장음표시 사용
41쪽
Melius es ut unus puniatur , quam tota gens pereat. Z ο audito, Rex Frauciae βο-quentre mιsit Nuntios Dos M S. Pontificem , petens rei sententia tuterdicis retax retur : quamvis primo π fecundo reptitiam pateretur; tamen a D. Papis δε-
fultum es mediantibus Nuntiis Regis, quod ipse Rex Francia aduheram Damaimitteret, Iρο am tuam resumerer, o honorifice sicut Reginam ira lar/e ροocnsam. Hanc autem repulsam, quam accepisse Philippum idem auctor nam xat , apertisti me demant frat d. ωρ. μυit, de ine. Lega i , in III. Ollia . ex qua eonllat Nuntios a Rege iuisse millos ut peterent sententiam relaxari, oblata jaratoria cauticiner quId Innocentiu ς III. denegavit , &, ut est in de cap. 43. de appellas. sententi xm Legari confirmxvit. Ad hoe igitur interdictum referenda sunt dd. duo rapitula, & diligenter disparanda ab hoc nostro cap. quod ad aliud negotium pertinere constat. Decepit primum viros magnos simile initium horum trium eapitulorum p &quia, ut carpi dicere, haec tria rapita ineipiunt ab iisdem verbis: N It illa i nihil thuseat; ideo existimarunt ad eamdem eausam esse referenda. Et eam4 . infra. da appetiat. esse partem east. Novit, de ine. Loeoti, nemo dubitare sinest, vel ex tenore utriusque capitis, Vel ex eadem inscriptione , sunt enim seripia ad Philippum Regem : hoc vero nostriim scriptum est ad Archiepise pos, & Eailcopos Franciae & quamvis utatur Innocentivet in initio iisdem verbis, non ideo sequitur lcriptum esse de eadem re : suit enim haec loquendi
forma Innocentici familiaris in principiis epit talarum familiarium; extatque lib. a. Reflistri eiusdem innocentii pag. 36 i. epistola longe dissimilia argumenti , scripta ad Cilleretenses Abbates , ut bonorum litorum quinquagesimam partem in usus belli Tureici conferant, quae incipit ab iisdem verbis: & fuisse videtur veluti quaedam solemnis formula , qua eonfirmandi & testificandi sui amoris gratia innocenti uet Hl. uti solebat. se in d. est . ad Abbates Cisterciens s tmiis ille qui nihil ignorat , mi nihiι absconsitim , n hii Hausam est, cuius
oculis omnia nuda funt, aperta , oe qui renes m eorsa Ii ratis, quoa δε- mos personas vestras tanto puriora a filone diligimus. sic in d. cap. Notat.
Colle L III. Novie isti qui nihiι .norat, Di fretator est eordiam, b eo ei ut . s.cretorum, quod earissimum in Ccim filium nostrum Philippum Rehem Frameta ilia λα- , do eorda puro, o .confitentia bona , o fide non fidia diligimur. in d. eap. Navis, de ine. Letati , ad ipsum Regem Philippum Metit illa
qui nihil ignorat, quis rema sublimitaris, Soci Praeter initium simile horum trium ean. tale e H eausam praebuit Rax mundus hujus nitimae Gregorianae Collectioniq auctor , qui se verba antiquae Decretalis interpolavit, ut ex his proeliis fuerit existimare, non solum Abbatem Casemarii huiuς controversiae ea la, sest etiam quemdam alium maioris auctorit
tis Legatum missum suille in Franciam: quod enim in antiqua Decretali in fine L eap. Ne ergo tantam dismed ans videamυν βι dissimulatione fisere, dilicto filio Catenrutrii Abbati dedimus in praeceptis p Raymunduς expuncto nomine Abbatiς ita extulit, praedicti Doro dedimus in praeceptis. superiori enim versiculo, Nis forsitan, iam dixit Innoeentiu f forsitan ipse coram ncbis, vel Legato nostro Iussciem
rem tu emtr 3rium ostendat rationem ς ubi in antiqua Decretali scriptum est ,
Delegato nostis. Sic enim proprie Abbatem Casemarii vocar , non delegatum cum auctoritate plene legationis; sed delegatum Iudicem , & huic tantum cause ad lictum, apud quem adiuncto sibi Archiepileopo Bituricensi , Rex Fran 2 om. II. V u ciae
42쪽
cih docere debebat exceptionem oppositam querelae Regis Angliae esse Im
Ex his quidem e gnitis, que iam praemunivi, facile est deprehendere, eumqurm vocat Ravniumsus milium Legatum, non alium esse quam ipsum Aiabarem Cas marit: quia innocentius dixit in L versiculo, se iuxta sormam evan-gblicani de aere procedere adversiis Regem Franciae, nisi forsita. 3 a caram n
his, sel Legato nos o, oec. quod plane nihil eli aliud , quam probare legitimam esse ex reptionem propositam , quod.utique facere debet eoram Abdiate Casemarii. Sed quia mutatis verbi ς, quae hunc tensum aperte ostendunt in antiqua Decretali, praed tis Delegato, fingunt viri docti innocentium li I. misi Lis Cardinalem quemdam Legatum ad Philippum Regem , qui admonito Reis se ut arma depi neret, vel apud Abbatem casemarii, & Archiepileopum Buri lcensem de aure ino experiretur; Regoque hoc vel illud facere demetante, universo regno iacris interdiceret, quod deinde fastum ab eodem Legam; ce LM hoe satis e firmari ex dJ. du bus eae ροι. quae ad negotium non pertin re liquido probavi; sed ad cete irimam illam interdicti lententiam, prolatam adrerius Philippum ex supra dicta caula dimitta' uxoris legitimae , de qua mutitae extant eiusdim Innocentii 1 II. epist. lib. I. & a. Resistri. Ex quibus observare licet . post varias monitiones , & inerepationes, eum tandem a hibWisse hane censuram eccles asticam: nam lib. t. p . a. scribit ad PMisiensem Episcopum , ut illul rem Francorum Regem moneat . & inducat ud recipiendam uxorem suam quam dimiserat: & ad ipsum Philippum Regem repet ili literis, pag. I 2. 3c με. aio. ut repudiata concubina legitimam uxo rem recipiat. & lib. δ. ρυ. 3os. ad Miserim , Abbates, & Priores in regno Franciae constitutos , ut Regem suum hortentur ut apostolicis mandatis obtemperet , & repudiata concubina legitimam uxorem recipiat. Hiique m nitioniis et praemissis, milit tandem Petrum Capuanum Cardicialem Legatum in Fran. ciam, qui causa cognita sententiam interdictii dedit ab universo Clem prob ram, ut scribit nominatim Rigordiis c Planeus Sed, ut ecepi dicere, erant versiae causa , de qua agitur in hoc nostro eap. Caidinalem missum filisse non invenio : recensent Hutorici diligenter omnes Legatos Cardinales missos in Franciam regnante Philippo ex variis eausis; sed propter hane controversiam Cardinalem millam fuisse , vel ullam excommuniacationis, vel interdicti tententiam prolatam tuisse, memoriae proditum non in . Et ipse Carolin.Molinaeus Romanis P hificibus pertinaciter in GK in Cain mani Mia ad Edelum Henrici II. Senatusconsilium Hane e contra Musus
P sartim , eustodite dixit duos Abbates missos fuisse Legatos ad Philippum I ad verillimum est, ut ex Rigordo supra docui, id est, Abbatem Calam
rii, & Abbatem Trium Fontium , quos pacis eonciliandae mandatum primum habui. se, adhibitis proceribus regni , idem Rigorduet docuit: scripsitque eo' mia iisse negotium ad Summum Pontificem , . qui eumdem Abbatem calemaria , adjuncto Episcopo Bituri ens , non obstante appellatione, iuxta Γλrmam prae scriptam procedere iussit. Et hane esse veram historiam , & seriem huius e
pituli, omni asseveratione confirmo.Quid deinde conligerit super executione novi mandari , diligentius quaerem dum est. Carolus Molinaeus in eodem commentario , is ibit Regem Philipeum acri pro loque doctoium virorum consilio usum, appellasse ad sururum Eo ei lium,
43쪽
ilium . tam a legatione duorum Abbatum, quam ab exmitione praecep .&su Legatis hoc modo pereulis, vel ad consulendum Papam iuurn rei estis, ex cutioncm interim arrecti advoluet RegΡm Angliae prolati persectile. Quibus verbi ς quodammodo adumbram videtur id quod supra ex Rigordo relatum est . quod tamen pertinet ad primam, ut loquuntur , commissionem Abbatis case marit , & Abbatiet Trium-Fontium , a qua non ad futurum Concilium , se a ad Summum Pontificem appellatum fuisse Rigordus insinuare videtur. Met ne sotio iterum remisio a P mtifice ad eumdem Abbatem cum nova ccimini: si 'α additione Archiepiscopi Bituriemsq; fmlitan verum eli quod ait Molinaeus. tunc fuisse appellatum at futurum Concilium. Ulut sit , non dubito certissimviri esse vel hae , vel alia ratione , nullam prolatam fuisse ab Abbate Calemarii excommunicationis, vel interdicti sententiam ἔ eonii anter enim proc res Franciae, tam laici, quam ecclesiastici, Regmnoilrum optimo iure adversm Ioannem animadvertere , & bona commilla fi
sco, oc confiscata vindicare. alleveraverunt: nec his uentibus, ad decretorium ilitum aecedere voluit innocenti uet III. qui ingenue videtur agnovisse ivllas ira
scendi, & animadvertendi causas habui fle Philippum, qui vastallo ex partici dio damnato , seuda qu e in Francia postidebat, inva serit. Et haec iam antea, id es , armo Dona. iiD. eumdem Philippum nominatim dixisse in i mili negotio Joanni Anagnino Cardinali a Celeliino II l. mitti in Franciam, ut pacem faceret inter . . Philippum. & Henricum II. Regem Angliae , Rogerius Ovedensis seribit. Johanues, inquit, An nintis Cardinalis asserebet , ριο ι nisi
Rex Francia ad plentim eomponeret rem Rege Angliae, totam terram suam DAiuaeriticto poneret : enh, Reπ Franciae reo dit, qued sententiam suam non time
ret , nec teneret , eum nνlla aequitate niteretur . Dicebat enim quod non pertine
ret ad Eeelegiam Romanam in resutim Francia per sententiam , vel alio =nodo animadvertere , s Rex Francia tu timines suos demeritos , ct regno rebelles ,
esu se νυ sevd. istiri s , o Gronae suae dedecus insurgit. Nicolauet Vignerius vir doctiss: muς , adnotavit corrupte scriptum a librariis in lib. i do Reptibi ea Boisini, hoc dictum fuisse a Philippo nostro Alexandro IV. Ac scribendum esse Innocentio III. cui in hae nostra causa hoe a Philippo dictum suilla coni et . Quod tamen potius referendum et se censeo ad Caesinalem Legatum Celellini III. de quo Ovedentis . Et hoc tamen scripsisse ad Inno eretium i II. Philippum , literis de quibus fit mentio in He eapit. verisimile
est: eodem enim iure, eademque aequitate nititur responsio, & exceptio in spe cie huiua capit. proposita ; quae tanti momenti fuit, ut nihil praeterea auius sit tentare adversus Regem PhiIippum Innocentius IlI. ut erudii in me idcm Nueolau; Vimeriu; in Ammario Hsor. Fr rica ad annum D 2.
Pluet dii , innocentium ipsum professum sutile nominatim, ob parricidium a Ioanne admitium potui sie Philippum lauda , quae in Francia possidebat m s allubiure invadere: id enim nominatim seri Ist Matthaeus Pari , in Joanne Rege A gtii, ex ipsa relatione Nuntiorum a Ludovi eo filio Philippi Augusti ad Inn
cen iam lII. millorum , pol quam Ludovicus ad regnum Angliae evocatus est, &electus a proceribus regni Angl ici dictum regnum occupavit . bie enim ille post longam disseriationem inter innocentium N dd. Nuntios , de iussa causa e nindemnationis & abdicationis Isiannis, qui Arturum nepotem suum propriis manibus interfecerat, pessimo mortis genere, quod Angli memnim vocant. IAM
44쪽
dixit Peps γώ regnum Aneliae suum proprium est, es in possessioue domissi Matione fidelitatis, quae super hoc est ei fusa per iuramentum p etiam ratione e mrus qui iam ei solutus es de regno: unde eum iu uullo delinqueret, non deberet sebi, icilicet principali domino, guerram mmere Ludου cus, nee debere eum octasiare e gno Aulia per guerram , maxime cum Rex Austiae multas habeat terras in
fetido Regis Franciae , de quibus potest ei movere guerram. Et ex his omnibuς dubitare non possvnus, Innocentium i II. tandem tu .licasse exceptionem a Philippo Rege propositam esse legitimam , id est , optima iure dominum de laudo vas- falli cognoscere, qua de re supra dixi ad ea=. 3. Et ita recte fuisse animadversum in Johannem tamquam vati allum Philippi : neque ex hae causa adversus Regem, vel regnum, distringendam ella censuram ecclesiallicam.
Hane in toto capite profitetur Occasione peccati Pontifex maximus , exercere
posse adversus quemlibet Chri Ilianum , allatis notillimis sacrae Scripturae locis , quos Theologis excutiendog relinquo : nec apollolicam animadversionem iniquam Regi videri pesse, exemplo Valentiniani Imperatoris, de quo in ea ι.ει-kntinianus, 63. .li . de ex praejudicio Caroli Ma'ni, de cujuς genere Reyrinde radere notissimum esse ait ; qu H erudita diisertatione viri praeliantii simi Sammarthani fratres, Advocati Paris enses, tradiant in Genealogiis. Confirmavit enim, & recentavit Carolus Magnus no illimam Conili tu timem Constantini, qua ad prtiti r m cujuslibet partis data fuit Episcopis iurisdictio, ut d et C ex Thraes sub tit. De semeis. iudicio: qnam & ideo rectr tribuit Innoeentius Theodosio Imperatori, quia relata eli in Co . The L ut alias docui ad cap. V silauri, extra de praefer t. sublato veteri mendo quod diu torsit ingenia eruditorum , illo loco , ob suus legislator ; ubi legendum ex dii tu A apicibus
I iterarum, Threuosianus legislator. Et . Gratianus ipse celeberrimam illam Cou-stitutionem Constantini nominatim tribnit eadem ratione Theodosio , in eam si iramque ri. q. I. & in inscriptione ea'. Propter sive suam a. q. 6. d Ca-nonem , & quatuor sequentes , ait idem Gratianus sumptos ei se ex Throlosii legibus; quos tamen conliat esse ex sententiis Pauli desumpto , quae ab Aniano relatae 1 unt in corpus Codicis Theodosiani , quo hodie utimur. Sic in Decreto Ionis Carnotensis pari. q. v. g. Joannes Papa VII. in Concilio Tr
inins , sive Trecetao, Iustiniano Imperatori tri mit Constitutionem Arcadii &H norit, id est, L. Si venerabili, C. De Disiop. ct Curio quae extat in C dice Iustinianit Inoo lis, inquit, legi Ins Romanis, usi habeatur de furilegiisi v vimus ibi a Iuse niano cor st:turam sol me. Et quia de sentemia d. Constitutionis Constantini satiet superqua dimim est
.d cap. 4. supra , hoc tιt. hoe tantum rellat observatione dignum quod Inn centius ait in fine huius ea . Sed is sinu dicitur quod aliter eum Resibus, aliter eum aliis o Meiadum. His enim ver ins occurrit tacitae obiectioni , quam qui; sacere poli. it ex illorum sementia, qui Reges excommunicari non posse censebant: sic enim nominatim scriptum in epiliola a Leodensibus scripta circa annum Domini IIo adversus Paschalem Papam II. Uit,o ex verbis istoram , sanctorum Patrum confulavi Ibi se sopi , Retitus , εν Imperatoribus obnoxii ex eorum regalibus cc eptis, me proprio gladio, ta ess, Oram beneficiis res interficiant. Si quis δε-οi9ue re pectu S. Spiritus vertis nουν m Testament , gestaque revolverit, p ι ter iuveniet, quod aut mirime, coit diustiti possunt Reges o Imperatores em ς smu nieari, se uiaum eum: gi- κρυ ηκm illorum, oe iuxta determinationem,
45쪽
inremmunicat Onis; & adhue si, Iudice lis esse admoneri quidem possunt , iamrepaia, argui a timoratis discretis viris, quia quos Christus in terris Rex Regum iace sua constituit, damnandos o Disodos suo iudicis rei quis.
Et valde notandum est quod ait d. epiliola, excommunicari non posse Re ges secundum etymologiam nominum illorum, & iuxta determinationem excommunicationis ; ex his enim pendet difficultas exeommunicationis. Ex etymologia, quia ut Franciscus Iuretus docuit ad epi . I reis Camotens. II i. a
Mit. ex vulgari illius saeculi opinione Reges βασυς λαου dictos fuisse eenset , quasi bases populi. Sie in d. epistola Ivonis, Basilii, id es, fundamentum p
pusi. quod ex Isidoro sumptum, Orig. lib. 9. cam 3. hancque nominis notati nem probat vir praestantiss. Nicolaus Cardinalis Cusinus, de Concordia mih Iic. ιil. 3. ωρ. 4. Sublato autem fundamento , corruit regnum ipsum , neque substitere potest populus. Hane enim vim & potestatem esse censebant excommunicationis, excomm nica tum non retinere statum, dignitatem, honorem & haec omnia esse in s spenso, d mee respisceret, & ad bonam frugem rediret. Quod verum esse non solum de Jure Canonico, sed etiam de Iure Civili, contendunt veteres & eruditi interpretes, Oso redua, & Fulgosius , in L. Plaeet rationabilis, C. De δε- erofanies. Ecclesiis . & Baldus ad L. r. C. da iuris oe faeti senis. Ideoque se tentiam Iu-is excommunicari esse ipso iure nullam, & exceptionem exeo municationis etiam, in soro saeculari esse admittendam. quod mirum , & inis. lens videri potest his, qui veteres Ecclesiarum ritus & ipsam excommunicatio- νnem ex uiu praesentis laeculi metiri solent: Unde, inquit illustilis & erudit vir Gabriel Albaspinatus, in lib . De ritib- GAU. OU. . magni errares eo fecuti sint, nam harum rerum se forte lucidat mentis , eas non uti Aere , sesquales hodie ante oeulos nostros vir fautur , eouripimus, atque discernimus . Exeommunicare nihil aliud esse veteres docent, quam extra chri ilianum nomen relegare, vel deportare, ut totidem verbis divus Hilarius scribit , in lib. adversus Constantivum r hocque sensu in Concilio Agatheta , excommunicatio dieitur hinnnm: exilium Christiani, east.2 . tufra, De purgat. canonica. inter dictum Christiani, apud Matthaeum Paridem, pag. 99. Guillelmus Malmesburiensis lib. v cap. im. Ita Comitem a Arsianitate suspendens, aet nec eum ali suo comi ri, neque loqui auderet, ns resipisceret. Et ita Guillelmus Sen nensis Archiepiseopus, in epistola edita ab eodem Malmesburiensi , lib. I. Da gestis Pontifici A lorum , excommunicatum, vitiam paganitatis incurrere. Aemia constat ex tuo sure Civili , id est , ex Consti rationi R Principum Christianorum, paganum, vel ethnicum, nullo civili munere fungi posse ; ideo Iuris Civilis icit pretes admiserunt , neque Iure Civili valere posse sententiam, excommunieati , quia honorem & dignitatem amisisse videtur ipsa excomm nicatione, Iure Ciuili admissa & confirmata. Qui ergo Regem non posse e eommunicari censebant , vim & potestaeem excommunicationis respiciebant . quia vix pro R e haberi excommunicatus potest . Sed eontraria sententia a plerisque gravitanis,& eruditissimis viris, probata passim fuit, & usu recepta, Reges & Imperatores excommunicari posse; die re Reges excommunicari non posse, perinde esse ae si dicas non esse Regem de grege Christi: quod rationibus, & exemplis notissimis , confirmant luculen ti tractatus super hae quaestione. hoc posteri e Praesenta saeculo .editi.
46쪽
antem excommunieationis laec si vis & potestas , ut dignitatem A a raotitatem regiam suspendat, vel ossi at excommunicatio, anxie hodie ciuaeritur. Ego nihil affirmam, omniaque su iciem petitiorum cetiturae . & rus. eis Erilesiae; quae ex veteri memoria nota satis animadversa , observanda e secenim , hutorita narratione prosequar.
Et quidem si respicias praenotata tempora , nulla videtur fuisse dubitatio t, ut 1am j, quidam Reges non 'eommunieari ac
sevexabant. Qui vero contra Reges excommunicari posse admittebant. hanc quoque excommunication Lς vim quodammodo videntur agnovisse: qud ex iu
tin Camotensi quibusdam epistolis necessario colligendum esse videtur in Gua agitur cis 'communicatione Philippi I. Francorum Regiet , qui ab UMM- IL in ipsa Gallia , is est, in Concilio Claromontensi scit excommunicarus, quia relicta legitima uxore , cum uxore Comitin Andreave et seuerifi--. illicitas nuptiaes contraxerat . Ad ipsum ergo Philippum seribens tuo in D l. i 3. ut eum deterreat ab insulas eo ubinae uaptiis , nomi patim ait , p vium fore eoronat regna illius si pellicem duxerit, priusquam generali Coaedici ventiretur. Et paulo post addit: Cisseat μόbmitae in ira , &e. ne cum
iam tuumna regust temene alterum amittat . hoc ante excommunicatictem . At
post excommunicationem σε se. s. au Urbaniam Uapam II. Nuntios Rreis haeroz- '' Vrte eum 'miserim usuras, Regem eum regno ab ol Lentia Nona mycelsarum, mo coronam restiuatis, visi Ruem ab anaιhemate absolvatici mo i n Regem hanc veluti amissionem coronat agnoville, vel fimisso se
agnostare, in ara videtur eiusdem auctoris ephius 66. eum 67. & nam in em' 66. ad eumdem Urbanum scripta , ait Ivo , Archiepilcopum Tu nenlrm .contra interdictum Pontificis in Natali Domini eoronam Regi imp tu ulla, & hoe beneficio obtinuisse a Rege, ut quidam malae samae fieret Epis opus Aurelianensis. Idemque Urbano I l. desuncto fecisse Belgii Episcopos in
in Uentecolles, docet epist P. quod cum certissima narratione asseveret factum a-eruditusimus cie sanctissimus Antistes , hoc nobis quaerendum relinquit -e, vel cui bono repetita sit haec impositio domnari an ut Neeptae opinioni in laceret, & absolutione ab Episcopo impetrata, coronam amissam eXL mm mcatmne recipere videretur. Sic enim exaudienda esse Ivonis uerba non dubito, fuisse Regem absolutum ab Epileopis, qui eoronam Regi impossierunt: & hanc lintem coronae impositionem salta vel tacitae cuiusdam abiolutioni; sumbolum vel hoc voluisse Epila os, nullius esse momenti hane excommunicationem. n nane.Iteratam Renis coronarionem diligentius inquirens, Henriet D. quivneo ab Anglis Hilhnicis dicitur filius Maihil dis Imperatricis, Tinam ectron uouem oblarvo apud Rogerium ove niem, Amisi. ρλανε ν me. M Hemico II. --, inquit ντ a III in gui erat enutis I. νωπὸ morici Li meh/Mis Imp Matricis, tuam Roterrio fecis δε, o AK-ον uxorim δε-m e monae. . in Paschui Iolemmeare apud Vincestim ; titi cum ad Mia Unes innarum . deposierunt eo orias has , G eas Iuper aliari otiti erant, mi urer Deo quod numquam in υrra stiada tem coronarem . Hoc exemplum videtne fetanti Richardus filius Henriei i I. quintue coronationem Hem auctor retens N. Primam, quae sebmniter dicta luit patre deseneto; &. secundam, post litterationem ex captivitate, in qua
diu detentus fuit ab Henrieo Imperitore, & Leopoldo Duce Austriae. De iis innanatim mentio fit in Cannins eurona e Udem Mais, evit. Da Iautas: liis
47쪽
praeterea Du stis, quae ferenda erat da prUis eneiariis omulum Balli erum domi ui Regis, tam rustitiariorum , quam Vice omitum , ct Constabulariorum. σ Foressariorum i oe eorum fervientium , ps effrenam dom ni Rehardi primam. Pul attinet ad Henrieum I l. facile passumus tubodoris camam repetitae e curati rus , si noti simam re tamus de regno Angliae cinitroversiam inter Stephanum Regem, & dominum Henricum ; quam iandem fuisse i datam idem au tar narrat , H mriem a Stephano in filium adoptato : ita enim ius antea controversum, de quo quidam addubita ant, iacilius confirmari polle, censebant. Ea ieinlue sere mens videtur Richardi post linerationem iterum coronati, quasi captavitas aliquid de auctoritate regia diminuillet, vel delibasser. Siquis conterat primam cum secunda, obseruabit te unciam fuisse fine uructi ne; neque ab Archiepiscopo vel Episeopo fuisse impolitam sola mniter in E clesia , idem auctor scribit. Sie enim ille r Richardus Rex Anglia vesi mentis
tus . Caetera vero solemnia anhibita suisse , verba ejusdem auctoris infirmare videntur: Seraa decima, inquit, die mensis Aprilis , in Hatiis Paschae , ροβprauultim , t astulit se Re . Aursi de Castello IVinion a ad Prioratum sancti
do Eboraceusi Archiepiseopo, ne in erastina ad suam e ronatisnem accederet cum
cruce fua; ne forte tumultus fieret inter ipsim, er Caeti uariensem Episcopum . Pergit deinde pluribus narrare pompam procedentis Regis coronati a Prioratu sancti Sunii in i, usque ad Ecclesiam metropolitanam. Sed ne sorsitan quiet obiiciat me frustra externis exempliq in rebus nostris agmre, Regum nolimrum lassiciat adnotaste smilia exempla duo. Primum Pipini, qui abdicato Chilperico regnum obtinuit; hune enim constat primum i loguntiae coronatum suisse, a Bonifaelo Legato Apostolico; N. iterum a Mephano Pa
pa II. in Eeclesia sancti Dionysii Parisienset . Secundum exemplum Ludovici Pii., qui de regno & imperio coniurationa detrusuet, iterum in urbe Metenti fuit
coronatus, ut loli. Titius docet east. De is uratioue estronarione requi.
Et ex repetita horum Regum eoronatione, haud male forte pollumuς suspicari consilium & mentem Philippi nostri, Dil excommunicationem his solemniter ab Epii copis coronati. Ulustrissimus de doctissimus Cardinalis Bella inus , in I rauatu de Stimmi Pontifici, pinstote is restis temporalibus, scripto adverim librum de eadem quaestione editum ab eruditissimo Iurisconi ulto Baritaeo, Th mae Barclaei, collegae nostri doctissimi, patruo, dictam epitolam Ivonis Camotenc46. in a. Editione Iureti, in prima, qua usus est Bella inuI, 26. ad confirmationem Pontificiae auctoritatis affert; & ab his verbis Ivonis, Nisi eoronam rastituatis , tamquam ab aptissimo amento hoc iaculum torquet. huic obiectioni doli utimi parentis, doetissima sobriles Ioannes Barciatus, in vindiciis pro Parent ad Derjus Deirarminum, se respondet, per coronam non esse intelligendum regnandi ius Ima vero, inquit, revera corona intelligitur quam inter sacra, procipuis num se iis, ab Antistite aliquo imp ram Reges olim gestavere. Quia tu Hilippo sari Vapa vetuerar : tum ust ab Episonis hune Muorem ferret M Ecclesia
ceu furas pervicax . quod oesis interesse omnino excomm irato non licebat muli minus cum pom a Cr dimitat s insitu bus, cui potius ad pomitem s r cedere m.
48쪽
tationi multa obstant; nam in epise i s. ad ipsum Philippum Regem nanestrum,
qua Bellarminus non utitur, apertius Ivo de ipso regno e Ne eum dimisurio regni remem clemum amittat. 6c in epise. 23. ad missimem Dapi ferum , dicit se literas commonitorias Urbani retinuisie, quia nolebat regnum adversut Regem commoveri. Ex quibus recte conjicit eruditissimus sumtus ad d. epist. 46. R ee Philippo excommunicato, interdictum quoque fuisse regnum ; de verum eia is quod Guillelmus Malmesturiensis scribit lib. 4. De gestis Reg. .eugli.e, ea 2. In Concilio, inquit, Claromontens, excommunicaυi: D. Papa Philipptim Regem Francorum, es omnes ραι eum vel Regem, vel dominum Ibum vocaυ rint, o et obedieriut, o ei locuti Derint, nisi qtiod pertinet ad eum corrigeu tim . Porro ordinarias fuisse , & vulgo in solemnibus festis usurpatas a Regibus nostris has coronationes, non probat vir dodiuia Sed demus fuisse, & procedere solitin Reges corona tox cum pompa diebus solemnibus : hoe saltem extra ordinem , & non vulgare habere videntur hae comnationes Philippi , quod corona fuit iolemniter ab Epitcopis imposita e & si omnia quae vir ctabis, ait ruit, e cedamus, nonne regnum Ec imperium videntur denegasse, qui inssignia regni Rimperii denegant; haec enim ab imperio noti polle leparari, eruditissime docuit Cui acius lib. 2. OV. cap. 27. me , inquit. insignia non fiant separamis ab imperia; qui neest insignia, ρο ἰmpexitim negat. Sed haee forsitan non sunt ad subtilitatem Iuris Civilis revocanda . Agamus simpliciter, A ex recepto usu vulRaris sermonis Romani , quo tuo utitur, ex quo idiotismus Francicus, vulgo Roman: ex hoe enim aestimanda est vera interpretatio auctorum illius saeculi, non ex recta puritate Latini sermonis. Atqui haes locutiones resiluere coronam, amittere corduam, de de nere coronam ,
ad regnum i pliam de dignitatem regiam esse referendas, & translative esse a cipiendas, dubitare non pollumuς. Eadem forma, qua vulgo dicimuς, Iura e ronae, inficiarios Coronae, Notarios Secretarios Coronae ; quod etiam non caret auctoritate vetulliorum, sed fatiscentis Latini lemonis auctorum. Hi enim eadem loquendi sarma, raronam Sacerdotum, accipiunt pro dignitate episcopali,
ut vir clarissimul Sc eruditis timui Ioannes Savaro docuit ad epist. 3. lib. 6. SLλα δc epise. 8. lib. 6. Sane eodem sensu quo tuo nolles, Vincentius Lirinensis in Commonitorio, dejectas Sacerdotum cereuas reponere; id est , dejectos &dignitate sacerdotali Sacerdos in pristinum honorem restituere . Nee alius in-nuunt verba, cum ait: Nise coronam rectituatis; id est , ipsam dignitatem regiam excommunicatione suspensam , non coronam auream quam in praecipuis anni fellis Reges gestabant. Denique aliud est restituere coronam in epist. 46. aliud in est . 86. & 88. aliud de facto imponere comam auream. Etsi hae mente & consilio fuit Umhanus II. ut denegare tantum voluerit Regi excommunicato sacrorum participationem, & notissimum usum coronae, & insignium regiorum in praecipuis a
ni festis diebus: pisecto aequissimus di indulgentissimus fuit Pontifex. Et nihil causse .video cur auctoritatis regiae defensores adversus eum insurgant, tamquam in successorem dignitatis , & audaciae inauditae Gregorii vis. qui primus, ut loquuntur, Regum capitibus insolenter insultare coepit. Sed cur dubitamus asserere, quod cum caeteris Barclaeus ipse docet , Gregorium VII. Urbanum II. Paschalem II. successive hoe noυum ius adversus Regea v Indicare cGPisse, ut Reges excommuta catos de solio deaicerent, subditos a
49쪽
iuramento fidelituis absolverent, ean. Alitid, esim sten. & tile. rs. q. 6. Pι delita rem, inquit , Urbanus I i. in d. can. tili. quam C Miano Prive;pi iis tint, D seis que 5 antiis adversavit, o eorum praerepta caleanti , utilla re hibentur aulicrita. te persilυere. Invaluerat conlueta aetate Gregorii VII. passim hare opinio, hane esse vim & potestatem excommunicationis, etiam adueritis Reges; ideoque quidam affirmabant Reges non posse excommunicari, ut lupra docui in epis . Lesadientium; idque eonfirmat Otho Frisingensis lib. 6. e p. 33. hic verbiet: Lego e relego Romanorum Rettim 'T Imperatorum gesta, o uti squam invenio quemouam eorum ante hunc Henricum IR fisiste excommia viratum. Excommunicato Philippo ab Urbano II. in Francorum animis hane opinionem adhaesisse, excommunicationem trahere diminutionem, & lui pensionem quamdam resni, id est, auctis
ritatis regiae, Iin perspicue docet a & id iplum ob os impingit Philippo,'qui, ut Regem publice, Sc iolemniter sese assereret, hoc extoriit ab Episcopis quibusdam, ut contra interdictum coronam sibi imponerem. Et quamvis de facto
ad rius Regem excommunicatum Franci non insurrexerint, vel arma tum p .rint . quod utique nec facere potuerunt , nec debuerunt de iure ἰ 'amen hane excommunicationem zrahere hanc diminutionem , velo pensionem audistini gregiae exili imabam: quod Philippug non ignorabare qui Germaniam atque ita liam eodem illo tempore bellis ardentem videbat, propter Henricum iv. Ima
peratorem a Pontifice abdicatum ; & tandem supplicibue Franeorum querelis .& mandatis Pontificiis , dimissa concubinax morem gessit. Hujus receptae.opinionis non leve praestat argumentum , quod re retere Chrenita Fuxens adnotatum est , in publicis actis de mi ,re non sitisse scriptum regnante Philippo, sed ν gnante Chrso: hoe enim recte Bella inus ad exerinsnaunicationern Chilippi l. referendum esse centet; quamvis memoriae lapsu Nico. laut Vignerim , vir doctus , id pertinere scripserit ad Philippum Auguilum: vernacula verba veteris Chronici mi. haec sunt, in Bernardo Comue F xensi II. Ea motimi a Ia prese de ta cita de Damiere en t an. 1 S. regusui I E s V sCHRi s T. G es faledom per que a quel an sit titula re regusui I E su sCil R i s T ; ear fout estremar a lo Phidippe de Fraure a quella erati e , per foche loti Papa Urbau lavia escetimen et . Et paulo post e Tornat que sint ansferrha se fovi tonmado a quati gratis . Idem fere auctor Chroniti it inii sincti Dionysii , toto tempore illim excommunicationis , in ecclesiasti is actis publicis solitum subseribi, regnante Cui non , regnante
Sed in his partibus, id est, in Aquitania , & in Narbonensi provincia, passim
receptam suisse hane substriptionem, regnante Chri , verba dicti Chroniti Fu-xens liquido ostendunt r in his enim provinciis facilius , &.apertius obtinuit haec lententia, quia habuerunt proprios dominos Duc , vel Comites , parum Regibus illis primis ultimae familiae Capevmpiorum obsequentes. Et ex historia latis eonilat, & ex epistolis a Gregori 3 III. Priptis, ad Guillelmum Eo mitem P haxiensem, & Ducem Aquitaniae, adversus hune Philippum l. Hunc autem illius temporis suisse morem, ut ascripto anno Rraliae haec ver ba subi icerentur, regnant Reee tali, & insuper, Domino nostro I pyU CHR3sm,rne docuit vetus charta insinnis Ecclesia Ameensis. in qua sic seriptum reperio rAnno Domiui iescio reluante Philippo, o insuper Dom no nosero Irs U CHRysmo. Fuit autem haec charta scripta ante excommunicationem Philippi 8, qua deinde subsecula, tempore excommunicationis , sine ulla mentione Regis excommuni. τε-II. Xx ca-
50쪽
eati simpliciter fuit scriptum, regnante Domino IESU CHRISTO . Ideoque supra ad cap. 7. hoc tit. obiter seripsi maiores nostros existimasse , Regem ex communicatum n retinere personam Regis, ex d. Chronico quia hoc potissimum obtinuit apud maiores nolims , in his provi actis . Et perinde est ac sdicerem . maiores mitros existimasse dem placandos esse holliis Eumanis ; hoe
enim nominatim obiicit Volcis Tectosagibus , & Aremoricis M. Tulliit, in
Oratiove pro Fonteior nec tamen inde sequitur me probare maiorum nostrorum
sententias. Imo cum dico maiores nottios id exit imasse ex ratione recti se monis ; non hodie idem exillimare, vel sentire , satis ollendo. Hanc quoque sulcriptionem , Chrso reguanta , etiam usurpatam fuisse dixi ante eopsecrationem , & inaugurationem novi Regis quia tunc interregnum quoddam erat. quod etiam quidam imperiti reprehendunt , at nossi inaum lcri. bunt Ioh. Tiliu , Andreas Quercet anus, dc alii rerum noli rarum peritu limi, a
tempore consecrationis annos regni UeIeres numeratio . Et in mulsis pul,licis
actis hoc scriptum se reperille tellatur clarissimus & doctissimus vir itim , Aunicus Historiae Toloianae vindex, δι assertor Guillelmus Catellus, Senator T lasanuet, Refluante Chrso, is Regem expectante e hocque adeo verum est , ut cessaria fuerit contraria declaratio Senatus Parisiensis , anno Domini i o3. quod me docuit Pragmaticus quidam , ex collectaneis Arrellorum Ioanni et Pa- poni sib. 4. DI. I. Arrem l . Quidquid contrario de usu dictae subscriptionis di xi, & de vi & potestate excommunicationis , verum est ex communi sente tia illim saeculi, de quo Q instituta Iuperior dissertatio... Nunc ad Innocentium II l. noliri co. auctorem propius accedamu & ho
quod nulla habita ratione superiori; objectionis , spirituali iurisdictioni subii
ciendoς esse Rege; censet, neque hac in re separandin esse a privati . Nec praetermittendum , quod Regibus nostris invidisse videtur auctor Hispanus huius Gregorianae Collestionis, ingenue profiteri Innocentium initio huius epist lae, exaltationem regni Fr neor .ella iublimationem Apostolicae sedis: Ctim, inquit, hoc regntim a Deo bene talain seinper in Usus de tisne permo eris, ab ejus demtione ntilla tinguam, Am credimus, si tempora di esti in m. Et de Rege Francorum est notissimum quod idem Innocentius ait, in cap..pem Ven rab,lem , qui filii sint legiιι mi ἡ eum in temporalibus nullum agnoscere superio. rem . Hocque sentis plane videtur in hoc nolim cap. agnoscere disserentiam δι
distinctionem iniisdictionis spiritualis, & temporali : quod Zc re te glossa initio
notat, in verbo iurisdictionem nostram, Papam non habere utrumque gladium; Impedirium & Sacerdotium ab eodem principio procedere, ex notiti irrua locis. Quod subiicit, de duo et rumini pomiteis gladiis , dc de executione temporalis stadisi delegata a Pontifice Regibus & imperatoribus, frustra sim is hoc IN eo diluere velim, quod ii e aetate viri docti & catholici passim improbant. Quis pertinaciter contrarium tuetur, dum nimium Pontifici subblanditur, veram, geris manam , Sc orbi christiano omnino noesariam Pontificis auctoritatem ininuit ;mia eam Regibus invitam & suspectam reddit . Recte olim D. Bemardus lib. i. D considerat ove au Eo genitim Papam ei OrAmsive habere si voles , utνamque perves. Ex his quae ad hoc caput iam docui, licet animadvertere qua ratione, & via. adversus Philippum Augu lum Innocentius processit. Reus erat eiusdem criminis Philippus Augustus, euius & Philippus i. ab Urbano II. excommunicatuI . Inis nocentius III. habuit satis uni ver Ium regnum Interdicere sacris . quod ex sae