De Christiano et politico decurione tractatus legendus non solum a consiliariis qui communitates regunt, & omnibus in foro versantibus, ad pulcras quæstiones decidendas, verum etiam à bonarum artium studiosissimis. ... Auctore D. Io. Petro Ala patrit

발행: 1613년

분량: 340페이지

출처: archive.org

분류:

191쪽

is De chrisiano, politisssitiones fieri in Consilio , conceptas DiaboIiis ita Oacitate ad imperitos Consiliarios decipiem dc , ita ut, una uerborum structura , & conceptione, multa eaq; varia negotia concludantur, vel quaedam qualitate S exprimantur, cum negotio principali, ut cogantur incuriones, vel malum cum bono coniunctum amplecti,vel bonum, ratione mali: repudiare: quod malitiae genus, ut lmaiores nostri in publico Consilio praecauerent, statuto sanxerunt, cap. 33. titu. de Regenda Ciuitate, in haec verba, & quod omnia partita fieri debetat singulariter, Sper se, de uno quoque negotio, siue facto, & si de duobus negotiis, vel pluribus, partitum aliquod simul factum fuerit, pro non partito habeatur, & prouisio, super hac aliter facta non valeat ipso iure: & quod potestas, & quilibet alius faciens tale partitum, conintra praedictam formam condemnetur tempore sndicatus sui in libris decem &c. quod statutum non solum intelligi debet de negotijs separatis, prout loquitur, sed etiam de uno, habente annexas eiusmodi qualitates, sine quibus, quemadmodum stare potest negotium principale, ita, cum it,lis efficitur multiplex, vari 'm, atque com liuium,adeo,ut possint Decuriones suo suffragio approbare unam partem ,& aliam reprobare:vt' in simili specie reprobantur in iudiciis multipli-ccs positiones. quarum una pars potest esse vera altera uero falsa: Glo. in cap. 2. ver. absq; rati

nabili causa, de confessis in6. veluti si quis deduceret in positionibus, Sempronium possidere, rem, ad alium pertinentem: potest enim esse,

quod

192쪽

Decurione.

quod possideat, licet ad alium non pertineat: quod genus positionum improbat quoque Sola ad constitui. Saba uiuiit. de positionibus, Glo. s. Curi. Iun. post alios, in I a. f. quod obseruarinum. IO &num. 2. C. de iurament. calum se pluria alia ex exempla multiplicium positionum adducit Nait. In cons. 2 o. num. T. & NeuiZan. in precibus, in primo notati. C. de impuberi qualitas enim adiuncta dii positioni, saepe solet illam alterare, Bar .in l. Senatu S num. ΣΟ. de accusatio. caueant ergo christiani Consiliarri, Be maxime, qui plus citeris sapiunt, ne istiusmodi propositionibus, inducant totum consilium in errores pernitiosissimos, sed aperte,& bona fide agant, ut reliqui Decuriones, Dossint suffragando separare pretiosum, a vili hoc est tequi, quod ciuitati utilius erit,& melius. modCbri ianus ecumis, patienter o moderate

Hoc vitium latὰ serpit,maxime inter aliquos

Consiliarios, qui, cumprqstent illis adiumentis, quibus, Res p. Optime gubernatur , adeantam 1 v I existimationem, vanitate mentis seipsos attollunt,ut sibi soli sapere, reliqui vero desipere videantur: in quos, usurpari potest ille Homericus versicillus, cuius meminit Plut. in Polit

Tanquam umbrae volitant alia, solus sapit iste quo sit, ut dum audiunt alios vel minus ornate vel

193쪽

uel extra rennaotibus, scpraeseserunt , si inportunis responsionibus . loquentitum sermones interrumpunt , a quibu*fontibus haurit Diabolus quamplurima peccata, Christiano Consiliario praecauenda , dum enim,qui dicendo expromit,quae, in re proposita cogitauit,se,stiaq; dicta contemni animaduertit, indignabundus S ipse, despicit meliorem aliorum sententiam,atq; dimmissa disputatione,que instituta fuerat ad publica negotia consultanda, Diabolica malitia deceptus, vocari se patitur m tacitam honoris contentionem, atq; omni studiose opponit his a quibus se neglectum arbitratur, ut usus quotidianus docet , ac testatur Bartol. Phili p. de Consi l. cap I a. iau. qa.S A . Polit. a Collib in suo Conuliario pari. 2. qui, hoc uitiumu iss vcrbis detestantur, quibus addo Lottin. Admonit. Chiili 32o. In contradicendo igitur, rationibus tantum certent,& caeteris Consiliariis honorem exhibeant. LCttin. Admonit. 3oi. illumq; modum teneant, ne' superbi, aut per Dicaces habeantur. pleriq; enim sunt, consilij quam uis egregii quod ipsi non attulerunt, inimici,& siquid auctoritatis in ipsis est, crebris contradictionibus destruunt. Iust. Lips. lib. 3 Politicor. cap. 6. ubi igitur publica utilitas non repugnet

mordicus suam sententiam non teneant ; DC Rempub. in discrimen adducant,memores illius euenti,quod Sacrae litei ae attestantur,de Architophel a. Reg. cap. II. Cuius Consilium, cum ab

Absalone fuisset repudiatum mortem sibi con

sciuit

l disserentes, incompositis corpora gestibus, maximam impatientiam

194쪽

ciuit, quod exemplum, in proposito nostro, ad Consiliarios erudiedos actulit Illustrissimus Pa-Ieqt. de consuli. Sacri Concistor. Part. q. quaest. . ita enim fiet, ut minore inuidia onerati mai rem postea auctoritatem habeat, in grauioribus rebus deliberandis, quam quaestionem claudo, nonnullis praeceptis, quae, Auctor Quaestion. Politicari pari. r. quaest. 23. Sertatim explicauit:his verbis. Quorum primum est, ut in Senatu, pro Repub. sententis diuersae dicantur acriter, in pri,. uatis vero rebuS, amice ac familiarirer agaturi, Secundum, ut distinguatur inter Civem nobis dissentientem, & verum inimicam. Tertium, ut vitentur repraehensiones,& fugiatur iracundia,&contumelia. Quartum, ut usurpetur illud, Haec tibi videntur, illa vero mihi; Rmnium,adhibeatur quoque laus prudentiae, ac doctrinae, Patriae amoris, & fidei, ita denique agatur, ut non a v

Iuntate, sed ab intellectu, dissensio proficisci videatur: quando enim concordant Decuriones in bono communi, sed non conueniunt in mediis,

talis discordia, non habet in se aliquam culpam 'Dionis. Carrhias. in sinam, Fidei, Tom. a. lib. 2. artic. 8a. Quod vero praecepi Decurionibus, ut aliorum sententiis modeste contradicant, maxime pertinet ad quosdam indoctos homines, de quibus scribit Patric. de Repub. lib. q. Oblatratio, inquit, unius indocti hominis, saepe tota Comitia pertiirbat: cui, alii Decuriones, grau itate praediti, non audent inani verborum altercatione se obiicere.

195쪽

ico De Christiano, o Pollilio Quomodo debeant ChriBiani Decuriones, celebrare dies fesos Sianctorum, Protectorum sua

Communitatis. Quasio 7 1.

NVlla est Communitas Christiana, quae non

profiteatur recognoscere aliquos Sanctos, uti proprios eius Protectores;eorumq; dies festos celebrare nitatur. Sed pauci sunt illi Decuriones qui, eiusmodi actus Christianae pietatis efficere . studeant, quibus,sanctissima Trinitas, & uniuersus ille beatorum spirituum coetus, ualde delectatur. totos namq; dies traducunt in epulis , choreis, &saltationibus, & vanis spectaculis edendis ,&si aliquando in templis conueniunt, nihil unquam cogitant , quod sibi ad salutem aeternam prolicere possit, in quos grauissime inuehitur Spiritus sanctus apud Prophet. AmOS. cap. his verbis. Odi ,& proieci festiuitates uestras,&apud Esai. cap. I. Calendas vestras,& Iemnitates uestras odivit anima mea,quamobre, inonnulla, ex multisquς dici possent, spiritualia praecepta Decurionibus proponam, quibus eruditi . possint celebrare dies festos Sanctorum Protectorum. In primis igitur mecum recognoscant, Vigilias dierum, quos dedicauit Ecclesia , ad Diuinam laudem, S merita Sanctorum recolenda, fuisse ab ea antiquitus institutas, ut noctCPrRcedente, possent fideles, variis exercitationibus spiritualibus se praeparare ad festa celebranda, cum vero, nocturni temporis opportunita S,

suadente Diabolo , ad turpissima quaeq; flagitia

196쪽

eos alliceret, melius existi inarunt prisci illi Patre; Ecclesiastici, ut sublatis nocturnis conuentibus, unusquisq; domi,atq; inter priuatos parietes, ea faceret ac meditaretur, quibus , melius disponi posset ad Deum,in sanctis sui S venerandum. Hoc igitur consilii capiant Christiani Decuriones, ut aduentantibus testis Sanctorum suorum Protectorum ieiunio,& abstinentia,corpus affligant, &expurgent quam diligenter animam, Sacramento poenitentiet, mox, Angelorum suauissimo pane reficiant,ut promptiores, di paratiores evadant, ad hos internos actus, qui subiiciuntur. In primis,quo maiore studio possunt,summis laudibus efferant Diuinam Maiestate in , quae potentia, s pientia,& bonitate sua, vilissimos homunculos, tot ac tantis virtutibus decorauit,& sempiternae gloriae praemio,cumulauerit,quod ab qterno pra destinauerit, quod in tempore vocaverit , ad quod pium officium persoluendum, inuocet Angelos , 8c Sanctos Omnes , una cum omnibus Creaturis: Gratias agant Deo, pro omnibus beneficiis in Sanctos Collatis, & illis congratuletur, ει quod tales Advocatos, suae dederit Communia tali quod per eos, multa in eam fuerit operatus: quaecunq; laudabilia dixerunt fecerunt, cogit uerunt. perpessi fuerunt ad Diuinam gloriam testificandam, & augendam, in unum fasciculum 'coniecta, offerant sanctissimae Trinitati, pro sua Communitate, suppliciterq; petant, ut, suo patrocinio complectantur,omnia negotia publica is&omnes Ciues; praecipueq; eos Diuini luminis claritate perfundant, quos, Deus admouit aK

197쪽

xsa De Christiano, O TolitIcorteip. gubernacula tractanda, ut tanto munere bene perfungantur.

Eismodo debeant Decuriones uti vera liber. ate dicendi.

P Arum prodesse poterit, ad publicum bonum

tuendum atq; promouendum,quod Decurio Neε animo prudenter concipiant meliora consi

ita, eaq; aptissimis verbis,ac sententijs sciant explicare, ni fi hac dicendi Christiana libertate vian leur, in qua,consistunt nerui,spiritus, & uita recti di boni consilis, qua sublata, otiosa penitu S red- lditur actio Decurionis : quemadmodum enim, mulier quae partum initio concepit, nisi tempore ldebito in lucem edat, minime digna est, cui aliae muliereS congratulentii , ita debet Consiliarius lin tempore atq; loco,libere depromere, quae reru ireritia, &studium publici boni, in animo suo Conceperunt. Hanc equidem libertatem, omnes scriptores,qiii,absoluti omnibus numeris,& per- l ecti Consiliarii praecepta tradiderunt, uti valde inecessariam requirunt, & exigunt. Iust. Lips. P Iiticor. lib. 3. cap. 3. Τholos. de Repub. lib. cap. 6. Ιausceli. de consilio Ciuili cap. q.quam ut Consequantur, opus est in primis, ut omni terre-

Mospiritu profligato , hoc est omni inordinata nisectione deposita,nihil animo concipiant,qtiod 'honorem Dei, & publicam utilitatem non res, ciat s cum enim priuatas cupiditates rationi su- is uasio 72. hegerint,

198쪽

Decurione.

hegerint , sancti spiritus auxilio confirmati, ad hanc libertatem animi, di sermonis perue Hrent. Vbi spiritus ibi libertas inquit Apostol. a. Corint. cap. 3. Paleot. pari. . quaest. I .ex cuius scrip

tis summatim haec praecepta transferat ad se Christianus Decurio . Primum ut semper ueritatem spectet. Alterum, ut sibi persuadeat bono publico profuturum . Tertium, ut habeat, rationem rei, loci, temporis, &personarum . Quartum,ut modum adhibeat, non semper sque

vehementem.Quintun , ut caueat ab omni asperitate verborum, a contentione vocis, a vultu, &habitu corporis incomposito , & ab omnisiis picione hae, & cuiuscunq; alterius perturbationis. Sextum, ut maximam virtutis existimationem tabi conciliet. Postremum , ut hanc consuetudinem libere, aperte fideliter, & ingenue loquendi constanter teneat, quibus quasi gradibus , ad summum in Repub. auctoritatis fastigium adscendet: quo, cum promouente Deo peruenerit , mirum est dictu , quantum suis consilijs in dies proficere poterit . Cum tamen imbecillitas human naturae, maximo sit Decurionibus impedimento, ne hanc valde neces Pariam,& Christianam dicendi ingenuitatem assequantur, hoc studiose spectent,atq; enitantur, ut vita, ct moribus,adiuuante Deo, sint emendatissimi, ualde enim difficile est, ut aliorum errata corrigere audear, qui simili culpa sit contaminatus, ut elegantissime ratiocinatur Paleot. in conclus. dicti lib. memb. 3. ubi adducit aurea verba Sancti Prosperi, lib. I.

199쪽

iadscribere, in gratiam illorum, ad quorum m nus liber tanti Cardinalis non peruenerit. Sumptuosis,inquit, dapibus crudus,non potest abstianentiam laudare; quam calcat . Vitio cupiditatis addictus, cupidiS, amorem pecuniae non potest dissuadere. Inimicitiarum tenax , non ualebit animos dissidentium componere. Iustitiam praedicare Iudicibus erubescit,quam, ipse fauore corrumpit, & quidquid mali facit, aut boni non committit, nec iubebit fieri, nec vetabit, quia , necessariam dicendi auctoritatem contrarietate actionis suae corrumpit. Quod vero supra dixi, amorem cuiusq; proprium, qui, in animis Decu-xionum altas radices habet, huic Christianae lubertati mirifice obstare,subiicio euidentissimum iudicium ad illum cognoscendum, quando scilicet Decurio,in priuatis congressibus atq; sermonibus,maxim6 se desiderio publici boni comm veri sentiet, quando publica incommoda deplorabit, quando labenti communitati opem ferri exoptabit,in publico vero Consilio,in quo deberet ea proponere,& ab aliis proposita libere comprobare,quibus Ciuitas recte administretur, cognoscet se potius frigescere ; & illum ardorem animi, quem extra Consilium profitebatur , esse consopitum, & extinctum, quae ubi in seipso antimaduertet, non desinat preces Deo fundere, ut animi diuinum robur sibi impartiatur, quo, tot prauas affectiones possit superare, neq; vereatur cuiusq; Ciuis voluntatem offendere, ubi, publici honi, & sui muneris ratio ita requirat , quod ut

criter faciat, recordetur illius grauissimi S

200쪽

litoris Coriolani, de quo Hippol. I Collib. io

suo Consiliario, ita scribit : Cum de frumento ex Sicilia Romam aduecto, in Senatu aliquando ageretur,an gratis, an uili, an magno pretio plebi diuenderetur, inter alios, M. Coriolanus e titit,qui aduersus plebem, grauem dixit sente tiam,Nihil per largitionem populo tribuendum.

His artibus,petulantiorem,ac lasciuiorem effici Satius hunc esse vel cariore annona domari, uel reprimi: quo fieret modestior ex necessitate,de ad Civilia munera obeunda paratior. Agros, hac iniuria,non seditiones colat, desidia, otio, ac luxuria maxime, quae ex copia, & inerti abunda tia nascitur,tura,leges,instituta negligi: Sed tribuni plebis, qui in Senatu illum audiuerant, ad populum referunt,a quo,sine mora, lies Coriola no dicitur. Verum, quantum ad hanc accus tionem attinet, licet populo infeso uteretur, eam

facilime diluit; Agnouit enim plebs, Coriola num, nihil praeter officium fecisse . Vbi enim i quendi ulla licentia , si non in deliberando , de dando consilio λSi Decurio velit insta causa hoc munereo abdicare,

cui sit renuntiandum.

premittendum est, iure communi nemin:

admitti posse ad Patriam suam gubernandam sne licentia Principis , & confirmatione l. final. ubi Rebus . C. de officio Rector. Prouinc. Mon-L a lauar.

SEARCH

MENU NAVIGATION