장음표시 사용
11쪽
''dii'T Ii: ζ qui omnia bona Eratonis, etiam ea, quae ego βm
''IV .. m. ta . . . , his quas ego iam dudum Possideo.
lae' enutietationibus typotheticis inseriae requirat: si fanae quis est, habeat ipsum Lysiam r. 28. contra Ergocl. . I. 7r κακως εἴ πη δίναὶντο,
ἀπολέσαι Etenim trλ λάττω δε, quod in ἈοIo eod. est, in sterisIibris ninibus exaratur Ufττω ἄν, quod ipsum quidem ferri nullo modo potest, sed mutandum erat in ἐλάττω δ' ἄν ε αυτων λαβοιτ' ἐ- των Ἀριστοφάνους Ἀν enim particuIa propterea est blitterata, quod eam conditionalibus enuntiationibus inseri posse ignorabant potest autem, si ipsis his enuneiatia subest conditio, ratione Praegressae particulae hypothetieae non habita Quae quidem observatio quam adat in nostrum locum, concedet qui sententiam hane esse viderit: si si publiearetis bona imothei quod utinam ne fiat, atque, hac publicatione revera instituta, pauciora saosse inveniretis etc. - In altero igitur membro hypothetico ἐλάττω σύ, - λάβοιτε et continuatio prioris membri inest et eiusdem Hate apodosis: plene enim ita se haberet oratio εἰ δημευσαιτε, λάτrco ἀν λάβοιτ 4 αυτων' εἰ δε Lχττω λάβοιτε, τουτο ἔνεκα ζιοιτε ἄν - . .Q. Maec est enim huius usus origo. id ante omnia Hermannus de Part. αν in Puso. IV. p. II. 4. Demosth. hil. I. f. I8. Ῥυτοι παντεtio ουδ' εἰ μὴ ποιησαι T' ἀν Σουτο - εὐ- φρονητον εστιν. Xenoph. Anab IV. 8. I. ibique intpp. Ρorro in or. 24. de invalido f. 3. εἰ τὰ εξ σου τῆ-vtivos καὶ τκυδιανοιαν ζω καὶ τον βίον διαζω τι τουτου διοίσω; istius odiet eulpa reiectum os a Be ero, quod eleri eodiees tenent omne τον ἄλλον βίον Falso. Non enim solum quum res eiusdem generi comparantur, sed etiam quum novum quiddam, quod ipsum est de alio genere, quBm quod Praecessit, additur praegressis, Ioeus est vocabulo αιος qui quidem usus totam Graeeitatem inde ab Homero pervasit. Atque apud Homerum quidem nota sunt hae ex Odyss. I. v. I32. II. V. 3. et V. V. 356. D. Nitaseh. vol. I. p. 29. 83. ol. II. p. 55. - Multi sunt alii aliorum Seriptorum Ioel imprimis que Xenophontis nos tamen nonnisi Oratorunt quosdam Producamus. Apud nostrum oratorem in or. 7. de Iea aera f. 30. ενθυμουμενος καὶ κ τ υν εἰρημενων καὶ ε τῆς ἄλλης πολιτείας. r. I8. περ των τον ικ. δελ- f. II.οις inuo προςῆκον καὶ ι γενος καὶ διὰ πλουτον καὶ διὰ την ἁλλην ἀρετ υτιμασθαι. r. 26. f. s. ως εν τευ xcurro δικαίως αρχειν ν τε πολιτεία καὶ τὰ
12쪽
DE FIDE COD. m. EGI I IN AESCINNE RECENSENDO.
Havnionsis solam Timarebeam continens euius scriptur
orationis Timareheae locis eundem consensum reperiet, qua
rimus, in quibus e reus dissentientibus reliquis eodd. omnibus odieam i
f. 66 Libri το ς νισμα ἐ: sed i et Betaeriis: τ ὁ ψ, νισμα At illa partieuIἐis δε οHoeatione illi est frequentius, velut in Ctesiph. f. 207. Timarch. . . Lyeurgi Leocr. f. 8 27. , quarto Ioe apud Demosth de eor. f. m. κατα τὴν ur ν δε αναλογιαν Demad. f. 17. p. 490 Bh. 4 δήμωδ' ἀλεις αντες , quin etiam quinto Ioe apud eundem s. 5. η παo sit time δικαία. - lura qui volet, adeat IotZii quaesti eriti. p. 7 sqq. qui verum multorum Oeorum ordinem sobrie ex optimis codd. revocavit. Porro Q eod. III. Bekkerus cia χειρι α ποδὶ suffecit in librorum omnium SeriptiIram καὶ . ποδὶ καὶ χειρὶ, ut mihi quidem videtur, vel propter Ioeum in Ctesiph. I09. extri καὶ επὶ τουτοις ρκον μοσαν - βοζθζ- σειν τῶ θεῆ καὶ τῆ γῆ τῆ εοι καὶ χειρὶ καὶ ποδὶ καὶ πάση δυνάμει et f. 120. , ubi eadem leguntur, vel propterea, quod in cliuiusmodi Ioquutionibus er-tus ' quidam ordo eonstanter observari videatur Hoc non negem vulgo fieri, quemadmodum mobis' quoque PIerumque in usu ist: i mitHunden und iissen, nunquam tanas ab hoc ordine discedi posse nego. Quasi vero tam anxii fuissent eum Graeci tum maxime Aeschines, quomonanino negligentiorem in dieendo fuisse videmus, dieere iis exempli gratia non liceret οἱ ἱππεις καὶ οἱ πεζοὶ , quod praeter libros Saepius interpolatos ehk omnes eodd. hahon in Ctesiph. 4. IV. quoniam οἱ πεζοι praecedere Vulgo solent: aut ut ibid. f. 2II. probanda non sint verba siceollocata πενθησε καὶ Dειρατο pro οὐ quod aSSolet εκειρατο καὶ πενθν σε inquo istis Odd. exaratum invenitur, aut ut coniungi non possint τέκνα καὶ γυναῖκες uti in Xen Anab. I. 4 8. Iegitur pro vulgari γυναῖκες καὶ παῖδες ibid. IV. . . In his enim obtemperandum ossa iudico Iurimis iisque optimis
13쪽
uuod itidem nego, nsm postara ipsa inseruntur Aesellinis tune tela. Indieativum reespit etiam Dindorsius. Ipse Behkerus in eadem s. omparativum τι ἐλάττονι recte tuetur contra eodd. i et Helmstad. qui ἐλαχίσει ex apertissima interpretnusene. ori I23. D iis τῆ πρι, ρ ποεσβει . i et Behherus τῆ προτερα Sed saepe apud Graecos, minus hae i. re aecuratos Romanis, πρωτος est Pro προτερο Lyeur . Leocr. f. 4I., ubi omnes codd. recuto et f. 42. ubi item praeter B
in ensura Medeae ElmsIeianas in Classiea Iourn 8I9. XXXVIII. Opuse. voLIII. Eodemque modo fortasse etiam defendendus erit Ioeus Ctesiph. f. IG.
et ς πρευτον i. e. προτερον, ποῖ νορμοδόανεῖσθαι ἐπι τὰ στενά Mςπερ τας βελονας δείροhσι nisi ut scribendum videtur, obscoena quidem sententia, Sed quae eonveniat huic Ioeo di τινες ὀν πρωκτον ςπερ τας βελονας διειρουσι. f. 154. ἔστι γάρ τις ἐπιδημων μευ εἰς τὸν πολιν i et Bekkerus ἔστι γάρ τις εν ῆ πολε η μω ἐπιδημων, quod nulli Iaeebit IIIud retinendum esse vidit Bernhard gr. Synt. p. 215. f. 16I. καὶ πεοὶ et oi vco ανεπι φθονον λέγειν εἶναί μοι νομιζω I et nekkerusiliu io λεγειν Superiore Ioeo conversio ex insolentiore usu praepositionis εἰς hic ex insolentiore verborum colloeatione in vulgatiorem illotam manum eorreetoris lueuientisSime Prodit Ρotiorem seripturam obscuravit hie eodex etiam p. 18L ο ιυσοδ ιιος
petita per anaphoram simplici negatione longe maior vis inest, quam si per vineientem particulam οἶδε tollas asyndeton. Eadem vis addita est Ioeo in Ctesiph. f. 13I. eo, quod οὐ auctoritate duorum tantum libromimi ser.
ἀλλὰ διὰ τὰς Λημοσθενους δημηγοοίας Si ap. Demosth de eor. 6. 244. Pro οἰκ ἐκ Θετταλίας, χοὶ ἐξ Ἀμβρακίας legebatur antea minus aete οὐδ' Λgmen laudat Ioeus, qui est . III. καὶ Xερσόνησον καὶ Ιαζον και τὴν υβοιαν εἴχομεν, ubi articulus omittitur a eod. i et eisero. At per artieuIum insulam orator quasi digitis ostendit, quae est e regione t-tieae sita. mine intelligitur, quo paeto sit Ioeus Demosthenis de F. Leg.
f. s. p. 364. R. explanandus, ubi Orator Iane ut nostro Ioeo τους - Eυβosiae τουτουσι diei in his VerbiS: Ovd γα Αακεδαιμονίους διὰ τῆν αρετ ν
minimo igitur demonstrati temporis inest, quam inesse opinatur Sehaeserus, sed Ioei.
Plures alios Ioeos istius odiei ope a Be ero necessitate cogento nulla mutatos praetermitto, quoniam et faciliores ad perpurgandum sunt, si iam est ad graviora transeundum. Illud certe esseeisse mihi vid0or, neque odiet C. neque i in Lysia Aeschineque recensendis tantum esse tribuendum, quantum tribuit Betaerus.
emper PtIma quaeque sectanda esse nem non largietur ea hie sectari, deserere illie, etiamsi quae in eorum Ioeum substituuntur, mon multo deisteriora esse videantur, ineo tantis ingenii est . Una est enim in singulis quibusque rebus Veritas, neque in eadem re aliud atque aliud verum esso potest, sed verum alterum, alterum salsum. . Si quorum odieum probatam fere Ognovimus fidem, quibusquo ipsa seriptoris Verba maximam a tem expressa esse patet, iisdem est etiam tum btemperandum, quum aut inter duas scripturas plausu aeque dignas optio datur aut continentur iis, quae sunt a vuIgari dieendi ratione remotiora Vel si rationis seriem speetas, perturbatiora minusve elegantia, nisi vero hae recto sensu sanaequa menti adversantur, qua eum omnibus rebus humauictum Scriptis monumentis superior esse debet Sed sive religione quadam pietateque in eas, quae iam pridem propagatae sunto seripturas, sive noTitate rei, sive desidia reeentiorum interpretum laetum est, ut auxiliis, quae ad nonnullos oratores nune Ioeupletiora habemus, ve si minus Ioeupletia, at superioribuseerte praestabiliora, non tanta audacia, vel ut rectius dicam, Iaeritato veri
reeipiendi usi sint, quanta oportebat. Mue eeedit, quod regesis quibusdam in angustiorem gyrum compulsrs adhue agglutinati haerent, quam quo Iiberior, mobilior, Iaetior, veloethus sententiarum fluctibus quam vinetis e borum astrietior dieendi ratio Graecorum ineludi possit et eoarctari.
14쪽
Ηabomus ad principem oratorum Demosilienem emendandum odicem habemus eod. Urbinatem T ad Isoe ratem, ad Aeschinem probos ibros non naue , inter quos, ut supra stendi, antiquissimi videntur esse, qui zT,htim id ars designantur. Sunt etiam ad Antiphontem, Ando- ridem Dinaretium, Lyeurgum odiees ΛΒ digni, quos prae eteris seetemur: sod in his oratoribus propter paucitatem librorum niger non raro est ad on-
iras eonfugiondum, in iisque saepius etiam in Lymmmd ' '
salus est, qui po ad quem persanandum eod. X., quem optimum esse ogno-
.Hiti, iura, 'minim: suffieiac praeterea quo, qui aliquantum emolument x, Ghniatur nullus, nisi voro in odie Laurent. . tantum Inesse
ritio oritatis eo ebimus, quantum ine38' 'gRV m μ' ... . . . Ex his eonsequitur, hune Ioeum maxime in Demosthenis eschinisqueri. . an tibus emendandi Versari.
I primum quidem ilia, quam divi, libertas oxΩand Ioqvenssique Gen. um oblitterata est a librariis aut ab interpretibus tum maxime ouum ea omissa sunt, quae aut per se intelligerentur possentque saeiI ex in sontentiarum eonnexione erui aut usu quotidiano ita trita essent, uta s. eogitatione supplendum, paullatim supprimeretur. HuIu Smodi ΣΦ omissionum non patiente Iibrarii grammaticique ut ora'i plene Ine eththi' issione o intereapedine proflueret, ne quicquam eogitation relinque--ze ad omnia verbis exprimerentur, complaverunt . que Interserunt, quae a ' bis quas ipsis seriptoribus eomplenda insere iendaque esse raderentur.
Nonnulla hae in eaussa errata iistulisse satis erit.
Primum de eorreetione ogitabant vir doeti, non memores eius moris Graeeorum, quo nomen, quod non expressum, ipsum tamen per se notum eo statum, statim intelligeretur ex adiectivis, ad hae ipsa adieetiva omitte-
Osannus, aliquot libros sequutus et Hem sterhus ad Luetari Timon. l. II., mutatum ivit in τῶν καινων, quibuseum sentire videtur Sehaesemis. Sed quum nihil usitatius sit loquutions τραπὶ in ἀγωνιζομένων ἀήςιωτων e rara
' Ut apud Aeschinem e Ctesiph. g. 204. unuντων τραγε δις εἰς ἐναι.
i ris νη και νων, non est dubium, qui quum dieeretur τραΠγων u καινῆ nemotion intonigeret statim, quia sit substantivum ogitation supplendum, sellueat ἰ di ve ἀγωνίη 'q). Similiter pud Aeschinem tosiph. 3. 23I Iogitur ποιητων τραγικῶν - πειςποντων, ubi seribendum non esse επειγόντων
Brem ius oeuit, sed idem δράματα suppIeri VOIens erraVit: est enim o τραγι- κων intelligendum τραγωδίας. Quae eonsuetudo quamvis simpIicem habeat explicatum, atque vulgaris potissimum rationis propria suisse videatur, tanton non ubique Ioeorum perspecta est neque antiquitus ab librariis, nequo nune ab hominibus eritieis. Notissima est quidem omissio voeabuIorum δίκη, γοα
Verbum hoc γίγνεσθαι ubi apud Aeschinem de tragoedis legitur legitur autem his et
Ctesiph. I. I. γιγνομένων τραγορδων et g. 154. μελλόντων - τῶν τραγ. ἰγνεσθαH, sollicitatum est a laylore, qui requiri ait αγωνίζεσθαι, in Aeschinis soloecismos relatum ab Reiskio, non recte, quanquam illud facile concedo, hanc dictionem esse ex vulgari et quoltidiano sermone Petitam γίγνεσθαι est enim simpliciter falari nam fiebant Diony.siis tragoeda a. e. Wribebantur iis, postquam a iudicibus corona ipsi decreta est. Simblite loquulus est Demosthenes in idian s. 55. ι χοροὶ πάντες ἰγιγνόυενο καὶ οι χορηγοὶ et eiusd. rat. s. 10. P. 517. exlr ἴταν ν πομπὴ ἶ - καὶ οἱ κωμ καὶ οἰ
' Ceterum in verbis huius loci non multo post sequentibus ἐν πυκνὶ ἐν τῆ ἐ-λκσει quare haeserit Sciaeserus, caussa sane fuit nulla. Coniiciens enim ille scribendum esse. ἐν si κνῆ λεκκλησία primum non allendit ad perspicuitalis ludium in decretis omnibusque documeniis publicis conspicuum, deinde insolens quiddam et hoc quidem Ioco oliosum intrusit, denique locum in Aeschinis Clesiphontea g. 34. 'Aκούετε - οτι Ἀεν νομοθέτης καίει ἐν τῶ δήμου ἐν Πυκνὶ τῆ ἐκκλησί. ἀνακηρύττειν τὸν - του δημου στεφανουμενον, quo huc respicitur, Don minus immulare coactus est A nihil quicquam supervacaneum esse, ex triniae oppositione liquet, quae, ut explicarentur verba decreta, instituta est ab ipso Aeschine hoc modo: ἀκουετε - ar o si νομοθέτης κε- - εν του διμ εν Πνηνὶ τῆ ἐκκλήσω ἀνακηροττειν τον πο ου δῆμον στέφωνουμενον, Κτησιφων 'ε ε τω θεατρω igitur non ut lege imperatum erat . in I eo, Ἀδτους νομον μονον περβὰς, ἀλλὰ καὶ τὰ τόπον μετενεγκών, Οὐδἐ ἐκκληsιαζόντων Ἀθηνα igitur non in ἐκκλησία ut oportebat), ἀλλἀ πραγ- ἀγωνιζομένων καινων, ου ἐναντίον τοῖ δήμου se Athemensium CX ἐναντίον τῶν 'Eλλήνων. Quare singula separatam profert Aeschines is Lex iubet promulgari coram popuIo non eoram Graecis , in Uree non in theatro τη ἐκκλησίs qui est dativus ex ἀνακηρυττειν
pendens, neque vero ex praecedente praepos ἐν ut interpretes credebant omnes) i. e. eon-cioni rite convocatae, non multitudini ad spectanda poetarum certamina congregatae.
VI verba quum apud Aeschinem sint stabilia, ubi explicantur decreti verba, tum sunt apud Demosthenem, ubi legitur ipsum deerelum Praeterea plane sic est apud eundem Dem des Leg. s. 234. p. 41 . 5. ἐν τῶ δήμι- ταωDHyrierata
15쪽
F. Leg. l. 330. Leptin. m. p. 4M II., Plin. I. l. 263 sod inivit ad-:ti sigidsint peeeata, quae mirum est neminem dum animadvertisse. In o atione Domothonis de eoronari 2I6 p. 30o ex eod. a seribendum: Lo6gr uigiis in omnibus editionibus addebatur χας, quod tamen eltiam si te voeabulum, ut ταξεις eliciendii est ex Verbo συμπαραταζ' similia ariud Lusiam or. IG. de Mantitheo . Is Ieguntur: εγον δι
ra h i zieugum, quanquam τὴν πατρώαν quivis statim perspexit III-
u quoqu44xsulatum miserim quod quidem non minua interpretes
' g. - hisita ἐξηχαθηri, omnes editores neglexerun', a Thun. libρ diser inveniretur, ite oportere quare ne erat, s . Thi: qui hei ad hane omissionem animum ador erat τα 'α
s.f. prspieuitati ab hominibus sunt anxiis illata', quanquam ipsos seri-
senio talilitum esse sit iidariaenio. Etenim quum sinuantne eiusmodi voe I,ula, quae ad dieendum SPBetent λαμπρο νοτατος ete. in anteec Iibrario visum est ipsunt diecitdi Verbum inserendum Sse, quo tamen supersederi posse sententia Deile Stendit. Si enim Verbum supplendum generalem habens notionem, ut ποιεῖν, πολιτευεσθαι is quum quid adversus hos Athonio sos opus est se gerere, gere), tum e orator ollabili Iingua pracditus. Sio et alibi in errores inciderunt et librarii et interpretes, ut in Ioeobule persintili f. 97 P. 294. οπε δ' , ο ναυλοτατος καὶ λ ιενέστατος - θniorro τῆ πολει, τουτο πεποι κ . επι τοῖς συμβασιν ζῆτασται, ubi Bois coducibus praestantissimis obsequutus post ανθοωπος iure misit quod in eis ris est ποιησειε. V. ΡοrSon et Selineser ad Eur Orest. I043. Reifig. in eom-nioni erit ad ed. Ol. p. 277. Si in Lyeurgi Leoer. l. 29. τανὰ εται ἔχμραπαιναι σννειδωσιν α ει, non eriti, eur ByIO eontieeret α ριχ δεῖ, nequaeu Reiskius ins δεῖ deesse rederet γιν κειν μεις Simpliciter enim συνει- δεναι θ ειδεναι e PraegreSS συνειδωσιν supplendum est. D. Dem de Corona . 220. p. 30I., dei Leg. l. s. p. 356. Phil. III. f. II. p. II3. Eodem morbo oeus in or de Cor. f. 2I4. p. 209 Iaborat, ubi in vo bis u ' μεις προς ταντα ἀντείπομεν, τα ιεν καθ' εκαστα - τιμησώμην νεἰπεῖν του βιον, Verbun ἀντειπομεν, quod non invenitur in odieum prime ip 2, proseribendum St, Pinor, quippe quod possit apte et ex anteee et ex seqq. intelligi, grammatie tamen anxio atque non in tempore subtili addendum esse videretur. Hoc enii laetum est saepissime, ut verbum eogitatione suppIendum scioli granimatici gglutinarent, seirent inde librarii. urgandi sunt igitur, ut paveos isseram, hi Ioei. In rura Cor.
1ζετα ιν non minus reet est a Be ero missum, quam debebat, doκsi, infra, odieibus M utrumque iubentibus. IlIud enim ζετα ιν quum exsuperioribus supplendum esse existimarent grammatiei quod suidem vel ipsum male laetum est, nam νιωσῶ ζι is περὶ τῆς τυχης est si existimo
16쪽
iudieorae sortuna), supplevisse non sat liabuerunt, sed vero appinxerunt: hoe σονδοκεῖν supplementum est ex Verbo δοκω Sumptum, tamen male seriptum n librariis, non, ut oportebat, cogitatum dumtaxat Porro in or de Corona . 298 p. 325 legendum est, opinor: οἶδ' - ὁμοίως ψεῖν - συ ις βου-Hυκὶ ἀλλ' - do θῆς καὶ δικαια καὶ διαφθόρου τῆς φυχζς, καὶ ιεν ωzων ζ πρα-ynclita te eliminatis eum codicibus supremae notae Post ζ φvχης Verbis: τα πάντα μοι πέποακται, intellectoque e PrBegressis Verbo rvtιβε 'ου- λεοκα. - His subiungam Ioeum in hil. III. f. 4I. p. I2I. τα δε--d tium 3, οὐ λοψους ἐμαοτου λίνεον, Παγράμματα tu προγοΠ0ν τῶν μετερ υν δεικνύων, quem dedisse me autumo, quemadmodum e Stilo Demosthenis manavit, ubi exemero δεικνύων, quod abest a pr. Etenim non intelligentes, per soram aeugmatis h. I. λετων esse cogitatione supplendum, proxImum Pr-hum ειανίων arripuerunt atque in ordinem Verborum intruserunt. Indeque Ioeum in Lyeurgi Looerate f. s. p. I. I. extr. αλλὼ δια το ιζ ἐν τοῖς ποοτε-
ζεσθαι , omendandum intea vidi quam altero idem in mentem venisse inteuexi. Etenim γε, ωθαι Bekkerus dedit obeelii monitu pro oo quod
omnes libri habent γεγενῆσθαι hoc Vero Vale enarius in γενησεσθαι transformavit . quae mutatio ad Ilitern siilgatae est accommodatior. ενεσθαι autem eonfirmatur Ioeo Aesebinis ad V Ctesiph. l. m. επίδοξος ἐν M0ναι aliisquo Mihi tamen dubium non est quin Perseet im σεγενῆσθαι riuum omnium fide Iibrorum nitatur, nullo tamen aut defendi possit, ex antee. γεγενῆσθαι perperam hic iteratum Sit a grammaticis tali omis ionis aut non memoribus aut prorsus nesciis Cis. Dem. Phil. I. f. 32. p. 40. υπάρχει χρησθαι - καὶ α ρη Sri παθχειν στρατευuατι πάνθ' υπάρχειν. 3. 4. Ne solum in omittendis supprim ndisque iis, quae, si cogitata omnia verbis exprimerentur, adiicienda essent, Iibertas illa vividiorque Graecorum dicendi ratio conspieua est, Verum etiam in celeri constructionis immutatione quam quidem ossere atque ad vulgarem ordinem usumque Io- quendi revoeare non uno Ioeo Studebant oratorum interpretes. Oratores enim potissimum abrepti vigore orationis et caussam, quam dieunt, magis quam verba curantes, interdum etiam eo inmotionem animorum e plausum potius seetantes, quam singula Verba ad arcta quaedam disciplinae praecepta ecommodantes, saepe obliti ea, quae primo dixerant, orationem aliter eonformant quam exspectabatur, et strueturam verborum ab inchoata
divorsam alligant ut Prorsus brumpunt. Sed talia om pro osso inmoratoriam SuhIertere Velleque ipso Seriptore aecuratiorem esse. Nihilose- eius alia vel ab interpretibu Vel ο 0 die uin librariis persaepe immutabantur. suam rem Xemplis illustrabimus. Aiquo iberior partieularum με et δε usus molestias interprotibus luebasque exeitavit apud Aesebinem in Timorehen l. I42. io μεν -- καὶ
μέν apodosi non reperien Pro eo, quod Sequitur λεγε σὰ substituendum eonset λεγε δε cui eorreetioni ne non habebit assentientem Nequo nimui eiusque huius Sententiae ullam obser Unre Iieet connexionem, admixta ali qua diversitatis notione, neque odiees huic coniecturae Sulli agantur Ce tori in torpretes hune rena silenti Praetereunt, quam tamen dignam haberodebobant, de qua exponerent. Pori ieulo autem Deu Sit suppressa, ausias os quaerenda in mutata Verboruin Structura: dieere enim in mento habens ἐνεδεα δε Partieuli in μεν Praeeedere iubet orator, simul autem a
tionem, Fur recondui morem eiuSque ognomen asserre animum indueonseonstruetionem repente mutat utiturque participio, ad quod illudus aptari non lioterat. Sensus Si igitur ,, amorem illorum quidem reec didit tu tans i. o. quoniam, Gut: e Putu Vi tatnen eun non SSE Obscurum pG dontibus auditoribus. Plvii Similis est locu in Lysiae P. I 2. in Era
DP, qui adem ratione et intelligendus est et recensendus Neque nimndishio assentiendum Videtur, ii abeSSe malenti, quum δε non sequatur neque remio P. M., eundem Propterea reprehendenti Lysias nita in quit, in animo habebat Iserui huius sententiae membrum: κα ἐν ε πομνυσιν προιστά tενοι, hane PS an vutem sententiam amplificavit adiecta saepti eatione νάσκοντες eit. At Ver δε Partieula iPS Porticιpio φάσκοντες eoniinsitur: seriptor en in AEaee ogitanti: πονηροὶ μεν καὶ σν--νra οντες εἰς
gio illa quidein, non 'Bmen tersieerent unquam. Inde partieipium t δῆpartieula omissio explieatum habent ) Sunt igitur hi loe in iis nume
Quare non erat eur Sesaneiderus in Xenophontis Memorabili. I. 2. . . pro μ' xαio. μεν τουτων πολλονς, Ἀρετης ποι σαε πιθομειν καὶ ἐκπίδας παρασχών, - ίαιτῶν
17쪽
et δε denuo caussae turbarum fuerunt, eontra Iarklandum δε deletum vo-Iento et Reiskium pro που substituentem ν ου Noe aeriter Vulgatam Bromius defendit ita, ut pergere oratorem ni sit, quasi priore membro SerIpserit, et μοιεν α οἱ οντος ι δρες ἀναθοὶ κωθ' εαυτ υν ἐπαίνον λέr ὐσιν, υτε ν ex hae enim explieatione an neoIuthia cur potissimum et sit admissa et admitti potuerit, non perspicitur Orator potius cogitandus est protas in et apodosin primum in animo habuisse, simul autem animadve tens relatione aliqua, quam vocitant, utrumque membrum eon Sociatum esse, με ot d interseruit ita, ut construetionem non iam curaret, sed ontraheret duas eleri quodam mentis motu cogitationes. hae permixtione eonstructionum V in universum Hermannus ad Vigerum p. 899. Non minus saepe oblitteratus is usus est, quum una Partieula μεν
ieibus fungitur bis positae, ut apud Demosthenem de Coronari. 20 I p. 295.
Τίσι ' φθαλμοῖς reo mo hodii μεν αν τοῖς εἰς ἐν πολιν ανθρcυπους νικνουμένο9ς, εἰ-ci μεν πρcἰγριατα εἰς περ περιίση, γε μων δε καὶ κυριος ρέθη αππος απάντων Sehaeserus, quoniam haec duo membra non oluneta sed ex se pendentia sint, coniicit seribendum esse: τα μεν πραγμα εἰς με νυνὶ περιέστη, καὶ ἡγεμὼν καὶ κυριος - At usum partieularum με et
probo perspicienti ho non ineurrisse ton mentem. Etenim verum est
ἐπιμυνταε, καλ- καὶ ἀγαθους ἔσεσθαι, quum non sequeretur M, quod huic μἐν responderet, coniiceret: ar ἔπαυσε μην, etenim hic quoque in Iarticipiis ποιήσα et παρασχων latet pari M. Continuaturus enim scriptor erat ea τῆς δε ποιησο ἐπι
1Ilud quidem, με Particulam ad τον ' πε του ι ἡ γενεσyαι referri, sed ieibus fungitur bis positae particulae μεν, alterius ad totam nunciationem εἰ τα ιἐν πούγ ιατα - πάντων Pertinentis atque sequenti δε in verbis id, δ' περ respondentis, Iterius ad hoc solum incisum εἰ - περιέστη respieientis, ui respondent haec η γεμον δε eis. Sic omnia ene se habent ne opus est ulla mutatione. - adein ratio est Ioel pausso inferioris,
μετεῖναί φημι, οντος δε πων λων κατηγορων - - . λ. ubi verbis ris si ἐν
ubi in Ioeum alterius δε MarkIandus substitutum maluit de Cis. Dem. Leptin. f. 23. p. 463, 26 ibique r. A WοIsius et Andocid do mysteriis f. 55.
i ιας ὁ δει - . . . underIleb. Praelat ad Dem. Cor. p. XXVIII. t Butim anni Excurs XII. ad 3Iidianam p. 155. Aeeuratior etiam explieatione indiget Ioeus in or de Coronari. 12. p. 220. qui quidem S Vehementer a Procellis et riseos urentis seeantisque et malae interpretatimiis agitatus, cuius tamen sententia nihil potesteogitari simplicius Verba sunt haec: ἁ μεν ουν κατηγορημένα πολὰ καὶ
nbis δίκην ζίαν λαβεῖν ud εγγυς. - Sehaeserus με post εχθρου per se putat positum esse, ita ut alteri membro non respondeat. Nego. Etenim με h. I. reSpondentem habet Partiet Iam μέντοι, quod omnes into pretes praetervolavit. Illud μάντοι enim fuerunt qui aut mutari vetient in μἐν τοίνυν, quo nihil est ineptius, aut explanari Per quanquam, quod usui repugnat. Omnes hae interpretationes si non linguae a sententias adve santur, quae hae est: criniina, quibus ille me inseetatur, multa sunt hi magna. Huius autem aecusationis consilium hostiles quidem habet eontumelias, eonvicia te. i. e. onsiIium ecusationis hostiIo est illud quidem itaque criminationes non omni ex parte erae esse possunt), sed eriminationes illae si essent verae, atroeissimae mihi essent poenae subeundae. ε
18쪽
eorreetum 1egitur δι' in d. Conguotudo est otiam Graeeorum ut ista in priore menibro ante oa; mutaui qua etiamsi satis trita est, tamen quoniam a reeta neeu-
is xl α. Ii reemu eretur. Si omnes interpretes pud Demosth.
do Falsa Leg. f. I36 edidere: Ἱιἐν ῆλθεν, ὁ δ' ἀπῆλθεν, quanqtiam oti a pria abest idque, ut opinor, recte. Commotior est enim ortitio, cui potissimum hi usus loquendi me quidem iudici convenit. CD. Phil. III. f. 64. εἰςνε-
P. 23I. ινς ιονικον τις αντον pr. σιν εἶναι καὶ γα ετεροι - , nec iis Ssentior, qui vocabulum sta' μορουκῖν, quod non multo ante f. 5 I. idem iam usurpatum sit: εδύ κε μνζμονικος καὶ δεινος ιναι λεγειν Αἰσυνν ωαππος, mutatum voluerunt,
otenim infra . II2. eodem modo μνηγιονικος et δεινος σημπιεῖν coniuncta Ieguntiir, neque Bremio rellioque stipulor. f. I. in antecedd. Verba μνημονικος καὶ exterminando esse redentibus ' Hoc est enim seriptoribus concinnitatem inurere quasi velle et incnIeare, quam non voluerunt. Ῥotius de industria rationem Demosthenis sic instituit subagrestem Aeschines turbatamque, deridiculam eam faceret audientibus . idque eo magis exsequitur, quod breviter se et concise dicturum esse Demosthenes promiserat antea et laetaverat, nunc tamen dissus ad satietatem in rebus minutissimis versatur. Hue pertinere videtur it a quam Aesehines in Demosthenis genero dic0ndiearpit, ri0Iιαλι f. 5ς ΝΗ. . . confusio et contradictio in dicendo Demosthenem enim Aesch ine in verbis μν αονικος et δεινος rustie et confuse haerentem et quasi ira gyro se circumagentem facit. Nam quod ipse . 48. μνημονικι0ς et δυνατως Ρhilippum dieere eommemoraverat, hoc ita magitat Demosthenes, ut l. 5L primum ipsum Aeschinis nomen dicat verbaqust ius redarguat iure oti ερεοὶ), deinde ero . 52. iam blitus eorum, quae paullo ante dixerat, eseliinemora Per contemptum appelian eademque repetens μνημονικόν τις αυτον νησιν εἶναι fidem iis haber iam signifieet , quae supra ipso resutarat καὶ γαρ τεροι P nune ad Ctesiphontis orationem refellendam rodit: σνιιπιεῖν δεινος ην Φιλοκρατη ὁ ρομ φυν δεινοτερος ut τἰν επιδεβιοτητα in potando, quam Ctesipho praediearat, subsannet, denique ad Aeschinem rursum
Quam turbata et eonfusa omnia quae nisi omnia quis ad Demosthenis δεινο-
19쪽
, να rodies volat. quod profecto emerarium esset ipsique Aeschinis sententia advorsans, in singulis quoque abstinendum erit a mutationibus, ne muriorem Demosthenem ordinatioremque ipsi repraesentemus, quam qualem oluit repraesentari inimieus apitalis simplex quidem Zeugmatis genus hae orations a procellis eriseos aeavit. l. 72. P. 25I. enim In Verbi η πους - Μυοννύσου καὶ τῆς των ληστευν ὁ ζ ἀνεπί/ιπλατο. Rei SLIus pone Dori h - oxeidisse opinatur: τα ιν α τηλλαξατο, rem ius τῆς ni Mooνrso desi
derat, quod ad αξης reseratur Uterque, nisi me sollit, frustra. Ex seqq.
onim voe. δόξα est hie intelligendum, non tamen supplendum ' , inuid quod verba transponebantur ab inierpretibus, quia res ad vul- Earem et reetam e Ogitandi rationem non applicatas esse opinabantur, ut apud Aesehinem de . Leg. l. 89 P. 266. καὶ γὰρ τοῖς χρονον καὶ δ η Ἀπι-
xuατα καὶ το ἐπιφπίσαντας D. τοῖς δημοσίοις θύιιμασι τον ἄπαντα χρόνον νη- si . ubi quum Reiskius verba ita strueta fuisse mallet: τα η ζορωματα και δεῖ νού, otiose αδτῶν vestigia eius sequuti sunt et Schoem annus de comiti.
Athon p. 136. et Bremius in ed. p. IM. q. t viri doeti si ad totam sen-1Φntiam verbaque in Vicinia posita animum advertissent, statim vidissent, . ,eab. Oi, χρονον non ad sola ina, quibus Iata sunt psephismata, perii-
. iane Muram non semel amoliri mrullus est Reisurus, f. demonstra uiremius in ex- euesum ad Lysiae orationes, cui adde Demosth Phil. r. A. M. P. O. ubi quum χρη- ώατα - καὶ τοσοῖτον χλον per zeugma adiuncta sint verbo ἀναλίσκετε, Reisvius post λον Busira desiderabat θετε, et M. de pace g. 1o. p. 59. ubi idem et Augerus ad 'πι-
ογνοτMένων - τοιαύτας ἐλπίδας καὶ φενακισμους addendum ensebant προτεινόντων vel ποδεικνουντων, sed ubi ex ipso Verbo πεσχνοεμένων assumendum est aliud verbum, lar.
rasse ἐαποιούντων deinde p. Aeschinem in Clesiph. g. 255. p. 645. R. καὶ μὴ μονον eola coὶν, ἀλλἀ και τοῖς ἔμυασι διαβλάσαντες ἁ μας αυτοἰς βουλεύσασθε, non conte. eiura quidem, sed interpretatione hoc Zeugma tollere studuit negat enim, vocem σὲ ad διαRλέφανme ali ἔμας αυτῶς, sed ad βουλευσασθε pertinere ait: id quod plane eeus mihi .idetur, quum et mimis arcle ut dativi sint per voces: μη μονον - μὰ καὶ copulati, iri σὲ Ηοουλεύσασθε durius, opinor, dictum sit quam si steugma etinueris Quare non dubium est, quin τοῖς εὐσιν perinde ac in ομμασι reserendum sit ad δια λέφαντες, in eoque verbo consocientur hae notiones: διακρίναντες καὶ ἀποβλέφαντες ἁ μας αντοxς, neque, quin σωMασιν, quod pro in in duobus Beri codd. et in ead est, de. Ulia si interprelatio nescio cuius hominis, qui, ut Reisviva, antiquos, leui logicos volvit enucleale anxieque semper loqui. At manebunt eugmala, quamdiu in ra manent antiquorum scripta illa omnia in dubium vorare, temerarii est, corrigere insipientis; praei it enim parens omnium poetarum Homerus sequuti sunt omnes et poetae et prosarii scriptores.
inero tempora, sed de temporibus omnino deque temporum rationibus intelligendum esse. Id enim Iare Iutet e sequentibus, quibus Aesehines t. 90. uterimen, quo Cers oblepte tergiversando possum dedisse dieebatur, a se avertat, de tem Poribus, Per quae Cersobleptae opem ferro sibi non lienisset, anten exponit, quam senatusconsultum f. I. et tem piis τον χρονον , quo illud Iatum esset, reeitari iubet. tqus has quidem temporum memoria cur reservata fuerit in publicis litteris, in aperto est, quum proudriam uno gereret essetque unus ex Iegatis Demosthenes
πε ον βδόμη φθM οντος) Quocire nihil mutandum. Doinde hue pertinet error ibi commissus, ibi aliquid tanquam laetum dieitur, quod tamen laetum non esse aut ex rationis ontextu intelligitur aut omnino mente cogitatur Hic enim Ierumque negationem intrusam voluerunt. Loeus est in Aeschinis r. de F. Leg. . I53. p. 3I8.
ν σὶ γενεσθαι et qui multis est conieeturis ab interpretibus vexatus Casan bonus enim ad Thoophrasti Charr. VIII. et Marklandus τα iv γεγενη/ιε- να veiskius: κῆ τα γεγεν si ενα si εστι Seribendum Suspieantur, neque otiam BeLkerus pro sano habet locum, qui priores duas eo nieeturas in margine eommemoret Mihi vero vulgata dolandi non modo posse, sed vel debere videtur Nam quoniam ante dictum est: χταν τι φενὁ ται - opus non est nune hae saeta 1 ευδῆ oeentur, hae enim per se intelliguntur, ut sint ea, quae Demosthenes marrat tanquam facta. Demosthenea quasi . i. o. fieta, DIsa Sensus igitur, saetorum non modo tarmat veritatem, saeta non esse modo affirmat, verum etiam diem, quo II laeta sint. desinit. Ita multo etiam magis arrogantia Demosthenis et impudentia in mentiendo, quam intexta negatione exprimitur Nos 'en erratigi, is e so nnve seham t. das e nielit nur die Malirhei de Thaisachen versichert, mon-dern nue de Tag angiebi te Plane sies loquitur Andocides de reditul I4. Pisander rio πραγμα Μη παν διηγεις ως πεπρακτο. . Rem vero ita fuisse Andoeides prorsus negat. Omnino die vix potest, quot sint et quanta propter negationes temere aut deletas aut insersas Iibrariorum atque editorum errata, ut interdum quid verum sit, quid salsum, eruero anceps esse videatur. Exempla δε- ram, quae hui Ioeo, quo errores propter liberiorem orationis conforma-
20쪽
tionem ommissos perstringianiis, maxime quadrant. In oratione Aeschinis e Cies isti l. 205. τον Ahuοσθενην ζα ψατε ἀπολογεῖσθαι - ως Ουδ αξιος εστι τῆς δέ, θεῶ - quum eod. k exhibeat ουδε νύξιός, in I et g oldii ἀνά- ζι ota ἀνάξιος, eseio an antiquior sit ideoque praestabilior eriptura Ουδε ἀνάξιος, quam aliquis homo Iogiem valde curiosus immutavit sortasse in οὐδε ἄξιος nam ex Verbo ἀπολογεισθαι cogitatione Verbum aliud repeti potest, affirmative exprimens, quod ἀπολογεισθαι negative notat, elut ελεγχειν. Exemplis in re notissima non pus Sententia autem vel flagitat ut o modo legamus illud enim Demostheni erat demonstrandum, se ne
Falso etiam, licet speciose x coniectura ambini Tayloris et Rei-skii Boisero probante addita negatio os in his verbis Ctesiphonteae . 202.
in I diὶ συμβῆσεται Ἀμιν εὼν τουτον τον προπον τῆν ἀκροασιν ποιῆσθε ταυθ' υμιν ξύν δίκαιός ειμι προειπεῖν ubi pro ἐαν τουτον τον τρωον requirebant isti εοι δι' τουτον τον τροπον, Propterea quod quomodo audiendus sit Demosthenes, superioribus eontineretur, et quae eventura essent, is hoc modo institueretur auditio, his verbis exponeretur. At negationem quamvis ab ipsa re exigielamet Reishius, necessariam esse praefracte nego. Sic enim haec interpretanda sunt Hae ratione si audieritis Demosthonem i. e. si ab ambagibus et degressionibus orationis eum ad rem ipsam revoeaveritis, hae Vobis eventura sunt: indue et quidem praestigiatorem et Iraudatorem, - sed si hae dixerit, obiteistis ipsi l. 208. ω Λη σθενες, εἰ σοὶ σων μοιοι o. ἀπο φυλῆς φεύγονrtaro δῆμον καταγαγοντες, v αν ποθ' η δηριοκρατια κατεστη te. Itaque vertinτουτον τον τροπον re era ad ea quae praecedunt Pertinent, et quae eventura sint, ea sequenti f. eontinentur Nihil est igitur novandum ). Denique nonnunquam in libris ser et editis obseuratus is usus est, quam ne Iibertatem quidem voea veris, quo sibi respondent oeabula τοσου- τος- ος, τοιοῖτο et ς in his enim Iocis quanquam o Te oςπε in odicibus egitur plerisque, tamen homines eritiei ut oneinnitatem assequerentur, Ierumque eorreXerunt L aut σος, ouςπερ aut σος περ. in P.
Aeschinem in Timarehum f. 49 quum in optimis libris a b it m legeretur:
καὶ ἐγὼ μεν τοσαυτατ που 'μ, ς μεῖς ὁρατε, tamen in hae seriptura non aequieseentes eterorum odieum interpretationem ὁσας asciverunt. se Ioel eorrigendi sunt in quibus τοιούιος exeipitur ab isse, ut Demosthenis in id. f. I69. ubi e Reishil eonieetura oditores recentiores omnos orianae ν ει - τοιαυτ' ἐν αἰτῶ τὰ λελειτουργημένα, libris,ser omnibus auso tenentibus. Neo Bgi quiequam mutandum apud Assehinc in Timar eho 3 I52. et I53. ubi et in ultim fragmenti Euripido vorsu retinenda omnium librorum Seriptura: τοιουτος ἐστιν Ο περ δεται ν, pro eo quod sola II WοIsi coniectura nititur:
Ηinj intra . M. item eo dicibus obseeundandum esse apparet . qui hic
quoque τοιοῖτον αἰτον εἶναι, ohπερ ἔδεται ξυνών tenent. Quod ita osse obore savit 1iquebit eomparanti Demosth de . Log. g. 245., ibi quum domversus assertur, eodiee eonsentiunt in scriptura τοιουτος εστιν se περ M. ξυνωπιοῦ nisi quod in Odd. ante kπερ praefigitur αστος, quod quidem glossetna versum eonturbans MIiquot codiees et Aeschinis et vero etiam Plinii in epist. IV. 27. cev pat: qui Ioei ab intorprotibus sunt nogIe-eti. Jam vide et mirare neonstantiam eriticorum, qui his Ioeis vel do eonioetur hane responsionem amoverunt, nee tamen aggressi sunt sandem apiid Lysiam r. I3. in Agor. 3 13 ῆλθε si νερων εἰρηνο τοιαυτην, εὐεργω μαθέντες γνωμν Haec vero minus otiam offendoro obebant, quam ea loquendi ratio, quae nostras eri amnis est, ubi post orως quum ex- speetetur αε sequitur ς' ut apud Aeschinom do F. Leg. f. Moἴτως ἀναιδὴς καὶ πωρωθεν ιμος I, - - ἀγα ς, ibi enim quum propris diei sporteret ἀναιδὴς καὶ πωἐωθεν ἀχάριστος εἶ. I - α απας aut ομως αναιθει - , , τε - ἀγαπαν utrumque in unum eoaIvit Similia terque existimandum est de eoni unetion voeabulorum τοσοῖτο et τοιοῖτο - ubi Iterum sere pro ,στε est, ut apud Aesctinem in Timarehit m l. 46 κα τοιαυτα ἐπέσκηm τω χιλλεῖ, Ἀφ' οἱς καὶ δακρυ- σαι - ἄμ αδτῶν στίν. Ctesiph. I. In οὐδεὶς πωποτε - τοιουτος γος καὶ γόης ἐγενετο. I - τολμ λεγειν . . λ Magis mira videri possit hae notionum permixtio, quae superiorem similis os legiturque apud Lysiam orinora antea erratum erat in verbis Lyeurgiae x. I. 108. quae in eo M. omnibus ita legebantur et ala μἐν τύχω δμotiue rosi ratiso, quammorus et einrichius, qui vulgatam sensum aut non aptum aut nullum lundere vid Men . agi ante H otiue inserendum esse iudieaverunt.' Qualitatem tamen significans, quum σε quantitatis notionem habeat Bernhard synt.