장음표시 사용
31쪽
commentarias Hissorico-Theolo cus. 9sost. Hom. 27. in Epist. I. ad Cor. Fideles en omnes in
eramentorum communionem soluta concione , non mox domum
constendebant, sed divisos , ct abundantiores alimenta , ct edu- Ita domibus suis asserentes , pauperes vocalant , communesque faeiebant mensas , communia strandia , communia eonvivia in Eeeissa ipsa ι immo non modo has coenas oratio praeced bar, sed easdem subsequebatur, uti ex Tertulliani Apolog tico α 39. eruitur. caena no ira, Romanum Senatum alloquens Africanus Pater ait, de nomine rationem sui ostendit: voca- ιαν enim ἀγάπη id quod es penes Graecos dilectio . Et pluri- hus interjectis . Editur quantum esurientes cupiant ; luitur Pantum pudicis es utile: ita saturantar ut qui memiuerint e iam pre nodiem adorandum fili esse Deum: ita fabulantur, ut qui hiant Dominum aurire. Oratio convivium dirimit. Atque in his coenis ad Dominicum exemplum Apostolica usque tate , quemadmodum ex Epistola Iudae , & Pauli prima ad Corinthios liquet, institutis, orationes sundebantur, vel co muni peragerentur. ad . Eucharisticuin cibum solemnitate , vel peculiaribus de causis, puta connubiorum, funerum, nataliumve dierum . a de re legesis Baronium ad annum Christi 17. ex Narianaeno, origene , Chrysostomo, Augustino, Hieronimo , aliisque Patribus harum solemnitates, &exercitia fuse prosequentem. Huc reserenda, grassante Tyrannorum persecutione atque Imperatorum edictis contra fidelium coetus, prima Ecclesiae consuetudo neque metu mortis a communi oratione cessandi, sed eligendi pro templo abditissima, & particularia loca, quae gentium, quantum fieri posset, non paterent in sestationibus; cui uim ui saepe Disse agros, solitudinem, navem, stabulum, & carceres ipsos perhibet Alexandriae Episcopus Dyonisius apud Eusebium Hist. l. 7. c. a. Cum at omnibus fugaremur, atque o primeremur , nihilominus tune quoque festos egimus dies . So. Iitudo , naυis , stabulum , career, ager instar te Ii ad saeros peragendos conventas fuit. Frequentior porro in his Ecclesiae calamitatibus orandi locus erat privata domus, ejus ile remotius penetrale, uti Scriptoris Et nici apud Baronium ad annum Christi 17. testimonilim declarat. Pertransivimus i sic B . cathoin
32쪽
Io De Divmο Neio eatholiciam hominem fingens loquitur9 portas; multisque iam saporatis scalis in domum aurato fastigio insignem ascendimus.
Saepissime clam ad publicas preces conveniendi locum pras. hebant etiam ampli recessus subterranei in Cryptis aren xiis passim obviis 'nid diversas terrarum resiones , teste Tertulliano, Dyonino Alexandrino, atque Eusebio, sed Romae cum primis, ubi tantum antiquitatis sacrae monumenis tum temporis ereptum invidiae maximam admirationis cauissam exhibet omnibus, qui earum structuram hodie dum eo templantur . Graphicis coloribus has Cryptas vel aevo suo nobis commendavit exaratas l. I a. in Ezech. c. q. Hier mus, qui liberalium studiorum causa Romae vivens. nota si
ne magno religiosi animi sensu cum aliis ejusdem aetatis si Iebat Diebus Dominicis sepulcra Apostolorum , ct Minyrum eiseumire , crebr rue crvias ingredi , qua in terrarum s funda defusa , ex utraque pa=te ingredientium per parietes habent eorpora sepultorum; ct ita obscura sunt omnia , ut 'ν pemmodum illud Prophetieam impleatur : Descendant ad inferis num viventes s raro desuper tamen admissum horrerem temperet tenebrarum , ut non tam fenestram , quam foramen demissi luminis putes. Rinsumque pedetentim acceditur , di mea Minrite eiseumdatis istud Virgitianum proponitum. Honor ubique animos , Dui 'sa flentia terrent. i Iuc vero convenisse ad publicam orationem perseque 'tium seritatem declinaturos primos Religionis nostrae proses sores fidem facit vetustissimus autor Constitutionum Ap solicarum l. s. c. a se. Convenite in eaemeteria sacros.ώμονῆn eis Iegenter , ct psallenter. Concinit Eusebius i. s. Hist. Eccl. C. a. Dumque ad sus endam pacem nou non molisώνs Maximinus Christiani nominis internecionem aggrediens y'imum quidem nostros a eonventibus , qui in eo meteriis feri solebant , nescio quo praetextu arcere aggresur Et Baronius in Notis ad Rom. Martyrologium die 3. Ianuarii. In ea enim Aea cum precum eausa convenire consuevissent frequenti
Meta Christium; , magis , magiique Geruilium faror saevire , a que grassari solitus esti, uti scribit Tenui in sologet. θ ML nutius Felix in Octavio . Huc denique spectat alia eodem
Persecutionum impore consuetudo, quam excogitatam a cep, Diqil ipso by Corale
33쪽
commentarias Historieo heologicus. I reepimus ideo ut communibus orationum conventibus simul& vitae consuleretur incolumitati. Cum enim publico vel t hularum , vel cornuum, vel tubarum signo, quod famili re priscis suit, serius campanarum usu eaecogitato, ad or
riones convocare fideles perspectum esset Patribus nostris idem esse, ae ad sui cladem satellitum armare dextram, privatim fideles singuli de loco & tempore conveniendi certiores fi bant juxta Episcopi praescriptum a publico ministro, qui vel E Diaconorum classe deligebatur , si vera prodit autor Epistolae ad Hironem Diaconum Ignatius Martyr vulgo credutus , ubi haec indicta leguntur: Congregationes ne negligas eo nomine omnes require et vel alius publicus mi nister, cui unice haec erat demandata provincia, & cursor dicebatur, de quo lege Epist. antiquissimi Patris, & Apostolorum coaevi Lgnatii ad Polycarpuin certissimum hujus autoris scelum , uti constans est Omnium Criticorum sententia contra sublestas, &frigidas Calvinistarum Dolaei, S: Blondelli conjecta uras . Ita eadem Epistola occurret aliquando Episcopos ipsos eodem numere fu iustos r ita enim Smirnensis Ecclesiae Antistitem
Polyearpum commonet Ignatius. χω autem operarii fι ι negabile. Sape eongregationes sant: ex nomine omnes quare. Porro tanta Ecclesiae , atque fidelium in orando ci ra, & studium ab orationum exercitiis neque intermin ta morte temperandi, satis indicat, quam persuasum suerit omni tempore Ecclesiae necessarium esse orationis usum . Hanc Ecclesiae consuetudinem , cujus veritatem primis iis
temporibus detrahere non potest Lutheri sectator , si eo suluisset Ioannes Menhemius , ab orbe Christiano orati
nis necessitatem prosecto non ablegasset et quamvis, ut nuhil dissimulem, non unus ille est orationis hostis r socios in hoc habet Politicos , & praece res habuit quot quot ad Pelagii eastra olim deflexerunt ; obganientes isti moesse necessariam orationem ad Dei gratiam , quam im fietabantur, impetrandam ; effutientes illi etiam sine pr.eibus Dei non defutura auxilia . Sed perperam utrique snam ut omittam Pelagianorum illatum ex errore iamdudum a Conciliis & Patribus damnato errorem: certe palam n
docuit Deus ad obtinenda gratuita lumnum, motuumque
34쪽
supernaturalium beneficia opus oratione. En eius notissima apud Lucam verba: Petite, er dabitur vobis s querite , ct inveniet V, pulsate, ct aperietur vobis. Clarissime loquitur Epistola Iacobi c. q. v. a. Non habetis, quod non postulatis r& Trid. ses. 6. c. II. Deur impo ilia non julet, sed jubem
do monet ct facere quod possi , ct petere . quod non post.
Augusti de dono perseu. l. a. c. I 6. Constat Deum alia non
orantibus, scut initium Mei s alia non nisi orantibus praeparasse , scut usque. in sum perseverantiam . Haec superni auis xilii munera oratione quoque publica postulanda esse , &reapse ab Ecclesia postulata suisse in publicis precibus mutita sunt, quae suadeant veteris Ecclesiae monumenta, si prinsenti benignas aures accomodare Heterodoxi detrectent .
Nihil frequentiuς in antiquissimis. Iacobo, Marco, Petro adjudicatis Liturgiis, in aliis Basilii, de Chrysostonii, in iis, quae de Liturgia exhibet Cyrilliis, tandem in quibuscumque aliis Missarum ordinibus occidenti, atque orienti a primo Ecclesiae. laeulorum decursu iisitatis, occurrit, qtiarn divinae gratiar implorata charismata, & culparum reismnlio, ne dicam eodem collimasse in canonico officio Coti
Iectas ad ipsus finem dici solitas ab eo, qui caeteris dignutate praestabat. Testes hac de re sunt, ut ipsa collectarum verba a priscis Missarum, Se Horarum ordinibus deprompta missa faciam, Coelestinus hujus nominis I. ad Romanam Cathedram anno CCCCXXIII. assumptus, &Augustinus: ILle in Epist. ad Galliarum Episcopum de Gratia Dei pro Pr
spero , & Hilario c. I r. Obsecrationum, ait, sacerdotalium Iacramenta respiciamus , qua as Apostolis tradita in toto mundo, atque in omni eatholica Eeelsa -formiter celebrantur ,
si legem eredendi Iex Jatura supplicandi . Cum enim Sancta. rum plebiam Praesules mandata suimet legarione funguntin , apud diυinam Clementiam humani generis agunt eausam , ct i ta secum Ecclesa congemiscente postulant, ct precantur tit imsdelibus donetur Mes , ut Moloistra ab impietatis sua Is ran.
tar erroribus , ut Iudaeis allato cordis velamine lux veritatisanareat, ut Heretici catbolicae Mei pereeptione rescipiseant , tit Iehismatici spiritum redivivae charitatis recipiant , ut is 3 r media poenitentiae eonferantur , ut dic. Augustinus hoc idem ini Diqitirso by Coos
35쪽
commentarias Histoirico-Theologicas. I 3 insinuat Ep. ro7. ad Uitalem Cartaginensem , cuius impiam sententiam contra gratiae necessitatem evertit ex publice sisesceptis pro ipsius dono precibus; merce, inquit, contra oα rationes Eceloia disputationes tuas s quando odis ad astaresaeerdotem Dei exortantem , populum Dei orare pro ineredulis, tit eos Deus eonvertat ad Idem 3 ct pro Catheeumenis, ut eis doderia regenerationis inseiret: θ pro fidelisur, ut in eo , qaod esse eoeperunt, ejus munere perseverent, lubsannapias voces die. Et si non omnibus, publicis tamen precibus bellum manifeste indixit XVI. Ecclesiae iaculo, quae ab Anabaptist rum sece, Autore Menno, emersit impiissima secita, cujus gregarii hodie dum per Frisiam , Bataviam, & Angliam
dispersi vitam multis erroribus obnoxiam traducunt. His no vis Doctoribus perinde ac aliis ora obstruit eadem primaevae Ecclesiae consuetudo, idem Pontificum, & Patrum sensus 3 immo multorum inter recentiores haereticos mos non omnino refugientium a natura cuilibet insitum publice randi necessitatis lumen, ne dicam ipsi serarum nationum imores, quibus ad hoc suos fuisse sacerdotes, sua fana d precandis propriis Diis legimus instituta. Verum cum m neant isti se divina autoritate doceri, ut ita sentiant, scrubente Evangelista Matthaeo c. 6. V. 6. Tu autem eum oraveris intra in cubiculum . taum , ct clauso ostio ora fratrem tuum in asscondito. Ideo exploratum fieri oportet nihil esse, quod ad suum errorem stabiliendum ab hoc Matthaei loco sussragium mutuentur, ibi enim non de publica oratione agit Matthaeus, quam proprio probavit exemplo, sed de privata, ut satis evin-Cunt ea verba tu autem cum oras; atque in privatis precibus id non ut legem, sed tanquam cautionem proponit, ut obvia e tur Obrepenti humanarum laudum aurae , cui captandae vacant
aliquando mortales, quemadmodum olim Pharitat in vanum , & fallacem populi rumusculum commutantes solida, & aete na praemia, quibus remunerari solet Deus praestita bonorum operum facta . Hanc esse sacri Scriptoris mentem clarum. erit legenti memoratum caput, ubi totus est Evangelista in docendo, quomodo Eleemosinae , Ieiunia , atque alia privata virtutum opera instituenda sint, ne aliquibus vitiata circumstantiis eternae mercedis inducant jacturam. UL
36쪽
Ut vero hactemis memorati nimis deprimebant 3 ita ,
quos reseremus, nimis attollere Orationas praecepitim te tarunt . Messalianorum error sitit , nunquam ab oratione
cessandum . Erupit haec haeresis in Mesopotamia, occupante scilium Orientale Constantio. Diisti sunt alio nomine Euch, tae, seu precatoress Henim Syriaca lingua Messalianorum vox sonat. Rigido huic documento pariter ipsa primae E
clesiae praxis adversatur, frequens quidem, at non conisenuum, & numquam interruptum orationis exercitium indicentis. Apostoli orationi vacarunt, sed aliis insuper exercitiis operam dedere non exiguam 3 neque plane corporis curam deposuerunte Apostoli, scribie ad Rusticum Hieron, mus, hab/ntes potestatem de Evangesio vivere , Iaborasanit manibus suis, ne quem gravarent , & Paulus auctor est omnibus ut ad victum sibi necessaria comparaturi laborent. Idem praestiterunt Apostolorum succetares, qui licet in oratione suerint exercitatissimis tamen rerum temporalium st dio ut sibi, ut aliis opitularentur, nuntium non remiserunt. Nemo nescit populum a Patribus suisse ad orationem ad. hortatums ita vero ut familiae curam, opus manuum haud adimerent, quaeque corporis saluti, & quieti prodessent , non prohiberent. Lege Clementis Constitutiones t. a. c. 63.
Ignatium , Iustinum , Epiphanium , Augustinum, Cassianum , & orationibus opera alia Christianorum moribus adiecta voluisse deprehendes. Praeterea Sanctissimi Monach rum institutores ita suos ad orandum voluerunt deditos, ut laboribus simul intenderent i iis imo persuasissimum suisse accepimus longiora temporis intervalla operi manuali, quam precum danda esse recitationi. Isaias Abbas Reg. C. II. tria potissimum suis Monachis commendavit fiequentem videtucet orationem, Psalmorum meditationem, & exercitium manuale. D. Nilus ad Anachoretam scribens illum praestringit, quod meditationi tantum animum dedens, caetera monasticae vitae exercitia negligeret: non enim , objiciebat, se seges' D. Antoniar eeliarerimus totius Orientis Albas s quandoquidem diuturnum Iaborem , ae orationem doctrinae eo utabat:& adversus monachorum agmen sub Archimandrita Paulo operibus tantum piis vacans non aliter scribit Isidorus D
37쪽
commonia fas HGHω-mologicus. Ismiatensis eos tanqtiam Evangelicae veritati & Apostolicis exemplis adversantes persecutus . Auctor non vulgaris de Monachis Thebaidos loquens, Aborabaar, inquit, manis rsuis, ct de tabore seo pauperer pascebant. Augustinus in eo , quem de Monaehorum opere ad preces Aureliani Cartag. Episc. elucubravit, libro aperte demonstrat praeter orationes alia munia monachis obeunda: quod idem passim occurrit
in Regulis Pachom ii, Isidori, Fructuosi, Cujusdam, tam
mnes, Benedicti &c. Atque ut manualis labor praeter alias ab oratione curas apud omnes Monachos instauraretur, in v tis suit Domno Abbati Buthilterio ad monasticam vitam primi instituti rigorem restituendam, quod ipse in suo monasterio Trappae voluit observatum, & passim per Orientales plagas dispersi veterum ordinum Monachi, immo Antist,tes ipsi observant.
At inquiebant: nonne Lucas c. I 8. indixit Omnibus conistinuam orationem ' oportet semper orare, ct non descere : No ne Paulus 'Epist. I. ad Tessalonicenses e. 4. hortatus est fudeles ut semper orarent , intermisone orate. Ita pro- At semper non pro continuo, & phisice nunquam interrupto orandi tempore, sed pro perseverantia, & constantia donec exaudiamur interpretandum esse ait Salmeron l. 7. tr. 3I. Aug. vero haeres. 17. Lucae, & Pauli verba ita me acripiuntur, inquit, ne ulla dies fine ora risne intermittatur.
Prseam reandi freqrentiam potissiorum in baris eanonicis sitam fuisse Uem
aitur. De variis horarum ea nitarum nominibus. Doctae psalterium , Curis
fur, O cium, canon, Missa, Sisaxis, Saerificium, opus Dei.
CUM orationis amore non mediocri, & frequenti tenoretur primaeva Christianorum pietas, ut capite stipe. riori demonstratum est , & vehementissimum illud orandi studium proveniret ex maximo praecepto , quod Ecclesiae persuasum erat a Deo impositum fuisse Evangelicae legis professoribus, ut sine intermissione orarent: nunquam Crodendum
38쪽
De Divino omisdendum est privatae cuiustumque religioni ita permisisse
Ecclesiam divini praecepti, ut simul de conventu ad publicam ,& universalem orationem legem non ediderit, unde novi fideles & discerent , & complerent inditam a Deo semperorandi necessitatem: nec aliter sentire quis potest, nisi simulsateatur primis iaculis Ecclesiae disciplinam, & pietatem re. missiorem fuisse . posterioribus: cumque hodie dum Ecclesi,sticae leges adigant fideles ad quotidianos, vel saltem se
quentes publicarum in templo orationum conventus a comcedat nullam primitus fuisse legem, quae ad hujusmodi rationem Christianum populum induceret. Publicas autem preces a prima Ecclesia frequentatas , cunistisque cum Clericis , tum Lalais familiares , iis maxime accessisse, i quae nobis in Canonico Cificio persolvum tur, imo easdem saltem, quoad earum naturam spectat, DisIe , argumento sunt. multa Scripturarum , & Patrum testimonia , quibus apertum fit priscos fideles ut plurimum se totos dedisse Psalmis, Hymnis, & Lectionibus , dum ita templis , vel, obstante persecutionum metu, in domo aliqua Privata congregabantur supremo numini laudes exhibitutis
Cum eonvenitu , inquit, Paulus ad Cor. I. c. I q. unusquisque vestrum habet Psalmum , Dod Dinam habet , Apoeasto
habet. & ad Colos. c. 3. V. I 6. hortatur populos, ut Osricia pietatis frequentent in Hymnis, Psa is , ct Canticis θλvitualitur. Suffragantur Aug. ep Ios In Oratorio nemo abud agat nisi id , ad quod fad tim est , unde ct nomen accepis. Psalmis, o Hymnis eum oratis Deum hoc Nessetur in eoiae , suod profertur in voce's & alii Patres, qui dum sermonem instituunt de publicis primorum Christianorum precibus a Lfirmant Psalmis , Hymnis, atque Lectionibus absolutas suisse , ut ex eorum verbis infra dandis constabit. Accedit
Ecclesiam eosdem nunc servare orationum Conventus, quos
Apostoli, & post ipsos proximi sacrorum Praesides agebant,
paucis circa formam immutatis, reddita pace, auctoque Ldelium numero, quae ab initio non licebant, ita vel propter temporis angustias , vel persecutionum terrorem exigente primae Christianitatis conditione: Quare cum hodie nae fidelium in templis congregationes tandem ad duas praesert im
39쪽
Commentarias III Orieο-Theologicus. I sertim classes reducantur , nimirum ad Liturgiam, & DL vinum officium s reliquum est, ut fateamur primi christiani nominis professores, praeter divinam oblationem, liabuisse publice orandi institutum juxta nostras horas canonicas. Quod usque adeo verum est, ut ipsae privatorum orationes ab his proph non differrent reddentium privatim per Psalmos , &Hymnos cordium suorum vota, uti a publica Ecclesiae consuetudine hauserant. Hujus rei testes sunt omni exceptione majores Τertuli. ad Uxor. l. a. inquit, inter duos PDAmi, ct Hymni , ct mutuo provocant, quis metius Deo suo eaniet. 'Talia Chri ius videns, ct audiens gaudet. Usi duo , ilier ipse. Et Basil. in Psal. 2. Psalmorum eloquia , nit, ct δε- mi υentillant , ei medio in foro secum circumferunt . Ambrosius quoque de Virgin. l. 3. Etiam in Hse culili υσώ PDI.
mos cum oratione Dominica frequenti contexas vice. Porro Κ S. P. P. Apostolorum aetatem proximὰ subsecilli, aliique remotioribus sarculis non uno usi sunt nomine ad exprimendam earum precum sorinam, quae nostro aevo Canonicatum Horarum nuncupatione communiter donantur. Eadem vocabulorum diversitas observanda pariter occurrit apud Comcilia, Pontifices, ipsosque Monachalium Regularum Constitutores. Illud autem inde factum arbitror, quod cum Deum amare , laudare , eumque vera fide, tamquam supremum omnium Arbitrum, invocare res sit maxima, & supernaturalis , adeoque humanae naturae Viribus in Mor , iam propria humano captui non suppetunt ad rem pro merito exprimendam vocabula, utpote quae ad rerum naturas, & propriet tes , quantum fieri potest, exprimendas a sapientibus excogitari solent. Usitatissimum fuit I. Psalterium nuncupari, quia major pars constabat ex Psalmorum recitatione, vel cantu. Hier. Epist. ad Rusticum: Nunquam de manu, ct oculis tuis discedat Iiber , discatur Psalterium ad versum . Greg. Turon. l. F. C. 2o. , agens de duobus Episcopis ab exilio revocatis majori indulgentia , quam aequitate,affirmat exilii tempore divino ossicio
continuam operam navasse ea verborum circumscriptione ,
quam pro Psalterio positam nemo non videt. In tantum compuncti sunt, ut viderentur nunraam a psallentia cessare, celeis
40쪽
brare ieiunia , eleemosinas exercere , 5 κm Daυ die; ealais nisexplere per diem , noetesque in fmnis , ct lectionibus deducere. Isidor. de Script. Eccl. c. a 7. loqueris de B. Leandro Episcopo Parisiensi haec habet. In toto Psalterio duplici editione orati nes conscripsit. In sacri iis quosve , laudibus , ct 'almis multa dulcisona composuit. Dicebatur H. Cursus , quia explebatur hoc praeceptum, praescriptam ab Ecclesia Psalmorum, Lectionum qiae copiam ρογcurrendo . Idem Turon. Greg. c. 32. l. s. Nulla prorsus de Deo erat mentis , nullius omnino eursus memoria habebatur. Venant.
Fortunatus in Vita Germani Parisiensis Episcopi c. 7. equitans in itinere semper de Deo aliquid contutit, aut eantavit. Cursum nudo capite dicens , etiamsi nix, aut imber urgeret. Aleuinus ii Consessionis sermula. Peccavi , quod negligens se. de meo eursu, quem per horas Canonicas exsoreere debui. In Actis Febroniae Uirginis, &Asceteriae Monachae apud Bollandum die is . Iunii e M. S. Vaticano Graece editis legimus Hor, rum recitationem his sere verbis expressam et Post expletam Psalmodia eursum, libram aecipiebat Platonis nomen tam inae religiola9 divinassue scripturas ex eo perlegebat Sororibus usque
Uocari solet III. Omiam disinum vocabulo ad nostram usque aetatem prosecto, & a freqtientissimo ejus usu rem prae aliis omnibus vulgo proprie denotante. Ossicium autem a m joribus nostris suit dicta publica haec oratio , qudd his vacare precibus actio sit propria,& debita eorum,qui se totos Deo sacrarunt; unde divinum fuit praeterea nuncupatum. Hieron. in vita Hilarionis Oremus , Psal mus , reddamus Domino cium , ct fe at vitam properabitis . Greg. Turon l. s. C. CLocus officium perdidit. Concit. Aurel. I. c. 27. Ad Celebranda divina omia ordinem, quem Metropotitani tenent, Provinciales observare delebunt. Capitulare Gregorii II. Unusquisque Sace dos , seu Minister saera Missarum Solemnia , fυe extera Harna vam , i, noe urnarum horarum secta studeat observare . Plura veterum testimonia in re satis obvia nihil est, quod congeram . A Rufino in vitis Patrum I. 3. c. s. Vocatur Canon, quae vox Graeca apud Grammaticos regulam significat. Utuntur ea in Diqitigoo by Corale