장음표시 사용
12쪽
STITUTIONE, ET ANTI SIS RHETORIBUS,
τέκνα pro imάarte dicendi, Rhe torices et mologia, ut SI s haec ars di -
pro oratore , letoricarem nactoris fare, quam marte rhetor sumatrur. ικληπιας ς , concionator in partem . malam acceptum, multiplex notio se
phistae, iidem olim poetae acphilosophi,
cur qui dicendi periti essent, musici. Hcerentur,cur declamandi magistrispo
13쪽
quam philosophis, mλύ κῆ - uda men , scholasticus diversimode 'dicitur , Orare quid meteri linguά , δημ αγωγὸς , λογογώ-φ', ut disserant eloquens diser ilis, eloquentia Ui' loquentia. Circaicisa Lx Tertulliano andems, Philo- fato, Godici Iusim. Theodos. I a-- a auZeno , at sique scriptoribi. Dent quesule in uisitum, an orator reoZe de finiatur vir bonus dicendi peritus.
V E M locum in rebus humanis obtinet regina Eloquentia, tun C disciplinis ars illa possidet, illae ad Eloquentiam viam mu- nit. Ars ea P mi&κη dicitur, Vel etiam plurativo numero, Ita Isocra ths orat. Contra sophistas reprehendit eos, qui scriberent καλουμεν- άχνας , & Diodorvs Siculus ' de Gorgia ait, τῶ ρη ωκοάς , SI PIu tarchus in vitis Rhetorum testatur, Lysiam scriptis e τεχνως i 1πριγιας , ac Isaeuin postea reliquis cis iAας άχιας . Ac Gr corum
14쪽
AC CONSTITUTIONE. invitatione, etiam Tullius de Isecrate ait, totum se ad artes componendas transtubsse. . Sed multo usitatius Latinis singulo numero vocatur Rhetorica, Vel potius Rhetorice. Nam Graecam retinere terminationem malebant: ut non hac demum aetate viri doctia observarunt; sed jam ante sesqui- seculum prope monere haut piguit doctis Gi cap. . simum Rodolphum Agricolam b. Con- ι stat ucro Rhetorem, a quo Rhetorice dicitur, appellationem sortiri ab artis ossicio. epist 'lillog.
illa vox sit, a qua, tanquam inte, Rhetoris vocabulum derivetur. Aphthoni j quidem scholiastes duplex etymon adducit,
igitur is interpres, huic arti nomen esse .a .r , impositum, vel a Dorico vocabulo
cet Plutarchus 2 vel, quae passiVa aC Vulgaris magis opinio est, a ρεω, quod e sitsuo, Vψς φρ ων quia huius areis munere sermo, velut aqua rum fluenta, exuberet. Hinc, ut scribit
Hesychius Hieroselymitanus e 2 mos eis, pucm eloquium , largissime que se ac facile
15쪽
RHETORICAE NATURA ad doctrinam effundens uxum, vel rhetoriacam appetiare . Huic rei firmandae faceret Iliad. α. Videtur Homericum illud de Nestore. i γλωοσης γλυκιων ρεεν -δη. iii uoi flue- Et Tullius scripsit, Aristotelem fiindere au-
que habere , Cum vituperare instituimus, indicium facit Horatianum isthoc de Lu et tib i set cilio 'l', Cum sueret lutulentus. Verum haec, prout quidam Veterum locuti, Origi- natio tantum apud eos fidem invenerit, qui naturam linguae Graecae non attendunt. Siquidem verbalia eiusce ρεω sequuntur naturam AEolici ρευω , ut indicant ρεδεια,&c. Sane Nicodemus quoque, .. Friscli linus, Vir optiive de re Grammatica meritus, hanc ipsam ob caussam in secundosia o Celetismo maluit id nominis deducere
a ράω. Ac facile mihi hanc persitastiset
sententiam , si vocem, idoneo fulcivisset autore, quam ut barbaram ex Antesi- .gnano merito eXpunxit Graece doctissi
Fred. sylburgius Nunc mihi dubium inon est, quin sit a ρεω, non illo integro, de liquo ante vidimus, sed alio καs ά mρεσιν uposito pro ερεαὶ, a quo itidem ρῆμα, ρῆῆMς,
ρητος, aliaque. Certὰ Iaaec ἐτυμολογέα pro- lpria Voce exprimit naturam Rhetorices, quia is
16쪽
. tur ab hoc ρεωρήτωρ , ρητορους -: A quo Syris ars haec Vocatur Re-hetara. Multa enim posteriores Syri a Grae- Cis sunt mutuati, uti in Originum libris Ostendimus. Ac ρη ωρ quidem si' λεξιν sonat dicen arim. Hinc glosne veti. Philoxeno tributar: Dicentarim, ρήτωρ, δικομι--ς. At i,1 ρεια est dictio sive sermo oratoriS. Arist. I. Rhet. cap. II. Eior si αἰ ψεν α - δώγριατωδεις ρητηρειοι , oes 9 Dμηρια ἶρη ζες ομοιως οι ριεν T. γριοέω δεις , οι ' Pηπωκὼς quoque vocari, qui dicendi sunt periti, indicat hoc I - alius est Cratis in Συρι βουλά κω, qui & Nicoclcs alitis tithy-
quoque hoc pacto Aristoteles lib. II Rhe- ' i' . . toric. Philostratus de vitis sephist. The-
mistius orat. I. Libanius epistola ad Eusta- Ae Rheto
thium philosophum ; atque ath. Hinc eo noeam τrhetorice dicere. ut lib. III. de Fin. Potin id diu.-ἡM'ἡLoquidem fuse, copiose, omnibus electissimu verbis, gravissimi ue sentent,s, rhetorice,o augeri, se ornari. Id vcteres dicebant rhetoricari, vel rhetoricare, & rhe-Nonio teste; qui adducit ex Novh '. 'A iij Asinio,
17쪽
' Asinio , nunc, quando rhetoricoti, re sponde quod te rogo. Et ex Ponaponh Me dico : Dotisti uxorem, nunc eapropter me cu- . ' pu concidere,o,am rhetorissas. Et ista quidem originem vocis Rheto rices satis ostendunt. Nunc videamUS, quis, varie Rhetoris nomen sumatur. AC primum quidem ita vocantur, quos Cicero primo de Oratore appellat Rhetoricos δε-ctores, sive qui, ut alib1 loquitur, artes rhetoricas exponunt. Nec solum tribuitur istis, qui tradunt artis praecepta, sed sophistis quoque, hoc est illis qui declamitarent,&
alios in eo exercerent. Ita usius Diodorus Siculus lib.31Ι. Γοργίας ο δεινοτητ λο- Gorgias γου πιλυ- apud Philostratum ἡ eindigia in vitis Sophistarurn, Herodes Atticus dicitur πῖικιλωτα ν bHορων. Ac ne Graecos
xsE . .es solum ira loqui putes, Cicero primo de OD
. thone, Salamine, Plateis dcc. Nam hoc sere argumentum erat Sophistarum. Ac Maronem quoque, Sc seu Tacitum, seu Fabium, ita usuipare, inferius parebit. Cre o bro etiam a Demosthene, aliisque, rhetOris nometa attribuitur cis κληροπα eiis , qui Latinis oratores. Nam concionatoris appellatio, quomodo verti debe
18쪽
AC CONSTITUTIONE. Zret, quia zκκληιποι concionem sonat 2 in de teriorem partem a Tullio usurpatur, Cum Iu Catilinaria ait: Date ectimi eis, quod intereis inter levitatem conrionatorum, or arimum vere popularem aluti populi confidentem. Interim negari nequit, F vocabulum reda e interdum concio loris VOCCtransferri, Cum etiam rhetoris nomen in
malam quandoque partem aCcipiatur: uti ex Aristophane, & Luciano, probat Bro-daeus lib. I Misceli. cap. VII. De Rhetoris appellatione satis dicttim. . Accedamus ad vocem sophisbe. Ea anti quis temporibus ita late patebat, lit omni bus alicuius artis peritis tribueretur, Surda . teste; cui πῶς πιχάτης. NeC rasio est obscura, quando, ut Hel ChiuS air, πα- 'ν fisa --ἔ εγιν ' . Ita Modicis a - , II ' signari, ostendit illud apud Suidam, οδωυιυς OLariint.
ces bres dicti, septi e vocabantur: qua de te U''
19쪽
tuit respexisse, quod musicis, & poetis, spe..ciatiin id nominis tribuerent. De musicis agnoscit Hesychius: ac confirmat Athenaeus lib. XIv. ubi id probat isto Eschyli:
Sophisa dein testudinem pulsans probe.
De poetis vero cognoscimus ex illo Pin dari Isthmiorum Od. V. Διος εκαττεπροσοδλcν αβι ομενοι '. Nisi malis, phistas hic elle viros dicendi peritos, quia μελέτας nominat, quomodo
et Etiam commentationis Iriateriem Iovis volunaelaue:
declamationes dicebantur. Sed priorem interpretationem sequitur scholiastes, qui ita scribit in hunc locum: Σοψι Poetas αμ ελεγον τὰς 'πιητάς . AC Sophoclem quo que 11militer locutum esse , ibidem docet. Causa vero istius appellationis est, quod olim poetae iidem erant, qui philosophi: quippe qui morum praecepta versibus Compleolebantur': uti auctores sunt Strabo' Fabius lib. I. cap. X. Athenaeus lib. I. Scholiastes Homeri in Odyss.v. ' Det. ο8. Clemens Alexand. lib. I. Philoso dit Fi x R vero hanc tribui appellationem, nemo mirabitur, cum etsi proprie φιλ - significet, tamen κα 5-χρηοκως pro ipsa sRpientia iumatur, atque id iam
20쪽
id jam ab eo tempore, quo Pythagoras se, modestiae Caussa, φιλοριφον, quam ροφον, dicere maluit. Itaque sophistae voce pro philompho usus Tertullianus, cum lib. de
anima cap. XXIV Pythagoram vocat Samium Sophictam. Nec aliter capiendum Apolog. Cap.XLVII. poetarum,inquit,
sophisiarum, qui non omnino de prophetarum fonte potaverit Z Prudentius quoque lib. II in Symmach. Cum barbato ophistas nominat, non alios, quam philosophos signat. Atque ut philosophis, ita quibusq; prudentibus 'ac gravibus viris, id noministributum. Qim sensu primus Solon dictus , teste Isocrate orat. et ει άνη- δο r. Sine eo id factiam esse, quia tum σν-. φις ου Vox honorisca esset, ac plena digni tatis , etiam Themistius prodidit orat. IV. Propterea olim quidam appellatione hanc reiugerunt, tanquam arrogantem, in vidiae obnoxiam : qui Mustici dici malebant, eo nomine dicendu peritiam, tan-qUam Velo, occultantes: ut Plato scribit in Protag. aC de Damone , Viro eloquente,
qui Pericli dux fuit, Plutarchus in Periclis vita tostatur. Contra alij id nomen, tanquam gloriosum sibi, studiose arripiebant: quales Protagoras, Gorgias, Hippias, alij, . A V. viri