장음표시 사용
241쪽
Redire tunc ad se incipit; & in vultibus Errare torvis jam videns truces minaS, Magnum imminere intelligit periculum: Quapropter & vim simul & ingenium ratus Adhibonda, clunes frutice denso protegit, peris & adversam hostibus frontem objicit Ιntonius: hi vitare cornua sedulo, Student, & agitos per humerum per & latus Saliunt utrinque: non valent ullo quidem Laedere cruento vulnere; sed assultibus Crebris satigant usque ed donec miser Se viribus prope destitutum sentiens, Fatale dat lamentum, & auxilium petit Mugitu acuto, silva quem remugienSAd ultimos propagat arvorum simuS. Exaudiunt Molossi & agnoscunt sonum, Statimque properant quo periculum vocat,
Injuriose quidquid ille socerit, Nil pensi habentos, in solici dum ferant
opem expetitam. Praelii imparis locum Vix attigerunt, in latrones irruunt continuo; & hostem saucibus elisis necant Quisque suum; tamque nobili beneficio, Se nec socordes octo nec inertes probant. Artem ulciscendi injurias theroicam Haec fabula homines quosque generosos docet.
242쪽
Ρ A N Ε Μ in canistris cetero cum opsonio Mulus gerebat: cui nil ser viae con; eS, Tanquam beato, gratulatus est Canis, Quod haberet unus, postent quae convivio Susiicero, & exsaturare multorum lam m.
Respondit ille: salleris; nam quas opes Mirare, b ulus has ego si dolisifimus Toti familiae distrahendas desero; Et sponte tradam; & nil reservabo mihi. Suffarcinatos, ut aliis prosint, sibi Inutiles, fabella Doctores notat.
IN soro Musea sederat aliquandiu , Succisque vires dulcibus resecerat: Sed inde, necdum satura, cum se tolleret, obscaenum honos 7 sit auribus ) stercus petit. Quam sorte, ab opere dum redit, aspiciens Apis, Ipsi exprobravit Medum amorem sordium. At illa: Quid tum, si, quod in tenero sinu Pulchelli floris esuriens ineeperam,
243쪽
Absolvo in isto stercore pingui prandium 88
Placet aeque utrumvis, dum mihi ventrem impleat. Fabella stolidos ad Lectoros pertinet, Qui Maevium inter & Maronem nil vident, Propter quod alter praeseratur alteri.
Animantium, infima bestiolarum natio, Agitabat uno terminatum aevum die: Quas inter aliqua grandior natu, graV Cum se negaret serre posse molostias
Aetatis imbecillae optata Mors, veni, Veni, ait: in Orbe quid moror diutius ΤΗoras diei victitando jam sere omnes consumpsi; jam duodecima imminet: Nascenti exoriens Phoebus illuxit mihi;
g Plautus, Trucul. AR. 3. se. I. V. I. Rus malae dius imi hinc ire ne j iissit Pater, Ut bubus glan iein prati lio cirprol iere n. φ cicero, Tuicii l. L. I. C. 30. A tua HV anim Huvium. quῆ ab κω- ν' a 3urrte in Pontum in uu . Arsoteles Hiit. Auimul L. s. c. I9. 3 ιt e bestini is as fiam nasci, qtim unum referra viva ne ex his igitur, hora octona quae mortu s. Uecta σtate mortua es; quae vero occiιiente Iole, Merepita, eo mssiis. δε etiniri fomitiali ale. Plinius, Hist. L. II. c. 36. HhVaraiae sMυius , iis Ponto, circa D stiti 1ιm , aefert, acinorum si ie , tenues memoranas, quibus erum 'it volucre 'Maaru eoeo nec ultra ianum Mem vivi:; ianae heinerobion Vocatur. x Horatius, L. a. Sat. 2. U. 84. Accedent anni, , tractari mollius aetas I inbecilla volet
244쪽
An me relinquet occidens stiperstitem O terminetur tandem vita longiori Interea Cornix δ, annum quae centesimum Impleverat jam, cum jaceret proxima Sub arbore, languens, morbo & insanabili Correpta, sortem conquerebatur suam, Aetatis 3 ipso vere quod decederet. Breve aliquid, aut longum esse negat Aetornitas
Asis 1 THUss in alba - spina nidificaverat, Et ova jam posuerat: huc Asinus satur Accessit, ut se attereret, & sacilem viam Corpusculis, effluere per duram cutem Tentalitibus, aperiret: at dum se si ferus
et cicero, Ti serit. L. 3. C. 2s, mori ns accurassis Na- ιυν. in atri. rar, qtiisa cervis Corniciditis vit Tm rei. V krnam, homini us clim exiguam aerei sci. contule S Plinium, Hiit. L. T. C. 48. 3 Ovidius , Metam. L. IO. U. 83. Aetatis hreve ver. 4 Lucretius, L. I. V. 6I6. Ratio reclamat vera; negatque credere poste antrarim .
5 Plinius. Hist. L. lo. C. 7 . A qiem X uallico Duveti avis mani- iis r hellum liahet eum Asino: fotu cis enisi, se . fra/ ni ea aeniterens, Nixos eius uis Vat. . . Ut Aean his gallice Rossignol in spinis Diuier iacirco nos b infa o fit. 6 Horatius, L. I. Epist. I 3. U. 7. Abjicito Potius, quam, quo perserre juberis, Clitellas ferus impincns. Sene R. de ira, L. I. pag. 33. Edit. ElZ. I672. in guo. quiae crus es in fam evertere' quia νοcuia ait ligere δ quia se in colummas impingere
245쪽
Impingit, & dum naviter costas fricat, Evertit Aegillat incubantis nidulum; Et ova simul effracta diffundens humi,
Sobolom futuram interlicit. Dolet, gemit, Niseranda volucris, conqueritur, irascitur, Stolidaeque pecudi lacinus audax, impiam Crudelitatem, immanitatemque exprobrat. Tum Bardus: Ohe, desine, inquit, liis meam Appetere famam ridiculis conviciis: Mea namque mitis indoles nota omnibus; Et reputor, & sum bestia minime mala. At grande damnum, at maximam cladem intuli.
Quid inde δ sactum quidquid est mali, inscius
Id seci. At oculos & animum sorte inquies Ne debuisse advertero. Ego vego nihil Factum reor fuisse contra regulam Juris asinini: nam mihi per eam licet Bene pransus ubi sum, ad quae ibet recurreres Subsidia, stomachum quae laborantem queant Juvare, sat optima ut concoctio. Fabella quosdam Philosophos pingues 7 notat, Qui, modo quietis obsequantur sensibus, Quidquid agant sceleris, innocentes se putant.
et cicero . de Fato. cap. 4 Acutiores Attici . . . Pingues νε-
246쪽
CυM divortisset olim Apellis in domum, Sententiamque Rex Alexander suam Coepisset omni de arte pingendi palam Proserre ; Apelles ipsi ad aurem leniter Statim insusurrans: Ohi sile, inquit, Obsecro; Vel voce saltem hujusmodi res diisere Submissiori; ne pueri te, dum terunt 'Milii colores , audiant, & rideant.
CL 1 meatus ore sublimi Thales Cum tacitus Observaret, in foveam incidit. Quem sic suis eiri isum ab Ancilla Plato Nemorat Tuumne tam procul supra caput Remota posse perspicero speraveris, Dum, posita quae sunt ante pedes, non perspicis g
247쪽
Cum nuper apicem Lilium recluderet, Educeretque norem in auras luminis, Aurora primum lacrymulam domittere Unam, alteramque coepit: at tam lucidus Repente soliis exstitit apertis nitor,
Ut laeta jam Dea, pariter nitentibus Oculis, genisque, sulserit, &adriserit, Absolveritque risu simul amabili Omnem novelli foris pulchritudinem. Mox Phoebus aureo emicans vultu, advolat; Suaque luce Lilium complet titur, Fovetque, recreatque; & expleri nequit Videndo: & omnes hic velit secum Deos, Deasque adesse, gaudium hoc ut gaudcant A: Hucque, o Deorum summe, dixit, huc ades, Verende genitor. Audiit, adest Iupiter; Videtque, gaudetque, ut Jovem quidem decet;
Ita tamen gaudet, ut hominem tunc diceres. Interea, amoeno cindia Nympharum grege, Natura stabat proprium admirans OpuS:
oculo sagaci perspicit aliquandiu Penitus, penitusque, sollicita, ne quid suos lanc veritas dixeris Allegoriam in ortum serenissimi Burgundiae Ducis. 4 Cicero, L. 3. ad famil. Elust. 2. In theatrum O raonsar Hortensiasinoroiit, puto in IMum gaudium Rauderemus.
248쪽
Decoris alumno desit, ultima quod manus Alicero possit: ut probavit Omnia: Cresce, decus, inquit, O meum; cresco , o mea Dulcis voluptas; loque jam, quotquot micant In Orbe flores, capite summissi, colant. Dixit; statimque seligit fidam e suis Comitibus unam, praevalenti corpore, Vultuque, Floram, candido & rubicundulo; Et mandat, Opera Lilium assidua juvet, Curasque alendo sedula Omnes conserat. At illa, tanto honore gaudens, exilit; Simulque retegit nectaris plenos sinus, Succosque fundit, quos, suturi praesciae, Iam praepararant antea Vita & Salus.
Quo dicta spedient, laeta novit Galliα
His Iusibus ego leniebam taedium, Si quod erat, ut sit, solitudinis meae;
Et verisimiles comminiscens sabulas, Apte loquendi munera non modo bestiis, Sed rebus etiam quae carent sensu, dabam; Nundumque tentabam universum reddere Vocatiorem S: ut inde possit ad bonos Regina nostra haec Ratio mores instrui. Nec poenitet me, quod inhonoratos dies Tenuibus hisce deditus studiis agam:
249쪽
sag FAB. AESOP. LIB. DECIM. QUINTUS
At in remoto praesepultus si angulo Senescere Velim, ne quid illius, illius Immanitatis impide, quae nunc viget, Aspicere cogar. Quid y vivi pervenimus 7, Ut Religionis patriae contra sacros, Vcteresque ritus sese homunculus frequens Inserre pugnax audeat 3 ut omnem Usei Abolore cultum tentet y ut sanctissimis, Certissimisque nobiles Auctoribus Leges revellat: consecratam rideat Laudem pudoris: temperantiam, sdem, Etiam et seratis barbarisque gentibus Verenda nomina) pro moris nugis putet 38 At haec mihi quando per tenuitatem meam Domare monstra ' non licet, fugere expedit.
6 Oii intiliamis, Deciam. 0. c. 23. I L6 of nem , meliore fur Varte praesepulti im, Din iis etiam uel furer suem. et Virgilius , Ecl. V. V. 2. o Lycida, vivi pervii imus, advena nostri Quod nuriquum veriti sumus ut possessor Petelli
Diceret: itaec ni ea furit: veteres mi rate colorii.
g cicero. Orat. in Ant. c. 0 Nos i Nevit. 9 yro nihilo putavit. De Or it. L. e. c. 8ι. Saxi v ia 9 maenititim animi Dro nihilo putantur. Ad. Attic. L. 6. EPilt, 3. Amicos habet trieraS ritigas. 9 Iuvenali, , Sat. 4. v. 2. de homines lia itiis cooperto: Monitrum ii ulla virtute r dem Plato A vitiis. Sat. 15. V. ITI. de seris quibusdam homillibus sui temporis: uvid diceret ergo Vel quc, non fugeret, si nunc itiec molis ira videret Pythagoras
250쪽
Quod istas Sententias, huc re Vocatas, serintque coia Iectas exhibemus, nulla haec profectia est osentatiosostra: nam e sua sede cum aliquo detrimento esse δε- tractas, ipsi intelleximus. Sed providere voluimus, ues1ιdiosi Lectores possent facilius S invenire, quas legere se meminissent, re recurrere ad Argumenta,
quorum conclusiones illae plerumque sunt. Atque etiamne pretium legendi nullum is nobis rependeretur, eas interdum redegimus ad novam formam , novoque adornare cultu conati sumus. A Abscondore homines vitia dum quaedam volunt, Ea saepe faciunt clariuS ut appareant. p. 379. Absurda quaeque singere sibi somnia Fere solet, amor quem sui stultus tenet. p. 37 Acuere avarus venter ingenium solet.' p. 23r Acuere solet industriam necessitas. p. 8a.
Addit vim invictam sortibus concordia: Discordia frangit ipsam sortitudinem. p. a. Adversa stultos admonent sortis suae. p. 39. Ad vindicanda damna si improbos legas, Plerumque gravius hi tibi damnum dabunt. p. X5r. Aequaeva miti natio immitis suit. p. 517. Agricolae in horto, quod nihil prodest, nocet. p. X 4. Mm