장음표시 사용
11쪽
denonaginta omnes in e uel desinentes, diuisi in uiginti strophas cum hypops alma se (uersu intercalari) et epilogum longiorem; de Sideratur uero Prooemium cetus re, quod Retrach. I IS commemoratur. duodeuiginti strophae duodenos uersus habent stropha C undecim, stropha O dedem. at uero in stropha O unum uersum deesse sensu inter uersias 35 et 86 interrupto probatur. quae Suppleui, hanc fere sententiam efficiunt: Donatissae de tracditione codicum sanctorum suis maioribus se credidisse dicunt, quos mentitos esse contendo. si enim ideo se recte eis credidisse putant, quia et nos maioribus nostris de Donatistarum traditione credidimus, errans, quoniam ueritas in sola unitate est. quae si recte se habent, etiam in stropha O duos uersus deesse statuendum est. desideratur enim po Si exemplum prophetarum et ipsius Christi commemoratio apostoli Pauli, qui aeque malos in ecclesiae communione tolerabat; et Parm. I
Codides Psalmi manserunt sex, omne S recensiore S. inter quos eo tera fortasse uetustissimis S, certe optimus e Sti. codex capituli Coloniensis saee. XII. lneipit A
rubro pietae sunt. uersus intra singulas strophas non distinguuntur. contulit R. Selimitet intercedente canoni eo theol. doctore Berlage. Ad eandem familiam pertinent:2. Lilio eam pensis monasterii Lilien feld in Austria infe- λriore) 22 saee. XII-XIII. continet etiam libros septem De baptismo . fol. I i': Ine is sermo eiusdem Francti reumstini
12쪽
in inritilenα νεα- la ct iners S doricti las cthece sirium . pretio multo inferior est quam A et lectiones aliquot exhibet eum altera familia concordantes. contulit I. Stadimanti. B. Ultraiecti nus y sae e. XV, olim Carthusiorum prope Traiectum inferius . continet praeter Psalmum libros De immortalitate animae, De quantitate animae, De duabus animabus, De uita beata, De magistro, De vera religione, De utilitate credendi. Psalmo praescribitur: Incipit sermo seu νεα-tis sturelii stes sunt in cunti nα PSulmisto consim conres fusreb curium. contulit C. Mi as. i. Ultra te et inus I 6 saec. XV, olim Regularium in Traieeto. praeter Psalmum continet libros Retractationum, De Aea-demidis, De beata uita, De ordine rerum, De quantitate animae, Do immortalitate animae, Soliloquiorum, De magistro. ante uerba Psalmi legitur: Ino it Pro bus in Psulmo cturelii luctustini sequente Retractationis capitulo, deinde: myli lProlosus. IDC it Sermo Seu Psuimus urerelli rei ustini et cetera sicut in p. bonitate hunc Superat, uterque autem propius ad A accedit quam X. contulit C. Atras. Alterius deterioris familiae sunt duo eo die es quaSi gemelli: Z 5. Stus fgartiensis theol. fol. 26 T saec. XII. fol. 8':
.i, 6. Ful densis A a 28 saee. XII. fol. 5I : In ipit mutilantis recti (Sie, ex moltis ctust. U PSOlmo Conlrra concti l m. contulit I. Stadimanti. MD. Adnotaui etiam lectiones discrepantes duorum codicum Cambronensis et Endouiensis a Maurinis adhibitorum, quamquam illos bonitate infra meos fuisse editio Maurina demonstrat. CodiceS omnes, utpote recentiores, plus minus corruptos esse uariis indiciis probatur. de duabus lacunis iam supra disputaui. praeterea nonnullorum uel Suum rhythmus turbatus
eSt, cum Syllabae aut desint, ut in uia. IT, 25, Iob, 2l , aut abundent, ut so, Id 5, 125, 188, is 8, 265. falia ut potui eorrexi, ceterum autem praecipue fidem codicis A secutus sum.
13쪽
Psalmum exeipiunt Contra epistulam Parmeniani libri Gulpam tres. is fuerat episcopus Donatistarum Carthaginiensis su edes diu um Pu sorque Donati, contraque eum iam Optatus Mileuitanus opus suum de schismate Donatistarum scripseras. Parmenianus Tychonium Afrum et ipsum Donatisfami) epistula quadam uehementer impugnauerat et corrigere conatus erat, quod ille scripto quodam id ipsum demonstrare adgressus erat quod eatholici ad-
uergus Donatistas proferre non intermittebant, e celesiam dei nullorum hominum quamuis Sceleratorum contagione pos Semaculari. Augustinus autem, non tam Tychonium defendere quam Parmenianum redarguere studens, primo libro contra querellas eius et eriminationes in catholi eos pugnat, secundo uero et fertio festimonia scripturarum, quibus ille perperam intelleetis imperitos decipere conatur, ad ueram interpretationem reducit. hoc opus circiter annum dos scriptum esse et ex
locis nonnullis, ubi Augustinus de Optato Gildoniano, qui anno 3s 8 decessit, tamquam defuncto loquitur'), apparet et ex eo, quod lib. I s, Is redentibus legibus simulacra paganorum euerti iussa esse dicis, quae leges ab IIonorio non ante annum 3ss
E multis eo dicibus, in quibus hi libri eontinentur, collati eo ieest
sunt octo: I. Casinensis I 63 saec. XI scriptura Langobardica exa- Dratus . opus contra Parmenianum extat foliis Itii 2I . praecedit Retraefationum caput II ad ab eadem manu scriptum, Sed in extrema parte legitur: ho us Sie incipite mulis quidem et rella re uersus doricti furi, eum textus ipse recte praebeat: multet qui leni rei ras (s eras . . librum praestantissimum ex archetypo saeculi sexti uel septimi diligenter deseriptum esse et bonitate te etionum et orthographia declaratur. correctore S duo Sut uidetur passus est paulo recentiores. contulit Th. Vahala. 2. Mantuanus bybl. urbidae A. II. 2 saec. XII, olim M
14쪽
Liber Areneli benedioli Ue Precolirone, pars est codicis e tribus compaginati, quorum primo (fol. I-8b eontinetur Liber Arenesi Austistini de penitent , secundo (fol. Θ-2o uilre christionet
Od Sororem SH m, iram Sermo ce stralendis irenti rii. hi eo dieessaeq. XI scripti sunt. tertio saee. XII exarato continentur foliis 21 8s libri III od lichoni in Ponti et secti , num utili mi
tatio, deinde praeseribitur: Inoisil liber Arari fi ouctustiniose e i uc fiolonium confrra secti me, ictuum; addit manus recentior: Dillimus confret Omnes herous SC muli orum (cf. subscript. cod. F ad librum fertium . correetus est partim a prima, partim ab altera manu fortasse contemporanea. contulit I. Bie . P d. Pistoriensis bybl. collegii canonicorum 8s saec. XI, foliorum 56, quorum quattuor ultima uacua sunt. fol. 1' praeseribitur: Inoisil liber A noli rauctusfini muli re ire in Pormeniunt. Retraetatio deest. liber sane bonus per alium eo dicem ex eodem fonte quo D derivatus est, uno tamen plus gradu a communi archetypo distat. correxit prima et altera manus. contulit Lucianus Villani professor Pistoriensis.
E i. Selias lius iensis do saee. XII praeter libros Contra quinque haereses et De magistro foliis i6-Iob hoe opus
exhibet. praemittitur caput Retractationum cum praeseriptione: Inoisil Prolosus trium librorum Aran si rei sustini i Oris, fO γαrmen Hi uulisse. initio desunt uoelibuta Mulm quidem, Spatio uacuo relicto. correctus est uel ab ipso librario uel a manu fere contemporanea. contulit A. oldmanu. F 5. Vaticanus 565 saec. XI exeuntis eontinet libros Contra epistulam Parmeniani, Epistulam ad Oenerosum de Donatistis
librum De cura pro mortuis agenda . eorum Vaticanorum prehetypus es Se uidetur, quorum ope Maurini libros contra Parmenianum in antiquioribus editionibus miserrime fractatos multis locis correxerunt. codex diligenter scriptus correcturas uel loetiones uarias rarissime exhibet. contulit II. Κoeberi.
O 6. Parisiensis i . To saee. XII, antea S. Germuni et Prusis n. IOSC. in folio praefixo legitur: mss. Biblioth.
15쪽
rem monitio ram ministro, ut 'HS re, item humilctro, ut illiti thibeo, Delirer, coherceo cohercilio, comis fio, ConmmSi ci - ο ρm e Me 'infla Pretosumtio lenimuerunt, cleminuo comi- Dufio uerso. irrumeso, distincturit, fracinorosus, inqui quoc liquo U f), Murere uire, OmmumSCO, OPUM O, P, fCm fmTi--us i sufus lyfus, icthsus inuΠblorum, T PULM, SUSCUMSCO, wrescribo. h pro H : hen is ira libor et M pro D: et eruus reuilii HS scireus Dra fonsi. haec maximam partem consentiunt cum orthographia codicis Escorialensis saec. VI libros De baptismo continentis, de quo infra disseretur. in lectionibus autem minimum centum locis a reliquis codicibus ita differt, ut numquam causa sit ab eo discedendi. saepe etiam interpolatio, quae in reliquis plus minus grassata est, plane dispiciatur. pauca huius rei exempla sumetent. p. 28, is in archetypo extabat ino rict-m iura pro in ortu criminuet in D minct erasum est, in P interpolatum sero certum iura, in II partim correctum Pro minra, in reliquis stolide scriptum crem oriminct. p. 86, 2 DSeruauit qui ct siquus (i. o. perfundit) Proa imos sibi euersione
16쪽
iniquis lis, in reliquis sine Sen Su legitur re Goqucti. p. st d, 3 librarius D archetypum accurate expressit Scribens receni Simet Hiras orctus, quod altera manus recte distinxit in recentissimcte res erunt; in reliquis stultissime interpolatum est receivilissimct heresis erus. ita etiam lectiones ly p. 33, IT Prue is re s
Iob, Is colliebres et multas alias ueras esse per se ipsum patet. quaedam uero, quae in uitiose tradita sunt, in M', perraro in reliquis per coniecturam correcta sunt, ueluti
pro 688ρ IV. reuera autem has esse meras coniecturas eo probatur, quod, antequam eollationes II ' post te tum eonstitutum consectas accepi, eosdem locos facili correctione ipse sierestitueram. ut in uel P uel II ' leguntur. quae cum ita sint, in uerbis constituendis D ducem secutus sum, ubi uitiosus eSt, primum III , deinde reliquos multo magis interpolatos consului, aliquot locos ipse emendaui. poteram quidem ieetiones eo dicum EFGHI paueis locis exceptis (et p. 28, 2o 8, 22. 135, 26 penitus abicere, uigi earum retinendarum idonea causa eg Set. ex eis enim optime cogno Scitur, quibus uel qualibus libris manu seripsis primi editores po8sque eos Maurini usi sint. quamobrem minutiis orthographicis omissis consensum EFGHI cum editione Maurina (ν littera et, consensum EGA Io littera j, consensum Eb littera i Signaui, sic et rationi eritieae et textus historiae quam uocant con Sultum eSSe ratus . ceterum apparatum criticum augere inutile putaui, quamquam, ut dixi, multi alii libri manu seripsi huius operis hodie supersunt, qui tamen praeter Oxonien Sem bybl. Laudianae IIT saee. XI et Casinensem I 6 T saec. XI XII
supra duodecimum saeculum non ascendunt. Sed Ca Sinensem
ad interpolatos EFGIII pertinere uel e paueis lectionibu8, quas
17쪽
Reiffers eheid in BPLI exseripserat. intellexi . idemque de Oxoniensi specimina scripturarum probauerunt, quae Alex. Souter professor Oxoniensis benevole transmisit. reliquos a me omnino neglectos hoc loco saltem enumerare libet, ut, si quis sorte unum uel alterum conferre uelit - quod quidem sine ullo Qmolumento futurum esse mihi persuasum est -, eligendi potestatem habeat. ad saeculum igitur duodecimum pertinent Cantabrigiensis 3II 8, Abrincensis s3, Eburovicensis s2, Gratianopolitanus 262, Trecenses 6s of 6 6. reeentiores sunt Florentinus 65 saee. XII-XIII. Bristolensis hybl. urbicae 2 saec.
XIII, Cantabrigiensis II 8 saee. XIIII (mutilus , Parisiensis
hybl. Magarini fio saec. XV. Bodleianus Ilam. is Saec. XV. III. In libro secundo operis Contra Parmenianum cap. Is, 32 Da
p. 86, l) Augustinu8 se de quaestione baptismi latius aliquid buthmo
tractaturum promiserat promissumque soluit De baptismo libris septem paulo post compo Sitis. quorum primo baptis,mum etiam extra ecclesiam dari et accipi posse, sed pro- deSse non posse, Secundo auctoritatem Cypriani eatholistis a Donatistis frustra opponi demon Strat. fertio, quarto, quinto sententiam Cypriani in epistula ad Iubaianum eXpressam refellit, baptismum ab haereticis . dari non posse contendentis, et eiusdem epistulas ad Quintum, ad Numidas epi Seopos, ad Pompeium examinat. Sexto et septimo sententiae concilii Carthagini sensis sub Cypriano habiti perpenduntur.
IIuius operis satis magna egi copia codicum et bonorum et miliae aulatiquorum; quare ad eos, qui infra decimum saeculum seripti sunt, deScendere Superuacaneum egi, cum praesertim Sexto iam saeeulo diuisio in duas classes facta sit. ad primam pertinent: I. Oxoniensis bybl. Bodleianae Laud. misc. n. ido Saec. I
18쪽
2. (ine. f. 86 Aug. quae St. Ηept. d. qui e St codex alter, ut numeratio quaternionum ostendit et binae columnae, (inc. i. 26 T) Aug. De bapt. c. Don. libb. VII; desinit in uerbis donee cetis ic quoquρ (p. 3 5, 2 . haec pars habet titulose apitulorum nitidissime adScripto S. ex eo quod quaterniones
sunt signati dextra inferiore margine e. g. m hq is lie et
conicere eo dicem esse descriptum ex unciali sexti saeeuli. uir elarissimus Chatelainius (Γneialis scriptura nouis exemplis illustrata, Paris I sol) nos docuit numeros fuisse positos ibi in unce. VI. Saec., et conicio librarium nostrum imitatum esse id quod uidebat in suo exemplariss haec rectissime Souter, ut
N 2. Escorialensis ille celeberrimus sine numero, foliorum I 2, adseruatus in serinio quod appellatur Camarin de las reliquia , saec. VI scriptura unciali exaratus. A, librum pretiosissimum, de quo manus Saec. XV praedicat: mi oti rei ustini vi libri cohostismo i Oreos in triti fertur Scros se Proserire, medio aevo possidebat monasterium Spanhelm, id quod indicant adnotationes: pertirici Sctuom murtino in SPQuhobin s mulctius Proralia a manu saec. XIIII et fol. 88 supra minio: eo eae inuolimc lini in Suectigheym a manu Saee. XV. P. EWald et G. Loene' eum in IIispania Seriptum esse uoluerunt. at II. Plen ers uir rei palaeographi eae peritissimus, qui librum et in usum meum contulerat et alias accurate examinauerat, a me con SulfUS rescripsit id neque per Se esse probabile neque ullo modo plane euinci posse. inscriptio deest ut in Oxoniensi, quocum satis arta cognatione coniunctus est; in quam rem infra diligenter inquiretur. correctus est partim ab eadem manu partim ab altera fere contemporanea, quae et ipsa ductibus unetalibus utitur. praeterea glossatores quidam in margine adnotationes SuaS adScrip Serunt, qua S, quoniam nullius pretii Sunt, omnino
19쪽
8. Sanga it ensis 158 saec. VIIII a pluribus manibus binis Leolumnis seriptus, foliorum Io 5. inseribitur: IN NOMINEDNI NAI ILIO API. INCIP. LIDEN PNIM US MITTAVO VATINI EPISCOPI. DE DIPTISMO. eorrectus est
partim a prima manu partim ab altera satis antiqua. etiam hunc codicem cognatione quadam cum T cohaerere praeter multa alia iudicia eo probatur, quod, cum p. 156, s ad uerba infriecti Lur et in similitu Hiiem no H miram is, quis eael et militi m et desertoribus et Actheri et sto Oi solest in margine ae a glossatore adnotatum sit: i' nolet in Perctforis in nicture militis crebri im, in L haec uerba paulum mutata ita intextum recepta sunt: cesertoribus et bile nom impertitoris in milito siqncti Q hctheri et reccipi potest. codicem ipSe
. Pari si eu sis Id. 63 saec. VI III, foliorum I 62, quater- Nnionum 2o, qui litteris I .... O signati sunt (deest littera m olim Sti Germ iiii et Prusis n. IPSI, antea, ut in tegumento anteriore a manu recenti adscriptum est, eae libris S. Petri rhetoris . inseribitur fol. I minio: INCIPIT LIDEN PLI.
MUS DE TI IO SPINI DE DIPTISMO CON NI DO
NI ISTIS. liber neglegenter scriptus et a pluribus manibus multifariam correctus ex optimo fonte manasse uidetur, ut ego conicio, e codice scriptura unciali exarato. tria enim folia, quae in eius archetypo intereiderant (ef. p. 858, 12. 365, 13. dii, s), ducena terna uocabula complectebantur, cum Singula folia eo dieis X cireiter trecena contineant. contuli ipSe. 5. Ηie illid laudaui etiam eo dicem olim so erres ianum G66 saec. VIIII-X, nunc Monacensem, cuius multas lectiones diSerepantes II. Plen ers exscripsit. continet duos primos libros et initium fertii usque ad p. 268, Is consuetudinHm ce Cres, nihil tamen ad uerba Augustini restituenda ualet.Alterius classis multo deferioris eodices adhibiti sunt hi: 6. Monae ensis 21. 218 saec. VIIII binis columnis exaratu8, M passim a prima et altera manu correctUS. T. Lugdunensis 6od saee. VIIII, correctus a prima manu Uet a recentiore saee. XII. inseribitur fol. 16 : Inoisil (add. m2
20쪽
de buset ino. codicem, qui etiam libros De baptismo paruulorum et De unico baptismo continet, contulit L. Sternbach. ii S. Monacensis i 5.8 si saec. X. foliorum 232, nitide seriptus et nisi ab eadem manu (p. m: non correctus . in tergo tegumenti extat: S l. mPit. (Salisburgen Se capitulum . praeseribitur fol. I ' minio: INCIPIT LIDEN IUGUSTINI DEDIPTISMO. contuli ipse. e s. Sangallensis III saec. X, neglegenter Seriptus et plurimis locis correctus, praefer opus De baptismo libros De pastoribus, De ossibus, De baptismo paruulorum, De unico baptismo, De spiritu et littera confines. praescribitur pag. 63
TISTIS LID. I. eontuli ipSe. Inter codices, qui neque collati neque inspecti sunt, unus olim Ashburnhamensis Barrois manuscripss 2l8 saeculo decimo adscribitur. reeentiores sunt Casinensis I 2 saec. XI, Burdigalensis II 5, cod. bybl. Magarini 6IT, Ualentianensis 158, Berotinensis Phillippieus iss2, Saresberensis 6i, Cantabrigiensis(Iesus College) Q. A. 16, omnes saec. XII, Lilio campensis T 2 saec. XII-XIII, cod. bybl. Magarini 682, Cantabrigiensis 1225, Coloniensis TZ, Assisianus 88, Londiniensis (Lambeth Palaee)88, Ηerelardensis (bybl. cathedr. P. 2. I , omnes Saee. XIII, eod. bybl. Magarini 6 8 et cod. bybl. Athenaei regii Taurinensis 665 saec. XIIII.
Subsidiis crificis reeensitis iam quaerendum eSt, quae cognatio inter j et E infereedat. cum collationem codicis Oxoniensis accepissem et praeter alia mirum consenSum amborum in rebus orthographicis animaduertissem, primo aspectu I ex Ndescriptum esse arbitratus sum. ad id suspieandum me etiam eo adductum esse fateor, quod hi codices medio aevo in monasteriis inter se uicinis Eberbaeli et Spanhelm, quae haud proeul a Mogontiaco sita erant, adseruabantur. Uerum rem aliter se habere, postquam utriusque lectiones accuratius examinaui, faeile mihi persuasi. primum enim aliquos uocabula,
quae in T desunt, I seruauit: p. Is , 26 ρα p. 228, 8 inquit p. 235, 5 utilem; p. 286, 28 non p. 286, Io est; p. 328, 1