장음표시 사용
301쪽
2 o eo N TR AD Ic IONAsstituat, ex sua ipsius sententia, calida eadem esse subinferre licet. Amara nempe omnia calida esse asseruit libro . de Simplicium medicamentorum facultatibus, atque alibi frequentissime. amara ab immodico nasci calore , at que immodice calida tesse aiarmans . Hoc tamen est contra communem omnium scribentium sententiam,frigida esse omnium cucumerum semina asseuerantium. FACILIs potest esse,huiusce loci enodatis,quando cucumerum quadam semina , amara non euesedralia apparere iucat Valentu; huiusicemodi nempe sese nobis offerrepossunt, qua semiputrida, ac inueta rata, oleosas iam reddita sunt; recentia uero, uel in ida, vel cum aliquo potius dulciore, dentibiuperciρiuntur, neque ullo parito amara , ipsa, diqud care fas est. - XL. CUCURBITAs inter attenuantes cibos adnumerauit in libello de Dissolutione continua, ubi de attenuantibus cibis egit, rati ne qua tenuem sanguinem reddunt,in haec uerba scribens. Ciborum attenuantium,tria sunt genera; eorum enim sunt, ex quibus genera tur sanguis tenuis, & dicuntur ipsi attennantes, quia sanguis generatus ex ipsis, quando commiscetur sanguini, qui est in corpore, reddit totum tenuiorem quam prius esset, sicuti medulla panis frumenti, fermentati, toti lotio
302쪽
o A Lis N I. 27 Inibus pluribus; & carnes pullorum, & carnes aduragi, & fallani, & starnae, & axillae auium omnium, & carnes plicium paruorum in quibus non est uiscositas ,& cucurbitae, &almasci, et quod assimilatur eis. Amplius & libro α. de Alimentorum facultatibus capite pro-: prio, succum ipsas habere aqueum, ac tenue aperte prodidit; quod autem tenuc est, ei quod crasctum, contrarium existit. Diuersa tamen
de eis scripsit in Cotilio pro puero epileptico, uiscidos ipsas, aut frigidos, aut crastos succos gignere assierens. Quod si ita sit, tenuem
sanguinem nequaquam reddere poterunt, neque inter attenuantes cibos reponendae Crunt. C v CVRBIΤAs, dum in libro de 'ossolumme tantinua, inter attenuanto adnumerat cibos, illud
ea ratione dicitum esse potest, quoniMm, licet perse, atque insulsubstantia, crassos, cidosI, aing. dos
succos generare dicantur plurWna tameu sui hum ditate, copιosiorem,humidiorem, atque liquidiorem sanguinem reddunt; atque Morta inter attenuan- . res cibos, hoc est humidiorem sanguinem generantes cucurbitin imas repoquit GIalenus. Neque valdesertasse dis ar es, cucurbitarum a rapis ratio, quae, lia es aquose er ipsesint admodum, in fui tamen se bitantia, crasas σι Inere, crassosD succos gignere retulit, in tibro pariter de Disolutione contιnua, ubi
attenuantium ciborum secvudum genvi connumerauit, qui licu insubstantia si a crassint ; attenuant
303쪽
27 2 CONTRADICTIONE stamen, quod inueniunt ex re crassa, propter id, quoden in eis de cauditate, ct acuitate. Sic itaque licercrasi,stigidoshpariant succos ; quia tamen humiditate sua plurima, aquosiorem humidioremLDnguinem reddunt, idcirco inter attenuanici cibos, hoc en tenuem, aquosioremq)sanguinem reddentos , rure adnumerare eas potuit Valenus.
XLI. DESTILLATIONES a capite in pulmone descendetes, tunc malignae existunt, cum defluentia tenuia, & corrodentibus uiribus praedita sunt; quae morari in pulmone tamdiu
non conuenit, quoad concocta crassescant, sicuti aliae fluxiones, ex tenui materia, sed non corrosiua,&aegre maturescente; neque rursus statim expelli; intus enim morantia non facile concoquuntur,uiscusq; ipsum lacerare deprehenduntur; si autem e X cernantur, tusses uiolentas commouet, ob quas caput repletur,
ipsumq; rursus materias in pulmonem depellit libro sexto de Morbis uulgaribus Com. 3. co. 38. Quid itaque nobis agendum cum eas protinus educere minime debeamus, in pectore autem moram trahere,ne paululum quidem temporis, commodum sit. DuB1vM mehercle non leue , atque non contemnendum proponitur; quod ita discutiendum, atque diffsoluendum ea, dicentci, de Hillationes a tenui, atque corrodentibus viribus praδι a materιa, non eodem
304쪽
GALENI. 273 eadem prosio debere curari modo, quo desurioneου illa , qua a tenui quidem, fednon corrosiua materia sunt ό hac nanque in thorace, diutiori tempore permanere potent, illa minime , cum viribus sit corrodentibus, atque pulmonis ulcera inducere 'cile valeat. Debent itaque longe oc)us quam xiones alia, ex renui quidem, sednon corrosea materia expelli;
concoctio tamen in his, non est, veluti in illis, expe-dmia, cum ulcerationis crimen immineat. --que hac ratione, quodsiis arduum, appares dubium , enodare posumus.
curat, atque catarrhum calidum, capiti,
calida, & sicca applicando auxilia. &c. VIDE de hac severius, in Contradi lione, qua incipit Catarrhum calidum destillatione calida. XL ΙΙΙ.EPI LEPSIAM morbum esse chronicumscripsit in Introductorio, ubi de Humoriabus egit, his uerbis. Longi morbi in interioribus accidunt hi, cephalea, morbus comitialis , vertigines, oculorum caligationes, insania, melancholia, Iethargus, destillatio, raucitas, grauedo, sanguinis eruptio, suppuratio in thorace, tabes.'Diuturnum quoque morbum cpilepsiam esse, testatur Hippocrates in libro de Morbo sacro, si Hippocrates, libri illius auctor, qui ratipnem reddens, cur S 1 dic Ista GJ Illo
305쪽
274 CONTRADICTIONE sdiuturnus sit, ait, quia id quod influit uetiis ,
tenue est prae multitudine, & statim superatura sanguine, ac calefit, &c. Sectione tamen aphori sinorum quinta com. 3 o. epilepsiam , morbum acutum esse uoluit Galenus absque febre. Quod etiam sensit A vicenna I. . tradi. I. capite 4.de cognitione horaru uniuersalium
aegritudinis,&proprie status, in initio, ubi ita habet. Cognitio horarum aegritudinis uniuersalium, quandoque est ex specie aegritudinis; nam spasmus siccus& a poplexia, & epi Iephain Ruinantia sunt ex acutis ualde. Quod
si inter acutos, uti apertum est, ab ipso connumeratur epilepsia,chronicus itaque morbus nequaquam erit. EPILEPsIAM, morbum chronicum esse, nemo negabit, non ea tamen f tasse ratione , quae ab
au tore illius libri de Morbo sacro, qui proclo Hi pocrateου non fuit, tradita nobis est ;sed quia a lentis. stigidis, crassistisiuccusit, qui di tum habent reselationem, atque ortam, quia, pra quam saniti js reddatur, quibus recuperarι Poten temporis diuturnitate, aetatums mutatione Um sit. Est tamen ipsa, acutus quoque morbus, cum breuι temporis momento necem ιn erat. Quapropter, dum acutum
morbum esse dixit; non de morbi essentia, sed de ipsius Upo, atque paraxi mo, verba ipsum scisse pares ; comitialem erenιm paroxi um acutum esse. apud omnos conirat, quippe cur, mors , uti inctum
306쪽
es, sequentissima , praecepss consequiseleat Dum
uero chronicum esse asseruit, de ipsus essentia, qua non nisi An ismo temporis curriculo,atatumst, mutationesinitur, intellexisse, pro comperto habeamus.
Ognimaduertendum praterea est, chronicum, atque acutum eundem morbum, hoc dierum numerod sinis Celsium, quod qui quatuordecim tam excessit dici, acuti vim iam deposuerit; ct si mans,
randus iam ut longus est, inquit; Quocirca ita Onos de epilapsia dicere possumus, acutum φsam esese morbum ante decimumquartum diem, quem si transgrediatur, iam ut longum, ac chronicum curari debere.
EPILEPSIAM, atque apoplex iam, eun- , demmet locum perpeti, eundemq; succu , amborum causam esse testatur a. Aphorismoriam sectione com . s. in hoc uno tamen differre , quod a poplexia, ob omnimodam carentia illius potentiae sat, quae ad neruos defluit; morbus autem comitialis, propter motum uitiosum generetur. In libro autem de Utilitate respirationis, circa libri medium, diuersos tum qualitate, tum quantitate succos , esse scripsit,ipsamq; apoplexiam ex succo plurimo, crasilaei; fieri asseruit; epilepsiam uero, ex se co non tanto,neque adeo spisso; atque aliquando ex solo fumo crasso a stomacho,uel pede, a lio ue membro ascendente .
307쪽
α7 6 CONTRADICTIONE sEPI LEPsIAB, atque apoplexia idem pro Eo Accus en, crassin uidelicet, ac lentus, prout Σ. sphori orum sectionescriptum reliquit; disserre vero dicuntur, atque hunc ab illo diuersum esse, secundum maiorem, minorem ue Aucci crassitiem, atque lentorem, uel etiam eiusdem copiam; maior nauque succorum copia, qui crassi, lenti admodum
sint, maiorem neruorum obstructionem parit; obstructio autem maior, morbum parit attonitum,minor uero, comitialem. Locus pariter amborum idem, quoniam in cerebro utraque assectio instare. Loco tamen uiam disserre dicuntur, quemadmoduin lib. de utilitate restirationis abstruit,quoniam epilania, cerebri uentriculos; apoplexia uero , corpus ipsius magis assiciat eodem auctore libro A. de Locis affectis capite a. XXV. EPI LEPTICIS, cenam, prandio, maiorem esse debere asseruit in Consilio pro puero epileptico, in haec uerba scribens, Non lauari
autem ut plurimum conuenit, neque statim
post exercitium palaestram exire, sed postq ua plane quieuerit spiritus, & ab exercitiis commotio prorsus cessauerit, atque tuc etiam sindone caput multum fricare conuenit,& sepenumero pectine uti, post haec autem ad prandium eat, & prius quidpiam ex ijs, quae uentrem molliunt, assumat, uel olus, uel salsa mentum, uel ptisanam, uel olivas cum tertia parte
308쪽
GA LENI. 277 parte panis, reliquas uero duas in coenae tem Pus reponat cum ualentioribus obsoniis. Atque idem sensit Rasis I. Continentis, capite de epilepsia . Sententiae tamen huic aduersatur non Avicenna modo libro 3. tradi. 1. capi te 9. uerum etiam communis usus; ubi nanque catarrho, pituitosoq; succo oppletum caput est, coena leuiori utimur, maximo ita affectorum commodo; epilepsia autem a pituitoso in capite succo,ut plurimum fit, quare & coena ipsi leuior, commodior esse debet. C V M inanitus uentriculus, prauis stequentius repleatur succis ; idcirco epilepsia, qt per consensum a uentriculosit, tunc potissimum prorritabitur, atque exacerbabitur, cum longa ex inedia, qua acoena ad piadium intercidit, malis uentriculus ορ- pletus ferit succis. Hac itaque de causa, coenam epilepticis, maiorem prandio esse debere scripsit, quoniam coena,longius satis a prandio distat,quam pradium a coena , ct ne tam longa temporis inter caperincidenitutus cibis uentriculus, prauos excipiat succos,quibus Nilipticus exacerbetur typus,coena sit i lis prandio maior. atque propterea in libello desectione uena aduersiis Era iratheos qui ma degebant, ita scriptum reliquit. At si quis medicus in artis operibus diligenter uersabitur, ipsa experien
ria edoctus, quantoperesomachi inanitio, ad accersendum episepticum paroximum ficiat, sine neg tio cognoscet . Et sices Ufectum, dolensi caput,at-
309쪽
1 I CONTRADICTIONE sque praecipue stomachi ustio , cibi abstinentia quam doque , atque Ur plurimum gaudeat; non proptereat en, in quocunque capitis dolore. ciba paucitas conseri, quemadmodum restatur ψsi libro 1. de Copositione med camentorum sieundum locos, de dolore capitis agens uitio stomachi ex ε rchigene; cui siubscripsit semcenna libro 3. tractatu a. capite
XLVI. Eu AC VANDUM esse quandoque a nobis, natura etiam euacuante, suasit libro nono Therap. Methodi capite 3. mensibus nanque fluentibus, uel etiam haemorroidibus, sanguinem quoque a cubito detraxit,cuius uerba sic se habent. Itaque, si tempore mittendi sanguinis menses moueri contigerit, siue etiam haemorrois sit reclusa si inspecto fluentis imp tu, is, satis fore uidebitur, qui solus, quod requiris, vacuet, naturae rem omnem permittes;
sin minus, tantum ipse detrahes, quo, ex coniunctis ambobus, perficiatur, quod postulas. Parem sententiam habuit etiam r. Aphorismorum lectione com . a a. in haec uerba. Sed cum perseete iam mouet, medicamento opus non est; cum mediocrius, atque imbecillius agit, id , quod efficit, oportet supplere,ut ab utro-oue, noxii humoris fiat evacuatio natura quidem expellente, medicamento uero. attrahente . Idem quoque sensit & libro I. Prorrheticorum
310쪽
G A L E N I. 2 srum Com. q. eom. 9. ubi in textu habet Hippocrates. Quae ex naribus cum surditate, &ignauitate , parua est stillatio, difficile quid-
p am habet; uomitus his confert, uentrisque perturbatio; in quo commento praecipit Galenus aluo fluente, sanguinem mittendum esse, ita inquiens. Nam cerebro affecto, & aluo fluente,in principio morbi,si uires ualidae sint, uel sanguinis abundantiam habeant, pituitaeue, aut alterius bilis ; si ualenter excernant , sanguinisq; redundantiam habeant, sectione uenae, non uomitu, uel uentris purgatione indigent . Quibus uerbis. liquido constat, quo pacto, ualenter etiam fluente aluo, sanguinis detractionem praecipiat. oppositum tamen huius faciendum esse docuit libro . de Ratione uictus in morbis acutis com . III. ubi H Dpocrates habet in textu,Si cuipiam sanguinem
auferre confert , uentrem confirmare oportet , & ita auferre; in quo commento Galenus ita scribit, Fluente aluo sanguinem non detrahes ;nu si post detractionem perseuerat fluor, uirtutem prosternit. Quod etiam repetit libro I. ad Glauconem, capite de curatione febriucontinuarum cum accidentibus , inquiens.
Sed neque si febris fuerit, cum alui profluuio, alia est opus euacuatione, uerum haec sola sun scit, quamuis non sit pro multitudinis rati ne , quicunque enim, his , plus adimere , fore