장음표시 사용
131쪽
Remeare laustra jam volentem corripit, Educit, auseri; moxque lacerat, & vorat. Tenues monentur, ut Potentum injurias Discant pati, ne gravius arcessant malum.
P u s rL L A Myrtus invidebat Quercui: Sed agricolarum repetitis mox ictibus Hanc sauciari, denique everti videns, Humilior etiam optavit esse, quam fulti Dejicere Summos grandibus Sors invida Gaudet ruinis, dum Infimi tuto latent.
Cinos manu tenebat, quos identidem Mordebat & minuebat obambulans Puer: Odore capta Felis aequis passibus Ut comitabatur, & videbatur simul Gestuque corporis, oculisque mitibus Blandiri, adulari δ; eius erga se putat Hunc esse amorem credulus Puer; & bonam
ς Le Noble, Fabie IIs. X Ovidius, Metam. L. I . V. 238. de hominibus in bellias mutatis. Quin etiam blandas movere per Rern cRudAss Nostraquo adulantes comitant velitEi R.
132쪽
Tribuit ciborum partem, ossicii praemium: Sed ore Felis vix tenuit avidissimo, Quod appetebat, abiit, aufugit procul. Tunc ille: Me, inquit, non sequebare, at cibos.
Cre AD A raucis cuncta dum replet sonis, Bene esse patulis omnium auribus putat; Sed garrientis ferre vocem non potest Ηirundinis; & conviciatur; & vocat Nimis loquacem, & garrulam praeter modum. Convicium illa sic refellit: Tu mihi Loquacitatem, tu garrulitatem exprobras, Hominibus, & avibus, & pecudibus quae soles Fastidium creare per totam diem Tua istia voce stridulay Hoc retine memor: objicere stultum est ea quae a peccas minime.
tonsa. ΙNvrTA nuper & reluctans in manus Tonsoris avidi tradita fuerat Bidens,
α cieero. de Nat. Deor. L. T. c. Ist. Xenophon eaciem fere mum. Ovidius, Pont. L. 3. 7. V: Io. . Talia peccandi jam nuhi finis erit.
133쪽
Suamque Ianam amiserat planismme δ. Nunc prata mollia atque Vernantes agros, Nuda quidem, at expedita, dum perambulat, Sese ipsa, doctior, arguit imprudentiae, Quod impatienter dentem acutum sorsicis, Cum tonderetur, tulerit: nam totum antea Sudoro corpus diffluebat: & locus Erat, ait, metui, tentaret ne denique Furtiva scabies humidam nimis cutem. Hic saepe prodest, qui supervacua abripit.
CATELLus ab hera, nobili muliercula, Quia sese amari sentiebat, arrogans Petulansque factus inde est; & quoties sibi Quidam Molossus, ingenio mitis quidem, Sed acer animo, praepotensque viribus, occurreret, eum provocabat: at statim Hinc se amovebat ille, non dignum putans Honore pugnae tam pusillum & imparem: Tamen aliquando propius instantem videns, lEt persequentem ; sentiensque etiam feris Rabidisque morsibus enitentem laedere, Concepit iras,' & inopinati, irruens
4 Terentius , Phorm. Ast. 4. St. q. V. 5. Ad restim mihi quidem res rediit planissmst. 5 DoLauuay, Fab. 33. sad utiter.
134쪽
Arripuit ejus auriculas ac discidit; Flentemque toti Sque Hulantem viribus, Suam remisit nobilem ad mulierculam. Fabolla quoddam genus homullorum procax, Potentiores ne lacessiit, admonet.
Cinis resertum jurulentis Caccabum 8 Circumvolabat Musca, pingues halitus Secuta: facilem quaerit opulandi viam; Et via si facilis ipsi nulla suppetat, Tontare statuit etiam dis scillimam: Nam ratio cogit imperiosior, lames. Commodus hiabat, discedente operculo, Aditus: hac permeare ad Optatos cibos Potest sacillime; at remeandi postmodum No sibi lacultas nulla sit, valde timet. Invitat esca, territat periculum: At inedia tamen excruciat lamelicam Interea. Quid agat 8 Esto; Mors, inquit, mihi Parata in isto pulmentario excubet:
6 Flere non est semper lacrymas emittere. Virgilius, de Philomela,
G org. lia Φ. V. Si . Flet non'ria, ramoque sedens nil Τ'rabile carmen integrat, & mi estis lato loca qtiesii luis implet. et Benserade, Fab. . P. Tarna, Fah. 23. VerdiZotti, pag. 146, 8 Statius , Sulvar. L. q. cnrm. 9. V. 43. Alborum calictim atque caccaborum.
135쪽
Non ita videtur esse formidabilis, Ut altera illa, quae me confiiceret fame. Si denique mori me necesse est; hanc volo Eligere mortem, quae me saturatam opprimat. Nec tam periculosa sorte, quam putes, Illic mihi esse comperientur omnia: Nidore corte pellicior suavissimo; Et ipse sumus selix augurium canit.
Dixit; subitque gurgitis blandi osti uni
Fatale, delicatamque in voraginem Dolabitur: ibi mox repletur, & perit. Εgere miserum est, at miserri nutria bonis Abundare ita ut inundet ass uentia.
Asnico LA sorte Apes duas Offenderat, Et excitarat, ut animose quaererent Se vindicare: bombis una comminans Praenuntiis, adversus hostiles genas Involat: is autem monitus: Accede huc modo, Ferocula δ, inquit, cum tuis minaciis Accede: faciam, tam grave hercle lentias,
o D Ardetne, Fab. 28. x A. Hirtius, de hello Africano, Cau. 16. Quia tu, inquit, in I. .ltro, tam ferocilius Psya Plautus. Rud. Ati. 3. XC. I. V. I6. Minacias euo istas flocci non facio tuas. Trucul. Act. 5. Sc. I. V. 56. Meliua te mitiis certare mecum , quam minaciis.
136쪽
Ut nullum aliud sensura sis posthac malum: Iamque parat letum: at altera interim silens Furtim appropinquat, & inimicam sortiter
Nec - opino sese a mittens in cutem impetu, Di ultionis imprimit memorem notam. Eo est nocentior ira, quo est occultior.
Aonico LA silvam ingressus, ut perquireret, Si quam inveniret perticalem arbusculam Reetainque proceramque, conspexit statim Unam inter alias, qualem succidi & capi Ipse expetebat usus: & minime quidem Hanc improbavit ille; sed aliam tamen Speravit aliquam se reperturum fore Praestantiorem: coepit ergo progredi, Aciem oculorum sedulb circumserens: Sod cuncta sordent, animum si reflexerit Ad illud ipsum quod neglexit tollere. Interea magis atque magis in silvae intimos Penetrat recessus; & viarum ambagibus Fallitur; iterque vult relegere , nec potest Nullumque & frustra se fatigatum gemit:
137쪽
Domum tamen ad hanc, respuisse quam dolet, Arbusculam, at post longos circuitus, redit: Ipsanique properans caedere: Nunc, inquit, scio, Saepe haec bona esse praeserenda ceteris, Quae vestiganti maxime sunt Obvia.
Us c INI A quondam dum super lauro sedens Noctoin canoris mulcet aestivam sonis, Cicindela b ignes jadtare incepit suos, Et gloriari, rata se, & esse dictitans Terrestre sidus. Luscinia sic admonet: Nunc tibi tenebrae cum lavent, micas quidem Insignis aliquo lumine; sed umbram sua tulExpulerit, & te publica lux amaverit Turpicula bestia, qualis es, videberis. Fabella multos ad scriptores pertinet.
CLARI sgIΜUM Sol retulerat mundo diem: Debere se ejus lumini, quod emicat
138쪽
ca E-:-: -- e Luna inter umbras noctis, obliviscitur; Ιnvidet; &: Ista, quae leves mortalium Oblectat animos, lux, ait, ambitiosior 3Toleranda non est: quae quidem tota obrui Si sorte nequit, intercipi tamen potest Obstante nostri mole vasta corporis. Livoris ergo aculeis haud mollibus Agitata, properat lucidam Solis facem Eripere nobis ; & media interlabit tir, Immane dorsum obvertens, & suum simul Dedecus: opacam sic enim caliginem Inducit terris ; horrificoque territat
Monstro imperitum vulgus, nedum recreet: Ac luce demum se carentem propria, Splendere nobis ex aliena, nos docet.
Fabella scripta est hominibus stulte invidis.
LIBRI duo, alter pergameno I lcgmine Male coopertus, alter autem tur icta Membrana amictus & illito circum undiques Plinius. His . L. q. c. II. de Iordane: Anmis amoenus, M. ρυοί - ωιιs locorum fleus yatitur, ambitiosiis. Horatius, L. I. Ud. 35. U. cos scivis ederis ambitiosior. O l a Volte, L. 4. Fab. 9. 1 Plinius, Hilt. L. 13. C. II. Varro membranas remami trajidiore eri s. Is loriis, Origin. L. 6. C. Ir. Pergameni Reges cia neharta inuigereut, membranas γν ιno e cogitave Προι.
139쪽
Auro rosulgens, in taberna cum super Tabulato eodem starent contigui; nitens
Hic elegansque totus indigne tulit, Quod cogeretur istum turpem & sordidum Habere socium. Advenit interea, libros Cupidus emendi, vir peritus & sagax. Specioso qui superbit ornatu, statim Offertur: at vix aliquot ille paginas Inspexit, hominis esse nugacis videt opus inficetum, & indignatus abjicit. Convertit hinc se ad alterum specie horridum, Aperitque, paginasque rebuS Optimis Pallim refertas admiratus, hunc emit. Externa species imperitos decipit; Scrutare, subsit si qua dos : non corporis ornatu ab ullo dignitas homini venit.
Con mihi remittis usque, quos mitto sonos; Olympus autem si movere a coeperit Tonitrua, taces 7 Sic roganti Buccinae Vocalis Echo tale responsum dedit: Onimes tacere, Dis loquentibus, decet.
a Boii auit, Esope la Cotir. . Ast. S. Sc. 2.3 Ovidius, Metam. L. a. V. 3 . de Iove: Summam petit arduus arcem , Unde movet tonitrus , vibrataque fulmina jatiat.
140쪽
Tnrs TR s Columbae conquerebantur sui Illiberalem domini parsimoniam: Quod cum audiisset Uultur, extemplo dolum Meditatur, &: Celeribus hinc pennis, ait, Mecum volate ad hanc domum, cujus procul Insgno so culmen aperit: ibi plus 4 satis Mihique, vobisque optimorum suppetet Copia ciborum: sequimini; mihi pervius Neisque amicis aditus est, quoties lubet. Fidem Columbae simplices sallacibus Habuere dictis: praevolans igitur latro Temere sequentes copiosum villici opulentioris ducit ad granarium: Quo simul ac omnes esse delapsas videte Jam comedite, inquit: dilicatos ad cibos En vos invitat Iste praesertim angulus. Huc ergo densis coeunt: sed avidius sinum Gutturis inanem implere granis dum student sNil suspicantes de dolo; serus ingruit Repente praedo; & has cruentis unguibus,4 consuae annot. ad L. Iet. Fab. II. 5 Cicero. Drat. pro Rose. Amer. c. m. Meiren hune illius filium stlides perdere. De Ome. L. a. C. 8. Ex hac Mna re maximam lauti m eupyre studebant. Orat. in catil. a. c. g. quos ego non tam ulcisci studeo, quam sanare.