Aetas Kantiana

381쪽

Viro Perillustri ibigua amicissimo. Gruner O, Duci xO-ciburgens a consilii intimis est consisιorii praesidi nn non agnosenni, quibus est ad sidera vultus

Tollero concessum, pravo et distinguero rectunt,

Almo pater AEnsis multiplicis diiissilua vilao,

Innumeris, coelo linmenso, circumdata mundis, Ante oculo telluat Et dicunt hos sapientes lSacrilego audace qui turbant pectora nisu, Et claram Iucem verborum nuba novorum Magniloqui eripiunt indeon os mobilo vulgus Doctorum, iuvenumquo oohors incauta, reponto Ductorea sectetur ut hos moliora relinquonsi Sic est; et repetit iterum sulluci semper Fraudo Ioves animos facito deludit eadent. Attamen hos etiam veri credamus mioro Duci, non vero susum pruosorro scientes; Sed non purus amor intia est et providus ille. Ingens pars hominum, inpiens bone vivere, spornu Obvia quas prostant bona, sussicientia quaInvia Vita omni, si mens non deficit aequa, beatae, Dum meliora petit suprema lege Pgni'. Sic verum quoquo, quod profert natura, relinquens,. Indignum veluti docio intimior petente, Ingeniis aliis occvita recludor tentans,

382쪽

Hi quid religione iisquam uinxi nil stitit istis Fundiimenta iii lem, ilibu nil lastigia ori

A lscondat, nulla ut ubi inniti nuΝn Ruporκit, Nunt qui Ao iecisso putent, hoc nomino noti; Νoil ni ilum ton intri bro vi collapsa ruor . Non Mic, ut liuinori lucent prati iit pie sigurno, Poruin niurn os rerum ponitus pio ortu Nn. I o pia nil unqitiam in tun conriti usqli P PqunrP, Ni lucem exspectaη, qualis operitur in illis: Exi romum ut dubius unorns, num corpori mentoni Extra sint aliquid, tu solus aeter ponens. Corte nititus, dum Ait anus, non se putPt ossa Auctorem mundi, o quidquam deterius se. Deterior vero est omnis non conscin enus Iure etiam poscit, Sumatur ut ultima causa ordini sis rerum, qua perstent cuncta runnique.

Nec sino principio quantumvis ngna sequela Εsso loco causae poterit; nec caussa vi dori In quo diApicitur, quo cardine pendeat ipsum. Disiligo b Cooste

383쪽

Hano an bl se luam mentia Iegem adseris esse, Qua sua disponat spectacula prodita sensu,

Diorem vero non ullo sonte reperto, Nil de natura rerum decernere possit. Istam si legem menti propriam danau esse:

Nonne sat est, illi legem, qui iudicet, esse Audax impugnas, ratio queis nititur omnis,

uua sola verum et rectum firmare valemus.

Nostra hae a ratio salsa aut dubitanda videtur, Contenda nihilo differro quadrata rotundis, Certe aliis animis verum aio posso videri; Nec quisquam, nostra hac missa ratione, refelleti Ergo horum atque sui si mens bene conscia quaerit Do mundo, agnoscit nil quidquam certius hocce:

Inius ad psso animum auInma vi cuncta regentem,

Idque pio sensu, quo par est, mento tonentimam verum ut tenens, opus est quoquo vello tenere; Ista magis semper subcrescet clara magisquo Notio, postremum ut non sit tibi certior ulIa; Nee mirum sero sit, praesenti numino quogdam Credero a tactos, ut dogma ad vera referri, Quue per a constent, non luce Riiundo petenda. Nil mirum erte, quantumvis aetera distet, Gentem vix ulIam reperiri hoc dogmato prorsua Privntam, errorum quamquRm denso ngmine septo. At si primam etiam causam statuamus adesse, Dicamusque Deum: prolata est notio nulla Nomine, is nullam quando omni ex ordino rerum Bem causae huic prima similem nos credere fas est. Namque est necti non solum nomino dispar Causa suis, verum et natura, viribus ipsis. Attamen impressam referunt vestigia plantam,

Inquo undis liquidis adlucet solis iningo; Consimilem sormam designa corporis umbra;

384쪽

Εx Iia o saetIs virtutem colligis ipsam, Ex opero ingenium, pulchrum mirutus et artem.

Paucis aut mens est, ut non est, causa putanda.

At Mi non mens est, si non sibi conscia vivit, Quod libo obvertas, o nobis vilior illa osti Ininquo vide, nolinii hoc possis ration tueri. Λiqui si mons os cnusa haec Anpiensne potenηque, Aut li: oppositum Porpondaη, fronte Korona

Elisu por inguia i cnpitim npionsilii potonsquo Inutionsi iiiiindi tibi causa vid obitur illi Ni innia non essent, instris vis innia Iuniorum; Errores, morbi, tot criniinn, olla, urniini. Ni Dous lino iussit ic osso rions tuo volonsque, Non est illo boni et ni tonsi ii iiiiiii dignus; in iiii K sori, non dira omni poloni ni. Non quoquo, i si ori in aliundo inlii nulla repugnot uturno iiundi citiuslibet, huic lainon ipsi Ttiniuili ot nosse boni ac pulchri nos erodero pii Ait. Ut potius niti nilo innino oluisso curorolii dicium lacunt iistulit, inoni cinquo boni granni; ΝΟ ni olivo lii id ii iam sori potuisso probariu IIuo intilii in lucom snpientes ni posuero, Plano ut nil suppresso ut in contriarii Suadens. Veruli religio quid non sundero malorum Ipsi potest Quid non sunsit corropin furoro Curanduit os igitur furor hic vesanus ut absit; Aeeoduique nihil ratio quod ferro rocuset, Viri ut udversum quod Sit, vitaeque beata . Et sic te seu iniur, rorum tu Summa bonarum, Praesidium tu virtutis, tutelaque sola, Possimn unndo instant irri inmonta millorum; omnia cura vertens sortuna tremenda minutur; Disiligo b Cooste

385쪽

Nostrarum, ni uncin cndunt, spes ultinin rerum. Tu facis, ut paveat turbata mento Urunnus, Dum forvi iurant nil ipso celsius esse, Oppressusquo bonus persistat mente quietus, In vinclis, per te, coecoquo in carcer Hara; Tu quo piis animis nil triste in mort rolinquis. Tu pretium cunetis auge pulchrisque bonisque; uuando ea non caeco ensemus debita lato, Aeterni sed dona patris summeque benigni, Intima qui mentis, qui vota latentia novit, Omnia quin tenens moderansque ab origine mundi, Et cuius nunquam decate provida cura.

386쪽

2. Unde mala in mundo ΤSchulato, genero, amico, in cathedra me tingensi

Undo mala in inlinito, sapiens Ri cnus potensque, Si Dous si, quaerunt; unorit mens unxin, risiis, Prossa millis dubii ngi iur, pici is suo vacillat, uunndo lino perso lititur illa, Et incipit viiiiiii rure. Eilostiis similis si nuκn At, unica niundi Esso no luit bona mens, saltem est addenda maligna, Mithrno liqui Typlion, luci nil vyrsans it manus, Monii ut inniori s non obsequioAn benignne. Non opus his tri eis roni roclius expediomus, Miurum inundi bono i scrutabimur ipsam. Qui nisi multiplici sensu vitaque repletus, Nullius nut pnrvi proti est; noqito nil nisi vi ino Finis nost, quom mons sibi proposuisse putanda est.

Non moritu in est vita sensuquo carentibus ullum, Si non vivorum necedit praesentia et usus. ΛAt lino vivortim non plurima copia mundo Esse potest, perquam varium si non genus adsit. Nuinquo et convenion locus os non omnibus idom, Inu ito nitori vitae, spatium quando omne repletum est. Non soro rerum uitrumvis maximus Aus, Xatura omnigena si non nimalia adessent,

Quorum quod sugit hoc, avide mox arripit illud.

Addo quod o vnriis, iusto simul ordino iunctis, Ornatus mundo, grata et spectacula monti Numana existunt, o doctrinas orbita maior. Iam reputa possitne animantibus omnibus hisco Diuiligo b Cooste

387쪽

- 37i Coeli temperies adem, rigus vo calorve,

Et quemcumque statum sumas, equo esso saluti

Aut sieri, ut nullum laedui collisio quaedam In tanto numero, variaquo propagine vitae lNumno via est antis nulli contraria nautae, Lubribus aut ullum tempus, quo nemo queraturi Aut, si quid laedat, poscisne ait absque doloro, Assicianiquo modo simili contraria sensual Et si, quod dubito fieri potuisso probares: Proficuum vita non id foret atquo stiluti. Damnum non fugerent, nullo stimulanto timoro, Aut quae restituat, nollent adhibero medelam; Cum tardos quoquo nunc dolor hic non excitet omnes.

Porro etiam, quaecunque homines meditantur et uudent, Curate expendas, damna ut nusasque malorum Avertant, fugiantve, aut sitivos restituantiso: Multae equidem curae occurrent, et crimina multa;

Ast ingens quoque doctrinae iheSaurus et artis, Ast etiam virtus et gaudia, si bene cessit. Quam Euavo est acti fructum sentire laboris lDulcius et dulco ost, si quis guκtavit marru me selicem, uod orat mihi dura iuventust Ut socios quaerant holuinos et foedoro iuncii Multigeno vivant, ii inor et ponuria caulli est; Μutuus ut praestet, quo quisquo Potentior exsint. Omnibus his stimulis si mens humana careret, uua ratione suas potuisset prodere vires lHis mala sunt stimulus paupertas excitat artes; Ut steriles annos molior cultura Plerumque Agrorum sequitur, loca nondum cultu coluntur. Fortassis cuncta haec mala non sic adficiunt te,

Quae physica adpellant, quam quae moralia dicunt:

Crimina et omne genus vitiorum, queis homo sordet. At si non vitiis, virtuti non Iocus esset, Νatura ex mixta quoniam nascuntur ondem;

388쪽

Libera n utramvis eui debuit res voliantas, Cum ratio iubo hoc, trahi nil contriari sensus. Iiqno malis aliis, vitiis quoquo splendi in virtus

Addita nati r est, qua vincimus tqii in demur. ΝΟ nnimus sortis, miserans, clomonκquo sino illis Conspicuus oret, atque excolsa ostendero posset. Illoeobruo si nulla essent pravao vndo triumphos Ducors illo suos, quos gaudin xunima sequuntur 3 Suopius hisco millis iusti debetur origo. Iullorum rabiem bona connectiirin unodam, luerat eo haud pinniti viii, onori AR sui omur; Ei plura adsorium docum orata n liqua probarunt. Vorum si mala non pol visκon omnin hoκΝ , At politi Asorannio conso minuq κη mniorum. Aecusniorem, lux St, choro protinro Culpnni unm Proseri, ut culi' rodii rgnit ipsum. DiΝpice, via poΝηi placitum ration turri. Dispico, et lignoΝcos nullo ruilonitu osso, Illum, quem pro lunt apioniori tot doctimontR, uunndo et non nicat, i crodoro plus AnputSAP. Nod iuniorem iiii in vario volumino nisi, In mundo numerum potori reputare illorum,

Quam monto si peto solum consent pullinitus.

Num mulin in inundo Dinia sitiat, Olloeinquo in uia in Sic turbaro nimiam possunt penitusque replet P, Ut nihil nil minimum videntur nilosso bonorum, Illisque intentus prostant in commodn p runta Quin hominem Deilo ot onsu sic ni ripit unus Ingratus vehumens, ut mimitus fior lent omnis. Et minimum suppo est, do quod commovet illum, In miseram fraudem Sua per plini scismata tractum. IIunc dolusus mor, spes unian ut gloria fallax occaecans alium galebros in ovia ducit. Et solo in oriem semoro consorro malorum Error uno in m tinm, uno rectili umiit; Ἀριομ

389쪽

- 373 Acconsor bonis. Viria hostilia bruta Qualia sunt, multis macula ingens credita mundi.

At numero tamen illorum aeries quoquo crescit Vita doliciis varia ration sinentum; Atque modis multi aut viva aut mortua prosunt. Millibus innumeris absquo his eum torra careret

Vivendi sormis, ocedit o insuper illud, In vita ad tempus si ipsa alimenta fuisse. Haec qui perpendit, potius Iaetatur; o omni

Anto etiam plantas suavem concedere gensum,

Si posset, vellet, vita quam sorviat ulli. Vorum hostilo genus Riura multiplicatur Νon sic, ut leporo et oves atquo utilo quodvis Inocuumque magis nobis, quod pascitur herbis.

Et terra motus, et gubtorrnnoua ignis,

Et eum sulminibus torrentea sacpe processa Non solum causis, quibus haud potuisso carora Naturam Iarum est, debentur; sed quoquo plum Protinus aut vita aut doctrina commoda pracstant. Vulcani vicina socia ditissinia tollua Fregibus osso solet, Inetoque habitanto repleta. osvius en, multi infestus, pulvero tectam Unaan servavit, usi gaudentibus, urbem, Pompeios, templum Pulchra iam luco re Hens, Doctrina fundum vix sic aliundo potendae lutio vis major inest, damnum quoque inius, ut usus, Natura esso potest; sed mulio est rarius illud; Quod claro xemplo demonstrant ignis et unda. Magnorum quamvis causa sint illa malorum, Attamen haud quisquam sanus mundo optetisbesse. Multa quidem mula sunt bono sed collata, bonorum

omnibus in terris variorum est copia maior. Sic ratio censet, si recto iidvorii tu illis. Non numeraro potes, sensus qua percipit unus Suavia, a volumus, natura ex divite sonte. Diuitia ' Cooste

390쪽

Num flores, quo vero novo, totumquo per nnum, Tolluc ponto nrit, facili aut nos arte nranius, Doloctanto Oentos pulchra sorma atquo colore, Cui saepo accedit gratus quoquo sensus odoriηl Multa ut praetoream, quam magna est illa voluptas, Montibiis exeolsis qua cuncia Oxstantia circuivLustranios, ruimur, sublimes divit sonsul Sic reli litos si porKequoris uno vnvia sensus Aniciunt, liorum nuntoriis permagnus ubiquo occurret, iacilisquo nimis cupientibus usus. Terra itidem pulchri non equo os omnis nbundans; Verum o quos uiria mi soro ropulnvoris, illum Inviti et risio potius uniti ponte relinquunt. Omnibus ut ni ons hiκ, est vo dilior alior In promptu tibi grniorum fons inlimiorque; Ipsa uni in nostri vi singondi et rovocandi, utino ianv Ronsu quondum porcopia fuere. I tu hionio in modin pulchri oblocinni ina verisIΙacquo Potos solus socios, bsentia praesena Npociuro, o Phopbi dolis: intor nubila lumen, Et sporans an inio bona ino'Ontire futura, Et ii necunque placoni fingon proferro creator.

IIa iuvat o dii ros passum memorare Iabores, Alit viri ut Ru laoitini, ut rodeunte salute.

Alsior et ratio, qua colligit ordino iusto Cuncta et perpondit, maiora his gaudia gignit.

uitam soli mens est ver et sublimia cernens Consiani studio unosita, liisque ministranslSaopius hoc solo felix nil caetera curat ).' Asans dolite 'amour de a fortune n'engag potnt a sellure aux sciences, et 'en eroi guere digne; a gloire pile-nti me ' offre qu'une perspective incertaine niataqiii resisteroit araeur harme interieur, et a co bonheurpur, independant des ovimes et uisori, dontra'histoire des avans present sana cesse de si tonitans exeniples Guier Eloges I. 304 in vita danaonii, de quo ae-