장음표시 사용
81쪽
C. ODO FR. M UELLERdoa ipsa adiuuante, currum ducentem in conspectu ponunt. Quid igitur apertius, quam talia antiquos de argumento horum signorum idem consuisso, quod oquidem mihi censendum esse putatii. 6. ΙΙaec pro corto habentes iam ad cotora firmo gressu progredi pol crimus, ut cum, quid Pallas agat, dispectum sit, etiam qua in to Neptunus occupetur, inquirendum. Neptunum Minervas adversari atque cum ea contendero, tum Pausanias tum simulacri habitus satis docet. Nequo mirum, deum, cui ex fabula apud antiquos celebrali ima primia fremenIem fudit equum magno tellus percussia tridenti g , magnopero mirari et obstupescerct, cum serociens unimal, cui suum robur sumn lus impolum impertiuerat, Minerva o vi victum iugoque adactum videat. Opponors quidem po sis hoc, etiam Neptunum non tantum creatorem, sed etiam domitorem equi habitum fuisse, quippo qui a Corinthiis Δαμαιου nomino colobatur Is , et in ipsa Attica, in Coloneo pago, frenum, quo equi mansuefierent, Primum consucisso dicebatur i . Attanasn primum ΝΡptuno a nullo scriptoro accuratiOro curruum constructio tribuitur, do qua hic agitur l); deindo sculptor eodem iuro, quo
g) Non novicius videtur esse Pamphos ille, euius locum Paus. VII. 21, 3. assert. Ceterum T. l. H. Vos s. ad Georg. I. 12.hὶ Pind. o. XIII. 66. Etiam Mantinenses. Neptuni EquestrIs gnaui cultores. Narrabant. Semum suum. Italirrhoihil qui Neptunius herose, silium, primum quadriga Olympia vicisse. Pind. O. XI. 72. eum comment. Boeekhii. i Sophocles Oed. Col. 7 . eum Sehol. Sed a Sophoele ad Erichtho. nii l. bulam alludi, qui Neptuno auctore quadrigas iunxerit, error est. Ceterum iam apud Homerum Il. XXlIl. 584. . notante Pansa. nia. VII. 21. 3. . Neptunus curulibus certaminibva Praeest; et ιππων δμητῆρα appellat Hymn. XXlII. 5. Cf. Aristoph. Equ. 556. et Iibros Udlehero de Iapet. p. 154. laudatos. λ) Solum Seholium in Pind. P. I v, 1. Neptunum dieit Afros do euisas την των δε ἰrων - , accuratius loqui videtur Mnase a N. u. adduetus.
82쪽
Poeta, rumores, qui ipsius consilio non conusniunt, modo rict nimis noti et Colebrati sint, spernero et unam quandam sabulam ut voram
rectamquo sibi eligore et amplecti potest. Ita quo Phidias monti hoc unum obuersatu in emo videtur, quod Erichthonius, Minervae alumnus atquo cultor, dea ipsa adiuuanto, Primus e litos ad currum coegerit, sicut alius heros, BuZyges dictus, eiusdem auxilio boues aratro iunxisso tradebatur I). Ne quo dubito, quin Ρhidias ea narratio ad indolem utriusque numinis indo ab Homero traditam apti sima visa suerit, siquidem dei marini animus sorox et indomitus monti Minervae ad res domesticas, ciuiles, bellicas gnauiter et industrio administrandas et omnia quaa occurrunt in usum hominum conuertenda idonsas bene opponitur. 7. Hoc unum mirari posses, quod Neptunus huic rei adesso singatur, eaque certamen de terra Attica continuatum osse a Phidia significetur, cum nihil tale ab antiquis scriptoribus relatum reperiatur. At multa sine dubio inter Graecias populos prisca fama tradebantur, quae nunc Prorsus Qua nitore, ita quo etiam illud traditum osse potest, Minervam victorias suas hoo addidisso complementum, ut animal Neptunium iugo laenoquo domaretur. Neque scrupulum
chronologicum iniici sibi patientur ii, qui ordinem fabularum chro-
nologicum maximam partem n viris gramma licis additum et effectum esse tenent. Verum ut etiam talis sabula ante Phidiam non fuerit, ipse suo iuro, sicut Poeta. has duas ros, litem Minervae cum Neptuno et Erichthonii quadrigam, coniungere et componerB POt rat, potissimum cum ipse locus, quo ea signa ponenda erant, ut ita laceret, eum Excitaret. Hoc enim in arte antiqua non minimi momenti Erat, ut argumentum mythicum inueniretur talo, quod tempori, quo opus iussum erat, roi gosta , qua causam contine-ιὶ Da Buzyge quaedam laudata inuenies in dissert. de Phidia I. s. 5.
De Minerva a bubus iunctis Budea et Boarmia dicta v. orchomeniaca p. 185 q.
83쪽
C. ODO FR. MUELLERbat, loco denique, quo Ponendum erat, aptissimum esset. Noquo
raro admirationem moueris debet acumen, quo artifices in donariis populorum Graecorum causam voti donarii quo mythico adumbraverunt Et significauerunt m . Nuno vero Phidias Hoc atompedonsilio Parthenonem EXOrnaro iussus erat, quam a sedem ad iustam Panathonaeorum celebrationem exstructam fuisse, tum ipsa Pom Pa Panathenaica in ZOPhoro cellas sculpta tum alia se rationes Probant.
Quid igitur aptius cogitari potest, quam quod in posteriore fastigio,
quoniam antarius natalibus deas iam occupatum orat, tabula illustratur ad origines ludorum Panathenaicorum s Psotans. Unde monim quadriga, qua Minerva victoriam suam do Neptuno cumulat,oadom Erichthonius Panathona eorum, quas velut inicia dea. celebrabantur Π , Primam pulmam nactus csso dicebatur. 8. Haec si Placere possint, colera signa iaciliora negotio vel certa ratione vel coniectura explicari possunt. Ea omnia, quae spectanti ad dextram posita sunt, asseclas at ius lautores NEptuni repraesoniant. Amphitriton leuis vestitus at tuo cotus sub pedibus declarat. De a proximo adstans Oceanidum vel Nereidum una, is ni Vnum exemplum adduco. Thessali sub tempus belli Peralel in Phocidem irruperant, Phocenses fugauerant. denique ab iis in montu Parnasso vieti sunt. Iam Phocenses Ai,ollinam Delphicum ut suum sibi deum vindicabant, Thessali autem ueraclidas dueea habebant. atque Mineraeae Itoniae nomine tessera aiue signo tum utebantur Patis. X. 1. 4. . Atque nullum in fabulis argumentum hule victor laecelebrandae aptius inueniri poterat. quam hoe, quod elegere: Apollo, Diana et Latona ex altera parte, ex altera Herculea eum ΜInerva de tripoda decertantes. Quo Phoeenses signifieare voluere, se delubro
Delphico praesidio fuisse, ne a ThessaIta diriperetur. V. de his lignis AmaItheae v. I. P. 1 32 Fq. ti Cum Olympia Hereulis, Pythia Apollinia. IIa eertamina alIorum ab
origine epinicia fuisse tradantur: crediderim etiam Panathenaea in fabulis Atticis .imili ratione cum certamine deorum eo ni uneta suille.
84쪽
tassa Thetis, esse potest. Certius agnoscitur Latona, Cuius in sinu
Apollo si Diana infantes Iudunt. Hano Phidias hoc loco posuit,
quia Apollo in sabulis saeps Neptuno socium Et a mi um sBS Praestat. Sedem deas undas alluunt, nimirum quod Dolus insula saxo, cui insedit, significatur. Feminam, quae proxima sequitur, cuius gremio puella fero nuda sustinetur, vsI Cererem cum Proserpina dicera potes vel Dio non cum V ners. Hoc praesem, cum 1eneri,quao etiam inter numina maris colebatur, corporis tarct totius nudatio melius conuoniat. Contra mulierom, qua B deinceps sequitur, Cererem appellaris malo, et spatium vacuum, quod linsas No intelianao exhibent, Proserpina puella occupatum puto. Vix enim Eleusiniae deae abassa poterant, cum et hae, sicut fabula o do Ui molpo demonstrant, Neptuno essent coniunctissimaP. Iuvenem Post has positum Halirrhothi uin dico, Noptuni filium, cuius nomen maris aestum exprimit. Huius gnim in hoc certamina partes erant
non minimae, cum postea oleam a Minerva creatam Excidere conatus sit. Feminam deniquo ultimo loco, in angulo fastigii, recubantem Euryton nympham, a Neptuno adamatam, IIalirrhotii matrem, si placet, dicere potes Q. 9. Signa versus alterum fastigii angulum posita Ox parte iam eXplicata, ox parto nunc explicanda sunt. Quam apte Victoria
in curru Minervas collocata sit, nune iam neminom potest latere. Hoc enim curru, ut dixi, nuno Minorva Neptunum vincit, eodem vincet oliam Erichthonius. Quas autom soquuntur, ne e B est maximam Partem ut honorem Athonarum pertineant et antiquos huius t reas heroas Vroprassent Ent. Igitur multores tres deinceps positas Cecropia filias, Aglaurum, Pandrosum set Hersen, esse Pulo. Nunc vero Prima earum puerum retinet, qui equorum subsultantium ferocia territus aufugero vallo videtur. Iam quisque do Erichthonio cogitat, cura Cecropidum, Pandrosi maxime, edu-o Apollod. III. 14. 2.
85쪽
C. ODO FR. M UELLEReato p . At Erichthonius iam adest, cum iuuenis currum regens alius esse non Possit. Igitur fortassct statuendum est, Phidiam huno terra o silium, a Minerva Cecropis filiabus traditum, cum IIo morosi Horodoto non Erichthonium, sed Erechtheum appellasso, at quotiti ne a conditoro Panathenaeorum discrevisse. Vereor tamen, nahoe discrimen rem accuratius scrutantibus non Probetur, cum sicri Plores, qui intor Erecbthoum et Erichthonium distinguunt, sicut Euripides et Apollodorus laciunt, illum in Posteriora tompora detri dant, at quo ab antiqua illa terrigenarum stirpe omnino dimoueant. Iiaquo puto nos hisco difficultatibus ita optime expediri, si puerum illum Cecropidum non alumnum sed fratrona, qum mythologi Erysichthonem dicunt, statuamus Q. Virum autem, eui tertia harum virginum lenitor acclinatur, Cecropem ipsum habeo, cuius in hac do coriamine deorum tabula multa mentio exstat, et qui in opero anaglyylio, Athenis reperto, cum tribus filiabus, sicut in hoc Pamlhenonis fastigio, sacram pompam excipiens conspicitur r). Unum restat signum in angulo fastigii Positum, quod pleriquo non mala Ilissum, terrae Allieae nuuium, dicunt, cum in templo Iouis Olympii eodem loco Cladei suitu imago Posita fuerit, Et Ilissi simulacrum, tum ad locum totius rei indicandum, tum quod ot huius interossa debebat, uter deorum victor ab irat, minimo alienum sit. m Quod duae earum, Postquam Eriehthonium dracontibus inuolutum
v Idere, mortuae esse finguntur. hoe opponere noli. Deae enim faetae erant et vi deae hic adesse possunt.
qὶ lia Leakius fecit, eui in multis assens iam non cohibeo, quanquam
in uniuera o argumento aIiam sententiam secutus sum.
r V. Mus eum Worsieyanum T. I. th. i. p. 19. Cogitaueram etiam. hune virum ess a Mereurium qualis ab antiquiori hos sculptoribus fingitur . ei virginem iuxta reclinatam Hersen, quam ille amauisse sertur. v. Ovid. Mel. II. TH εq et Monumenium Regillae. CLI'aus. I. 38. 3. Quam opinionem petaso. qui ad viri iam ut alni, strum a quibusdam agnoscitur, adducto tutari possem.
86쪽
Atquo sane is est corporis eius habitus Et motus, quo se roi cuidam, quas a tergo ipsius geritur, intentum ostondit, quam ob rem superiora corporis cum contentione quadam conuertit: quod neminem fugit, qui statuam hanc, quas ox EO Iastigio sola in Museo Britannico superest, attentB spectauerit. 10. Addo nunc singulorum signorum notitiam , quam ex sonistibus supra indicatis hauriro potui. Dinumerabo ea deinceps, a dextro fastigii angulo ordiens. A. Corpus viri adulti validi, qui recubat sed pectus cum contention E quadam conuertit. Ilissum dixi eum aliis. Picto e Belgaeum PerPBram adumbrauerat, sed auxit otiam errores eius delineatio hinc laeta in Antiqq. Athon. V. IV. C. 4. th. 1., qua vir in Puellam mulatus exiit. Vidit eum in fastigii angulo Stuartus et deli-neauit, Antiqq. Ath. V. II. C. 1. tb. 9. Nunc est in Museo Britannico, in Oeco XV. n. 70., eodem foro statu, quo Carey eum viderat, nisi quod collum et brachium sinistrum nunc magis truncatum est. Hinc heno dolinoatum habes in libror Tho Elgin Ma blea London 1816, ib. 11. Alias imaginos signi dant Burrow Uisto os Athens and tho Elgin Marbios pl. 21. Lawrenco Elgin Ma bios pl. 6. , quorum libros in Britannia tractaui, nuno ad munus non habeo. Ego delinsationi Mintollanao partem brachii deStriet manum sinistram o Sluarto addidi. Est qui huic signo copulquoddam strophio insigno inter marmora Elginiana addat. Is si caput intellexit nunc in Musso Britannico, XV. n. 119. , usseruntuna, in quo solo strophium repperi, errasso videtur, cum hOC CR P ut mihi quidem manifesta Romani operis vestigia demonstrar videatur. Nam oculorum pupilla o semicirculo cauo nolatae, capilli in barba terebrati, supercilia prominentiora huius temporis sunt. B. et C. Iir senior sedens, cuius humoro bella multor inniti. tur. Pictor Belga intor hos si Ilissum interuallum notat non magnum. Eodem loco haeo signa adhuc vidit Stuartus, ea quis de-
87쪽
doxtrum viri aliquantulum auxi, at sinistrum, quod Carvy praeter- vidit, addidi. Comes Elginiensis haso corto non deturbauit. Sodnune signum mas ulum Capite caret, quod circa a. 1803 demptum
osso videtur v. Taylor Repori on the Ugin Martiles P. 46. Et cf. do variis capitis huius satis Dod sit uni Travols V. I. p. 325 . Caput seminae dicitur in aedibus Proxeni Franco - Gallici, Fau-volii, fuisse, quanquam testimonium eius, quod in nota ad Lo-Grand missa oratat v. Antiqq. Ath. V. IV. P. 20. , contraria Gui- Iolmi Willitas narrations Walpolo Traveis in various countries of iho Eust p. 418. valdo infringitur. Fau velius in eo capite, quod
apud se habebat, foramina subscudibus aerois recipiendis idonoa ol seruauit, undo eam seminam diademato ornatam suisso colligitur. V. Antiqq. Al h. l. l. Idem popularis sui Sponii sententiam tuo lur, osse has duas imagines tempore recentiore iactas, eas quo Hadrianum cum Sabina VXOris rPPraesentare. Contra unam Eandem quo in
his Et ceteris signis operis vationem agnoscit Cocherellius, auctor lido dignus. At quo omnino opinionem' illam Sponii nunc satis resulatam Et pleno sublatam habemus. V. Reuvens, Antiqui te iten II, 2.
D. C. F. Mulier sedens. Puer atilagors tentans. Muli se habitu virginali sum rotinens. Haec tria signa tantum chartas Noim telianae nota iaciunt. G. Multor habitu virginali currui insistens. Et iam huius fgura per eas chartus Potissimum innotuit. Consentit tamen cum his Sponii descriptio, qui capillum mors VonMris dispositum Esse naris rat. Viscontius id signum Victoriam απτερον nppellauit, in quo sum seculus sum. Sed idem V. D. truncum quendam corporis, in Musso Britannico, XV, 69., Oxstante in , huic Vietoriae attribuit. In quo anilii a viro Perilissimo discedendum est. Etenim huic trunco adhuc adhaeret Pars laevi lacerti, quae totum sere musculum dol-
88쪽
tot deum cum aliis complectitur, adhaeret etiam exigua Pars Iasui minis. Iam hinc agnoscoro licet laeertum ita retrorsum motum fuisse, ut angulum quendam cum latere efficeret, femur autem in anterius Promotum neque valda sublatum fuisse. Contra Violoriail Ia in linois Mintelianis laeuum Iacertum Promouet et dextrum rotrahit, semur Butem laeuum tantopera tollit, ut rectum ferino cum trunco corporis angulum Efficiat. Haeo igitur sibi non conueniunt.
Quodsi truncus Nussi Britannici a fastigio occidentali, de quo agimus, decidit, nas iudico nulli signo nisi multori ad laevum Neptuni latus ad sidenti tribui potest. Huic enim laserti, semoris, corporis totius habitus unic contion ira videtur. Etiam id conuenit, quod aeuus lacertus nudus Pst; femoris pars nuda, quam lineas Belga praebent, nunc non dimplius exstat. Et video, eandem opinionam declarari in Antiqq. Athon. T. IV. P. 22. at a Quatremere-de- Quincy, Letires p. 85. Truncus illa delineatus est apud Burroisib. 22. H. Vir iuuenis prope currum incedens. Huius truncus sin capito si membris inter Elginiana, XV, 76. Burro tb. 23. , oK- stat. Femora, quamuis Exigua eorum pars adhun exstet, gradientis suisso, adhuc intolligi potest. Similiter brachium dextrum protensum, Iasuum demissum suisse, Ex trunco diuinatur, o lineis No intelianis liquido apparet. Et iam magnitudinis ratio hono convenit. In marmor notatur, hum ro la suo lsrgogus vestEm, Chl
mydem puto, inlectam suisse, quam pictor Belga vix videre Polorat. Est etiam inter fragmenta Elginiana, n. 256., laeuum genu, quod huic signo addero Possis, sed res non liquet. I. R. Duo equi. Horum historia liquido docet, tormenta Ue- notorum huic fastigio, cuius murum etiam in tabula vadam Stua
tiana actuo integrum videro potes, non tantoPers nocuisse, quam quidam narrant. Nam postea demum, cum Morosinus, nauarchus Venetorum, Athenis expugnatis cedoro cogeretur: hos equos ut
89쪽
C. ODO FR. M UELLERtollorot ot in patriam auferret, is in animum induxit. Sod inertia oporarum factum est, ut, dum dimittuntur, retinentibus elaboronis tur, et, sicut narrat qui vidit, in puluerum magis quam in frustast fragmonta misero confringerontur. V. Buli sono Lot toro memorabili Raecolla sco. P. 83. Lealis Topogr. Athen. P. XCIv. Ita qua Comos Elginiensis nulla horum equorum fragmenta reperiro Potuit.
Nihilominus Fauvelius Antiqq. Ath. V. IV. p. 20. assemat, alterum horum equorum muris arcis Turcicae in acropoli iniectum conspici. - Ceterum iis, quae supra da his ovis dixi, hic adiicio, minimo promendum esse, quod bino3 non quaternos equos currui iungat Elichthonius. Quaternos Puto posuisset Phidias, si spatii angustia non suisset impedimento. Nam cum inlatior latitudo a tomatos vix trium Pedum esset, omnino sera non poterat, ut in eo quatuor equi, octonos Pedes alti, Ponerentur. Capita, quae in dolineatione Bibliothecas Regiae sub tor equis conspiciuntur, Pictor Belga nescio qua specie salsus addidisso videtur. Insorms illud saxum, quo equi sustentantur, tum subiectum Puto, cum vn i si vincula serrea, quibus equi muro automatos olim annexi fuerant, robigino exesa Periissent. L. Minerva in ob artis Nointelianis capit , bracchiorum maXima Parte ot cruro sinistro cum parto tunica o caret. Hac parte corpus deas muro latoriolo innititur, qui in medio fastigio arcuatim exstruetus orat, sino dubio, ut turricula cum campana imp neretur. Ita Fau velius . Sponius caput et crura huius signi truncata dicit; idom autom manifesto orrat, cum a stirmat, crura tau tum dimidia vosto tecta suisso ita otiam Whelorus ; videtur ad stipseriorem solam tunicam attondi B Et talarem, qua adest, ne glexisse. Huius signi duo fragmenta aratant in . Musso Britannico.
1. Magna pars Pectoris n. 75., Burro ib. 243. Figura aegidis heno conuenit cum linois Nointelianis. Tum in modia aegido tum in angulis et ego foramina notaui, capiti Gorgoneo et anguibus EX
90쪽
aere, ut puto, iactis et inauratis assagendis idonsa, quas nullum du-hium quin multo tempore anta Pictoris Belgas opus ablata suo rint. 2. Pars capitis n. 118. Burro in ib. 24. . Inuentana eam Viscontius dicit in ipso automate, Cochorollius si Combius humi apud aedom. Continet id fragmentum frontem cum capillis cincinnatis dextra Partis, caua satis magna et profunda, quibus oculi vel argonisi volo lapillis saeti impositi orant, locum nasi truncati, genam dextram
et partem sinistrae. Qua tam an marmor non truncatum est, su Pe siciem ostandit laevom et integram, cui color encaustico inductus pracsidio suissct recta creditur. Laeua parto supra exteriorem oculi angulum duo foramina conspiciuntur, quas cassidi aeneae a Planda
destinata orant. Hanc cassidam si capitis quae desunt in delineatio no adipeta addidi. Nam caput hoc Minervas fuisso, cum Reuis ventE aliisque nullus dubito; capillos eodem modo disPositos inueni. quo in multis tetradrachmis Athonarum, unde haec maxima rostiis luendo ea pili adhibui. Cockerellius cuius de opinione mε certi
rem fecit Reuvens 1. I. p. 61 huic signo basin addit cum podibus
valdo disiunctis, quas in Museo Britannico, XV. n. 201. asserua. tur. Ego ut concessarim singula signa suas habuissis hases. hanc tamen opinionem reiicio, Primum quia iam tempore pictoris Belgai, Pedes dea E soparati sus rant, siquidam alter tantum cum signo coniunctus erat; deindo valdo metuo, ne pedes in hasi illa minores
sint quam pro signi magnitudine, denique ii, quantum ego notavi. corio induti sunt, unda nescio, an imagini Romani temporis tribuondi sint. Leakius Topogr. Ath. P. 254. de pedibus duobus cum stipito quodam arboris interposito inter Elginiann marmora asseruatis loquitur, at ego nequa in hoo fragmento nequo in alio simili
n. 107 quidquam de eo stipita vidi. M. Signum, quod cum aliis Neptunum dixi. Id cum tompoto
Sponii si Marchionis Νointelisnsis maAimam Partom adhuc superisosgst sulciebatur autem muro illo lateritio , Postea siue cum tem-