장음표시 사용
31쪽
ag De stibili primitivae Messa
gente. Christiani, qui vera sunt ecclesiae membra a nobis tamen nunquam visa. Tristissima porro ecclesiae fata & vexationes non raro in hoc vel illo terrarum tractu effecerunt , ut fidei cs delituerint, ibidemque vera ecclesia prorsu' extirpata & deleta esse visa fuerit, quod SALIS BURGENS IVM fides paucis abhinc annis nos edocuit. Et si nulla denique, ex sentontia BELLARMINI, STAPLETONII, & GOTTII, daretur ecclesia, nili quae omnium oculis sese offerat, tempore superstitionis Baaliticae, ATHANASil, UBERIIDe aetate omnino periisset; sed contrarium facile demonstratur. Et ut ad rhombum redeam, tam credulum & temerarium vix crediderim fuisse GOTTlUM, ut sibi persuaserit, visibilem Romanam ecclesiam solis piis & electis constare. Stabit itaque nolim
taceam, invictissimis evicerunt rationibus,& ratiunculas Fontificiorum solide prostraverunt. Non leve pondus nostrae accedet sentenistiae suffragio JO. PRli Sit, h) Anglicani Theolom, neque prol
tarii neque capite censi, qui ex indole regni Dei Luc. XVII. ao. &corporis Christi mystici ratione I. Cor. XIl. II. Ephes. I. M. ex pra dictione Christi Jo. XVI. ao. 23. ex asserto Paullino, quod Deus noVerit suos 1. Tim. II. ip. & ex muliere in desertum fugiente, ali. isque argumentis & teltimoniis haud eludendis, satis dextre demon. . stravit, ecclesiam militantem non semper esse visibilem. Punctum disceptationis ulterius in hoc versatur argumento; utrum ecclesia visibilis & splendore suo externo se nobis offerens propterea sit Vera, 'nec ne 3 Non inficiamur, nomine ecclesiae in scriptura sacra saepe innui coetum aliquem hi minum visibilem, eandem fidem & sacra. menta profitentium; sed de eo potissimum concertatur, an ob hunc. ' - , exter.e vid. H. Consess. Catholie. Lib. II. Art. V. Cap. I. p. 7 7. seq.d vid. H. System. L. L. TheoL T. Qu. Cap. II. p. a 6 i. sm cons. 6. Nataeolog. Pap. p. 2o . .) vid. Pans aliae Cathol. Tom. V. Lib. I. Cap. XVII. p. 78. seq. vid. H. Theolog. Theoret. Pract. Lib. VII. Cap. l. 3 XXVI l. p. 7 r. g ὶ vid. d. Disputat. de falso jactata pen erua luee ct visibilitate Feclesiae Christi ad- vers Scriptori Anonym. Pontific. Christian a Llingenau, ut fertur, eniiss. in qua B. Musaeus vindici Jen. ε67s.
32쪽
ope litterarum e municator Iarum lco ubio. ν 29
externum splendorem illa ecclesia iure appelletur Vera, quod nullo modo largimur Romanensibus. Inconcinne a Visibilitate ad verita tem ecclesiae concluditur, quod perapte iam dudum observavit B.
MART. CHEMNITIVS i . Visibilis erat tempore Eliae ecclesia, sed spuria & corrupta, aderat tamen invisibilis ecclesia luce destitu. ta, ted nihilominus vera.
Novum se nunc offert disputationis caput, quo asseritur: Ro. manum papatum veram ecclesiam operuisse, eamque invisibilem red. didisse, immo evertisse χὶ Hic strepitum cachinnumque excitat GODTIVS exclamando l): At non videm coeci, se hoc dicto orsum ipsum in suis promissis fallacem accusare ' Matth. XVI. 18. Risum Romanentes, a CENTURIATORlBUS MAGDEBVRGiCis.
CHEMNITIO, & aliis, plus sexcentis, feliciter prostrati iamdudum rident Sardonium. Demonstratum enim est satis, papatum quam maxime obscurasse & operuisse ecclesiam veram, manente tamen, existente, & durante semper ecclesia Vera & pura. Non in. ficior, viguisse per aliquot saecula in i o Romanae ecclesiae gremio fidei puritatem, & veram fuisse Christi ecclesiam; sed seinceps Ro. manam ab illa recessisse, & successu temporis tantis tenebris veram ecclesiam suffudisse, ut vera ecclesia his erroribus suppressa, vix fum rit conspicua, in consesso est. Quid enim nova doctrinarum S in .stitutorum capita, de pontificis primatu, eius auctoritate silli nescia, de iustificatione per satisfactiones, & operum merita, de transsubstantiatione, purgatorio, cultu sanctorum, imaginum &reliquiarum,& alia cultus superstitiosi argumenta, aliud, quam puriori ecclesiae attulerunt tenebras. Nec inopinato haec accidit ecclesiae deformitas, sed legati Iesu. ipseque eccletiae christianae praesul Christus an. nunciarunt, futurum esse, ut labem maculamque veritati attrahat An. ti. Christus. Matth. XXIV. t . a Thess II. 3. I.Timoth. IV. i. Apoe. XII. seq. Si nunc quaerit GUTTIVS: ubi haec extiterit ecclesia 3 regero, latuisse illam S gemuisse inter ipsos pontificios, quod ex
CENTVRIATORIBUS MAGDEBVRGICIS, spissis suis volumi.
i vid Exam. Coues. Trident. e. t Parti Lkὶ vid. l. c. i vid. l. e. P.M.
33쪽
nibus, e FLACII Catalogo Testium veritatis, IACOBO USSERIOm & GVlLIELMO PERΚINSOn facile eolligitur. Nisi delitu.
isset vera ecclesia inter ipsa papatus viscera , unde tot per omnia iam cula veritatis evangelicae testes, qui ex ipso pontificiae ecclesiae Sremio insurrexerunt, ct fidem puriorem adversus excitata doctrinae& cultus monstra recentius enata, cum honorum Vitaeque iactura
propugnarunt, quod ALBINGENSIUM, WALDENSIUM,
HVSSlTARUM, aliorumque veritatis tellium illustrant concertationes sanguine suo confirmatae. Risum vero tenere potuisset Gor TlVS, dum testam a nostris Theologis prorsus confractam consarcinat, & nobis imputat, quod statuamus, Romanum Pontificatum ecclesiam Christi, contra expressam eius promissionem, prorsus eVe tisse & eradicasse, quod nullus nostratium dixit, aut scripsiti Oppugnavit quidem & labefactavit Romana sedes veram ecclesiam &erroribus illam replevit , sed nunquam funditus extirpavit. Des davit proinde pontificia ecclesia Christi ecclesiam veram ct puram, qua externam formam & splendorem, non vero qua in ternam ct essentialem formam, materiam & salutis instrumenta. Verum est,
quod de ecclesia dixit PAVLLVS r quod ecclesia Dei viventis sit, τυλος κω ἐδραμ - - ψειας. I. Tim. III v. Is I. XIV. Concidit nunc & mole sua ruit nova GOTTII accusatio, qua adserit, Reformatos ancipites & ambiguos Me, quaenam sit, & ubi sit vera Christi ecclesia 3 Audiamus GOTTIVM O . Quia, quicquid
dixerim euU Augustino, non minus, quam Donaristae, adhuc semtinaciter Reformati contendunt, ecclesiam visibilem in papam apostmeasse, Deum ecclesam suam oecustasse, inmisbilem in aliptibus ad tempus conservare. Ostendam, nee hac via eos scire posse, aenam Isi, θ' usi fit vera Christi eoclesia. Levis est haec GOD -ΤII ratiuncula. Si veras ecclesiae notas, easque essentiales & sani nescias didicisset, puram videlicet verbi divini praedicationem, &legitimum, & ex Christi institutis, sacramentorum usum, certe non scripsisset GOTTIVS, nos animo fluctuare, ubi, & quae sit vera Christi ecclesia. Quas dixi, notae, multo firmiores certioresque sunt
34쪽
simi illis, quas sibi Romanenses in externo ecclesiae splendore, oriugine sedis Petrinae, Ingenti multitudine, & aliis imaginariis charaeteribus, qui ecclesiae Christi neque omni loco, neque i mni tempore respondent, gratis fingunt. Diluerem has spurias, ' fallaces BELLARMINI notas, de ecclesia christiana ex rationis liripippio excogitatas, nisi aliud suaderet agendi tractandique, quae me revo. cat, ratio, praesertim, quum hac opera egregie sit defunctus B. JO
ANNES NICOLAVS QVISTORPIVS p , Theologus Rostochi
ensis, sui saeculi ornamentum.
. XU. Reliquum est, ut frivolam & levidensem GOTTII ealumniam
a Nostratibus ad nauseam usque confutatam, aggrediar. Movit GODTIVS camarinas illas, quae non Protestantibus, sed Romanensibus foedissimum conciliarunt stetorem. Haud taedet, bona fide ipsius recitare verba: q Pudebit forte vos veterum haereticorum auctor,tate uti, quorum tamen errcires sessis non sudet' sed nee pudeat , dummodo eos in omnibus vos imitari probetis. I os ergo confidite. Simon Magus, haeretis an cor haeus, hominem esse liberi mrbitrii, negavit primus; Hoc re vos cum Lucterore Calvino negatis: Asserimit, non esse necessoria ad salutem bona opera , sed si cere fidem Me di vos eum Luther o semisis. Sed donMm Dei posse meunia pos
rei, mundum non a Deo creatum, sed ab angelis, non esse tuimram tarum resumectionem, animam transi e de uno ad aliud cor pus, quae Simon te it, vos reprobatis. Cerinthus/Ebion αν, sum purum hominem dixerunt: hoc idem apud vos Socinianisemisue, sed in ceteris non comeriunt. Non esse admitteudas traditiones, Gnos
stici, Marcionitae, di alii asserverum; hoc di vos asseritis, sed in aliis ob eis dissentitis. Aratu orationes di Dorificia p= o sentias vobiscum expusit. At tibi Ege, ut vos, in eveharistiam, is cultum imaginum, in sanctorum intercessionem arma movit Z Nusquam genistium. Vigilantius sanctorum religuris, Ioviniamus virginitati detraxit. Vtrique in his consentiris: sed non illi vobis in ceteris. Neaque enim evertebant liberum at binium, neque erant a sacrificio mi,
p vid. H. Dissereat. de Bellari lini in Feelesiam notis non notis. Edit. Rostoeh. 16 m. In hae solicissima disseitatione omnes has notas in compendio videbis invita
plane argumentis confutatas. vid. l. c. s. m. p. Iso. seq. .
35쪽
ope fratera34 communicatos a mn con bio. 3Ifectu conditor ait. Magnam huic spinosae ct strigosae persuasioni lucem accendit, quem dixi, St. EPIPHANIVS, ex cuius testimonio cum St. IRENAEI loco accurate collato audistimus, primum huius erroris, ct ne quid gravius dicam, delirii fontem, a Manichaeismo longe lateque iam ante Manichaeos regnante esse repetendum, quod
FlVS y de hac Simoniana haeresi, maximis rationum argumentis suffulti, dextre iverunt demonstratum. Pervetusta fuit de duobus principiis, altero bono, altero malo, persuasio, quam in suorum errorum farraginem adoptavit SlMON, haereticorum facile prin. ceps & antesignanus. Id extra omnem possitum est dubitationem, originem tot, quae animam, & corpus nostrum affligunt, malorum, dubiam semper traxisse mortalium mentem, & ob ancipitem huius quaestionis rationem mirum in modum fluctuasse gentiles. Qui limatioris acriorisque iudicii fuerunt inter gentiles , philosophi, pudori sibimetipsis duxerunt, Deum, cuius beneficia in mortales ostenderunt innumera, causam appellare mali. Ex altera vero parte non defuerunt,'qui, quum nullum huius mali investigando demonstrare possent argumentum, omnem in Deum transferrent culpam, rati, homines ex neces litate aliqua absoluta , perpetuis, eisque gravissimis
obnoxios esse actionibus valde vitiosis. Quo animo EVRlΡlDES et de Helena cecinit: cλέναι δ ri ἰκῆσ-εκHelena vero venit in aerumnas, non volens, sed divinitus. Lege, sodes, argumenta in utramque partem a gentilibus allata apud ΤOB. PFANNERVM a . inianto vero obicurior est huius rei notitia, quam ex lumine naturae haurimus, tanto illustrior est eius. dem argumenti reVelatio, quam Scriptura sacra nobis suppeditati Exinde vel luscus intelliget, revelationem divinam lumen naturae seu rationem multis post se relinquere stadiis. Gratam sorte & uti. lem illis, qui rem penitius rimari cupiunt, praestabo operam, si hanc inceptam Manichaeorum opinionem, quam satis apte destruxit MI. CHAEL PSELLVS, prolixius adduxero . Magna vero cum in-
κὶ vid. System. Intellemaal. Cap. IV. f. XIII. p. 23 o. y 3 vid. Q. Manichaei sim. ante Manichaeos. f. XL. p. 374. seq.23 vid. in Andromed. v. 68Ο.a vid. System. Theol. Gentil. Purior. Cap. IX. p. as I,
36쪽
34 De sabili primitivae Ecclesiae
genii & iudicii acie adversus Manichaeos disputat, & hoc de duobus principiis syrma infringit PSELLVS b): Ccterum duo triscipia non esse , qvortim alterum bonum, alterum muum fit, ut Mamchaeorumnserunt impietas, hinc haud dubie perspicuum siet. Bonum N malum inter se contraria sunt, vis inaque se intra imi ni, neque simul combsere psunt, quemadmodum neque lux cum tenebris jubsistere potest. Proinde horum unumquodque tu parte unis i Jutin lim est, primvm horum unumquodque non somm ab uvivmb, I ed etiam ab tin, versi parite eis cum 'Urere. Et paullo post: Proinde duorum alterum in his eveniat necesse est, nimirum ut ea inter sese conveniant, seseque mutuo feram, vel ut medium aliquod intercedat, quo bonum a malo secernatur, sitque quasi septum quoddam transversum, quo alterum ab altero disimatur. Atque ita non iam duo, sed tria erunt principia, quorsmὶ unum cetera vehAt in Iace coiciunt, nec se est, quod quidem malum praestare neqvit. A iam tacem custodise, malum non est. Iam quod suci custodiendae aptum est, id vero beltam movere, pugnareque nou pote p. iso fit, ut υπ- principium reliquatur, idque bovum, di ab omni vitio liberum. Quae sobria PSELLI commentatio, si ab utroque consideratur latere, cluo Manichaeorum prorsus subvertit principia. Ex hoc gurgite profluxit error omnium pessimus, quo statuit SlMON, Deum, seu angelos, quos nequitiae potestates, teste EPIPHANIO, appellavit, esse scelerum & flagitiorum causam, & naturam humanam ita esse conditam, ut proprio quodam motu & necessario voluntatis impulsu nihil aliud velit, nec possit, nisi scelera, & peccata committere, a qua pro pulliosa senten.
ii. B. JAC. THOMASIVS c) SIMONEM non expurgat. Haec bene eum IRENAEl, S EPl PHANII conspirant documentis. Prono ex hoc errore nexu fluunt humanae naturae, ad mala tantum agenda, determinatio, & omnium actionum moraliter bonarum R.
spendium. Ademit igitur SIMON MAGUS hominibus . omnem a coactione libertatem, S peccandi necessitatem imposuit mortalibus ex . principio intern , arbitratus, quod, me iudice, innuit IRENAEVS d), deducere angelos per huiusmodi praecepta homines in Pristitem. Si itaque ex Simonianoriam doctrina statuenda est peccati necellitas, eaque absoluta, omnes actiones eX necessitate fluunt malae, nec ulla homini, libere
b vid. Mantehaeor. Haeres. Confiitat. p s 97. Biblioth M. P. P. Tom. XVIII.
37쪽
ope Etterarum eommunicatoriarum connubis. libere agendi reliqua est facultas. Bene hoc Manichaeismi vitium in articulo de libero arbitrio obvium annotavit KOLFGANG. FRAN. TZIUS e . Ex altera vero parte deinceps deviarunt PELAGIANI, qui facultatem iusto nimiam attribuerunt hominibus, adserentes, mul. tas vires ad conversionem adhuc esse residuas. Nos sine veritatis titulo Simonianorum labe commaculavit GOTTIVS, & nostra, quam tublicae luci exposuimus, confessio Augustana luculenter docuit, ivtheranos media incedere via. Lege, obsecro, Lutheranorum confessionem de libero arbitrio ita conceptam f : De libero arbitrio docent, quod humana voluntas habeat aliquam libertatem ad e Lendam civilem iusitiam, deligendas res ratio ni subiectas. Sed
non habet oim sine Spiritu sancto sciendae iustitide Dei, seu iustitiae spiritualis, quia animalis homo non perelis ea ; quae sunt Spueritus Dei; sed haec fit in eordibus, eum per verbum Spiritus sorius
concipitur. Haud negatur, hominis voluntatem in statu corruptionis ad mala spiritualia esse proclivem, ita, ut nihiI ex viribus natura. Iibus possit facere, quod coram Deo vere iustum sit & bonum. At ubi asseritur, quod haec naturae corruptio a malo aliquo principio, aut necelsitate absoluta, quam necessitatem consequentis appellant, non autem a solo dependeat peccato originali. Vti igitur nostrae fidei confessores hanc evitarunt charybdin; ita omne in moverunt lapidem, ne in novam Manichaeorum inciderent scyllam, quae est inconcinna, & inepta illa opinio, qua statuitur, peccatum ori inale esse ipsam hominis substantiam & essentiam. Utraque MANl CHARORUM sententia a fide Lutheranorum est oppido aliena. En nostram, quae in Formula g) Coucordiae adfertur, mentem: Reiicimus a me damm' mus, ut Manichaeum errorem, quando docetus , restinare peccatum
proprie, di quidem vallo posito discrimine, esse ipsam hominis cre- rupti substantiam, naturam D sentiam. Firmissimis adstruit JO.
MUSAEUS h) rationum firmamentis, hoc syrma plurimis fidei no. urae adversari articulis. Omnis nostri, quo insecti nunc sumus, peccati fons, in lapsu protoplastorum, eorumque abusu liberi arbi. trii est quaerendus. Evanescit omnis mali principii ex nostra ecclesia ratio. Vbi enim primi mortalium a Deo creati a suo in benignis-Κ a simum
38쪽
34 . De stabili primitisae Ecclesiae
simum conditorem recessierunt obsequio, se ipsos hac libertate & ia. cultate privarunt, & gratiosis intra semetipsos peragundis ope irationibus obicem posuerunt, & in suam ipsorum proni ruerunt perniciem. PETI S proinde Pol REI , S i) gravi cum iudicii acu
mine arbitratur, iustitiam Dei postulare , ut peccator privetur bunis Dei operationibus. Destitutus nunc homo in statu rruptionis his gratiotis Dei operationibus, & piis ad bona peragenda illecebris, ad mala sertur peragenda, sed caussa non in Deum. aut aliud princi. pium malum, seu in ipsum homini lapsum, qui a liberi arbitrii a, usu dependet, solummodo redundat. Recedunt porro Lutherania sutili SlMONIANORVM naevo, ' concedunt hominibus divina,
eaque efficaci, luce nondum collustratis facultatem res moraliter bonas peragendi, quae si auferretur, discrimen inter vitia & virtutes sustuleris. Satis dextre hanc qυaestionem admodum difficilem introspexit LUDOVICUS MOLINA kὶ vir admodum acutus. ita sentiens: Vt ad vires liberi arbitrii in homine, flve in puris vastinalibus , flve post naturam labam spectato , accedamaes, fit hare con- elusio : Cum solo concursu generali Dei absque alio dono vel auxilio gratiae, potes homo e ere opus bovum mmale , quod mi natus ali
hominis accommodatum, atque comparatione illius sit vere bonum, ac virtvatis Uiu: non tamen, quod Di supernaturali fit accommodatum , piodque compa ratione illius bonum Amplicuer, ac virtutis opus dici queat. Distinguit itaque inter illud bonum, quod fini na. turali, & hoc, qucd fini supernaturali est consentaneum. Si MONIANOS si spectes, haec facultas ex ipsorum mente prorsus in hommine e Xulat. Largimur ulterius, libertatem adhuc esse in homine circa res sacras natura cognoscendas ct peragendas, nec non circa externaS actiones, easque paedagogicas. Quas si negaveris, infici. eris necesse est, gentiles, ope luminis haturae, legis ipsis non reve latae opera fecisse , quod tamen adfirmat Paullus Rom. Il. I . II.
Sed alia est rerum mere spiritualium ratio, in quibus sese offert de. sectus longe maximus, quod PELAGl ANI renuunt. Taedioso hactenus labore, sed iis profecto non inutili, qui hanc controversam sine partium studio cognoscere student, sum defunctus. Mitto nunc
i vid. H. Cogitation. Rationat. de Deo, Anima, ct Malo, Lib. IlI. Cap. XXI. d. VIII. p. sys. k vid. f. Concorae Liberi Arbitrii eum Grat. Don. Quaest. XIV. Art. XUL
39쪽
ope litterarum comminicatinarum con bis.
ea, quae de liberi arbitrii negatione in spiritualibus post lapsum in
statu peccati adferuntur. & male in nostram detorquentur calumnium, argumenta, quum partim laudatus SIRICIVS, partini Confesso noltra Augustana, ct innumerae in illam commentationes hanc nobis abluant labem , qua se Romanenses pessime defoedand intelligent nunc Romanens , Lutheranos his deploratis Si MONl ANO.RUM caussis minime patrocinari.
g. XVI. Transit GOTTIUS ad .novum , quod SIMONI non nisi ex
Romanensium imputatur ignorantia, erroris genus. Si quaeris, quale sit Θ respondet GOTTIVS cum fece & plebe Romanensium :adseruit SlMON, non esse necessaria ad salutem bona opera, sed sumcere fidem: hoc inquit, vos cum Luthero sentitis. Hic leo. nem ex unguibus, S GOTTIVM cognosces ex cavillationibus, ct
si quid vilius istis. O si bonus GOTTIVS, qui coecos duxit disti. pulos. introspexisset penitius Simonis haeresim, forte cum FEVARDENTIO i , tam impudenter & insulse non iudicasset. SIMON, teste EPlPHANIO, m hominibus persuasit, se ipsum esse Christum, in quem per transmigrationem fuerit mutatus, & se solum cum sua meretricula Selene habere salvandi potestatem. Prolixo filo hoc argumentum St. lRENAEVS n , cui prae aliis fides haud deneganda est, pertexuit: Hic irrisur a multis quos Devs Horistemtus es, es docuit, semetipsum die, qui inter Iudaeos quidem quasi
Films apparuerit, in Samaris au tem quasi Patre desevderit, in re--tiquis vero sentibus quasi Spiritus sanctus admutaverit. EID autem se sublimo am virtutem, hoc est. eum, qui At super omnia pater, ef sustincte vocari se, quodcunave eum vocant homines. Simon autem Samaritanis, ex quo univerDe haereses substiterunt, habet liniusmodi sectae materiam. Hic Selenen quandam, quam irae a Paro, civitate Phoenices, quaestuariam cum redemisset, secum circumducebat, dicens, hane esse primam memis eius conceptionem, matrem omnium, per quam in immo mente concepit angelos facere amuangelos. Et pauli., poli statutile uicitiir: Pro reas, a mundi fabricatoribus Ameriis inspisatos, dixisse 'ophetias e quapropter nec ulterius curarent Ε ι 'eos
40쪽
33 De stabili primitivae Ecelesia
eos hi, qui in eum, ae in Selenen eius spem habeant, ut liberorogere, quae velint: secumlum enim ipsius gratiam famari homines, sed non secundum operas iustas. Aperuit porro omnibus vitiis &sceleribus vias, & vel spurcistimis homuncionibus gratiam pollicitus est & salutem. Quam absone autem haec a GOTTIO Lutheranistribuantur, vel Davus intelliget. Nam Lucterani bona ope non expungunt, sec, tanquam fidei & iultificati hominis fructus larudant, extollunt, & inculcant. Audi nostros consessores o): Cum igitur domina de fide, quam oportet in ecclesia maecipuam esse, tam diu laeverit ignota , quemadmodum fateri omnes necesse es, de fidei iustitia alti inum silentium fuisse in concionibus, tantum doctrinam operum v atam esse in ecessis , nostri de fide fle admonuerunt ecblesias. Principio, quod opera nosti a non possint reconcιliare Deum , aut mereri remisonem peccatorum, Dratiam, ta iustineationem, sed hanc tantum fide consequimur, credentes, quod pro
pter C sum recipiamin in gratiam, rimi solus positus es mediator, ef
propitiato rium,per quem reconcilietis Pater. Itaque qui confidit, Ueri , se mereri nutam, aspernatum Christi meritum re mariam , quaerit sine Gu isto bumanis viribus viam ad Deum, cum Christus de se dixerit: Ego sum via, veritas , ta vita. Si nunc Lutherani eo nomine appessandi sunt SlMONIANI, GOTTIVS hane ipsam
labem Paullo, qui hanc exasciavit doctrinam, prorsus inurit. Fidem secundo in Chelitum solum esse iustificationis medium, exclusis bonis operibus, cum Scriptura sacra solide confirmant. En confessorum nostrorum sententiam & Symbolum p): Item docent , quod homines non posui iustificari coram Deo propriis viribus, meritis aut operuebus , sed gratis iustificentirir propter C sum per fidem , cum credunt, se in gratiam recipi , di peccata remitti propter Christum , qui sua
morte pro vostris peccatis satisfecit. Hunc fidem imputat Deus pro iustitia coram ipso. Rom. Ill. & IV. Tertio Christum unicum salutis nostrae stitorem & vindicem proponunt. Sed SIMON haec de seipso eructavit, teste lRENAEO q), sum venisse, ut hominibus salutem praesaret per suam agnitionem. Discere nunc velim a GOT-TIO, quae & qualis sit consequentia Z Lutherant, voluptatibus &sceleribus litandum esse cum Simone Mago, nullibi dicunt, neque
o vid. August. Consess. Art. XX. . p vid. August. Consess. IV.