Observationes in Georgii Pisidae carmina historica : appendix metrica

11쪽

plane est ille codex, cuius epigraphe deceptus Hieronymus Brianellus Hexae moron Pisidae edidit Romae tinuo Ib90 sub nomine Cyrilli', Attamen Vat. 128l ex libris Antonii Caratae in bybliotheeam pontificiam pervenit, suum vero fontem diserte Brianellus sei. Qu. p. XIV Migne p. 1l 1 sq.) indicat: 'p0ema iambi eum de plantarum et animalium proprietatibus adiecimus, quod a D. G0n salvo Ponee de Leons, viro non minus eruditione quam genstri S nobilitate praeStanti, munuS Rece peram, ipse Vero ex Guilol mi Sirtuti etirdinalis exomplo δ) describendum euraverat'. Quae eum ita sint, tantummodo duo libri deperditi β) in censum v seniunt, quos eodex Escuri utensis X - Ι -- l5 πίυαξ τω, ξυ τη του καρ

adumbratione franeo galli ea p. 32O hoo modo reeenset 299. En papier de coton. Poeme de satiat Cyrille fur iis sproprie te S des a n i m a v x. - Meletius, Sur in nature de l'homine. Trailsi ghographique de Nicephore Blemmydo. - Trailsi du meme, adresssi a rem pereur. 300. En papier de coton. Poemo de s aint Cyrille fur les proprisitos des animau XJ.

V. Puntoni, Indice de' codici Greci della bibliotoea Estense di Modena Studi italianidi filologia vol. IV - 1896 - p. 490).

Inepta coniectura de Cyro non extat, sod lemma Γεωργίου Πισίδου a Leone Allatio adiuncti m. ) Falso Fabricius vol. VIII p. 614 ex eodem Sirleti codies etiam editionem Morellianam concinnatam esse perhibet. Sit leto Hexa emeri editionem principem sub Pisidae nomine Vulgatam Morellus dedicavit, sed contextum n librario quodam Graeco habuit ses epist. ad Sirlet. f. A' ἐχα σου ἄσμευος παρά του τρtποθήτου πατρός μου Φεδερ κου, Pt λυμαθους, φιλοπόVου καὶ θεο*tλους et v μάλισzα , ζου καὶ τελευτAv' αὐτω δὲ votobeto δώρημαρίλος ztς Ἐλληv καλλtIράρος ἐλαρίσατο , ae praeterea eodicem a .Ioanne Sanctandi stat Ocommodatum tb L 3 et 7 ) adhibuit, cuius bybliothecam libris manuscriptis satis commode instructam miro silentio neglexit Alsredus Franklin, Ies anciennes bybliothhques do Paris Par. 1867-73 . in Certe neuter codex nunc inter Ottobonianos comparet, quibus plurimos Sir leti libros contineri constat es Josephus Coκκχ-Lugi im Ffronis et Battaglinii Catalogop. XLIII sqq. - Ottobon. 287, cum nota Altaempsiana careat, ex alio sonte repetendus est. Dignosci potest Sirleti n. li 0, ex quo praeter alia scripta Miller p. 311 profert Explicati0n d 'un passage de P Eeriture, par George Pisidhs'. Nimirum He-Xaemeron significatur codidis Ottoboniani Gr. 324, cuius habitum Catalogi incuria p. 170 sq. 1 oblitteravit: post versus qui incipit si el) ακουε IIρόκλε legimus Γε-

12쪽

In univorsum igitur traditionem de Cyrillo recentiora codicum exempla commendant i). Quae quidem eX uno ar hetypo manasse verisimile est, erroris vero originem lucramur, si Cyrilli opus eulis genuinis Pisidae Hsexu emeron continuatum HS se ponimus, ubi lemmatis iactura opinionem do Cyrillo auetore eadem ratione offerres potuit. qua Origenis homilia se in Joromiam ad Cyrillum referuntur Qua confusionis causa bene cognita suis commodis ita consuluit Diirmarius, ut ad fraudis in-

Scriptionem uom mini suendam utrumque nomen ud hiberet. Ita quo histori ea Pisidae opera tantummodo carminum stancellis eir- eum Seripta Sunt, quorum apparatum eriti eum supra enucleavimus: sollieet

pro eter V p in P, A V., H uni eum praesidium M praebet, et ipsum angustis torminis P I et II) definitum. Qiiodsi novi subsidii pretium a0

stimatur, tomeraria fidue in aeque do elinanda est se suspieiosa diffiduntia: lubriun sane est via per praecepta, tuti 0r per eXempla, attamen QOmmentationis consilium et sp tii ratio eo potius inducunt, ut in primis statum reditum ager praestet, praesertim cum ipsi codices V p spieilegii

spem se iunt.

bi στρατηγίας pro στρατευ μάτωυ praebet, quae te lio corruptelam sanat. Falso enim γύσεις, ουσίας vel τάξεις suppleri posse Qereius existimat δὶ, quod reo te sensit eorreutor apograptii Corfiniani pύσεις pro Τριὰς commendans. Nullo autem fulcro τω, άυω egoi cf. Ρ ΙΙΙ 385, H I 50, R

13쪽

Universat Tiguri 154,) f. 27l , Sis3phi opusculum poeticum Joannes Malalas p. t 33, i s D in dors); Epla aemii Syri earmina Theophanes p. 63, 1

14쪽

M Hilbergit sinondationem tener Studien' vol. IX p. 2Il) i*χσκου, ῶς χρὴ τού νασιλεως τὀ κράτος optime confirmat; quamquam falso eum, Vp concinit II l9 τίς γὰρ στρατηγός; φασιλεύς προ τῖ, ὀλωυ, ubi Hilbergius i. e. 6 ante βασιλεύς supplovit. Sed II 99 οὐτος δὲ κοι9ῖς βασιλεύς και δεσπότης voculam καὶ inter κοιvis: et φασιλεύς in II additam sciolus quidam perperam erasit, unde Hilbergii ratio etiam III 466 eomprobatur: φύλαττε, χριστέ, τού βασιλίως τοὐς κλάδους pro p. X. τούς β. R. eorrigentis es. S 3lI ἐκ της φασι λικης τούτο κλέψας οικίας, Suppl. II 65 προ τῶvβασιλίωυηὶ εὐοε ὴς αὐτοκράτωρ, - P I 1 P σὐ γὰρ πεποιθῖ0ς ι βασιλεὐ ς

15쪽

ratam faeit v. 120 τι ἐς δε και σύγκρισι, hi seu 90iv y ίαυ. Noe dubitandum, quin l68 Sq. μὴ τις πάρεργος τού λιγου τ6υ ἱππiet G πῖύση κατασZata ταῖς ἀγώ οις υίαις genuinam poetae memoriam leotiones παρέργως η) et σπεύσοι δ) reddant. Perverse autem loci sententiam interpretatus est Quere ius, quasi πάρεργος τού Ἀγου pro ι πάρεργος λιro sermo perfunctorius; cf. Plato Tim. p. 38 D) diei posset. Omnino τού λόγου ad ιππέα portinet: scilicet

poeta ipSe eque S est, qui Sermone ut equo Vehitur quum metaphoram simile Pisidae exemplum Suppl. XIV i πράζει κατάγλωυ τω V πα-θς, τούς ιππέας inlustrat, ubi cupiditates cum equis comparantur β).

Id vero agit Pisides, ut sermonis vel oditatem cf. lGT δρχαειυ δρόλου)designet cf. Suppl. III 24 sq. ῖππος δέ σοι πάρεττιυ οξεως τρέχω v l

16쪽

Aou στρέ*Gi l et θεὶς αIαθου τοῖς HetlρIt zov Ορόμου et de vocis αμμα usu Vergilius Aen. II 236 stuppea vincula collo scit . equi) intendunt et Ausonius Mos. 42 intendunt collo mulorum vincula nautae. De epitheto ἐυαρθρω, cf. Vergil. Georg. III 181 forro rotam et stabulo frenos audiro sonantis cum Schnoideri nota ad Varron. de ro rust. II 7, 12 Ser. rei rust. Vol. I 2 p. 403 sq.); quamquam Pisides ad orationem adludere putandus est similiter ac nostro loco silentium verbis τίς ἀρίuotchv αις significatur.

3) Addo Wyttenbaeli. ad Ulutarchi Mor. p. 137 B et Lobeckium ad Sophocl. Ai. 704. Cf. p. 201 n. 6 supra. Hilbergit emendationem pro καὶ πόματα καὶ τρο*h tenor Studien' vol. IXΡ. 212) sulcit Μ; ipsa voro forma πόμα nihil dubii adsert, quapropt0r relinquendre est An. p. 1693 D cf. Lobeck. Palati p. p. 42b sq. et 444 sqq.

17쪽

SublaturuS erat, eodigis Seriptura οὐσία, sanat. Quae medela etiam

S 626 π ρεις φυλάττωu iκατέρας τὰς pύσεις videtur adhibenda esse, ubi αὐτού pro τὰς temptabat Hilbergius sibi d. p. 218). Sane in praeceden

ut corruptelae ansa adgnosci possit. Eodem enim Aonsu promiscue et oυIία et ρύσις usui Pantur cf. Praeter locos Supra excitatos sobsidi) S 18 l. 241. 392. 402. 413. 414. 428.

19쪽

eodeX noster orationis contextunn, qui int0r 196 et l9T misere turbatur, unius Versus AUpplemento ξλευθεροῖ τὀ σ6 χ δυἔκθλου πάθους aptissime reficit, unde et participium ἐκκαθχίρω, v. 196 suspieiono expeditur et metaphora Te si V χ τού στρατεύμ χτος V. 19T i ustum sera Sum necipit. Recte etiam v. 199 II της pro ἐκ offert cf. Stud. p. 12 n. 3), quae scriptura oX 19μ so insinuavit, s sed praetersea duo menda v. 193 et 194

20쪽

quin eadem ratione etiam H I 16 δροσῶζεται Sλὀ: Δαυιὴλ τὐ δευτερω articulus et is ante Δχυιὴλ supplendus sit; tum Hex. 625 εἰς ς τὰς διατάξεις ἀσχολη θ ἶ τὰς vi ας eX M articulus prior irecipiendus est, de quo ante M uellerum ad Ignat. p. 8 n. T) et Hilbergium 0. e. VIIIp. 302) iam Morollus cogitaverat. Quae quidem adiectivi eollocatio poe