장음표시 사용
61쪽
62쪽
FABULA I. V. r. Utilius etc. Improbus suit Phaedrus in subulis suis, ideoque dicax a Martiali appellatus. Neque aliud plane egit per apologos, nisi ut
princi Pes, aliosque potentiores, adscito mythicae sapientiae vela mento , proscinderet. Hic ergo in injum Caligulam, cujus mores opponuntur singulis Pythiae monitis, quique monilori Macroni, quae Pythia, non obtemperavit, Phaedrum invellere putat Cassitius. V. g. Quid cl. In Codice Qu. d . Hoc loco, notat Jannellius, scriptum fuisse videtur quid o. At quidnam sibi vult istud O, si particula esset vocantis aut appellantis 3 FortaMe O scriptum fuit pro modo, et versiculus ad metrum et Sententiam pro deret. Cassitius edidit Quaeso id Sacratae etc., atque Virgilii versum 557. Aen. III. in medium profert: His vatem iamredior dictis, ac TALIA QUAESO.
'ehia. In Codice Fb ora, verbum dubio procul corruptum. V. q. Docetque. Sic Iannellius. In Codice D Cassitius supplevit Di.
V. ro. Ferro. In Codice ferroque. Hinc versiculus est syllaba longior, nisi quis mallet in quinta sede creticum seu amphibracum probare, quem negligentiores tantummodo Comicorum jambi serunti Sic notat Jannellius, qui versiculum hoc modo proponit emendatum: Desim duo; armis hostem et ferro Pellito. V. i5. Cohibete. In Codice castigate.
63쪽
V. I. Arbitrio etc. In Caligulam insectatur. Suetonius quoque narrat Caligulam Iovem ipsum irrisisse, ipsique minatum esse, templaque despoliasse. Cassitius. In Codice versiculus sic deletus est, ut legi
tantum p Sit A si . a. . r. sset meo.
V. 5. Nam cuncta nobis. In Codice Na nobis. Cassitius supplet Namque ilia. Iannellius Nam cuncta, vel Nam cetera; sed EX quibusdam vestigiis in ipso Codice illud elegit. V. 4. Quaecunque etc. In Codice Q quo Fortuna in I ns animali dedit. Optime suppletur legendo Qua tinque. Cum tamen verti alas syllaba longior ; ideo trajectio: Quare quo indulgesns Fortuura an mali dedit. Sin vero legendam: Quaeque Fortuna indul ns animali
dedi Fortuna indulgens. Quomodo, quis inquiet, ad brutorum animantium formationem arcessitur Fortuna, si omnium parens Natura et Iupiter homines finxisse paullo inserius dicitur Τ Veteres de rerum atque animantium ortu et origine in tam varias et discrepantes, tam obscuras et incertas opiniones abierunt, ut vix eae numerari et plerumque intelligi nullo pacto queant. Quidni Phaedrus brutorum animantium formationem Fortunae tribuere potuit Τ Fortuna autem Graecis et Romanis Dearum maxima et rerum domina habebatur. Quin vero sententia Phaedri clarior elucebit, si ex Sapientiorum Philosophia eam repetamus. Hi cni in Portunam, Naturam, et Deum unum idemque esse praedicabant, atque unius rei nomina. Deum ergo Fortunam hic nulla alia ratione appellavit Phaedrus, nisi ut egregia illa et sublimis retractatio majus pondus haberet, et Iuculentias apparereti Natura enim quae hominibus negasset,
64쪽
quae abunde largiri animalibus visa suisset, vocabulo aliquantum invidioso notanda erat, et Fortuna quidem temere et imprudenter agere dicebatur. Sic Gractus Sinon apud Virgilium Aen. lib. II. V. 79. Se non a Natura vel Deo, sed a Fortuna fictum dicit:. . . . Nec Si miserum Fortuna Sinonem
Finxit, vanum etiam mendacemque in roba svet. Haec omnia abundans eruditionibus variis et pluribus Iannellius. V. 5. Elephantis vires. In Codice El. . hia viros. Cassiitus edidit Elo hami Jannellius putat esse supplendum genitivo EDPhantis. V. 6. Cornicis actuum. Et GSsitius, et Jannellius Codicem inspexere. Cassi tus testatur vidisse C. r. .cis; Iannellius C. VPUS. . Cassitius ergo edidit Cornicis; Iannellius legendum putavit Corytis in acutim, vel Corpus ad aeutim; sed animadvertit primum si trochaeum habet, rationem carminis invertere, Si dactylum, versiculum breviorem sacerc. Trajectionem ergo Proponit In aevum Cor tis, veIaliam lectionem Phoenicis ae m. Ρ tremo Vero ipse quoque rematurius perpenia fatetur solius legendum rase Cornicis aeιum:
primum quia propius ad Codicis lactionem accedit: praeterea quia verisimile non est Phaedrum exemplum arcessere voluisse a fabulcso prorsus animali, quod purum putumque Aegyptium Hieroglyphicum fuit, et nuda pictura Symbolica. Gloriam, idest gloriationem, annotat Cassitius. Superbi dicuntur tauria Virgilio Geor. III. 2I7. 226. V. q. Equi velocis. Codex halaet Equ. N. . . Cis. Hoc autem loco mansuetudo non est ea animalis dos, qua labores, flagellum , verbera tacite sertet patienter, qua ira minime eXardescit, nec Praeceps in adversa et obstantia ruit; sed ea potius proprietas, qua facile se usui praebet, facile ad manum accedit, sacile regitur atque instruitur.
Nam mansuetus est Omnino mcinia Suetua, qui scilicet monti tractari se sinit. Nam autem dos eui magis ex animantibus brutis insit quam equo nequaquam Video. Nam nullum apppret, quod
65쪽
ea corporis vi, ea alacritate et solertia tam facile et lubenter homini doeilo et obediens fiat. Iannellius. V. io. Qui Ita plane in Codice, et quidem non male. Ego tamen nescio an rectius legi possit quia. Tum enim egregia adesset ratio et cau sa, qua merito Iupiter imprudentem hominum audaciam rideret. Jannellius. Hominibus. In Codice revera legitur hominibus. Sic versiculus in quinta sede proceleusmaticum habet Pedem, qui ex quatuor syllabis brevibus constat. Iannellius pluribus Phaedri ipsius exemplis, ut Fab. a lib. III. v. 4, Fab. x5 v. xa, Fab. io lib. IV. V. 5, Fab. 25 . I7, eo pede non exturbari Iambici carminis metrum probat. Et quidem jure. Lex enim carminis est, ut in eo recipiantur quotquot pedes eandem syllabarum quantitatem hal,ent ac spondaeus. Inter hos autem proceleusmaticus est. Cassitius vero edidit homini, et in exemplis Phaedri a Iannellio relatis varias inducit lectiones ,
aut verborum trajectiones, ut suae opituletur sententiae, quin tamen certa variarum lectionum, verborumque trajectionum asserat testimonia.
V. 14. Mortalitas, idest imposita moriendi conditio, ac vitae brevitas, ut optime interpretatur Cassitius.
V. i. m*em etc. Sub Vulpis nomine Tiberium, sub simii Comitatum
Palatinum avaritia notat. Cassitius. Simitis. In Codice legere est tantum Sim. . . Latine quidem dicitur Simia, et Simius; animadvertendum tamen est Phaedrum, qu ties vocem usurpat, in hoc genere usurpare. Iannellius.
66쪽
V. 5. Quam Partem. In Codice legitur: Quam tibi impaniar Parvam .
quamvis Aa Ex vestigiis reliquarum etiam literarum satis Olare eruitur, legendum rem Parism. Sed vox spondaeum habet, ideoque versiculus claudi ea nequit. Quamobrem quum lenissima emendatio sit trajectio verborum , senarius legendas ut hic est excusus cum a Cassitto , vel Quam Pars Gm quamvis partem impartiar tibi, cum Jannollio.
V. I. Magni etc. In Cassium Chaeream putat Cassitius Phaedrum hanc Fabu- Iam scripsisse; hinc omnia quae hic subdimus notat: Talem cinaedum ingentem in domo Quartillae describit Petronius. Iannestius emendat vesci comonis, quia cinaedos graciles esse oportet. Deinde ex Plin. VII. m Tritanum hunc Pompeii militem vocatum docet. Atqui Plinius narrat gladiatorem fuisse Τritanum vesco quidem corpore, sed eximiis viribus. Addit filium Tritani illius gladiatoris sub Pompeio militasse, nec vasto an vesco fuerit corpore tradit. V. A. Fracte. Vox fracta plenae, integrae ac Virili opponitur. Ea est, quae mulierculis et puerulis delicato quodam flexu ducitur, atque hemitonio flebili saepe interciditur. Cassitius. Molliter. Sic Iannellius. In Codice mol Cassitius proponit mollius V. 4. Iumentis. Cassitius edidit venientes, atque sic explicat: Insidias nocte struens mulos avertit cum auro venientes. Hinc Iannessium, qui edidit iumentis, leviter reprehendit. V. 5. Pondere. In Codice PO V. 6. Distiate. In Codice dissimi.
V. 7. Praetorium. Cave tabernaculum accipias. Conventum hic significat coram duce. Cassitius.
67쪽
V. 8. Commilito. Blanda eompellatio. Iulius Caesar nec milites pro conciona, sed blandiori nomine commilitones adpellabat. Suci. Iul. c. 67. Cassi trus. v. io. Sputum. Manus etiam oculis Supponebant, et imprecabantur ut ex sederent si quid mentiri contingeret. Vide Propertium I. Eleg. 15 v. 55. Camillus. Dissipat. Dissipare est a veteri sipare, hoc est, jacere, disjicere. Ca
V. II. Exatillescant. Castrense et rusticanum verbum, quod facete Pompeius irridet v. oa. Cassitius. V. xa. Vir animi simplicis. Pompeius, de quo Cicero ad Fam. Ep. I. lib. VIII Neque tanctim putet in nis, tit non Piareat quid cuit. V. i5. Inanes suspiciones, Supplet GSutius. In Codice I S. M. . O ... Jannellius ergo legit Id castrorum dedecus; omniaque latina e Se , atque metrum sententiamque servare probissime ostendit. V. 14. Nec cadere in illam. In Codice Noc . . ias iam. V. 15. Haec inter castra accesSit. In di Ce ara .... TC SP. Ca sitius legit Haec inter, castra accessit. Jannellius liaud absurde conjici posse ait Iectionem Codicis suisse Fortuito mars intercessit, quum mors pro pugna, ac praelio apte Sumatur. At versiculus
ullaba saltem longior videtur ; hinc Icctionem proponit Bellum forte intercessit; quum bellum Pro praelio ac pugna latine quidem
Et fidens manu. In Codice et manu fidens; quod quidem notat etiam Cassitius. me tamen Verborum trajectione Vitatur spondaeus quo in sexta sede versiculus laborat. V. 16. Romanos armis. Sic Cassitius. In Codice s. Jannellius ex aliquibus Codicis ipsius vestigiis non temere credit esse legendum Voce ferus nostros, vel 'Ce sera Ποσσω; cum nOStri dicantur quicumque ad nos pertinent, potissimum Vero quum externis opponuntur.
68쪽
V. 17. Sibi quisque. Sic legit Cassitius. In Codice . . bi ... sque. Primi mrassant draces. Sententiae et versui subvenitui si ante primi particulam et legatur, quae excidisse Iannellio vidctur. Subvcniremus versui, inquit Cassittas, si pro mussant legamus mussitant; sed praestat secundam in sibi producere. V. I 8. Tamen Cinaedus. Sic Cassitius edidit. In Codice ciuia dua. Jannessius legere mallet: Tumon is, cinaedus ', cum is eandem habeat potestatem ac ille. V. I9. Adit sedentem. In Codice sedentem. Cassitius supplet bernis ledentem ; Iannellius Adiu sedentem. Noster Fabularum excriptor
cur Adie 'V. m. Et voce molli. In Codice . . voco molli.
Enim Nero ejici. Sic Cassitius. In Codice Enim uero elici visum.' Hinc versiculus est toto pede longior. Quare Iannellius ait virum ex Glossa dubio procul irrepsisse; praesertim cum Cinaedi dici non possint Miri vir enim quis dicitur ob sortitudinem corporis nec non ob animi virtutes et facile subintelligatur subjectum , et elegantias ob iram imperantis reticeatur.
V. EI. Vt in rct atroci, Anagnias. In Codice G. . ra ne atroci Magnus. cassitius edidit Virum tria atroci domus. Sic verbum virum antecedentis versiculi quod Jannellius omnino expungit, Cassitius huc transvehit. At Ianneltias exploratam esso ait lectionem Ut in rct atroci, usuris.
V. cus Leris. Jannellius in Codice sic legit. Cassitius in ipso Codice testaturbis se legisse DC . v. 28. Hostis. Sic Camillus edidit, sic Iannellius optime servari metrum latetur. In Codice tamen legitur hosti. V. So. Miles. In Codice militis nec eleganter nec satis latine. V. 55. Tur e sil- etc. Cassitius supplet Turm illud reddens quod cinaedus fecerat. Jannellius proponit lectionem Turpe imui imitans, is quod ante fecerat; ubi in Codice videre est uantum Tur e ilia
69쪽
V. o.ι. Sarcinas furto meas. Haec Cassivi lectio. In Codice . me. . Iannellius, prout serunt nonnulla Codicis vestigia, putat la
V. r. Mercurrum etc. Livia harbatum vidit taberium, hoc est, potentem. Iulia moecha omnia cupiens merito irrisa nihil obtinuit. Id ipsum in hac fabula Phaedrum adumbrare autumat Cassitius. In Codice Mercuritim homilis mulieres Atiae. Hinc integer pes desideratur nec quia aliquod verbum humore aliove casu exciderit, sed quini scriptum non fuerit. Sententia tamen egregie constat. Jannenius arbitratur jacturam reparari posse, si particula quondam , vel olim sic recipiatur, ut sit versiculus Mercurius quondiam hospitio Aaciliores duae, vel Vercurium δε Pitis quondam elo. Cassitius velo edidit Mercurium hOvitio Mulieres olim Gae. V. 5. Parem. In Codice Par. . . V. 8. Rogans. In Codice ro V. Io. Teti rit. In Codice tetig V. 15. Id quum etc. Si Jannellio credimus, in Codice versiculus sic legitur: Id quum forte meretris ridet validius I hinc syllaba est truncus. Quamobrem emendatione satis probata ridet in rideret Iannellius ipse producit; cum praesertim verbum rePlevit, quod legere est in versiculo sequenti, videatur potius rideret, 'quam ridet suscipere. Cassiituq vero sic versiculus edidit ut verbum Id esset in Codice mancum, atque hoc modo supplevit et legit: Ideo quum forte meretriae ridet validius. At nescio qua nam de caussa qui Fabulas ad hanc nostram editionem excripsit, omiserit adverbium forte. V. t 4. Nares roFlevit. In Codice N. Tvle ....
70쪽
v. i5. Emungere elatir se volens, Prendie manu. In Codice E . . vere
. g. . .. 4 noe ... ndie manu.
V. 16. Nasi longitudinem. In Codice nasi ... gaudinem. V. 17. Ee auiam. In Codice Ee al. . . Et Jannellius et Cassivus legunt alium . non aliam. Revera Meretrix barbatum ridet insantem, non insanus barbati matrem. Videat tabularum exei iptor eur hanc mutationem induxerit.
V. I. Olim etc. Clavis Cassittiana in Asellium Sabinum hanc Fabulam iactat. Sectili Atilias novi. In Codice Seculi novi Aulus. Verborum trajecti nem Jannellius secit, ne in quinta sede offenderet amphibrachus, pes ex prima et ultima brevibus media producta, quem politiores jambi rejiciundi Nemo autem non videt seculo hic exprimi genus
V. a. Creta edidit Iannellius, cura Camillus, qui ait Iannellium ridicule edidisse creta, sortasse quia cura, non cretu in C leo legatur. V. 4. Mntio. Hac voce et res significari potest, quae nuntiatur, et qui eam nuntiati Plautus Stich. II. II: Mercurius, Iovis qui Nuntius Perhibetur, nunquiam aeque patri Suo nuntium I idum aut lie, quam ego meae herae nuntiabo. HIC Vero rectius sumitur pro eo quod nuntiatur, quam pro eo qui nuntiat. Tum enim accersimus , quum non per nos ipsos, sed Per aliam Personam, vel etiam per epistolas advocamus. Cicero ad Atti . I. Ep. I 8 Te evectamus, is desideramus, to etiam accersimus. Praeterea vox in Codice scripta est minuscula priore litera n. Iannellius.
V. 1a. Redit Magister, festinanto quo Dolus. Sic legendum putat Iannei lius eo quod versiculus ut legitur in Codice Redit Magister, qtio sestinante Dolus trochaeum in quinta sede habet , qui rationem