asinariam dictam Romae Portam C limontanam, quia si a praedio Asiniorum contermino, ut somniant, accepisset nomen, Asinia potius audivisset. Cassitius. V. 19. Effusa etc. Sic Cassitius supplet. In Codice E .fιsa . . v. d. s d. s. . P. . Jannellius lectionem assert rasa tre idos putivi, et Omnes diaSψat.
79쪽
V. m. Petere praesidium sim. In Colice Pet. r. Praesi. m. fv. . V. ar. Proximis tectum subit. Sic Camillus legit. In Codice ρ. . tam S . b. . . Iannellius Ioeo Aroxime libentius legeret Proximum.
V. sta. Venientem indicat. In Collice Oni. . .em
V. 25. Pulcram ast a u. Virginem. sic legit Iannellius. In Codice P. . . . am. . fis Cassitius loco affirmant legerat Mulciunt. V. a.s minas. In Codi e .... M. V. 27. Gaudio. Sic supplet Cassitius. In Codice gavd .... Iannellius ex Vestigiis Codicis legendum proponit gaudiis. V. 28. Prescit. In Codice Pers Ceterum in hoo verbo, ut acutae naris Cassitius apte notat, nequius aliquid latet. Arnobius enim lib. IV. haec habet: Eliam Persica una est a Populo numinum, qu obscenas illas et luteas voluptates ad caestum perscie dulcedine . in Ionειε procedunto.
V. I. Victorem Drgem etc. In Caligulam oratorem iactabundum hanc Fabulam interpretatur Cassitius. Ceterum in Codice legitur Forte V ctorem. Verborum trajectionem Jannullius secit, ne in prima trochaeus Ossenderetur. At Secunda in forte, reponit Cassitius, pr ducitur Syllaba, neque opus trajectione. V. 2. Quum Midisset Aeso M. Si hoo modo legatur, ut est in codice, ve siculus clauditur spondaeo, qui in ista sede pestis est, ut aiunt, iamborum. Cassitius edidit quum esse vidisset Suhtis; hinc aliam lactionem in medium asseri postquam vidisset. Soρhus. Jannellius vel quum pidisset vir Suhus, vel potius quum vidisset Phry χSophus
80쪽
V. 5. An plus a resarius. Sic Iannellius emendat Codicis lectionem am. ρlius ne adversarius, dactylum vel creticum in sexta habentem contra adsuetas carminis leges. Cassivus legit amplis no , atque ad verbum humeris respicit, quod in subsequenti versiculo edit loco ejus; nam ampli humeri, adnotat ipse , Vires pugilum ostendebant. V. 4. Valuisset eos. Sic emendat Jannullius, quod est in Codice Valuis
see stitis. Nam trochaeus Osfunditur, qui Versiculum corrumpit. Praeterea sutis ad Aesopum quoque referri posset, quod quidem ambiguitatem pareret. Ceterum vero suus valuisset, addit Iannellius, quum potissimum Codicis Iectioni Proetus accederet, haudquaquam damnarem. r. 9. Super se etc. In Codice Versiculus est: Perasse, qui esset melior
viribus; ideoque integro pede truncus. Jannellius ergo loco esset Iegit fuisset. Cassitius versiculum sic emendavit: Astu sucrasse, ni esset molior viribus; atquc scholium addit: Porro astus est ablatio poplitis, quam Theseum docuit Minerva, ut videre est apud Meursium in Theseo cap. 7 Pag. 20.
V. r. Asintis etc. In Eutychum lianc Fabulam explicat Cassitius. V. 2. Et te misit. In codice deest PartiCula re, quae tamen est interponenda ad sententiam, atque ad versiculi metrum. V. 4. Inquit emendat Iannellius loco ait quod est in Codice. Nam versiculus pedibus suis haud constat, nisi in voce quia Producatur secunda , quam Latini Poetae perpetuo corripuerunt.