Herculanensium voluminum quae supersunt 6

5쪽

UTRIUSQUE SICILIAE REGI MUNIFICENTISSIMO

ΡIO FELICI SEMPER AUGUSTO.

CLEΜENTIss/ΜE REX, UUM Herculanensium Pannorum explicationem tanta muni centia absol niam cures, atque eas inter praecipuos antiquitatis thesauros, quibus iure meritoque superbis, incolanum, ad narumque admirationi ex nendas praecipias a Tibi onurino inscribendi sunt duo eanum libri, quorum alter Philodemi nomen praefert, alterum Metrodoro tribuendum probabili freti coniectura censemus. In utroque

6쪽

autem Epicureorum partim iam notae, Partim hactenus incompertae de Deorum Vita, et Forma sententiae mucleantur; in quibus modo a caeteris Philosophis, modo a Poetarum fabulis , modo a Dulgi religione discesserunt. Haec autem Si inter piarissima Regni negotia, tibi hora aliqua interciderit subcisma, argumenti noritate ad crus ulla percurras; profecto ea, qua maxime polles, ingenii alacritate perspicies amplam eruditionis segetem tritis Historiae Philosophisaes via is fuisse comparatam; ut penitiores eius aditus perscrutantes, maiore testimoniorum copia, noctione iudicio, ac Dalidioribus argumentis de Veterum placitis dispulare rideantur. Adcedit quod ex huiusmodi lectione in Tua erga Deum incomparabili pietate magis magisque cons aberias siquidem animasienes in tot ambages,ac. Iam ridicula deliramenta humanam mentem uno suo luminctductam proruisse, ut nisi seram Religionem Deus ipse homines docuisset, de re tanti momenti admodum paucae seritates, eaeque Post diuturnos labores, ac non sine plurium errorum admissione ab ipsis noscerentur. Opus igitur, praesentissime bonarum artium Patrone,

Socii nostri Angeli Antonii Scotti , quem non uno nomine IIbiderinctum benigne foGes, labOm lucubratum consueta Augusti oris serenitate excipias; atque antiquitatis studia, quibus Te auspice incumbimus, ad Borbonicae Domus splendorem, et publicam ut litatem, etiam atque etiam PromOMere PergaS.

A uomita uer lananaea.

7쪽

I Philodomi volumen, cuius explicationi incubuimus, fore desperatae I

ctionis erat; tu plurimas enim lacinias discerptum, rugis ubique deturpatum, immanibus hians lacunis, pulvere ac situ squalens , litterularum abrasione edum, singulari characteris varietate incommodum, et inusitata nexuum multitudino implicatum innumerabiles salebras, atque ambages illud percu rentibus obiecerat. Quare iam usque a titulo nos, quibus duram hanc Pr vinciam Carolus Maria Bosimus, α μακαριτας, argumenti gravitato permotus imperaverat, diu multiimque torsit. In quibusdam enim Herculanensium V Iuminum catalogis, quos tum nostratos, tum exterae Ephemerides publicae usura lucis donaverant, inscribebatur : Philo mi Liber de Animatibus. Cuius erroris duas praecipue causas fuisse censemus; alteram Milicet, quod ad operis finem , ubi pleniores pagellas uberiorem legentibus materiam praebent, et lihri ανακεφαλαιωσις, uti Par est, inveniri solet, pluries, Ζακα, Animalia, momorantur; atque nescimus, quis interpres satis validam indosibi comparasso rationem visus est, qua totius Tractatus argumentum d finiret: alteram, quod littera Z aliis in titulo superstitibus subiecta, ut pote Ζακυν initialis, coniceturae pondus addidisso videbatur. Dein do vero ad nostras pervenerunt manus Herculansnsia Volumina edita Oaeonia ιδs4. ibiquo pra fixum legentos Catia gum in pag. III. vidimus eamdem numero Iba Papyrum titulo plano divorso indicari, videlicet: MΛΟΔΗΜΟΥ. ΕPI. . . . TH. IxΕ ΔΩΝ ΛΓΩ. . Ei porro ibid. paginae 24. adsignantur, quia totidem lectae tum

fuerant: plures autem, quae nobis diuturniorem impendentibus curam occurrerunt, aut omnino latobant, aut nullam, pro suo hrovissimo versiculorum ambitu, menti Onom moriturae putabantur.

II. Quum res ita se haborput, ex adcurata totius operis lectione, atque interpretationo id tandem adsequuturos nos esse speravimus, ut eiusdem Titulum pristinae integritati rostitueremus ; ac Propterea ad extremam usquo lineam oculos montemquo advertonios disputatiouis materiam intelligere sat gimus; ut rosiduis in codem litulo, quem etiam diligontissime rimati sumus, elementis caetera adiicero probabili coniectura licoret. Nostra itaque sententia.

tum in fronte, tum in ealco Voluminis nam utrobique erat do more Oporis inscriptio ita omnino legebatur: HΛΟΔΗΜΟΥ

cundum Zenonis Placita. Hoic πο ιυστα ουμνης disputationi, quam coni octuris ubi quo innixam agnovimus, adposite respondet: sed quoniam superstitos huius vocis litteras aliam quoque eouem recidentem admittunt, si quis aliam excogitabit, iniuime contendemus.

8쪽

quum nullo prorsus indicio alterutrum inspoctio pagella o nobis suaderet, plurimum deliberavimus; ac tandem ab ipsa argumenti tractation o arguimus alteram

lectionem priori osse praescrondam. Nimirum in id Philodomus perpetuo ineumbit, ut Stoicorum do Diis sententiam overtat oi quidquid Stoici de

Deorum Datura, vivendi ratione, Occupationibus, curis, et ingenio docuerunt,

absurdum , ridiculum , sibique repugnans ostondero conatur. Quapropter Zenonem illum Stoicorum antesignanum, a quo in Stoa diseipulos edoc te haec Secta ortum habuit, perstringere nobis primo videbatur; is enim illam do Diis doctrinam in modium protulerat, ae pro aris et scieis in plurimis, quos con scripsit , libris tulari nunquam destiterat. Ipso nimirum Zeno est, quom

Philodemus momorat in Fragm. b. t. n. i. et cuius fortasse opinionem in Fragm. Tab. II l. n. 5. citat , respuitque ; no alios tantummodo Stoicos , pro 'tormisso ipsorum Auctore, resutasse videreti m. Quaro ΚΑΤΑ ΖΗΝΩNox,

CONTRA ZENONEM , liber recto inseri hi polorat. Quo fit, ut lectori,

qui hiate opinioni lavero maluerit, uti quo nullam inuramus notam: praesertim quia Volumen de Musica etiam advorsus Stoleum Philosophum , videt rct advorsus Diogenem Babylonium Philodemus lucubravorat, uti animadvertit nuper laudatus Bosinius in Pra satione I. XIV. At quoniam in praesenti Opero N. A. modo adversus Chrysippum, modo adversus Nicostratum, modo adversus ullum, aliosquo Stoicos sermonem instituit; nulla videtur suisseratio, eur Zenonem, caeteris praetermissis, in titulo memoraret. Ρropter a alium Zenonem omDino quaerendum putavimus; ut non ia eratis, sed a cundiam eius doctrinam tractationem adgrederetur.

IV. Nimirum quatuordeci in alios olus to in Dominis colphros viros Ionsius recenset, Gisi Hires. Lib. II. cap. I. et Fabricius Bibl. Graec. . 5. pag. I 38. ot seqq. et II. I 4. 8. pag. 9I8, et I 5. 4. pag. 233. supra in vol. II. pag. 6 2. et so s. De stirifitia Zenoniaras. Quos inter duo ad Epicuri Soetam portinoui, alter scilicet Sidonius, Apollodori auditor, qui teste Diogene suit και νον α

alter vero a Cicerono, et Attico auditus, de quo haec Cicoro: Asenonem, qtiem Phila nos er Comphaeum cloeliare Eslatir rum sol ne, quum isthmnis essem, auin ham irequenser, es quidem ipso aucIsre Philone. De Nnt. D or. Lib. I. cap. u . Eum ipse Tullius modo Principem Apicti'ortim, thies. cap. 33, modo Senem actiliasimum nuncupat, Otiaos . TDAE. Lib. III. cap. 7. si quo alibi plura de eo refert , De Nat. Geor. Lib. I. cap. 34. De Fin. L. I. eap. 5. Esist. iaci istac. Lib. V. ep. ii. V. Nos ita quo argumentis fortasse non lovibus freti hunc prae caetoris Philosophum in Titulo deprehondisse videmur. Priino quidem tanta erat inter Epicureos opinionum concordia , ut altor alterum libentissimo defendoret reuius rei vadem damus ipsum Philodomum , qui Epicureos Epicureis con

καταδικτς , Fariam admoestim Imrricidii crimine at norunt. Qua quidom sententia volumen TON ΥΠΟΜΕΗΜΑΤΩΝ, quod postmodum o- Θόμ, prodibit, clauditur. Eam porro totidem sere verbis explicat, confirmatquo Nunionius, ubi do mira Epicureorum consensione agit, apud Euseb. Priamar. an L L. XIV. cap. 5. vide etiam Laortium L. X. segm. q. Senecam Epist.

XXXIII. se Themistium orat. IV. I. Quaro non temere duximus Phil demum Epicureum nobilissimum, ut ait Asconius Pedianus in Cic. Oras. in L. Pison. cap. XXVIII., Zenonis Epicureorum Frincipis patrocinium suscepisse, eiusquo placita ab Stoicorum

9쪽

calumniis vindieasse. praetorea Zenonis basius perpotiio laudatam in tota haehicul iration o doctrinam, et praecipuo in Col. X. de sonsam animadvertimus. Adeodit quod Philodemus, ut Spartam hanc melius adorti ot, Stoicorum sententias rei uicit, ac plurium Epicureorum auctoritati passim innititur. Deniquo librum IiEPl ΗΘΩΣ ΚΛI BION, quom Tomo V. Hore. Vol habemus, ab eodem Eonotio etiam se hausisso in ipso titulo satetur; sic enim se habet: ωλola Moi σων

Παρρασιας. Philo I mi, S monum esse Moribus es Vita compendiaria rations excorpsortim e Xenonis libris. Oni sest esse incendi Liber M. Paritor interinodilos eiusdsem Philosophi Tractatus illum habemus , qui εκ των dire in Σχολων, o κ nonis Detihrationibus excerptus inscribitur si). Unde primum eruimus, aut Zononem Epicureum opus edidisso, cui titulus pracs-gebatur, aut multa ciusdem volumina hoc nomine γsνικως suisso Duncupata:

disdimus do indo, Philodemum in Zononis ieetione diligentis imo suisso vo

satum , eius lito se ita exponenda , ac propugnanda non semel suscepisso. Sit liue in unci et altero Oporo Noster Auctor Zenonem presso pedo AOquutus est; quid prohibet autumaro, ipsum paludem scribendi rationem in praesenti etiam Volumine sibi retinendam proposuisso , ut suam theologiam KψΛΖΗΝΩΝΑ evulgaret u. At quacret quispiam, quaenam suorit ista Philodemi do Diis do

e irina' Eam scilicot heie invenire fas est, quae ab Epicuro suxerat, quam- quo eruditis viris parum notam hactenus suisse , ipsa Papyri lectio satis supprquo testatur. Unumqtie hac de re Stoici ab Epicureis toto distarent Coolo, modo in illis refutandis, modo in istis defendendis totus est Philodomus. Et quoniam maior liuius Voluminis pars legi non potuit, ex his saltem, quae supersunt, evidenter conligimus, nihil in eo , quod ad hi ine scopum non conlimet, reperiri. III. In hae sui in Papyro evolvonda, fuerit licet sumina diligentia, uti par erat, adhibita, essici tamen non potuit, quin priores pagollae deporirent; atque o reliquis fragmenta quaedam inter so dissita vix servari, legi, atque

Oxscribi liceret. IIaec nimirum ad LXXI. recensentur; e quibus si ea demas, luno littoris paucis Obscurisque constant, tantummodo XVI. superfuerunt, unde sensum aliquem eruero noti sine improbo laboro daretur. Eadem utiquo in Tabulis ita disposuimus, ut quae videbantur inter se connecti, nos potius e Dieoturis indulgorales , quam aliqua evidentia permoti, alterum alteri Auhiungoromus; idolique o x ipsa Tabulae inspectiono recto procedunt m sermonis contextum lector inspiceret. Quod quidem in XII. fragmentis contigit : sod IV. sequentia, uti iliter se minimo connectuntur, ita spr into posita puncta id religioso indicavimus ; studioquo diuturno illud adsoquuti videmur, ut tractationem quasi prono alveo suciatem, ea saltem ex parte. quao editur, logendam praeberemus. IX. In istis itaque luciniis. quos publicae lucis usura dignas consulimas, disputationem suam quomodo Philodemus digesserit, paucis exponendum suscipiemus. Nimirum ipso Zenonis, et Nicostrati de diuturna Do rum vita sententias in modium proferens, illum testatur modo infinitas annorum poriodos, modo quamdam saeculorum seriem Diis tribuisso: istum vero aeternitatem iis non negasse, sed ipsorum opera post certas periodos sic immutanda censuisso, ut dum mutabuntur, ex Fato ipsa mutatio obventura sit, adeoque Dei aetorvitati

s') In Issi retiti nostrasti m x Miaminiam CVM eo nupex memorato p. V. Iegitur: MAOMNOT EA .... l. . . l. ΕΩΣ ΕΙΚ s eorri e ΕΚ l . .. ΖΗΝΩΝΟΣ ΣΑΟΛΩΝ. Quod quidem commentarium , quando Deo

iuvante et vita auito oderatis . genuino titulo non eatehit. Frum I.

et x.

10쪽

nullum adlatrara sit damnum. Porro Zenonis opinio , utpote ipsa sibi repugnans, resutatur; Nicostrati quoquo Fatuita in lacuna fortasse explodehatur. X. Do mundi durationo quam varia suerint Stoicorum commenta , indieat Philodemus, os quo reiiciens. Epicureorum placitum his Verbis proponit: D quum altior niane dos niamus Bonum, id seilicet quod singulis rosus eoii-n gruum sit, mortalibus quidom non diu durabilo se ipsum servaturum; qnian his quidem possibilo non est infinita huiusmodi annorum millia perduraro,

aut esso sino corpore: Deorum vom heatorum infinitae durationi so ipsum Μ adcommodans, quum hi sint incorruptibiles, et corpore mortali eareant M. Mox ad investigandas Deorum sodes gradum faciens, Epicurum Magistrum invocat , ut eos in suis conlocet Intermundiis , atquo corrupticino immo nos esse doceat. Subiicit deinde r ω haoc autem ad consentiendum Stoicos non revocant, quorum illud dogma ovidentiae contrarium , statuondi scilicetn magis aliquod temerarium, quam opinionem naviter probatam, vanis argumentationi hus, DP aquam est honum D. XI. Stoicos de indo, Zenonem praocipuo, resutat, qui Deo tribuit B Don cessitates animii lium naturae consentaneas, uti sension om D. Id nimirum absurdum osse adstrinat; quia dolores, et caetera, quao auferunt felicitatem, ipsamque mortem illi inferret. Absurdum pariter esse subiicit sabulis insistore, quae Deorum rixas enarrant; perinde ac si hi amicitiae vinculo 'minimo socientur, nec mutua amicitiae auxilia experiantur. Argumentum porro sumit

tum ah ipsius amicitiae ad persectam hoatitatem comparandam utilitato, tum ab illa Stoicorum opiniono, qua saecula quaedam Diis adsignabant; εiquidem saecula nequo perpetuae vigorem iuventutis, nequo solicitatem ita praestare possent, ut illi amicitiae subsidiis minime indigerent, aut ad ipsam ineundam

impedirentur.

XII. Prosequitur noster Auctor suam de Deorum amicitia disputatio-Nom, eos o adseriti ob cogntitionem ad quotidianam eonsuetudinem, siquoad mutuum amoro in inclinare. Inde etiam doducit pos omnigena bonorum communione perfrui; quia si homines, sint licet inexplobili possidendi anxietate, at tuo indigentia associi, amicis tamen aliquid impartiuntur, eorumque gratiam largitionibus promorotitur; quomodo Dii, qui vitiis nostris carent, eum cognatis suis p pria hona non communicabunt' Id autem faciunt, ut putat, non quia inopia laborant di omnes Onim sibi sussiciunt, ut absoluti ad simam voluptat in nanciscantur Omnino n Aed quia per communem , n mutuam quo honiarum suoru in largitionem , pulchra prorsus amicitia de v vinciri gaudent M. XIII. Deinde eupiditates, quibus homines torquentur, Deo abiudieat; M quoniam si is erga res a negotiis obvenientes habet cupiditates , non ab n solute per omnia fruitur Olio, et copia, et optabili qualitato honorum n. Cupiditates porro illas praeeipuo taxat, quae Ex inani quadam opinion oexcitantur, voluti ad coronas et statuarum erectiones obtinendas; qua nil quidem Dii scerotis malis omnibus eumulata bonorum possessione Duuntur. XIV. Sequuntur breviora Fragmonia, quorum primum quavis ira Deum liborum , et ah ulciscendo , atque a minitando alienum facit. Ex Magistri sui doctrina Philodemus contendit , eos qui Deo iram, ultionem , minas tribuenda censent , a recta rations discedere. XV. Aliorum deinde rosorri videtur ad 9. et Io. Fragmenta; apit enim de bonorum communione. Adstrinat nimiruin Deos B utilitates ah aliis invi-D com accipere, etsi possint per se ipsi sibi eas comparare; quemadmodum is nos interdum ab hominibus eadem hahentibus accipimus. Etenim laetus, D et rerum ad taelum, contactumque pertinentium etiam ab universis, quae