장음표시 사용
131쪽
no DE TONsu RA CLERICORUM eri sectatores subjaceant. Hi vero, qui vanis promissionibus Mecti uel quibus bH macsinationibus per asi mentis inopes effecti , rerum suarum domini esse nescientes, comam doposuerint, in eo, quod coeperunt pcr everare cogamur. Res nam-
ab unctis F negligentibus datae, ab avaris cs cupidis
non solum accepta, sed raptae noscimtur, heredibus reddantur, dementia parentum, es avaritia incensorum exheredari esse noscuntur. UEXXX. Consimili modo, si eum in finem primam tonsuram sibi conferri quis faciat, ut evadat judicium, &forum seculare evitet, vix erit, ut hoc ei prodesse queat. Etsi enim varie hac de quaestione disputetur inter Canoni- stas, uti docet Fermosin. adc. 1. de aet. s quae orae n. t rectius tamen sentiunt gru qui statuunt, laicum delinquentem, licet postea clericus effectus sit, non eximi jurisdi. etione judicis Laici, si primam tonsuram acceperit eum in finem, ut judicis Laici forum declinet. Ant. Gomegressui. iom. 3. c. Io. n. F. Lut. Carrer. de homiciae pag. m. n. M. Ioh. Bapt. Bajard. ad Iul. Clar. q. 36. n. II. Alvar. Valast. consist. δ. n. a. in quam sententiam optime facit textus in I. r. st. de men. Fraus Vero praesumirur, si quis post delictum commissum & ante ordinem susceptum denuncia. tus, accusatus, aut etiam infamatus fuerit. Gregor. Sayr. in Haυ. reg. tib. Ia. c. g. n. st. Valasc. d. I. Did. Covarruvias pris. quaest. c. sa. n. q. Tonsuram tamen hac ratione acceptam nihilominus reverenter haberi debere, & ratem elericum ante executionem sententiae pristina veste amiciendum , & tondendum , ad delendam coronam clericalem, quae ipsi facta suerat, decisum aliquando in Francia refere Ioh. Papon. lib. s. tit. M. arrest. ψ. Alii statuunt, a Laico judice condemnari quidem hoc casu clericum posse, sed
sententiam executioni mandari debere per Ecclesiastieum. Capeli.
132쪽
Capeli. Tholosan. quaes. t 7. Cons. quos magno numero allegat Nicolaus Boerius ad Con uia. Bituricens. tit. de jurisdict. g. . Ei. f. XXXI. Ad eandem classem pertinent illi, qui ut militiam aut alia munera civilia evitent, clericatum suscipiunt. Hac enim ratione clericorum privilegiis & immunitatibus uti se posse persuasum habebant; quemadmodum ipse olim Romulus sacerdotes ab officiis militaribus immunes esse voluit, ut notat Dion. Halicam. ob. a. antiq. I m. quod Rem p. religione tutius defendi existimaret, quam armis aut gladiis. Cum vero hac ratione difficile quandoque esset exerciis
tum ocolligere , quod nullibi non essent, qui militiam hae ratione declinarent, haud paulo saniores & prudentiores illis, qui, ne cogerentur militare, pollices sibi amputabant , docente Card. Baronio in martyro . d. a. Januar. AEgid. Menagio amoenit cap. I. Iacob. Gothoseed. ad L C. Theod. de Oron. in Francia hoc tandem obtinuit, ut absque Regis consensu nullus ordinaretur clericus. Sic enim constitutum legitur in capitularibus lib. I. c. rao. De liberis homini in qui ad servitium DEIse tradere volunt, ut prius hoc non faciant, quam ac nobis beentiam posulent. Hoc ideo, quia audivimus, a-Δquos ex istis non tam causea devotionis, hoc fecisse, quam pro exertisti seu alia functione Regali fugienda , quosdam vero cupiditatis causea ab his, qui res isiorum concupiscunt, circumveniatos audibimis , eae hoc ideo fieri prohibemus. Nec vero tune demum tale aliquid constitutum fuit, sed imo jam ineuntelaeulo sexto decretum in Concilio Aurelianensi I. can. 4 De ordinationibus Clericorum Hobservandum esse decrevimu ui nuEin secularium ad clericatus o cium praesumatur, nisi auacum Regis is ne aut cum judicis voluntate. Formulam concessionis Regiae exhibet Marculius monachus lib. I. num υ. Constantinus ipse noluit prava tali intentione clericatum aD
133쪽
DE TONsURA CLERICORUM.fectari debere, & αποτοιίως voluit, ne Decuriones ad clericatum sese conferre possent, & Ii id factum fuisset, ut inde exempti civitati curiaeque redderentur. L 3.)6. Od. N. de Episc. quod a Successoribus tamen ad certas circumstantias restrictum. Iacob. Gotho Ded. M L M. C. N. de decurione. XXXII. Quia vero clericatum adeptum valde pinguia privilegia sequuntur , & illud potissimum, quod per
tonsuram exemptio ab omni seculari jurisdictione secundum placita Canon istarum impetretur, judicibus autem &dominis terrarum .id minime expedit, quippe quibus val de molestum est , habere in suo territorio sibi minime addictos, & sic controversia de clericatus collatione totου die mover olet, ad probationes itum eonfugiendum erit, quae an literis tantum testimonialibus, an vero testibus etiam expediri queant, & an sufficiat delatio habitus, varie disceptatur. Guid. Pap. qt . s . Thom Grammatic. deris. n.
lib. I. tu. s. arres. n. Oppido placet distinctio, qui utitur Didacus Couarruvias practis. quaesi cap. s. n. 3. Regulari ter quidem & jure ordinario clericatum probari debere per scripturam. In hunc enim finem dari solent literae testimoniales, quarum formulam exhibet Iiber diurnus Roman. Pontis. c. L sit. I. Sed dispiciendum esse, utrum agatur de praejudicio alterius, uti fieri solet, quando Iis movetur de iurisdictione iudicis secularis declinanda, an Vero nullum tale subsit praejudicium, ita ut priori casu clericatus probari debeat plene per scripturam, vel per duos testes,posteriori casu sussiciat primam tonsuram probari unius testis testimonio.
XXXIII- Utque adeo privilegia integra, sine statu
134쪽
usquaestione, & ab omni controversia libera, clericis manerent, prohibitum illis fuit, ne post tonsuram acceptam capillos deinceps alerent. Extat apud Gratianum decretum fugitivum c. si quis dist. U. repetitum a Raymundo e.si quis 4. X. de vis. s honesi. cor. quod Gregorio apud Gratianum simpliciter, Gregorio lX. apud Raymundum adscribitur. Et sunt, qui Gregorium II. ejus autorem faciunt, uti notat Antonius Augustinus ad c. 3. de vis. cs hon. Her. in L Nic Sententia valde dura est, excommunicationem inferens, si quis .contra fecerit: Si quis ex clericis comam relaxameris, anathema sit. Quid vero tandem in ea re ma
gni criminis subesse potest quaerit Josephus Gibalinus
sera jurisae do. a. q a. n. ἔα & respondet cum Baronio, in ea comae laxatione quandam fuisse apostasim a cleri- eatu. Misera certe religio , quae ex capillis a lari de-XXXIV. In sequente apud Raymundum c. s. extat Concilii Carthaginiensis IV. decretum non tamen aeque durum Clericus neque comam nutriat, neque barbam. Id vero Iosephus Gibalinus d. f. contra monachos latum dicit, ipsis adversantibus verbis, quippe quae de clerico agunti
Taerunt autem monachi olim extra clerum. Anton. Da bdin. Alle serra ascetis. Eb. I. a. Concludit autem Gibalinus, etsi anathema in istis canonibus dictum fuerit, non bene tamen inde damnari hodiernos clericos, cum causae ejusmodi severiorum canonum non eaedem sint. Non aliter ad eundem canonem Carthaginiensem commentatur Ia-eobus Sirmondus in Antirrheuc. 2. cap. I. Dubium moveis rat Petrus Aurelius circa istum canonem, utri Codices in vitio sint, ii, qui legunt : Gericus ne comam nutriat, nec barbam, an qui addunt, nec barbam radat. Respondet Sirmondus, ex diversorum seculorum consuetudine deci Rh fio.
135쪽
DE TONsURA CLERICORUM.1ionem esse petendam. Carthaginiense quidem concilium ex more sui seculi decrevissc ne Clericus barbam radat. Sequioribus autem temporibus aliam invaluisse coηι- suetudinem , & tum canonis istius nullum amplius fuistis usum, quia, inquit, psquam contra canonem radi a clericιs
barba ca It, canone m. quι vctaret, extare non placuit. At profecto, quod mutabilitati temporum obnoxium est; videtur respuere tam se Veram prohibitionem, quae fit sub poena e
communicationis. Nec mutanda sunt verba decreti ante hae conditi, ob contrariam consuetudinem introductam, cum ut sua cuique decreto constet integritas. multum intersit Ecclesiae Christianae, praesertim cum non continuo abrogata censeri debeant Ecclesiae praecepta, sicubi abusus ipsis contrarius aliquando inoleverit. Nil helm. endrocload Ludov. Montaitii epis. provinc. LXXXV. Optime Carolus Molinatos in not. ad aes.s de talibus legibus judicat, dum ait: Muttias est lexim, quia indicto Concisis Carthaginiensi legitur : neque barbam radat, s sic verbum, radat, falso expungiιur, ut quidam h Eo in id
edito citius contendit. Et Plutarchus in libro de sera numinis ' vindicta inter ridiculas ponis segem, ne quis barbam nutriat. Ego vero ridiculum puto, segem de alterutro fieri causa res ιο-nis, in qua hoc impertinens es. Ego quidem rado, nec ustis amnorum sagitationibus adduci potui, ut eam nutrirem. Sed ob id tantum facio, ut in opere meo sim expeditior, nec tantidum quidem temporis in ea pexenda mihi depereat. Verba ea expungi voluerunt Censores in indice expurgatorio pag. 16 sine dubio ob id solum, quod Molinaeus impertinens ad re- Iigionem putaverit, Iegem facere de promittendis aut resecandis capillis, quod tamen verissimum est, cum ne tantilium ea faciat ad orthodoxiam aut veram religionem.
XXXVI. Ridiculum est, quod ex rasura tali integer alia
136쪽
quando exercitus pro presbyteris habitus fuerit a Britannis, cum Normanni Dace Wilhelmo Angliam transfretassent. Rem ita exponit Continuator Bedae tib. 3. c. H. Praemisit Heroldus, Rex Angliae) qui numerum hostium s vires decutarentur. Euos intra casera deprehensos, Wilhelmus circa tentoria duci moxque largis edunis paseos Domino incolumes remitii Iubet. Redeuntes percunctasse Heroldus , quid rerum apportent. An verbis amphsmis ductoris magnificam considentiam prosecuti, serio addiderunt, pene omnes in exercitu isio presby- seros videri , quod totam faciem cum utroque labio rasam haberent , Am i enim superius fabrum pilis incessanter fruticantibus intonsum dimi Iunt. - - Subrisit Rex fatuitatem referentium, lepido insecutus cachinno , quia non essent presbyteri, sed
mis Ies armis validi, animis invicti &c.
XXXVII. Fuerunt & mulieres olim attonsae, &sunt etiamnum tum in Orientali tum in Occidentali Ecclesia perquam multae, non tamen eum in finem, ut sacro aliquo aut Ecclesiastico ministerio praefici queant. Et hine etiam diversus plane tonsurandi modus in illis observatur, quem propterea in genere duplicem facit Antonius Fabricius Bleynianus de benefic. pag. ψ8. Duplex est, inquit, tonsurandi modus, videlicet insuperiore parte capitis, cae in parte inferioris prior enim ordinis est symbolum is a Dae Corica appetiatur, nec in monialibus locum habes, sed poserior duntaxas, in crinium seu rapisiorum abscissione consens , es insignum renunciationis seculi, e iam mplicibus conversis ustatus. &c: Signum vero istud, quantum abfuerit saepe a re signata, & quam parum observata fuerit renunciatio, docere potest Ivo Camnotensis epist. o. ibique Fr. Iuretus. Ioh. Josselinus in antiq. Eccles Britann. in vit. Roberti Winchesse. Nicol. de ma giis de eorru'. Eccles fac cap. 23. XXXVIII. Enimvero nulla olim scemina, ut maxime R a Per- -
137쪽
Dr To sunA CLERICORUM. perpetuam virginitatem & continentiam profiteretur, ton- deri se faciebat, propter monitum Apostoli, I. Cor. XI. 'quod turpe sit mulieri, tonderi aut radi. Et propterea seculo tertio, imperante Diocletiano & Maximiano, Victoria mulier, ad aedem pudicitiae portumque pudoris Eccclesiam intacta virgo confugit, ibique consecrati DEO dicatique capitis in perpetuam virginitatem sacratissimum crinem inconcusso pu-ῶγesmavit. uti habent Acta apud Steph. Balvetium mi LIib. a. pag. 6' Cum Vero in Paphlagonia deinceps & vicinis locis in valui siet, ut mulieres sub praetextu religionis muliebrem comam sibi detonderent, factum fuit in Concilio
Gangrensi can. II. tale decretum: Si qua mulier propter divianum cultum, ut aestimat, crines attondet, quos ei DElta ad b-jectionis memoriam tribuis, tanquam praeceptum di omens o dientiae, anarhema sit. uti latine reddidit Dionysius Exiguus. Repetitur apud Gratian. c. quaecunque di Io. XXXIX. Haec verba cum sibi, suisque hodiernis monialibus obstare videret Card. Baronius in mar0rosog. ad aero. Sept.p .FI . sollicite quaerit responsionem, quam tandem petit ex Sozomeni l. 3. cap. ἔψ. Verba ita se habent ex Henrici Valesii versione: unde mulieres haud paucas in fraudem inductas viros suos deseruisse adiunt, easque cum se postea continere non possent, adulterium commisso: quasdam vero pitiatis praetextu comam totondisse,Vsecus quam mulieres deceret,
mirili habitu indutas fuisse. Loquitur de Eustathio Episcopo nimium monastices studioso,&ex hoc in absurdas quasdam
assertiones prolapso. Haec autem verba posteriora, perinde ut priora accipit Baronius de haereticis mulieribus maritos deserentibus, nec attendit, siub novo segmento ea contineri, & per adversativam particulam a prioribus separari, prout apertius constat ex epistola Synodica ejus concilii canoniabus praemissa, sed & rationem indecentis tonsurae & totius ha- , bitus
138쪽
DE TON sun A CLEul CORUM. 12 bitus poni in generali turpitudine ab omnibus & singulis molieribus vitanda, quod & coma & reliquo habitu viros menti
XL. Nec certe aliter accepit verba canonis Theodotas Magnus Imp. in . 27. C. Theod. deosc. quod nec dissitetur Baronius L . dum sibi perinde adversa istius Constitutionis verisba observat, & ad diversam Ecclesiarum consuetudinem reo fert, cum tamen Theodosius nihil aliud agere videatur, quam ut Gangrensis Concilii decretum ante annos praeter propter quinquaginta conditum, confirmet. Constitutio ista in fine haec habet verba: Reminae qua crinem suum con si ivinas humanasque leges, instinctu per a professonis absciderint, ab E es a foribus arceantur: Non issis D t sacrara adire mysteria,
neque usiis supplicationibus mereantur veneranda omnibus agraria
frequentare. Adeo quidem ut Episcopus Ionso capite feminam si introire permiseris, dejectus Aco etiam i e cum hujusmodi contuis berniis arceatur: ac non modo si fieri suaseris, verum etiam si hoc ab alluibus exigi, factum denique os quacunque ratione compererit, nisiIsibi intelligat opitulari s. In compendium ista redegit Sogomenus L . c. a Theodosius kge lata cavis, neue mina qua comam totondissent, arcerentur ab Eces a, Episcopi vero, qui eas admistereausi essent cerdotio privarentur. Quid vero clarius dici potuisset in mulieres professas capillos sibi r seindentest utve minus ea de re dubitari queat, produco canonem . Concilii Vernensis celebrati anno DCCCXIV. cujus verba hunc in modum refert Servatus Lupus Abbas Ferrariensispag. aoo. Si quae sanctimoniales causa religionis, ut eisfagno vitai
detur, vel virum habitum sumunt, vis crines attondent, quia λgnorantia magis qua udio eas errare putamus, admonendaου eastigandaque decernimus re forte veteris ac novi instrumentiρυ- varicatrices juxta Gangre em 'nodum severitate anastimatis
astita ae corporepraecidantur. Ipsas ad sanctimoniales applicat
139쪽
3 Dp TONsURA CLERICORUM. Concilium hoc canonem Gangrensem. Et quid ergo verbis opus est tXLI. Facit vero Hieronymus epis. 48. ad Sabinianum mentionem tam virginum, quam Viduarum in Egypti & Syriae monasteriis, quae se DEO VOVerint & seculum conculcarint, quaeve crinem monasteriorum matribus obtulerint deis secandum. Verba ipse adducit Barcinius M. Vixit autem Hieronymus exeunte seculo IV. quo ipso etiam Theodosii Constitutio edita fuit. Et praefectus Praetorio Orientis, ad
quem Constitutio directa fuit, sub dispositione & regimine suo habuit, tum Syriam &AEgyptum, in quibus regionibus mos ista tondendi apud moniales invaluit, uti refert Hieronymus, tum ipsam etiam Paphlagoniam, in qua sitam fuisse
a junt, civitatem Gangram, natale solum Canonis supra adducti. Ex quibus omnibus firmiter concludo, moniales attonderi contra divinas &humanas leges, nec posse ullo modo ritum istum cum vereris Ecclesiae decretis conciliari. XLII. Sed lassiciat tandem aliquando ex putidis istis Canoni starum lacunis haustus aquae parum salubris. Ex dictis autem abunde liquet, nihil tam ineptum, vanum, inane, puerile & ridendum esse, quod non ad superstionem usque sub specie religionis, & ex necessitate quadam exactum velint Monarchiae Ecclesiasticae fabricatores. Id vero perquam impudens est ta a Christiana fide prorsus alienum, quod ejusmodi ineptiae & pueriles plane cerem Oniae Apostolis autoribus adscribantur, quae tamen ab omni sacrarum literarum autori tate ac testimonio nudae sunt prorsus & destitutae. Concludi mus verbis Tertulliani ex is . . de strae ip . haeret. c. 32. Heἐrina eorum cum Apostolica comparata ex diversitate s con- .irarietate sua pronunciabit, neque Aposta ab cujus esse , neque Apostolio.