Observationes in Oratores Atticos [microform]

21쪽

28 n ou .ή obe dieΦndiim enim proprie erat μιαρ τερος τουτον,

uus pris 'taeo oo osso vidobatur, quod flagitari aiebant; futuro. 'uae ut 'i, 4xplanarentur aut eorrigorentur, II Womus e superioribus Ogitatione Io .phondum putavit, quo nihil neque durius neque ab usu loquendi, nostis ivto post Iahat, remotius onfingi potest, deinde MarUandus, uto' et quia i , prasigens in laturum immutandum proelivis, ubi res 'uturasneetatur egendum esse eenset αὐτὸν ἐθέλειν εἰςπράττειν, ut Blioquin ιςπθα-

o ia difficilioris seripturae interpretamenta . ex sontibus Pro laeta haud ad- pidi, ) At quasi in plurimis optimisque libri exarat Sunt, ommode mihi quidem videntur dictam esse, dieta Ommode e plieitra posse. zam primum impΦriosis su porhisque verbis Demosthenis bene convenit prae-s. Ilud liuo isti quo significet, et ce/et se X eturum SSe Ulentum, Tis auditis ,rseibus . et staιD hoe nulla interieeta mora Persecturum. Variatae autein eonstructio itis ratio hasee mihi esse Videbatur. In superiora

on diato: ari QDis, nonnisi sententiam verborum, quibus usus erat Demosthenes, expressam voluit orator, in altero autem: το ε ταλαοον

' Vel fortasse Sealiter, uiua eoniecturis codicem Bernar linum obsitum se con' l. Aemihi quoque aliquando in mentem venerat: - δ ταλαοον ὁ τοι καλλιο ει s

ωςπράττειν, ut Iaium Demosthenis atque intra etabile ingenium IueuIenter appareret, et odium pareret, Verba ipsa, qualia effatus erat Demosthenes, non solam eorum sententiam Posuit, tamen uti opus erat, in oratione obliqua SeiIieet Demosthenes diXerat: το τάλαντον διὰ o MLλίου ςπράττω. Cf. en Cyrop. I. 3. 3. 7 δε ἀπεκρίνατο, τι βουλοιτο μεν παντα τῶ πατοὶ

χαοίζεσθαι, κοντα μενFοι TOν παῖδα cxuπον εἶναι νομίςειν καταλιπεῖν. Itaque

praesens, bleumque Ioeo futuri positum esse dicitur, de re sutura quidomost, sed ea tamen statim futura et Ontinuo facienda. Exenipla ongessit Foertfehius in observati eriti in Lysine orati P. 56. f. 5.Ρorro consuetudo est etiam Iibrariorum atque interpretum, ut recon- Iiliores et minus usitatus verborum structuras formultisque loquendi cum planioribus tritioribusque commutent Quoniam autem in Aeschin emendando supra versabatur disputatio . huiusmodi exemplum ex hoe orator primo

petam. In or enim de . Leg. l. I58. Behherus excudi iussites ἐάσετε

ad huiusmodi aranspositionem voeabuli υτοῖ offendentium apparet ratio, quare αυτον in libros ser irrepserit. ExempIa huius transpositionis plurima seriptorem suppeditabunt, ut Lyeurgu e Leocr. f. 33. τὸν rooτηπαιἀιων του θοος, Aeschines in Ctesiph. f. 37. μων εἰς την πολιτειαν, Lysiasor. I. do eaedes Eratosth. f. II. πάντα io εἰς τὸν γνωμην εἰς ει Itemi I ri a Be ero eleetum, tamen in probatissiniis clibris inventum in integrum restituendum est praeter Hermannum ad Vigerum p. 994. et Matthiae gr. r. f. MI Lysiae orta I 8. υπερ των του Νικίου ἀδελm f. 22.οις η υχ παοελυκεν, Orrε- βοηθῆσαι τῆ πύuι, ubi intelligendum Reiskius opinabatur aut addendum: 'oo ουτον δυνασθαι, mescio an non reetex est

22쪽

ad .enini sententia haee fortuna nobis dedit proprie tradidit , ut urbi iam tum opem ferremus Antiphontis r. 5. de caede erodis f. s. ia'

μη προς κει μοι μηδεν, στ' ἀποκτεῖναι αἶτον Xenoph. Anab IV. 2. 23. δε- πράξαντο. ἄστε λαβόντες τοῖς νεκρους ποθοῖναι τον ἡγεμονα. Needum eadem de aussa perspectum est a quoquam interprete, quo

modo sint perturbata ista Aeschinis in Ctesiphontea f. 249 p. 639. n. verba

amendanda; perspeXissent, opinor, eritiei eo tantopere sudassent, si eodieibus aeeuratius inspectis Iiberius conformatam esse orationem ex eaque aliquid assumendum Vidissent, quod iterare oratori non placuit. Verba autem haec sunt, 'Οταν χῖν λώβητε ζτορα ξενικῶν στεφάνco και κορυγγιατων D τοῖς Ελλησιν επιθ vlιουντα, πανάγειν αντον κελευετε καὶ τον λογον, ἔς περταὶ βεβαιωσεις ' ον κτημάτων ὁ νοιιος κελευει ποιεῖσθαι. εἰς βίον ζιοχρεων ωαι eorro συπρονα Si enim Ioeum e eodd. nonnullis non optimis onstituit Beis. quem sequuti sunt reeentissimi editores Dindorsius et Bremius. Sed hae verba aeeuratius inspieienti primum parum Iaeebit pari. καὶ ante io, λorori cui, si BeLLeri Iectio Ser aretur, aedes esset ante εἰς βίον ζι o. assignandas neque enim illa stagitatur ab oratore, ut orationem in vitae probitatem atque honestatem dedueat, sed o tius, ut in ratione, quam aliis plerumque in rebus tunc versatam esse supra notaverat Aesehines, etiam ad vitam provocetur side Iaudeque dignam. Nee minor offensio eo oritur, quod quicumque hae Verba Iegerit. Post καὶ τον λογον exspeeta-hit verbum ex quo illud ipsum pendeat; ut omittam illud. quod quidem minoris momenti est, ex his verbis non Iueuienter liquere utrum ὁ λόγος comparetur eum βεβαιιωεσι, an ὁ βως ζιόχρεως. Atque Iieet consentaneum siti oratorem voluisse dieere, o μον ἀζιόχρεων et τρόπον --ρον esse de- hero των λόγων βεβαιωτεις, tamen idem illud καὶ ante τοὐλoro indueere quempiam possit, ut rem contra se habere redat. Loeus est igitur haud dubio alite sanandus. Age ero, audiamus iam odiees Pro τον λόγον eiskii omnes o Bekkeri ista P L praestant: των λογων, mox post ςπερ eodd. diversae familiae ne gh m inserunt partieuIam καὶ utrumque non dubito quin raeto Inde sic Iocus se habet emendatus: ἐπανάγειν αὐτον κελειετε καὶ των λόγων, ωςπερ καὶ τὰς βεβαιωσεις των κτηματων ο νόμος κελευε ποιεῖσθαι, εἰς βίον ζιόχρεων καὶ τροπον σωφρονα Est enim ad Verba και των o-ὐω eogitatiosi repetendum, quod proxime legitur τας βεβαιωσεις, ut sen- .us sit: si advertera eum iubet orationis onfirmationes et quasi mun ment ad vitam honestam modestosque mores, fleuia Ie etiam possessionum

pignora quaedam imperat. I. . iubet talem oratorem verba vita honesta

23쪽

sueioritate non seselatur, reei omittitur: eonsensio enim non Athenis eorsum, sed singuIis quibusque urbibus summum bonum esse dicitur. Si indosnitum otiam sublaetum ubi intelligendum est. interpretes substantiva aut pronomina addi voluerunt, ut apud Lysiam I3. inneiato post Goίμων videbatur μῶν esse addendum, quod facile excidere

Ad hae istitue verba qui a 2 νυτος ου νος sit eum I in nuneIatione Sublium iromius supplendum esse ait τῶν δε λων. eque tuo mente sup-bzhi sitamur memoros muItorum Ioeorum at hie potuisse ne-zu, totiugsi interpretanda sunt verba, ut indefinitum habeant Euhie-etum quod dieere solant esse τὸ vel τisu, quod tamen Ipsum In partieipI Ia- Arienda sunt proprio quum essent, qui ad interficiendum Para' ossoni. h. o. quum quidam essent ad interfieiendum parati. Si in De- in. hi Midiana . 43 1ogendum est mea quidem Sententia extrusa eum limia odicibus partieula τις , μεν-ὼν iugi eoll. l. 5I. ει καταγιγν -

contra librorum auctoritatem Iegeretur: ἔν ὁ κηρυττόμενος et inest enim tem Hi notio, ut κηρμα sit ei Baranater Saepius ad Infinitivum e eon- intelligandum generale quoddam subieetum, Idque In Lystae r M. do Invalido S. 3. καὶ γαρ οἶμι δεῖν, τὰ τοῖ σω ατος νςτνχ- α τοις G pv-yste ἐπιτηδεύμισιν ἰώσθαι καλῶς intenigendum esse eontrairemium bene est a nosti annotatum. Gla praeterea Sehaeser in apparatu erit ad Demosth.

mam notionem numeralem, qualis est οὐδὸν, unde apparet quoniam dictio ι ἄλλοι inieulo addito definitum numerum indicat, eam nunquam iis supplem Po..e.

Sed hae leviora sunt. Pauli implieatior struetura vulgata est nepistolarum, O Aesehini sala attribuuntur u . oui h '

reeedamus, nisi quod ποα non mutandum so ut i, adita, , Det abi etendit esse arbitramur euius rei aussam Ilite zd α ζ

n Suni enim ingenio Aesellinis et TesIone Indignaees tamen vindiri:

24쪽

Multa Ita asserre possem, quibus ostenderem consimietione impeditior laetum esse, ut de seriptura odicum Ser. mutaretur, si per fines

huius libelli onsiliumque Iieeret. s. s.

Reliquum iam est, ut Propter singula verba perperam aut Omnino non intellecta libros mser iniuria neglecto esse commonstrem Nonnunquam enim ex tota consormatione sententiarum et contextu notio voeabulis ae-eedit, quae per se in iis non inest Ita in Lysiae or. 9. υπερ του στρατιωτου f. 22. τοῖς μηδεν ἀδικέσαντας δια τας ἔχθρας es περιίδητε ἀδίκον τοις μεγίστοις τυχημασι περιπεσοντας in omnibus clibri Iegitur ἀδικήμασι, quod est mea quidem sententia retinendum. Sunt enim ἀδικηιιατα hoc Ioeo eriminationes ἀδικηματ tu ν, quae magis his nostris verbis conveniunt, quam ατυχ μιατα, iraeSertim quum in oeabuIis ἀδίκως et ἀδικω- Iudere videatur orator: 4, nolito iniuria eos, qui nihil iniuriarum fecerunt. In maximas iniuriarum eriminationes ineidere j. Eadem de aussa reddendum videtur Demostheni, quod ab omnibus adhuc videmus oratorum principi detractum. Legebatur enim in Midiana . 23. P. 522. R. και συνεολοχα βοεις αυτου καὶ πονηροίας τοσαδεας,οσας ἀκοισεσθε υτικα ὁ μαλα at praestantissimi codd. II: I voeabulinoνηοίας Ioco habent ἀτιμίας, quas Si evusSas τι ριίας P1 facinora, quae di ιριίε digna sunt, interpretere, hoe ipsum, ut fortius significantiusque rotinendum esse patebit, praesertim quum notioni υβρεως aptius conveniat, quam πονηρία, idque ipsum illius Mis interpretamentum esse non sit obseurum. Comparari potest quod est et ipsum contra Marklandi conie-eturam tuendum τοαυριατων in LySiae r. 3. προς Σίμω α l. 3. μάλιστα δ' ἀγα-

Frustra etiam apud Andocidem 4. eontra Alcib. g. 24. pro ἀδικηματων, quod prae flant omnes libri, Reisvius reponi voluit ἀτυχηαα των in his quae quidem sunt a nostro proposito alieniora): ἐγω δἐ νομίζω - τηλικουτων πραγματων εις τον λοιπον χρονον αιτιο δεξειν, στε μηδένα των προτέρων δικημάτων με Ἀνησθαι imo mullo est signi-seanlius, quod in libria invenitur ἀδικημάτιον sunt enim τηλικαυτα πράγματα sive iniuriae Alcibiadis superioribus iniuriis sic oppositae, ut sensus sit ,, tot ac tantas Alcibiadis iniurias esse apparebit, ut earum, quae ab aliis antea sunt illatae, iniuriarum memoriam obruturae sint. Hoc modo oppositionis sententiaeque vis vel flagitat prelum illud ἀδικημάτων.

Deinde quoniam non recte excussa est vis voeahi, I,

25쪽

Erat igitur aussa iis iii tenta, qui bona sibi publiea in insi arrogaverant. Huc. aecedit, quod ἀδι is ut Lys. r. 27. Leontra Ergoel . . . atque δικία si usurpata videmus: apud eundem enim Lysiant r. I9. quae est de bonis Aristoph. f. Io. qui orationem habet x iudiees rogat, ne patrem, qui eo nonsine eum reliquis Aristophanis propinquis Reeusatus erat, quod ante publieationem bonorum eius multa summoverint Iamque diripuerint, huius criminis condemnent, quippe quem in rempublieam dimidiam Jortuanorum suarum partem insumpsisse constet: quod quidem crimen surreptarum fortunarum ἀδικία voeatar Sunt enim Verba hae V μ' οἶν προκατα-το-κετε ἀδικ ceto εἰς αἴτον μικοα δαπανῶντος, νμῖν ὁ πολλα καθ' -τον

quenda esse BPParet. 'ν Huius in stemmate quia hie illi erratum video, id ipsum quomodo ex Lysia desci ipsi, Me subiungam et Euripides

Xenophon

filia, uxor patris oratoris Q eius haler

Phaedrus I. 15. Orator filia uxor silia, uxor primo maritus filiae Philomeli Phaedri postea Ari- Critodemi stophanis I. 15. p. 623. Aristophanem autem, Nicophemi filium, sororem habuisse e g. 86 intelligitur i deinde

oratorem, quum hane orationem habuit, trigesimum, Patrem vero septuagesimum D.

num egisse docemur s. 55. et 60. - Tum ille Xenophon idem est, qui commemoratur a Thucyd. II. 70. et 79. additur enim illi o υριπίδου Denique quod posui duas patri oratoris filias, quanquam Schillerus in analectis ad Lys. orati p. 190. res fuisse multis demonstrare aludet, id feci ipsius oratoris verbis coaetus, qui s. 17. ducili ταιν τε θιγατέραιν diserte utatur. Quare Tayloris rationem amplexari non dubi avi. Celerum Phaedrum hunc Platonicum esse h. Bergvius meus in p. ad Schillerum huius Andocidi addita salis proba it.

CONIECTURAS i ALIQUOT LOCOS ORATORUM CONTINENS.

Duao multo sudor' extorquemus, i neque diuturnis angeirtibusqucte uris ' et 'aboribus quasi 'nitimur sed quam ultro se offerunt atque ex ingenio non praeiudient quos e quodam puro inturbidoquo fonte prosiliunt, ea consentaneum est naturae cuiusvis rei veritatique maxime ongruere. Adeo enim veritas X Omnibus rebus perlucet tamque simplex est, ut splendore eius acie oeularum Flino statim obtutu tangatur ae periundatur, isque, eui diu Sit multumque Liborandum, quo hane lucem ornat, aut sensus Ingenii obtusos habere an verum assequi omnino nolle videatur Tamen homines interdum aut praeindient opinione aut ingenio aliis rebus oecupato uut denique obtulia non bene acuto viribusque non aeriter exereitatis ad rem illustrandam aecedunt. Inde errores veteres operti, illatinori. Quid ergo mirum, quod apertissima vitia etiamnunc antiquis seriptoribus adhaereseunt. iis praesertim, qui per tot saecula neglecti laesibant et paveos tantum usque imperitos librarios experiebantur Namque laetum est etiam vitioriam ingenti multitudine, ut Iapides, in quibus pedes offenderent, non moVerentur Quod quidem inter iratores Atticos Lysiae ε Andoeidi et nonnullis aliis aecidisse iam sup i commemoravimus: in his igitur potissimum emendandis hie Ioens versabitur. - Possunt autem eonieeturae oeis impuris maxime aut linguae Alatae aut sensus depravatι aut odicum dissensionis caussa adhiberi a prima quidem ratio in experientia et scientia inguae posita si deest, eoni tandi ars ne cogitari quia dem potest, tamen per Se non tanti est quanti ea, suam secundo Ioeo posuimus ut enim quid Vere dixerit scriptor, eruamus, in penetralia quasi mentis eius animique deseendendum nobis est ita, ut nostra mens sese alienae insinuet eamque tanquam exhauriat et absorbeat unde apparet, quam non sit ontemnenda hae divinandi vis, quae eum ipsa est philosophiaeognata V nam quum ex tota omnium rerum consormatione divinare, quid sit Deus quidque quasi dieere voluerit, philosophiam dieimus, dum quid homo loqui voluerit, ex ingeni et indole, tanquam in mundo eius exputare atque suspicari prorsus similem rationem, ' similem dimenitatem. sumite denique momentum pondusque habet. Postrema denique ratio, quae quomodo depravata repurganda sint ex eodieum dissensione eoncludit, et

26쪽

linguae eientia et sensus enodiitione eontinetur Iam singularum, quas posui naus, rationum exempla in medium proferamus. LI. Patet autem, nec Iinguae Vitia exstirpari, qui de sententia quaeratur ne sine inguae adiumento sententiam reet restitui posis, tamen nonnunquam dum verba per B nullas ditate illatea asserunt, sententiam tum ex omni consormatione orationis, tum ex rebus ad historiam pertinentibus vioIatam esse conspieitur. Si apud Lysiam r. 25. do vetata Hannide . 25. nuIIus interpretum vidit in verbis 'Aζιον δε ινησθῆναι των μετα τους Σετρακοσιους πραrμάτων Ioeum minime esS Posse quadringentisa omnia enin qua sequuntur ad tempus speetant, quod dominatum triginta virorum insequutum est 3. 27. enim ineunte do ιινηστία loqui oratorem, satis Iarum est, Iarius etiam de rebus post dominationem XXX virorum gestis sermonem osse hae Verba significant, quibus per Improbos ivea bis ligaretii ideoque etiam ipsa dominatio XXX virorum instituta esse dieitur δια τους εν,3 δηιιοκομοι συκοταντουντας ολιγαρχία δὶς κατεστη ne quiequam dubiuna relinquitur, Si f. 28 et sqq. spectamus, quibus omnes res post ignominiosa ista e tristia tempora iasivs explicantur. Aecedit, quod quum iam S. II. orator quae sub imperio XXX virorum laeta sint, se eommemoraturum esse dixisset, nbsonum esset atque Perversum nunc demum ea an ferre, quae Post quadringentos acciderunt. Quibus praemonitis caecutit, qui Iegendum esSe non videδ ροτα Ους τριάκοντα. Sensum depravatum ess existimo etiam in Lysiae r. 28. eontra Er ocΙe l. s. Verbis, in quibus nemo dum, quod sciam, haesit; ορῶ δ'

τεῖν πρυτανεων, καὶ πολλοῖς Ἀθηναίων διαφθείροντας quibus quidem isti vitam suam iis, quas eivitati sussurati sint, peeuntis ab oratoribus, ab inimicis, denique a prytanibus redimere dieuntur. Cur inimici inter oratores et Prytane commemorentur equidem eo minus assequor, quod ipsi orat.res et prytanes in numero inimieorum esse poterant. Aecedit, quod in oneione non soli, qui dieebant, iique, qui eonvoeandam concionem et quid agendum Oshst, programmate Publice affixo declarandum curabant, corrumpendi erant, si quis onsequi aliquid a populo esset, sed vel maxime ii, qui reserebant ad popuIum et oratoribus opiam dieandi faciebant

udiaνου . ubi de Amiae praeelare saetis expositurus orator sic pereidi ειστα ἡ και εγυστα κακὰ το ἡ πολεμίους εἰργασμόνος. - Hi quid sibi vesa

tionem. DPRet tempore et quum munus publicum non obirot , ham ui

esse coneedam quod non oneedo, quum uis ubiquo misis V r ab ho tamen Oe alienum esse leo, quo non is do , bissithii, L. 'ritur, quae publie in ivitatem ossata sunt a Meta Nee praetriuii nil est Ppos'iona ratio quae enim plurima et maΨima Ities i. Isti :,

attulit, iis multa e magna emolumenta in ivitatem ungesta opponuntur

27쪽

Unde Ietendum esse suspicor: πολλῶν si ἔδη ἀγαθων. Nam quod Rei- inius onioeit πολλων μεντ υία dr ne dietioni Lysianae congruum est, utreet a remi Observatum puto in nee M esset, huic Oe eonveniret, ubi quod inter omnes constabat πολλαχου φανήσεται ne neeesse erat Iureiurando confirmaretur, et perquam sedata est tota oratio. Minus otiam defendi potest ἰδία or. I9. pro bonis Aristoph. . I. Hi enim Athenienses seeleratorum hominum earumniis permoti esse se euntue ut multis in rebus deeopti insontes iniusta pessumdarent. te enim obatore αἰτιοι οἶν εἰσὶ, inquit. καὶ μῖν πολλων δε νευσθῆναι ' και ἰδία ἀ&κως τινὰς ψα&ως μωσθαι οἰ -ολμωντες os εμεωθαι καὶ συκοναντεῖ, uoti ἐπιθυμουνα; Iam reputanti singillas et deeepios esse et periisse oo seolores istorum hominiim apparebit remit explieationem, qui diu nolo intelligi eosque omni populo ε δε opponi VuIt, serri non posse, diraesertim quum quae antea de Diotim exposita sunt, ea nune ad eam, aua agitur, caussam translaIantur ideoque καὶ Haro etiam vobis signifiearedhboat Oppositio igitur in his verbis nulla est imo vero iis, quae sue- eadunt verbis καὶ ἰδία docto superiorum eonsequentiam eontineri liquet, ut hae dieantur: si sunt isti scelerati homines in caussa, sur de multis laIsam opinionem Oneeperitis ideoque inivsto quidam perierint. Inde nihileeritus est, quam legendum esse: ααὶ δὴ ἀδίκως πouσθαι. Porro nemo osseaidit ad lineo 3 sine verba, quae r. m. de My- stato . Is laguntur Καὶ δ βονυν τούτο ς λεγιο, α ιιῶς λεῶν' οἱ ii, est; δοκουντες ἀδικεῖν ἐξ et μενοι εἰσὶν π των - προθύμων ἐν τοῖς πράγμα- ι, ενοώνων, οἱ δ' ικηκότες ἐκπριάμενοι τοῖς κατηγόρους ὁδὸν ἔδοξαν δι- .r . at rationem sentensiae qui aeeuratius rimatia, in postremis verbis

πιλουίδη συνθηκιοῦν περὶ τούτο λέξω, ἴ-μι τον Λἰα των προ-- ακεδαιμονι ne, id est oectione non I.ysiana petitum esse istique in quo legitur loco magia convenite tenendum est, quani mi ista huic de quo quaerimus aptum esset. . Post Sehaeseri an metet crit p. 23. animadversῖonem nemo iam, opinor, articurum opoone αἰτιμ desiderabit quem desideraverat Reisvius quum aliis locis tum in Lysiae or. 18 Loonte Agor. g. 82. αἴτιος ρι απο His et or. 27. contra Epicralem g. 2. αἰτιον ,αι- γε--θαώ. Sic τως. Duo ad explendam suam notionem aliquid additum e. nistrena, saepissime cum solo infinitivo coniunctum legitur. I.ys. n. m. περὶ Εὐανδροι δοκιμ. I. 13. αλιος - αποδοκιμασθηναι. Eiusd. r. m. contra Nicomaehum s. 16.ωαεελθῶιν - αἴτιον Antiphonti or. 5. de Hero eaede I. 23. AMN - πεμφθηναι. se,

maeulam nesso intelliget Orator enim ' multos, ii eouegio quadringentorum Interfuerant, absolutos esse ait. Alii enim, pergit, qui iudici

bus sontes esse videbantur, poenis liberati sunt a viris qui timidii tomi us reipublieae maxime operam dederunt, alii, lib. ea Ohio

erant, sed qui Beeusatores peeunia eorruperant, ne videbantur φιidem son te esse. Hae oppositionis Vis etsi fugere neminem potest, nemo tamon in hoc incidit, quod ab ea requiritur: οὐδ' ἔδοξα ἀδιὰ ar Sintister videtur mendandum osso in Psondo Lys. or. 6. eon

Primum quo spectet dativus undeque pondeat non perspicitur Mindo is non satis esse sententia meit, quae haec est: ex sistis istum Ando deni e sor et aeris, ita ut ne tum quidem, quum sit iniuriis ab adversistis aetnetvs poenam sumeis possit; i. e. ut ne iniurias adversariorum quidem propulsare possit. Scripsit igitur, quisquis hano orationom eontieti etia

Apertius vitium est, sed ieetior medela in Pseudo-Lys. r. 6. eout Andoeidem 3. II., ubi hae mira verba a nullo dum sanata Iuun

so, ieet: Λndoeides tantopere deos despexit, ut Iitem ἀσεβείας i tondo re et sortiretur Andoeides, nisi qui omnia eonfiindat permiseoatquo' Quid vero de s quae seqaiuntur verbis dieam 3 in quibus pro nihil h

' Orationem pro obstral ipse filius eius habet patrem autem huic mussae interfuisse ex orat . I. υτος πιανει maίστρατος et g. 35. ωῖ ὁ εῖν πατυα eo. εον αὐ

28쪽

bet quo pertineat, neque enim redire potest ad Andoeidem se hoe Ipsum xoeabulum ostendit, aliud nomen later in repetito nomine Andoeidis, quo euinum hae Iis ab Andoeido intenta suerit declaretur. Perspieuum est anilein ex omnibus iis, une sequuntur, Arebippum aut Aristip ah Andoeide ἀσεβεια insimulatum esse utrumque enim deineeps legitur καὶ ἔνα μαλλον eo τε τον τοῖν φώκων τὸν Ἀρίστιπ ον - τ περὶ τον Eetin τὸν λου πατoso o ὁ Ἀρχιππος - κει μην τον Πρει γι τικαὶ ὁλο εῖναι ' patet igitur alterutrum nomen aut Aristippi aut Archippi in utroquo Ioeo reponendum esse. Archippus autem quum inter eos, qui Hermas deiecisse dicebantur, ommemoretur ab Andoeide r. I. de mysteriis . I3. nescio an huius nomen alteri iure praeseratur, praesertim quum Arehippus quidam sit etiam in Fragment Lys. s. h. ἐκ το κατ--ιδω Quod si meto onieeimus. In eo quoquo Ioeo. de quo quaerimus, Arehippi nomen adoptandum osso patet. Sed qualis huic eorruptissimo Ioeo subieeta est sententia una alia. erodo nisi haee: , Adeo n-

doeides deos parvi deeit eosque quibus violatae eorum religiones leIseonda sunt, despexit, ut, priusquam pilis minus deeem dies in urbs om- moratus esset eaussam impietatis ad regem saerorum deserret intenderetque Arctippo. quamvis aequo nefanda contra deos atque ille ausus esse ete. Si istis monstris sublatis sententia bene procedit postulatque, ut Ioeus hoc modo lagatur, υνδοκίδης ὁ τοσοῖτον καταπεφρόνηκε των θεῶν καὶ ων ἐκείνοις διατιμ υοεῖν, ωστε πρὶν μαλλον Ἀττον ἐπιδεδημηκέναι δέκα ἡμερας ἐν di ouι,πρκεκαλεσατο δίκην ἀσεβείας πρὸς το βασιλεα, καὶπιαχεν Ἀρχίππου, και περ

Non minus onturbata sententia est in Ioeo Andoeideae r. I. de mysterii l. 29. ubi orator se impietatis ontra deos erimen ommisisse negans idque demonstrare in animii indueens καὶ γὰρ inquit, οἱ oro ιτων κατηγορων ταλα τα δεινα καὶ τριφθη ἀνωρθίαζον, καὶ λογον εἶπον, ώς προτερον etερον μαρτοντων καὶ ἰατεβησάντων περὶ λ ω, οἷα ἔκαστος αδεων λαθε καὶ ἐτιμωρη . Plane absonum est o λποι - ἀνωρθίαζον καὶ λωος εἶπον verba magna voee deelamarunt et sermones dixerunt quod gentientes viri doeti eorrexorunt tum os λογιο των κατηγόρων, tum . πψοι, Pro-

' Ego antea quam Mntentiam et coniecturam meam eum Beroto meo ommuniea eram, si leat is eram uan , sed amicus o collega studior a munerisque opsimus meliora - Meuit.

la nimium quantum anguere, o λογιοι argutius doctiusque esse quammio simplieitat Andoeidis onveniat idemque adit in Tibς, quod raptum quidem est propterea, quod quae sequuntur, vera sunt milibusque eognita. Iam quorsum Verba hae καὶ λόγους εἶπον quae quido adso b

ferenda esse iudieantem. . Sit neomptus et impexus Andoeides, sod sanaeius mens ιndie nda est ideoquo ipso ab huiusmodi dieiis lib.,,iau, et

Irata erba eorrupta esse nego imo vero male obtrusa et a grammatie PsoIentius verbum α ρθει explicatur supra scripta osso iudieo. iu tantius tamen ad profero, pro οἱ λογοι τῶν κατηγόρων, quod ne ipsum audem stare potest, quoniam sermones magna τ' es et ars quom mn die non Potest, tum minime hoe in loco, seribendum mihi ridsiri is ci 'ὁ

1 oro των κατηγορων plus erte probabilitatis hanc mgam eonisetvram uvam

ω, quique otio in numera habendi sunt, haec horrenda plenaqtie Minoism magna voce clamarunt, quo antea modo quam alii in utramqus deampseeassent, qualia quisque eorum passus, quaqua oona multatus' hi Porro demiror equidem, in eiusdem or. I. de mysteriis 3 19 vom

quam ho ad inleniendum non ita erat dimetis. Ibi enim hae sunt: αμεν γενορονα κονιτατε, εἶ ἄνδρες, καὶ - οἰ -τυρες μεμ τορμασιν rara οἱ

κατηγοροι μου σαν tariis, αἰ μνωθητε οὐ γὰρ καὶ δίκαιον ἀπο νεῖσθαι αναμιμνησκοντας τους τῶν κατηγόρων λόγου M.λέγχειν. Postrema verba sententiae minime eongruunt, quas vel ontrarium requirit quod sentiens Reishius onieeit Iegendum esse ἴτω γὰρ καὶ δίκαιον - ααλ

bo sensu: Hae est enim iusta a defendendi ratio, ut aeeusatorvm PLmina ommemorando refellantur ui obtemperaverunt Wyttenbaetius et neoerus: In quo melius egerunt haud dubie, quam ii, qui vulgatam tutantes signum interrogationis post ἐλέγχειν ponendum esse eensuerunt. Interrogation enim in tam impliei ae sedata oratione, riualem hi hahomus Deus est unus. 'mo quum ho dixisset orator: recordamini, ouae a eusatores dieere sustinuerint v eo entaneum est, ei pergendum fuisse ita 6.

29쪽

9utrὐὁ χἡo e sed quo magis hos sermones propterea asserre videatur,

it . eonfutet infinitivus ἐξελέγχων est explientionis e M''ddit

nique quod negationo insmondam ess iudicavi, id non mirum videbitur

qui qu,nzhro in sigationibus aditetondis omittendisque in Graecis

seriptoribus erratum sit cognitum nbeat.

tus dan, osso nullus dum quod sciam, interpretum intellexit. Quod enim in odicibus os omnibus ἴτε πάτριον, id non est obseurum in v πώ eo ιο esso mutandum. Diei enim hoe orator ne hoe amatis, indiees, novo oeernalis quicquam, quod vobis indignum sit, quoninam ho moribus maiorum vegtrorum repugnaturum esset. Maiores autem omnia aliado huiusmodi proditoribus doerovisse, iis, quae nunc asseruntur, exemplis, sustus probatur, quibus probatis iam . 23. Quid ergo inquit, αρα- ε ῖν δοκεῖ βουλομένοις μιμεῖσθαι τοῖς προγόνους πατρ ον ναε δε ὐ- Οαίη, ἡ ἀποκτεῖναι. Unde eonseqtiens est, rator illo superiore Ioeo, de quo quaerimus, dicendum fuisse ne eum dimittite impii nem quum haec res ne maiorum idem moribus conveniret. sua re stabilitur illa

Sensum depravatum esse nunus interpretum InVenit pud Lysiam r. 12. in Eratosthenem f. 2. προτεooν is γαρ ἐδει τὴν Hθραν τον κατηγορουν- ας αι, τις εἰ πρὸ τοῖς φευγοντ- νον δε 2 rio φενγοντων χρηπινθ αι, τις se αὐτοῖς eo τη 'OD ἔχθρα, ἀνθ του τοι&υταετολμησαν εἰς αὐτὴν Dμαρτάνειν οὐ μεντοι, οὐκ ἡ οἰκείας χθρας και συμφο-οὰς τοῖς λογον ποιοῖειαι, ἀλλ' εἴς - πολλῆς ἀφθονια ον της περ των μον; περ ῶν δημοσειν δοί σθαι Orator postquam antea quIdem nImIeitIas quae inter aetorem et reum intereesserint, aetor indieandas fuisse dixit, tempore rem plana seeus se habere pergit nune enim e re quaerendum esse, quaenam ipsi eum urbe intercedat inim IeItia, qua laetum sit,

nt tanta maIa ei asserret. , Ne tamen, inquit, verba Deio, ac si non haberΦm privatas nimieitias et calamitates, quas possem asserre imo veroqitum omnibus tum mihi ni0 eopia est de privatis robus, quam de publieis sueeensendi. ae quidem Sunt salis plana, nisi quod σομ-ρὼς vim argumentationi Prorsu eonturbat. Quid enina, quaeso, hic sibi volunt istae alamitates Num sorte ne quoque eum inimicitia ante eaussam aetori probanda erant et indieandae Minime vero Imo Lysias etiamsi nune quidem actor suas in reum ininiieitias Indicare non iam soIeat, se tamenni agnus inimicitias a dissensiones habentem verba faeere est. Unde dixisso Lysiam estigo: ἰκείας χθρας καὶ διαφοράς. Ita ruc γραὶ eum συμφοραῖς permutatae eguntur pud Lysiam r. 3. προς Σιμω f. 40. ubi pro τας εκ των πραΠιατέον δια ζοοῖς in eod. seriptum est somponia. Porro in fragmento Lysiae, quod servavit Dionysius ualle. u. p. 60I. quodque isextum est apud Behherum p. 40I., orator suam dicendi imperitiam adoIescentiamque Archebiadi excusans, qui eum aes alienum a se ae-eopisse hoc tamen dissoIvere sibi noluisse accusaverat, uti ex hoc fragmento apparere videtur, sua ipsius tunc dicta affert, quibus isti persuaderet, ut

eoram amicis aperiret, unde quoque modo illud aes alienum esse eontraetum, eumque exhortaretur, ne quicquam praetermitteret καλακῆς, inquit, αλ θῆ λεγειν ἐκελοις Inmieis), ουδεν σοι δε σε πραγιιατt0ν, ἀλλα λαβών πει ἀ

dικαιος τῶ σεαυτου ζητεῖς κομισασθαι. Ex iis, quae supra XPosui, monsequitur legendum esse δίκαιος δε ε μηδεν παραλιπε ιν syllabam enim ιι e sequenti natam esse puto), idqne confirmant verba να - βουλευ- σωμεθα περι ω συ λεγεις, et quae Subinde Ieguntur Οιδεπωποτε ἐθελησε συνελ- θειν σει λογον πεοὶ ων νεκάλει ποι σασθαι 'Deineops prius περ in VerbIsuκουσαντες περι υν ου ἰσμεν non dubium mihi videtur, quin expungendum sit, ut ex eo, quod sequitur βουλευσέ0μεθα περὶ A, urεις huc transposi-

Qui quidem corruptela resertus est permuIlla, ut or. 3. προ αμ. g. 38 39. et sequen tibus or. 4.ὶ περὶ τραυμ ἐκ προνοίας I. 13. atque prope innumerabilibus in locis or. 7. de olea saerat itemque in eorruptissima oratione R , quae κακολογιῶν meribitur, ubi plerumque tum cod. D. conspirati

30쪽

ium: orator enim ho dicit se ut, si hae audierimus, quae neseimus, de

iis quae prosers, Viseoptomus. Corruptum est etiam Lysiae fragmentum ex oratione eontra Tisidemnetitum, quod ab eodem Dionysio Hal. I. p. 983 relictum est, 'egitur-ouo in oditione Behheriana p. 406. Fragm. 45. Ibi Archippus quidam in

eandem palaestram intrasse perhibetur, in qua Tisis, inimicus eius, Versa-hatur. mox inter so rixantes alter aliorum Iudit et eonvietatur Tisis rem ad Putheam amatorem eundemque tutorem suum deseri, qui ei suadet, ut se in praesentia quidem eum illo seonciliet, sed videat tamen, num sorte

postea soIum eum deprehendore possit. Quibus Pytheae diem Tisidem

δειπνεῖν λέχεοεν . . . mi primum pro εια γεις, quod sensu destitutum est . facile intelligitur seribi oportere διαλλαγεὶς, Isidem enimais thea in Arellippi gratiam rediro iussum esse auu ante diserte dictum erat: λευσεν αἰτον - ἐν μεν υλπαροντι διαχλαγῆναι Deinde verba ἴστε ἐτύπανε - κέλευεν inter se minime euhaerenti Quis enim unquam dixit: o insanius proeessit, ut sorto fieret hippodromi Dioseuriorum nostiua illo videret domum redeuntes Atqui patet, nonnisi haec στε το μεν roῶτον rua δειπνει λαυεν et quae sequuntur inter se opulari Posse eaque, uua interposita sunt ἐτο χανε ιιεν ἶσα πιποδρομία Ἀνακεων, δων δ αυτον ι ἐμου παρα νιν θύραν ἀπιόντα indicare, quo illud tempore quaqua oeea-slano laetum sit. Seripsisse igitur Lysiam puto εἰ τολο μανίας τηλικολιος ων ταται, - στε τ' ἐτύγχανε μεν ἶσα ἱπποδρομία 'Ai-ων, ἰδων Miatio me ἐμ παρα την θύραν ἀπιόντα - - μῶν πρωτον συνδειπνεῖν ἐκ uis x. τ. r. suorum verborum hae erit sententiar is eo insaniae proce

sit, ut quum sorte in hippodromi Dioseuriorum eum meeum vidisset domum redeuntem, primum ad eoenam, dein quum hoe eeusasset ille, adriotationem invitaret inqua ea pessime sum traetaret. Prorsus perturbatus sensus est in miseri fragmento Q. p. 408. in oratione pro Pherenteo da Androelidis hereditate sumpto, quod Suidas v. Oiuria φανερα servavit: εἰ μεν γαρ ἀγροῖς κατελιπεν lavdeoκλείδης η ν νεών ουσὶν ἐζῆν ἄν εἰστειν β βοολο ενι - οὐδἐ μῖν ψευδεται αὐτῆ δῖ δέδοτ a V et e ἀργυρέου κα44ροσιο και ἀνανους ἐσίας δηλον τι στις λχων αδτα φαίνεται, τοι τ p δελται Haec sibi repugnaro porspieuum at Ex posterior enim huius fragm. Rite hanc sententiam flagitari apparot is si enim Androelides agros reliquisset, eum heronte uuivis posso do possessione horum agrorum eontendere, eaSquo sibi vindieare, at do auro artontoque eontro ersia oriri Potest nussa, sed qui hae possidot, data sunt agri enim ab omnibus onspieiuntur, aurum argentumque non tomΗino nesei an mete eonileiam tua verba ita esse emendanda: ζῆν ἀν εἰπεῖν

paetiones ad Andoeidem pertinere negat Anuuius enim vestrum, pergitierrores simiIes erant delictis istius hominis, ut eodem quo οὐ odoriri que pactiombuaularetur i. e. graviora sunt et a vestris dissimiliora istius hominis delaeta, quam ut iisdem, quibus vos, eum iuribus uti aequum sit. Hine genitivum di sententiae non satis laeero apparet. Hoc quum Reiaskius sensIsset, harIOIatus est καὶ τῶν συνθηκῶν, quod quum nimium remo-

simplieior hae verba emendandi via esset aperta interposito nim arti-evio neutrius generis egendum esse existimo: εὐστε καὶ τολον των - ωναπολαυσαι. Iam τα πιδ sunt ipsas συνθῆκαι intelligendae. Est vero huio suspieion In eo eonfirmatio non minima, quod in eodd. G, Iieat non sint adeo magna saerenda j, tilicis exaratum reperitur. Ac si sorte auis o quem oneursus genitivorum diversi generis offendat, is meminerit Xeno-i,hontem eodem modo loquutum ess inmenen M. a. s. τῶν λει λαιμρονι et in Anab V. 5.18. καὶ βδε οἶδεν λαμβάνομεν rio ἐκεινων. Faetum est enim saepenumero, ut litorae subsequentes propterea, ouod eaedem anteeedebant. meido.ἔti et re V . . . ' ρομ u fluerant. die o pone τονσraeo exeidissa ta' Atque Is quidem eum Reuvii Augustatio eonspirare solet, si in Epitaphis ε MI