De divino officio commentarius historicotheologicus ... accedunt Regulae criticae, quibus Breviarii autoritas constituitur, & Germana S.S. Acta a spuriis fecernuntur. Autore d. Francisco Macchietta

발행: 1739년

분량: 315페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

11쪽

Teognastum Diaconum l. 4. Epist. 67. scribens, jure litteratos quosdam notavit: Ipsorum quidem Philam riam, atque ambitionem jure accusemus , qui gloriae propriae studio ducti, aliorum minimam habuerunt rationem. Et profecto meum in hoc scriptionis argumento consilium improbabit nemo, nisi quem fugiat rem , quam in praesenti versamur , ad eos omnes spectare, qui Ecclesiasticae militiae vexillis nomina scripserint, quos inter non unus censetur in his studiis peregrinus , de hospes. Quanquam neque deseccatioris doctrinae viris ingratum omnino opus hoc nostrum fore confidimus : singulare enim argumentum , quod pertractamus; methodum, quam nobis constituimus , Ecclesiasticae antiquitatis capita , quae illustramus , &alia hujusmodi, eorum palato non indigna prorsus arbitramur . Sed nec his quidem spatiis arctatus eruditi Lectoris animus detinebitur ; habebit ubi ulterius exspatietur. Plura siquidem, quae inter Catholicos,& omnium aetatum Haereticos in re nostra controversa occurrunt , delibata saltem , & diluta inveniet: Qui remotissimis a nobis Orientalium plagarum gentibus familiares sunt rituum, errorum, linguae, &c. usus , ab eorum initiis ad nostra tempora indicatos non desiderabit. Quod ..... Sed ut praecipuum tandem scopum, ad quem toto hoc in opere col limavumus , aliasque rationes , quae ad idem scribendum , atque , extrema ipsi modo adjecta manu, vulgandum impulerunt, clarius proponam haec tibi B. L.

12쪽

Inter onera , quibus addicit Ecclesia homines rega li sui jugo mancipatos, praecipuum esse divini OE- citi explendum in singulos dites cursum norunt omnes; at Vero, quae fuerit in Ecclesia vulgati hujus

praecepti origo, quam fuerit illud priscis solemne ,

qua religione frequentatum, omnibus haud juxta perspectum esse probe noveram , ut plurimum enim de hoc praecepto moralis doctrinae Scriptores manibus teruntur, apud quos vix reperire est, qui fonti digitum intendant . Hoc in opere illud itaque mihi cum maxime proposui legem de Horarum Canonicarum usu ab ipsius exordiis, quae ipsam tandem cum Ecclesia jactant antiquitatem, rimari , dc ob oculos ponere religiosum istud orandi exercitium non sacris dumtaxat, verum & inferioribus Clericis , M

nacis, & Monialibus, Laicisque ipsis fuisse ab Ecclesiae cunabulis indeclinabili lege obeundum, quod a

III. ad VII. caput ex Scripturarum sentibus, Patrum,& Conciliorum assertis, aliisque sinceris antiquitatis monumentis evinco 3 postquam in primo capite , quantus primorum fidelium ad orationis exercitia suerit servor , ex pluribus antiquae Disciplinae capitibus fecerim exploratum , & in altero varia exhibuerim nomina quibus religiosum hoc orandi institutum suerit a majoribus nostris donatum. His expositis , Horatiano auditurus documento , omne tulisse punctum, qui miscuit utile dulci, a VII. ad XII. caput publicas solemnitates, queis oratio nostra cum priscis, tum nostris temporibus apud varias

13쪽

rias Occidentis, atque Orientis gentes , apud dive sas Religiosorum Congregationcs persolvebatur , in examen deducens, diversorum in Ecclesia rituum ori ginem , caussas , & praxim exhibeo , Cantus antiquitatem , dc usum: linguarum discrimen , dc harum in sacris exordia depromo longitudinem, qua prisci, divino huic instituto immorabantur, propono . Quae quidem omnia pergrata fore Lectoribus ne quidquam dissido ι cum rara partim Occurrant, quae

ad omnes pene Christiani orbis Provincias spectant, circa fidei primordia, de primos Uud eas Evange

lii Praecones 3 circa rituum divorutates , & eorum mutationes; circa usitatam in sacris linguam, & n vi usus originem; circa errores in fide, atque resipiscentiam; ubi oratio nostra potissimum versatur circa remotas Orientis regiones, quarum fidei, ritus,&c. notitia hominibus doctis non nisi oblectamento esto P icth. Ex his ad privatam ad recitationem calamum traduco

provinciam mihi demandans in XIII. XIV. & XV. capitibus investigandi privatae recitationis legem, qua majores Clerici , de Beneficiis Ecclesiasticis poticntes , qua Religionem ex utroque sexu prosessi per

hanc aetatem assiciuntur ; quaestiones aliquas absolvendi , quae ad conscientiam hac de re spectant: quibus ossicii mei pensum ratus sum adiicere pruscam Ecclesiae disciplinam circa Clericos omnes, &Monachos ossicio privatim indulgendi , cum justa

necessitas a chori praesentia excusabat , & tandem

14쪽

vi PRAEFATIO:

innuere tempora, cum tam pro Clericis minoribus,

quam pro Laicis lex de publica, aeque ac de privata

recitatione abolevit , ne quam Lectoribus subtraherem antiquitatis circa hoc praeceptuin cognitionem ,

sed abunde ipsorum votis facerem satis. Denique capitum XVI. & XVII. materies est ipsum ossiciorum liber, hoc est Breviarium . Hinc libri hujus vox, primordia , & usus; ejus autoritas' vel de Scripturae, atque Patrum effatis , vel de Sanct rum gestis res sit , rigoroso examini subjiciuntur et hic profertur insuper, quibus corruptionum vicibus fuerint ab Impostorum audacia omni aetate obn xii Ecclesiastici Codices , & Criticae regulae assigna tur , queis ad germana Sanctorum Acta a spuriis

secernenda aliquo modo manuducantur tyrones.

Haec totius operis dis sitio, illud, repeto, consilium , ut labore hoc, qualicumque meo, publicae

subvenirem minus eruditorum commoditati, utque intellectum doctrinis , atque eruditione excolerem , non minus ac Voluntatem piis affectibus inflamm

Tem: in eam enim adducor persuasionem fieri vix posse, ut eximio servore in pium hoc orationis i stitutum non seratur quicumque huic penso addictus , ubi suerit illi exploratum , quo studio ad illud coirent ab Ecclesiae incunabulis non modo E clesiae servitio , aut religionis jugo mancipati homines , verum etiam fideles msi a saeculi curis non avulsi ; quo zelo ad ipsius frequentiam calcar adderent in Ecclesiae Patres , quibus objum

15쪽

gationibus obnoxii forent ejusdem exercitium vel semel negligentes. Hoc si, sortunante , Deo, consecutum me intellexero , bene collocatam judicabo industilam meam, animisque erigar ad novas in dies elucubrationcs publico exhibendas . Caeterum si quid hoc in Vere bonae frugis erit, id totum illi acce-l tum refero , qui bonorum omnium fons est , &argitor , non mihi, quemadmodum arroganti, blasphemaque sentcntia olim Cicero de Nat. Deor. l. 3. a Divis omnia praeter scientiam agnoscebat :

Nimirum recte : propter virtutem jure laudamus, ct in virtute recte gloriamur , quod non contingeret , nisi id

donum A NOBIS, ET NON A DEO HABEREMUS. Aquilini Doctoris animo semper o

versatur documentum l. 2. de Pec. Menoe Remis c. I9. diserte tradentis: Deum certam scientiam tribuere , ut

cognoscant eruditi ) non a se ipse, , sed ab illo mi

esse lucem , qua illuminantur fenebrae eorum . Si vero

contra quid erit, in quo offenderim , quodque reprehentionem mereatur I inscitiae meae illud imium adjudicetur, ad Palinodiam etiam paratissimae , ubi Sanctae Romanae Ecclesiae omnium Ecclesiarum Matri , ac Magistrae , atque Sedis Apostolicae judicio , cui lubens omnia submitto, aliquid suerit exaratum , quod a sana fidei, morumque doctrina a horreat : nulla enim in re gloriari aliquid magis lubet, quam in Christiani nomine , inque Catholici Cognomento, cujus est Apostolicae Sedis haud reluctari potestati , ne Dei obnitatur ordinationi : Pleis

16쪽

nitndo Asui potestatis, Verba sunt melliflui Dochoatis, & Clarevallensis Abbatis Bernardi Ep. a 3 i. ad Mediolanenses, universas Orbis Ecclesias singulari prae. rogativa Apostolisae Sedi donata est. Ibi igitur huic pote Τ ti resistit, Dei ordinationi re sit. Im

17쪽

INDEX

CAPITUM

Quae in hoc opere continentur.

CAPUT PRIMUM. ΡUb ae , O privatae oratisnis Ascrimen . Mult lex s quod

priscis , viget temporibus quoque nubis stubtaeae orationis genus . fit Canonicum os iam . ma apud priscorideles orauri frequentia fuerit somnis ex Stationibus , Agapis , aliisque veteris EscipIina monumentis demonstratur . Meessitas orationis eontra Μυatores , ct Pelagianos vindie rur , Iimiaque Messalianorum de eontinua oratione do ma meru

PH eam orandi frequentiam potissmum ia Horis canon eis sitam fuisse ostenditur . De variis Horarum nominibus. Didii PDLterium , Cursus , Ossciam, Canon , Missa, Synaxis , Sacri iam , ct inus Dei. α κ

Arum atatem esse referenda ejus initia Resenitur Magde- sarriensium statam, repetontium divini ineis originem solum a Pelagio P. Μ Ipsorum deliria , aeeersentium ad notas natis ebrifli hujus orationiι institutum 'destruuntar . 23. Disit sc by Corale

18쪽

INDEX CAPUT IV.

Disciplina primae Ecelesia minores aeque , ae maloiss Cleris; ad di, ni Ofili pensum a tringebantur . Eidem obluationi obnoxii erant ipsi Laisi homines. Orientales populi m-νonitae , Cophii, o Christiani vulgo D. Thoma adhuc publico Ofiorum eantui interesse obligantur. 26. CAPUT V. . Monaehor ab ἰnitio semper Canonicarum Horarum preces freque iasse pluribus suadetur. Jugis Psalmodia solemnis fuit multis Galliae , Angria, ct Sabaudia Carnosiis. Neque Visgines Deo sacrae unquam ab hoc onere fuerunt immunes, vel in paternis aeditur, vel in passico conventu solemnem emisissent professionem. 33.

Posta eonsuetudine recitandi divina osse a in omnitus clericii , O Laisis, hae olim in Ecclesii publice ab utrisque perso . velantur. Nullam fuisse Ecclesiam, nullum Clericum antiquitus ab hae lege immunem ostenditur ex Patribus , Conciliis, alii ae veteris Disciplina capitibus. 46.

CAPUT VII.

Omium memoriter olim erat ediscendum. Regula, ct 'exempla quae hane pro Monachis stabiliunt disciplinam . Eamdem pro Clericis insinuant ostigationem ansiqua Conciliarum , ct Pontis cum statata. Artii upographias defeeius , aliaque eidem consuetadini adstipulaniar. I S.

19쪽

CAPUT VIII.

Diversitas rituum in Officiis splendo rem assert Ecelesa. misis decretis eavetur , ut in una Provincia rituum non vigeat diaversias. A retur busus Diseiplina ratio multiplex. Enumerantur eausa, quare in divers Provinciis diversa habita fit in risibat observantia . Notatum magnum diserimen , quod eirea divinὰ Oselisi ritas vad quasdam Christianorum genter olim viguit , ct modo viget . Nonnulla proferuntur de ritu Morarasteo , Gaialeo , Angis , Aquileiensi, III leo , Ambrosano , Moseo , Graeco , Armem , nee non de ritu Maronitarum , Georgian rum, et rustinorum. Exponisur diserepantia ritus intre aliquos eum ex antiquis , tvim ex recentioribus Monachis , vs viisque ReIigiosorum ordinum Congregationibus. Non quaelibet in isseis varietas asseri ritur diversitatem. 18.

posterioribus fiseeulis erat eanendi consuetudo . Alterni eantur Author an Ignatius, via Flavia r , Diodorus audire deis Mant. Ex duplici ratione eantum suadente, rejicituν Petri de Bruis , ct Valdensium error. Aquanta olim eura canendi udium fuerit promotum , ct posterorum observantἰa consultum . TOLIendi recentiores in eanta abusus . Canebant otam indiscriminatim eum Clerita, tum Laiei. An per Laodicinam Θ dum inhibittim fuerit Laicis in Mele a canere. Dil mur Ia enii ,

ctua singua olym persetita fuerint Evina osse a. nune utam tur Nestoriani , Iacobita , Maronda , craei ua Mosebi, Tartari , Seuvi, Armeni, AEthiopes, Cophii, Georgianx, aδει-que Orientales , ae Oee Mentales Christiani, ubi plura simul de tempore , ct AE tribui, queis in rnaculam linguam fuerint

20쪽

XII INDEX

eorum Biblia translata , me non multa de horum populorum amplitudine , erroribus , ct resipiscentia referuntur . Liberatur ab Haereticorum eonυitiis Romana disciplina , inhibens sacrorum usum lingua Hernacula.

CAPUT XI.

ignantur tempora , queis finguia Hora sua deleni initia . Sua. hora diei haberetur olim singularum eantur . Diebus ferianus

Ibocrurnum Osficium circa mediam noctem , festivrs vero tritur intematiis decanlatum esse tanquam prosalutas asseritur. Mos vetus inaequatilus horis noctem , diemque dimetrendi hyeme, ac

astate , unde pluribus boris nomen ascitum est. Daedam de r centiori indulgentia.

CAPUT XII.

Longior; intereasio protrabebatur apud antiquos Osciarum eursus. Recensetur Psalmorum numerus a Concitiis , a Monachoram misgulis , aliisque Ecclesiarum Statutis Matutino , Lauditus , H risque caeteris assignatus , nee non auequia innuithr de Lectionum Angitudine , de officio B V. θ' Defunctoram , de Psalmis Poeni tentialibus , ct Graduatibus. De obligatione pereuνrendi Litanias die D. Marci, Rogationam , ubi aliquid de harum antiquitate obiter disseritur. 177.

CAPUT XIII.

Cur eos omnes saeris Ord nilus inhiatos privatae reeitationis legἰ esse obnoxios evincunt Concitiorum , ae Pontificum decreta, nec non communis Doerorum sensus.. Eadem privati oneris Iex affcit utriusque sexus Retigionem ad Chorum depalatam prosten- . PIuribus cum antiquis , tum recentior. sus monumentis δ lilitur privata hujusmodi circa Retulosos olfgatio. Non a robatur Vincentii Baronii conjectura contra Daciores , eximentes a ρνιυata recitatione Moniales. Olimo Laici, ct minores cieria.. cι eadem lege tenelantur.Iuadam de Benes riariis, etiam nondum ad Dutiam by Coo

SEARCH

MENU NAVIGATION