Hermanni Conringii De nummis ebræorum paradoxa. Accesserunt ejusdem de republica ebræorum exercitatio academica, ac de initio anni sabbatici et tempore messis ebræorum commentariolus

41쪽

duces, eoru doctri ferment pellati sunt. milias vero πῶυ Ιω - haud dubie respexit S. O. solus Petrus,quando ad Ebraeos co τη λαοπορα feris psit, redemptos illor esse non argento vel aurosedpre,

tivi Cῖristi metat agni immaculati s incontaminati

sanguine, ωιτης τινας οἰ-ροφῆς solus Paulus discipulo uerat Gamalieli ma- gni etiam in Thalmude pasim celebrati magistri , ι ποτέρως θλω- έπάρχων πάριμν.H δό-Gων: haud dubie mero de illis traditionibus o doctriana Iudaica dixitquod legitur cap. m y ad Titum Stultas quaessiones& genealogias,& contentiones ac pugnas legales omitte, simi enim inutiles & v nae. Et vero qua etiam hodie supersunt ex Thasmude, sulta profecto funt quasiones, ta contem dentium inter se super Legis sensu magiserorum , perpetua pugna, vanitatis pleni ima , ad sanctimo niam autem vita nihil facientes. Idem sancti mus Apostolus r. ad Dimore. r. . NIV eandem doctrinam fabularum cognomento perfringit οῦ quia

proprie tangit Galmaricas narrationes. Damnant

mer o ha ipsa quas adduximus Chrisi Er Apsolica sententia Mem Thalmussis omnem , eum in facti injuris quasionibus; quoniam non dubitam '

rant

42쪽

ram Iuni, lync quoque rem Orsi, impudenti mmendacis inua nuperrima π mutuo secum dodemtia commenta, Legis item an se in monte Sinai ore tradita taper Prophetaue propaginta dimini liti menditareta. Aon movebimus tamen nunesis hoc diminopra-judicio Thalinudis Mem atque auctoritatem 3 quia in promptu sunt etiam rationes, quarum certitud, nem omnes, etiams a Spiritu Sancto non fuerinterim auctoritatem coelesem eorum qua Nomi T samenti libris continentur, agnoscere coguntur. Igiatur primum tradunt ipsorummet Judaeorum nomnulli quidem, Agischnam calamo comprehensam jam tumstensi Christianosecundo, Gemara autem ultimam manum impositam demum esse circa se culumsextam: nonnulli merὸ fatentur,Thalmud posannum Christi quadringentesimum a R. Ase collAgr captum circiter annum quingentesimum a 'sse aliisque absolutum . Non lices autem mel hac tuto credere, quoniam hisorici illi qui isbaeo tradiderunt post millesimum Christ annum mixerunt denique, ae fabulis quammultis fiam decox runt. Et mero Ioannes Morinus in Exercitationi- ου Biblisis haud parum probabile reddidit, inchoa Ium Thalmud non ante annum sexcentes inum, π

43쪽

ei, ea sexcentesimum octogesimum tandem rem d. sum fui se. Non morabor uunc qπenquam, cuicun--lii sententia a sentiri. Illud citra contro-

me ames, tantum non omnes narrationes 2 Ἀ-mudieas sero esse eoinriptas. Iam vero narrant rn iis,quorum plurima pridem ante Bahlonicam emptimitatem, imo quadam ante Mosis avum, alia ab Esdrae usque tempsale ad Romanum usque reipubi eae Iudaica excidium, alia longe recentius, si narra' rionibus illis eredimus, contigerint. Fatentur a

iem V et Iudaeorum magistri, ante Romanam .sam πανολεθράπι, nihil istarum narrationum fuisse feriptum, post demum a quammultis per marias r giones dispersis, in sebedulis quadam notatas ex illis

autem indigesis N rudibus foliis primo A ins nam

deinde Gemaram consatam esse. Vt autem per lam quam vocant oralem traditionem , e liter rum adminiculo, potuerint tot seculorum actuis inmtegra sidepropagari, εν eri Howατο . Mide' tissima sene meritatis eri Eud Lim id laterae si tuna custodia fidςlis memoriae rerum gestirum. Osthedis sero demum notari quaedam eserunt,ta num mel hoc sit facinm .necim , incertum adhuc oti in Ato minus liques, illis si hedarumsiriptores bona fuisse mei. Vel hinc ergo eis manifestam, non posse I im

44쪽

m disis narrationibus secure credi secundo. Ipse dia Thalmudicae narrationes lania quam freque si inesti mutuo adversantur Id quod indubitata es signum , fallim non tuto tu posse Mem adhiber Apud Omnes ne homines in confesso es, inidoneos esse facti testes, qui infacti, non circumstantiis, sed ipsa humma haud conmeniunt Nec es quare quem momeat Thalmuleum Erud impudentissimum

ωτημια: oportere π contrarictorias Rabbinorum sententias , tanquam perinde sent meritati consentanea, admittere Tertio. Adeo crassa, pinguia,u monsi osa, ea D innumera, mendaria non in Ge

nonnihil rarius) recepta sunt, ut Thalmuricis nar- ationibus quamvis veris secure credi nequeat. No'send liber alius , qui quidem sanctus exsimari me lit, adeo foede mendaciis es coinquinaim, sive Pagan rum Nometerum ' recentium, sive etiam Mus meianorum P. Pri em sunt illarum mendaciorum quamplurima producta in lucem. Non fue rit tamen abs re huc etiam adferre, saltim in exemplum portentos mendaciloquii, illa qua doctissimus se agensibus annotavit ad caput I Excerptorum Gemarae pag. asN: prasertim quia in iis agitur sinulis dicti pondere. Verba autem ejas hae sunt. Baal

45쪽

drasth π ri sobservamus nos, idem tradere G maram Bechorot fol. so. a,) hanc tanquam probam& minime fallacem nobis exhibet regulam: Quotiescunque Sicli mentio sit in Pentateuchos inteli igere oportet Sela in sive pondus 3 et granorum hordeaceorum communium.) In Prophetis Siclum interpretari debemuo libram, & in Hagiographis centum pondo. Excipe tamen siclos quibus emit Abraham speluncam cum agro, an Ephrone, nam & illorum quisque aequabat centum pondo. Quae si ita se habent, cuique cogitaim

dum relinquitur, qualis, ista suerit, coma, dicam, an juba Absalomis, cujus abrasae superfluitates aequabant libras omnino ducentas. Nimirum, verumst oportet, quod in Rabbot sol. 232. col. a. legitur: et saries Absalomiυ reserebat ingentem arborem c

ratiorum, cujus rami multi magnique stat & quo F versum diffusi. Imo vero jam non dubito. v tum esse illud quoque , quod non ibidem tan- . . tum, sed & in Nidda sol. et . b. memoriae produtum est. Extat Traditio, Abbam Schaut dixisse Ego vespillonem egi, & aliquando sorte fortuna patuit spelunca subter pedes meos, sin quam incidens: steti in orbe oculi cadaveris . cujusdam, ad

46쪽

summas usque nares. Cum inde pedem retulissem, edoctus sum, sutile oculum Absalomis. Sed,

credat quis, Abbam Schaul pumilionem fuisse:

Atquii suit omnium aetatis suae longe maximus, Num tutum sit ictas hominibus msque adeosne fronte mentientibus vel tantillum credere P Haud m. fugi , Thalmudis menei aures, o Iudaeos ta Chrisianorum nonnullos,pro teri non dubitasse, illis LGdis mendaciis areanam sapientiam occultari, Iold nus in Proleramenis uiri de Sueremqnibus seribus de eo dubitari nequit) quin imo excissare hoe Tha muri eumfacinuis apologis siris qui Dero etiam Codice exhibentur. Sed cum isti voletitore disserunt coelo a 'Thalmudieissabulis, vereor ut faου sit hane comparationem instituere: quia praesertim alias ipse illi δε- fenores portenta i ac Thalinurica juxta Christi

na pietatis regulam detolantur, nec quenquam fu-bal ipsa Ap Oliea Iudaicarum fabularum aetas censura. Audis quidem, a Judaeis unum alterumhindefensionem librum esse sua lingua conscriptum

hactenm tamen nihil ejus eH etersum Latine. Umprodierit in communem lucem, haud dubium iameno, perinde ati Jtoicorum aliorumve covatns circo Idololatricam Theologiam quondam fuerunt vani ut recte Iosepho La conira Apionem προφατεις

47쪽

lotisne occupari. ramis sane absurda sunt mendacia Thali iudica, eoque eludunt omnem ejusmodi veram, O illa σοφὰ φωμμα- . Quarto. Plurimum dissident a mero narrationes Thalmudira, etiam de iis quaepU Romanam reipublica emersonem confi- aerunt, ideoque multὸ minus fiam merentur eo rum. narrationes metusiores. Hineone ipsemel Grotius ad Mat h. cap. IV et . non dubitavit ita loqui.

Quod autem quidam putant duos fuisse Barcoche bas, errant decepti a Iudaeis, pessimis historiarum magistris. Nam ex quo patria expulsi sunt omnis apud illos historia crassis erroribus & fabulis est inquinata: quibus proinde nihil credendum est, nisi

alii testes accedant. Facile fuerit hoe demonserare commentis Iudaicis saltim iis qua de Imperaroribus Romanis, Nerone. Vespasiano, Tito, Adriano θ'

Antonino Pio, retulerunt: ut quam musta alia numedissimulemus. Quinto. Certum eri, ab iis qua me morantur a se epho de iis qua aeriderunt pos βω-

tam Bahumeam captimitatem, cumprimis sub H-monaeis HerodibM N Romanis, ad nomisi amiempli ρο ι bis defructionem, quaque proinde longe sunt pristis temporibus recentiora, propinqua magis V.almud corum alati, multum infidere Thalmari

48쪽

ω. Nee merὸ etiam hoe opus eΠ m,ne demon rare, quia pridem innotuit tantum non in vulgu . Maurem etiam hoe no=i time indicium ejus, quod non ILeeut Thalmudicis narrationibu s tuto fidere. Qui . nimirum etiam in illis quae non multum tempora postrema sua reipubi ea antecesserunt, fallunt, haud fieri utique illis un rebuae remotioribuου tanquam te ses admittere. Haud me praeterit, Selianum non

dubitasse Thalmudiea Iosephοpraeferreo merum illi oppono Hugonem Grotiani, cujus haeo merba sunt ad cap.V Danieli, Josepho magna fides haberi debet in rebus Herodis Magni ac deinceps: item ubi ex ternos auctores, non autem Iudaeos, multa in histinriis contra verum Qmniantes; sequitur. Et mero eum atas tum dignitas fiseni in hisce quidem narerandis auctoritatem suffieientem conciliant i ipse. v ro abunde quoque Librode mitasua, repasiim in v re de Bella Iudaico , contra inferiatores N eata mnias Mem suam tutatus est. Quorum nihil facit pro Jhalmudicis. ωοd Faeeleberrima illa de Christo Perlocte fuerit ab ejus manu, adhuc major in ipsisdem deberem s. Sed es fortas is ilia ab aliquo O quidem OVristiano snee enim alius ita A, quipotuit) inserta. Nisi Iosephus ipso s deniussi Chrisianus, sinon omni tamen potioma ex part

49쪽

ut alii quoque Iudaeorum illa tempestate fuerunt S michrisiani. Ααουολο ν, e in bDν δεα-rnus octavus comprehendis illam de Chrso Perio cham, recentiorem esse opere de Bello Iudaico, quia auctorem prodis Pharisaeum, satis palam es cum ex aliis tum nonnullis quae habentur cap. nono biri rubresimi r in illim quoque operis locis aliquot non di simulantur Pharisaeorum prava quadam in republica molitiones, ut appareat minus tune addictum imisse amplias Pharisaeis Iosephum. Ruicquid hujussi, magno intermalis Thalmudis , imὰ Iudaicos se cuti ais friptores omnes, superat Iosep Vt de ilis Luge justi us quam de Maimonide liceat pronunriare, unum illum inter suos desiisse nugari. Sexto denis saltim suspectas jure maximo facit Thalmudicri

narrationes, cum perfrequens earum a Sacris τομ

minita, dissensio, tum quod Rabbinorum N repugnantia secum mutuo π de rebns ad Leges nihil omnino pertinentibua, oe de actis pene metissimi temporis commenta, Mosi auctori adseribere non erubuerint, imo Legis oralis titulo ipsemel dimina L ' i scripta multumpraeferre. ma de re, ceu jam dixi, prae aliis meretuν legi christianus Gerson parte prima capite vicesimo nono, ut opagina a r. sivi enim

50쪽

eum familiare firmentiri non licet quoque se reali.

quid narrantibus credere rationes ej s,apud me quiso sunt ponderis, equi de Thalmudicis narrationibus nihil temery er dant. Haud nega, interdum meri aliquida sum,

sed quas cia audevi in illa falsitatum foeda colluetis tibi, Me mel illud bona esse notae,polliseri λ Hactenismis nemo Oriristianorum isorum, qui Thalmudires

silent interdum Sapientibus magisris accensere, mersalem aliquam tradidit regulam, qua liceat verasa e δρσεις ὰ commentitiis Hscernere es tamen is uni versali innim fuem principiis haud licueris tibi' certam ratiocinationem instituere. Multus quidem' ess cum alias tum eumprimis in Praefatione libri de Successionibus , mir sane praelarus'in Graeorum cumprimis scriptis summa in seria versatus, Ioan- Seldenus,'in eo ut per si adeat, ex Thalmiae domum pesse accipi τι- πολιτέαν Graeorum: perinde atque ad notitiam reipublica Ecclesiastica compara, , dum necessaria ess eanonum deeretorum N hisoria Ecclesiasica peritia. vehementer autem eximius illa Seldenu, mese π alios decepit. Nam merum quidem ess, De Legum N Historia notitia nullium rimilis scietatis ποῖ,ιτίαν cognosti , ideoque Me ro 'quiri etiam ad notitiam Politia Graorum. sed illas