장음표시 사용
21쪽
In fine lib. I. eatalogum malistariensum Episeoporum dedit . .
Rellit uia inseriptione, & indicata occasione eonlultationis , propiuet acceda onus at responsum Clementis III. qui hoe capite certam formam praescribit Judicibus ecclesiallicis in cognitione Giminum , in quibus Clerici deprehensi sint. Hanc enim non pertinere ad iurisdictionem, vel potestatem secularem , satis luperque probavi ad cap. 4. supra , exceptis quibusdam criminibus , quae vulgo privilegiaria vocantur: quaedam enim gravissima crimina, quae publicam curam, maiestatemque regiam rei Elapi, Principes sibi reservasse iure quodam proprio, confirmavi. Sed addo, in hanc rem valde notandum esse Capitularo Caroli Mari 2 8. lib. 6. iuncto eo. 1 9. Da Clericis qui in quacumque seditione arma violenter praesumpseruut, sic lego, non volentes ; hos amisis ordinis sui gradu, in monasterium ad munitentiam peragendam esse conjiciendos a J dicibus , ecclesiasticis stillaeet; quamvis hune casum hodio ex privilegiariis ei leceritissimum sit. Et mitios Reges hoe ius puniendorum hoc casu clericorumsbi tunc arrogasso, evidentissime colligo ex ses capitul. 249. quo diligentius subi icitur Israelio superioris Constitutionis, his verbis: Huius Constitutionis fomma fersetur, ut execrandum anathema fiat ἰ CV, αι prioriuator Catholica fideo
semper a domino reus exictat, quicumque R. m deinceps Camurr huius censuram, in quocumque crediderit, aut per Ierit violandam. Hae Sanctione Pratis sules Franciae, quoς constat mamrem partem consignasse Capitularium, vel exesu. De capitulis, io. diseindi. hoc caput praemunire volu ille advertus auctoristatem regiam, quis non videt
Et quod docui, eap. 7. Concilii Maliaconensis permi Issum esse Iudicibur saeiacularibuet Clericoς deprehensos in homicidio, furto, aut maleficio , capere , diearceri mancipare; id Romani Pontifices non probarunt, ut constat ex cap. I.
Ne tit. in II. Collect. Hoe tamen iure Concilii Matistonensi; hodie utimur in hoc regno; & valde in hac re notanda est Constitutio Raymunsi Epistopi T lolani, quam ex veteri lib. m. indicatam mihi a clarissi & eruditius. Senat re Guillelmo Catello, integram subiicio. Frater Romundus Epis vis viris venerabilibus discret s Consulibus . umbis o oburbii olinae, saltitem in Dom. sempiternum. Quia nobis cordi es'
Ne maleficia remaneant ri unita, auctoritate praesentium plenam vobis conced
mus potestatem capiendi Clerius nostrae iurisdictioi subiectos , qui tu furto, plua, homicidio , ver adulterio, aut quocumqua alio eurem seu gravi maleficio fuerint deprehensi, quos nolis uel O Ioli n6bo eum armis, qua cum ipsis veneritis, ut ei lius commode potueritis restitiere, seu reduere procureἔis. Daxum AD, Cal. April. anno Dom. I 279. Suecessit hie Raymunduet, vulgo dictu Frater de Falgario , ante Provinci lis Fratrum Predicatorum, celeberrimo Fulconi Epistopo defuncto anno Domini ἔχω. ut docet Chronicon vetus, collectum in hae provincia ab anno D mini Iam. ad annum IIII. idemque Raymandus , Raymundum Tolosanum Comitem, cui vetus bellum, quod extinctum videbatur notissimo tractatu pacia qua vulgo Parisiensis dicitur. iterum Ludovico IX. Franeorum Regi conciliavit: novum enim foedus icerat Raymundua Comes eum Comite Μarchiae, &Rege Angliae, adversus Regem Francorum, ann a Domini ir r. intersectis eodem fere tempo
re, ut ex eodem Chronico constat, fidei inquisitoribus , in oppido , vel cast Minionem. Huius enim parricidii veterem haereticum Raymundum Comitem Tom.IL S s
22쪽
aucto- esse, affrmat ipse Ludovicus IX. in Conventu Praelatorum Franciaeribito Lutetiae , ut ab. his pecuniam nomine belli sacri peteret; quam & imp travit , vicesimam scilicet, omnium redituum illiuς anni , ut Matthaeus Pariteotulem fere verbis scribit in inmire III. Rege Anglia. Exorto hoc novo helis Io Ludovicum Ix. in Aquitaniam venisse ceritissimum est, ex Matthaeo Paride.& aliis; primoque impetu fugasse Comitem Marciliae , t tu inter alias pacis conditiones, & hane a Rege tandem accepit , ut propriis iii pendiis militaret adversus Comitem Tolosanum, cui iam imminebat potentii simu 3 Rex , & pr vinetis quae iunc sub ditione Ra mundi Comitis remane 3ant in ipsa Aquitania.
Eodem tempore Frater iste Raymundus trananaae novae pacis partes suscepit, ira Rege Ludovico , qui terram Comitis Marchiae impugnabat , ait vetus Chronicone me tardatiit. inquit, Rex ire ad partes riti, anas ex parte Caciti Hui, o suscientem mititiam desimare. postquam ex altera parte misit Hur nem Episcopum Claromontentem, o Imbretam de Belloiseo, cum majori multiatudine pugnatarum. Et ex L Chroniis Nicolam. Uignerius vir docti stimus: Lommte Rogee de Fola Uyoit venti te premier res atra sa pala avec is Ru , quase νω porta aussi a . Cohors a catiis de leων μοtion.
Ulut sit, extant in Archivis Parisiensibus Itterae Comitis Tolosani , eodem tempore striptae ad Blancam Re iam matrem, quibu; submilla pruchntissimae
feminae opem implorat; promittitque se proxime accessurum Divomam Cadu corum civitatem. Et haec omnia prauentem nobis fistuat Ludovicum IX. extrema belli lacri persequentem , huicque ultimum tandem finem impinentem .
Et qui simpliciter dixit Ludovieum IX. Albigenses iugasse, & deiecisse de hoc
patrimonio Tolosani Comitis, quod ex multis provinciis constabat tam in Aquitania, quam in Narbonens, non ideo dixit praesentem ubique suilla Lud vicum neque hac occasione tapta mondacii, vel impostum in mulanduet est : dem enim praetextu mendax esset omnium taculorum historia . quae passim
bella per legatos gesta Principibus tribuit. Sed de hoe Albigens bello, quo valde illustratur d. eam super quibusJam , scriptum ad ipsum Comitem Tolosauum ; dc cap. Siciat ait, infra , De haeo
ric. alias dicam accuratius ex veteribus chartis.monumentisque ἱ non ex se - talis quibusdam Commentariis, vel Inventariis.
Nunc obiter adnotalle lumeiat, bellum hoe extinctum esse eura Sc diligentia Raymundi Episeopi, singulatis huius. Constitutioniς auctoris , qua permittitur Judicibus laicis deprehen R in gravioribus criminibu Clericos capere z qu tamen hane prehensionem non habent iure quodam proprici; sed mandato delegatione Episcopi, secundum id quod ab Innocentio III. eonstitulum eiu uic p. in fama, f. uti. De Doteω. excommunica . ad quod sine M. O rei Picit. Raymundas Innocentii verba usurpans, cum ait: Ne mmina remari aut u
Et quamvis innocentim II . speetiae.mandatum Episcopi m omnibus causi ὁ sngulis desiderare videatur; ex m 'me tamen d. Constitutionis , non male generaliter hane prehens em Magistralibus hucis Raymundus delegavit: Rene ratis enim ratio est qua utit , cum hoc non ipsi. sed illi, quorum auctorita
Sed notandum est hoc mandarum Ramundi, finitum , Oc extincI mi, stia dente Raymundo; neque teneri succe res hane iadulgentiam sequi . M
23쪽
' imitari. Ide que mortuo Raymundo Episcopo, post mortem Ramundi Comitia Tolosani, Alphon si fratri et Lularici IX. Ioanna que uxnriet Comitissae Tolosan Philippo III. Ludovici IX. filio patrimonium Comitia Tolosani pleno iure iam Dissidente ; de hoe iure dubitatum fuisse reperio . Extat enim in veteri Ch Milotimo ML eiusdem Philippi lis. Releri plum, quo resp ndet ad qua idam consultatione; missorum domini eorum , id est , eorum qui auctoritate suprema ex iussu Regis sus reddebant in hae provincia , a quibuq coepit origo & institutio Parta inenti, his veritis r Cum quaeritur Clerico interficιente hominem o i. risdietione nostra , cui e mitti debeat, nobis videliter, an Episcopo : νe mi istumus M Ius scriptώm, nisi quid agi d beat, Consuetudo Gelaret. Quae uerba m agi I alprehensionem & exhibitionem Rei, quam ad condemnationem pertinere videntur. De condemnatione enim vix dubitavit Philippus III. ut insinuat alia clausula d. Rescripti his verbis: Do hemiticiis Geriris priu sum fure ut de erim ue eondemnati, nou videtur quia eorum bona debeant tonsi eari ; seu iniur sin fatit ripisopus, si tu praeiudiciunt ruris nori a talium eo idemnat oue cesset. Non uidetur ergo dubitare Philippuς facinorolbs Clericos esse condemnandos ab Episeopo; sed admisso crimine dubitatum suit, an auctriritate regia iustitque Iudicis taeularis Clerici comprehen ii missim , & , ut loquitur Philippua ,
inuid agi debeat e quod tamen secundum Iu et striptum d nisendum esse eens t,lioe elu , secundum Ius Pontificium aetate Phillippi in hoc regno notissmum , de quo in d. cap. q. & S. supra, & hoe nolim e ιρ te, ut pluribns flocui ad d. eam 4. hoe lamen iure nil hae in parte permillam est laicis sine Epileopi auctoritate. De Jure autem Pontificio iam recepto haec Philippi verba esse exa dienda , liquido ostendit clausula proxime sequens in L Reseripto : Nee v de
In eodem Rescripto haec quoque valde notanda sunt : Ε' etiam eontea iura scripta. ut se Cierka s regat centra laicam, qkod relinqui non debeat laicus sio foro . Quod eleganter Philippus seripsit ex vulgari re3ula Juris utriusque , de qua in Ni. seq. De fore eo eleuti, Actorem debere tequi forum rei. Sed ad-ὸit Philippus in d. i. elausula r Nisi quid agi δε at, Co uetudo declaris . Nam ex Coniuetudine , quae tandem praevaluit, vel potius ex Decreto Conculii Mati iconensi s. etiam hae ius prehensionis sine iussu, & auctoritate Episc potum, passim Judices laici sibi vindicabant; hocque eonstanter etiam hodie in hoc regno retinent , quod tamen improbat Jus Pontificium . Et hos est quod ait in hoc cap. Clemens III. Clericum in gravi crimine deprehensnm legitiis me , atque convictum, debere ab ecclesiastico Iudiee deponi. Ait, deprehensum legitime, quae verba se vetus glossa Laurentii MS. inter' tatur , in cap. 3. hoc tit. in II Collese. Ita ut Getiei aliqui admissi i ite sint δερω- hensioni, o retentioni 2o. hararum, arae. L. Capiti, st. Ad L. Iul. de Adulter. Sed per uicos potest comprehendi in isto fuIuore Clericus , ni ita ποιοrium fiat crimen, licet alias tu eum non possint tibi testificari . Ex qua Laurentii glossa
suam Bernardu, contignavit, hoc tamen addito , quod haurentius vetus gloss vraphu . non desiderabat: Dum tamen Id Deiani ctim auctoritate suorum Prael rorum, L cap. Ut fama, infra, De sentent. excommunieat. quod Capitulum in
nocentu. sit. Laurentia glos graphi, fuit ine nitum. Et ex d. cap. Diatores pallim scribunt necessariam esidi auctorita em Episcopi ; quam tamen non esse expetendam Panormitanus censet, si immineat sum periculum . Et tu ius esse
24쪽
feribit Antonius Butrius, vel de Mitio, si Epistopi generaliter omeἰalibus Iai- eis hane prehensionem committant f idque dicit se emsuluisse Episeopo Castellano in Umbria. Et ex liae celeberrimi interpretis sententia , valde confirm
tot C Ilitatio Raymundi Epitcopi Tolosani, de qua supra. Deponenduς ergo est Clericus, & degradandus, in furto, homicidio, vel per iurio , sue alio crimine mortali, ut est in II. Colle i. d. eap. 3. Me tit. depe hensus, & tandem convictus . De periurio dubitarum esse , an fit referendum inter graviora delicta, refert Theodulphux Episcopus Auresianensi οῦ qui vixit sub
Ludovico Pio , mi' ad parochos , sive pleia mos e Audiuimus quodam parumpendrae hoc scelus , m lmem quodammodo periurii paenitentiam imponere ς qui nosse debent talam de periurio, qualem de adulterio, de fornieatione, de homicia dis , Or eaeteris er m etatibus vitiis paenitentiam imponendam. Et quidem, adulterium merito gravissurium esse erimen censet TheoduIphus: quid enim in omnibus peccatis adulterio gravius, ait eam Quid in omnibus 3 a. q. 7. Bonifacias Martyr, & Archiep copus Mogunt thensis , qui in Capitularibuἰ Caroli Magni dicitur missus sancti Petri, in epis. im ad Ethebalium Regem Metaoeum, in masua Brimonia : Longum est enarrare ea anti spiritale me aliι huius peccati venenum , o Merendum vituperabant , oe terribilito pν hibebant; quia pene omnibus pereatis motor o deterior est foruleatis , e r υ raciter dici potvi laqueus mortis , tr pineus inferni, oe vorago perditionis. V tmerido scriptum sit in doctrina beati Severim Episcopi. nuper edita ex Bibli theca regiarita in om me pereatum praeeν adulterium m homiridium . Et tamen contra Alexander. HI in L eap. 4. ε. De adulteriis, supra, hoe t r. musci ex illiinatur ponere adulterium inter minora delicta, his vis,iqe De aduit riis isνo, m aliis criminibus , que sunt minora. qui Pontificis lapsus excusaia
non potest, ait Cui acius ad d. east. 4.
Sed, quia pace Cujacii dictum si, non fuit tae mens Alexantii praestanti Lsmi Pontificis, neque hoc tinniunt verba quibus utitur : Et aliis crimi vibur eua fiant minora ex qua dicendi forma coneludere non possimus adulterium diei totius delictum. nam omisci eaeteris exemplis quae afferre possum, testimanium ex Evangelio Lutae ev. verse. a. erit nobis instar omnium . Loquitur Evangelista de sosphatore Christo & Domino nostro ad supplicium ducto , diussi; icit, ut est in vulgata .uterpretatione: Dueuantur oe alii dast nequam, vel, ut est in Gra o -ουργω, cum eo , ωt interficeremtir : an ex eadem loquendi forma
quis dicere possit inesse his verbis blasphemiam, & impietatem intolerabilem. Haec est Alexandri II i. in d. eap. 4. pospicua sententi , Ct cos de crimi
nibus in Inre confessos, vel legitima probatione e rictos , habita ratione cri- anm vel esse suspendendos ad certum tempus xb ostieio, vel omnino & Pe eetuo dolonendos. S penso est poena minorum criminum, depositio Vero in wrum. & hoe est quod docet in psima parte d. rapi In hae vero secunda, Id est, ind. F. De adulteriis, hoe tan min permittendum esse eenset Epileopo ut possit de adulteriis, & aliis criminibus, quae sunt mi-uora. post peractam poenitentiam dispensare 4 In minoribus ergo, quae suspen. sione Nectuntne, si res ita cotivenit, permittit dispensationem Episco , ut non teneatur statim proferre suspensionis iententiam e idemque permittit in adulte
rio, etsi maius, & grave erimen se adulterium , quod degradatione & demiacone regulariter puniendum esse haud dubitare potuit Alexinder III. qui n
25쪽
eo. . Infra, De adulteriis, Clerieum neque confessum, neque eonvitam, sea suspectum tantum de adulterio , nisi famam purgaverit purgatione. canonica , censet esse suspendendum , quia de hoe erimine liquido non collabat. quod fisela suspicione & infamia adulterii latiorantem suspendendum esse constituit , de eodem crimine convictum , depositione plectendum procul mo existima itra rigore Canonum , quos fuisse Alexandro HL iisti Ir , Innocentius III.
stribit, in eam In uis , da elinione , in III CAEM. Ide, Q in
adulteriis, separat adulterium a minoribus delictis, quae suspensione digna sunt & quamvis adulterium regulariter puniendum sit depositione ; &haec sit em nica poetia adulterii . hujus tamen criminis dispensationem & arbitrium tribuid 'Sunt enim huin criminis gradus Minti quidam , ex varietate personarum , Iocorum & temporum . Potest esse simplex fomicatio, quam nomine adulterii Alexander intelligit, ut Augustus in lege Julia de adulteriis, & ipla in Ddi. Hane etsi veteres Canones censeant esse depIsitione plectendam, cau. Ut lex 27. . t ean Maximianus, s l. di insi. communiter tamen dicitur, ait glolla in αMaximianus , quod pro simplici lamicatione quis deponi non debet; eum nauci sint qui sine vitio illo inveniantur . ut Gregorius magnut scribit in eam Quia seu itas tua, so. U. Et nominatim Balsamo ad episeolam canoWicam Basilii, cap. 3a. fornicationem ponit inter levia delicta, his verbis . Dιce ueta nonnulli quod propter fornicationem, furtum , quaedam ωa Mjuc modi pereata , olum demustur; propter eodem autem, oe mutis aliquod delimctum, non solum depositioni subicietur . sed etiam segregabitur ἔ id est, priv bitur a eommuni ne laicorum. In hoe ergo erimine adulterii , etsi regulariter grave sit, per riit Alexander IlI. Episcopo dispensationem post peractam poenitentiam , si hanc indutiaeendam esse qualitate delicti censeat : nec tamen ideo ab at poenam a Ua- non ibuq praescriptam, si eam sorie delicti gravitas ex personas , locis, tempori-
CO 'em herub Alexandra permissum sit, quod mirum , lateor , Videra :
est, & quodammodo pugnare eum veteribus Canonibus, si quaeras. Respondeo ex verbis, & sententia Pelagi Papae, in ean. Fraternιtatιs, V . . . multa sui cluae in eiu Mi casibus observara 1ubeat eanouus fultustat 1s ausi
rum . quibus nou solum merita, sed etiam corpora omnltim defecerunt, di iracii isti illi υι non petit ν .u omnisus manere censuram . ,
Sed huius iuris progresshm breviter ollando . Clericum ex adulterio , vel
stricti Iuris rigorem se temperatum fuisse ex Decreto & auctoritate B. P.SI laestri, docet Theodorus Archiepiscopus Hiberniensis in Caηοuibus paenitentιalibus, eriquibuet sumptus est eam Presister, 8 a. diu. non ex Concit m Gangrensi, ut adnotatum est in Editione Romana I vis tua sponte consessus fuerit crimen, possit Epit copus p nitentiam reo indicere ; qua peracta, in pristino gradu & honore remanet . idemque observandum esse in caeteris eriminibus quae depostionem inducunt: Neque hoc cuilibet, ait,,videatuν merosum, si Sacerdos pos lapsum dirae , ut foradictum est, poeu reus , ad prismos redeat timores. Ad huae Canonem reipexisse Alexandrum III. non dubito: cum enim ex
26쪽
Hesae indulgentia hoe ins obtinerer, ut posset Episcopus ultra confitenti, neque curio , neque convicto , poenitentiam iudicere , ut loquitur cap. 7. infra, Da
extemmvnicat. Idem quoque iusta internetatione admittendum esse cen-1et Alexander III. in accusato , & legitime convi to , certis casibus, ex magna caula, quam dispensatioui Epilcopi relinqui voluit. Dispen sationem Latini Canones meant indui .sentiam , quam ex gratia &largitione Ecclesiae Episcopi dispensant, & disti' buunt: eademque sorma dicitur in Canonibuς Graecis . Sed quamvis in d. eam Presbter, scri nisi .
idem in omnibus eriminibus, quae depositionem inducunt, esse observandum iupraditio ea sit e hoe tamen generaliter non esse constituendum censet in omni usolibus, Clerico acculato iudicio publico, & convicto. Sed in adulteriis tantum. minoribuς criminibus, mitius agere videtur,Alexander, sed exemplo & au- et ritate maiorum . tum Clericis adulteris; quando hoc relinquit religioni iudia eantis, ut vel deponat, vel sine depositione poenitentiam imponat . Sie enim omnino exaudienda sunt verba Alexandri, ex simili eiusdem Alexandri Roserint quia extat in eo. r. 1 ra, De Cleiacis pranantibus in Melio. Pla et tamen valde vi H eruditi Boi nardi m Dias Hispani deprecatio, in 'utrrea criminali eap. 79. qua I dides ecclesiasticos deprecatur, ut severa calligati ne in adulteros Cleriem animati vertant ; vel ipsoaum Cis ricorum causa, qui plerumque a maritis deprehensi domum non resetunt vasa salva, ut Comicus loquitur e quiu in spatio novem mensium ter eontigisse narrat in tractatu Vallisonenti, anno Domini is 37. Hoc erimen ex lege Iulia in tio .capitale fuisse videtur, ut Zc novo inre quae
tamen poenamsaepe est temperata ex indulgentia & Constitui limibus Principum. quasi sit crimen excusabile. auctor 2 emti, id eit, comoediae striptae in Gallia aetate Theodosii Aug. ut vir doctus P. Daniel docuit , erimen esse ait, quod neque permitti, neque prohiberi potest. vi novum non sit quod Iolla Faber seria, is , IV t. de public. 'die. In hoc regis adult nitim da
saeto raptitor in seriam: Ut nobis merito cum veteri Poeta exclamare liceat.
- Vbi ntinc, lex Itilia. dormis Summa Ergo superioris disceptationis taet O , ab ecclesasti eo Iudiee Clerici
de ieriminibu eonvictum, vel esse suspendendum, vel deponendum : posse tamen Etucopum, de adulteriis , & minoribus criminibus , peracta poenitentia cum Clericis dispen sare. Sed addit Alexander III. non debere Episcopum Clericum depositum Iudici tradere seculari; vel quod suo officio functus est , quod nnuit,ex L Iudex, st. De re fudieata; vel quia non debet eum duplici contruione conterere, iuxta illud quod ex sacra Scriptura vulgo dieitur: Non Dd; abii ιν m M pom. qua ratione utitur D. Basilius in episeola eaminica O in hil ιhitim cap. ra. Nee pmbat Alexander III. Jus a Iulliniano inductum Notu &I 23. ex quo Claricus ex gravi erimine deposivi, dimittendus eii Judici saeculari:quod tamen probat Clemens III. in iae: p. si Clericus, ut ait, sit incorrigibilis ; quem
tamen prius censet esse admonendum, & cailigandum excommunicatione minoiam, deinde crescente contumacia, excommunicatione maiori, id est anathemate. H na thema est species excommunisationis, quae etiam ae fratrum communione Dparat, e p. p. infra, De feni. excommunicat. veteres glossae, anathematus ,γabo m/varia o anathemare enim , & anathematizare, passim veteres dicebant, ut ex lib.
M. D. AMinini contra Fatisum, docuit vir doctiss. Anathematum autem vitium paganitatis incurrere, eleganter ait ovillelmus Semnensis Archiepiscopus , in
27쪽
v stola quae extat apud Guillelmum Malmesburiensem Ib.- . De gestis Ponti cum Anglorum ; quia, ut loquitur Hilarius in libello adversus Conseantium A
gus. extra christianum nrimen relegatur . . .
Porro de Clerico deposito iterum cognitionem Epit copus suscipit ; quia hae verbali sententia depositionis omnino non videtur amittere privilegium cleric D, sed hoe quodammodo retinere in honorem prioris dignitatis , argumento L. Do. E. De Decumini L quod tamen expungit degradatio actualis, quae tune fit, cum Iudici saeculari tradendus est certa forma , & solemnibus verbis , ut evidentius docet cap. 2. De paenis, in Sexto. Sunt tamen duo casus, in quibus statim' tradendus est Clericus Blemniter d. gradatus Iudici seculari, ut in east. Excommunicamus, f. I. insta, De haere licis in cap. Ad D, fariorum , infra, de falsis. Primus est, si Clericus sit hae relicus; Hκ enim crimen non tam erimen . quam monstrum quoddam & pr digium vid. ri debet, ait Balsamo ad d. eap. 32. d. episeolae ditii Baslii. Secunduet est, si utatur salsis Rescriptis, vel literis Pontificiis.
Addunt quidam tertium ex eam t8. Siquis Sacerdotiam II. p. r. & eo. Cle
Actis R. q. 4. si Clericus adversus Episcopum conspiraverit : sed quod dd. Canonibus dictum est, glossa in d. eam Clericus , interpretandum esse censet ex mente Clementis lII. in hoe ωρ. si Clericus sit incorrigibilis. Et tamen ind.can. Siquis Sacerdotum, non sta eonstant esse tertium casum specialem smi- Iem duobus prioribus. Sed verilsmum est quod doctissimi viri annotarunt, dd. Canones non perti nere ad hane traditionem depositi Clerici, ut in eum pinnis legitimi et animadvertat Judex saecularis. lnd. eam Clericus. scriptum est Clericum depositum tradendum ella curiae serviturum: ubi nota quod ait , serviturum ; quod verbum qu Mue subintelligendum est in L eau. Siquis Sacerdotam. nam verba quae se quuntur in d ean. D recipiat quod inique gessit, ncin ita liint exaudienda in curia
poenis legitimis plectendum esse Clericum, ut in Iustiniani Novell. Sed, ut eol. Egere licet ex integra epistola Pii papae, & ex Polyearpo, ut qui injuriam inflixit Episcopo, recipiat hoc quod inique gessit, curiae scilicet servituruet . Haee enim fuit vetus pinna, de qua in L. 39. C. eod. De Episcopis oe Clericis Clericos tradendos esse curiae Decurionum ; quos esim in lἰnguli; civitatibua constat fuisse variis muneribus . di oneribuet adstrinos. Et vi d. lex docet , vel ordini depntabantur , & ipsis Curialibus adiungebantur , si natalibuet & sacultatibuς essent
idonei, ut recte ad d. legem Anianos ex sulti vel, ut idem ait, inter collegiatos, & ossiciales nomina profitebantur, tamquam servi publici. Et ita Justinianu . P. R. De Mouachis, cap. 6. deseriores Monachos, cinisti urendos esse Om-ciales Praesidis qui provinciam regit. Et hoc est quod ait d. ι tu, Creri servi urus. unde potarior aetas lim officiales vocavit servientes, qua verbo in Od. Theodosiano sepe vi itur Anianus e & inde vii 1go Segent non , ut Cujacius voluit, a Caetori uir. Ex his manifestum est, px dd. Canonibus mHe repetitum suisse hoc ius , de
quo in d. ap. a. & in hoe nostra east. Eadem tamen liquendi lamia utitur Ivo-arnotensis, auctor magni Decreti ante Collectionem Gratiani, in epise. N. Sc.6. Curiae Tradere Ger cos , ut ibi pa is legitimis ast autue a Iudicibus faecularitas. Non illo ergo sensu quo Pontifices in dd. Canonibi utuntur, ut vir ω-
28쪽
tlasae indulgentia lioe ins obtineret, ut posset Episcopus ultra confitenti, neque ducto , neque convicto , poenitent i am indicere , ut loquitur cap. 7. infra, Da
sententi extemmunicat. Idem quoque iusta interpletalione admittendum este cenisset 'Alexander III. in accusato , & legitime convicto , certis casibus, ex magna e aula, quam dispensationi Episcopi relinqui voluit. Dispentationem Latini Canones vocant indui .gentiam , quam ex gratia &Iargitione Ecclesiae Episcopi dii pentant, & disti' buvat: eademque forma dicitur in Canonibus Graecis οἰκονομία . Sed quamvis in L ean Presbter, scriptum si idem in omnibus criminibus, quae depositionem inducunt, esse obstandum, su-τradicto casu t hoc tamen generaliter non esse eonstituendum censet in omn il uscasibus, Clerico accusato iudicio publico,& convicto. Sed in adulteriis tantum,& minoribus criminibus, mitius agere videtur Alexander, sed exemplo de auctoritate maiorum . eum Clericis adulteris ; quando hoc relinquit religioni iudieantis, ut vel deponat, vel sine depositione poenitentiam imponat . Sis enim omnino exaudienda sunt verba Alexandri, ex simili eiusdem Allaxandri Rescripto, quia extat in eap. r. infra, De Clericis prauantibus tu Mello. Pla et tamen valde viami eius ii Bel nardini Dias Hispani deprecatio, in Pnit tua crimιnali eap. 79. qua I dices ecclesastico; deprecatur, ut severa castigatione in adulterin Clericoς animati vertant; vel ipsorum Clericorum causa, qui plerumque a maritis deprehensi , domum non reserunt vasa salva, ut C micus loquitur e quod in spatio novem mensium ter contigisse narrat in tractatu Vallis enti, anno Domini in Hec erimen ex lege Iulia initio .eapitale Hisse videtur, ut & novo inter quae tamen poena saepe est temperata ex indulgentia & Constitutionibus l)rincipum, quas si crimen exensabile. auctor sit emti, id ei , comoediae scriptae in Gallia, aetate Theodosii Aug. ut vir doctus P. Daniel docuit , crimen esse ait, quod neque permitti, neque prohiberi potest. vi novum non sit quod Iobo Faber seriapst ad s. Item eum Iulia , Insit. de ptiluit. 'die. In hoc regno adulterium de facto reputari Adustriam: ut nobis merito cum veteri Poeta exclamare liceata
-Vbi nunc, lex tilia. dormis Summa Prgo superioris disceptationis haec sit', ab ecclesiastico Iudice Clerici de eliminibus eonvictum, vel esse suspendendum, vel deponendum: posse tamen Episcopum.de adulteriis , & minoribus criminibus , peracta poenitentia cum Clerici dispensare. Sed addit Alexander III. non debere Epileopum , Clericum depositum Iudici tradere smilari; vel quod suo osticio iunctus est ,' quod innuit ex L Itidex, F. De re iudieata; vel quia non debet eum duplici contru ione conterere, iuxta illud quod ex sacra Scriptura vulgo dicitur: Non induabιs hir iv idipsum. qua ratione utitur D. Baslius in epistola erennica ia Amphil chium cam 72. Nee probat Alexander III. Ius a Iuliiniano inductum Noo. 8ς. &123. ex quo Cloricus ex gravi erimine depositu , dimittendus est Judici saeculari:quod tamen probat Clemens III. in iae cap. si Clericus, ut ait, si incorrigibilis ; quem
tamen prius censet esse admonendum, & castigandum excommunicatione mino. ri, deinde crescente contumacia, excommunieatione maiori, id est anathemate. Hnathema est species excommunicationis, quae etiam st fratrum communione separat, e p. 7. infra , De snt. excommunicat. veteres glosse, anathematur,'abo m natus anathemare enim, & anathematizare, passim ineres dicebant, ut ex lib. mf. D. Augiastini contra Faustim, docuit vir doctiss. Anathematum autem vitium
paganitatis incurrere, eleganter ait Guillelmus Senonensis Archiepiscopus . in
29쪽
υ stola quae extat apud Guillelmum Malmesturiensem lib. t. De gestis Ponti meum Anglorum , quia, ut loquitur Hilarius in libello adversus Consantium A
gio. extra christianum nomen relegatur . .
Porro de Clerico deposito iterum eognitionem Episcopus suscipit ; quia hae
verbali sententia depositionis omnino non videtur amittere privilegium eterie Ie , sed hoe quodammodo retinere in honorem prioris dignitatis, argumento L. est. E. De Decumon b. quod tamen expungit degradatio actualis, quae tune fit, cum Iudici saeculari tradendus est ceria forma , & solemnibus verbis , ut evidentius docet cap. 2. De pαnis, in Sexto. Sunt tamen duo caliis, in quibus statim tradendus est Clericu solemniter d. gadatus Judici seculari, ut in cap. Excommunicamus, 3. I. insea, De aere
ricis 3c in cap. Ad fa fanorum, infra, de falsis. Primus est, si Clericus sit hae
relicuς hoc enim crimen non tam erimen . quam monstrum quoddam & pr
digium vid ri debet, ait Balsamo ad d. east. d. episeola dies Baslii. Secunduet est, si utatur salsis Rescriptis, vel literi; pontificiis.
Addunt quidam tertium ex cau. 18. Siquis Sacerdotum II. p. I. 3cean. Cle
Heus 3. q. 4. si Clericus adversus Episcopum conspiraverit : sed quod d3. Canonibus dictum est, glossa in d. eam Cleucus , interpretandum esse censet ex mente Clementis III. in hoc cap. si Clericu sit incorrigibilis. Et tamen ind. an. Siquis Sicerdotum, non sibi constant elle tertium casum specialem smilem duobum prioribus. Sed verusmum et 1 quod doctissimi viri annotarum, dd. Canoneg non perti nere ad hane traditionem depositi Clerici, ut in eum pinnis legitimis animadvertat Judex sarcularis. In d. ean. Clericus. scriptum est Clericum depositum tradendum eise curiae servitum m r ubi nota quod ait , terviturum ; quod verbum qu que subintelligendum est in d. eau. Siquis Sacriastam. nam 'verba quae s 4quuntur in d. eam Direcipiat quod inique missi , non ita lunt exaudienda, a curiannis legitimis plectendum esse Clericum, ut in Justiniani Noreli. Sed, ut eol.
're licet ex integra epistola Pii Papae, & ex polyear , ut qui iniuriam inflixit Episcopo, recipiat hoc quod inique gellit, curiae scilicet servitur . Hae e enim fuit veruq poena, de qua in L. 39. C. Theod. Epiricvis Clericis,Clericos tradendos esse euriae Decurionum ; quos olim in singulis civitati constat fuisse variis muneribus. & oneribua adstriam. Et vi d. lex docet , vel ordini de pn- taliamur , & ipsis Curialibus adjungebantur , si natalibus & facultatibus essentidinei, ut recte ad d. legem Anianos exposui te vel, ut idem ait, inter collegiatos, & inciales nomina profitebantur, tamquam servi publici. Et ita Iustinianua. v. K. De Mouachis, eap. 6. deseriores Monaehos, claniliu endos esse Om-ciales Praesidis qui prnvinciam regit. Et hoc est quod ait d. caustu, Curi fervi urus. unde posterior aeta; hos ossiciales vocavit serviente, qua verbo ia Cod. Theodosia uo saepe utitur Anianus t & inde vulgo.Sergent, non , ut Cu;acius voluit, a Caeso1-ῆς. Ex his manifectum est, ex dd. Canonibus m xle repetitum fuisse hoc ius , de quo in d. tap. a. & in hoe nostra east. Eafiem tamen loquendi forma utitur Io amorensis , auitor magni Decreti ante Collectionem Gratiani, in eps. 37. &a6. Curiae zradere Cler eos , ut ibi seisis legitimir assiciantur a Iudicibus faecularibus. Non illo ergo sensu quo Pontifices in dd. Canonibus utuntur, ut vir d
30쪽
ctus vere observat ad dd. epi . in Edit. II. Sla enim posteriores intelligendos in
se hos Canones Scillimarum, sublatis, & extinctis decurionibus 5c curiis ἱ ut constat ex eap. N imus, infra, de verbor. signisci ubi Innocentius ili. nominatim ait, Romanos lovi ilices super hoe contulim divetia respondere. Alexander enim III. res videt Clericum non esse tradendum Iudici saxulari, in L cap. 4. Cl mens vero II l. in hoc cap. tradendum este, si sit incorrigibiliti sed tandem Innocentius III. in L cap. Novimus, magis probare videtur mediam velut I sententiam eorum, qui ex crimine valde enormi tradendum este Clericum exulitimant: hocque procedere generaliter, non expectata , ut loquuntur , incorrigi-hilitate; ut Joannes Andreas , & Petrus Anchara et adnotarunt ad ev. Ea, μα '' yi. Quo iure hodie utimur in hae regno, ut in hoc ea seripsit Carolus Molinaeus, Pragmaticorum coryphaeuς. Et noe plane sumptum videtur ex Novellis Julfiniani, non ex M. Canoni g. Sed hodie damnatis CL ridis a Judicibus saecularibu , ex eriminibus quae Vulgo dicuntur privilegiaria , quia ex dL Jultiniani Novellis prius deponendi, °radandi lunt Clerici ab Episcopis; detrectant saepe Episcopi rogati, vel admoniti a Magistratibus saecularibu , procedere sine causae cognitione ad degra dationem: & utuntur in hanc rem auctoritate Iustiniani , qui nominatim ait, gella & monimenta litis Episcopis esse tradenda ἔ ut scilicet deponant, si ae quum esse Iudicaverint; vel disterre possint degradationem, missa plena relati ne ad Principem , cuius sententia expectanda ei l. Quod tamen male hoc prae textu denegari maioribus Judicibus , qui vice sacra in supremis regni Curiis iudicant, recte censet vir clarictimus, qui eruditum Syntagma vernacula lingua cripsit Des eas prvilegiee: perinde est eiam hodie ac si Princeps ipse iudicas- sit, argumento L. I. g. p . E. De OF e. Praefelli Praetoria. Sed praeter summam horum iudidiorum auctoritatem, illud maxime me movet, quod non sit pure laica, sed milia potius cognitio ex Senatoribus laicis , & ecclesiasticis , quorum aflessu & interventu iudicium peragitur : ut nil merito in tanta auctoritate & solemnitate judicii , adversus laicos Iudices Episcopi conqueri & quiaritare valeant.
AD CAPITULUM XL. CELEsTi Nus III. in i A V. qui violenter dicebatur Eeclesiam P. Clerici occupasse,
. defunctus est, ut accepimus , & R. eam postmodum est ingres. iu ; praecipimus ut secundum formam priorum literarum inter ipsos R. & P. sub eisdem Iudicibus mediante ratione, sicut inter eumdem P. dc praelatum T si viveret, negotium t minetur.