장음표시 사용
291쪽
quam parum prospere explorMa, secundi-tas facit. Iisdem.nunc ego te, quibus ipsum Ine,horror, moneo, confir mo- Neque enim dentius tu pronepotes, quam ego libero cupio quibus videor a meo tuoque latere pronum ad honores iter, & audita latius m -- mina non subitas imagines relicturus . . Nascantur modo, & hunc nostrum dolore mi
SVAE S. Viim affectum tuum erga fratris filiam
cogito , etiam materna indulgentia molliorem , intestigo prius tibi quod est po- serius nuntiandum , ut praesumpta laetitia
solicitudini flocum nor i inlinquat et quan , quam vereor ne.post gratulationem quoque: in metum redeas; atque ita gaudeas pericu
lo liberatam, ut simul quod . periclitata sit perhorres eas, Iani hilaris, jam sibi, jam mi-hi reddita, incipit refici, transmissumque de-scrimen convalescendo remetiri. Fuit alio qui in .su mmo diserimine L impune. dixisse liceazu , scit nulla sua culpa, aetatis aliqua Inde abortus, di ignorati uteri tristeaexperimentum . Proindeo et si non contigit tibi desiderium fratris amissi aut. nepote ejus aut Nepte solari, mementot amen, dilatum ma sis istud quam neg3tum ., cum datvasit, 'ex qua sperari potest . . Simul excusa patri tuo wasum , cui paratior apadis minas veniaxst . . Vale.
292쪽
XII. C. PLINIUS MIN IANos vo S.
HUne solum diem excuso. Reditaturus est Titinius Capito ; quem ego audi
re nescio magis debeam an cupiam . Uir est optimus , & inter praecipua seculi ornamenta numerandus: colit studi studiosos amat, Buet, provehit, mulliorumque qui aliqua componunt, POrtus ,:sinus, Praemium, Omnium exemplum; ipsarum lenique liter rum jam senescentium reduetor ac resorma tor . Domum suam recitantibus praebet; au-stitoria non apud se tantum benignitate mirae frequentat: mihi certe , si modo in urbe est , defuit nunquam. Porro, t/nto turpius gratiam non referre, quanto honestior causa refere adae. An , si litibus tererer, obstris ctum esse me crederem obeunti ad vadimonia mea nunc, quia mihi omne negotium,
omnis in studiis cura , minus obligor tanta sedulitato celebranti, in quo obligari ego, nα dicari, soleo, certe maxime possum uod si illi nullam viceci1,. nulla quasi mutua ossimcia deberem, solicitarer tamen vel ingenio hominis pulcherrimo & maximo, di in sum ma seueritate dulcissimoi, vel honestate ma teriae . Scribit exitus illustrium virorum, in iis quorundam mihi carissimorum .i Videor urgo fungi pio munere quorumque exe quias celebrare non licuit , horum quasi funebribus laudationibus, seris quidem , sed vanto magis veris , interesse . . Vale . . . A XIII. C.
293쪽
XIII. C. PLINIUS GENIALIsUO S. P Robo quod libellos meos cum patre lin
gisti. Pertinet ad prosectum tuum, dissertissimo viro discere quid laudandum , quid reprehendendum : simul ita institui, ut verum dicere alluescas. Vides quem sequi , cujus debeas impIere vestigia. o te beatum cui contigit unum atque idem optimum reconjunctissimum exemplar et qui deniqno eum potissimum imitandum habes, cui nam tura esse te simillimum voluit. Vale.
XIV. C. PLINI Us ARISTONI SUO S.C Vm sis peritissimus & privati iuris re
i publici , cujus pars senatorium est,C Pio ex te potissimum audire erraverim in Se natu proXime, necne: non ut in praeteritum
ι serum enim I verum ut in futurum,si quiasmile inciderit, erudiar. Dices. Cur quae ris quod nosse debeas f Priorum temporum servitus , ut aliarum optimarum artium sse etiam juris senatorii oblivionem quan dam di ignotationem induxit. Quotus enim quisque tam patiens , ut velit discere quod an usu non sit habiturus Θ Adde, quod dis ficile est tenere quae acceperis, nisi exerceas. Itaque reducta litarias rudes nos di imperistos deprehendit i cujus dulcedine acce B cogimur quaedam sacere antequam nosse.
Mat aute antiquitys institutum, ut a malo ribus
294쪽
ieulis disceremus quae iacienda,mox ipsi, a
aer viees quasdam, tradenda minoribus ha- caeremus. Inde adolescentuli statim careniaibus stipendiis imbuebantur, ut imperare arendo,duces agere dum sequuntur, assueherent . inde honores patituri assistebant
ruriae foribus , & concilii publici spectatores
intequam Consortes, erant . Suus cuique pMrens pro magistro , aut cui pareas non erat,
maximus qaisque oc vetuitissimus pro pamrente . Quae potestas reserentibus , quoἀeensentibus jus , quae vis magistratibus , quae ceteris libertas ; ubi cedendum , ubi: resistendum ; quod silentii tempus, quis dicendi modus, quae distinctio pugnantium sententiarum , quae executio prioribus alis quid addentium . . omnem deniq; senatorium morem, quod fidelissimum praecipiendi genus, exemplis docebantur. At nos juvenes fuimus quidem in castris I sed quuta suspecta virtus , inertia in pretio, quum du-tibus auctoritas nulla , nulla militibus verecundia, nusquam imperium, nusquaP obsequium, omnia soluta, turbata , atque etiam in contrarium versa, postsemo Obliviscenda. magis quam tenenda. Iidem prospeximus ῆuriam; sed curiam trepidam & elinguem ἔquum dicere quod velles,periculosum,quod Bolles, miserum esset. Quid tunc disci pom Rit ; quid didicisse iuvit , cum Senatus aut -dotium summum , aut ad iunamum nefas Vocaretur λ di modo ludibrio, modo do Io-xi retentus , nunquam seria , tristia saepe Maseret Eadem mala iam senatores, jλαι
295쪽
UR C: Pam. vi Ia um partieipes malorum, multos per nos vid 'mus, tulimusque: quibus ingeni nostra imposterum quoque hebetuta, stacta , eontusa sint. Breve tempus inam tanto brevius omne, quanto felicius tempus quod libet se i- is quid simus libevexergere quod scimus ...
Quo iustius peto primum ut errori si quis
est error) tribuas veniam ,. deinde medearis scientia, tua, cui semper suit curae', sic rura publicant.privata , . sic antiqua ut recentia s. sic rara ut assidua, tractare. Atque ego arbitror illis etiam , quibus plurimaria m serum agitatio frequens nihil esse ignotum patierituri genus quaestionisquod affero ad te , . aut non satis tritum, aut etiam inexpertiamssu i ta . Hoe Mego excusation, si sorte Liam. Iapsus , R.tu dignior laude si potes id quoque docere,quod in obscuro est an didiceris . . Reserebatur, de. libertis Afranii Dextri consulis, incertum suaan suorum manu, Rel
Te bobsequio, perempth Hos alius, Quise Ego M sed nihil refert post quaistionem sumplicio liberandos , . alius in insulam relegan dos ,. alius morict puniendos arbitrabatur Quarum sententiarum tanta diversitas erat, ut non possent esse nisi singulae . . Quid enim commune habet , occidere dc,relagare λ Non ihercule magis quam relegare & absolvere :quanquam propior aliquanto est sententiae relegantis , quo absolverin, qu am quς occiderit . Utraq; enim ex illi&vitam relinquit , hee adimit:: quum interim dc qui morte Poniebant, &qui relegabant, una sedebant, diremp ariα simulatione concordiae discor diam digerebant. Ego postulabam ut, tribus
296쪽
sententiis eonstaret suus numerus , nee se brevibus induciis quae iungerent . Exibam ergo , ut qui eapitoli supplicio afficiendos
putabant, discederent a relegante, nec interim contra absolventes mox dissensuri congregarentur . , quia parvulum referrer an
idem dispi ieeret , quibus non idem placui se set. Illud etiam mihi permirum videbatur, eum quidem qui libertos relegandos, serv6s supplicio assiciendos censuisset, eoactum epse dividere sententiam et hunc autem qui Il-bertos morte muItaret, , cum relegante nu
merati.Nam si oportuisset dividi sententiam unius , quia res duas comprehendebat, non reperiebam quemadmoda posset iungi sententia duorum tam diversa censentium. Αtque adeo permitte mihi , sic apud te, tam, quam ibi, sic peracta te , tanquam adhue i tegra , rationem iudicii mei reddere o quaeq; tunc earptim, multis obstrepentibus , dixi,
per otium iungere . 'Fingamus tres omnino
iudices in hanc e usam datos esse et horum uni placuisse, perire libertos, alteri, relega ri , tertio, absolvi: utrumne sententiae duae, collatis viribus, novissimam 9 periment, Raseparatim unaquaeq; tantundem quantum altera valebitὸ nec magis poterit cum secum da prima connecti, quam secunda cum ter Ita Igitur in Senatu quoq; numeraritanquam contrariae debent , quae tanquam di
versu dicantur . Quod si unus atq; idem &perdendos censeret di relegandos, num ex sententia unius & perire possent & relegari λirum deniq; omnino una sententia putaretur, quae tam diversa coniungeret3 Quemam
297쪽
a6o C. PAn. utimum modum igitur eum alter puniendos , alter aen seat relegandos , videri potest una sententia, quae dicitur duobus: quae non vid Tetur una , si ab uno diceretur e Quid λ Leae non ape ite docet dirimi debere sententias .ccidentis S relegantis,quum ita discenis
nem fieri jubet ;QUi HAEC SENTITIS, IN HANC PARTEM . QUIA ALIA OMNIA, IN iLLAM PΛRTEM ITELV A SENTITIS y Examia singula verba expende, QUI HAEC CENSETIS , hoe
est,qui relegandos putatis:IN HANC PARTEM, id est, in eam, in qua sedet qui cen
fuit relegandos Ex quo manifestum,est, non posse in eadem parte remanere eos qui interficiendos arbitrantur. QUI ALIA OMNIA. animadvertis , ut non contenta lex dicere
ALIA, addiderit, OMNIΛ. Num ergo du bium est , alia omnia sentire eos qui occi dunt, quam qui relegan)IN ILLAM PAM
TEM ILLA QUA SENTITIS;nonne vi
detur ipsa lex eos qui dissentiunt, in contra alam partem vocare,cogere, impellere numconia Iere etiam ubi quisq, remanero , quo transgredi debeat , non tantum solennibus verbis , sed manu gesturus demonstrat At enim futurum est, ut, si dividantur senten tiae interficientis & relegantis, praevaleat illa quae absolvit . Quid illud ad censentes quos certe non decet omnibus artibus,omnixatione pugnare ne fiat quod est mitius :oportet ramen ecs qui puniunt di qui relegant , absolventibus primum, mox inter se comparari s scilicet ut in spectaculis quibusdam sora aliquem seponit ης servat,qui cum victo
298쪽
ς tuis VIII. 26r victora eontendat: sic in Senatu sunt aliqua
prima sunt secunda certamina: Si ex duabus ententiis eam quae superior iri exierit, tertia exspectat. Quid quod prima sententia com-Probata ceterae Perimunturὸ ua ergo ratione potest esse non unus atq; idem locus seivientiarum, quarum nullus est postea λ Planius repetam . Nisi , dicente sententiam eo qui relegat, illi qui puniunt capite, initio statim io alia discedunt, fustra postea in eo dic sentient ab eo cui paulo ante consenserint. Sed quid ego similis doceti,c si discere velim, an sententias di. idi, an iri in singulas,opor tuerint λ Obtinui quidem quod postulabam t mihi tomimus tamen quaero, an postulare debuerim , an ab itinere. quemadmodum abstinuit is qui ultimum supplicium sumendum esse censebat. Nescio an iure, certe aequitate postulationis meae victus, omissa sententia sua, accessit releganti : V eritus , scilicet, ne , si dividerentur sententiae s quod alioqui fore videbaturJea quae absoliendos este censebat,
numero praevaleret. Etenim long plures in hac una . quam in duabus lingulis, eant . . Tum illi qu 'que qui auctoritate elus trahebantur , 'transeunte tibi destituti , reliquem runt sententiam a 3 ipso aucto te desertam , sequutique sunt q .asi transfugam , quem ducem sequebantur SMex i riuus sententiis duae factae; ter uitque ex duabus altera tertia exputa, qu quum om OaS. supe rare non
posset, elegit ab utra vinceretur. Vale.
299쪽
O Neravi te tot pariter missis volumin μbus . Sed oneravi , primum , quia exegeras ; deinde , quia scripseras tam gra-elles istie vindemias esse , ut plane scirem tibi vacaturum s quod vulgo dicitur ID brum legere. Eadem ex meis agellis nuntiantur . Igitur mihi quoque licebit serisbere quae legas , sit modo unde chartae emi possint: quae si scabrae bibulaeve sint, aut non scribendum, aut necessario qui quid scripserimus bonis malive delebimus Vale.
Coniseerunt me Insrmitates meorum ,
mortes etiam x & quidem iuvenum . Solatia duo, nequanquam paria tanto dolori, solatia tamen : unum facilitas manumittendi videor enim non omnino immaturos perdidisse , quos jam liberos perdidi se et alterum , quum permitto ser
vis quoque quasi testamenta facere , ea que ut legitima custodio . Mandant rogantque quod Visum et pareo Ocius e Suis dividunt , donant i relinquunt duntaxat intra domum. Nam servis resp. quaedam di quasi ei vitas domus est . Sed quan quam his solatiis aequiescam , debilitordi frangor eadem illa humanitate , qua me
300쪽
me , ut hoe ipsum permitterem , induxit.. son ideo tamen velim durior fieri r nee ignoro alios hujusmodi easus nihil amplius ydeare quam damnum s eoque sbi mininos homines & apientes videri. . Qui an magni sapientesque sint , nescio : homi- aes non sunt . Hominis est enim assidi olore , sentire ; resissere tamen , di in latia admittere , non solati is non egere iaverum de his plura fortasse .debui , 'sed pauciora quam volui. Est enim quaedam etia dolendi voluptas o praesertim si inimiet sinu defleas apud quem lacrymis tuis vel laus sit parata , vel venia.
Num istie 'umue immite turbidum Z Hic assiduae tempestates , &erebra diluvia . Tiberis alveum excessit , ἁ demissioribus ripis alte superfunditur . quanquam fossa , quam providentissimus imperator secit, exhaustus, premit valles, innatat campis ι quaque planum solum , pro solo cernitur . Inde , quae solet flumina accipere , & Permisia devehere , velut obvius Metto cogit ; atque ita alie ni3 aquis operit agros , quos ipse non tangit . Anio , delicatissimus amnium ideoque adiacentibus villis velut invitatus retentarique , magna ex parte nemora