장음표시 사용
91쪽
Eandem, ut Iannellius, Fabulam qui testatur se Codicis vestigiis ha sisse , aliter lege:
Quum Servus noxiam secretam admiserit,
Ua rem Domini Emsuisset quod sui ;Idque ille sciret coram circumstantibus Places tibi, in it 8 Nam quum non debea Places ;Sed non impune, quia quum Ecbcs non PlaC S. Ad verbum GPsuisset Iannellius notat ad obseenum Sensum rite traduci domo, teste Cicerone ad Attic. L. XX. Ep. aa. Atque haec est illa secreta noxia, quam in priore versiculo legimus. Neque
mirum Dominum coram circumstantibus eli de re servum arguisse;
nam seri potuit, ut ille certam culpam reticeret, sed etiam si aperuiSset, haud Pauca exempla veterum occurrunt, qui lepide potius et urbane se gesserunt uxoribus in adulterio deprehensis. Vide, si omnino lubeat, Valeriam Maximum , MartiHem , Apuleium , B caccium, atque alios hujusmodi. Jannellius demum duobus p stremis versiculis hanc tribuit sententiam. Dominus serium scelestum alloquens: Plaeesne tibi, ait, modo ob patratum facinus ΤCerte quidem tu quum placere tibi non dubcbas , antequam scilicet illud patrares, tum Placuisti, quia seceris. Id tamen haud impune factum esti Nam quum tu placere tibi magis debuisses eo consisto, quod voluntatem tuam satisfecisses, et genium explevisses, tum contra facti poenitens, malaque auimi conscientia actus tibi ipsi amplius nequaquam Places.
92쪽
V. a. Pvilis etc. Vespa Sejanus, Pupilio Phaedrus. Cassitius. ridens. Cassitius supplet praelio invictam Dideus ἰ
cissitius supplet: o sortem indignami a mulis membra tu accipis; et notat. Ex mortuis asinis oriri vespas dixit Aemulius Macer, teste Servio ad Virg. Aen. I. 459; sed Poeta noster de mulorum exuviis nasci Vespas opinabatur, ut patet ex versiculo I: Tu qui Disti midus. Iannellius: O sortem iniquam, ait, et diamuum e barathris masim ; vel etiam: O sortem miseram, et ductum de barathris malum. Barathra autem, explicat ipse in notis, hic dici
puto ipsos solliculos, quibus se se includunt papiliones, quum
adhuc vermes sunt. Plura autem congerit, quibus probare conatur verbum ba Ihra ad hanc sententiam re te usurpari posse. V. 5. Quoniam etc. In Codice: Quorum rct m . OS Cassitius supplete Quorum e Tementis Ortia I nos ab equo sumus. Jannullius: Quorum ea reliquiis animiam nos accepimus. Perspicua
est sententia lectionis, quae est Cassiui, suboscura quae Iannellii. Hic ergo notat: Reliquias vocat Auctor ipsa Vermium corpora , quum se se in papiliones CORVertunt, quum cadavera potius, quam viventia animantia videantur. Verum est dici propries rellia quias, quae ex Corporum combuStione Su Iaererant, sed Auctor noster Fab. XIV. integra damnatorum cadavera reliquios dixit. Ovidius vero Metam. XV. 57I, papiliones ferales vocavit, quia scilicet veluti ex sepulchro surgere videantur, et conditi ex morte iisti uni reliquiisque sepulchri ad vitam regredi. Quod animam intesndore potuit auctor ad Graecorum quo nomine ipse papilio no-
93쪽
tabatur, ideoque non animam spiritumve quo papilionis corpus informatur, hac voce notare, sed Volandi lacultatem, perinde ac Scripsisset: ex reliquiis, quas illis sepulchris condidimus, nos deinceps
sumsimus volandi potestatem, qua antea carebamus, et volatiles Leti sumus.
V. 4. Em etc. In Codice Ego loquens in p. Cassitius supplet : Ego loquens in paternis; ego scilicet praelio sortis Si de praeliis paternis
loquamur. Jannullius: Ego loquEns in pace. V. 5. Antea. Verbum plane deletum in Codice, quod Jannellius supplet Cassitius vero legit cogito. V. 6. Et Dolatilis. Lectio Cassiiii est. In Codice et Nol D. Iannellius supplet volico cinis, vel salius ad syntaxim volitans cinis. Ad primam lectionem haec notat: Papilio se cinerem fortasse dicit, quod veluti ex reliquiis sepulchri, deque suis cineribus resurgeret. Cineres autem Sa Pe et eleganter Latini S sunt reliquiae defunctorum. Haec alia ad secundam: Cinis esset pulvis ille quo papiliones comspersi sunt, et quo cuncta, quae attingunt, inficiunt. V. 8. Fiao aculeo. In Codice iras O acu. . . . Sed quum secunda in aculeo, inquit Cassitius, producatur, Oportet emendes ut seci. V. 9. Edidit. In Codice edi . . . . Animadverte initio hujus versiculi Iogi Et non vero at tam in Codice , quam apud editores Cassilium et Jan-nellium. V. io. Vido. In Codice . . M.
V. t. Quum blandiretur etc. Hic amores Claudii et Messalinae argui a Pliaedro putat Cassitius, qui Fabulam, sic legit: Quum blandirettir Iuveni Meretrix pers , D ille laestis mullis saepe injuriis
94쪽
Tandem praeberet se se facilem mulieri ;Sexcenti, inquit, rivatos muneribus licet mendant, ego te plurimi Deso tamen. Penis recordiam quoties deceptus foret: Lubenter, inquit, mea lux , hanc pocem audio, Non quod Fidesis, sed qtiod DCranda est mihi. Iannellius vero hanc aliam praesert lectionem Codicis vestigiis tenaciter inhaerescens , ut ipse testatur: Qiatim blandiretur Iuveni Meretrix Pres , Ee ilia laesus multis sciem injiariis , Tamen praeberet se se facilem ueri Sic insidolis: Hures muneribus licet Contendant, ego do Alurimi facis tamen.
Animadverte tamen Codicem ha aere est mihi in postremo versiculo, Jannellium vero conjicere legendum esse es mihi, et Cassivum lateri non malam esse Jaunellii conjectionem.
V. r. Avis etc. Terraneola quam Itali vocant LOdola J Phaedrus; Vulpis Sejanus, qui auctori objecerat Spem lucri. Cassitius.
V. 5. Occucurrit. In Codice Occurrit. Lenissima emendatio, qua metrum restituitur. V. 8. Non est etc. In Codice . . . rat quod m .. -ε rogo, LE .... iam diligo.
Cassitius supplet: Qtius est, quod metuas rogo Z to multum diligo. Jannellius. Non est quod metuias rogo , ω multum diligo. V. 9. Propter tam 3-Ctos moros, legit Ossitius ubi in Codice Propter. l. . eos moros. At Iannellius loco tam aanctos mallet legere
95쪽
astulos, additque hane Vocem in bonam saepe partem usurpari pro solerti, ingurisso, WMonti, urbano, atque legendam esse Astutos Promer mores; nam secus trochaeus in prima sede osse ditur. V. io. Tu quidum. In CossiCe P. . . idem. V. II. Non etc. Sassitius supplet: Non socia sum Promerea tibi, sed stibMolo. Jannullius: Non sum tumen Prvius tibi, Scd sum Sub Aio, atque linec notat: Romani Hiam vocabant aerem circumiacentem. Terraneola autem revera in aere manebat. Sensus ergo est: Tu quidem bene et recte loqueris, ignosce tamen mihi cironice ) quum non sim modo prope te super terra, sed sim in aere. Cum vero in dio prima syllaba universe producatur, Jannellius ipse contendit eam Me corripi. V. Ia. Quin etc. Civilius Supplet: Quin sequeris praedam Z etiam tibi commisto meam ; et versiculum hoe pacto exPonit: Cur imitus , mea Vulpecula, praedam tuam non Sequeris Τ Immo et ipsa meam praedam victitat enim alauda insectis, ut videre est apud Linnaeum Syst. Nati t. I, cl. 2, ord. 6, Π. IOS curae tuae committo, grillos nempe, scambeos etc., atque hanc tibi demando provinciam.
V. r. Hoc qualecumquc etc. Sejanus Carpitur, homo nequam, tacite iratus Poetae. Gassitius. Hos tres versiculos, qui ad longiorem Epilogum vel Protogam sacillime persinebant huc consulto reservavimus . Jannellius. Haec e plurimis commentariis scholiisque Iannellii et Cassilii sufficiat elegi me , ne adagium in nos merito quis possit objicere ; mantissa obsonium vincit.
96쪽
FABULA L. Auctor . . pag. 3IL Auctor . . . . 5III. Simius et Vespes . 6ΙV. Pompejus et Miles 7
Xu Mulier Didua et Miles I9XIII. Duo Proci; Pauper et Dipra .... 2IXIT AGOpus et Victor gymnicuS .... 23XV. Asinus ad seram a
XVIII. Gallus et Alos lectitarii - 28 XIX. ΛΕsopus et Semias profuguS .... 29
97쪽
Fus a XX. Equus Circensis in pistrinum Nenum. datus pag. 31XXL Ursus et Canceres 32AML. Viator et corpus 33XXIII. Serpens et Lacerta XXIV. Fiber et Venator 35
XXV. Corniae et Ουis . . . . . . . 36
XXVII. Serυus et Dominus MXXVIII. Papilio et Vespa 39XXIX. Meretriae et Iuυenis ΑΘ XXX. Terraneola et Vulpes ΑΙ ilogus Aa
98쪽
P. 51 l. 5 particulam particula 56 Μ 19 luxoriosos luxuriosos 65 se 14 Lectitarios. In Codice lectiturius Lecticiarios. In Codice lecticarius