M. T. Ciceronis Cato Major, Seu De Senectute, Dialogus; Ad Titum Pomponium Atticum. Somnium Scipionis

2쪽

CATO MAIOR.

3쪽

DIA Loo Us de Senectute versatur indefendenda senectute ab his , qui eam Becusare solent. Quatuor autem de causis Senectus putatur misera ; quarum prima est, quod avocet a rebus gerendis ; altera , quod corpus faciat infirmius; tertia , quod privet omnibus sere voluptatibus ;quarta, quod haud procul absit a morte.

Itaque singulas eas accusationis partes diluit, atqtie negat partim eas in sene ἴ- tutem convenire , Partim vero iis rebus miserum Senectutem reddi. Disputatio

autem tribuitur Catoni majori , quod is

aequissimo animo tulisse se noctu tem dicebatur. Et quoniam cotistabat, eum senem litteras graecas didicisse , doctior ei tribuitur oratio , quam ei convenire Videbatur , cujus reliqui libri nullam eruditionem redolere ut. ER NESTUS.

4쪽

DE SENECTUTE,

DIALOGUS.

I, O itetn , si quid ego adiuro, euram C levassos Quae nunc te coquit, et Vissat in pectore fixa, Tequid erit pretii '

Licet enim Versibus iisdem milii assari te, Attice, quibuB assatur FI,

mininum a

IIIo vir , haud magna cum re , sed plen' fidei.

Quamquam certo scio, non, ut FF-mininum,

Sollicitari te , Tite, sic noctesque diesqu8.

Νovi enim moderationem animi tui et aequitatem, teque non Cognomeu

5쪽

DE SENECTUTE. solum Athenis deportasse , sed humanitatem et prudentiam intelligo: et tamen suspicor, iisdem rebus te, quibus me ipsum interdum gravius Commoveri : quarum consolatio et maior est, et in aliud tempus disse-TEIada. Νunc autem mihi visum est de senectute aliquid ad te scri

bere.

Hoc enim onere, quod mihi te-Cum Commune est, aut jam urgentis, aut certe adventantis senectutis, et te , et me ipsum levari volo: etsile quidem id modice ac sapienter , sicut omnia, et ferre et laturum esse certo scio. Sed mihi, cum de senectute aliquid vellem scribere , tu GC- currebas dignus eo munere , quo

uterque nostrum Communit P ute

retur. Mihi quidem ita jucunda hu-

6쪽

DE SENECTUTE.

ius libri consectio suit, ut non modo

omnes absterserit senectutis molestias , sed esse cerit mollem etiam et jucundam Senectutem.

Νumquam igitur satis Iaudari digne poterit philosophia, cui qui pareat , Omne tempus aetatis sine molestia possit degere. Sed de ceteris et diximus multa, et saepe dicemus :hunc librum de senectute ad te misimus. Omnem autem sermonem tribuimus , non Tithono , ut Aristo Chius , ne parum esset auctoritatis in fabula ; sed M. Catoni seni , quo majorem auctoritatem habeaeet oratio : apud quem , Laelium et Scipi nem facimus admirantes , quod istam facile senectutem ferat, iisque eum respondentem: qui si eruditius videbitur disputare, quam Consue

7쪽

DE SENECTUTE.vit ipse in suis libris, attribuito gra cis litteris , quarum constat eum perstudiosum fuisse in senectute. Sed quid opus est plura Τ jam enim ipsius Catonis sermo explicabit no

tram omnem de Senectute Sente ita maΙΙ. SCIPIO. Saepenumero admirari soleo cum hoc C. Laelio, tum Ceterarum rerum tuam excellentem ,

M. Cato, persectam que sapientiam, tum vel maxime , quod numquam senectutem tibi graVem ESSE Senserim ; quae plerisque senibus sic odiosa est, ut onus se AEtna gravius dicant sustinere. CATO. Rem haud sane di D

sicilem , Scipio et Laeli , admirari

videmini: quibus enim nihil opis est in ipsis ad bene beateque Vivendum, iis omnis gravis est aetas: qui autem

8쪽

DE SENECTUTE.

omnia bona a se ipsis polunt, iis nihil potest malum Videri, quod naturae necessitas asserat: quo in genere in primis est Senectus; quam ut adipiscantur, omnes Optant, eumdem accusant adepti : tanta inest stultitiae inconstantia atque Perversitas. obrepere aiunt eam citiusquam putassent. Primum, quis coegit eos falsum putare 2 qui enim citius adolescentiae Senectus , qriam pueritiae adolescentia obrepit 2 deinde , qui minus gravia esset iis senectus , si octingenteSimum antium age Tent , quam octogesimum 3 praeterita enim aetas, quamvis longa, Cum ens uxisset , nulla consolatione Permulcere posset stultam senectu

tem. ι

Quocirca si sapientiam meam ad

9쪽

mirari soletis quae utinam digna

esset opinione Vestra nostroque Cognomine i ) in hoc sumus sapientes ,

quod naturam optimam dacem, tamquam deum, Sequimur, eique Pare mus: a qua non Verisimile est, Cum ceterae partes aetatis bene descriptae Sint, extremum actum , tamquam ab inerti poeta , osse neglectum. Sed tamen necesse fuit esse aliquide tremum , et, tamquam in arbOTum baccis terraeque frugibus , maturitate tempestiva quasi vietum et caducum ; quod ferendum est molliter sapienti : quid enim est aliud, gigantum modo bellare cum diis , nisi naturae repugnare 3 LAELIUs. Atqui, Cato , gratissimum nobis, ut etiam pro Scipione pollicear, seceris, si, quoniam Spe

10쪽

DE SENECTUTE. IS ramus , Volumus quidem Certe, Se ne S .fieri , ante multo a te didicerimus , quibus sacillime rationibus ingruVesCentem aetatem serre possimus. CATO. Faciam vero, Laeli ;praesertim si utrique Vestrum gratum , ut dicis , futurum est. SCIPIO. olumus sane , nisi molestum eSt, Cato, tamquam aliquam Viam Iongam Conseceris, quam nobis quoque

ingrediendum sit, istuc , quo Per venisti , Videre , quale sit. III. CATO. Faciam , Ut potero, Laeli: saepe enim intersui querelis meorum aequalium pares autem cum paribus, Veteri proVerbio , facillime congregantur ) quae C. Sali- Nator , quae Spurius Albinus, homines ConsulaTes, nostri fere aequales,

deplorare solebant; tum quod Vo-