장음표시 사용
11쪽
ct pr at s incus relere Ius er datis eri. ubi privati Iudices opptannine publi-lch; referendum potiat videtur ad Vicarim, Mabinos, Praeposim, & Centenarios, id est ; Iudices datos a Comitiburi id est, Magistratibus & Iudicibus publicis , quales tunc erant Comites; non domini, vel leniores civitatum, pag rum, vel provinciarum quas regebant. Hi enim Judices a Comitibu . condi iu-ti, passim in Traditionibus Fuldensibus dicuntur iudicare ex praecepto, dc sulfuiui um; ut in Iure Civili Judices dati a Magistratibus, & pedanei, qui priuvata iudicia exercebant: ut eadem lama apud maiores notirin minores isti Judices, privati qu)que dicti videantur, ad di serentiam Comitum. Hm autem a Comite eonstitutos suisse conflat ex rapimiir. 36. lib. q. & his civiles . tantum caulaet ex iussu Comiti fuisse mandatas, neque de libertate & proprieta epotuisse cognoscere , ex capitul. 26. addit. 2. Lb 4. & ex Constitui aroli iMagni quae extat in legib. Lone bardorum tib. 2. tr. 32. e p. 2.
Vassi autem dominici, id est, seniores, vel domini, in locis sibi concessis aleertum tempus iurissctionem vere publicam Sc regiam habuere ; & n minattin in iustitiis faciendis comparantur C mitit ut domini agricolarum in J. Nom,isiim; hi 8o. comparantur Magistratibus, re Magis fatuet dicuntur; sic enim habet capitulare i 23. lib. I. si Comes tu ministerio suo id ei , in Comitatu suo . im sitias non fecerit , o c. Et in secunda parte , etsi vans sester Ioitiam uoustrerit: nec ullum vestigium privatarum istarum iustitiarum . quae posteriore saeculo invaluerunt, extare puto apud veteres luris noliri auctores. Eesesis quidem pratisia data suisse iam docui, cum omni dominatione , & iurisdictione ,& ut loquebantur, cum auctoritate immunitati t & Ecclesiarum exemplo , nobilibus quihul fam . Sed qui ab his Iudiceς constituebantur ad exercendam iurisdimonem . a Principe confirmabantur, & publica vel regia potius auctorita te, quam privata iudicabant. quod tamen a me veritatis eruendae animo bona fide quaesitum , iudicio libenter subiicio eruditissimi viri , quem, ut veneror , ita & colo. Et huic dissertationi, quae altioris est indaginis, finem impono e hoc unum addens. de origine interdicti, de quo hoc loco, & de tempore quo divini om-eii celebratio prohiberi coepit , quaedam erudite observesse doctissimum virum Jurerum, in addit. notarum ad epis. ia 3. Ivinis Cantatensis pag. 339. vae EditioniS.
DI L x c T i filii Prior & Clerici de Guisehurnen eontra Eboracena
sem Archiepiscopum, Apostolicae Sedis Legatum gravem queri moniam transmis erunt. & insta: Provideatis attentius , ne ita subtilia ter, sicut a multis fieri solet, eujusmodi actio intentetur, inqui ii ,
12쪽
sed simpliciter & pure sinum ipsum , & rei veritatem , secundum
formam Canonum dc sanctorum Patrum instituta . investigare curetis. AD sententiam huius rapit. omnino pertinet esse. s. Ioannis Sarissieriensis. ad Adrianum Papam IV. dece rem Alex. III. huius capituli auctoris. Ex qua conflat in iudiciis ecclesiasticis exercendis, ex auctoritate Iuris Civilis
plerumque hoe desiderari, vel a reo in sus vocato . vel a Judieibus ipsis, ut teneatur Actor edere, vel proponere nomen actionis, ut in L 3. C. De edem do, & in Nov. Valentiniani de Discop. judicio, illo loco: Petilinem iubemur, postquam edito actionis genere ad marium Ibum tenuιt, ad respondendtim eo Ait , preposita ιitis probationibus imminere. Ex quo loco apparet, non teneri reum respondere ac contestari, nisi edito prius ab Actore actionis genere: edita enim actio speciem futurae litis demonstrat d. L. D Et hoc est quod ait d. epist. his verbis: it contra Riserius, Icilicet Reus mcaeo de patronorum potentia s si e lege dum si modo ad I sum subtilitarem confugiens, com Eeclesiam illam ρ te et, scilicet Actor qtiamin actionem pro ueret , aut quo IAre sti satisfierim laret, νntenuabare porro eum veritatem facti diligentιus inquirere tentarem, ut quid iuris ustia Hsemodum lucidius appareret, appeιlationem interpinuit. Cum ergo tapius hoc contingeret, hac exceptione opposita negotii cognitionem pr telari, ut loquitur in re simili, 3. ulti de except. Alexander i I . hanc formam praescribit Exoniens Episcopo , & I. dinensi Decano, sic restituenda inscriptio ex eap. r. iusea, ae appellat. in quo extat prima pars hujus Decretalis, ut Cujacius docuit ) ut diligentius provideant ne ita subtiliter , sicut a multis fieri 1 olet, cujusmodi actio intentetur inquirant sed simpliciter & pure factum ipsum, & rei veritatem secundum formam C non uin , & sanctorum Patrum initituta indagare procurent : quod Joannes Sarisberiensis, vir eruditns, & Nuς, frui tra tiniavit , appellatione interpolita obno admissam ex subtilitate Iuris Civilis moratoriam hanc exceptionem. Et hoc
estnquod in pol erum fieri prohibet Alexander I ii. Et ipsum Ius Civile senIim a primo illo solemni iudiciorum titu, & ordine dis
cessit. lnitio proponebantur actiones eerto verborum numero dimensae, conceptae
certa forma, & hine actiones formulae dictae, locis notissimis: has enim ne po- lus prout vellet institueret, certas & solemnes esse voluerunt, L. a. b. Deinde ex his DatbMs , H. De oris. juν. Cerias , id est , nominatas , donatas certo &mprio nomine: solemnes , id est, compositas necessaria eonceptione verborum Sed hane nimiam subtilitatem , quam deridet Cirem loco nia ulmo . eandem tu super habuere, cum omnia judicia extraordinaria esse eceperunt, j. xli. insit. De isto ictis. L Actis , a De neoti e . quae nominatim ait o In iud ciis
extraordinariis, ubi renestio Formularum noli obfematur, δεμ acuam esse ob
tilitatem instittitie directa, via utuis actioris; id est, postquam datae sunt acti nes non observata solemni illa concepti verborum , & veteri ordine : tunc enim judicia dicta fuerunt extraordinaria, quae non sunt instituta secundum or dinem illum antea diligenter observariun 4Hujus Juri originem , &i protritam facilius erit observare , ex ipse veteriindine interdictorum tandem immutato, de quo in d. S. uti. Instit. de interdict.
13쪽
est, reddebatur: Praetor enim ipse inter contendentes de polletiione , viva voce pronuntiabat verba interdicti , quod in albo propos tum erat, L. ι. C. De intemdici. II prono sola les mois qui uiolent eoucheά. dans fou Ordounante ou Ediei publici quod scilicet in albo, id est , in tabula dealbata positum erat pro rostris; verbi gratia, uti possideatis, ita polsideat is: cum autem uterque se Nis liorem assereret, nec de possessime conliaret ; ex verbit Edicti iam prolatis componebat Praetor actionem, quam statim dabat, L. Titius Iudex Uis.s paret Se r nium possidere, &e. Et hoc est quod Paulus docet lib. s. sentent. tit. De interdic . Redditur interdicti actio, quae propon tuν ex eo, quod quis precario habet resia uat. Nam, ut dicam explicatius , antequam hane actionem Praetor componeret, vel daret, & hute actioni Iudicem addioeret; iam Praetor ipse pronuntiaverat verba Edicti, Quod precario habes restituas ς ut docet L. Cum precario , . De verb. sin. Cum Praelis, inquit, dicat, id est, interdicat, aditus a litigantibus. & hie sui e vetus ritus interdictorum. Sed tandem in deluetudinem abiit hie solemnis ordo, ritusve; nec necessarium fuit precedere hoc effatum Praetoris , quo primum reddebat interdictum, &deinde interdicto reddito , dabat actionem ex causa interdicti ; iam enim latia de interdicto ipso constabat, quippe quod publice propositum erat. Et haec nova, & repetita Praetoris prolatio, sive interlocutio, ἰαιλια, ut Theophilus vertit, videbatur supervaeua : ideoque insuper habito veteri ordine , statim P tor aditus actiones compositaet dedit ad exemplum , es similitudinem interdictorum , L. I. & tilia C. De interdici. quo genere in d. L. ult. perinde agi dicitur sine
interdictis, scilicet ab ipsi, Praetore voce prolati , ae si actio ex causa interdicti ab ipso praetore prolati reddita fuisset; id est , agitur quasi actione reddita ex
eausa interdicti. s prius reddatur interdictum a Praetore pronuntiante verba interdicti ; deinde reddatur actio ex causa redditi & pronuntiati interdicti ; erit
actio ordinaria, quia data est secundum ordinem a Jure praescriptum . Actio vero reddita sine bae solemni praelatione verborum interdicti, & non observato hoc ordine, est extraordinaria, quia agitur sine interdicto reddito, perinde ac si redditum fuisset: extraordinarium enim est , quod usurpatur extra institutum &Praescriptum ordinem ; quo non observato tam in civilibu et, quam in criminali bus causis , omnia iudicia tam ciuilia , quam criminalia, coeperunt alci ex traordinaria , ut Cuiacius docuit lib. 7. Obs east. 33. Potuit autem Praetor exemplum sumere huiusce novae observantiae , ex ea quod manente adhuc vetere ordine observare solebat, eum iusta quaedam causa erat reddendi interdicti, in qua verba interdicti publice in alba propositi de ciebant : tunc enim interdictum directum ', quod ex verbi interdicti directi concipitur, concipere non potuit; sed vel interdictum quoddam utile compon
bat ad similitudinem interdicti directi; vel plerumque nullo interdicto reddito, actionem in factum concipiebat, & dabat, ut in L. Praetor ait, j. Nonnulli,
si De operi umi nunti hujulque actionis usus generaliter tandem in omni casu aevaluit.
eumdem processum in actionibus observare licet : nam postquam ingens ille numeruq actionum, quae in factum & praescriptis verbis dicuntur, necessitate suadente inducta; est, praeter certas & solemnes illas actiones ; non admodum
fuerunt solliciti de inllitu iis , di propodendi; eertis illis & solemnibus acti
14쪽
nibus; & extraordinaria quoque hae in pane iudietates e coeperer IIλ. inquit
d. L. Actio, conceptio Formalarum non observatur. Sed in actionibus quae certum nomen habebant, quae scilicet competunt ex certis , & nominatis tontractibus, necessarium saltem suit exprimere nomen & genus amonis r quod pra stare non potuerunt in actionibus in lamim , quae nullum proprie nomen ha- ibent, quia dantur ex incertis & ex innominatis contractibus r & in his agitur simpliciter in factum , id est , pmposito negotio quod cereo nomine nominare non possumus , & ut Theoph. loquitur in tit. De exemt. Pu Ῥωπικῶς. Et ita generaliter hodie agendum esse Alexander III. hoe loco eonstituit; facto stimpliciter & inde proposito.
ΑLvxANDER III. PADDANO EPISCOPO . INTELLExi Mus sex literis tuis, quod cum filia cujusdam no. bilis viri parochiani tui, cum quodam viro matrimonium contra. xisset: eomperto postea quod idem vir pro nece bonae memoriae Uiniscentini Episcopi vinculo tenebatur excommunicationis astrictus , in tua proposuit praesentia quaestionem. Unde in quia postulasti a nobis utrum excommunicatus in judicio stare possit: respondemus quod conis veniri potest. dc debet per alium respondere in judicio , ne videatur de sua malitia commodum reportare. l
SPEC Es huius eam extat in eap. uis. Me tἰα in I. Collis. filia cuiusdam nobilis eum quodam viro matrimonium e traxerat, qui propter necem Episcopi Vicemini vinculo excommunicationis tenebatur; adversus quem cum vel let pupila agere ex eausa matrimonii quod contractum suisse asserebat, orta est dubitatio coram Episcopo Paduano, in cuius dioeces res agebatur , an posset 'puella agere adverius excommunicatum. Super hae dubitatione, in qua haerebat Paduanus Episcopus, responsum Summi Pontificis postulavit; quod habemus in hoc cap. exeommunicatum conveniri posse , & det,ere. Ipsum quidem alium convenire non posse constabat eam Per tuas, infra , De sentent. eclommum eat. quia banno chrillianitatis innodatus, ut loquitur cap. a. infra, De ρ Nat. Cσ- noui c. ex Concilio Agathens , videtur ad peregrinitatem, & ferri tutem quamdam redactus; nec personam legitimam habete eensetur, quia vix pro Christia. no habetur. Et ita eum philippus Augustus Rex Franeiae a Snmmo Pontifice fuit ex mammicalus, regno iplo interdicto, quia relicta legitima uxore aliam duxerat pnon exillimarunt majores nostri pine excommunicatum legitimam perlonam Regis retinere; &, ut nominatim scriptum est in veteri Chronico Furius m. instrumeniis publicis non fuit adnotatum nomen Regis; sed adscriptum simpliciter: Rernante Dom no Irsu CMRism. quod ante usurpatum fuisse, me d cuit vetus Chartularium ML Eeclesiae Uilbreos, illo tempore quod intercedebat later
15쪽
inter mortem Regis novissime defuncti , & consecrationem succetari; ; quasi tunc esset interregnum quoddam. Ut verissimum sit quod viri rerum mitrarum peritissimi observarunt , olim Reges nostros annos regni sui numeralla a tempore consecrationis; non, ut hodie, a tempore regni delati , id eit, a tempore mortis decessoris. Quod autem scripsi de exeommunicato Rege Philippo , totidem fere verbiuscriptum a Ioh. Titio, & a Nicolao Uignerio , ex eodem Chronico Fuxensi, in insor. Francorum ad anu. Christi 12 . hodie libertatis Christianissimi Regis acerrimi vindices , hane vim & potestatem Pontificiae exeommunicationis non agnoscunt; nisi forsitan uno casu, id est, in causis fidei , & violatae religionis. Hancque exceptionem ex mente veterum Theologorum & Iuriston luIIorum Francorum, pluribus confirmare tentavit oratione habita in Comi is P risiensibus, doctillimus Cardinalis Perronius . . Caeterum hodie nin dubitamus, statim a tempore mortis Regis , Iu o,
id est, vi & potestate Legis Franci eae & Salicae , succellarem star im Regem apparere, euec extitere , ut de suo herede Jure Civili diei solet: si enim in pria vatis valet regula Francici Iuris : Le mort f sit te vis ; multo magis in ipso
Rege valere debet. Sed ad inm. . . . . o
Etsi excommunicatus legitimam personam standi in iudicio non habeat, Ractiones quas habet, exercere non possit, quod jam ab Alexandro lil. consti tutam suisse constat cap. 2. De esse. ordinarii , in I. Cottis . his verbis : EGeommunicati sua in causa non sunt audieudi s hujusque Constitutionis verba, dc
sententiam recenset d. cap. Per tuas: hunc tamen contra teneri excipere alti
nes, & conveniri posse, Lucius Iu . hae nostra deeret ali constituit.: est enim huius capitis inscriptio rei latuenda ex L Collinione, & reddenda Lucio III. in hune modum: tacitis III. Paduano Episcopo . Male in hae Gregoriana CouIin. Idem, id est, Alexandri III.
Hujus autem decisionis hane rationem reddit Lucius III. ne videatur e eommunicatus de sua malitia hoc commodum reportare. Sed tamen non potest per se respondere, obstante ratione excommunicationis ; & tenetur Procurat rem, vel defensorem constituere . qni absentem defendat tanquam vindex quidam , ut veteres loquebantur. Boetius in Topica Ciceronis: Vindex esttia atte. nam causam suscipiι vindicandam , veluti quos hodie Procuratores habemus.
CL ZRiei vero maxime in eriminalibus eausis in nullo eata
possunt ab aliquo quam ab ecclesiam eo Iudice condemnari , etiam si eonsuetudo regia habeat , ut fures a Iudieibus secularibus judicentur. J Cum Imperator dieat quod leges non dedignantur saeros Canones imitari , in quibus generaliter traditur , ut de omni erimine Glericus debeat coram ecclesiastico Iudice conveniri : non
16쪽
j tuerti Tr T. I. LIR. II. COMM. debet in hae parte Canonibus ex aliqua consuetudine praejudicium
DE sententia huius eap. iam satis superque dictum est ad eo. 4. Me tantum annotandum eli, Lucium III. ad constituendam iurisdictionem de potestatem, quam in eausis criminalibus Clericorum habent Iudices Gelesialtici, indistiniste, sc nullo erimine excepto, uti auctoritate Canonum , de quibuς addictum eap. 4. Quosque, inquit , non dedignantur leges imitari lumens id ex Nov. s. Justiniam, & 83. in fine. & vice Versa Canones imitamur leges, east. l. infris . De umi veris nunt. Et ita hoe ius quo utuntur Ecclesiastici , Canoniabus, non legibus tribuit auctor vetus Samma Ruralis. Sed hoc quoque legibus,& Constitutionibus multorum Principnm statutum fuisse, iam docui. Et auctoritate legum in hanc rem uti mr Celestinus lII. in eam alia De fore rompei. ia II. Colliei. allatis verbis L. 3. C. Theod. De Distop. iudieiis. hocque ita legibus 8t Canonibu esse definiendum: Sicut . inquit , bene patet Iuris utriusquare itis. Et nominatim Leo, Victorius, & Eustathius, Episcopi Calli, in epi- sola scripta ad Episcopos ἐπινε m inciam III. stitieet Lugdunensem , id est , Turonensem, hoc aus tribuunt Divalibus constitutis: Ius db ingendorum negoriorum E sevis sanctἰs juxta Divalia eonstituta esse permissum . euod eum Iuris antistat FormuIis illibatis frequensitis sit leo bur eonfirmatum , raesenti tamen rempore a plerisque . enimus fuisse eaeatum . quae epistola male relata est in epistolas Leoni I. Papae, numero ρ6. cormpta inscriptione , quasi sit scripta a Leone I. ad Episcopo Thraciae ἔ ut erudite adnotatum est in ulnadit. Concil. Cosin. nee male Fridericus auctor Authenticae Statuimus , C. Denise. σ Clericis. hoc quoque ius tribuit impp. Sanctionibus. Praevaluit tamen in quihusdam locis contraria consuetudo, non silum in Hungaria, sed & in ipsa Italia , ut ad d. Authenticam Fulgosius annotavit;& huius consuetudinis nullam rationem habendam esse rescribit Lucius lII. .
CLEΜΕNs III. CAUSAM, quae vertitur inter Fratres Dulmensis monasterii , R. Monachos sancti Albani. & infra: J Provideas inter cetera ,
ut Fratres Dulmensis monasterii , eum auctoritate 3c assensu Episcopi sui ingrediantur negotium t ne si Fratres sancti Albani obtineant ,
Episcopus idem Abbatem monasterii se proponens, litem sopitam
17쪽
SC in No UM est, in omnibuς fere Ecelesis eathedralibus Angliae, ad quam
pertinet hoc caput, instituta fuisse collegia Monachorum: & quae vulgo ducuntur Capitula cathedralium, non esse Conventus Canonicorum , sed Monachorum ; quod de primaria Angliae Ecclesia nominatim scriptum est in cap. 2.;nfra, De operi novi nuntiat. Et notissimum est ex Matthaeo Paride , exque aliis scriptoribus rerum Anglicarum, & ex Commentario de Anglia Praefui has Franci lci Godevini . Fuit enim ille Augustinus , missus a Gregorio I. in Angliam ad relii tuendam Catholicam religionem , Monachus ; & in singulissere sedibus, id est, Ecclesiet cathedralibus, Monachos, non Canonicos ordin vit : ideoque in hoe cap. Dunei mensis Epilcopus, se legendum, dieitur Abbas,& Epii copus Dunei mensi . QOrta est autem quaedam controversa inter Monachos monasterii, vel Abbatiae sancti Albani, cuius Abba secundum locum obtinebat inter Abbates Angliae, qui inter magnates locum habebant in superiori emi essu Partamentario regni Angliae, in constat ex Ressem anni luet 4. ab eodem Francilco Godevino edito. Orta, inquam, Controversa inter dd. Monachos sancti Albani, & Monachos Dunelmenses, seper quadam Ecclesia seu beneficio. Huie cognitioni a Celestino IlI. addictus est Iudex Abbas de missam.'se enim restituendam esse ininscriptionem Cui acius observat ; N ita scrip um est in meo veteri libro MS.Collectioniam antiquarum: Celsinus III. Abbari de missam. qui in d. Regiamo textum locum obtinet . Huie Abbati nominatim mandat Summus Pontufex ut pro ideat diligentius , ne sine consensu & auctoritate Episcopi Dunel- mensis, Monachi Dunei menses agant ; ne forte vincentibus Monachis sancti Albani, lopi tam litem Episcopus Dunei mensis hoc praetextu instaurare possit , quod sine Abbatis e sensu lis canonice instituta non fuit. Et ex hac ratione , quod vulgo non observatur , eolligere licet non posse Episcopum Dunei mensem hoe contendere tamquam Epileopum . Erant enim
Ilerumque in cathedralibus istis horum Monachorum negotia plane leparara &iscreta a negotiis Episcopi, quia proprios Abbates . habebant ; qualis fuisse via detur Abbas Eeclesiae sancti Augustini Cantuariensis , de quo in d. Regium. Etsi proprium Abbatem habeat Ecclesia, susticere videtur eonsensus proprii A batis : sed si Episcopus sit quoque Abbas Ecelesiae , ut in hoc capite ; omnino necetiarius est consensum Episcopi tamquam Abbatis ; secundum id quod glossa adnotavit regulariter esse dicendum , in cap. Edoceri , supra . De Rescriptis ο& in cap. I. supra, De Proetiratoribus.
CV Μ non ab homine. & infra r A nobis suit ex parte tua quaesitum , utrum liceat Regi vel alicui saeculari perlonai iudicare Iericos cujuscumque ordinis sive in furto , sive in homicidio . vel Pudurio , jeu quibuscumque fuerint criminibus deprehens . Conl ultatio
18쪽
tationi tuae taliter respondeo . quod si Clericus in quocunque ordine constitutus, in furto, vel homicidio, vel perjurio , seu alio crimine fuerit deprehensus legitime atque convictus , ab ecclesiastico Iudice deponendus est. Qui si depositus incorrigibilis suerit , excommunicari
debet e deinde contumacia crescente , anathematis mucrone seriri ἔpost modum vero si in profundum malorum veniens contempserit ,
cum Eccles a non habeat ultra quid faciat, ne possit esse ultra perditio plurimorum , per saecularem comprimendus est potet atem , ita quod ei deputetur exilium, vel alia legitima poena inseratur.
Hoc eaput non a Lucio III. sed a Clemente III. scriptum suisse , adnoistavit Eulae tu , ex eo. 3. De sementia σποommunicat, in Guil . Decr
rat. quod de magna parte decurtarum extat in hac nostia Collectione . cap. I eod. tit. & est pars hujus nostri cap. sed utroque loco in omnibus exem ilaribus, etiam mis deest nomen eius ad quem Clemens I l I. scribit , ad Arehiopi se pum quemdam scribere certo iudicio idem vir maximuς colligit . ex his verbis d. cap. 3. Si de rara eommuni tibi liceat, ossaeaneisque tuis. Quod vero tentat hoe Reseriptum pertinere ad Regem, regnumqua Hun3ariae, dc ad Archie. piscopum Strigonientem, ad quem de eadem serme re rescripserat ante Lucius III. in eap. 8. Me tit. pace eius dixerim, non videtur verisimile . Movetur potissimum hae ratione, quod in fine d. cap. R. scriptum sit, hune Archiepiscopum fuisse in remotissimis ab urbe Roma provinciiq: at ego con raeontendo id nulla ratione dici posse de Hungaria , quae olim Pannonia dicta fuit; &, ut conflat ex Notitia utriusque Imperii , duplex fuit . divisa, sciliacet, in primam & secundam, vel in superiorem & inferiorem ; ex hacque diis visione gemina Pannonia eleganter dici potest, ut olim septima Legio, una ex novem Comitatensibus per Orientem , gemina dicta fuit , ex duabus dimidiis
Equidem eadem forma Gregorius Turonensis lib. 2. ωρ. 23. Histor. Franete . Aquitaniam nostram divisam in primam & secundam, geminam vocat, loca corrupto in omnibus exemplaribus, tam mssi quam impressis , quae constanter hane Iectionem retinente Maxime tunc Nove opulama, gemiusque Germania urbes, ab hae tempestate depopulatae sunt . Novem populaniam esse tertiam Aqui tantam , Aquitania tandem in tres partes divisa et hujusque tertiae Aquitaniae
hodie metropolim esse Augustam Ausciorum ; seque dictam fuisse a Novem- populis a domino Scaligero enumeratis, nemo est qui nesciat ; & duplicem , sive geminam quoque fuisse Germaniam , ex Notitia Imperii constat , quam habuisse videtur in animo hujus loci eorruptor. Sed de gemina Germania neque cogitasse, neque seripsisse Gregorium , eo vincit auctoritas Silonii Apollinaris , qua utitur idem Gregorius his verbis : rat, inquit, hodie , pro hae ea o AEd Bassium Episcopum nobilis Sido . . tia episeola, qua hie ita loquitiae. At Sidonius in d. mi' quae aest ε. til. r. recenset cautum civitates Aquitaniae primae, secundae & tertiae, ab Evarige Rege Goth
19쪽
rem populatas: Burdvata, inquit, Petroraria, Ranu , Lemmiser, Gabalisanrita sani, Vasares , Couis , Auseensen usque Biturigam, totius Aquitaniae me. tropolim , ventile Evarigem Jomandes Gothus scriptor nominatim scribit ialib. De rebus Getieis , cap. 43. hoeque fine stetit ham Gothica excursio . Non potuit igitur seribere Gregorius stemina Germania, quam non attigisse Evarigem nemo dubitat i ideoque in notis ad Sidonium Sirmondus legendum censet e mina Aquitania, id est, primae & secundae. Sed dempta una litera in hae umce Germania , quam, ut dixi, omnia exemplaria retinent , elegans est sensis Greg3rii VIII. si ita legamus, mis optitania, geminaque Germana ἰ geminam enim, & duplicem Aquitaniam, primam & secundam , eleganter vocat Germanam, & sororem Novempopuloniae, id est, Aquitaniae tertiae t quasi Provinciae divise in duas, tres, vel plures, sint sibi invicem sorores ex hac duvisione ; habeantque eommunem matrem urbem Romam Imperii caput, a quasti licet provinciae institutae, & veluti partae. Sie a Tertulliano in lib. da Paclio, Utica Colonia Romanorum dicitur soror rthaginis , quam quoque co stat Coloniam iuilis ab eadem in tre profectam. sed ut redeam in viam. Pannonia , in qua hodie & Hungaria, secunda fuit provincia Illirici incidentalis A quod , ut Notitia Imperii docet , regebat Prae fectuq Praetorio Italiae, Julio Caesari olim eum Gallia Cisalpina demandatum auctore Suetonio in Iulio. Hocque Italiam a Germania dividere , nominatim Herodianus scribit in Alexandra. fuit igitur Italiae pruximum . Ausonius de Aquileia: Itala ad Illyraeos obsecta eo uia montes . Nec, si veram amamus, potuit Clemens II l. scribere longissime dissitam esse ah l talia, & urbe Roma; se enim signantius loquitur in d. east. 3. Collin. II.
Qui in tam remotis partibxs ma proincia eommorantur. quae verba designant
remotissimam quamdam provinciam ; quam me sessitan invenisse felici indagiune. asserere ausim. Extant in fine Epistolarum Petri Cellensis Abbatis, rescripta
quaedam Alexandri III. Romani Pontificis, in quibus seribens ad Upsellentem Arehiepiscopum. & eim suffraganeum in regno Sueciae &Gotthiae, ii Hem plane
verbis utitur, quibus Clemens III. d. eap. 3. eos esse in remotis mundi pistibus constitutos, se enim ille ad Stranensem Episcopum , Uriellensis sining neum , epist. 24. Fratres o Gepiseopos no bos, Cr eos praeeipue qui in medio prava serionis positi sunt, in remoris partibus con/tuti, Metiori nos eonventi egritate diligere. bc ad ipsum Upsellensem Archiepiscopum, epise. ις. Evangelium Chriasiaua atque Catholicae inritat/s, annuntiamus θιs qui sive, b his qui prope sunt. Tardius hos populos, vix Romani Imperii victoria cognito &in speciem trium phatos magis quam victoς, ut eleganter Tacitus dixit, in lib. De mordax Germanorum , Christianam fidem agnovisse historia docet ; &ipse Alexander lil. insinuat satis, tam epi' ir: quam aue. ad Upsellensem Archiepiseopum: ideoque hos barbaros vocat Guill . Neubrigensis lib. 2. cap. 6. loquens de legatione in eas provincias Nicolai Anglici, Romanae Ecclesiae Cardinali postea Pontifeis Maximi, Adriani i V. nomine in ignier sed tune missi ab Eugenio lH. anno Domini ii 8. Hic in urbe Upsellens prima fundamenta metropolitanae dignitatis iecit, quam confirmasse Alexandrum i II. apparet ex diversis Rescriptis, idque nominatim scribit Ioh. olauet mago Upsellensis Arehiepiscopus, Itb. lη. cap. 7& I3. klib. 9. cap. 6. extatque de eadem re epistola Innocentii I ι I. Γλι. Ruim .
20쪽
Ad hane Upsellensem Archiepiscopum scribere Clementem III. Me east. Zela d. cap. 3. ex his quae praemunivi, facile est deprehendere t fuit enim in reis motis mundi partilius constitutus, ut Alexander III. nominatim scripsit, & t eidem fere verbis Clemens Il I. In tam remotis partibus p ut plane traΗum illatum nobis designare videatur. Id evidentius confirmare pergo ex collatione dum rum eapitum d. episeola I9. Alex. III. ad Upsellensem Archiepiseopum , eum duobus his capitibus nostris, quae ad ejusdem provinciae Archiepiseopum a ta
mente III. scripta esse contendo.
Primum est de iurisdictione ecclesiastica in eausis Clericorum eonstituenda , quam Rex Sueciae , & saeculares Iudices passim sibi vindicabant; non solum Clericis, sed & Episcopis ipsis eoactis lateorum subire iudicia , & secundum
ipsorum leges & instituta agere , & se defendere e proposito etiam examine ferri eandentis, & purgatione vulgari duelli, vel monomachiae; quod in post rum fieri vetat Alexander III. Ne Clerici, inquit, ad fietilari a judicia pe
trahantur , o Romanorum MN. Leges prohibent, qua tamquam Canones, ubi Canonibus non obviant, fiant obfert auda ς fanelorum Patrum , o pr.edecessorum nostrorum aristoritas interdie t.
Ex hoe capite epistolae Alex. III. speciem & hillariam eo. Nostri , se texendam esse censeo. Coeperat Upsellensis Archiepiscopus ex hoe Alexandri IlI. mandato auctoritatem & potestatem ecclesasticam in causis Clericorum vinditare ; quod facile obtinuit in civilibus causis , levioribulque delictis ς non in summo iure animadvertendi in iacinorosog Cleriem in gravioribus criminibus deprehensos, pqta in furto, homicidio, et alio mortali crimine , ut scriptum est is es'. 3. Colles. III. hoc tit. quod in regno Sureiae saeculare; Iudices adhue retinebant. qua de re, longo poli Alexantrum IlI. tempore , contalendum esse Clementem III. putavit Upsellensis Archiepiscopus, huι usque consublationis responsum extat in hoc cap. I .
Alterum caput epistolae Alexandri III. quod conserendum esse monui cum nitima parte eap. p. De sententia excommunieationis, in Glis i. II. pertinet ad eos
rui, violentam manuum in Clericos iniectionem, ipso iure, vel Canone lataeententiae, ut loquuntur, excommunicati censentur , ex notissimo Decreto Romanae Ecclesiae ; quos a quoquam nisi a.Romano Pontifice, vel de mandato eiu absolvi non posse, Alexander III. docet esse iuris certissimi in Ecclesia diligenter observati. Cuius tamen iuris temperamentum quoddam, & indulgentiam petit Upsellensis Archiepiseopus a Clemente lIl. in fine d. eap. R. quod certis casibus tandem indulget d. Archiepiscopo Upsellensi , eiusque suffraganeis; hoc colore, quod sint in tam remotis partibus constituti. His non contemnendis a Tumentis fretus, censeo restituendam esse inscripti nem huius eap. ID. & cap. infra, De sentem. excommunis. Clemens III.
fellens Archiepiscopo. Ignotum erat nomen huius Archiepiscopatus posterioriabus conditoribus Juris Pontificii, ideoque neglectum & praeterin illam: quod itulis solemne fuit, quoties occurrunt similia nomina Urbium , vel Sedium, minus trita. Sic omissum est nomen Episcopi ad quem Innoeentius HI. scribit in celeberrimo east. Vacante, supra, De Rescriptis. Cuius inscriptio sie est restituendam Regisero ML Innocentiι III. cuius postrema pars extat in Collegii Fuxesis
Bibliotheca: Idem , scilicet, Invocent. III. AVralissariensi Discopo. qui Episcopatus est in Silesia r ut docent Annales Silesia a Johachimo Cureo conscripti , qui ia