장음표시 사용
151쪽
Georgii Triuifi s. Trivi i, Graeeorum sacerdotis, versus politi ei ad Christum do
minum, idque ordine alphabetico, Paris . in bibl. pubi. cod. MMDCCCIIL nr. a. . . Georgius, cognomento o Kεκαυμένος, cuius versus iambici in duodecim rodiaei signa
sunt praefixa Porphyrii Isagosae de quinque vocibus, in cod. Paris bibl. pubi. MCMLXMIL.
Georgii varii eodices Mss. ex se ipse te quorum nomina adposita sunt eodd. Sie Horantiae in bibl. Laurent. eod. XXII. nr. I. plui. 3a. qui continet Homeri Iliada, iusne legitur ετελειωθη ἡ IMας τὼ 'Oμηρου παρ' ἔ- Γεωπω ιερέως τοῦ 'Aλεξανο ου' MCCCCLIX absoluta es Isias Homeri a me, seorgio, facerdote, Alexandri Aio: v. Bandin. cati
codd. gr. Laurent. I l. p. t 74. - Ibid. in cod. XIV. plui. s9. legitur haec librarii subscriptior Στελειω γη ἡ παρῶσα δέλτος των ἐρωτηματων - - διρι νειsος π πιτ. Γεωπω μωτρου Nἰκκολ. πρωτοαναγνωτου Σολεντους δε μηνὶ Ἀπριλλω ημέρα σ . ιυρα γ. τῆ lετους τρέχοντος απο κοσμοπούας τλνζ ινλ ιε'. Absolutus es praesens liber Erotematum iti declinationum h. e. Dionysi Titi acis de accentibus etc. manu papae Georgii morisri Nicolai, primi anagnos, seu lectoris - mense Aprili d. IV. Aora IV. turreme anno ab orbe condito ι . Christi I449. etc. v. Bandin. l. c. p. 376. cuius etiam meminit Munifauton in Palaeographia gr. p. m. In cod. Laurent. saec. XIV. scripto, II. pint. 81. in fronte primae Orationis Dionis Chrysostomi legitur nomen possessoris aut scribae, cuiusdam Georgii. v. Bamdin. l. c. III. p. za I. R. Λ Monfauton. in cit. Palaeograp. permulti Georgii, variorum codicum seribae, passim commemorantur; quorum nomina exhibebit index ad illam p. s3o. Idem Mon fauton in bibl. Coislin. haud paucos excitat Georgios ἰ qui, praeter alios, ab Allatio aut a me iam nominatos, in variis codd. Occurrunt, quorum nomina breuiter repetam; p. I29. Georgius, sacerdos Maemon, ex vico Athuli. - p. STi. Georgius, ad quem seripsit Chrysostomus. - p. 6o. Georgii cuiusdam Dagnim. in catena in parabolas Salom nis. - et p. i 37. soliolia in Theodoreti interpretationem Psalmorum: - p. 268. R. Geor gitis notis illustrat orationem 39. Gregorii Narianet. in sancta lumina, quae ineipit παλιν Ιησοῖς o εμ cc. - P. IOq. et Io . Georgius Proedrus Pyrrhi, Georg. Protonobilissimus. Palaeologus, Georg. Protoproodrus Basilacae, et Georgius Cathegumentis monasterii Aeat lepti sue ineomprehensibilis seruatoris, quod est in Cainari, inter eos erant . qui iussu Alexit Comneni congregati fuerunt in concilio de imaginibus. cuius deeretum edidit Monis saucon p. Io3. sqq. ex cod. Coialin. - p. 429. tres epistolae Demetrii Cydonii ad Georgium. philosophum; - p. I43. et 3i S. epp. Theodori Studitae ad Georgitim. Xenodoctum; p. I96. S. Georgiι Trosae phori martyrium, de quo v. supra, vol. X. p. 229. - Fabriciu raddiderat iudicem et supplementa in hane Allatii diatribam; sed index isse interi potest indici generali, et supplementa, suo quodvis loco, iam reddidi. Harh
152쪽
DE SABINO HERACLEENSI, ET ALIIS CANONUM VETERVM ECCLESIASTICOR UM COLLECTORIBVS.
Notitia scriptorum retentium, qui collemones Canonum varias recensuere. r. Nosrum institutum. a. Canones quinquaginta vostolici, Latinis probati. 3. Graecis, LXXXV. φ . LIIorum auctoritas. s. canones Antiocheni, vosolis a M. 6. Consitutioner apostolicae. r. 'solas ponti um. X. Couectiones Canonum duerditae, ut Sabini Heracleensis. 9. νει instritae is Stephani sit. ro. alia Theodorato με eram ascripta. II. Codex Canonum Mosae orien talis a Io. rinio editus. ια Codex eccI De uniuersae. U. Codex ecclesiae Africanae. r Abbreuiatioκes canonum. U. Canonum scholiastae Graeci. 16. Nomocanonum scriptores. ID Bibliotheca Canonica Iustelii et messi. rS. Guia. Bevertati pandectae Canonum. G. De latinis Canonum erilectionibus. M.
ccim supplementis G. C. Haries.
PI A rgumentum, quod tradere adgredior, ante me illustrarunt viri praeclari, quorum obseruatis mea adiungam, Petrus Pithoeus in synopsi historica eorum, qui Canones
eta Ab initio stati in laudandum est praeelarum
plis, quoniaru eius frequentior mentio saetenda est e is De vetustis canonitin eoilectioniblis disserisistiomitu selloge . quibus de iitris Getesiasti ei origine - disseratur, est. collegit, recensuit, praefationem adiecit Andr. Gallanira. Venet. IIT . fol. Aeeesserimi Aatouiι Augustini de emendatioue Gratiani libri tres. - Reeusuiu est opiis, quis utor, et ex quo Fabricii notitia egregie possit locupletari, sed tum ob breuitatis studium, tum, quoniam multa ad bibliothecam graeea in haud pertinent, illum laborem aliis iuris ea noui ei cultoribus atqua interpretibus relinquendum esse duximus, iiiscriptumque t tam vetui iseanonum collectionibus dict. silloge i quibus vi. rorum doctiss. eura et studio elueti bratis, de iuris eccles Origine atque progressu lueuleriter disseritur, ubi et vlura tum ad antiquitatem eanoniis eam, tum ad rem litterariam illustranda in adduis
euntur. Reeessere v. c. Antonii Aquilini cles. L XII. Augustini arehiepiscopi Tarraeonensia de emenadatione Gratiani dialogorum libri duo. Collexit,
reeensuit ac prae . adiecit Andreas Gallandius, presbyter eougregationis oratorii. Editio tu Germania prima, variis dissertati. aucta: Maisgontiaci ITyo. . to in. I. II. In hae edit. exstant in tonio II. D. Iss. sqq. Ant. Augustini - libri II. cum Steph. Ballitii et Gerh. Mai trichtii notis telirante M. Lof Ant. de Rierare. Editioni Magontiae. Reeesierunt in tom. II. nr. xl. SimhaaiBalarii Tutelensis diss. de eapitularium regum Franeorum uomiue, dignitate, auctoritate et vistain in rebus ecclesialii eis, quam politicis, nee non de eorundem eollectionibus et editionibus rnr. XII. Franeisci Antonii Zaccaria diis. de duabus antiquis ea uonum collectiombira in editis; ne. XIII. dis. de inedita ea nonum collectione, quam XII. saeculo cardinalis Laborans eOmpo. ivit et ur. XIV. Iodoci is Plat. l. U. D. et Ss. cano uuin professoris in academia Louailiensi di T.
153쪽
i38 SCRIPTORES DE COLLECTIONIBUS VA XI. m.
et decreta ecclesiastica collegerunt, praemissa editioni Iuculentae corporis iuria eanonici, Paris i 687. et Lips ITos. sol. Antonius Augusti tis. Tarraconens s episeopus, in dialogorum libris duobus de emendatione Gratiani, editis Tarracone a. Is 87. 4. et Pariliis i T. nec non Sephanus Balazius, Tutelensis, in protegomenis et notis ad Anton. Augustini libros emendatius recusos, Paris. 1672. 8. et Gerhardo a Mastrichi curante, Aria hemii I 678. 8. Christophorus Iustelius in praefatione ad codicem canonum ecclesiae uniuersae, et in aliis praefationibus et protegomenis, quae in bibliotheca iuris eanoni et Guil. Voelli et Henta Iu stelli, variis canonum collectionibus praemissa leguntur, Paris i66I. sol. Pe rur de Marca, Parisiensis archiepiscopus, in opere de Concordia Sacerdotii et Imperii lib. III. cap. a. 3. 4. s. 6. Paris I 6 i. I 663. 1669. et Frs ITo8. sol. et in dissertatione de veteribus collectionibus canonum, quam inter alias postumas illias lucubrationes Balutius a. 168o. Parisiis edidit pag. 2 I sq. et Iussus Benning. Boumerus editioni Franeosuriensi operis de Concordia pag. 343. curauit subiungi. Carolus te Cointa in Annalibus Francorum tona. II. p. IT . seq. Franclytus Horens, Aurelianensis primum, deinde Pari sensis antecessor, in dissertatione de origine, arte et auctoritate iuris canonici, quae inter alia eius opera canonica et iuridica lucem vidit Ioanne Douiatio editore Paris i 679. 4. et Halae prelo iterum subiecta est in fasciculo primo nouae variorum scripto ni collectionis Iri 6. 8. p. 2oa. D Ioanneν Donia-tisu, quem modo memoraui, in Historia iuris canorit ei, edita gallice Paris i6r6. II. et in libro tertio praenotionum canonicarum, vulgatarum ibid. I68T. 4. Natalis Alexander in selectis historiae eccles capitibus adpendice ad dig. XXI. Saeculi I. p. a I9. seq. edit. in sol. tom. 3. D. Mabillonius de Studiis Monassicis parte a. c. s. Claudius Renu in institutione ad ius ecelesiasticum, gallice edita sub init. vi Lud. Morerium in Lexico, voce Droittanonique, Hunoldum Pletten bergium in introductione ad ius canonicum, Hildesae 2692. 8.edita,
ge spur Is in Gratiano ea nonibus. sAdd. zaceamia νονι, ιακλησια κει --u, Lia ησιανικοὶ δεσμά et in diis ad H. eeel. pertin. eom. II. p. 38i. R. J - σετε κεἰ --ras. Hari. Multi libri, ad hil . canon. pertinentes, exei tantur b) Libri duo ex retens. Gerari Dan Masrichi, in Martini Lipenii bibl. reali iuridi ea post Frid. Duisburgi ad Rhen. I 676. g. - rec. cura IUGottii eb Struitii et Gotitob Aug. Ienieheiiii euras Antonii de Rierare, Vindobon. I764. - cuius ςmendata et locupletata, toui. I. Lips i7s7. sol. p. edit. repetita eii in Gallandi sylloge, to m. II. nr. Is 7. sqq. sub voe. canones, et in Mart. LUenii bibl. X. p. T. sqq. v. editoria Moguiu. praelat. pag. realis iuridicae Supplementis ae emendati. quae XVi I. R. Hart.
eoI legit et digessit D. August. Frid. Sehoιι. Pros. c) Petri de Marea diss de veteribus collecti Lipc 177s. fol. p. s9. atque Supplementorum vol. nibus ea nonum, rec. in Gallandia sylloge, I. p. II. quae eollegit et digessit Reuatus Carolus, L. II l. sqq. HarLE. de Suhenrim, ibid. 1789. sol. p. 66. R. sub G Ree. in Gallandia sylloge, to m. II. nr. IX.
voc. Canones. Nam Oinues libros, ab illis uim p. IS9. sqq. Harcruoratos, in quibus multi ad biblioth. nostratu e D. Douiat Praenotionum ea nonicarum li- graecam iaciti pertinent, si iterum enumerarem, tiri quinque. - Editio uolia: recei,suit, notasne charta et tempore et lectorum patientia abii- adieeit atque praefatus est D. Aug. Frid. Scholt. terer, Omnino Vererer. inia ad O auctores sie e. pros Lips tomi II. Mitauiae et LipL I776. niai. g. IV. et V. et patrea eeeles. eorumdem saeculor. tu evius tom. I. pag. 24s. sqq. per pluris capi Rprouo eant tu syllodis illorum temporum ad eano. agitur de primis quatuor conciliis Decumenicra. ues, ha voeantur εἰ-δεσα ιλι -- HarL
154쪽
Benedietini, protegomena ad epistolas pontificum, s. dissertatio de antiquis canonum collectionibus deque variis epistolarum pontificum romanor. editionibus Paris Ira I. sol. Fabr. - quae dissi docta recula est in Gallandit sylloge, tot n. l. nr. I. - Ibid. rec. tona. I. nr. III. Petri et uero mi, fratrum Balteriniorum, de antiquis tum editis, tum in editis eoilectionibus et colle floribus canonum ad Gratianum usque, traelatus, praefixus ab illis adpendici ad S. Leonis M. opera. tona. III. Venet. 1737. sol. tomus I. prodiit ibid. Irss. cons Schoene. 3nann. bibl. historico-literar. patrum latinorum, to m. I l. p 873. 92 a. inprimis p. 947. sqq. ac 933. sqq. - In eadem Gallandit sylloge, tona. I. nr. IV. repetita est typia Caroli Seb siaui Berardi disr de variis sacrorum canonum collectionibus ante Gratianum, eius operi in Grasiani canones Taurini i7sa. 4. edito praemissa. - Chrisiani Lupi synodorum de. ereta et canones - illustrati, Louan. I 66 . et Bri ixell. 1673. 4. melius in eius opp. Venet. ira - Ira 9. sol. XIl. volt. - Ludov. Thomasini dissertati. in concilia, tona. I. Paris. I 667.4. Luceae, Ir28. sol. et in Rotaberii bibl. pontis. tom. XV. cf. D. Irimur Cur. Luae negler Versecti einer pragmat. Gesehielito der hirchi. Versislangssormen in den ersen sechs latitati undecten der Κirche, Lips. I798. 8. p. 4IO. sqq. qui p. m. et saepius canon. apostol. et conci l. laudat illustratue.ὶ - Zegeri Bern. Dan Espen d inertationes de antiquis canonum coducibus,t cum commentario in canones iuris veteris, Louanti I777. II. tom. 8. et in eius opp. Liuitich. i 693. et Rouen. ITIO. 4. Louan. I 2I. et 1763. sol. IV. volt. et Venet. I78 I. sol. editis. tom. VI. p. io 3. sqq. -- Paul. Ioseph. de Lissior dise de collectionibus iuris eeelesiastiei ante - gratianei. Viennae IT63. -- Ignatii mulaer Historia legum ecclesiasticarum post tua. rum, quibus in Germania utimur. Bambergae IIT a. 8. - IU. Simonius vicinan. in bibl. iuris canoniel et ciuilis libro I. cui in fine inscriptionis additur: Codex tanonum etelissae graecae, Romae Ii6a. q. cap. lX. et pluribus cap p. de canonibus veti. eopiose disserit: in cap. II. p. 2I. sqq. recenset eos. qui canones et decreta ecclesiastica collegerunt, atque in lueem ediderunt; in cap. III. p. sa. sqq. antiquam gr. canonum collection. receniendo primum et antiquissimum canonum gr. eccles codicem eum esse statuit, qui in Chalcedonensi eoncilio a. 4s l. probatus fuit citatusque; in cap. U. p. 89. sqq. agit de additamentis, vetustiss. gr. canonum codici ab orthodoxis factis: etc. item in libro II. capp. XXXI l. et XXXIII. et in libro III. pari. I. ibid. I763. 4. capp. XI. seqq. et saepius contra Balterinos aliosque disputat. Hari.
Ε Reformatis Latobus riserius epistola X. ad Samuelem Wardum. fidi cum
Wardi responsione: Gerhardus van Masritat, syndicus Bremensis, anno Ira O. exstinctus, in Historia iuris ecclesiastici et ponti fleti, edita Duisburgi I676. et Amstelod. I686.8. atque eum praefatione Christiani Thomasii, ICii Hallensis, recusa Halae I Tos. et IT 19. 8. Gui Ccietis in historia litteraria scriptorum eccles parte a. ad a. 43 I. ubi de codice canonum ecclesiae uniuersae. Fobr. s. p. 443. sqq. ed. Basil. add. ib. tona. II. dissere. II. p. 29. R. de vi et usu vocabuli Κανων ' pauca adnotauit Ovdiu. in comment. de Ss. e l. tona. I. col. I433. sqq. ad a. 36o. de Ioanne Scholastico, patriarcha CPolitano. HarLS a Ε no-fὶ Bibl. uniuerselle de Mil. te ciere tom . a. p. 24s. seq. t
155쪽
Ε nostratibus illeologis Gerhardui Theodorus Is ire in historim de eo filonibus
canonum relatione, praemilla codici canonum ecclesiae uniuersae, qui ipsius cura graece
et latine Hel in stadii 1663. 4. est excuses. Dumas Itilius, doctor olitia meus, in schedi alma te de scriptis, canones et conellia spectantibus, quod inter eius varia opuscula postuma Lipsae, vulgante L. Chrisiano Ludovici III 4. S. prodiit p. 4as. seq. D. Andreas Sthmidius in simplemento ad Casp. Sagittarii introductionem in historiam ecclesias iram
lom. a. p. 728. seq. Ienae I Ti8. 4. Io. Franci Buddeus, theologus Ienens in Isagoge his orieo - theolog. ad theologiam uniuersam, singulasque eius parit. tom. poster. Lips IT24. 4. cap. s. lil. p. 73T. sqq. ubi multi quoque libri, huc pertinentes, citantur. - Ius. H. Mehmerint Anmerhungen veber die erne Samira lung der Κirchensaigungen oder segenann tenean onum, semolit ina orient als occident, in WOechenti. Hallista. Anzeigen, a. IT4 . nr. 13. - Ω. Ge. Perffch, Geschichte des Gnoni schen. vnd Κirchen rechis. Lips et Brestau.
p. 26. R. Idem isti Ditisthe Naehrichi von den Quellen der Κirchen historie, Lips. IIIo. m. 8. pag. 232. sqq. et alibi multa praecepta utilia dat sobrieque iudieat; ut Mosi, niti, Du Pin. I. G. Walchii, et eius silii, Christi . Guit. Franc. Walehit in Grundnuender Κirchengesch. des N. T. ed. III. a Io. Christoph. Frid. Schul E, emend. et auet. Glesiae r79a. 8. Seliroeckhii, Cottae aliorumque Historias eccles. N. T. in quibus etiam de
canonibus eorumque collectionibus modo breuius, modo uberius agitur, silentio praetermittam. Har J Ex iuris consultis Caspar neglertu, antecessor Witebergensis, in diss de origine et incrementis iuris canonici, quae cum commentario eius ad Io. Pauli Lancelloti institutioianes pridem in lueem data Nite N. I 669. 4. et a D. Christiano Thomasci adiuncta est propriis in eumdein Lancellotum obseruationibus Halae Sax. Iri6. 4. D. Strauchi , ICtus Ieuensis, in dissertationibus e nonicis de origine. libris et auctoritate iuris canonici, Giessae 16TT. 4. Hem Conringius, licet medicum profiteretur, iuris omnis peritissimus, in libro tertium recuso de Origine Iuris Germani ei, Hetast. I643. I 649. 1663. 4. quintum recusem ibi d. a7ao. 4. Iustu Henning. Boehmems in iure ecclesiastico protestantium lib. i. tit. 2.qui est de eonstitutionibus. Halae Sax. iri4. 4. Christ. Thomastu in cautelis circa pra cognita iuris prudentiae ecclesiasticae, ibid. ITi2.4. cap. 18. 19. 2O. Buria. Gotth. Struuiarin historia imis roinani, Iustinianei, graeci, gerritanici, canonici, seu datis, criminalis et publici, cap. VII. p. 36 I. seq. Ienae I Ti8 4. ne dicam, quae idem vir doetissimus paucis perstrinxit in bibliotheca iuris selecta saepius reeuia non sine auctariis in 8. Fabr. Cel. D. Christam. Friit. Glite . proe iuris Erlangens. in Praecognitis uberioribus uniuersae iuris prudentiae ecclesiasticae positivae Germanotum. Halae Sax. 1786. 8. in quo libro dOet. cap. III.
sec . r. tit. 3. I. 96-IIT. p. i 6. sqq. notitia canonissa ruiti a Gratiano monacho vlque ad
Meentissima tempora exhibetur; f. iao. sqq. p. abs. sqq. de diuersa canonum aute Gratianum
156쪽
eolligendorum digerendoremque ration; et c. et sech. II. g. 37α sqq. p. 4 I9. sqq. de cotilectionibus canonum graecis et latinis, etc. curatius agitur. Har II. Ut igitur ordine et succincte rem complectar, graecarum collectionum ean nitarum' notitiam primo loco traditurus, breuiter dicam de collectione antiquissima earum, quam habemus sub canonum constitutionumque apo solicarum titulor deinde de decretalibus epistolis pontificum, quarum apud Eusebium et Epiphanium mentio occurrit. Hinc de deperditis vel ineditis συναγωγους Sabini Heracleensis, Stephani Ephesii atque aliorum, etiam anonymorum et flJ denique de editis, ac primum de Titiano codicer tum de iis, quae in Guil. Beue regii pandectis eanonum et quae in bibliotheca canonica Guil. Voelli et Henr. Iustelli exstant. Quoniam porro latinae etiam collectiones canonum partem magnam ex graecis conuersae vel derivatae sunt, non alienum a meo instituto suerit, earum etiam n litiam, quantum fieri a me poterit, adcuratam distincteque ordine temporis traditam subiungere. III. Ante Dionysium Exiguum prisca ' regularum Geles asticarum verso latina serebatur, cuius confusione offensi Laurentius presbyter et Stephanus Salonitanus episcopus Dionylium permoverunt, ut noua interpretatione illar si rea a. C. scio. donaret. In illa prisea collectione nulli suo e canones aposoliti. siquidem mctionum ecelesiastiearum codex a Paschasio Qui uello in tomo secundo Leonis M. Opp. Paris I 673. 4. cons Schoene nanu. l. c. tona. II. p. 89 . R. et 9 9. R. Har J vulgatus, haud diuersus a veteri ista. Dionysio memorata, credatur: nullum etiam canonum apostolicorum vestigium in antiquis Africanis, Hispanicis et Gallicanis constitutionum ecclesasticarum collectionibus exstitit, ut ex Feriam do, codice canonum eeelesiae Λfricanae, de quibus vide infra I. XIV.J Marii no gracearensi et Hincmaro iam obseruarunt viri docti. Hic itaque primus Dionysus latinis auribus dedit canones quinquaginta. In principio itaque, inquit in epistola ad Stephanum epile. canones, qui dicuntur a solorum, de graeco transtulimur, quibus. gula plurimi consensum
non praebuere facilem, hoc sum ignorare vestraim nolumus sanctitrum: quamvis posea quaedam constituta pontimum ex ios canonibus assumta esse videantur. Hi quinquaginta canones 3 3 admitis
C De misca hae versione Iatina, quae eontinet cauoties synodorum Aneyranae, Neocaes riensis, Nicaeuae, Sardieensis, Antiochenae, chalcedonensis et CPolitanae v. Coussant diu . de antiquis eanos iu in collecit. S. I. loin. I. p. 6
sqq. in Gallandit sylloge, ed. Mogunti ibid. t 33 o. sqq. curatius Basierin. de antiqvis eoi- ω. - canonum ete. eap. II. g. 3. ubi quoque de eodd. agitur, atque in S illuri Geschielitedes hanon. Ree his S. 31. et 33. p. 127. sqq. Editapriimiui est ex eod. Christoph. Iuste jli in Voellii
et Henr. Iustelli bibl. iuris eanon. vetere tom. I. p. 277. sqq. sed Iustellus in ea non. Nic. et Samaieenii b. seruore tui quo theologico abreptus quaedam soli a mItro reseeuerat. Res narratur RStephano Balvetio in praelatione ad opuse. Petri de Marea, edita Paris. 161 . a iitim. IO. ad I3. tutu 1 verba repetierunt Balterivii l. e. p. 33o. λ. Atque Ballerimi inaneam et imperfecta in I ii stellia torn edit. eodd. Vatiean. praelidio suppletana atque persectam recudendam curarunt in editt. operuin Leonis to m. III. pag. 473 . 664. et iuderepetiit Mausus in amplisi. colleci. concilior. om. VI. tol. Iios. sqq. Add. intra in h. eap. S. 18. nr. 7. it. Schoenemann bibl. - patrimi I tin. toni. II. p. 9 3. sqq. et cel. GIsie Praeeognita Iaudata, eap. III. feci. 2. S. IT a. pas. 426. R.
157쪽
Vol. XI. p. 4 sadmittuntur in eoilectione Creseonii Asel et in codice canonum, qui Moguntiae a. I as. Ioiaanne Cendet uino edente, ac deinde Paris. I6os, 8. lucem vidit . nec non in Hadriani I. epitome canonum, quam vulgarunt Canisius, 'st Labbeus, Harduinus: tum a Burehardo, Iuone, Gratiano: atque in collectione Isidori Mercatoris seu Peecatoris, qui, a quibusdam apoeryphos diei, non diffitetur et denique propter eorum autoritatem cetoris contulis praeposuimus cauones, qui dicuntur apos larum, licet a quibusdam votryphi ditantur: quoniam plures eos recipiunt, et sancti patres eorum sententias synodali autoritate can. a. Trullan. robor verunt, et inter tanonicas posuerunι constitutiones. Apocryphorum tamen numero illos
certe quinquaginta eximit Stephanus IV. in concilio Lateranensi a. IIIJ C. 769. adlione IV. Non amplius fuscipiantur aposolorum eanonum prolata per S. O mentem, nis quinquaginta capita, quae suscipit sancta Dei catholica romana ecclesia. Et qui a. C. Io g. scripsit, Hum
herius aduersus Nicetam Pectoratum ad calcem tomi XI. Annal. Baronii p. 8o3. licet his veris bis utatur: quia canonibur, sub nomine apos serum editis nos urgere videris, expontra tibi tua tapitula decrevimus, quamuis ea inter apocrypha inque nunc magna ex parte imputaueri mus, Ut verte tognoscatur, nee apocryphir nec authenticis vos vesrai ineptiar posse defendere: tamen p. 798. dixerat: nam Clementis Adrum, id es Petri aposoli, is inerarium et eanonuopos olornm , sancti patres numeratura inter apocrypha, exceptis capitulis quinquaginta, quas decreuerunt reguIis orthodoxisa adiuingenda. Haec capitula quinquaginta respondent in editione GIebrii graecis prioribus canonibus tantummodo XLIl. Nam pro uno Graeco I. apud Dionysiuin est I. a. pro Graeco a. apud Dionys. 3. 4. s. pro Graeco I a. apud Dionysi Is. I6. pro Graeco I T. apud Dionysium a I. aa. 23. 24. pro Graeco I 8. apud Dionys as. G. et pro Graeco 33. apud Dionysium 4 a. 43. Vicissim pro uno Dionysi go. in Graeco sunt duo, 32. et 33. Similiter in collectione Hadriani I. licet capitula 4 . numerentur, tamen nullum ex illis quinquaginta omissum, sed nonnumquam tres vel duos in unum contractos deprehendi, notauit b. D. Tho. Istigius ad calcem adpendicis de haeresiaretiis pag. Isa.
Idem in i historiae Getesiasti eae pri ini a C. N. Deeuli selectis capp. Lips. IT 9. 4. p. 47. R. qui inter alia adnotat, Seuerinum Binitim
Ois. I. concit. pag. 14. duos tantum ex canonum apostoli eorum numero. n. eauonem suae editio.
nis 6s. et 84. et eardinalem Aguirrem toni. I. eone ilior. Hispaniae diis. III. excursi 6. et g. quinque tantum, tr. 46.47. 6s. 67. et 84. esse pseud epigraphos, eensuisse. Contra ea Belias minum de seripit. eeclec pag. canones posteriores omnes reprobare, et tantum L. priores agnoscere pro leςitimis; nec aliam videri sententiam Autonii Consantini a Casi ouillare, ordin. Miuimo. enm S. Franei sei de Paula exprouincialia in distde ea nonibus apostolorum, Romae I 697. It 4. Hie mini in primo cap. seci. s. quum priores L. canones recensiisset, p. 23. hos, Ut vere ab apostolis eonditos defendere, et in indice p. 3s posteriores LXXV. enm romana ecclesia reiicerenat; et tanten in eadein pagina paullo post, ea. nones XXXV. posteriores tamquam apostolicos recipere videtur. Post haee Ittigius aliorum diis versa iudicia de ea nonibus, qui vocantur apostoliei, reseri, eosque supposuitios esse pronuntiat, et denique, rationes, inquit, varias, ob quas canones apostolici pro lottimo foetu agnosei non possunt, e uotiralibiis adducunt Centuriatores, cent. I. pari. 2. csp. g. pag. s44. Basil. issp. sol. oliander in epitome hist. decies eentur. I. libr. 3. cap. 4. Gerhardus in eonsessione ea tho L lib. I. geuerat. pari. a. e. 6. p. y94. sqq. Varenius in rationario saeculi I. p. s7. sqq. Hart.
158쪽
In graeeo . latina editione Gregor. Haloandri D duodequinquogesimus eanon respondet quinquagesimo apud Dionysium et in editionibus Herueti atque Beue regii, I quoniam
pro ix et I3. apud Ili Haloandrum est 12. Latinorum seloo quinquaginta canones tectis pientium sententiam notauit auctor scholii ad canonem Trullanum secundum:
Epimetron. Plura adhue de illis emonibus, eorum auctoritate, quam apud multos obtinuerunt, de tempore, quo collectio istorum canonum facta sit, et de diuersia de illi variorum iudiciis possunt disputari, z At enim alii iure eulparent obseuram diligentiam: nec 3 hie locus es, quum in axime alii pistrino illi operam addixissent. Praeter citatos consules quoque Ru eum in Isagoge supra ad I. I. citata, p. 742. sqq. et Ab anu. in tom. I. laudato pluribus locis, ex. gr. cap. IV. p. 74. ubi monet, graecum exemplum, quod Dionysu Exiguus a capite ad calcem ae rate reddidisset. uti ex duobus puris eius eodd. MSS. Vatici MMMMMDCCCXXXXV. et Palat. DLXXVII. colligatur, multa, quae postea accesserunt, caruille; tum p. 89. sqq. de canonibus apostolicis, ubi contra Iu stellum et Lupum quoque pugnat,
et p. 92. sqq.Ostendere ad laborat, canones aposolisos etiam ante concilii Chalcedonensis tempora. si non apud romanam ecclesiam, saltein in ecclesiis orientalibus receptos suisse atque probatos, lacumque. Gui rutieregit apud Cotele r. in vol. I. SS. patrum, qui apostolicis temporibu floruerunt, Λnt' F. I 698. p. 429. nr. VIII. sqq. repetit et explicat ac p. Io I. R. de canonibus atque eonstitutionibus aptastolicis Beueregii proponit coniecturam, atque p. IO3. si firm3, inquit, manet constansque sententia, quae hos canones nec ipsis cum Turriano apostolis antea. So. conditos, adscribit, nec cuin Dallaeo quinto demum eoque adulto post Ch. N. saeculo ab impostore nescio quo consarei natos hariolatur; sed medium duas inter istaa extremas tenens opiniones, eos secundo exeunte, tertioque nondum adulto saeculo a primutiuis synodis constitutos, et mox etiam in corpua illud, quod iam sub manibus habemus,
eollectos, et iam si nonnullis in locis postea interpol tos fuisse statuit. Qv m sententiam
postea corroborare, et latius explicare atque tueri adnititur statuitque Asemann. canones illos circa a. Chr. suo. in Nomo canonem graecum iam relatos esse. Tum p. Ios. sqq. de
antiquo horum canonum usu apud Orientales et Latinos, atque Latinis ante Dionysii Exigui aetatem canones eosdem haud ignotos fuisse, contra Ballerin. contendit eorumque numero, de
ι Gregorius Haloandre eanones apostolori intraeee edidit ad ealeem Nquellaruin I iisti nimii imp. deinde latinain si alia versionem subiunxit, Norina b. is3i. sol. spud Io. Petreitim. Cum Haloandri versione reeusi sunt in Orthodoxographis. Eadem etiam Oeevrrit in Francisci Iouerit Ualentini fauetionibus eces e si alii eis, quae prodierunt latiue isss. sol. m Gottianus Heruetus canones apostolorum Theodori Balsamonis scholiis illustratos vertit et latine edidit Paris issi. sol. eum aliis ea nonibus utiliorum et M. Patrum. Herueta versio Dionysanae agi lincta exstat in variis eoneiliorum editionibus. Servata etiam ab Elia Ehingero, qui graeee et latine eanones eo uelliorii in edidit Viteberg. 16I4. 4. et in editionibus ea nonumeraeeo - lat Inis Parisiensibiis eum Balsamonis et Mnarae scholiis, nee non in magno Beueregii senodi eo.
na In Guia. Betieregii synodi eo sitie Pandectis
ea nonum familiam ducunt eanones apostolori iureum Balsamonis, Zonarae et Alexit Aristent selio. liis, graece et latine, Oxou. I 67 a. sol. additia notis eruditissimis.
159쪽
de Dionysana eorum versione et e. uberius agit. Enimuero cogor, haram eontrouersiammeognoseendarum cupidum ad Assem. ablegare, qui eti in p. 443, sqq. 46o. sqq. 478. sqq. ae p. sar. sqq. qua id in quaestiones controuersas pertractat. Scuti ad mutati Praeuotion. et t. libri III. cap. 3. de antiqua canonum collectione, quae prima vulgo habetur. I. r. p. 669. primum eoniicit. primam illam collectionem nihil aliud suisse. ac celebrem illum eo die emeanonum ecclesiae uniuersae, qualis erat v, que ad concilium Chalcedonenset dein animad. vertit in nota a. de aetate huius collectionis, squam Theodosii M. tempore circa a. 38peompositam fuisse Douiat. contendit in nihil certius constare, nisi hoc, eam intra a. 39I. quo eo ne ilium CPolitanum I. habitum est, et a. 437. in quem Chalcedonense incidit, factam esse. Idem oblemat, Maeritarum in bilior. iuris ecclos nr. aT. R. existimantem, eius initium statim post Nicaenum conci l. suisse, eamdem sensim per partes creuisse, recte refutatum esse a I. H. Bothmero in observ. si ber die ei ste Sanam lung derer Κirchensataungen, in eoilectione, a Sehotto curata, et inscripta, iurisschra Mochoblati, tot n. II. p. 44 . coniecturae tamen Boetimeri cuidam non prorsus adsentit. - Insuper plura collegerat quondam cel. Gliith in peculiari commentat. de eanonibus et constituti. apostolicis, prelo quondam pa- rata, at hucusque ab ipso in scriniis seruata, et mecum pro mutua nostra amicitia communieata, ex qua possini hunc Fabricii locum egregie exornare; at aegre sero, et temporis et vero instituti bibl. Gr. rationibus me impediri, quominus possim ex ea vel potiora copiosius exeerpere. Obseruat vero V. D. post Cotelirium in notis ad can. apost. 3O. so. M. et 8 . ac Betieruium in adnoti. in can. Ephesinae synodi a. 43 I. pari. a. act. T. et in codice canonumeeelesiae primitiuae illustrato lib. I. cap. 17. I. IV. ap. Coteler. vol. II. p. 73. nomen, κανονες των ἁγίων αττοςολων, canones M. πυiolorum a corruptore quodam, nominis sorsan illius auctore, et a falsis codd. lectionibus ortum esse. Locum quidem in actis synodi
Ephesinae corruptum esse, vel ex eo patere animaduertit, quod in codice canon. e l. vniu. ean. Ir8. et in plurimis decretorum graecorum conci l. editt. e. gr. Rom. a. 46o8. Colon. a. 16I8. ac Paris. a. I 636. nec non in codd. Zonarae ac Balsamon. non αποτίλων, sed rectius
πατ ρων legatur, laudatque D. PaulL mbensrtit diss2 de canonibus, ut dicuntur vulgo,
apostoIicis, Ienae Iro I. uies. III. II. p. sa. Tum argumenta Magde burgens Centuri torum contra vetustatem et auctoritatem illorum canonum, minime apostolorum temporibus adsignandam reeitat amplificatque. Pontiaee diuersas viroriim cloctorum opiniones.
quando, et a quo atque quo saeculo illi canonus fuerint consecti, profert. Petrus igitur Gunning, theologus quondam Cantabrig. in opere, anglice scripto, de ieiunio antepaschali, I66a. p. 4o. arbitratur, canones illos ab episeopis apostolicis, qui ipsi interdum dicti suis. sent απλολοι, et quidem L. priores probabiliter saeculo primo. posteriores autem saec. seeundo su i sse compositos. Gabriel A alpinatur. episcopus Aurelialiensis in libro i. de
antiquis ecclesiae ritibus, obicru. I 3. censet, nonnullos tantummodo illorum canones
ab apostolorum successsoribus, qui viri aposolui fuissent nominati, saeculo II. eta
seri pios dictosque aposolicos ea non es, deinceps auctos ut ex inscientia, cauones πω
sesorum vocatos. David Blandeia in Apologia pro sententia Hieronymi de episcopis
et presbyteris . sest IlI. pag. 317. indicat, illos canones suisse circ. a. 28o. conditos. in protegomenis autem ad Pseudo-lssidorum et Turrianum vapul. cap. 12. adserit illorum aetatem anno 2oo. Possea cel. Gluch memorat nota Petri de Marea, Dallaei et
160쪽
Beuerigit Iudieia, neque tamen omnino probat Beucrigii suspieionem, Clementem Alexandrinum esse canonum, quos habemus, apostoli ruin auctorem, quamquam argumentum.
quod Spitiser in t Geschi clite ete. p. 7o. contra fleuerig um urguet. ex alio B erigii loco, in cod. canon. ecclesiae primitiv. illustrato, lib. I. cap. a. f. s. illustrat rei ieitque: aliis tamen armis oppugnat Beuerigium. Postqua in Thurrurr Rimnonis sententiam, in iudicio de auctore canonum et constitutioi uiri, quae apostolorum dicuntur, β. VI. sqq. in Coralerii patribus apostolicis, vol. II. in accessionibus, pag. IIT. sqq. Od. Clerie. exposlam, opus canon. apost. nec unius esse hominis . nec unius saeculi, sed vario modo successive congestum et traditum et tandem a Leontio Tripolitano, episcopo in Lydia, saeculo quarto probabilitet collectinia, nouisque accessionibus locupletatum, aut eum iii primis illorum colles ioni operam comi nodasse, quosdam tamen canones postea accessisse, latius commemorauit, nec tamen probauit e tandem Iani hypothesin, paullo post a Fabricio ij. U. fin. laudatam, materiam illorum fuisse forma et conlii tutione hodierna antiquiorem, adoptauit ornauitque. Idem contra Selchou. docet. plurimos quidem aposti canon. patribus saec. IU. laui fuisse notos, atque saec. II. et III. adserendos, ad illos lain ante a. 394. immo iam ante a. 32s. ab Λlexandro, episeopo Alexandrino, ap. Theodori . hist. eeeL lib. I. cap. 4. aliisque esse pro- voeatum; nec illos demum saec. IV. esse eonfictos, quum iam Bollitu M. episcopus Caesar. Cappad. circ. a. 3To. in opp. tom. III. pag. I S. et in Beuerigit synodieo tom. II. f. 33. αρχαον κανωνα n. a aliique alios laudassent: denique ex collatione eanonum apostol. et Antiochen Or. ap. Beuerig. in eod. libr. I. cap. 4. g. a.) ostendit, canones synodi Anti clienae a. 3 I. maximam partem ex canon. apostolicis mutuos esse sumtos, nonnullos autem additos; formam autem et eonstitutionem canonum, quos quidem habemus, apostolicorum saee. forsan quinto denium esse persectam, at post medium saeeul. quintum partem iam suisse eoilectionis legum eeclesia ilicarum contra Beuerigium con monstrat. Quis autem suerit auctor illius collectionis, parum certum esse videtur: in oriente tamen eos suisse natos, existimant fratres Ballerini copp. Leon. tom. III. pag. s. et in Gallandit sylloge etc. tona. I. p. 24o. ed. Mogunt. quod in ean. 38. legatur nomen mensis syromacedonici 'periberetari: neque cel. Gluch repugnat, suspicans, illam collectionem et quidem sue siue primo forsan priorum quinquaginta canonum, quibus deinceps reliqui XXXV. eanones sensuri sensimque fuerint adiecti, ab orientalibus episeopis probabiliter esse saetam. Eni vero Spitiser i. c. p. 73. ex eo, negat, sumi posse tutum argumentum, opinans. collectorem canonum esse potuisse Alexandrinum, quamuis auctor s. auctores canonis istiua tricesinii octaui suerint orientales. Douiat in Praenoti citi. pag. 6Ti. β. a. quo auctore concinnata fuerit collectio, sibi non liquere confitetur; g. autem 3. eam in imperio orientali essu editam inde patere ait, quod topicamin s. particularium synodorum canones non alios con.
tiarat, ob Historiam controuersiae de auctoritate ea. non. apostol. a Tirrriano contra Magdeburg. eenturiatores, a Dallaeo, Beuerigio, et Larro-quano, de la Roque. agitatae uberius enarrat Cotta , in Historia ce eles. Versiteli eliter Ri
sin. a. c. s. p. ΠT9. sqq. Tubing IIII. Inai. 3. qui a P. IIIo. 3. 427. de illis cauou. docte pleis nequo asit.