Io. Rudolphi Kieslingi ... De stabili primitivae ecclesiae ope litterarum communicatoriarum connubio liber singularis ..

2쪽

PRAEFATIO.

aud inan , imitilemque operam' me suscipere credidi, argumentum de litteris ecclesiasticis, quas L canonicas, forma. taS, pacificasque Vulgo appellant historiae sacrae conditores, penitius perlustraturuS. Quum enim viderem, quosdam theologos primis tantum digitis hoc attigisse litterarum genus, animadVerteremque, Romanenses, sed os alias rerum antiquarum indagatores & Venatores, illud commentationibus suis Vix unius quandoque asias aestimandis, adeo defoedasse, ut Variis in a umentis, hoc caput obscurarint magis, quam illu- rarint, manum illi admovendam esse duxi. Ac-

3쪽

PRAEFATIO.

DINUM FERRARIVM, qui non infeliciter

hunc occupavit laborem, sed & recentiorem eoclesiae Romanae promachum, purpuratum ali-

ouando, VINCENTIUM LUDOVICV M

GOTTIVM, ex hac ecclesiae primitivae unu

tate, litterarum communicatoriarum commercio e-

egie confirmata, ficulnea satis, ad stabiliendum stomani pontificis primatum, depromere arma. offendi commemoratos apud auctores, multa sacri codicis effata, Patrum testi munia, & historiae san-ξtioris documenta tam turpiter tractata, ut illa ab his naevis, maculisque frivole aspersis, repurgare duxerim operae pretium. Cui in rebus historicis deXtre componendis, & argumentis theologicis strenue defendendis, conatui' ut propeiase indulgeant limati rerum sacrarum aestimatores, est,

quod Volo, opto, rogo. Dabam Lipsiae e museo, die XXIV. April. Anno

MDCCXLV.

4쪽

THEOLOGICO- CRITICA

enixis plane precibus a Deo, patre benignissimo, Ru eo tempore, quo se pro totius generis humani incolumitate, concord que Dei mortaliumque, devoVebat. t eRagitavit JESVS, salutis vindex optimus maximus, m omnes, quotquot ipsi nomen daturi essent, fide. . Ies unum estui, quemadmodum tu, Pater, in me, erem is te, ut ipse quoque t in nobis unum, ut mundus credat, meos te fuisse missum; Io. XVII. ai. Id divinis Iesu apostolis, relidisque uiris apostolicis, & ecclesiae patribus quoque fuit in votis. Fle me sunt huius desiderii apostolorum epiuolae, quae hanc mutuam societatem & unitatem omnibus inculcant; plena quoque sunt huius argumenti patrum scripta, quae hoc suave totius ecclesiae commen. dant commercium. Pmponit salutis nostrae stator exemplar omnium illustrissimum, secundum quod haec fidelium unio sit instituenda: Sicuti pater, inquit, in me, ae ego in te. Suavissima est patrem inter& nlium coniune io, in unitate essentiae praecipue fundata, quae si rectius Pensitetur, nos edocet, omnes fideles unum esse spiritum &unum corpus, cuius diversa membra hinc& inde dissita, uno quasi spiritu reguntur, & unius tantum spiritus vita & virtute ad vitam spiritualem & infrediendam ct conservandam excitantur, foventur, comservantur. Summa porro est essentiae inter patrem, & filium aequalitas. Cave, dixeris, Patrem essentia aut maiestate esse maiorem Prae

5쪽

u De stabili primitivae Ecelsae μ

stantioremque filio. Novum inde, ad servandam inter fideses unionem, emergit argumentum , quo omnes Citristiani aequali gau. dent dignitate & praestantia. Nullus est dignitatum aut excellen. tiae ordo. Nullum reliquum est, quo quis prae alio glorietur, ar gumentum. Omnes idem sint in Christo. Gal. II l. 28. Evanescit hic propudiosa Romanensium opinio, qua sibi exanimi sententia statum aliquem fingunt ecclesiasticum . conditioni imperii prorsus conssit inem. Levis est de capite visibili sententia , quam suo expediemus,& sub incudem vocabimus, loco.

. Uera tandem nobis communionis traditur ratio, in solo Patre &Christo, qui unum sunt, anxie quaerendi & tenacillime tenenda. Nulla arctior fingi aut excogitari potest necellitas illa , quae Deum patrem inter & filium deprehenditur, unione, de qua dicit ser vator: Ego pater unum sumus. lo. X. 3o. Tam arctam S intimam quoque fidelium inculcat Christus necessitatem , quam ex verbis. Christi urget

CYPRIAN US ita disserendo: idcirco dominus ini nuans. nobis

unitatem de divina auctoritate venientem ponit es dicit Ego ου pater unum sumus: ad quam unitatem redigens ecclesiam suam, denuo dicit: erit unus grex er unus pastor . Si autem P ex unus es , quomodo potes grem anu mer ari, qui in numero gregis non est 2 a

In vado est, in utroque, quod excitavimus ex Joanne, effato, Chri. stum agere de ecclesia ex omnibus, quotquot orbem incolunt, ho.

minibus colligenda, qua in parte FRIDERICO AD OLPHOLAMPI Obi prorsus sum agamur. Eccletia christiana, hoc unitatis elypes munita, omnes sustulit iniurias, ct erecta stetit fronte. Par.

vae admodum Christianorum res, hoc unionis vinculo confirmatae, succrevere, ut ecclesia christiana hac vi unit ortissima, quin immo invictissima, videretur. Magnae immensaeque molis opus fuit, chri. stianam eondere gentem, quae eX tot hominum diversi nominis religionisque catervis in unum quasi coaluit corpus. Gentiles imis sub.

mersit superstitionis lacunis, nullis commoti adactique fidiculis aut armis , foedas deposuerunt de Deo rebusque divinis persuasiones, Sehristianis, quos odio plus, quam Vatiniano, prosequebantur, fidem

dextram vid. 6.-LTIT. p. I 82. Edit. Oxon. h vid. 0. Comment. analyt. exerra. Tom. H. ad cap. X. V. 3 e. P. Ioa. di Tom. III. ad Cap. XVu. v. a I. P. 466.

6쪽

ope litterarum communicato riarum com rubis. 3deXtramque dederunt. Populi, a moribus institutisque Iimatiorum hominum pileo remoti, ut praeter speciem humanam nihil humani habere viderentur, divina luce collustrati, Christo eiusque ecclesiae sine omni vi externa sunt allociati. Tam repentina mutatio docu mento est longe praestantiIsimo, quod vi plane divina christiana doctrina hominum animos emolliat, nec illos sinat esse feros. At enim Vero bidui aut tridui fuisset haec suavis christianorum societas, nisi illa fidei unitate ceu aggere fuisset firmata. Quodsi enim uerum est, quod certe verum esse nouimus, teste Tullio; magnum esse amicitiae vinculum, studiorum similitudinem: e) Firmissima sane & lon se constantissima illorum erit societas, qui religionis uniuntur Vinculo, ploque ceu nodo connectuntur Gordio. Nihil itaque prius, nihilque sanctius fuit Christi legatis, quam ut fidei, quam disseminabant, unitatem ecclesiis hinc & inde constitutis traderent, & hac ipsa fidei unione sororio quassi nexu vinculoque omnes, quotquot existerent, eon ciliarent & consociarent ecelesias. Eminent inter alia huius unionis in ecclesia christiana conservandae media, litterae communionis seu rcommunicatoriae, quibus ad stabiliendam ct ad servandam ecclesiae unionem felici cum successu usi sunt primitivae ecclesiae proceres. Haud inutilem suscipiemus operam, neque Iliada post Homerum ea nemus, hoc argumentum de litteris primitivae eeclesiae, ad unionem inter fideles promovendam S conservandam, communicatoriis, Pro 'lixius pertractaturi.

f. III.

Curae cordique fuit primitivae ecclesiae doctoribus, uniuersam

Per totum , qua patet, terrarum orbem ecclesiam arctiissima coniungere communione & necessitate, ut unum, quiuis intelligeret, esse Christi coetum. Perapte hanc unionem & adservare & confirmare annisi sunt christiani, duobus inprimis modis communioni ecclesiae excellenter inservientibus. Prisno haec ecclesiae unio ex literis communionis seu communicatoriis innotuit. Porro benigna susceptio eorum, qui ab exteris ecclesiis vel peregrinationis vel rerum agendarum caussa in alias transibant ecclesias, satis luculenter docuit, in timam esse ecclesiarum christianarum omnium communitatem. Quem duplicem communionis inter ecclesias conservandae modum excellen

ter explanavit LUDOVICUS ELUES DUPINIVS, adserendo:

eommunio eoelesiae duobus praecipue modis innotescebat: primo ex A et . Istim

7쪽

4 De stabili primitivae Melesiae

litteris eo urioris, quas ad se invicem scribebant, secundo ex benigna susceptione eorum, qui ab exteris veniebant ecclesis , V exeoncessa illis communione. u De utroque modo, videlicet de litteris primitivae ecclesiae communicatoriis & commendatitiis, nobis erit agendum. Nomen hae litterae sortiuntur a voce comminis , quae aretissimam diversas inter partes indicat coniunctionem sociera,

temque. Inde FRANCISCUS BERN HARDINVS FERRARlvs

hunc titulum ita n ibis explicat: communicatio catholica nihil aliud emat, quam individuae uiuersae Christi ecclestae tinis. ei Si enim attentis consideras ecclesiae christianae naturam oculis , una tantum est ecclesia, quae uno tantum capite & fundamento, videlicet salutis restauratore, CHRlSTO gaudet. Habes itaque diversa & innu. mera propemodum membra ad unum corpus constituendum rite composita. Habes unam domum, unico superstructam fundamento, multis lapidibus & firmamentis consectam. inde omnes, quotquot numeraveris fideles Christi asseclas, unius tantum civitatis & eccle.

sae chrillianae aestimandi sunt inquilini & cives, ut divus PAVLLVS feribit: eoncives sanctorum Er domestici existentes, supra structi superfundamentum apostoloe m ae prophetarum , existente imo avgusuri lapide ipso Iesu Gristo. In quo totum aedificium congruenter coa. mentatum crescit , ut sit templum sanctum domino. Ephes. Il. 2 o. an ae ecclesiae unitas in fronte tertii articuli insinuatur. Vox uva quidem in Ombolo apostolico, neque vulgari neque Aquileiens a

sno Presbytero exposito, neque orientali, neque Romano, ut lauda

suerunt, nominatim legitur; attamen illa verba: credo communionem sanctorum , quae excitata symbola, praeter Aquileiense, testibus FON

retinent consensu, licet serius sint addita, ut PEARSONIVS la &HERMANNUS IT SIVS m observant, hanc ecclesiae unitatem satis tuto confirmant. I. IV.

8쪽

ve fraterorum communicatoriarum comvbio.

Nullum .propterea caussae nostrae imminet periculum, quod in excitatis symbolis vox una non legitu . Λ patribus en in ι primorum saeculorum gravi cum iudicio est audita. Nec proprio ausu hanc susceperunt patres quidam mutationem, sed patrum Nicaenorum auctoritate & sententia freti, teste IACOBO USSERIO ARMACHA. NO n symbolum, quod appellamus apostolicum , hiq audita mentis donarians. GELASIUS CYZICENVS Ο in historia ianonum

Concilii Nicaeni haec tradit: Mite ικκλησία εν ουραγοῖς , ἡ άυτη κ επι γῆς. Εν ταὶ τ' το-το ἄγον επαναπά-τα , una est ecclesia in coelo es eadem in terra, re in hac requiescit Spiritus sanctus. Resert nobis EPIPHANIVS p) & tradit: πιήτευοαδε εις μααν ἁγίαν - Θολαῖν, καἰ αποςολικ- ικκλησίαν, creamus in unam sanctam catholicam re apostolicism ecclesiam. Concinit EPIPHANIO CY.RiLLVS HIEROSOLYMITANVS q his vel bis: κις-ενεις μίαν άγίαν καθολικην εκκλησιαν. credimus in uvam sanctam catho. liciam ectae m. Gaudet ecclesia chi istiana pereximio, quo una compellatur , titulo, Ob rationes a natura ς indole ecclesiae petitas longe gravissimas. Una enim est omnium fidelium, ad quam vocati sunt, Ephes IV. fides. Eadem sunt gratiae divinae signa ct sigilla, uibus omnes, qui Christo nomen dant, initiantur, nutriuntur, comrmantur. Una est omnium vocatorum spes, Ephes IV. 4. unum omnium charitatis vinculum, Ephes t V, 3. Vna denique regiminis forma, quam a Christo capite suo receperunt. Quam fidei & eultus rationem, ad unionem & ecclesiae communionem tam necessariam esse, ut, si illam omiseris, omnis communionis exspiret nervus, maximo cum veritatis firmamento urget IOSEPHUS BINGHA.

M V S. r) Minio digna est St. IRE NAEI s) in hanc ecclesiae uis

9쪽

De stabili si nitivae Ecclesiae

εἰς εν τομα κεκτηαε νη. Hanc Draedicationem eum acceperit, honefidem, quemadmodum P aediximus, ecclesia, D' quidem in universum mundum disseminata, diligenter custodit, quasi uvam domum iubabitans o similiter credit iis, videlicet quasi unam animam habens, re unum cor, es consonavter haec Praedicat, di docet , tradit, quasi uvum fossidens os. Satis affecutus eth l RE NAEVS hanc

unitatis eccletiae notam, nec illam tam angustis, quibus Romanenses ecclesiam circumsepire assolent, adstrinxit circulis. Disseminata est ecclesia christiana per totum terrarum orbem, neque in hac Vel illa ecclesia particulari solum est quaerenda. Limites illi ponunt ecclesiae, qui unitatem eiusdem in coetu aliquo visibili sibi invenisse videntur, quorum temerarios conatus in Donatistis iamiam castiga.

vii St. AUGUSTINUS i qui ita disputat: Scriptum est, inquisu, in Cumisis Canticorum, sponsa, id est, ecclesia, dicente ad sponsum ;Annuntia mihi, quem dilexis anima mea, ubi pascis, ubi cubas iumeridie. Hoc es vricum tesimonium, quod pro se isti resonare arbitramin , eo, quod Africa in meridiana Ombis parte se constituta. Vnde primum quaero, quomodo Christum interroget ecclesia, is amnvmiet ei, ubi sit ecclesiae neque enim duae, sed una est. Ame si ostendam, quoniam non negan haec verba ecclesiam dicere Gristo, quae sit ecclesia, quae interrogat, ae quae fit ecclesia, de qua intem rogat. Quaerit enim, quo veniat ad ponsum suum, se dicit ei, am vetia ambi, quem di xrt anima mea, ubi pascis, tibi cubas in m ridie. Ahbur enim ista ecclesia es, quae loquitur, quaerit, tibi At in meridie ecclesia. Neque enim interrogat, ubi pascis, ubi ombas, ei res ovistur, in nrojdie, tanquam sponsus respondeat; in meridie posco, in meridie cubo: sed omnia ista verba ad interrogationem pertinent, ubi poscis, tibi cubas in meridiest Adhuc enimi a dicit, ne frete sam Aut operta super greges sodalium tuorum. Iam vero illa respondet. nis cognoveris temeti iam , o decora inter mulieres, cetera. Non e o bis verbis ostenditur, is sola parte meridiana esse ecclesiam , sed in aliis mundi partibus constituta. Recte nunc colligimus, unam tantum ecclesilam esse veram, quae unitatis gaudet nomine, & nullam praeter hanc unam verae eccIesiae se

exornare posse titulo. Vti vero haec fidei, R doctrinae conformitas, qua nihil nomine christiano ut dignius atque excellentius, ab ipsis

10쪽

ope lirerrarum communicator Um coumbis. apostolis fuit tradita, ct ecclesiae episcopis presbyterisque passim constitutis sollicite demandata: ita primitivi chriltiani suarum duxerunt esse partium, ut hanc doctrinae & morum formam tenacissime adservarent. Haud immemores fuerunt Paullini effatii Studentes servare unitatem spiritus in visculo pacis. Gum corpus es unus 'spiritus , scutinvocati sis in una spe vocatiovis vesrae. Vnus dominus, una fides, unum baptisma, livus Deus pater omnium, a qui super omnes, esto omnia, θ' in omnibus vobis Ephes. IV. s. 6.

Quae Paulli verba Sr. IGNATIVS , cuius epistolas, praeter lACC. BVM VSSERIUM & VOSSIVM, sedulo quidem vindicavit aduerisus LARROQVANVM, u DALLA EVM, aliosque non obesiae

naris viros, sed tamen non omni ex parte ab acutis adversariorum

dubiis liberavit Ia PEARSONIVS, x excellenter diluit. Id sibi negotii datum esse credidit, quem dixi, IGNATIVS, ut fideles ecclesiae Philadelphiensis cives ad fidei unitatem diligentissime tenen.

πάντα λιτελειν. ζ audoquidem di unus es ingenitus D spater, unus unigenitvs Aulis Deus, verbum, atque homo, unus paractetus, spiritus veritatis, una quoque prueleatis, ae fides Iuma, ae unum baptismo , di una ecclesia, quam suis sudoribus ae Imboribus fundarunt sancti apostoli a Mibus terrue usque ad fines in sangume Christi. Et vos itaque oportet, ut populum acceptorigem es gentem sanctam, Omnia perficere concordibus almis in Grim y P. I. U. Λttenta si haec IGNATII. si credere fias est, ANTIOCHENI verba contemplatione perlustramus, Veritati quidem sunt com. sentanea, modo se tanti Viri tuerentur auctoritate, & non indicium , , , solum,

u) vid. d. observat. in Ignatianis Pearsenii vii dicias Edit. Is . x vid. Vindie. Epistolar. S. Ignatii Cantabrigae edit. I 67 a.