장음표시 사용
321쪽
suo S. QVanto studiosus intentiusque Iegisti Ibbros, quos de Helvidii ultione coinposui, tanto impensius postulas,ut pereseribam tibi, quaeque eXtra libros, quaeque circa libros, totum denique ordinem rei , cui per aetatem non intersuisti Oeeiso Domitiano statui mecum ae deliberavi,esse magnam puli hramque materiam insectandi vocentes, miseros vindieandi, se proserendi. Porro, inter multa scelera multorum, nutulum atrocius videbatur , quam quod in Se matu senator senatori, praetorius consulari, re o iudex , manus intulisset. Fuerat alioqui mihi cum Helvidio amicitia, quanta Potue rat esse cum eo, qui metu temporum nomen ingens , paresque virtutes , secessu tegebat. Fuerat cum Arria & Fannia: quarum alte ra,Helvidii noverca,altera, mater nOVereae.
Sed non ita me jura privata ut publicum fas, di indignitas secti, di exempli ratio , incit bat . Ac primis quidem diebus redditae libertatis pro se quisque inimicos suos, duntaxat
minores, incondito turbidoque clamore po stulaverat simul & oppresserat et ego dimo destius& constantius arbitratus immanissimmum reum non communi temporum invidia, sed proprio crimine urgere: quum jam satis ille primus impetus deserbuisset, dilanguidior indies ira ad justitiam redisset ,
quanquam tum maxime tristis , amissa nuper uxore 3 mitto ad 3 Anteiam n
pta haec Helvidio fuerat j rogo ut veniat, quia
322쪽
quia me rerens adhue luctus limIae eontine. ret. Ut venit ; Desti natum est, inquam, mi hi, maritum tuum non inultum pati: nun tia Arriae & Fanniae ab exilio enim redie rant in consule te, consule illas, an velitis ad seribi facto, in quo ego comite non egeo: seclnon ita gloriae meς faverim,ut vobis societatem eius invideam. Perfert Anteia manda ta; nee illae morantur.opportune Senatus intra diem tertium. Omnia ego semper ad Co-Tellium retuli, quem prudentissimum aetatis nostrae sapientissimumque cognovi: in hoc
tamen contentus consilio mea sui, veritus Ne vetaret erat enim cunctantior cautiorque in sed non sustinui inducere in animum , quo mnus illi eodem die ficturum me indica rem , quod an facerem non deliberabam: expertus usa , de eo quod destinaveris, non esse consulendos, quibus consultis obsequi debeas Venio in Senatum ; ius dicendi pe to; dico paulisper maximo assensu . Vbi cce Pi crimen attingere , reum destinare adhuc
tamen ἰ ne nomine undique mihi reclama
QUIS EST ANTE RELATIONEM REVS alius e SΛLUI SIMUS QUI SU
PER SUMUS. Rudio imperturbatus, interritus: tantum susceptae rei honestas valet , tantumque ad fiduciam vel metum differt , nolint homines quod facias , an non probent , Longum est omnia , quae tune hine inde iactata sunt recensere. No
vissime eonsul; SECUNDE, SENTEN
323쪽
STI . Resdo: aguntur alia. Interea me qui dam ex consularibus amicis secreto accura loq, sermone, quasi nimis sortiter incautinque progressum , corripit, revocat, monet
ut desistam . Adjecit etiam is Notabilem tofuturis principibus fecisti. Esto, inquam, dum malis . vix ille discesserat, rursus alter; Quid audes ; 4 cur ruis e quibus te periculis objcies quid praesentibus eonfidis incertus futurorum s Laeessis hominem iam prae se
ctum aerarii, & brevi consulem; praeterea qua gratia, quibus amicitiis sultum: ' Nominat quendam, qui tunc ad orientem amplisi simum exercitum , non sine magnis dubiisque rumoribus , obtinebat. Ad haec ego;
omnia percepi, atque animo mecum ante peregi: nec recuso,si ita gasus attulerit,luere
poenas ob honestissimum factum, dum sagitiosi mimum ulciscor. Iam consendi tempus. Dicit Domitius Apollinaris,consul de lignatus, dicit Fabritius Veiento, Fabius Posthumius , Vectius Proculus, collega Pubi leti Certi, de quo agebatur, v XOris autem' meae, quam amiseram, vitri eus: post hos sAmmis Flaccus . Omnes Certum, nondum a me nominatum, ut nominatum des mdunt: erimenq; quasi in medio relictum de- sentione suscipiunt. Quae praeterea dixerint, non est necesse narrare s in libris habes. Sumenim cuncta ipsorum x erbis persequutus . Dicunt contra Avidius Quietus, Cornutus .
Tertullus. hietus; iniquissimum esse, qu relas dolentium excludi: ideoque Arriae di
324쪽
rλν m. Fanniae jus querendi non auferengum et Mee interesse cujus ordinis quis sit, sed quam leausam habeat . Cornutus ; datum se consulibus tutorem Helvidii filiae, petentibus matre ejus & vitrico et nunc quoque non sus stinere deserere ossicii sui partes s in quo tammen, di suo dolori modum imponere, &optimarum seminarum perferre modestissimum affectum:quas contentas esse admonere Senatum Pubricii Certi cruentae adulatio. Bis:& petere, s poena flagitii mani sellissimi remittatur,nota Certo quasi censo i ta inuratur. Tum Satrius Rufus medio ambiguoque sermone ; Puto, inquit iniuriam factam ,-blteio Certo, si non absolvitur: nominatus est ab amicis Arriae & Fannyae nominatus ab amicis suis . nec debemus soliciti esse. Idem enim nos qui bene sentimus de homine , iussi caturi sumus: si innocens est, sicuti & spero, di malo, donec aliquid probetur, credis poteritis absolvere. Haec illi, quo quisque ordine ei labantur Venitur ad me consurgo; utor initio , quod in libro es; respondeo singulis. Mirum qua interitione, quibus cla msribus omnia ceperint, qui modo reclamabant. Tanta conversio vel negotii dignitatem , vel proventum orat ion is, vel actoris constantiam , subsequuta est. Finio . Incipit respondere Veiento: nemo patitur: Obturba tur , obitrepitur : adeo quidem ut diceret :
BUNORUM. Et statim Murena tribunus ,
325쪽
reclamatur. Inter moras consul cita is fidi minibus ,& peracta discessione, mittit Sen tum ; ac pene adhuc stantem tentantemque dicere Veientonem relinquit. Multum ille de hae ita vocitabat contumelia, questus est Homerico versu , in γερυ, ν-αλ se δη- νέοι τειρου μαχIsrael. Non fere quisquam in Senatu fuit qui non me complecteretur, exoscularetur, certa timque laude cumularet, quod intermissum tamdiu morem in publicum consulendi, suis sceptis propriis simultatibus, reduxissem τquod denique Senatum invidia liberassem , qua flagrabat apud ordines alios, quod se verus in ceteros, senatoribus solis, dissemulatione quasi mutua , parceret . Hae acta sunt absente Certo. Abfuit enim, seu tale aliquid suspicatus; sive uteXcusabatur, infirmus Et relationem quidem de eo Caesar
ad Senatum non remisit: obtinui tamen quod intenderam. Nam collega Certi consulatum, Tuccessorem Certus accepit: planeque factum est quod dixeram in fine; RE
CEPIT. Postea actionem meam, utCunqi potui, recollegi: addidi multa Accidit sose tuitum sed non tanquam fortuitum in quod, editis libris, Certus intra paucissimos dies
implieitus morbo decessit. Audivi resere tes , hanc imaginem menti esus, hanc oculis oberrasse, tanquam videret me sibi cum ser-ro imminere. Verane haec,assirmare non a sim: interest tamen exempli, ut vera Videan
tur . Habes epistolam ι si modo epistolam
326쪽
reeitas libris quos legisti non minorem. Sed imputabis, tibi, qui contentus libris non suis
Νεe ipse tibi plaudio, & ego nihil magis
ex fide, quam de te scribo Posteris an aliqua cura nostri , nescio : nos certe mer mur ut sit aliqua,non dico ingenio id enim superbum I sed studio , sed laboro, di reverentia posterorum Pergamus modo itinere instituto: quod ut paucos in lucem famam que provexit , ita multos E tenebris di silemtio protulit. Vale.
REsugeram in Tuscos, ut omnia ad ar
bitrium meum facerem l a thoe ne in Tuscis et quidem: tam multis undique rusticosum libellis , ct tam querulis inquietor; quos aliquanto magis invitus quam meos lego. Nam & meos invitus. Retracto enim 8 liuoculas quasdam; quod, post interea- 'pedinem temporis , di frigidum & aeerbum est. Ratioeinationes, quasi absente me, ne 'gliguntur.Interdum tamen equum conscen , di patrem familiae hactenus ago, quod liquam partem praediorum, sed pro gesta xisae, percurro. Tu consuetudinem serva , Rctisque sic rusticis urbana alia perscribe
327쪽
XVI. C. PLINIUS MAMILIANO SUO S.
SVmmam te voluptatem percepisse ex
isto eopiosissimo genere venandi non miror, cum historicorum more seribas ninmerum iniri non Potuisse. Nobis venari neu vacat, nec libet: non vaeat, quia indemia in manibus: non libet, quiae iuuar. Dev hemus tamen Pro novo musto novos ver
culos tibi, quos jucundissime exigenti, ut Irimum videbunturdelarbuisse , mittemus.
SUO S. ACcepi tuas li teras, quibus quereris,lae
dio tibi suime quamvis lautissimam et nam , quia scurae, cinedi, moriones mense inerrabant. Vis tu remittere aliquid ex ru- gis Equidem nihil tale habeo, habentes tamen sero. Cur ergo non habeo quia nequaquam me ut in exspectatum sestivumve diniectat , si quid mollea cinaedo , petulans Iscurra,stultum , morione prosertur. Non rationem , sed stomachum tibi narro. fitquae t adeo quam multos putas esse,quos aeque ea quibus ego di tu capimur & ducimur,partim ut inepta,partim ut molestissima offendani3 Quam multi, quum lector aut lyristes aut cometdus inductus est, calceos poscun t, aut non minore cum taedio recubant , quam tu
sta s sic enim appellas prodigia perpessua
328쪽
tiber α. - . Em est Demus igitur alienis oblectationibus v niam, ut nostris impetremus. Vale. i
aea intentione , quo studio. qua deni
que memoria, legeris libellos meos , epistola tua ostendit. Ipse igitur exhibes ningotium tibi . qui elicis & invitas, ut quam plurima communicare tecum velim . Fineiam s per partes tamen, di quasi digesta, ne illam ipsam memoriam,cui gratias ago,assi duitate di copia turbem, oneratamque, &quasi oppressiam, cogam pluribus singula, posterioribus priora dimittere. Vale.
Ignisi eas, legisse te in quadam epistola, ob mea, iussisse virginum Rufum inseribi sepulcro suo ἔHIC SITVs EsT RVFVS PULSO OVI VINDICE QVONDAM 'IMPERIVΜ ASSERUIT NON SIBI, SED PATRIAE.
Reprehendisquod jusserit; addis etiam,me lius rectiusque Frontinum , quod vetuerit omnino monumentum sibi fieri: meque alς tremum, quid de utroque sentiam, con sulis. Vtrunque dilexi; miratus sum magis Dein tu reprehendis, adeoque miratus , ut nψη putarem satis unquam laudari posio s ius nune mihi subeunda defensio est. Om N a ne
329쪽
nes ego , qui magnum aliquod memoram dumque secerunt, non modo venia , verum
etiam laude dignissimos judico, si immortalitatem quam meruere sectantur, victurique nominis famam supremis etiam titulis prorogare nituntur . Nec fatale quemquam nisi Uirginum invenio , cuius tanta in praedicando verecundia', quanta gloria ex facto. Ipse sum testis, familiariter ab eo dilectus probatusque , semel omnino , me audiente, provectum, ut de rebus suis hoc unureferret, ita secum aliquando-Cluviam Io-quutum; Scis, Uirgini, quae historiis fides debeatur': proinde si quid in historiis meis llagis aliter ac velles, rogo ignoscas. Ad hoc se illum ; Cluvine, tu ignoras,ideo me Dei sese quod seci, ut esset liberum vobis scrubero quae libuisset. Agedum , hunc ipsum Frontinum in hoc ipso , in quo tibi parcior videtur, & pressior, comparemus. Vetuit extrui monumentum : sed quibus verbis Θ Ιmpensa monumenti supervacua est ι memoria nostri durabit, si vita meruimus. An restrietius arbitraris per orbem terrarum legendam dare duraturam memoriam sui, quam uno in Io
eo duobus versiculis signare quod feceris 'Quanquam non habeo propositum illum reprehendendi, sed hunc tuendi: cujus quae potest apud te justior esse defensio , quam ex collatione eius quem praetulisti Meo quis idem judicio neuter culpandus , quorum uterque ad gloriam pari cupiditate, diverso itinere, contendit ; alter , dum expetit debitos titulos,' alter, dum mavult videri con
330쪽
TVa vero epistola tanto mihi tueundior
fuit, quanto longior erat, praesertim eum de libellis meis tota loqueretur: quos tibi voluptati e δε non miror ὐ cum omnia nostra perinde ac nos ames . Ipse cum niaxis me vindemias ; graciles quidem, uberiores tamen quam spectaveram, colligo ; si cobligere est , nonnunqu- decerpere uvam , torculum invisere, gustare de lacu mustum, obrepere urbanis , qui nunc rusticis prae sunt, meque notariis di lectoribus relique- sunt. vale. i
I Ibertus tuus, cui succensere te dixeras, venit ad me , advolutusque pedibus meis tanquam tuis haesit. Flevit multum , multumque rogavit s multum etiam tacuitrin summa,sedit mihi fidem paenitentiae. Ue re credo emendatum, quia deliquisse se sentit .s Irasceris, scio : & irasceris merito, id quoque scio : sed tune praecipua mansueta dini3 laus , quum irae causa justissima est . Amasti hominem, &, spero, amabis: int rim lassicit , ut exorari te sinas. Licebit rur sus irasci, si meruerit: quod exoratus excu satius facies. Remitte aliquid adolescentiae ipsius,remitte lacrymis,remitte indulgentiet xpR; ne torseris illum, ne torseris etiam te.