장음표시 사용
121쪽
m arrepto, et mutato nomina dictus fuit Gennadius. Haec omnino temere adserta probare debuerat Caryophylus. LV Quanto cautius alibi loquutus in re obscurissima suit. ἰ, Aουτος. a. teneari συνδης. η κ- μαλπης Mαρκου τῶ 'Eφεσου. Eras autem hic, ut videtur. familiaris, fue etiam discipulus Marci Ephesi. Sie cum ait Scholarium antiquiorem Comstantinopoli rogatu Gregorii tune Proto syneelli, deinde patriarchae, complura Marci Eph sit argumenta contra Spiritiu S. a Filio quoque processionem valide consutasse: sed intereaeo vita fiancto, Bessarionem reliqua Marei sophismata diluisse, nullo probatorum scriptorum
dicto eonfirmata, eludit nos in alea, et somnos narrat, ut ex iis, quae insis, dum de illo Georgii opusculo contra Marcum serenonem habebimus, manifestum erit. Illa mecum C ryophylo conueniunt, duos suisse, et eodem tempore Georgios Scholarios utrosque eran mento, non indoctos, neque ineruditos ἔ verum tamen non uno animo, nec eorundem defensores, sed sententiis et voluntatibus discordes. Hic Latinos, ille Graecos ad extremum v que spiritum oppugnarunt. Bene. Cetera non adsentior Caryophylo. Scholarius qui Graecorum caulam egit inglorius, absque ulla patriarchatus dignitate, et sorte ante exellum Byzantium, monachi tantum habitu Georgium in Gennadium commutans sato Luctus est. Habeo ex titulo syntagmatis: Da ργιου. τοῦ Σχολαρίου, τοῦ υ,ερον γενομένου Γρον lis μ ναχῆ. Georgii Scholarii, qui demum Gennadius monac4us factus es. Nulla hic patitarchae dignitas, quam nec ipse, nec post illum exscriptores operis, saltem pro dignitate operis, et nomen adco carum, quo, postquam inditum illi fuerat, tantum delectatus est, ut numquam
in pollerum alio quam ipso publice et priuatim compellari et scribi, Georgii obliterat voluerit, siluissent. Hi ne scripta illius omnia post patriarchatum sub Gennadii Seholarii
nomine, nulla alterius facta mentione innoteseunte quod aliter in syntagmate cernitur. quum primum et praecipuum Georgii, Gennadii tamquam minus notum nomen praefigatur. Seripsit ante patriarchatum initum syntagina illud. Falsum. Monachus enim non potuit. ni si post patriarchatum fieri; cum aute e lateo in dignitatem euectus sit. Quare si monachus, ergo iam fuerat patriarcha; si ante monachus, quam patriarcha, ergo alius a Sch lario eatholicae doctrinae assertore. Nec alium fuisse existimo, quam quem Cortesum Seholarium in aliis operibus manu scripti eodices indigitant, et presbyterum, ad quem Mareus Ephesius epistolam eontra ritus et sacrificia romanae ecclesiae direxit et D μιτατε πρεσβυr e , M. - h Xριτω ποθεινοτοιτο αδελφε κυρι Γεωπιν, τῶ Θεῖ αμαι επως υγιαίνον, ἁγιωσυνη σου, κλ ειὶ πασι καλῶς εχur. Honorosi πιι presbyter, et nobis
in Christo dilectioma fratre, domine Grami. Precor Deum, ut Iospes si sanctitas tua, re in omnibus bene se habeat. P. τηι γραφην σου δεξοίμνος. Ad quam epistolam latis su iam
122쪽
lor αεμιλαν ἀφικνουμενο δε αλ' ἀπα-συν ἄπρακται 'Iταλίας. Bine motas ponsis aeromantis viros quosdam doctor Byzantium ad Graecos misit, ut cum his in colloquium venirent: qui quidem Duodam et eo ordiam in Italia factam non admittebant: II eo stilitae Ephes episeopo, vi quidem ab initio Latinorum dogmati consensim praesare volenti. Scholari, qua Grauorum tune temporis doctis in m ad colloquium et ad di viationem ventum es, Romani nihil essure potuerunt. verum re infecta domum reuers sunt. Et vi tandem euidentissima ratione rem firmem, Seholarius isse romanae Getesiae perduellis, neque in concilio Florentino suit, neque adesse potuit infirmitate oppressus. qui postea monachum induens. et sub eo habitu etiam post eoncilium unionem illam Florentinam summopere Obiurgans, multa cum Latinis conflictatus est, quae de Catholico Seholario, qui cum imperatore Florentiae suit, et non nisi cum ipso patriarcham seinperantea laicus. ecclesiasticis initiatus adseritur. Manisest uin itaque est, non Scholarium patriarcham. sed alterum monachum a patriarcha diuersum, conuitiuin ecclesiae latinae s eisse. Non ex meo ista profero. fidque uberius demonstrare sustinuit: sed a Renaudotioeonsulatus. Hari J feJ Iii epistolis item, quas monachus scripserat. licet habitum mutarit, naturam tamen suam haud .incere potuit, ut in r nnanam ecclesiam, quam semper contum liose laedit, odium sibi inlitum aliquo modo ex animo euelleret. Quomodo ergo Scholari. eus Catholicus, erit patriarcha schilinatieust Monachum mihi a patriarcha, concilio ad. haerentem, ab eo, qui in eoncilio non fuerat, seiunge, et euidentissime matra Caryophylum conclude, Scholarium schismati in nullo modo patriarcham suisse; eum, qui in Italia fuit, non ante excisam urbem iam oecubuisse, sed adhuc superstitem imperii Othoniauiei exordio una omnium sententia ex laico patriarcham elictum: Scholarium alterum priuamonaehum factum continuo set,ismati inhaesisse, qui nec patriarcha fieri potuit, quum non ex lateo, sed fel ex monacho et monachorum praeposito in patriarchatum ipsum contrasci iptorum omnium fidem gradum secisset. Seholarius vero . qui semper virtute ae do firma sua praesidium Latinis eontra Grae- eos fuit, praeceptorem habuit Matthaeum Camariosam, non indoelum hominem, Dde quo vide supra. voL UI. p. Li8. sqq. Hari. J ut in fronte cuiusdam libri Ioannis Zygomalae ad
-ῆρξε δ δασκαλος τῶ Πατριαρχου κυρίου Γενναδου, τῆ Σχολαρι, , κ, αλων πινων άρχον- των πειθ τἀ μέσα τῆς βασιλέας τῆ Σουλτά,ου-Docti mi et eruditi lini Murthaei Cumariotae expostis in sapienti mi et reuerendi mi episcopi Synem episolas . manu ipsius
scripta. Praete ea commentariolum in miniam Camariosam, quomodo patria Thessalonite s. proses ne philosophus hue Confantinopolim venerit ultimis regum Palasologorum miseris temporibus, et hie pos urbem amissam subsit erit, pos quain Scholarii, qui posea patriarcha fuit
Gennadius, ιι quorundam aliorum optimatum tirca medium regni Suhan taratac praueptis
123쪽
fuisse . Nee dissentit Maximus Margunius epist. ad Dauidem Hoeschelium Synopsi rhet
τῆς ameας καταπιτευΘώς , άκμάσαντι μῖν πρό τῆς ἁλώσεως, eλσου δε υτερον ταύτης απολιποντι τον βίον. Scriptis, ut videtur, Matthaei Camariotae es viri pii et loquendi s eundia diserti. Eam inter alios audiuit Gennadius Scholarius, qui post captum Byzantium eiusdem urbis gubernaeula Hi contredita su uic Matthaeus anta excidium sortiit, sed paulo pos meidium diem obiit. De discipulis et patria Matthaei Camariotae non nimir vero si lia tradi Theodosius Zygomala epist. ad Martinum Crusium de periculis et cladibus Cotistantinois
politanis. Αὶ Cum Graecorum imperatore Ioanne in Italiam veniens, Ferrariae Florentiaeque eoncilio intersuit, ut supra adnotauimus. In synodo rogatus, ut sententiam diceret, aqua dicenda latet in synodis exeluduntur, quum laicus ipse esset. nihilominus dixit. et libris de ea editis, omnibus testatam esse voluit sess. as. ἐπει fel δε μετά παντων τῶν e μετριτων χίκτων προτρεπομοι νυν και αυτος imo τῆ Θεσου σου κράτους eλίγοις ἐγη uασι δηλῶσαι τουν ἐμήν διανοιαν, βουλει γαρ τω συμπεράσματι της ἁγίας ἐνωσεως πάντας ημας σin m. c--τας, κm irarακουοντας ἐχεο, οὐ γνώμην διδόνα , τοῦτο γαρ μαλον ἁρμοττει τοι, τους ἐκκλησιατικeυς Θρονους τε, Uet si Θμους in ηχοσι, πληρ ἄν το προ ροαττ μενον. Et, τουτο ποιῶἰ, ου λοπι εἰμὶ κοσμικός, καν ἀναγκην ἔχω πάθεσΘ- τω Θέω κρατει σου κεισα ΦFῆς. Sed quoniam inter alior nobiis mos viros I acrum tuum imperium me quoque hortatu ad proferendum, quod sentiam e vis enim in concludemda sancta un a nos omnes habere coissentiretes dictoque avdienter, non quidem ferendo sententiam. hoe enim potivi congruit iis,
qui sortiti sunt sedes et gradur ecclesiasim , faciam imperata. Et, idque fatis non quia sum
latens, et necesse mihi es sacro tuo parere imperis etc. Post synodum, et collapsas nitunas Graeciae etiamnum laicus eligitur patriarcha Constantinopolitanus, et Gennadius mutato nomine nuncupatur; et quemadmodum antea patriarchae ab imperatoribus christianis in eorum consecrati me, ita ipse a Turca muneribus etiam oblatis exeipitur. Georgius Franaalib. 3. cap. 39. historia politica lib. I. Turco-Graeciae. Malavus in historia eccles et alii. Quinquennium praefuit, et aliquot menses, et tranquillae vitae ae quietis nudio patriarcharuse abdicauit, et in inonasterio Prodromi in monte Menoecei prope Serras sto vitam posuit Sequunturque Latini fere omnes, Posse uinus, Bellarminu , Panu inius, et alii. Genebrardus
Chrono log. lib. 4. in Nieolao v. nescit, an is sit Gennadius Scholarias patriarcha Confantianopolitanus, qui synodo Horentinae interfuerat, et pro Latinis contra Graecos de capitibus quimqva scri erat e graecorum patrum tesimoniis, nullo tamen euidenti argumento, si bene sapio. His iisdem temporibus vixit GENNADIUS GEORGIUS SCHOI.ARIUS, metropolita phaso ruin, a lupradiclis longe diuersus, quum Georgius Scholarius monachus, non adseratui sui si e metropolita, et patriarcha post patriarchatum sibi vixerit, ad quem legitur Elegia graeca FlauciLi Philelphi in lib. a. Psychagogiae carminum graecorum. ' Necho In Clusii Tureo . Graecia p. 9Ο. 0 Nou ad alium, quam ad Georgium Schola. rium hane PhileIfi elegiam pertinere, doeet Eusebi ira Renmido tua p. 43. ad Gennadii ho in uiam. sv. supra vol. XI. p. 333. R.J
124쪽
flJ Nee dubito, alios etiam huius nominis ac cognomiuis perplures fuisse, quo. rum scripta quum nulla ad manus peruenerant, ac si nulli suissent, de illia ferino nullus nobis habendus est. Hi ne pro certo adfirmare possumus, opuscula omnia, quae sub Gennadii Seholarii
nomine circumferuntur, huiusce Gennadii esse, et potissimum, si patria resiae titulo muniamtur. Item, omnia, quae latino nomini fauent, etsi Gennadium non praeserante item quae aduersiis Georgium Geminum, cum quo iste noster simultates exercuit, id enim ipse de is scribit, Manuele rhetore reserente. Manuelis verba supra relata sunt. Uersiones item ex latiuis auctoribus huie tribuendae sunt, quum ipse opusculis eon. tra Gemistum, et in Italia suille, et linguam calluisse latinani profiteatur, quamuis in eo id etiam cauillatus sit Gemulus, quod de alio non dixerint. Licet enim ille de se dicat, ουται
1ηγορία μεν τῆς αληθειας, καθαρήσει δοῦ τοῦ ψευδους ἐκγέγονs. Non alia ratione, ει mihi omnὶbus ex utraque parte bene perliciu et furcris horis perceptu, quum iam inda multo abhine te ore in 'tili conatu profiterim, praeter iam dicta aliquid in re propossa ad confirmandam veritatem, et ad oppugnandam sol otem de nouo contigit inuenire. Et cap. I 8. κὐ τ
que inflant iis a glorial cupidi/cfe. sive etiam nurotate mercisi sumus. Nulla enim apud Lmimor sententia es, nullam argumeutum eorum Opiuioni confer δε quod ad n ram cogniti nem transvectum non ': et alibi Planu dem reprehendat, . quod male verbum Augustinigrae eis reὸdideriti latinae tame u linguae peritiam nullam sibi vindicat. Argumentaei enim, ac discursus utrinque fieri solitos. interpretum studio, et scribentium sasu, Gradiata quoque ipsis latinae linguae ieiunis multo ante patuerant. Illud quoque certum eo, quae Latinis, ae eorum sententiae, et praecipue de pro. eessione Spiritus sancti eornua obvertunt, alterius Georgii scholarii esse, et sorte etiam. quae Corte i Scholarii uomen piae fixum habent. lv. supra, ol XI. p. 3 I. ibique not. g. BarhJReliqua nisi argumentum efficax oppositu in suadeat, vitius sint, in Ambiguo esse. Ordiamur ergo a certissimis, et ir) a Georgio nostro, qui Gennadius obtento patriarcham,
I. Scripsit varias orationes. Primam ad synodum orientalem Florentiae, da rate. et frenaeo patriae anailio. Secisia dati , de facienda uniono, dogmaticom, quae praesenti rerum satui esset profutura. Tertiam . qua impedimenta pacis tolluntur. Quartam, in qua
pag. 7n. seq. ed. vet. p. 6t s. et tom. XIII. Labbei p. s a. et lom. IX. 0 Exitant in toruis Coueil. tom. IV. Biuii Hardui M. P. 461.
125쪽
eum eonei lio Florentino in solio: svid. supra vol. XI. p. 37I. R. 3 3. sqq. Tum Allatius
ex eoncilii Florent. sess. 23. argumentum orationum repetit. Hari.J Earum aliquas in
Ruteni eam linguam versas Ioanni Basilio, magno Moseouiae duci, ad illum a Gregorio XIII. poni. max. allegatus, ut ipse narrat in Apparatu, obtulit Posseu M. flci Nee alio respexit Mareus Ephesius libello de synodo Florentina: καί τις των ωσέρων - ψησε λεγαν, ως καλ- λι την ειei: Niν αυτάσασΘα , ηπι τους αγίους συμφωνους ἀποδῶμ ατ 6ς ἔα- , ἴνα μή1 δοκωσιν εἱ δυτικοὶ τοῖς ανατολικρῶς ανοφθεγγεAE . Et quidam ex nUris adgressus es dicere: Bonum es pacem amplecti, sanctosquε inter δε consentientes demonsrare, ne videantur occidenIatis contraria loqui orientalibur. Ad quem Iosepbus Methonensis episeopus in Apologia, συνηγορησε δ' αυτω - Σχολαριος ο σοφλος, oc Mei λογους τι- iE8Θντο πεδι
μαλα γε Mως συμφωνουντας ἀληλοις οιπέδειξεν. Cuius sententiam vir doctus Seholarius confirmavit, qui tres etiam orationυ de unione ecclesiastica edidit. quibus sanctos orientalis tonsentire cum occidentalitur praeriare cdmodum demonsraint. De illia etiam Fabius Beneu lentiust Scholarius igitur, eis dignitatε multis esset inferior, doctrina tamen nusii eras secundusivi ex hos commaniarto patet, tu quo ricreta concilii tuetur. Sed et in eodem eoncilio duost libros
.didit suae mei confessionem tu eis exponendo, quor imperasori, aliisque in synodo leonidos tr didit. Et audiui Parisii latinor factor, atque editos. Praeterea his tres Orationes composuit pubi es Graecor suos ad unionem cum Latinis hortatur, lutulentissimas. Nam eloqueutiar palinam Aule tribuere tum Graeci videbantur. Idcirco eas iussu imperatoris volumini mnesiit actorum infertar δεα. a. occupato per omne nefas Byzantio, Sullanus Mahometus innata diseendi e piditate, saepissime de rebiis fidei christianae, eiusque arcanis, nec non philosophicia qua stionibus eum doctissimo isto Gennadio sermonem conserebat, et inter alios quodam die pet patriarehelum Obequitans, ubi intellexisset, ibi adesse patriarcham in Pammaearint i el in equo di edens, superque solium adsidens, multa de religione nostra, sista primum patriarchae potestate, ut libere et absque ullo periculi metu responderet, interrogat. Ingenua Seholarius, ut virum vere doctum, pium, atque catholicum decebat, pro Iui muneris et tanti mysterii dignitate ad interrogata respondit. Disputatione illa Sullanus non in delecta ius, eam et scripto sibi consignari, et in Turco arabita in linguam ab Achmete Bermea. praesecto, Mahometi Zelebi cominentariensis patre transferri iussit, eo titulo: τῖ σιφω τατου, κώj λογιωτα του κυρου Γενναδίου του Σχολαζίου, κω Παπαρχου Κωνταντινεmολε ανέα e 'Pωμης, ομιλία θΘῶσα πεδι τῆς ομῆς κρου αμωμήτου πλεως των Xρις-νων. ἐρωτη- Θωe γὰρ παφα τῶ 'Aμηρα Σουλτανου, τοῦ Mαχε ἔζη, τι πιτευσε υμῶς οἰ XριτιανοI; απεκρίνατο δὲ ἴτως, mora προ , αυτον, μετεγλωττωδη δὲ ela την Τουρκοαραβογλωσσανυστο του 'Λχματ Κο-η Βωοίας, του πατρος Mαχε μουν Τολεροὶ τῶ αναγραφέως. M. pi utissmi ει eruditisimi viri, domiui Ge odii Seholarii patriarchae Gnsantinopolios novia Roma, homilia habita de vera et inculpata Christianorum me. Interrogatus enim ab imperatoris afvitia: Quid creditis vos Christianir respondit ei ad hunc qui sequitur modum. non lata ol autem in Turco-arabicam linguam ab Aiamete. Ber eae praetore, qui Matinitiaια li tom utariεψι patre suis. Historia politica. Viginti capitibus comprehensam, et
126쪽
inter historiam ecclesiastieam Manuelis Malaxi relatam atque utine versam Martinus Crusus edidit, una cum Turescis Achumatis et Malaxi historia in Turco-Graecia lib. a. Basleae per Leonardum ostenium I 384. sol. et latine in biblioth. patrum. Crusus confundit, et cum Crusio Posseu inua homiliam hane cum alio eiusdem Gennadit opusculo alio modo, et sub forma dialogi graece et latine a Ioanne Biasseano edito, Viennae Ino. 8. Cuius in scriptio est: τῖ αδεσι τατου-Κανταντιιουπολεως Γοναδου Σχολαρίου βιβλίον
γεγονε μεσά AHρῶ του Mαχουμέτου. o DNγεγραπτοι , περὶ τῆς οδῶ τῆς σωτηρίας άν ωπων. ἐρωτοι o I ῆμος' ο δὲ Πατριαρχης απο Σετμ. Reuerendis mi patriarchoc Consant inop luanι Gennadis Scholarii liber breuis et clarus de aliquibus capitibus nosros faeci, de quibus eanoquium habitum es cum Amtra Mathumrio, et inscriptum fuit: via salutis hominum. Interrogat Turca; patriarcha respondet. Subdit Crusus et nesciebatur, quum edereturis libellar, quis esset illi Gennadius, tamquams ante riοο. annos vixisset, presbyter Mos ies'. 'ς quum dum essu MuM-tra siti Turca. AE nune ex praeserui hisoria patet esse Geu
nodium, qui post evugnatam a turtu urbem Consantini, primus factus D ibi patriarcha. labebatur manu scriptus Scoriaci tu bibliotheca regia. Monachii Baliarica, Londini Bl On-deriana, et in Romanis apud Alexandrum Cherubinuin . et alios passim. s Post haec Allati ut, quae Po Suinus hisce libellis obiecit, diluere et Gennadium excusare studuit.Jsit J 3. Pro concilio Horentino contra recentiores nonnullos Graecorum, qui illud eontumeliose laedebant, pro quinque eapitibus in eius definitione decretis apologismsolidam et efficacem composuit. Iv. supra via. XI. p. fra. R. nr. 3.l tri Quanti eum secerit Bessarion cardinalis Nicaenus, ostendit in epistola quadam ad Graecox de primatu Petri, in qua eadem sere leguntur, quae apud Gennadium conseripta sunt. interdumque iisdem verbis; nee dici potest, primum scripssse Ressationem, quum ei us epistola data sit
anno I463. et Gennadius obierit I 46o. secundum Pan uinii Chronicon, ut liquido pateat, tune apud omnes eius vii tutem claram et celebrem extitisse. Tradit praeterea in hac vetasone Gennadii, quatuor codicum ope se adiutum suisse. antequam liber graecus typis ex. euderetur. Primus est aduectu8 e Creta, relatumque est, eum suisse Georgii cuiusdam Corinthii, viri in graecis literis non mediocriter eruditi, quo eum ipse ante multos cnnos Venetiis familiariter versatus fuerat. Alter suit Marcelli secundi papae. eum de sua bibli theea protulit cardinalis Sirletus, tessatus aureis centum coemplum. Tertius ex Vaticano 3bhoe sente deductus ac deseripius. Postremum, sed magis vetustum eommodauit illustrissimus cardinatis Farnesius, ae sine nomine auctoris in insula Naxo, una ex Cycladibus, ut videtur con criptum. Exstabat etiam olim manuscripta haee Gennadii apologia in bibli strea Antonii Augustini cod. CLXIII. De auctore huius operis satis in syntasmate nostro de viliusque ecclesiae, occidentalis atque orientalis, perpetua consensione I contra Arc
diuin et Caryophylum disputauimus. Hinc lector petat, si placuerit.
127쪽
4. Eiusdem de praede natione tractatum ad Iosephum Thessalonicensem, cuius illud principium est, κλινοπετης εδεξα υ1ν σου την επιτολην, primum edidit Dauid Ho schelius a Maximo Margunto acceptum Augustae is93. in gio illud post patriarchatum renim ciatum scripserat, ut ex illis colligo: ο γαρ ήιώτερος κουροὶ, Ῥν τλ ημετέρων ωχετολογψ, μαλον δοῦ παντὸς αγαθοῦ. κω δῶ κει Ο Dχατην αμρρφίαν τῶ γενους ἐν α πανοπραγματι καΘημένους δε γονἰοι που Θeηνειν σιωπν .s τνὶν α αγαπην τῆς τοιαύτης ἐξω- τε σ3M-όπόταν inrenευρι το Θῶον. Noyirum etenim teimptis, et nos rum sermonum. imo intius boni abiit. O netque extremam nationis in unaquaque re deformationem in angulo nos confidenter deplorare tacite. et ex hae uita abitionem deprecari, eum id annuerit Numen. Et in fine tractatus: ἔχεις liti κω τουτον ἡμων ta της ἡσυχίας τον λογον. Habes et Euno .nsrum ex quiete et tranquillitate Iermonem. S. Eiusdem ευχ--τον ενα mi τρισυ πατα ν Θεον. oratio ad unum, et trium personarum Deum. P. Θεε αγιε, παντοδύναρω, αἰλε, κραταε. Ivid. supra, vol. XI. p. 177.
et p. 389. Has Ll6. Literas in sepulcro magni Constantini excitas, de excidio Urbis, et Turearum imperio obstrusas ad illa tempora, nullique notas ipse primus exposuit, et vulgauit. Iv. advol. XI. p. 389. et VII. p. 69 . sqq. ac VIII. p. 43. HarI.l Et haec quidem edita sunt. IrJ Nondum vulgata 7. Monodia de direpta Consantinopos per Turras. Fabius Beneuolentius: audivi etiam de Angelo Insiniano, gra eo homine, Gebennens episcopo, et Ieguse Monodiam Gennadia eiusim argumenti, in qua ensisse explitat es lamentatur duae riuiraris regentis interitum, vel magis excidium. v. vol. XI. p. 389.J8. Gaul minus Notis in Eusathi iam de Ismeniae et Ismenes amoribus commem rat Gennadii librum, cuius titulus est: ἐτέρα ἔκΘισις τῶ 'Pαμπλίου, γ, ελαβρν απὸ τῶλὰ Γωαδίου Πατριαρχου. sv. supra ad vol. XI. p. 389. R. HarLJst J 9. Περὶ De anima. Seoriaei in bibliothera regia VI. r. II. - υπά εως αὐτοῦς. Et misentia Usus. Ibidem VI. l. 3. Quae Gennadii opp. post haec Λllatius nr. Io-24. vberius recensuit, ea supra adtol. XI. p. 39O. sqq. iam partim in compendium redacta, paltim cum aecessionibus comm moraui. Quare breuitatis studio ea h. l. praetermitiam. 1llis adde Genna ivm C. P. in vita S. Ioannis Chrysostomi, ex qua exeerpta saeta sunt a Nieone iit amplissilia a collectione et ia eod. Cesiliri. XXXVII. v. Monsave. bibl. Coisi. p. m. sub finem. HarLJfli Posseuinus in Appendice prima Apparatus: Quin monodia, Georgii Scholarii in dormitionem S. Marci iv. supra vol. XI. p. 374. nr. 9.J Rescribo verba Posse uini, qui ex graeco Scholarii transtulerat; Ephesni episscopi extabat mentius graece m. in bibliotheta ad sanctum Autonium. Hemiae autem Aufriae in hibliotheta imper. liber de proce one Spiritu ἔDum ad Comne iura magnum Trapezuntii sci regem graece AS cum altero eiusdem argumenti.
128쪽
eem. et imperatoris generum ante, et in ipso monacha tu seriptas, non nimis elegantes; in iis vero, qua1 monachus dederat, Latinos sere omnes Graecosque ipsos, qui Latinis adliam serunt, proscindit. Eorum principia sunt: I. σε να- τν πeλει ταυτο παγκοινον ἀγαθον. II. τί τῆτο πήπονθας. III. οἱ των μυρεψῶν Aram μου εκ διαφeρων ἀρωματων. IV. νέου μοι .m οντι, κοψ ἐς 1δασκαλους. V. ο σοφειης Aουκιανος τοῦ λογου Θελαν δ εα τ νδύναμιν. Vl. ηκει μοι εναγχος ἡ ἐπιτολη. VII. αγιέ μου α εντα παντοίως ἡμας κατεγλυκανας. VIlI. τι πρῶτον, τI x υςατον, τί δε μεταξυ. IX. ἡν μεν ἐπηγγειλαμην σοι πεμψειν ἐπ τολήν. Inter easdem habentur et eiusdem Notarae ad Scliolarium epistolae. In bibliotheca regis Gallorum conseruatur eiusdem oratio, ἐπὶ τν δι' ἐγκαταλε, ιιν Θεου ματ ω, κοκ ἀλόγω, η, ασυητακτω κωνοτομία τῆς πλεως. De immi, absurda, et incomposita, per permisson ιm Dei, intumationes ri. P. τίς δύσει μοι πτέρυγας οἰσῶ περιτ αῖς, Μ, καταπαυσομαι. v. supra, vol. XI. p. 382. nr. 36.J Eli etiam apud me beneficio doetilliini Ruberti. Legitur etiam alicubi eiusdem κανων εἰς ωRγρριον τον Παλαριαν αeχυπίσκοπον Θεσσαλονοκης. In Gregorium Palamam Thessalanicensem artes lycopum ausu. ἡ ακsοςιχίς' η σὴ παλις cp;φει σε τοῖς υμνοις, πατερ. ἐν n τοῖς Θεοτοκίοις. Σχολάριος. P. η ἐπὶ σοὶ λάμψασα τοῦ LIνευματος. Habebatur etiam in Medieea bibliotheca, Γεωργίου Σχολαρίου ἐπιταφιος - τον δεσπcτην Πορφυρογε, ητον, ταν IIαλαιολογον. Georgiι Scholarii oratio funebris in despotam Porphyrogenusam Palaeologum. Sed cuiusnam ea fuerit schismatici, an Giholicit diuinent qui legent. IAdd. supra, vol. XI. p. 381. R. JSi Curtesius eognomento fuit, quod etiam in ambiguo est, ad illum referre oportet Γεωργίου Κουρτήση τοῦ Σχολαρίου περὶ τοι γραμματων, προσωλων, τῶν cκτω του λογου μεμνὴ ἔτρι εἰς γραμματικὴν πρώτη εισαγωγ . ἐξεδοθη δὴ φίλω τινὶ τήσαντι. fv. not. g. ad vOl. XI. p. 3 ι.Jst J Tandem valde suspenso animo ex spe sto aliorum iudicium, euinam ex his Scholariis vindieanda sint, oratio in adnuntiationem sanctissimar Demarae, quam scribit ros-
seu inus reperiri in regia bibliotheea regis eat holici Seoriaci, licet ipse credat, Georgium hunc esse eumdem, qui postea dictus est Gennadius. qui et patriarcha Constantinopolitanus; itum, oratio in natiuitatem Domini πολυπιχος, verbosa, et non sine taedio legenda ab Antonio Damila exieripta in Palatina bibliotheea. Ea nullum praesert titulum, in fine tamen scriptum ell, 'Aντωνιος ἡ Δαμιλας κώ τουτον ἔγραψε τον λογον πονηθέντα σοφωrατωμνδρὶ Γεωργἰω τω Κουρτεσν τω Σχολαρίω. Autonitis Damila et hane exferipsi orationem,
compostam a sapientisim viro Georgio Caruso Scholario. Cuius initium est, Mi πασι μεν
129쪽
Monte Rochen in linguam graecam transtulit, Γεωρ γω απο κώμιης Κοριλιάνης ἐρριηνέα hoτης δατινικης διαλεκτου εις την τῶν Γραικων Γοηδνος δε Me, τε 'Pοκεν. Guido proscisione theologus, natione Gallas, ut tradit Posseu inus in Λdparatu, serioli anno VII. Iibrum praeum talum, Manipulus Curatorum, ad Rai nundum Valentiae episeopum, recutus est saepius. Graeca Georgii versio adseruatur in Vati cuna. Fuit is, ut diximus, patria Corelianensis, familia ab Alexandris, doctrina et virtute conspicuus. Floruit sub Ardinando Neapolitanorum rege, ut ex eius scriptis colligitur. Scripsit pleraque sermone graeco, sed inculto et barbaro. pietate tamen et religione Numinis plena. Inter alia praeter iam dicham opus, praecipuum sibi locum oecupauit Tractatus, περὶ φοβου Θώων κροματων, De timore divinorum iudiciorum, viginti sermonibus distinctum, nuncupatumque sacerdoti Antonio ex Vrbe Mele pinniana. Vt auctoris in libro digerendo scopum, et tractationis modum, dictio. nisque gullum liabeas. quum liber non omnibus obuiam si, sed in extremis Hydruntinoruin finibus, Coreliani nelnpe, lateat, praefationem ipsius, quam mihi liumanissime rerum e clesiasticarum scientia et christiana pietate conspicuus Franciscus Arcu dius communicauit, hie ad texam. Τῶ mδεσιμοσαπω ἱερῶ 'AHr-AM ffJ απο χώρας M/λεπιννιανης, ό ἱερευς
στως ν ι φοβος Θεῶ μετά διακρἰσεως is καρδία γεν μενος, παντα αυτῆς αμαρτηματα ἀποδείκνυσε, ἀνεκα περὶ φάβου Θεῶ πιων τῶ Oεῶ κριματων ἐν τῆ le τη πραγματεια ουλι εκ τῶν
130쪽
Deπτρον. opus praedictum Franciscus Oli uerius Corelianensis medicus non incelebris rui eiusdem Georgii hoe temporis aedes babet, quum sorte fortuna et aliud agens ossenisset, illius lectione delectatus, ne pium opus, et Cli istianis prosicuum male perderetur, in linguam versum latinam, adnotationibu4 illustrauit, eo animo, ut si quando facultas fieret, typis vulgaretur. In eodem opere . ut oliuerius Arcudio scripserat, Georgius suum περὶ μετανεὶς,
de poenitentia sermonem quadragesimum, et περὶ φιλ ας, de amicitia, laudat: intertum, an quemadmodum tractatum de timora divinorum ivditiorum, in plures sermones subdistinxerat, ita et haec de amicitia et de poenitentia, an vero plures seri non es varii argumenti, inter quos et hi quoque reperiuntur, in unum volumen reduxerit, ut a inultis factum conspicimus. Ego sane haec auguratus numquam tentavi.
Lix. GEORGIUS MOSCHVS Ioannis Moschi Laeedaemonii filius, Corcyrae medicinam et oratoriam artem professus est, ut de poclis sui temporis Dialogo t. tradit Gyralaus. Quid hic scripserit in compecio nou es; scripssse tramen aliquid. verosimile est. LX. Vivebat a. rue83. GEORGIUS quidam DEVTEREUON. saeerdos ae his
romnemon, et magnae Constantinopolitanae ecclesae aduocatus, ex insulae Cretae urbe, Cydonia, mediocris ingenii et minoris literaturae vir. At scripsit tamen suo et alieno nomine complures Nisolar, quae passim in codicibus manuscriptis leguntur. Praeterea in varia argumenta orationer. tenues illas quidem, et filio, et sententiis, non multi aestimandas. numero ls. quas ipse legi sub hoc titulor ποίημα τοῦ εὐτελεῖς. κροναχρέου 'Iερομνήμονος Γεωργίου πνευματιαῖ πατρος ἡμων τῆ Δευτερευου λοροι διαφοροι ις-
M vilis ae inuritie hieromnemnis sacerdotis Georgii paIris no Iri spiritualis Detiter orationes fit diuersM XV, P. ἀδελφοὶ κρον τέ νω ακουσατε, παρακαλω, λόγον - ον,