De divinitatis essentia

2쪽

SANCTI

DE DEI EXISTENTIA

4쪽

huidam Dalres saepe me studioseque precati De Dioins- sunt, ut quaedam quae illis de meditanda Diri- ., ζώnitalis essentia, et quibusdam aliis huic medita- per melioni eohaerentibus, usitato Sermone colloquen- modum, do protuleram, Sub quodam eis meditalionis η'

a - . Seripturae

exemplo describerem. Cuius Scilicet Seribendae utietori- meditationis magis secundum suam Voluntatem, quam secundum rei sacilitatem, aut meam momentis

possibilitatem, hane mihi formam praestitue-α ἡ runt: quatenus auetoritate Scripturae penitus Mimu nihil in ea persuaderetur; sed quidquid per singulas investigaliones finis assereret, id ita esse, plano stylo, et Vulgaribus argumentis, simplicique disputatione, et rationis necessitas breviter cogeret, et Veritalis clarilas patenter ostenderes. Voluerunt etiam, ut nee Minplic bus peneque latuis objectionibus mihi Occuserentibus obviare contemnerem. Quod quidem

diu lentare recusavi, alque' mecum re ipsa comparans, multis me rationibus excusare tentavi: quanto enim id quod petebant usu sibi

5쪽

Nihil dixit

Anselmuae quod M. PP. et maxime B. Iussu-atini aeriptis

non eohaereat.

Optabant facilius; tanto mihi illivi actu iniungebant dissicilius. Tandem lamen. Vielus, luna precum modesta importunitate, tum studii eorum non contemnenda honestate; invitus quidem propter rei dis ficultatem, et ingenii mei imbecillitalem, quod precabantur inccepi: sed libenter propter eorum charitatem, quantum potui secundum ipsorum dissinitionem esseci. Ad quod eum ea spe sim adductus, ut quidquid facerem illis solis, a quibus exigebatur, esset notum, et paulo post idipsum ut vilem

rem fastidientibus, contemptu esset obruendum e scio enim me in eo non tam precantibus salissacere eisdem potuisse, quam precibus me prosequentibus finem posuisse. Nescio tamen quo paclo sic praeter spem evenit, ut non solum praedicti Fratres, sed et plures alii scripturam ipsam, quisque eam sibi transcribendo in longum memoriae condemnare salagerent: quam ego Saepe retractans nihil potui invenire me in ea dixisse, quod non Catholicorum Patrum, et maxime beati Λugustini, seriplis cohaereat. Quapropter si cui videbitur quod in eodem opusculo aliquid protulerim, quod aut nimis novum sit, hut a Veritate dissentiat: rogo, ne statim me, aut praesumptorem noVilatum, . aut salsilatis assertorem exclamet: sed prius

6쪽

5 libros praefati Doctoris nugustini de Trinitate

diligenter perspiciat, deinde Secundum eos opusculum meum dijudicet. Quod enim dixi, summam Trinitalem posse diei tres substantias,

Graecos sequulus sum, qui consilentur tres substantias in una essentia, eadem fide, qua nos tres personas in ima substantia. Nam hoc sia Cum disiegnificant in Deo per substantiam, quod nos riseis

Per Personam. Quaecunque autem ibi dixi, sub persona secum sola cogitatione diSpulantis, et iubiton investigantis ea, quae prius non animadvertis- iis . hoc set, prolata sunt: sicut Sciebam, illOS Velle , personas, quorum petitioni obsequi intendebam. Ρreeor autem, et obsecro Vehementer, si quis hoc tu. eM. opusculum voluerit iranscribere, ut hanc prae- salionem in eapite libelli ante ipsa eapitula studeat praeponere. Mullum enim prodeSSe Puto Proesatio-

ad intelligenda ea, quae legerit ibi, si quis

Prius, qua inlentione, quove modo disputata vult huiuεint, cogn0Verit. Puto etiam, quod si quis hane V V ipsam praesalionem Viderit prius, non temere judicabit, si quid contra suam opinionem Prolatum invenerii.

8쪽

CAPUT PRIMUM.

Quod sit quiddam optimum et marimum et summum omnium quae sunt. CONSPECTBS CAPITIS.

Unam aummam naturam eaeistere, albi aufeientem, et a cujus omnipotenti bonitate omnia alia sint, pluraque alia quin de Deo eredimus, εοla ratio magna eae parte PerSuadere potest. nodus autem investigandi summam naturam promptissimus hie est. Non appetimu nisi quae bona putamus: et plurima bona esse ratione diseernimu3. Certissimum egi autem quia quae unque dicuntur aliquid, ita ut ad in-ricem magis aut minus aut ingua liter dieantur, per aliquid dicuntur quod non aliud et aliud, aea idem intelligitur in dioeroia quae in eo uno eonveniunt. Ergo nece3le eεt ut Omnia sint bona per aliquid quod unum idem ait in clivem ais bonis. Ergo eo tur unum quid per quod euneta lunt bona, et in quo bona diversa eonveniunt. Ouis autem dubitet illud ipsum, per quod euneta Eunt bona, e3δε magnum bonum; et esse bonum per se ipsi ιm Ergo omnia alia bona εunt per aliud; et ipsum a lum est per leipsum. At quod per aliud est, minus est eo quod per ste est bonum. Ergo ulud quod eεt per oe bonum, e/t summe bonum, et Eumo

9쪽

SANCTI AN SEL MI

mum omnium quo sunt: nam quod est summe bonum, eat summe magnum. Est igitur unum aliquid gumme magnum et summa bonum, id est, lummum omnium quae stunt.

Si quis unam naturam Summam omnium quae Sunt, solam sibi in aeterna beatitudine sua sufficientem, omnibusque rebus aliis hoc ipsum quod aliquid sunt, aut quod aliquo modo bene Sunt, per omnipotentem bonitalem suam dantem, et laetentem: aliaque perplura, quae de Deo, sive de ejus creatura neces- Sario credimus, aut non audiendo, aut non credendo ignorat: putat quia ea ipsa eX magna parte, si vel mediocris ingenii est. potest ipse sibi saltem solamdua in- rati0ne perSuadere. Quod cum multis modis sacereve itysndi possit; unum ponam, quem illi aestimo esse promtiaturam. piissimum. Etenim cum omnes frui solis his appe- Non oppe- tant, quae b0na putant; in promptu est, ut aliquandot mun mentis oculum convertat ad investigandum illud,

ruri qua UBona suia unde Sunt b0Πa ea ipSa, quae non appetit, nisi quia tumu3. judicat esse bona: ut deinde ratione ducente, et illa prosequente ad ea, quae irrationabiliter ignorat, rationabiliter proficiat. In quo tamen si quid dixero, quod major n0n monStret auctoritas, Sic volo accipi: ut quamvis ex rationibus, quae mihi videbuntur, quasi necessarium concludatur; non ob hoc tamen omnino necessarium, sed tantum sic interim videri posse dicatur. Facile est igitur ut aliquis sic plurimo secum laetius dicat: cum tam innumerabilia bona bona eδεε sunt, quorum tam multam diversitatem, et sensibus alio.- Ο0rp0reis experimur, et ratione mentis discernimus; mua. Mi ne credendum, eSSe unum aliquid, per quod

10쪽

unum sint hona quaecumque bona sunt: an Sunt bona alia per aliud. CertiSSimum quidem, et omnibus est volentibus advertere perspicuum, quia quaecumque dicuntur aliquid, ita ut ad invicem magis, aut minus, aut aequaliter distantur; per aliquid dicuntur, quod non aliud ei aliud, sed idem intelligitur in diversis, sive in illis aequaliter, sive inaequaliter consideretur. Nam quaecumque justa die tur ad invicem, Sive pariter, Sive magis, Vel minus,

non possunt intelligi justa nisi per justitiam, quae

non est aliud et aliud in diversis. Ergo eum certum sit, quod omnia bona, si ad invicem conserantur, aut aequaliter, aut inaequaliter Sint bona: neceSSe est ut omnia sint per aliquid bona, quod

intelligitur idem in diversis bonis, licet aliquando videantur bona dici alia per aliud. Per aliud enim

videtur dici bonus equus, quia sortis eSt: et per aliud bonus equus, quia velox est. Cum enim videatur diei bonus per sortitudinem, et bonus per vel0gitatem: non tamen idem videtur eSse Velocitas, et sortitudo. Verum si equus, quia est sortis et veloX, idcirco bonus est: quomodo sortis et Velox latro malus est ' Potius igitur quemadmodum sortis et Velox latro ideo malus est, quia noxius est: ita sortis ot Vstlox equus ideirco bonus est, quia utilisost. Et quidem nihil solet putari b0num, niSi aut sonuin propter. utilitatem aliquam, ut bona dicitur Salus, non est et quae Saluti prosunt: aut propter quamlib0t hone- slatem, sicut pulcritudo aeStimatur bona, et quae honesιum.

pulcritudinem juvant. Sed quoniam jam perspectaralio nullo potest dissolvi pacto, necesse eSt omne