Herculanensium voluminum quae supersunt 6

23쪽

DE DEORUM VIVENDI BΑΤΙΟΝΕ

27쪽

FRAGMENTORUM

TABULA I.

estitiir Zono singulos v e D s infinitas hahoro annorum uti- ,.2:-λ' ''at quo solicium periodos quia , io uti ro aBbi adseris aes eos non utique portinero aliud, nisi quam dum saeculorum serioria; et dignos consori , qui corrumpendi sint, voluit post exhibita spectacula. At vero illa saecula, quae finem non habent, nullum principium agiam scunt ; ut poto quae nequo princi

pium, neque aliquid ad principium

portinens exigunt , sed modum , qui aeternos aeternorum conceptus continet; aut lepidum esset, nullam proprietatem seria per inquirere,ot nullam definire. Nicostratus autem Otiam horum aliquid addit ;υiuaelices et opus D cosset rium , t modum pro ostitutum esse; ac preM erea Dctus, etiamsi opera stiraeost cenas por uos mutet, fiamvinime aeternus, et immutabilis esA

28쪽

I in. i. vi α ). Iloe vors vini, citii alluit ex ipso compositum , quod apud proriae oraconis scriptoressorici,se semustulius est, rosimas, oportiri; ut Zenonis, de quo in Pra nuntio laso eximiis, siarum D Mixtiri indiretur. Neque nobis improbes, lucior, quod Fragmentum paucis litterialis constans typis edendum cora suerimus : habet onim Zenonis mentio nona, quam in caeteris Tabulis frustra requires; et eum eo , qti se uti do loco posuimus, eohaerentem sensum prae se ferro videtur. Lin. a. et seq. Lotirem x. x. o. Zeno, uti iam disseruimus, et unum Deiam, et plures Deos osso doetiit: quia ipse Zenonis Deus, uti diversis Mundi parithus praeest, et inest, ita diversa adsumit nomina; initiao

mons m in neu ra. Plutareti. Do PMeit. Frii toph. L. I. e. q. Praeiverat Tullius his vectis: Dotis pom n/ns I se nnturam enitisque rei , per terras Ceres , per moria No erantia , niti per nLa . pote ne intimo, viai qtiatis o sunt. De ML Deor. L. II. c. M. unum igitur tellus, astra, mare longam dii rationein, eam ino felicem laal, ait, reein a Philodemo inducitur Zeno adfirmans atram a mo. ιnsui , Arahoro annoram titivus felicium poriodos. Cuiris lectionis, ae versionis ratio mox luctilentius pati Lit. Lin. 5. et seq. - . IIoe e toris α- σω φωειν compo i iis verbum novum adiungitivis, urio Philodemtis rationem punsit, adserentem eos, ciui passi in A PN, incorrn tibi os, ammoriri satidiunt. QMod autem Munitur: ως μετα σας inas, primo quidem interpretabamur: Meuripori Mna; perindoae si di rei Philodsemias Deos quasi post mas esse ex Zenonis metite corrumpendos. Etenim Dii, Decio itio omnes ab Sicilius partes Universi habetiantur; e. g. Iiραν φασι , κατα την tis αερα διατασιν , κα n ι--ν,

Iunonem , qticu extendiamr in nore , VH contim , quod in igne rariisicitiii ; Neptunum , qtiod in An moro ; Corerem, unod in terra. Diog. L. VII. segm. 14 . Addo Ttillium D I. Mori L. II. n. et smq. Consulo, si varat, Menngium alia textimonia hiate sentcntiae iurem adserentia colligentem. Quum aut maingulae huius adspoeiabilis Universi parirs e retiptioni sint obnoxiae, quum e Deae Diis debiliores putarentur; non temere stoicorum insectator arguere poterat licis post illas isse C rrumpendos. 'erum secuti laeetirae, quae sapionii res esso solent, aliam nobis insin Mariant interpretationem; ut scilicet, δε μετα σας Θεας. O diri post o Thim Apremento, redderemus. Zenonis enim Deus, postqNam varia suae virtutis Arrimina in Universo edidit; ea, et scitisum eorrumpit, ut rursum gignat. Diog. ιMM.Lin. q. ωαπις ωα ωντες ). Hoc sonsu non admodum usi lato su ιαν u urpat N.A. , Ut lociorem . ra initi delectet, atque ex ipsa dii tinm etymologia veluti per no ratio m adversarium suum irrisioni exponat. Nequo

enim qi si αti ian. Dii Aristoteles ait in L. I. De Coelo c. s. -υν dictus ei videtur, sed quasi stiri, nempoqui detieat aliquando eossare , et post contum ipsos annos desist 6. Iam xem Paenam sint Merula, cloqi,ilitia hete uti Philodomus , probe intelliget, qui ob oculos habeat eam Zenonis sententiam a Laeeito p

xtin is titiqnia nolemtis ..... diei seu Deus, qui idem ac Miandus ab ipsis censebatur) seruasoriouia immorintia Delias , utina nnnqtiam Horinoni. Lib. m mundi Immormiit. Quod igitur Zono, oi

Philo rati,- π1μβως nuncuparunt, hoc non immerito αι M. immo α. M o atanos, Noster adpellau quia hae temporum periodi nondum dealoerrant, et Nesciebat, quando tandem HsainorUn . Ceterum Moeti Iri , et periodos, seu cono Lonos coniungi, ac invicem referri legi nitas apud Tullium: am Ia ntine clieo , non era, qtiae d. rtim noctiumqus numera annuis enothus conscitiumr ; nam fiat or on aino AtinuieonMoraiano osset non pomias . De Nat mori L. t. n. II. Iun. 8. αρυκα ). Ex Lexi graphis minime disces m α ρυπι ad princiyitim posse res rei. Dum exempla, quae passim adducuntur. PrinciPratiam politis innitant. Sed Νontentia Philodemi novcim signis citio nem potius requirere videtur; docet enim non posso Lahere principium ea, quae suem non liabent. Id iti leti in hominem apte quadrat, qui Putabat animus osse corru Piibiles, ac τεσσαρ ri pintis κατα γε dies αρ-

moa. intino, infinittim, μι almiti dinos. Plutarcti. De Praevia Philos. L. I. r. q. Deo itaquo prinoi pilam nullum signavit. At Plato inquit: - αν αρχυ et rere ex παεπτω. κω aurn, α ριου in Tim. quod Cicero in te pretatur e Dirinvia, a mpi sernae . amaenia tio Dima in xa Moriarum De Unis. n. 25. Et thicloirin. . vi is νεν - αρχρον τινα αρξαμνος, quod eodem interprete sonat: viri orem ait rab GII o rompriri primisti ti , ubi de Uni exi prinei pio disputat. Caeterum si αρυκα, et αρχην noli ad tempus, sm a clmmis reseraa; nihil ineommodi patietur Philodemi argumentatio, aut interpretatio nostra. quum enim Stoloimiooratim dieani Distim , simulque Unioe i duas αρυs constituant, scilicet o diro. in . και - πασπιν illudque vocent Datim, hoe mal riame si hi ipsi adversantur, dum Deum ipsum et principitim ad IIcitii. et a prineislo procedentem. Vido Laort. L. v 11. segm. 15... Cicer. Da ML mur. L. I l. sono . Di,t LXV.

29쪽

Lactant De Dioin. Insi L L. V v. e. s. aliorino, inim remi et Lipsius Pissint Stoici L. II. c. 4. Igituriore Philodomus huiusitioili doctrinae repustiani iam irridet; ae Ionidiam esse dicit quod Zeno, qui a Dud Suillam MPiκ Deum vocat ι πριον, rebrisque tuissilia apud Laertium τα ιδια tribuit, atquc desinit, hei proprietates violomitatis, et Moctili minimo distinguat. Lin. Io. χαριεν x. λ. J. Ita omnino vertondum autumamus, ut Philodemus exprobroh stiaris, quod ipsis sipa Laetantitis exprobravit; ita solliret de Divina natura disseruisse, iit propci itiones suas siligulas ipsi ridicule resollerent: in qtio, ait, Aloici tram ineo strant sitiertini, til niail iliarum ait tib his, quoia non tib iis mitiorii overatim. Dirin. rastis. L. II. e. s. En autem lopida contradictio, quam Noster indiecit, quaeque Terum proprietates evertit. Zeno Deum censebat osso κακὲν αpBαρτω. Animo I incore IIMIO Ox Laert. L. II.

MAm. 14 . eumdein autem cum torra, mari, stellis etc. confundi Lat, ibid. quae oannia αναλι, gravi, cora

stimi pra dirabat segm. 15 . Rursus hune Miandum Deum esse docohat, ex Cie. de Nat Deor. L. II. D. II. Mundiam vero ipsum suturae, uti mox logemus, subiiciebat conflagrationi. Quomodo ita tio Doris erit Animiat incorrupti siti γ ADt quomodo prUrie raros eorruptionis, et inutiortalitatis Neto disini nitir Lin. Iu . . Nix υ- ρκος δε x. x ). Cuiusnam Nicostrati sententia hete proponatur , iiivirendum est; quum eons ae stares sortiisso Ni suntos rutic dono antistitores. Talrie. Bibl. Graee. L. III. e. 5 . s. s. Fortasse is suit, quem euin alii veteribus Philosophis adlegat Artemidorus, et Ephesium vorat: αρε s. σαυτακα Νικωτρατ ., α- Eφεσι . mirere. L. I. c. I. videtur autem Nicostratus Stoietis suisse, ac Zenonianis de Deorum duratione senioniicio patroniis. M primum quod attinet, si is inter mirocritimo Artis Scriptores, uti innuit Ari midorus, loeum Ohtinuit: Stoietio potius sectae dedisso nomen, quam Epieti reae constat; aepropterea post Zenonem non abs re a Philodemo memoratur. Stoici enim in timeonda Divinatione primas tenebant adversus Epicureos ; quippe sitii huiusniodi rem, ut os σμως, και οελωτ , ann nras, et ristia tra dueelianti Psittar Oraeti . o fetu. Quare coro nihil, inquit, tam irridet Epicurus, qtiam prae-Hie Ionos sertim furarem. Dis ML Doori L. II. n. Isu. et alibi, tiotiis, ait, Stoicos nostros Epietireis Heri ιn Q atii scientici tom deuissa non Onoras, ς in ista astri Aran . M OOM. L. II. n. 59. Item Potronius tradit Epietiram Atiitia modi mdibriri Deetis ima ratione conci mna se. ωθr. e. 64. Ac praesertim de somniis id hal et Tertullianus: Onna in totam aOmnia Epictima Adiea υιι, Iisserans a ne- Dotiis Dirinitatem. Lib. Do Anima. Adsitsul uitiar pi Laertius L. X. Mai. I et Lucretius L lv. v. 584 ot L. VI. 3 8 et soqq. Ad aliorum porro quod speetat, mutilam sontentiam ex praee dentibus ita

restituimus, iit Nicostratus adserat opem a Deo pondita osso naeessariti, eorumque modum esse Pra liturum; ae propterea eius aeternitati, a quo immutabilitati nihil dorogare. tiare enim doetrina, Stoico Philosopho eotivoniens, Philocloino resollonita obiiciebatur. Nimirum ratio sitim admittebat, illudque desiniebat

ut ita suos Deos a mutationis perpetuae turpitudine, et Zenoniana dogmata a eontradictionis nota liber LErit igitur, nisi fallimiae eoniostiuris, haec sontentia, quam refutandam Plii lodemus sibi pmponit: opes