Aetas Kantiana

391쪽

Λst haec euneta potest laetio in mala vorter ah-

Ergo hoc ne fiat, sapiens prudensquo caveto. Attamen, hoc certum est vitam non parva per

Omnem

Pars hominum morbis premitur, pars culpa Hiena; Siulium ut sit, si quis felices hos putet esse. Νon impugnabo, quamvis queat error inesse; Addo tamen melior speranda est ultera vita. Inseriora sitam nobis animalia spectans His quoquo naturam bene prospexisso benignam, Et plerumque alacris vita documenta videbis. Emino alis illis homo, si virtute movetur; Turpibus at vitiis multo infelicior idem.

392쪽

3. Non omnis moria T. Ad Virum Summo Vonerabilem D. Christ. a Veliatum

Theolog. Doct. iasib. Iaιccensem, consistorii Iauno M. Praesidem. ineuntem Milas annum sexagesimum

tertium . DAPril. 8aa. Non omnis moriar; votum testantia orba ἔQuo pacto id sanain montem speraro ieebit Non omnis moriar, utili mi Minino fretus, Digno, Sic sontit, quod PoΝtera saecula Kervent, Laotior xclamat unio do morte triumphans. Iactat id om proprios armis extendero sines Cui oriuna odit, tropidusqno x pollere gentes; Pluri hiis vorsi urboni Atruxisso ruinit, Λut sino iuro eropia aliis Ioca noni in quodam Contonius signasso suo spoliata priore. In lapido aut planta priinum moliusve nota a Docti ex stur suum, librorumque indice, gaudent. Num roete, si nil ad publica cominoda praestet Si proloin satis est venturam nomin nosse. Iuverit o flammas templo iniecisse Dianae. Sed bono decretum est factis extendere vitam, Νempe saluit soro longinqua in tempor fructu. Dum virtus superest, animi pars optima nostri, Dumque aliis roeli stimulans vestigia monstrat, Non morimur, potiorque erepta est victima leto.

Recte, agedum, tamen est liquid. quod postulo ultra Mons sata xpendens vitaequo cupidine tracta. Namquo sibi, non tantum aliis, superem requirit. Esto etiam spe haec virtutem gustinet ipsam, Di iligo b Cooste

393쪽

Cum sors exagitat Iustos, tamenquo secundat.

Annuit omno aevum, totoquo acceditur orbe. Et si non omnes doctorum nomine Iari Adsensere, tamen para longo nXima spondet; Spondet, et ad veri normam firmare laborat. Nec tomere; si iusta petas, nec tangere crasso,

Ignarii Iegum, sindona sublimia sensu. Nil nisi quod certum est, et pleno lumine mentem Irradiat, placitis nostris admittero vello Non praescripta homini ratio fori conditioque. Ossicivm praesens raro tuearo fidemque, Quam des quamque habeas, tantum perspectu sequendo.

Nec seri ipso diu, qui dura haec vincula poscit,

Territus adversis aut grati ullectus arnoro. Certum est, corporibu quantumvis lumino claris Et forma ximiis plenus aino limite, mulidus Seu sit ae non ait, nullo discrimino huberi, Si non cantinia pretiuiu contingat o usus. Corporeas dum nulla perit Pars itissima muουsae, Boctrici cura montes nin osso minoi ix Aut vi corporon si vis aliundo moveri si Nil distorro animos aeqlium iisium quo tuentes, Quo sortes spernunt minitamin verba Iranni, Attalicas et opes porrupto iuro potendus Qui coelum mensi et gnari qua lege regatur, Certi praecipiunt multos ventura per annos; Concipiuntque DEUM summa vi cuncta lenentem, Cui nos congoneres iusti Io reddit et aequi Immensum distant ratione carentia bruta. Qui vitam instituit, vitam non posso tueri, Aut pertaesum operis variaque cupidine flexum, Nolle putas ac spirante caelestia mentea In cassum niti, stimulo fallento creantist Anno time mundo non sat superosso Oeorum, Aut nimiam domini curam, si nulla periret Diuiliasum Cooste

394쪽

Siant, etsi inutis metuant pretIumqno decusque

Imminui, Iino alterius hi praemia spectet. Λ sors omnino nullo hoc tutamino fulta Fac, illo multum provectam pomo carere ἔNon si ordiri poterit, cunctosque tenere. Tun Dei sanctam legem so fraude tueri Sustineas ut, queis ducit, uni praemia nullat Morinio ut dominum, coeli contemnor legesIinperiumqua potest, Si non est nitora vita, Ini pius audaci penetrans praecordia ferro Fulmina deridot poenae et a subtrahit omni. Quis npiens haec ferro potos te moraria dicillam si quia quaerat, qua condition fruenton unoque sint duron destructo corpore mentes; Ponoro pro certo licet hoc: considere posse, Imperio mundum iusto moderant Puterno.

395쪽

Ad dilectum filium Augustum. Nil adeo clarum est et gana mento repertum Verum, quin malo detorquens id reddero salsum Possit et absurdum, a cui prnosin plice vero Ludicra, a paradox placent, aut si male cepit.

Hanc quoque ridiculi speciem magis induit, ipsum In se si quid erat magnum, vulgaria linquens; Ut pueri rident, magnus si forto cadit vir.

Sic cum praeclare, Zenonem qui sequerentur, Censerent, recto tantum iusti et honostia Posse boni nomen tribui; nam caetera euneia,

Usu quandoquidem fieri bona seu mala possint,

Esse in a neutrum, nunquaminia iustum et honesturii:

Quis sapiens de divitiis, equo omnibus extra Menxis vim positis, sumat diverga docere luuis iustus censor, si quando recta sequentem Advorsa oppressum sortuna udspexerit, optet, Audax criminibus potius vitasset ut illam Aegroto aedis sanus, a paupora dives Nil unquam tibi sit polior, a cuncta perinde

Commoda natura atquc incommoda dixeris esse; recto placitum sapion in devia vertis. Non decus et pretium sapiens, non commoda spernit, officiis si eonvoniunt, si perstat honeκium. Horum Aed tacito et iacturam sono valebit, Quando non culpa propria, sed Korio maligna Istis privatus fuerit no erit mi κου ipse, Disiligo b Cooste

396쪽

Dum Irint gua Itur nec reeta relinquet, Commoda quae modo in et suavia sensibus optans. Haec non sic sibi constarent, nil nido iusto Ni diversum esset communis opinio iustum Iloddero si posset quidvis, non iniim mentia Lo id praeciperet, velut immutabilo vorum. I x vero iuηtum cst, ut, i mavis, velut ipsum. Ilio go, tuquo ullus Pariter labor lii tuus orgo,

Inducunt nimo quorum cum ivida vis vit, Prudonii si iudicio non Misiicilintur, Anion 'iunm uni is, Specie lallonitu veri, Dinnin perturbant et mentem orroribus implent. Ilinc illi existunt, foedo ex lini humato, morbi: Auri lurpis inor, laudi ninio Anna cupido, Irurum furor et virtuti ininii ea libido, Servilisquo timor, quo solo est firma tyrannis. Iis nil scri quaesisse bonum vitamquo beatim I iiiii Ribi porsuadent, violonio turbine rapti, Nun, in quit nil illis ad tempus somnia currunt, Iimnodico exsultant, o so solos sapientes Credunt, divinam et virtutem nomen inane. Naturam scit quod laedit, durabito non esti Unum porsistit verum, certoquo resulget, Atque unini errorum profunda nocto sepulti Perstringens aciem fraudis simulacra repellit.

Tunc so praeeipites, trepido pede, tangere abyssi Vasta horrenda vident felices, si fugiendi

397쪽

VIs superosi, si non nee se gurgit mergunt;

Tune surias exagitant miseros noctuque dieque. Μens quibus est levior, fraus aut detecta minoris, So malo delusos tque omnia vana quoruntur; Aut cum mors instat, vitae pereuntis rebusnm Lugent si tardis nunquam revocabile tempus. At sapiens recto viri itis tramito pergens,

Quas sibi, quasque aliis, interno iudico doctus, Deboat, ossicii parte explere paratus, Μuneribus sortia gratu prudensque ruetur;

Ε quamcunquo Deus suavem concesserit horam,

Sumet mente pia, nec stulto dulcia apernoti Inprimis ox natura quae sonte perenni Gaudia promanant, parvoque laboro parentur, Diligit, et praesert cura ae multo aero potendis; Noe lamen alterius studii detractor iniquus, Innocui potius pulchri omnis et ar is ninnior, A nulla invidia pravaquo cupidine laetus. Paucis contento paucis intervenit ipsi Fortuna, atque nequit constantem Dungere mentem. Pauperiem et duros quoquo si porsere Iaboros Cogitur omnigena nec tunc opo destituetur, Divitias multo meliores pector Servans, Nec dum iustus adest, omni privatus amico. Nunquam pertaesus vitae pretium omno noxΗbit; Nam ratione utens non prorsus inutilis Oxstuti Exemplum potius permultis utilo praebet, Fortis in adversia et pura mente beatus. Non solum sibi, verum aliis, quantum licet, optans Utilia ut vivat, magis hoc quoquo Vivero censenN, Non contonius erit iustum tribuisso euique, Logibus iniunetum et nulli in haud is gandum: Saepo etiam plus quam debebat log rouiitiet, Νo cuiquam sat nimium grnvis aut videntur, Iarimnoqo xemplo damno plus lemitu ullo.

398쪽

So privat multis, aliis suecurrero gaudens, Morcodom nullum sibi quaerens ex benefactis; At nunquam illorum, quae percipit, immemor ipse. Hostes si vitaro nequit, generosus in hostes, Si quo petunt, Voninm et pacem concedere promptus. Non nisi flagitii in metuens, impendere vitam Pro patria, iuris vindex, defensor honesti, IIaud imoi illaesa fidei servuior amicis Et sociis logum, que is ta respublica, culto

Noe, si displiceant, incnutu censor Et Rudnx. Nec Manes lorrent, ut quidquam in morte timendum, Numino divino securum sata rugente. IInec tibi, caro, probati scio multumquo Vnlere. Ast illi qui ridont ollariindo sonantia dicunt, Nod lingili lino hominis natur exstantia nuEquum. uuandoquidem nullus, totus toros tque rotundus, omni biis in robuΗ snpion ille inveniatur. Quin consent istum, qui nn haec Soanni spernens, Indulgens genio, linecunque nequiror luius Gratu potest, hilaris Suinit, quiquo utile prnosori Iusso linin vero prudentem esse atque benium; Νon illum, qui inter virtutem et sensibus npta )Fluciunt inconstans, in neutra parte qui eius. At si norno etiam sit purus et integer omnis, In vita nunquam doctoclens tramito recto Nullus homo macula signum tamen ii Iovis adsit, Turpibus an vitiis totus sit spureus et ter, Intererit multum nec idem praestabit uterque,

Non sibi, non aliis obstat lex intima mentis.

d. II. Maii I 82Ο. quanto constantior idem In vitiis, tanto levius miser ac prior it Io, qui iam contento iam Iaxo Iuno Iaborat. Horat Serm. II, 7.

399쪽

2. Virtutis vitaeque beatae praesidia et

adminicula. Amicissimo Danehen, Bremano, is hia optime

aecum consentienti D.

Eat Ia nunt viros, quoia ampla parto beati,

Si recto instituunt, mortales vivere possint; omni no cupiant, statuatur regula prima. Maxima, cur non sunt, eatis immoderata cupido est. Viribus inferior multis homo, saepius errans, Qui fieri possit, mala nulla ut sentiat unquam Curat, ut obtineat bona, quae natura ministrat. Qui non naturam aequitur, ratione rogente, Advorsans albi, non poterit contingere metum, Vitam tranquilla et firmata monto beatam. Nam diversi insunt atquo ad contraria nisus Naturas terra a coelesti gemino mixtae, Imperiumque datum rationi siquo voluntas Constans hanc sequitur, virtutia Iumino clareti

Iae igitur tibi nil prius aut antiquius esto. Ergo primum opus est, ut te beno noveri ipse, Recto et discerna cupidas molimina mentia,

sensu num sint, sinino a rations profecis, Illius ot unctos studeas pernoscere motus.

Νon tamen externum tantum hi intellige aensum: Fraudi est illo magis, ut a phantasmata iungunt Aut quem aola movent, vero miscentia salsum. Ast etiam qui fit naturas Iego manetque Gratus et ingratus sensus, moderamine mentia

Iudicioquo regendus erit, ne limito Uerso, In nimium ereseat, praecepsuu seraria ab illo,

400쪽

Robus in advorsis animo rolevabero sorti, o to corrumpet fortuna secunda Euperbum; Si vera a salsis bona dissociaro studebis, Noe mal dum Ioviora fugis, peiora sequeris. Oinnia sod qua constituis vera atque equenda, Ingenio concepta tuo, seu undita serves, Attonio x pondiis opus est, et monto quieta. Nam turbat nequit sulsum discernoro oro, Ni timor insidoni uchoincns aut eneca cupido. Multum ut proiicina moditando atquc xperiendo, Attamen o mento monilia advorto bonorum; Saopo, ubi nil metuis, damnosus,nscitur error. Sod non ingenio satis os prnecopta lener Viino ad pruoscriptum rutionis semper Mendae: Si infixa nitituo debent et vivi ninnere, Ut frenum nunc sint, stimulus nunc, inter agenda.

Illa igitur sic quoquo dio tibi sunt repetenda, Ut uni ius docuit sapiens ne tradoro somno Dulci oculos dobos, ni te pernovoris linte, Intus ut in quovis leto factoquo fuisti. Nec minus attentus, quoties congressibus instas, Illi nnimum vertas ut sis munimine tectus Ad quidquam, quod poeniteat, tentatus gendum. To si quando ullis animo consere placebit, Moribus, praestent, an in pracstantior illis, Νon vitiis similos ut virtute insertorea Exquiras, verum exemplar quisque optimus esto. Nam facilis nimius blandusquo sibi os homo iudex; Et virtutem ornat minuitque modestia labem, Obstat o invidiam no suscipias movc VeIn meritis, ut immorita qua orto favente. Progressus quoquo si magnos fecisse videris,

ΝΟ nimium tibi considas, Ru undiquo tutum