장음표시 사용
41쪽
rartim esse. me id, qtiod ne intelli qtii rim polost, miAi essa perstimum e eodo mihi is ortim adumbratortim Deorum tin amenta, citia formas. Cie. um ML Deor. I. n. u5, 26, 2 . Iun. s. et M'. αντι νε ιν. . Raro quidem occurrit haec vox, sed elementorum vestigia, et sensus non aliam requirunt. Est autem α pravist id, quod eoici nutio phalens opponime. Noli . Laristi Vide Balsor. ad Cleom. u66. Kall. M Ss. Ea porro erat inter Epicureos, et Stoicos praeeiptia eontroversia, quod hi quidem a o potissimum evidentiam desumerent, illi autem tantum a sensibus, et phranicis . Qu propior Stoici πω vino potius, quam e- ιενcis, Epitrei vero σας oiarama ν . et ipxoc sua δργματα reserebant ac pia : λεγει ό Emae ρυ κριτημα τυ αλ ειας ινα σας modistis. Unde facile stiebat et illud:
vitit m eoa , qui diatine rati ra utit m ex Misia phari mirae easa Mem , aliqtia νερον iratia , pro tererasiavid non possinι separato opinion m tib ooid min. Lib. II. A ses. Logis. Met. 63. Consulo etiam, si libet, s et. s. et I 85, tum Lila I. secti 2o5. tum Plutareti. Da PDeilia Hi&-shor. Lila IV. mp. q. et Luctetium Lib. IV. v. 48o. et seqq. At vero Stoici, tantum in sensibilibus retim, sensuq veritatis mini ima
quattis ille, quem Tullius, Stoicorum veluti patronum, loviensem inducit, at omnes aenatis, inquit. orant Oisi, ut Epicuri ratio Meet, tum deniqua poterit ianquies eo nari ει percipi. Otios qui tontini, ol nihil possa porcipi dictini, ii remolia aenaiatis , ne idipsum quidem sae dira possunt, quori in omne Priarior a tib Ia cognitione, et acientia , Duiliar omnia riatio et inmo Gmn Q, M sertim xeren - m. D. M. Lib. I. α 64. At vero Philodemus, qui Epicureorum paries tuetur, in phra tramia, seu in adscirent tis perreptiona totam reponit πισπιν, Λαι βερα-χπα , κα ροσιν in tiM, sciam, Irmi at m, elitidierum O.HIntia, Di ait Plutarelaus Ado ratis Colot n pag. I a 3. T. II. Opp. F tinere. I 599. Non aliam itaque ob caussam ipse Stoicorum plaetium o -- αντι νει- δημα nuneupat, ει nequaquram assa boniam adfirmat; quia Sio iei res sensitius non vi tironias, immo esuuiarias admittebant; euiusmodi est Deus, et
anima humana, quibus hi eorpoream et sensitius subiectam formam rectis i me noxabant. Lin. IO. et seq. 6n απροαιρετ . Si απη-μσια vertitur tem ritas, quid prohibet σα απρο εισα uorus m riarici , soti nnu eonsi, mitia Propositionas , utut parum saveant exempla hae tonuq a lia xi e graphiseollet iap lae, pieti sortasse Philodemus ad Paradoxa, quibus Stoici plus aequo delectabantur: quaeque I tilialius testatur mamisco primo linei, consido Ira minia ν probari. Do F . L. IV. G 19. g. 55. Eadem inimpinasti omni5tis ad pollat Sonoeci Epist. LXXXI, et ali hi quaa no optriri quidem, notitim credi satini. Da
n. ant. MF. α IIL Immo ipsi Stoici suarum sententiarum timeritialem agnoscebant: ιυ ιυM M δι μναι
ira niuartim , si frigidarum pro allioniam classem amandabant, ait Plutarchus T. I i. p. I o. Is etiam in Libro Ilis. Σ - Ε,αιφώματα , et in altero Περι σων Καν- Eν - πρα πως Στωικ- totus in hoe est, ut Stoicorum a Murda colligat, et contemnenda demonstret. Non immerito igitur huiuamodi vicies in nuneupat Philodemus σα α Οαρ-
45쪽
Non modo enim dicit Doum osso ev. v.
animal perseetum. atque aeternum, Noranturquet intelligens; sed etiam habere ex ino alitiae Minductione necessitates animalibus in Consentaneas, uti sonsionem. Mors autem, quae ad animalia pertinet, et alia huiusmodi, et rursus quaedam, cruae secundum Stoicos auso- runt felicitatem, et doloris tolerantia repugnant, quom admodum et qucto Sunt contra uaturam. At illud intolloetu difficito e5t, non omnes ipsos Deos mutuo ami eos fieri , quatenus altor ab altero utilitates adsequitur; quas nisi adciperent, non utique ossent in selicitato po secti. Dicero autem sas est, no in hoc quidem eos esse impediendos ab amicitia inter so ineunda. Noquo nim saecula, quae Proseruntur , iuventutem persectam, ot selicit
46쪽
Lin. I. et seq. iamnν κ. r. x. . Ilariolando lisee praeposuimi , et Oetera hiatibus implendis inierimus. non modo sonsum, et verborum ψανα obsorvantes, sed rationis etiam δημαπα presso Pede persequuti.
intili sens. Laert. L. VII. segm. 14 . Eadem ea rationis doctrina et leuii Balbus apud Qecronem: aviae quummum assa DPMm eerra notiano ranami semesantiramtia , primiam ut ais animans , Minda tit in omni tam nihia eo ait pra stantivis. De Natum mori Lib. II. n. 1'. Antipater , et ipse Stoieus, idem Meet a pnd Plutarchiam De Mois. A P. T. II. p. IO5I. Lin. 5. tin ρ ασω ν κ. x ). Sensionem Deo tribuebant stoici, quem et ipsum Mundum esse reiantur: Ita essetfur, ait Baltius apitii Tullium, an rantem sensus. m ntis, metonia Mundum Maa es stem evtio rationa Deum osse ruti vestim conritidistin D a Deor. Lib. II. n. sne. Porro ultius 4-ntas, quas hola instauravimus, fortasse Phil domus retulit ad nutritionem, meteramus operationes, quae nobis, et tirutis remmunes sunt. Ac de nutritione quidem Stoicorum senion lici stat Deos alimento egere. Ait enim
p. IO5 a. Si oniin Deuη animal rat: uti animal agat, et patiatur, oporteti Noe vero cotisequens Philodom non probatur , qui Epieuri doctrina institutus, Deum animal quidem esse, sed omnibus caeterorum animalium inoriimnodis liberum arbitrabatur. Vide Laertium Lib. A. segm. I 25. Lin. 4. 'o δε Θανα- x. x . Quorsum respiciat Philodemus, animadverte. X mωπα ... αδνα ωaσα
Viria Boram. Praeeiptio Zeno hominis snem eonvbat, secundum virtutem vivere: Zννων ε Σα κα πιλα ειτω , - κατ' a 'γ ζην. Clemens Alex. Ommat. L. II. cap. 2I. Pag. 496. Oxon. I 15. Eodem prorsus re Hilii omium, quod uti hominis finem a Zenone traditum narrant Laerti L. VII sem. 8ο. et Stoboeus in
beatitudinem anserant, et perturbationem, infelicitatis causam, in animum induranti Naec autem ineommoda Diis adesse, tum sititilae, tum ipsa sini riam dogmata suadebant, praesertim quod sato subiicerentur, nee suo libitu orbem regero, et suci omnia administrare possenti Philodemum itaque huiusmodi absurda heioreeensentem non temere legisse videbimur. Lin. 6. et seq. α νβ-ς. x uestituimus hoe vortium , quod animadvertimus saepe ab Epicuro adhiberi, et indo totam selieitatis eversionem repeti. Vide eius Epistolam ad Menoeeeum, et Rialias Sen ruina apud Laertium Lib. X. segna. Ius. 149. et allia. Lin. 8. et seqq. Axχα - - δεω α λ. o. Quae sequuntur , Partim adhue in aera Vola conspicua, partim rescis, non improbabit, quisquis in memoriam tantisper revomuirit Deorum rixas, iurgia, discordias et praelia a pistis, et praesertim ali eorum Patre in hello Troiano enarrata. At vero in id Zeno, ei quoad elae enixius inelambebant, ut arcanos sabularum sorsus explanarent; ae subindo rationes adferrent, quibus non omnes Dii Deaequo inter se iura amicitiae sarcis tecta servarent. Audiatur Balbus: Magnam a eo te motis iam, ac minima nocessariam Zano primus, post cieanthea, cloinde Chrysippus, eommonti artim inhia rarum reddere ration m , et Uoeagtilarum , cur quidque ieri ci εI sim sit , eramaa exHiccio Ge. De ML Deor. Lib. Ill. n. v. En igitur, quo reserendum est τα δυσαδερν, sive illud vertas in ea ,sive Bathum sequens intelligas moroseum. Dissesso enim, et mo atram est . uti Noster advertit, explicare, eur non omnes Dii amicitiae vinculo socientur, nee mutua amicitiae auxilia experiantur; quum ad per- seciam sibi beatitatem eomparandam ea negligere non debeant.
Iun. I x. et seqq. EAστι δε, α λ . Quod amicitia colenda sit a Diis, probat Philodomus ab is,
Stoicorum , qui an e la nupor memorata iis adtribuebant, do 'triua : siquidem araeetim neque perpetuae vigorem iuventutis . neque solicitatom ita comparare poterant , ut amieitiae subsidiis minime indigorem aut ad ipsam inelandam impedirentur. Caeteriam amicitiao commoda numqtiam esse contemnenda tradiderat Epicurus, qui et suo id exemplo protiaverat. Laert. L. .X. segni. Io. Illud praecipue discipulos edocuit: iam is χαριν ἔξ ιν εαν σοφω φιλωs κω παρωκn , και απουσιν ωα- , gratiam amicia praeaenιιhua a quo rac Masentibus Robim 'tim ansiensem solum. Ibid. segm. II 8. κου ἰαψ ολω πηι τε: νῆσBαι, et pro timi
49쪽
reiectis vanis opinioni- CAP. V. hus ncquaquam utilibus, Cogna- Quo. smara D tio ad quotidianam consuetudi, nem omnes adsectiones inclinat. φε inuti
Nequo enim fieri potest, ut Dii,
quum cognationem habeant, omnigena Communione Careant. Quo
niam vero etiam id ita so habet in nobis, qui infirmi sumus, et amia citiae utique actu indigemus; nonno erit etiam in Diis, quibus non eo venit, uti Mortalos passim agunt, disponere res ad aliquid sibi ne-eessarium inexplebili anxietate, non impartiri, non gratificari Τ Quamobrem dicendum quidem non est Deos quaedam sibi propria cum aliis, quasi eorum inopia laborantibus mutuo communicare; omnes enim etiam sibi sussiciunt, ut abs Iutissimam voluptatem nanciscanintur omnino: sed verisimile est eos Per communem inutuamquo bono rum suorum largitionem pulchra prorsus dovinciri amicitia.
50쪽
Lin. a. v -ὼν κ. x ). Magistri sui loquutione usum suisso Philodemum autumamus. Is enim in
serit Nostre, quia eius Magister εκ σω, κενων λειον, eae inanilua opinioniatis, infelicitatis originem dedit Cendam sanxerat. Diem tuid. ωgm. 144 .Lin. v. et seqq. uox in x. λ). Semel atque it rum habes hanc xorem in eadem pagella; eamque reperies in Epieura Epysiola ad PFili lem, uti logimus Laert. L. X. sex m. I 5. - - - σιν γλαγεν ora tis o σωτn mumia , ubi perperam Gassondus, et Meiliomius legerunt i dis , verteruntque alter momorum au id pra se in m eonvisantium, alter vero tit morum consensti inci me, tit Me scir. Perperam, inquam: siquidem eιλα in Pr atomos singi non poterat. Haud temore itaquo Sehi, i dors GHMAiaeh-Donsuefi s mori. δε. Meiliamianam tertionem emendandam esse suspiratus est: sed suspiaeionem suam miris inproba Pt, si nuperam Philodemi dictionem prae oeuli, habui OL i iti, opponitur σ3 αλλ lis et, quae pariter apud Epicurum logitur Laerti L. L. sogna. Ios. DLi otiam Latios Q, os κυλ e σα αλ ψυλα, sogm. 354. Ilaec autem omnia non ad ramisitiram, vel inimicitiam reseruntur: sed ad res inanimas, quao materiam hal, ni aut cognatam eiusdemque generis, aut alienam generisquo diaversi. Noti absimili plano sensu habes eta σε δερν apud Plutarchum. Iun. s. et seq. προσλ - - πραtain os φιλιας ). Talem lectionem haud respuet, qui meminerit Epi leurum sanxisso ση, φιλιαν δια τυ , ramieiritim ustis Wiatia conciaturi. Laert. Lib. X. sm m. luci Ipso enim scipionii indixit amicum sibi comparandum , ut haseas, qui aut iamro citi idocii, acie isti in Oin In eo iocles, et inopi Senec. Epist IX. Imnio adfirmare solobat, tiste Torquato, omnium seram qnna ad binnt oiυρι, m Sapion Ira eompararit, nihil easct mattia iamicitia, nami Meritis , nMil ati etinintisti Cie. Do EA. Lib. I. n. uo. Lin. 8. et seqq. Us αν imιω κ. x ). Non sine gravi rationis momento laeunam hisce verbis opplinam Ρor nos suisse. prohat opportuna Epieuri sententia Λit enim: μν θεν ωrra σης αγαρσιαί αλχ--ον,-- μακαριοτυ ει α ωαιο, -- παντα-t nihil a III en titil ao immortiati vites citionum . ratia hocilistidisi mintia conmtitim ti ptiera. Laert. L . x. segni. 125. Non congruum autem id Diis osse Philoclemus mihi. quod mortales patiuntur, ut sciliret amiciliam suae indigentiae sublevandae causa colati . Iain Porro quo reserantur illa, quae subsequuntur, επιταττε ν τα-m απ- τως, adripe, lector. Hominum cupidit i quae ad dolorem x pollendum non tendunt, inexple Liles esse, amniumque tomuere docuit Epicrarias. Eiti enim est illa senio nitar m σνη -- --ος κω ι πω, και tot ας μιν ' ὁ,- κεν --tis α--η, iam vis. Laeet. Lib. X. se l. 344. Quod ita vertit Torquatus: Murra dioilitia , quibus con Umα - , ivit parrabitis, minasti a Arabole inanium autem cupa uisatum noc modias tititia, n e finia inoonisi ι st Cierio m ono. Lib. I. n. 14. Natio Metrinam i Pso Epicurus eonfirmat, utii surdomets distinguit, easque taxat quae δε - μαι , oram Z itia , sunt, et σφδυ -ντί o. atticitam oehemens, notiis ii, lyrunt. Laert. L. X. sogm. a 49. Fuso et Pluries id explicat Lucretius, cuius nonnulla adferre satis erit:
D inem sinitiis eti ovinis , ra tia timoris. Lib. VI. v. Ia et seqq.Lin. s. et seqq. παραλαζε etBeu Λ. x. ). Sive ita legas, sive omendos παραδαζε σθω, neratrum vortium in Lexicis repefies. Nobis emendatio placet, quia ex simplici opportunum dedurere sensum non sic L Noe enim, teste Politico , nihil aliud sonat, quam στησα πον συνμινα, ordisi telam. Plura ab eoeomposita eodem recidunt. Verum ainen πο λασμα ab Etymologico M. exponitur vi πρωτη πω ι mos vγασι x, ei deducitur non α ro τω sed orere σου δα sum πλε Minabis σου . Quare ad originariam vocem redeuntes, unde m repetunt Lexieographi, interpretati sumus impartiri, ut apud Xynophontem. Mi m ια ον τμν δασ-ται , disy s Tam vim, quomina quidpiam minus notis imparticin ν, Ger
putare. CF F. Lih. IV. c. u. Enimvem istiusmodi significatio cum subsequenti verbo χαριζε rs, pertiolle eongruit; cui particulam negativam non praeposuit Auctor, ut repetitionem ipso sensu perspicuam vi aret; a ιλλε ψti Attici Seriptores passim utuntur. Denique quum omendationis , lum interpretationis nostrae
vadem damus Ciceronem, quo hoste Uicurus Deum fingebat nihil euiquam trutient m , nihil groti