장음표시 사용
11쪽
M ad nostram naturam extrinsecus obveniunt, plurima adcipimus, sine quibus,, oiitim solicos osse possumus D. . XVI. Iti Tortio satis indicat Philodemus se sabulas nonnullas , quibus Flagm. is ore plicandis Stoici insudabaut, exsibilare, illam praecipue, quae Iovis cum lapido concubitum narrabat. Animadvertit enita Deo indignum esse , tam do pravata monto agerc, ut Deas sibi similos, et speciosas respuens rem adeoncubitum minime idoneam , et quidem a Divitia natura distantem eligeret, ab eaque filios susciperet. XVII. Postremum deniquo quasdam Stoicorum sententias, eam prae in Pragm. is pilo, quae de dolore erat, suscipit consutandas. Aiebant enim Stoiei doloris causam, et Daturam ab Epicureis propositam omnino so aut ignorare , aut rei ieero. Ilute sontentiao opponit Noster Sectae sutio de dolore placita; pro-haiquo omoro dictum esso, ex Epieuri doctrina nullam doloris rectam erui notionem. Haec deinde ad Deos ab Omni aegritudine liberandos, quomodo adhibita sint, divinaro quidem possumus, at legere lacuna non sinit. XVIII. Columnae, quκs continenter exhibemus, et ipsae lacuni3 redum chi. i. dant. Eorum prima Stoicos mordet, quod vanis opinionibus montes adolescentium imbuant; ea praesertim, quae apud ipsos invaluerat, esse ae Deos Sa- ω pientium omnium amicos D ut puto quia illi ex Sylli ossato sunt Esroetoros,oi lii quoquo utilibus incumbant operibus. Quaro in Zenonis vanitatem invehitur , qui se ad Deos adcedoro , oosque adtingero iaciabat v vocabatu quo tuin Sapientcs Dcorum amicos, tum Deos Sapientium D. Veram porro amicitiae notionem cum hae senientia minime convenire probandum suscipit. XlX. Zenoni pariter vitio vertit, quod n serundum Deorum proprie- col. ll. D tates extollat eas, quae Sapientium sutit D; quodquo tum lihoram Deorum limitutioncm, tum adparatiun frugalem, et utenti adcommodatum, tum grati rum actionem, tum deniquo donorum acceptationem Sapientibus tribuat, ut hos Diis ipsis similes probet. Statuit deinde ad Deos aeque ac ad sapientes spectare illud Epicureorum , simulque Stoicorum placitum ; videlicet ad felicitatem conferro, quod alienis careas negotiis , et tua cures. Subitetivero inter nugas amandandum osse aliud Stoicorum paradoxum , videlicet Sapientem posse publica negotia expetere, et agere, quin privatae vitae Otium t tranquillitatem amittat. Ait enim , publica negotia D perpetuam montisu contentionem adferre B ac propterea ab Epicureis rotiei, nisi si quid
XX. Transit praeterea ad desiliendum Deorum eorpus; atquo illud ita col. til. integris constare membris adserit, ut Omnes Dii utique pares sint. Dum veroras quaestionos adtingit: D irum membrorum usum habeant Dii, ol quemnam n ordinem haec scrvent γ, , quomodo ipsas onucleot, prolixa lacuna legere
non sinit. Queritur porro, quod prae aliis philosophis Epieuroi odio hominum et insociationibus immerito subiiciantur; ae latetur istos iniuriis atque acri argumontorum impetu in adversarios invehi, praesertim vero a trans latis di conui modis, quos Stoici in deliciis hab bant, abhorrere. XXI. Nescimus autem, lacuna interveniento, quomodo ad Divinationem col. lv. tollendam animum intendat. Corte quidem Herculis sabulam indicat, qui tristissimam morio in Oppellit, quia ignortivit tunicam sibi a Deianira missam votionato Centauri sanguiue suisse insectam. Quo ex argumento eruere Videtur , Divinationem vel ipsis Semideis negatam fuisse , ipsisque nullam iidiutisso utilitatem. Illam tantum Divinationem admittit , qua naturalibus significationibus Observatis is quodvis os soluper satidicum hominibus fiat D propter hanc cognitionem: quaceiunque enim a prodigiosis significationibus
12쪽
n sino Divinaiiono eduntur caetera enim quid prodest non esse occulta ), es Deilo praodicuntur D. XXII. Porgit ea omnia Diis abiudicare , quae noxia sunt , qua quo
col. v. mortalibus propter ipsorum successionem obveniunt. Ubi illam Epietiri do ctrinain indicare videtur , qua mala universa, ipsa tuo mors a neces5aria rorum successione ropctuntur ; siquidem ea putabantur idcirco a natura comparari. , ut gonorationi praetereunti altera succederet. Quaro subiun ii dies nequo alii quidem Dii deficiunt, alii vero vigescunt ; sed omni s Dii,
D Omnesquo Deae infinitam vilao diuturnitatem habent: neque in sopientiaon studio , Doquo in perficiendis universis animi bonis distinentur, sod v v luptatibus incorruptibilibus heantur M. XXIII. Ut autem ab stoicorum argumentationibus seso ex triret, qui Col. VI. Deos sanguino ex Epicuri sententia concretos, sanguinis ipsius incommodis,gi eorruptioni subiiciendos necessario soro dictitabant, Metrodori condiscipuli sui auctoritatem in medio ponit. Is enim sanuuiuem Deorum talom osso negabat, qualis in nobis est, eisque adsectionibus purgabat, quae corrum-pondae animae quam corpoream , et mortalem Epicurus praedicaverat )aptas essent. Neque ah anima ipsa voluntatis actus , atque omnem ad restum sciendas, tum agendas conatum pondore putat; imino id prorsus i ridet; sod Magistri sontentiam sequutus omnes animi sensus, adsectiones, adpetitus , ipsam quo voluntatem a corpore indita animae opinatur. Deos itaquo omnibus sanguinis nostri malis liberatos ita constituit, ut v habeantu vicissitudines omnium gaudiorum, quia aliqua desciunt, reliqua perina n noni, sod nulla harum vicissitudinum iis invitis contingat. Quapropter B dum sine ira omnia crimina absolvunt, et per suam troiaquillitat otii menton semper placata fruuntur; in perficienda omnium virtutum manifestationood. VII. D socuri sese cxercent B quum pti sint potestate praediti, ut univorsa solicitati comparandas Opportuna sibi administrent, et quaecumque voluerint, aus qualitur. Quaro iis eupiditatibus immunes sunt, quae hominos torquero solent,
quaeque, ut plurimum, minimo sunt naturales. His itaque amotis , magnum vitae bonum Diis adsciscitur, praesertim quia circa, aes, per terrenas res nullum bonum nane iscuntur, et sino his omnia habent in sua potostato. Si onim homines non idcirco infelices sunt, quod ea nesciant, quae nullam utilitatem praebent , ex. gr. quot suctus Deucalionis Daviculam insociati fuerint; multo minus Deorum hoatitudo laedetur, quod nesciant, aut non habeant ros humanas. Ita scilicet opinari Epicuroum hominem non miramur. XXIV Stoicos deinde rostitat, quod sato Deum subiiciant, quom omnia col. Vul. sacere, et noscero solentur. Hanc praecipuo solaientiam putat Dei potestati et Notioni advorsam, qua Stoici eum negant posse cunctos homines sapientes et felices roditoro, et omne malum averruncaro. Evortit profecto Dei notionem
Chrysippus, dum is in Libris do Divinati no dicit Deum non posse omnian scire, quia nec Omnia habet D. Atque heic Stoicorum vafritiem tangit, qua dum Dei nomen proserunt, vulgi mors omnipotentiam ei tribuunt, et populi aures huiusmodi loquutione mulcent; sed suis dogmatis Demn omnis lentem non esse demonstrant. Enia vero sato Stoico semel admisso, Dolomnipotentia prorsus ovanescit : ac si natura agnoscatur , uti Stoicis placuit, perscctionis minimo capax, et malis necessario subiecta, Deique potentia ad illam persciendam prorsus inopia ; ipsum Omnipotcnt om quomodo agnoscamus, Philodemus iuro moritoquo ignoraro so dicit. Ita igitur concludit duas disquisition os, alteram scilicol do Deorum membris, cuius in Col. i II. Occurrunt primordia; alioram de exorcitatione et potestato Deorum, quam adversus Chrysippum huc usque pertractavit; utramque vero uti contitiuum
13쪽
eonimentarium, aut excursum so lucubrasso latetur, ut lucem argumonto, de quo agitur, posset asserro. XXV. Denuo adversus Chrysippum insurgit, qui Montem Divinam ess immortalem docuit, varios autem mundi partes, quas otia in Deos vocabat, morti obnoxias tion dissitobatur. Is nimirum autumabat D pro nonnullis robus D quidem Deos esse aquam, pro aliis aerem, ac torram, et hoc quid om in v Diis esso animalium, hoc autem plantarum, et lapidum. Pro ista doetrinan maxime nccesso est, ut nonnullis Diis quidein duratio finiti remporis D aliis vero aeterna sit ; quos oportet nullum , ne minimo quidem , exitiin prinoi pium incurrere. Ut enim omnia aliquam haboni durationem, mul- ,, iasque res , quae ad ea servanda simul operantur ; ita ei rea Deum , , quamdiu propriam speciem, et vim, et immortalitatem, et alia eius naim a rao coniuncta non habet, communis ipsius notio minimo suppeditatur D. XXVI. A Deorum durationo ad ipsorum sodom investigandam gradum facit; et primo quidem varias Philosophorum sontentias memorat; deindo Stoicos insectatur, qui Dcos Astris modo circumponebant , modo inser halat. Adcipe, lector, Auctoris sermonem: D a nonnullis oni in expedite, eth sacile in coelis intolliguntur rogiones ipsius Dei, rerumque ad eum per- D tinentium; at quo ab illis non comparantur Doliones purae; aliquid enimn puerilo dicunt, quum moras etiam exhibeant semper imaginationes. Aliin vero circa terram rorum minimo convenientium opinationibus se foedant, v et do ipsis utiquo distantiis oreant; at tuo eum principiis diversis ab iis,n qua o spectantur, miscent, et confundunt aliquando cognomines naturas; coI. Ix D ut in eadem distantia, in qua sol, et Luna spectantur, Sol, et Luna rora ipsa sint: quemadmodum in una Oadonaquo nd parentia plures varii colores v incidunt; uti quum ipsissimum sit speculum, eiusque repraesentatio; sDon culum quidem prorsus parvum, repraesontatio vorti magna adparet. In nacra autem ipsa re id dicimus, aliquando non om nona distantiam dividendam D efiso per numerum ; quoniam ad aliud quidem illa , ad aliud vero hien refertur. Habent profecto Astra extincti nem, et incensionem; non nutein D etitorem otiam singulorum Astrorum animadvertimus; et ro vera animad-n vertuntur colores adparentiae, quia, scilicet, simul utrumque eonsideramus. D Atque ex parto dicendum est, nos de eadem distantia notionem omnino v imperfectam habere. Quamobrem Deos Astris nee cireumpositos , nec in-n sertos dic re oportet: nequo enim consentaneum est putaro Deos in man teriam esse proiectos, uti roetum non est dicero eos proiectos esse in hasce D res adeo parvas: sed oportet collocaro in regione, quae superior est, nonn in ea, quae intermedia ost. Quaro admittendum non est complicationes voln maxime seri harum rerum, quac separandae sunt; ac Deos una cum Astrisu in orbem agi, hisque subiici: sed quum aliquis eorum , quantum V aluerit,n soporno, vel inferno discesserit, intermedium spatium praetergressus; alios D Brito, vel retro considonios, locumque interpositum reliquit. Quando igiturn ipsorum D sodes nec Coelum, nec sidora, nec terra sunt; non alibi cos, quam in Intermundiis eonlocandos censet Epicurus , eiusque Secta. Quod quidem ut confirmet, ipsos procul a ruinis, quao Golo, ac torrao imminent, distare dOeet, Do timore concutiantur. v Non enim iorrori utiquo Deum pron aliqua ro dixit Apollodorus; atque ipsum longo abosso ab iis, quae apud D nos gonoraudi, ac disscit vendi vim habent, no his commixtus ab immorta- v litato adsoquenda impediatur. Deum enim ab iis, quao inter so colliduntur,n impedimentis longo sacessero oportet. Pro Oadom autona distantia ad ea , a quac communiter generantur, et dissolvuntur in natura, nullum Deorumn revertentem effutiro par erat, sed nee etiam quod ex aliquibus auimalibus coi. X.
14쪽
υ prolom et ipso Deus gignat. Nimirum ob ea, quae modo dicta sunt, otiam
D recto so hahot, ut honor mus, venoromurque istace Numina, et quidemn magis quam simulacra a nobis facta, et Novos Deos; quia res votores sola D per connectuntur eum rebus omui veneratione dignis; DOvae autem non 2 item D.
XXVII. Iam voro ut deridiculam illam Stoicorum opinion m , qua Deos
Astris inditos esse putabant, atque cum iisdem rotari, et circumvolvi, ut o hitae cortis temporibus rito consciantur, magis magisque resultat, subdit: M Noquo enim putandum ost eos Dullam aliam occupatiotiem haboro, quamn per infinitas vias et loca iro, et redire, nusquam quiescentes; elouim aut
D est in via semper beatus is, qui vagatur prandii quiete carens, aut iii is mohilos Dii eonsondi sunt v. XXVIII. Despicii subindo subellas vulgo receptas, ac Stoicis fortasso gratas , quibus certamina Deorum evulgultantur. D Nequo certa Nou , inquit, v aliquid, aut suidpiam huiusmodi ad eos pertinere concipitur a simulquon illis nequo indigentia, at tuo secundum ipsam naturam neque labor ineidit D;εod gerrao gormanae sunt, quae hac do redo ipsis narrantur. n Etenim ex sulsis opinati Onthus portamen ad Deum perii noro concipitur , quemadmodum D eortamina Phoobo Paeoni instituerunt. Atque ita in aliis at tuo aliis pro aliis at tuo aliis principiis, qua D noque Extant, neque ratione concipiuntur,u caeterae ros circa singulos Deos salsao sunt, neque unum quidem re vora
D tactum est. Atque id ipsum pariter dicondum est de certamino; quemai n modum nos, et de tali vivendi gonero, quia etiam motum habet, diximus D. Ut adlatis autem argumentis aliud adiiciat, quo probet Deos cum Astris mitinime volui; hoe addit, quod si Astra ossent a Diis animata, simulque moverentur; Iaii, et Astra unam substantiam, unum situm haherent; quo ma modum Epicuroi substantiam animae, et corporis humani unam, eum dona quoesso robantur. Quum vero talis Deorum, et Siderum similitudo absurda sit; Stoicorum sontontiam explodendam concludit. XXIX. Instat porro nova argumentatione, ut demonstret Deos Astris insertos Astrorum vicissitudinibus fore obnoxios, suasque proprietatos, qua osumpor eaedem consistero debent, esse amissuros. Inquit enim: n Quin etiam D secundum expositam rationem huiusinodi Deus vicissitudinibus obnoxius, col. xl. D duin iisdem proprietatibus constat , eontinuit aliarum rerum naturam in D temporibus ad ros genitas portition tibias. Est enim quispiam torminis et D cumscriptus, in quantum eius elementa spatiuin pra scriptum non excedunt; B loea vero, quae in hoc spatio distincta tu partes sunt, partite modo illa, D modo ista contingero debet, ut unitatos etiam ex ipsis olem ntis constantes D moveri Deilo coneipiantur; neque onim condensationis divisione solidum, D aut alia motus ditscultati subiacore in loco nos, uti deceptoros, negamus. v Adfriuant autem Stoici existimandum esse Deos ipsos omnino non consin stere; scd nos, qui solidi manomus, ne quo mavero, noquo moveri, ut illi a dicunt, utiquo possemus, nisi Deorum aliquis solidus subesset v. XXX. Ut autem evincat id omnino salsum esse, ot absurdum, protinus
subiungit: v Si quis otii in Doum fingot participem solidi, uti illud regentem,n et moventem, qualem re vera fugit; quomodo Deus noscit imminuere do- seelisus rerum, quae in sublimi sunt, molestos; quando natura fert con- D erotiones ac densitates continuas contra so ipsam 2 Si autem ipsum omninon otiosum, qualis et ipse est, stiget, et simul aia solido; etiam hanc sente a
n liam nequaquam multi comprobarunt; quisquis enim haec dicit, irridetur; D siquidem absurdam esse eius opinionem, et systoma, omnes facile agnu
15쪽
XXXI. Progreditur dein do ad inv stigandam Deoium supollertilem, inquiens: D si enim inultis ex caussis nullam etiam supellcctilem possedit, quia Μ nulla re indiget aliquando Deus; cogitandum non ost eum aliquam osten-Μ laro, perinde ac si haberet. Si vom amat Deus ibi tum loetos, tum re u liqua, quae nobis praebent utilitates, utpote nobis quidem abunde suppo-χ tentia, Diis vero in ius nitis rebus ad salutem necessariis descientia; Oportet,
D ut eorum, quoad potest, ipso sibi Minister sit. At enim do his iam aliquid
v otiatra supra dictum est D. .
XXXII. Mox longiorem de Doorum somno sermonem instituit his usus Coi. XV. verbis. Nunc autem censendum ost nos incidere in aliquos , ut aliquosv teneamus. Ahsurdum enim esso facile agnoscitur, quia nova partium ordi- v natio in Solum statu si circa animalia, eo quo multam ha hol cum morte M ad si nil alem quam ob eausam Ptiam de atii inoruin corruptione non im- v prohahilo conscitur argumcntum deductum ex eo, quod Somnus partesti animae dissolvat); inde Dolim non longe abesso, quiriti non pertingat quo-n quo ad compaguin dissolutioni m. Si vero otiam Deo dormienti Somnian ad pononda essent, uti prodieto etiam consentansum videri posset; limon dum D foret, uo Somnia animi perturbati nos similes illis, quas dormiens Sapientis N animus patitur, eON sequerentur B. Quum enim ex Epicuri doctrina somnum necessario sequantur Insomnia , Eaquo frequentor vel ipsorum Sapientium animos perturbent; non temere argumentari Philodemus si hi videtur, ubi
itido decliicit Deum non posse dormire ; ne Insomniis territus , uti viris illis idem iidolia contingit , beatitudinem tantisper amittat. Etenim subiicit ru Mento concipimus Omnem securitatem esse Deo, quippe qui terrorem non ,, palitur. Non enim laborare eum in negotiis quispiam existimat, sed con- ω tinenter vigilaro per ueternam, et quipium vitam. Quare obnoxius non est M indignis mutationibus tum ad instituendam, tum ad comparandam vitae a rationem necessariis, quas animantibus immortalibus, et alias proprietates v habentibus minimo congruunt. Quoniam vero Somnus in Diis miniine oston- is ditur; non utique, vel por minimum tempus, illis contingere poterit, ut
B amisso Omni sensus vigoro torpescant v
XXXIII. Paucis vero interpositis , quae infesta abripuit laeuua , Zenonis illius , cuius doctrinam in hoc Tractatu exponendam susceperat ,
sentcntiam non abs re huc iniicit. D Zeno autem, iliquit, variis ex causis D censet Somnum capere non esse idem, ac Somno indigero: idcirco transfortes ipsos Deos ad eum capion dum, et d non capiendum, et uliquo non in-n digere transfert ad alterutrum 1 sed tamen censet ad incorruptionein ferro D Somnum non longissimo amandatum, ad corruptionein Vero Somnum c
D haerontem, neque hunc vero valde. Id autem ipsum incredibile esse patet, v quod scilicet illud quidom ad incorruptionem sorat, hoc vero ad dissolu- co . XΠLM tionem: nisi talem intelligeret Sotianum, seu aliquam adsectionem similem v illi, quam aliquando patimur quiescentes quidem , sed nondum proprieti dormientes: quod utiquo nequo languorem excludit. Id autem hoc locon adcuratius statuere licebit v.
XXXIV. Et quoniam Somni originem a cibo repetebant Epicurei, aliqua de Deorum etho adnectit Philostomus, quas ita se habent. M Quia enim ad
n ei hi digestionem Somnum adcommodatum esse docet Antiphanos, utique D ab nostra sententia recedero non cogimur, quum videamus nihil in Coelo D esso, quod a multo temporo digestiones sit excepturum. Quando vero ci-
ω bum certis sualitatibus praeditum intolligamus; aliquid sollicet eogitantes, B quod et ab hisce omnibus omnino Diis sumatur, si subtilo, et veluti totus D succus, et adpositum sit; quodquo non quasi plurima praeparatione con-
16쪽
D liciatur , neque luctum, aut adhortationes ministrantibus inserat, nequati quam huiusmodi opinionem absurdam dicimus. Quare si ipso cibus, et cara quac sequunt De Oh naturae vicissitudinem, in Diis cogitantur; quid opusu Ost, quum d obeat eorum qualitas constanter servari, ut tantum quies huic , qualitati consentanea, si fieri possit, deseratur 2 Cogitandum est autom oxn Hormarchi, et Pythoclis sententia esse tabernacula, et circumpositos Deos: D sin minus, neque eos huiusmodi animalia reputabimus, qualia osso iam D consensimus; quemadmodum nequo piscis censetur esse, qui non indiget B aqua, nequo avis, quae non indiget alis ad volutum, Dequo currus, aut
v alia huiusmodi, quae non indigent rotis D. XXXV. Postquam igitur do Doorum conviviis haec statuit, ad eorum loquolam transit Philodomus; convivium enim sine conloquio apud veturos, et praesertim apud Epicureos celebrari non poterati Diis itaque quiliti l quelam eoncedat: respirationem, pulmonum dilatationem , et calorona his vortiis impertitur noquo dicendum est formonem, aut sonum prosorri abra aliquo, qui respiratione non indigeat; sicuti nequo dicendum ost huneis sibi non vindiearo pulmonis dilatationem , et, qui indo sequitur, calti
D rem. Voco autem Docis uti, qua o mutuo audiatur, dicetidum est; non D enim eos feliciores, et molestiae immuniores cogitabimus, inquii stili en Zeno a si ipsos non habentes vocem, Doque mutuo loquontes, sed inutis v hominibus similes eogitabimus. Bo enim vera quum voce utamur nos , D Hembris ad loquendum destinatis mutilati non sumus : Deos vero auti, mutilatos, aut in hoc dissimiles nobis dicero non licet; uti nequo habet sen tes aliud quidpiam, quod sermonem impediat; sed eos supra omnem pro-D Litatem eligentes etiam cum aliis, qui probis viris similes sunt, conloquiumn in ossabili ipsos voluptato prosundetis D. XXXVI. Audet subinde in Deoruin concilia sese ingorem, eorumque idioma, quodnam sit, nobis prodoro; sed paucis so expedit. Inquit nimirum: D Et per Iovem censendum est eos Graeca uti lingua, aut parum indo di
n codore: virtutes vero una cum sermotio, et in disputando scientiam, et
v prudentiam Sapientium retinero. Eteni in ipsi dirutitur uti voethus, quae v articulationibus non valde disserunt a Graecis ; atque lantummodo D D vimus genitos fuisse Deos Graoca lingua utentes. Quandoquidem otiam is singuli Dii ab aliis mutuo in conloquondo voluptatem sibi eomparant; quid B utique prohibet, ipsos propriis virtutibus innutritos ad suam samiliaritatemti admittero Deos sibi similes, non autom omne id quod tantum alionum est, D quantum propter Primitivam originem fuit, scilicet homines pes XVlΙ. Bis ita expeditis ad totius operis conclusion in procedit rn Quum igitur haec brevitor tractata sint, quid utiquo adhuc sermonem v do robus iam expositis ulterius protrahamus 2 Quapropter hoc pro corto D statuimus: videlicet quaedam oportet quaerore, et definire do Diis; quaon dam vero nec quaerores, nee defintro, peculiari distinctione ipsa colligonios,
D ut etiam Sapientium ea, quao Oportet, deducentium sontentiae admittan-n tur D. Igitur ut aliquo exemplo probot non posse do Diis omnia invostigari, et sufficere nobis pauca, quae coniecturas adsequi possumus, quum ah illis et natura, et loco simus romotissimi; ita omnino sermianem contexere videtur: satis ostendimus, quod ii B cibo utantur; interea minimo novimus, B quae, et qualos sint eorum Deoruin constitutiones circa cibum, tum porn membra distribuendum, tum ad egostiones devenientem; etiamsi temore χ admittamus, quod Dii et efformationes, si generatim nutritiones per vitales v viros excipiant, exigant quo, ea etiam, qnao ad singulas partes spoctant ad
D se trahontos. Superi igitur svituperantes alia deliramenta illorum, qui ila
17쪽
es scripsorunt, uti ot ipsa Deormn natura abhorrebat t servantur, et servatin sunt, et Servabuntur Por omno omnino tempus: atque ipsi sibi suppedi-χ tablint convelatentia omnia, quae mento quia ona concipiuntur, sub sensus M autem non cadunt, uti cadunt Oa, quae sutit in animalibus. Atquo do Deo D cogitondum non est, quodcumquo pertinet ad animantia omnia, et ad ea, D quae hisco similia sunt; neque onim Ohnoxius utique est praedictis robus D.
XXXVIII. Postremo illud praotoroundum uoti est, hane Papyrum Notis quam plurimis redundaro, quas ad Graecam Palae graphiam illustrandam, T hula adposita, dolineandas odendasque euravimus. Ibi lector perspiciet novem ad osse com niata εcribendi, ut Petri Λntesignatii locutione utamur; quaedam
enim sunt litiorariam, quaedam vero υoctiva con en inti. His porro non ultra latentibus, magna ex parte ruunt eruditorum conlocturae de recontiori huiu
modi Notarum inventione; quas vide, si lubet, apud Montiaueon, Palaeo-Wvh. Graec. Lib. V. Cap. I. Hormann. IIug. De Prima scribendi Orig. Cap XVIII. Notioeati Tratio G Diplomat. , Part. II. Sect. IV. Chap. 9. et apud nostrum Ianuarium Xystum, Indirixeto per Ia Ie ria Graeci, pag. i55, et seqq. Napoli a 58. Adcodunt in paclom Tabula Notae aes mar Dines , quae Periodorum aut caueitum dioisionibus subiiciuntur, ut puncti sinalis vicem gerant; vel sententiam griaviorem, et notatu dignatii in periodo contoniam indieont. Donique in huius libri fino, uti ot eaotororum Philo- domi operum occurrit Sigia Auctoris nomen indicans, cui respondero soletalia cxtorius signata, de qua celehro est illud Ovidii: Indicet ut nomen Lilem scripta metim. Onao utiquo Oinnia in hoc Volumino oxplanata Don iniucundam, noe inutiloni oruditis lectionem exhibitura conlidimus. XXXIX. Quaeret soriasso quispiam, num ex liniusmodi delira montis aliquam Christiana lieligiti utilitatem sit pereeptura rio quidem sic existimo, sic tondo, sic ingonue ac libero profitebor, mirum in moduin ea confirmari, quae
de Divinao Bevolationis neeossitato non modo recentiores, sed veteres etiam
Eoclesiao scriptores docuerunt. Ut onian ex gravissimis Philosophorum do Dei natura dissidi in argumenta eruerunt, ut humanae rationis imboeillitatem ad veram noligi nona sibi eonstituendam comprobaroni; Dei quo revolantis honitati adreptum retulerunt, quod vel ipsi pueri apud nos iacile et certo de Deo, iusque operibus tanta cogi Oscant, quanta nec post multas disputationes, et cum plurium errorum admixtione magni etiam nominis Philosophi intellex runt. Vido Clomont. Alexandr. iu Pro repl. Cap. V. ot Gram. L. I. Cap. II. et 33. Iustin. Cohoria . au Griaec. D. 3. s. A DIU. I l. n. Io. et i 5. Minutium Felicem in Octaoto pag. 34. et seqq. , tum pag. 35O. LMil. Balao. 167u, Tatian.
E sob. Fra Fari. Han L Lib. III. Cap. 6. et seqq. Theodoret. Therapetit. Orat. II III. IV. et V. Lactant. Di m Instis. Lib. II. Cap. uo. et Lib. III. Cap. II. et seqq. Tertullian. Apologet. Cap. XLVI. et seqq. Theophil. AustiIobc. Lib. II. n. 4. et seqq. Quum enim Philodemus tum Stoicos , tum
Epicureos hac do ro in oppositos errores incidisse, et pari cursu, tametsi dispari exitu, a veritato aberrasse Reic nobis ostendat; quis umquam negabit Divino Verbo nos debere, quod in medio, ubi veritas virtusque est, consistamus , atquc discussa errorum ea ligino admirabile Fidei lumon conviciamus ΤXL. Praeterea honevolis nostri voluminis lectoribus patobit, illud Philosophiae munus a Deo domandatum suisso, ut homines ad rociam Dei cognitionem perducer es, Clem. AleX. AIrom. Lib. VI. Cap. q. oamque praeolam quamdam
eruditionem juisse iis , qui Fidei per demonstrationem jrtietum colligians
18쪽
iis in uiti. L. I. p. 282. Lutet. Parisior. 364 l. philosophorum autem vilio laetum esse, ut EDanescentes in cogi rationibtis suis es Rom. I. ui.) talia effutirent , qtias ab aliis rosia tarentur. Quo i quidem nos in hoc Dis Dii, Traelatu ohsorvamus, lihi Doritas interdum, corVite nasum, pliam ah inritis sectoribus erumpia, ut ait Lactantius Di rin. Insti . L. I l. e. r. Tum holedum Philosophi in rosellotidis advorsariorum erroribus soliciores, quam in veritate statuenda osso cornuntur; miram Dci providentiam, quae Graecos ad expoeiandum vorao Boligionis Magistrum adducebat , et quodammodo incitabat, agnoscimus, atque admiramur. Denique haee s eundam Christiano homini oruditionis seget om parahunt, qui agnitas ab impiis philosophis umritates iram a m ah iniustis detentoribtis, ut ait Augustinus, sibi in obsequium Fidei vindieat; ipsosque eorum errores ah aliis pariter errantibus reiectos ut verae Beligionis triumphum censet, et plaudenti populo ostondit.