장음표시 사용
1쪽
PUBLICE VINDIC AND AS SUSCIPI VNTI LΤCEO PONT. SEMlNARII ROMANI ADI APOLLINARIS IV KAL. MAI. MDCCCLXX.
3쪽
quod in more apud nos positum fuit, ut qui in hac studiorum palaestra sacris praesertim disciplinis sedulam navarent operam, sui aliquando prosectus publicum sacerent experimentum id h0 tempore nullo modo omittendum nobis esse arbitrati sumus Quum enim ad B. Petri Sedem ex omnibus terrarum orbis partibus, iussu Pii IX. . ., e clesiarum pastores convenerint, ut collatis consiliis Fidei morumque sanctitati et Beligionis incolumitati prospicerent;
non eam esse praetermittendam occaSi0nem existimavimus,
ut aliquam observantiae erga ipsos nostrae significationem exhiberemus. Quid vero illis gratius, quid nobis esse aptius potest quam institutam de universa Theologia disputationem amplissimo eorum nomini inscribere, atque indulgentissimae humanitati commendares Quam ob rem hujus Lycaei moderatores, quibus cura commissa est lectissimae inventutis, quae in spem succrescit christianae religionis, binos ex utroque Seminari alumnos deligendos curarunt, qui publicum sacerent studiorum experimentum, unaque debiti erga catholici orbis antistites obsequi argumentum praeberent. Nos autem ad hoc munus electi n0bis quidem ipsi magnopere gratulamur; at simul vehementer commovemur, quod
4쪽
- 4 tanto oneri serendo impares nostras Me vires cognovimus. Quis est enim iam in theologicis disciplinis versatus, et sacrarum rerum peritus, qui non moveatur ac metuat, quum
sibi de iisdem rebus coram illis dispulandum sit, qui Fidei
sunt magistri et christianae veritatis doctores a vindices a Deo constituti Quod quum sit huiusmodi , ut vel doctissimis viris metum ac trepidationem iniiciat, multo nos gravius ac vehementius urgeat oportet Plurima enim deesse nobis videmus, quae nisi provectior aetate , multoque studio et labore comparari non possunt. Nam non alia nobis est dicendi facultas, quam quae angusto ipsius scholae ambitu continetur, nec alia theologicae dotrinae copia, quam quae in studiorum curriculo, nimis fortasse brevi, per tot res leviter presso vestigio percurrentibus paratur. Haec quidem epulantibus cogitatio animum subiit impositum onus,
si sieri posset, declinare ex qua tamen cogitatione eorum nos consilium deterruit, quorumvoluntati obsistere est nefas. Iam, ut nunc quidem est, duae sunt res quae nobis metum sublevant, et alacriores promptioresque laciunt primum quidem Deiparae Virginis Immaculatae auxilium, cui hoc qualecumque nostrorum studiorum experimentum dedicatum volumus deinde benignitas vestra Praesules amplissimi, et humanitas singularis tum erga omnes, tum maxime erga sacri ordinis alumnos quos praecipuo quudam amore complecti, quorum industriam e laborem totis viribus adiuvare
Quae quum ita se habeant, ut aliquid, sicuti mos est, de iis dicamus quae ac disputatione continentur, primo
de iis, quae ad sacrorum Librorum originem et auctoritatem eum divinam luna humanam pertinent, disseremuS, et praecipuas catholicae interpretalionis regulas a veritate non aberrare demonstrabimus. Deinde de Ecclesiae a Christo institutae ratione, deque eius propriis talibus ac iuribus loque' naur. um primulus Romani Pontilicis naturam declarare iura tueri ac vindicare non oppoliunum modo , sed etiam ueceSSarium esse duSimus, quum omnis inimicorum impetus
5쪽
eo seratur, ut hanc tutissimam Ecclesiae arcem everiant. Praeterea multo ampliorem disserendi copiam suppeditabunt, quae ad Dei naturam, ad augustissimum sanctissimae Trinitatis et ineffabile dominicae Incarnationis mysterium ad Gratiae et Sacramentorum , quibus divinae Redemptionis in nos beneficia dimanant, oeconomiam reseruntur. o stremo nonnulla Ecclesiasticae Historiae capita persequemur, ea vero maxime quae pertinent ad concilia oecumenica quaeque etiam nunc in controversiam vocari solent. His dictis nihil restat aliud, nisi ut nos iterum veStrae benevolentiae commendemus, qua laeti ut diximus, hoc tantum onus suscipere non dubitavimus.
7쪽
Libros Sacros . . ab iis quibus inscribuntur auctoribus suisse exaratos, argumenta externa videnter demonstrant. II. Defendendum spectatim suscipimus genuinos esse historicos ejusdem Testamenii libros, quatuor nempe Evangelia et Acia Apostolorum. III. Epistola ad IIaebreos est genuinum D. Pauli opus. IV Non alii scriptori quam Ioanni Apostolo est adiudicanda ApocalypSis.
Perperam assertores millenarii christi in terris regni, in patrocinium suae causae oracula Cap. XX. Apocalypsis adsciscunt. VI.
Scriptores . . omnibus illis dotibus instructi sunt, quas cri lici requirunt ut auctor quisque de dignissimus habeatur. VII. Aique imprimis summam merentur dem in narrationibus de
8쪽
miraculis, quae a Iesu Christo et ab Apostolis patrata esse
m. Π ex his intraculis quaedam speciatim defendamus , contendimus Iesum Christum vere a mortuis resurrexisse α.Vere etiam Apostoli, sacro Pentecosto die linguis peregrinis locuti sunt, et hoc factum Act. II in aliter quam per miraculi explicari nequit. Item quae Lucas inci. IX. de conversione Pauli narrat historicam omnem merentur sidem et ineptissime atque in
pudenter a causis mere naturalibus repetuntur. M. Unde absurde et insapienter Stratis ejusque assectae eadem miracula in mythos convertere conatur.
XII. Miracula Iesu Christi, eum verum divinum Legatum imo Dei lilium naturalem esse luculenter stendunt. xIII. Vaticinia ab eodem L . prolata suum adimplementum habuerunt a proinde ejus divinam missionem rursus evincunt. XIV. Id nominatim ostendimus de celebri illo vaticinio, quod ten,pli et urbis yerosolymae vere ionem praedixit. XV. Nec non de alia non minus insigni prophetia qua vaticinalus
est se triduo post mortem resurrecturum fore.
9쪽
Infirma omnino esse dicimus quae ad ejusdem oraculi histo ricam dem labefactandam Paulusius protulit. xVII. Prodigia ab Apostolis edita eos suisse divinos legatos invicte
XVIII. Quinam sint libri Deo amante exarati neque ex argumentis internis neque ex illustratione Spiritus Sancti, quae animo cujusque a discerni potest. XIX. Sed externo Legatorum divinorum testimonio. XX. Legatos divinos Christum et Apostolos nobis tradidisse Seripturam divinitus inspiratam, nedum ex sensu totius antibulias sed ex ipsis S. Literis nominatim ex celebri Pauli iesiimonio II ad Tim. III 16 demonstratur. XXI. Ex utroque revelationis sonte evincitur M. Libros eo sensu vocari divinos, quo Deus hominibus tamquam moralibus instrumentis usus ad scribendum , ita in eis egerit, ut
causa princeps et verus eorum auctor censeri debeat.
XXII. Quare sententia quae extendit inspirationem ad verba singula stylumque sermonis in conceptum inspirationis invehit quae ad illum essentialiter constituendum necessaria non
sunt, eaque seripturis ipsis inspectis minus vera ostenditur. XXIII. contrario in adaequatam de inspiratione notionem sibi sin-
10쪽
- 10 gunt, qui eam in divino ad scribendum impulsu, et in assistentia taulum, ut aiunt, negativa consistere dictitant. XXIV. Multo magis a veritate recedit opinio, quae statuit illam ea nidem assistentiam in levioribus et quae dei morumque doctrinam non attingunt, hagiographis interdum defuisse. XXV. Nec susscit, quod liber industria mere humana conscriptus divinum subsequens de sua veracitate receperit testimonium. XXVI. Testimonium Christi et Apostolorum relate ad integrum Ca-nonem etiam eorum librorum quos Protestantes uti divinos retinuerunt, nobis certo non innotescitis traditione humana sed ex traditione divin ecclesiastica.
XXVII. Perpetua et constans Ecclesiae traditio docet, divinum de inspiratis codicibus testimonium ad eos omnes libros porrigi, quos Tridentinum Concilium in suo canone recensuit. XVVIII. Praeter literalem sensum in bibliis saltem . . admittendus est sensus symbolico-propheticus de Christo et Ecclesia. XXIX. Absurdum et blasphemum est sistem accomodationis dogma
XXX. Item uti absurdum et insipiens excludendum esse dicimus sistem a recentioribus invectum, quod mythicae interprelationis appellant.