장음표시 사용
161쪽
Jam propius urget; jamque comprensam putat; Comprenderetque, maximum ni intelligens Periculum illa, ad ultimam re Urroret, Sed esseacem, vindicandi se viam. Visceribus ergo quidquid intimis fovet Teterrimi set aris, imos ad sinus
Trudit, & in unum cogit, & apertum Canis In os propellit: qui simul execrabilem Sensit mephitim, restat in vestigiqDo fixus, & reflectit attonitum caput, Praedamque refugit obscaenam: atque se interim Intacta Melis in latibulum proripit. Fabula quibusdam Auctoribus scripta est, sua Qui laeditate Criticos omnes territant.
Riψlicus , ejus Filius, s ejusdem Asellus. R
V κω AL Η Μ Asellum nundinis exponere Quidam statuerat Rusticus, senex quidem, At viribus adhuc integris: natum uocat Jam grandem & annos essecutum quindecim Circiter: habere hunc, qui sit adjutor sibi, Vult socium; & omnis consilii sui lacit Participem. Ut autem paulo nitidior pecus,
a Pomitia. Dcetia M. Pietro Targa . eloe Cesar Paves . favola Ioet. Gio. Mario χerditotti, favola a. camerarius, Fab. Dὐ5. La FOn--Ine, L. 3. Fab. L.
162쪽
Paulo & vegetior adveniat emptoribus, Existimat esse deportandam scilicet: Postquam ergo eam coegit, attonitam, solo Decumbere, inter, fune constrictos, pedes Validam proceramque transmittit sudem e Admonito deinde silio, ut Opem conserat; Connixi pariter ambo pensilem esserunt 3, Geruntque, veluti lampadem chrystallinam. Tollit cachinnum, primus illos qui videt, Et: Ludum, opinor, quaeritis, ait, o boni, Lopidum exhibere: nec male vobis convenit Bipedibus cum quadrupede ; nec asini magis, Quam vos, videtur ille dignus nomine. Dostrictus acri irrisione Rusticus, Agnoscit, ac emendat errorem suum; i
Vinclisquo dissolutis quadrupedem jubet
Incedere: ipse subsequitur cum silio. Nox obvius nugator exclamat: Novus Et singularis iste mos an jam obtinet s, Lastetur ut herus, commode Asinus ambulet
Sod illa sorte sola vos benignitas, Quam praestat ultro quisque similibus sui,
2 Plautus, Mil. glor. Act. I. Se . I. V. ea. pol si quidem
Id est, Invaluio. Sie Ulpia ius dicit conssuetuatnem obtinuitae.
163쪽
Movet ut agatis cum pecude tam humaniter. Tum senior: Iste rid Ot, inquit. nos homo: Neque nulla, cur sic rideat, ratio subsest. Conscendere igitur in Asinum nos expedit: Acer, vigensque est; facile nos ambo vellet: Et haec locutus, ejus armoS Occupat; Ae deinde lumbos filius levis insilit.
Verum ecce mercatores accelerant duo,
Vicemque pecudis obiter objiciunt seni, oneri serondo huic duplici quippe imparis; Quaeruntque, vendere nundinis quid cogitet,
Ipsamne viventem, an corium demortuae.
Respondet ille: pecudis egregias suae Notas sibi esse vires; nec metui locum Ullum subesse, ne satiscat: se tamen Inani eorum consilio malle obsequi, Ne pertinax dicatur: ex Asino simul Desilit, & equitem silium sequitur pedes. Quidam severi post paulo Occurrunt senes, Et adolescentis ignavi impudentiam Coephre verbis increpare haud mollibus: Habere canum pedisequum tun' audeas Imberbis, & sic negligenter devehi, Dum vetulus si aegre pedibus assequi potest y Descende vero; & ipse capiat hunc locum, Quem tibi relinqui ratio recta non sinit.
6 Juvenalis, Sat. 33. U.sI. Credehant hoc crande nefas. & morte piandum. Si juvenis vetulo noli assurreXe at.
164쪽
Tum rusticus: Nunc video, nunc intelligo, Dissicile quam sit obsecundare omnibus: Adhuc tamen aleam esse tentandam puto:
Descende, sili. Qui paternis jussibus Cum paruisset, ille in ejus se locum Substituit. Aliquot vix passus processerant;
Ingruit & obstrepit en puellarum cohors; Quas inter una ceteris petulantior: Quis hunc patienter, inquit, adolescentulum Sic pedibus ire videat, & prope confici Laboro, dum iste bardus in Asino sedet. Stolidumque, nutans, pandiculans, vitulum refert 77Senex reponit: Uitulus & vetulus nihil Inter se habent commune: si sapis, viam Perge hinc, puella: te bene hoc vetulus monet.
Id porro penitus habeo jam fixum & ratum: Mihi quidquid homines otiosi obganniant 3, Despiciam, & obdurabo propositi tenax. Elegeris quodcumque vivendi genus, Erratum ab aliqu1 parte qui objiciant tibi,
Fabella nunquam delaturos praemonet.
et Virgilius, Aen. l . H. V. 348. Nomine aviam reserens, animo manibusque parentem. 3 Plautus, Asin. A'. 2. Sc. a. V. 16. Qui ii centies eadem liniadirem atque obganniam. Terentius, Phorm. Act. 5. SE. 8. V. 4 I. Habet itaec, et quod, dum vivat, usque ad aurem obgauniat.
165쪽
HIRUNDO, multas quae regioncs viderat Peregrina, moresque populorum sedulo Notarat, animadvertens Cannabem seri, Sic allocuta est Avium multitudinem: Hanc, usque euntem & uSque redeuntem, aeris Per inane, non aspicitis agricolae manum gQuod illa semen hodie committit solo , In calamitatem vestram id exsurget brevi ;Hinc namque 1ient exitiales machinae, Quibus volantum facile gens possit capi: Ergo agite, glebis antequam versiis humus Abscondat, ista rostris diligentibus Surripite graia , penitus & consumite. Hirundinis salubre consilium sequi Turbae leves recusant: in eodem loco Tot colligendis, talibusque. granulis Piget immorari, nunc praesertim, sertiles Cum se per agros temere discurrentibus Et dulcis & paratu facilis offerat Copia ciborum, & blanda tempestas simul Invitet huc volare quo fert impetus: Tristem ergo, resque praevidentem longius
Vatem relinquunt; & pericli quid vehat
1 A. Gellius, L. I3. c. H Lmidissimus es M. Varronis , Dissilirso by Corale
166쪽
Τempus futurum, cogitare dum timent, Pascuntur, oblectantur, garriunt, canunt. Interea properat exoriri cannabis,
Campumque jam omnem viridis occuluit seges. Prospicit Hirundo, Avesque rursus admonens: Dum tenera, dumque gramina ista sunt adhuc Exigua, vellite singula, inquit, & malam Abolete segetem. Hic obstrepunt omnes simuIConviciantes. At meam hanc saltem ultimam Admonitionem ne, inquit, aspememini: Statim ac parari & instrui videbitis Cassesque perfidosque laqueorum dolos, Quod & ipsa vobis esca monstrabit satis Benignius * projecta: tunc absistite Huc passim & illuc pervagari, ut antea pSed in remotis continete vos locis. Nos hinc quidem didicimus in alias procul Abscedere plagas: verum ad hoc bono est opus Remigio alarum, quale paucis obtigit
Prudenter admonentem serre non potest Gens obstinata hunc usque vivendi modum Servare, qui levem unus indolem juvat:
Sat Wis Menippeis, qui inferibitur, Nescis quid vesper serus vehat. Virgilius, Geo . L. l. V. MO. Devique, quid vesper serus vehat &e. Seneca , Eviit. 3I. Deus ille maximus otentissimusque in
et Terentius, Hecy. Act. 5. Sc. a. V. a. Quod opus fit, benigno praebeatur. Ubi Donatus admonet. henignὸ idem eue ac lata/ Horatius, L. I. Od. 9. V. 5. Dissolve frigus, ligna super socol argu mionens , ntque benigni is Deprome &ς.
167쪽
Τumultuosis concrepant clangoribus; Casandramque novam cum si iis oraculis Fugant. & insequuntur a contumelia. Quo denique autem res redit 8 Aves plurimae, Laqueo retentae, Hirundinem verillimam Fuiste vatem, planeta sed sero, vident. Praedidia stultis calamitas tantummodo
Fidem facit, ubi jam propulsari nequit.
MORDEBAT Hominem Pulex; & Homo Pulicem Prendere studebat, sollicitam insinuans manum Modo huc, modo illuc; atque prendebat nihil. Demum labore victus longo & irrito, Esse invocandum judicavit Herculem, Et invocavit, verbis & solemnibus Rogavit, ut qui miserias mortalium
Plerasque tollere, his terris cum viveret, Consuevisset, opem tanta in aerumna sibi Afferre vellet, invictoque robore Tot monstra qui necuisset, hunc quoque Pulicem, Vel potius omne Pulicum aboleret genus; Facinusque clava crederet dignum sua.
168쪽
Ubi vota tam ridicula, tam stultae preces Ad aures usque pervenerunt Herculis, Miratus ille est hominis impudentiam, Ipsumque placida irrisione corrigens: Quam tu reposcis, nostra tot malis, ait, Clava perimendis bestiis impar seret: Res poterit autem sorte selicem exitum Habere, si recurras ad fulmen Jovis. Fabella quosdam homunciones admonet Dites, superbos, sortis Oblitos suae, Incommoda quaeque, Vel etiam levissima, Pati s negantes semper, ad varias quasi Nati non essent miserias, ut ceteri.
Ros Avus olim Iupiter ab Aranea, Podagraque, certum ut ipsis domicilium daret, Annuit, & altum ostendit hinc palatium; Aspicere vero jussi hinc humilem casam: Τantummodo ambae serio perpenderent, Quid cui magis placeret, & bona fidolator se id omne transigerent negotium.
169쪽
Mirata primum est Podagra magniticam domum ;Sed curiose cuneta dum considerat, Medicos, Chirurgos, & alias pelles videns Huc ventitare, muniis crudelibus Ut sungerentur, valdi ab his tortoribus Sibi cavendum duxit, ac periculum Effugere statuit: ergo amat casam unice, Et laudat, & sedem optat in ea figere. Aranea autem splendidas aedes videt, Stupet, probat, amat; tuguriumque sordidum Contemnit, & aversatur: itaque re simul Utrinque aperta, facilis est conventio. .
Vastis Aranea tectis exsultans subit: Ingreditur atrium, ejus & varias opes Dum cauta lustrat, & inhians circumspicit, Aurata sensim adrepit ad laquearia; Ibique casses tendit. Ex sententia r
Belle satis ipsi cuncta jam succesierant;
Muscasque jam aliquot ceperat: sese larem Denique putabat habere jam certissimum: At ecce telas atriensis 3 servulus Simul inhonestas aspicit, scopas ' simul, Fixas arundini, admovens, tactu levi Diripit & abolet omne opus textorium. Prope hinc suum illa ex angulo damnum videt
et cicero, ad Brut. Epist. 9. Ut reliqua ex sententia sitecedant. 8 inter atrienses erant scoparii, quorum fit in Pandectis mentio. u Plautus, Stich. Αcta. Sc. Q. V. 23. Munditias volo fieri : efferte huc scopas silinulqtie arundinem Ut Neram omnem aranearum perdam , di te turam improbem
170쪽
Attonita, pertustata, uon animum tamen Despondet, immo rursus, etiamque acrius
Laborat, & nova fila ducit, & novos Extendit, implicatque nexus textiles. Jacturam eamdem experta sed postridie, Decrevit aliud quaerere hospitium sibi; Et ad Podagrae tugurium se contulit. Sese illa nervosum insinuarat in pedem Inopis coloni, contra se minime timens, Ne ullius aut Podalirii aut Machaonis Conduceretur opera. Nullus est quidem Medicus vocatus: aeger at medicus sibi Esse ipse voluit, rudis & indoctus licὐt; Eoque medicina efficacior fuit. Properat in agrum, sole vix orto; gravi
Ligone glebas frangit, & subigit solum, Et sudat, & laborat, quam ' longa est dies.
Araneam igitur expectare oportuit, Sol dum occidisset, ut Podagra esset redux rQuam cum videret debilem , extinctis prope Viribus, & odioso ex labore languidam, Speravit ultro obtemperaturam lare, Nutationem sortis si proponeret. Ergo rogat, a se derelictas an velit Aedes habitare deinceps: Ego vero, ac lubens,
x Ovidius, Ar. L. 3. V. 735. Quantus apud Danaos Podalirius arte medendi. Pont. L. 3. Eulit. 4. v. 7. Firnia valent iter se, nullumque mehaona quaerunt. a Virgilius, Rei . L. q. v. 193. Nunc hiemem tutor se luAu, qu m Ionga, fovere,