Opuscula academica medica et philologica collecta, aucta et emendata

41쪽

cum diligentia ac parsimonia e88e con SerVata8, ejusque pretium exinde ita exarsisse, ut laserpitii frustula, argentei donarii pondus aequantia, ad eandem pecuniae summam Venderentur. Ex his dictis explicandus altor Plinii Iocus libr. XXII. c. 48. p. m. 248. e Syria nunc maxime importatur sc. laserpitium, Parthico deterius, sed Med co metius, extincto omni cyrenaico. Alias quidem

vix videtur intelligi posse, quo tanta laserpitii Vis pervenerit. Solus enim Caesar, teste PLINIO 1. C. eX aerario MD. ejus pondera cum auro argentoque protulit: quantum tandem illius, in futuros repositi usus, priVatorum aedes non Ser arintl Certe Suavitas ejus non tanta fuit, quae homines ita alliceret, ut illud in d01iciis haberent, et in ejus usu extra oleas facile Vagarentur. Aretaeus quidem i. c. ejus acrimoniam, foediumque, Si ructibus redierit, Saporem, melle involvendum Suadet: αριωτ0ν γα 9 ωδε SC. melle obtectum) κα- Ταπιεῖν διδοναι, ως τὴν υπερ ην λαοθι παραλλαξας. δριμυς rc , κώ τὴν ερυγην απνηνν ς καὶ κακ0d 0ς ἐων in quo consentit PL1Ν1us libr. XXII. c. 48. p. 281. Seu potius Diosco RIDES, e quo hausit Sua ΡL1Ν1us, III, 94. p. 212. cum illud in cibis aegre concoqui: insationes facere et

ructuS: urinae quoque noxium esse adserit. Quodsi tamen quis nec his motus Sententiam Suam ni huc 1mitare voluerit: illi et ego haec omnia liberaliter concesserim, Aretaei tamen aetate ultra Νeronis imperium non promota. Etenim Aretaeus laserpitii cyrenaici meminit, non ut necessarii ad rigoris curam absolvendam, sed ut perquam utilis in hanc rem medicamenti, εἰ di 0οί- ω ου, si ejus copia haberi possit. Plane ut

SCRIBON1Us LΛRGUS CompoS. mediC. C. XVII. p. m. 45. med Camenta aulem simplicia haec Sc. anginae curationem) faciunt: laser cyrenaicum, si poterit inveniri: sinminus, Sueriacum aqua dilutum. Cf. LVauher progr. do silphio in Vett. numis ac diversis plantae speciebus Lips. 746. 4. Reis e opus c. med. eri monumentiS Arabum et Ebraeor. Hal. 776. 8. p. 21.

42쪽

Iam liceat unum adhuc attingere, quod ad aetatem A rotaei investigandam aliquo modo ducere Videtur. Scilicet de cavs. et 8 n. morb. acul. II. c. 11. tradit Aretaeus cauSam alti Sol OriS, quam more Veterum in carotidum arteriarum compre8Sione ponit. Iuvat ipsa auctoris Verba audire: ἀπεπνίχίνη κ0τε H ανθρ0m0ς, τρ0-

στεν0wρδεν ηπορ, δε φραγμα, πνευμων , καρδίνη. TOυνεκεναπνοί- ξ ειναι δεκεει, καὶ αφωνίη. αταρ καὶ αἱ καρωτι dες ἰξυμπαθίνη Tr ς καρδδεὶς πιε νται. δια T0δε καρηβαριαι τε και άναισε Ἀσιη ; νεοχ ι καὶ καινω καρω, h. e. vitii er inferi an epilepticorum more, sed absque neri orum distentionibus , sus catur; angustiis enim jecur, Septum tranS-Υersum, pulmones, Ct ψSum cor Celeriter oppr/muntur: qua de causa spiritus interclusio cum Nocis Suppressione adesSe Midetur: praeterea arteriae CaΥolides per Consensum Cum corde constringuntur: unde Capitis gravitas et sensus Priar alio, cum novo quodam Sol ore sequitur. In quibuS Ver

laudando, inter casus a carotidum compreSSione oriun-dOS , numerat non αToνίαν, Sed αφωνίαν. Dein quoque

saepius hae Voces in scriptore hoc permutatae leguntur. Ita quidem in extremo hoc capite, eXpOSitis Vul-Vae morbiS, mulieribus tantum propriis, transit ad alia vitia, quae huic quoque parii accidere POSSunt, seminisque cum maribus communia sunt, inflammationem puta, et SanguiniS profluxium: γίγνεται di και ξυμνἀ π 0ς ανδρας πάθεα τλὶ υ0τε η, φυγμ0νη, G u00 Gybi. ξυνα di καὶ τα παρεόντα ἄνημεῖα, πυρετοὶ, αστυαι λὶ, 'νυζις, άφωνδεὶ, h. e. porro quaedam hu/c Parii mala incidunt, quae cum viris communia habet, sicut inflammatio, et sanguinis profuitium, cum illis etiam communes hahel notas, febrem, pulsus defectum, frigus, suppr Sionem NO-

43쪽

cis: ubi ego quidem Iubentius legerim, ατονίη: partium ouim dobilitas longe facilius sequi solet nimium sanguinis profluvium, quam Voci S interclusio. Sed liaec de liis, quae critica Sunt, h. e. Si erilia, atque jejuna,

quae lubentius statim relinquerem, nisi me ultima prioris Ioci Verba retinerent, καινω καρον, quae medicinam adhuc exposcunt. Legerim igitur cum Mattairio, και νῶκαρος h. e. animusque veluti Sopore profundo oppr/mitvr. Ab illa vero Aretaei sententia, qua carotidum CompreS-siono ossici contendit illam somnolentiae formam, quam καρον Graeci Vocant, recedit Rusus Ephesius '), Tra-jani imperatoris temporibus clarus medicus, qui depcari. CorP. hum. Cognovi. libr. I. c. 34. loco in eandomvem jam a W1GANO p. m. 49l. allato, haec liabet: καρωτιδας di τάς δια του τραχηλου κοίλας ωνόμαζον πα

rum prope jacentium id Mitium esse comperium est. Quod-

9) Testis in hanc rem, quantum sequidem scio, SOI IS SUI DAS . Fuit Vero medicus haud ignobilis, qui multa quoque seris Sit. Ad nostra inde tempora pervenit opus de partium Corpori S humani cognominatione, e quo, ut hoc h. l. interseram, multa hausit Pollux, Commodo imperatore clarus, atque in Suum transtulit Onomasticum: de modiciamentis Purg antibus, unde hausta esse Videntur Plurima, ab Orthasio e Rus1 scriptis Iaudata : de vesicae renumque ad ecfibus. Contra ea interierunt libri IV. do herbis, carmine heroico compositi, teste GΛLFΝOde Simpl. medic. iacuit. libr. 4. init. Tom. II, p. 68. Ithri do curationibus morborum, laudati ab eodem Galeno, I. c. ad quos pertinere videtur partim illud περὶ 1 λαοῦ χ λ, ας opusculum, a Galeno et ρὶ μελαγχολίας Tom. IV, p. 357. Iin. 54. inter Optima, de hoc morbo exponentia, scripta relatum, et a Constantino Africano, italico undocimi soculi modico, in libro de melan- μοδεα, ita citatum, quasi ex illo, tunc temporis adhuc SuΡΟΥ- Stite, Omnia hauriret sua: partim illud fragmentum, quod aboribasio collecl. medicis. VI. c. 38. SerVatum PSt, de commo dis ex uS 1 coitus opportuno atque inolexato in Sanitatem redundantibus.

44쪽

isi ergo Aretaeus aut Rufi aetate, aut post illum vixisset, haud dubie erat commemoraturus hRIIC DOVam cauSarum, καρ0ν esscientium, explicationem, praeSertim cum et eadem fere utrique patria esset, Asiam puta minorem, et Rufi Scripta magno honore foverentur. Quamquam vero hoc Aretaei de illa sententia silentium non inter certissimas retulerim notas, unde coniectura duci possimus ad illius aetatem constituendam: tamen non omnino negligendum esse Videbatur,

praesertim aliis praemissis, iisque gravioribus in hanc

Potoram illud denique observare, magnam DSSU conflurationem inter Aretaei scripta, Archigenisque, et utraque interdum nulla re alia differre, quam orationis genere. Sed ut taceam, illam similitudinem jam a VI GANO OSSe ObServatam, prudenterque Suo, Arelaei aetatem definietidi, consilio accommodatam: consilium quoque meum, Specimen exhibendi novae editionis Aretaei, effecit, ut ea Omnia intacta relinquerem. En igitur illum sermonem de syncope, libr. II. de cavs. et Sign. morb. aCul. c. 3.) non quod hunc reliquis praeStare putarem, Sed quoniam, quidquid tandem Ox-Cerpe rem, Aretaei merita apud intelligentes harum rerum arbitros firmaturum esse, intelligebam.

45쪽

Cap. III.

Recte medicus atque Vulgus; recte plane hunc adsectum nominarunt: etenim nomen mali est, quod ce

lerrime occidit. Ecquid enim syncopes Vi majus celerita SVe est 3 ecquodnam aliud nomen hujusce rei possit esse significantius 3 Quaenam Vero Pars magi8,

ο δ η ιοTχὶς non habere, quo comino te referantur. Si quis enim subintelligere V0Iit σὴ, at tuo aIlata verba exsti Cationis causa, quisnam sub iIIo GD int011igi doti at, adiecta esse Conisenuerit, Voreor, no baseo difficultatis tot oui ase ratio nimium dura sit, et ab Aretaei stylo Drorsus at lena. Fortasse melius una coluthon sintuitur, ita, ut, cum Aretaeus ah initio scribere Vellet ευγε υλως ο δε τρις mi δ' stoτις scit. ἐπεκαλ σε Τοδε To Προθος, subito mutis Verit Consilium, atque scripserit ευγε της ἐπικλχ σιος Tot δε που πὰ θ εο ς. oui Lucianum Dialog. De Or. 23. Το. 1. p. 274. ed. ReiZ.) ευγε ἐκείνγὶ ποιουσα, in auxilium VOCant, ut Probent, ευγε etiam eum nominativo construi posso, ii, ubi Luciani set Aretaei Ioca in icem comparaverint, inVenient mctgnam interutrumque interceiisero dissorsentiam. Nam in Luciano ε ζὶ suppleri tantummodo detiset, hoc sonsu: of recte quidem illu hoc focis. In Aretaeo prorsus alia orationis ratio. - POSt TOD πα- θ εος deesse aliquid Petitus contendit, V. c. 'η γ GP ξυγκοπ'η. Denique praeter Muttair. et Fabric. in omnibus Aretaei codicibus, quibus et bihI. Paul. Lipsiens. addo, nec non in omnibus editt., qua Θ Wiganianam antecesserunt, υλ κυ φων ου 1egitur, Pro quo lectionis monstro Wigonus recto secutus codd. Mati. et Fabr. ωκυ φονου rocopit. Sed nec sic integritas loci videtur penitu8 restituta esse. Nam primo post ἀκυ φονου addi γαρ omnino necessarium orat; dein tautologia in scriptore, SummaΘBrΘVitisti amantissimo, ViX toIeranda, Psessime me habet: o)κ D p. - νου η κου, et Τί lιεν γα 2 sιεζον γῆ ώκυτερον ξυγκ0Πης δυνμ μεος ouam ob rem cum ratio aptae morbi denominationis optime reddatur Verbis: Tι stiν ria2 si εζον etc. mihi ώκU POPOD κακοῖ εοTι οὐνο ια gΙΟΝΝoma osse Viduntur. Reiskius, cuius inoditas

46쪽

nunquam oriuntur. Riisus Ephes. de pari. c. h. adpellat. 2 . βονι γωνες δε ita luποοσθεν πων μηρων Τα παοα T'ὶν ReiSk. νευρων δε τετανοζ.J Accipitur hic πέρανος in genero Pro Con- u Sione qualibet, non de ea praecipue, qua aesecta et immobilis intenditur cervix. Superius vero libr. I. c. 6. non nex Orimu solum, Sed et musculorum, eorumque maxillae inferioris Praecipue, Rdfectum esse scripserat auctor. Petil. ζωῆς νου0ος.J h. e. morbus Vim vitalem adfligens. . Sic 'tiPRulo post quoque accipienda in Vorbis, σεόμαχος Ουτε αρχ'i Ot τε χωρίον Ἀγὶς. Inde etiam derivat nomen Cael. Aurel. RCut. moxb. Libr. II. c. 30. ita ut uolet, aΙios aliter sentixe.

47쪽

quam cor ad vitam mortemque consert 3 Neque onim syncopen adsectum cordis esse incredibile videtur, aut vitalis in oo facultatis detrimentum: tanta mortis est celeritas, talisque Specie8. Hic quippe morbus Vincu-Iorum quaedam dissolutio est, quibus facultas continetur vitalis : et humanae constitutioni plane adversarius: nam Cum eam tenaciter adripuerit, non dimittit, quoad

hominoin dissolverit. Quid mirum 3 siquidem alii gra

ves adsectus certis quibusdam partibus, quibus innascuntur, proprii Sunt, ea Sque Solas attingunt: bufones pestiferi, iique pessimi moris, e jecinore, neque erialia quavis parte, oriuntur: DerViS tetanuS efit proprius : epilopsia capiti: ita syncope cordis Vitaeque morbus est. 2. Quicunque vero hunc stomachi adsectume istimant, quia cibo vinoque, quibusdam etiam frigida Vires auctae, malumque sit depulsum, mihi quidem eodem jure phrenitidem morbum esse capillorum cutisque capitis videntur arbitrari posse, quia detondendis perfundendisque crinibus relevantur phrenitici. Verum enim Vero Stomachi Vicinia cordis plurimum interest, quippe e quo cor tam utilia, quam noxia sibi attrahat. Siquidem aerem etiam per pulmoneS, reSΡirationis gratia, cor adducit, neque tamen eX Re MIO principio pulmones spirandi facultate potiuntur. Eienim haud instrumentis inest vis, sed illic, ubi vitae atque roboris principium est. Porro Stomachus nec Vitae principium est, nec sedes. Potest quidem seri,

Sed illa υis motrix debes a Milae fonte i. e. corde aCCedere. Ouam in Sententiam delabebantur Veteres, cum viderent morte i. f. quiete cordis, Omnia instrumsenta s. organa ab illa Peractione munerum suorum abΝtinere. Legantur omnino ea, quae Senacus Scripsit de hoc syncopes morbo friaile de M structure dre coeur - et de S μα-

48쪽

') R0isk. in Ser. Oh. M6 Soloecum Videtur Potito. Hinc sinondat e cod. suo αἰσθησις οξυτερη, cui lectioni fore accedit cod. HarIei, qui ε'0ια 'ε09 et κα 'αOωTερ'ὶ exhibet. Et sane faciIior tunc forset dictio. Sed nec vulgata absurda. Nain ἐπι π&ρδι Οουοι denotat: quod attines. γ) Viganus ἁλλιι καὶ Iogondum osse conjecit: et Sic quoque Reiskius. Sed non opus est coniectura. S01et enim in Illo οἴμονον - Gλλα καὶ sne PQ alterutrum, aut μονον, nut ἴλ α Omitti.8) Non poteram mihi temperare, quin hunc corruptum locum LOLι πνὶς της νο00υ u η I. cum Wig. et Reiskio ex Arotasei 1oquendi Consuetudine emendarem, emendationemque statim in ενθα καὶ η 'Di χχιJ Eadem do cordis facultate Archigenis sententia est, quam impugnat Galen. d. loc. adfeci. I. c. i. Veterum autem opiniones de loco in cardiacis pationio adducit Cael. Aurel. Rcut. morti. II. 34. discriminis Vero notas inter animi defectIonem e stomacho et adfectum cordiacum exponit c. 35. Vigun.

49쪽

ut per inibocillitatem eju8 quisquam Inedatur: quemadmodum cibi, qui cordi noxii Sunt, non Stomacho ipsi, sed per eum cordi officiunt, Siquidem qui ex his

intorquiit, cordis adsecti notas habent, pus Sum exiguum, imbecillem, cordis palpitationem Cum Subsultu Vehementi : accedit Vertigo, animae desectus, membrorum torpor ac resolutio, ingens neque cohibendus sudor, totius corporis frigus, Sen SUS VOCisque privatio. Haeccine Vero stomachus patiatur 3 huic quidem adfectus proprii Sunt nausea, Vomitus, cibi fastidium, Singultus, eructatio, et ea nonnunquam acida. Ii vero, qui corde laborant, Sensus habent etiam acutiores, ita, ut meliu8, quam antea, et audiant, et Videant: mente quoque con Stantiori puriorique animo praediti Sunt, idque non modo in praesentibus negotiis, sed etiam ut sutura vovissime declarent. I ae Certe non stomachi, sed cordis facultates sunt, ubi et anima et natura ejus locatur, ubi etiam eaedem facultates morbo adsciuntur. Cotorum hic adfectus Virium naturae dissolutio est, ejusque causa frigiditas cum humiditato: nam et intra et extra calore Vacant, neque Sitiunt, et

frigidum emittunt spiritum, magnis licet et ardentibus adflictati fuerint sobribus, a quibus Succenditur Syncope. Nam cum natura Valens et recte temΡerata est,

Omnibus dominatur atque imperat, et humoribus et spiritui, et Solidis partibus, perque conVenientem horum ordinem et modum vitam hominis administrat: at si naturae Vinculum i. o. Vis Soluta fuerit, tunc adsectus iste nascitur. Huic initium praebet causus,

sive febris ardens) qui hujusmodi e8t.

50쪽

) Wigan. eonjes. προδε . Sic in venaΘ caVae morbo, Causi specie, II, 8, 3. προσωπου ερυθ γημα ξυν προί si. ) Cum Paulo Post repetatur idom, vidotuae ἐπιθυμί η mutandum osse in D θυμου, aeris profunda inspiratio oti frigoris desiderium. 2) Cod. Aug. μεταβαίνουσι. Vulgatam Y01iqui codd. habent. 3) Petit. conjic. ανα ρινον, per cutem. Sed minus RPte. CONS. not. ) Nescit gan. , quid τ ὰλλα sibi volit. Tri Ior. τῆ ἀλέs emendist, h. e. aestu. melius αλεδ. Vortia uncinis inclusa identuae mihi glossema QSSO. νοτὶς περὶ μετωπα J Ejusmodi sudores, qui circa collum aut faciem tantam Io iter et Parce inoventur, κεγχροειδεες Hippocrati prognost. I, 2, 25. dicuntur, malique ominis esse Pronuntiantur de bicl. acui. Petil. ἐς επομβρίην τ ρ εα ετ α ιJ Noscio, quid sibi Potitus cum suo hydxope velit, qui per ἐπομβροὶν intolligendus sit: Nam etiamsi respexerit Aretaeus ad Vortia j Ioracliti apud Diogon. Lasext. libr. X. Segm. 3.), qui cum ob incongruum victum in hydropem incidisset, a medicis in consilium adhibitis aenigmatice quaerebat: εἰ δυνων το ἐπομβριας αυχμον ποι γησαι, hoc tamen indubitatum QSt, επομβρίηρο h. I. nihi1 aliud denotare, quam humiditatem, qua cutiS Per Ienem