장음표시 사용
611쪽
quomodis ea, ut hoc negat scriptor Andegavensis. Idem sub que quod de Nerva Tacitus, de Augusto v gusto rius, eum res olim dissociabiles miscuus. Prin- mixta elatum O libertarem. fuerit. XIV. Quare sapIenter Augustus Domini, Regu& Dictatoris no De repudiato, Principis
usurpavit. Sapienter etiam tribunitiae potectatis praescriptione Senatum coegit. Quo nomine Gregorius Magnus Patriarcham Com, stantinopolitanum acriter monuit, ne se appellaret universalem Dominum, sed potius Servum Servorum. Illud ineptum est in Viatellio, qui cum periclitaretur de Imperio, 'Caesarem se dici edicto cavit, antea aspe
Vere Tacitus i. Historiarum Non aliud discordantis patriae remedium fuisse , quam ut in ab uno regeretur . Idem testatur Pomponius I Ctus, idem Plinius , idem Dion. aeuare recte se optimo jure Mugustin euncta discordiis fessa sub imperium aecepit. Quod tamen haud scio.an de Caesare dicendum sit. XVI. Esto enim, eum habuisse causam gerendi belli cum Pompeio , ut profecto habuit; tamen causam evertendae Reipublicae imperii que occupandi non habuit. Multo rectius Fabius Maximus , Tiberius Gracchus, aliuque p rivata odia publicis utilitatibus remis
XVII. Areana Ea quae Tacitus appellat arcana domus, d domi sterno ab iis, quae Scaiueburgensis vocat jura ab areata aulae , sive leges Palatinas. Illa vulganda non
612쪽
De Iure publico. serant, teste salustio Crispo,St plerun Ne flagi- ημ Gul4tia erant; hasce aulicorum animis impressas 4 Ue-
XVIII. Caesar de Sylla, quod Dictaturam deposue- . rat eum literas nescivisse. Idem de Caesare dici nihil prohibet, quod Praetorianos demisit. Quo nomine eum eruditissimus Savilis Soloecum& malum Grammaticum appellat. Qua to rectius Tiberius in funere Augusti praesidia disposuit, utut irrisus fuit a populo . XIX. Flamini Diali olim apud Romanos in provinciam ire cum imperio non licuit: neque Martiali,ut est apud Valerium Maximum. Itaque idem Valerius Relligioni, inquit, summum imperium cessit. Multo summissiusquam hodie spirituali & civili gladio utitur, teste otione, cujus verba non possum mihi imperare quin huc adducam: Videntur, inquit, culpandi sacerdotes per omnia qui regnum seuo gladio, quem ipsi ex Regum habent gratia,ferire conantur. nisi forte Daυidem imitari cogitent, qui Phili eum primo virtute Deisravit, postmodum proprio gladio iugularit. Nimis tamen inclementer Arnoldus Brixensis, Epist Fos imperia & regalia habentes salvari non posse: ideoque combustus est, teste Gunth
NX. Duos Praesectos Praetorio Imperatori de- Duo an crevit Mecaenas apud Dionem , unum Agri' uniupina apud Tacitum: Uter rectius. Nos existi- Praefe-mamus Imperatores a duobus tutiores fuisse, ctus quam ab uno. Nec minus tamen recte Agrip- pratorior ina. si ab uno regerentur Praetoriae cohor- rectius A s tes, creatus.
613쪽
γ Io Dissutatio I. tes, intensiorem fore disciplinam. Illud prodenter, quod tantum ex equestri ordine electi sunt; quamvis hoc pol ea mutavit. XXI. Itaque haud absurde Suetonium dicentem ante Titum praesecturam praetorio non fuisse administratain, nisi ab equite Romano, reprehendit Tacitus 4. Histor. Exemplo Aretini Clementis, qui quanquam Senatorii ordinis, factus est praesectus praetorio. XXII. Aish; C Icilio Ecclesiastica quae summo eum, . E. Reipublicae detrimento teste Cypriano,in de- , D n: suetudinem abiit, non absurde in quibusdam
e .hasis in ro Christianos a Romanis superari, pudor Risma 'relligionis nostrae.Atqui censum quem Au
Absum gustu , Germanicus aliique egerunt, nonnulli omti, Meprimunt; NOS dicimus eos ex utilitate Rei-
νὰiis publica: fecisse Hodie ex hujus rei negligentia multae Respublicς privatim potentes sunt,Publice inopes. XXIII Recter Appius Pulcher quod contempto
Augurio pullos contra fas relligionis in mare projecit, B: male pugnavit, judicio publico damnatus est. Eidem crimini obnoxius est a- . pud Livium Flaminius , .& Paetus apud Taci
XXIV. Sed an recte Papirius falsis nunciatis auspἱ-eiis, tamen Fugnavit inquiens: aeui auleio adest, s quid falsi nunesat, in semetipsum relliagionem reciperet: siquidem tripudium nunὸ - um est, popuIo Romano, egregium auspicium.
De hoc loco distentim duo illi aeutissimi
614쪽
De Iure Publico. II Scriptores ab Hetruria, Machiavellus & Αα mirates. Nos hunc sequimur; XXV. taeterum magnalait reverentia populi Ro- Reve-mani circa res divinas. Hinc Varro: De rebuι rentia divinis prius quam de humanis ad Senarum re- populi ferendum est. Eandem superstitionis vim Tur- Rom. cae mutati sunt a Numa, qui haud absurde circa res Mahometi in nonnullis comparatur;Vere Po- Δυiu ς. lybius. Issa, inquit,supersitionum varietaου huc spectat, ut injecto numinum metu, militares animi in oscio magis emtineantur : Exemplassint apud Tacitum.
Sapienter Augustus non unum, sed mutitos adoptavit, quo, ut inquit scriptor noster, eur pluribus munimentis insisteret. Quare Se sapientirneca appellat adminicula aulae. Suetonius plures subsidia dominationis. Alibi Tacitu S Plena adopta iCaesarum domus , juvenis, filius, nepotes a- verit. dulti moram cupitis Seiani adserebant. Vel hoc nomine continuatio imperii Romani a mille & tot centum annis soli debetur Augusto. Idem non ignorant Imperatores Tur-
XXVII. Hic quaeritur, an Principi adhue vivo sit δε--βαsgnaudias Dee siser' Ita certe; Quamvis hoc e/ssor plerisque periculosum videtur. Ideo Tullia risi a
pud Livium libr. I. se cupere maritui Mebat, sis viυsi qui habere, quam sperare regnum mallet. Est Prin- tamen mutatio Principum semper periculo- cipi.
sa. Argute Otto 2 opportunos magis conatibus ψrransiim rerum . Alibi Tacitus. gendum aκ-dendumque dum Galba aurarit, fluxa, Piso im nondum coaluisset.
615쪽
a: Disputatio I. XXVIII. Dicti sunt autem haeredes Principes juventutis, id est Principes militiae ita enim
juventutis vocabulum, antiquitus usurpatum
reperio) sive τοι ἡ νεοπηJ ut est apud Zonaram, item - αρχῆς apud Dionem , item haeredes & consortes imperii, item Augusti & Caesares apud Tacitum& Ammianum item Germanici ita enim
appellavit filium Quin Vitellius. Postea Iustiniani tempore appellati fuerunt Nobi- Iissimi teste Procopio. Hodie in Germania dicuntur Reges Romanorum, in Gallia Delphini, in Hispania infantes, in Scotta Principes scotiae. XXIX. Iura co- Iura comitiorum sunt summi imperii, mitiori. ideoque astute ea,ut omnia,Tiberius e campo summi ad patres, vel ut Dion, verisimilius in se imperii. psium transtulit. Caeterum a eomitiis disserunt. Quos historici nostri appellant Dies Genera
XXX. Comitia Comitia non tam obstringunt eum qui in-qμοδρθ- dicit, quam quibus indicuntur. Neque recte strin- Τurnus Herdini suasit Latinis ut, quoniam ovi. Tarquinius se non sisteret, domum abirent, neque magis observarent diem consilii, quam
ipse, qui indixerit, Observet. Recter vero Crisar Treviros quod neque ad consilia veni bant, neque imperio parebant, pro transfugis habuit. Iura XXXI. moneta- Soli Principi olim competebant jura lr m cui monetarum. Et pro arcanis imperii haec iςρNe- hodie observant Imperatores Turcici. I-
616쪽
De jure Publieo. Isdem jus olim Reges Ungariae habuisse, & sa cte servasse , tellis est illustris striptot Otto Frisingensis. Nunc mutata Republica etiam haec iura divisa sunt. XXXII. Comis observantia imperii non adimit Iubertatem. Id exprimit Tacitus lib. 2. QAnnal. Nam Pharaates . inquit, quanquam depulisset
exercitus, ducesque Romanos, cuncta veneran
tium incia ad Osugustum vertit. Alibi vocat reverentiam in populum Romanum. Suscinquit Proculus , adjicitur, ut intelligaturalterum non esse liberum.
XXXIII. Iura ciorum. fratrum, confoederatorum, Turasia item jura patrocinii, ut appellat Felius S PE- eiorum,nius perperam a quibusdam confunduntur. OCaeterum ex hac Romana consuetudine hodist patroeia Turcae Venetornm & Ragusaeorum respubli- risidia eas appellant suas cognatas. stincta. XXXIV. Non recte Crotogniates deditionem Servitutem appellavit. Aliter sentio de deditione tali tensum apud Fronardum . Recte tamen Livius de Campanis: aliam esse conditionem eorum , qui non foedere; sed per deditionem in fidem venissent. XXXV. Paetiana pacta cum Vologese vix suisse pacta. Immo Paetum poena dignum fuisse,
qui non pro isto periculo depectus est. Idem paene sentio de pace ad Caudium facta; quae sponsio fuit, non foedus; quamvis Caudini appellarunt publicam fidei violationem . Laudabile est in Anglis, qui belli serendi caussa profecturi ad exteros Regi
617쪽
suo sancte promittunt, se nullas condit ones pacis cum holle firmaturos, citra Regis ac
XXXVI. Consules, Triumviri, Decemviri, Dictato res regio fuerunt imperio, quamviS contradicat Cabotius. Saner ejectio Regum tantum aliquod simulacrum libertatis attulit populo Romano teste ipse Livio libr. 2. Cicero de Legibus . Duo regio imperio sunto. Neque cutputant alii) dissentit Tacitus. XXXVII. Magna fuit populi Romani circa loca Sc res sacras etiam tempore belli relligio atque reverentia . Itaque acriter reprehendit Tacitus milites, quod Deos etiam in praedam coegerint, spoliatis in urbe templis, egestoque auro. Laudabiliter certe Solymannus in expugnatione Rhodi aliisque bellis semper a sacris abstinuit. Hic quaeitio est; An quod Fria
dericus Imperator cum premeretur inopia commeatus sica1acra υiolavit , sacrilegium commisit Nego, utiquer, cum postea Episcopatus illos insigni dc ampliore remuneraverit beneficio, ut testantur Historici . Illud etiam recte Tacitus de Pomprio , eum remplum Hier solymitanum jure victoriae ingressum esse. XXXVIII. Plusquam civilia agitare, contumacem, se rocem , turbidum, violentum esse s Ammiano est recalcitrare Majestati opponuntur iis quae Tacitus appellat, modestum, obsequi sium esse , servitio promptum esse , Graeci α- ρεμον. Galli & Itali un courti an , Germani
618쪽
De Iure Publieo. Isiat άν τεχνους θ προς H- άρ - ἐμαδάρ. Hi qui favebant dominationi Caesarum: & ut cum Horatio loquar , obsequio grassabantur. Quos Tacitus appellat Magistros Dominationis , hodie vulgo Machiavellistas. XXXIX. Merito donationes , seu potius profusiones
Neronis, a Se tu revocatae sunt. Hujus rei exempla, sunt non una in regno Galliae. Recte tamen Nerva Sc Trajanus beneficia D mitiani conservarum. XL. Adgandestrius Princeps per literas mortem Arminii promittebat, si patrandae neci ven fraude num mitteretur. Responsum est a Senatu se a- Romano, non fraude, neque occultis, sed pa- iam h lam Sc armatum populum Romanum hostes fles uia suos ulcisci. Digna vox majestate Romana.LL efendi. . vitis libr. I. vocat artem Romanam. Longὰ
alia res fuit in Iudit & Mucio. Addo quod
nec hostis ubique recte interficitur: quamvis id putat pragmaticorum coryphaeus : Hoc eis tam erat apud Romanos teste Valerio Maximo victoriam non mereri, sed emere. XL I. Non aliam esse causam abolitae magnarum rerum memoriae , quam inopiam Scriptorum ; quicquid alii de Relligionis mutationibus, de deluviis & morbis adserunt. Eodem malo apud Tacitum, Suetonium Scalios tot nata sunt Opinionum monstra
de Iudaeis, de Christianis, de Christo ipso . Eodem fato perierunt acta, sive instrumenta, quae appellabantur publica, sive est appellat Zosimus Rerumpublicarum resistra; In O
619쪽
Iς Dissutatio I. lrientalibus secretae cartae, in quibus continebatur magna pars juris publici. X LII.
Germanos, sicu t etiam Sarmatas, aliasque gentes nonnullas a Romanis non virtute, sed genere pugnae 3c armorum, ut Tacitus, sive,
ut Caelar , non virtute, sed ratione dc consilis seperatas esse . Quo pertinet id quod scribit maximus imperatorum; Romanos similitudine armorum quae gestabant AEdui, vehementer perterritos suisle. Idem de Americano bello dicere libet.
XLIII. Ideoque Barbaros non facilius a Romanis superatos esse . quam in arctum compulios. Contra vero Romanis in arcto pugna aptior,
quam Hispano militi. Fuit tamen disciplina insignis apud eosdem Romanos laxandi dia
latandique aciem . Tacitus. Legio vicesma prima patentiore, quam emerassacio conglobata sustinuit ruentes , mox impulit. Caesar de
hello Gallico signa inferre & manipulos lax re jussit, quo facilius gladiis uti possent.
XLIV. Novus Eliam novus Princeps imperandi auspicium Prin- facere debet a clementia, ut recte Livia Augu- ceps im- stum monuit. Itaque de Mithridate Τaeitus perandi eum atrociorem suisse quam Voregno con-aussia duceret. Dissentit Thuscus scriptor, ex inscicium tiane, an vero ut inserviat crudelitati Borgiae Deere Periculosum est illud, oderint dum metuante debet a periculosissimum, populum in continuo metu clemenia tenere. Eadem mente Antonius apud Taci-ria. tum. dbue Vitellio vires si deliberarent . a-creis desserassent. Adeoque
620쪽
De Iure Publico. IT XLV. Adeoque sapienter Germanicus, postquam Cappadociam in formulam provinciae redegisset, quaedam ex regiis tributis deminuit, quo ut loquitur Tacitus mitius Romanum imperium speraretur. Itaque hoc scitum est in publicis rebus: Quanto autem magis obtinet in causis relligionis,quae instar Melanch tiar nimiis remediis magis magisque exulcer tur, teste Augusto.
X L UΙ. Verer Tacitus de Mario 3c Sylla eos victam armis libertatem in Dominationem vertisse, Regna enim fuerunt, non Dictaturae,quicquid alii dicant. XLV II. Arcana imperii sunt eerta profunda intἱ- reanama leges sive privilegia eo erυandi pristini imperii satus e Reipubliea . Sicut areana Domina- ο δε-tionis Italis & Gallis est ragion di stato. Ger- mina-mani non efferunt, nis1 Qrte per inelchostant=, tion vel per diei hssachen sunt certa O secreta qua .
priυilegia eonfierυanda Gminationis , introd eta boni publici causa. Quibus opponit Tacitus Motia dominatidinu . Itali la cattiva ra-gione di stato) quibus fides O relligis violatur. XLVIII.
Agrippinae maritum petit, non impetrat. Vbi Tacitus . Sed Caesar non ignarus qMantum ex Republica peteretur, Arcanum est, sive potius jus dominationis: Eadem arte Octavia filia Claudii Imperatoris despondetur Neroni, quod, inquit Historicus, majora patefacturum