장음표시 사용
71쪽
C. ODO FR. M UELLER DE PHIDIAE VITA.ingonio instinctus imagines illas, qua summas ideas oxaequabant. protulit. Uinta enim Z nonno in arto Phidiaca eadam conspicitur indolos, qua etiam in conditoribus meseos seriptionisquo podostris apud Atticos eminuit, eadem veritatis forma, eadem cum simplieitato gratia et in maiestato iucunditus p Eam indoloni tum haudduhio spirabat. omnis Atheniensium vita, ubi ad altiora at pulcriora dirigobatur, antequam digni tuis vi decoro sublatis turbida tantum mobilitas et vana leuitas atquo cupiditatis impotentia relictaa sunt. Eam quo indolem numen, quod Graecas nationis lato praesidsebat, a longinquo inde temporo conformassct provido qua consilio destinasse videtur, ne artibus ab uniuerso populo studioso erillis summus honor et laetissimus flos de psset.
72쪽
RECITATA IN COΝSESSU BOC. REG. D. XIV. IANUARII A. MDCCCLXVII.
1. Argumentum, quod Primum in his conssessibus illustrandum mihi sumseram, Phidias artificis vitam, nondum Plane dere-lieturus iam do eo huius viri operΘ ngam, cuius Etiam nunc Plurima supersunt fragmina aliaque ad memoriam eius redintegrandam subsidia. Loquor dis signis marmoreis, quais in occidentali si uo Postico Parthenonis sius Hecatompedi templi fastigio collocata erant, atque, ut sert opinio a plerisque recePta et nuper etiam a me deinfensa ti), ex officina Phidiae prodierant. Quaro autem ntino de posteriore solo fastigio agere velim, haec causa est, quod signorum in hoc positorum multo plenior notitia nuno Potest acquiri quam ceterorum, ita ut consilii, quo diuiniis artifex Ea disposuerit, et cogitationum, quaB tum in animo eius vorsabantur, probabilis ratio adhuc reddi possit, quod etiam in antici fastigii imaginibus fieri Posse despero. a Commentatio de Phidiae vita II. g. 13.
73쪽
C. ODO FR. M UELLER2. Antequam autem, quod primarium Iillius commentationis argumentum est, da Consilio et cogitationibus, quibus Phidias ductus deorum Iisero umque numerum quendam eo loco composuit, disseram, necems est, ut quibus e tantibus nocuratior horum si σnorum notitia hauriatur, breuiter indicem. Et inter antiquos quidem unus I usanias de argumento totius compositionis duo verba, de singulis imaginibus nihil dicit b . Inter recentiores, qui persegrinando Athonas deuenero, lacolnis Sponius a. 1676. haec signa vidit, si primus, ita ut agnosci possent, descripsit, s d eum sestinantius in hac ro versatum esse, Plura sunt quas urguant Q. Maximi autem aestimanda est delineatio harum imaginum, quam eodem soro tomis poro nam annus non Lalis constat in Logatus Franco-Gallicus, Mamchio Miniolionsis, a pictore Belga, CGrey, Perfici curauit, q aquanquana singulorum Signorum mirabile artificium omnino non Oxprimitur, nihil tamen ad compositionem lolius operis cognoscendam
plus facit. Adhuc enim supererunt, ut ex Achedis his Νοintelianis apparot, quae in Bibliotheca Regia Parisiensi assem tantur, et iambis odii uo sunt d), in iustigio occidentali, de quo agimus, signa antiqua Paeno omnia e , licet truncata pleraquo et capitibus aliisuo membris spoliata ID. Sed cum Paucis annis post, P. C. 1687, op-b I, 24. 5.eὶ v. Spon Voyage T. II. p 141. Ex Sponti opinione fastigium Oeei.
dentale Minervae natales repraesentat concerva lia naissauee de Minerare . quod non dubito quin non nisi e Pangania suo hauserit. Quae Pallas est. eam victoriam appellat. VIetoriam eontra Palladem. Propterea tantum fidei Spm. 'o ego non tribuerim , quantum nuper Leahi ira. vir egregἱus. In Torographia Athenarum tribuit. a) In Si uarii Antiqq. Aih. T. IV. eaedem tabulae insunt operi: The Elgin Maibles et Lea hii Topographia Athenarum. εὶ Nullam enim laeunam esse . n Isi unam eamque non magn m Veraus angulum sinistrum in excursu demonstrabitur. f Longe diuersa suere f. ta signorum in fastigia orientali collocato. rum. Nam quae hic Pistor Belga delineauit. eadem etiam Seuare ut
74쪽
pugnatio illa Venetorum, Hecatompedo et maximis signis hisco sa. talis, insecuta esset: Stuartus Anglus, qui cum Bevettio a. 1752 et 53 Hecatompedi quas superorant accurate delineauit, ex viginti
duabus tres tantum statuas relictas inuenit, quippe cum Ceteris Omnibus tum tormenta Venotorum tum studium auferendorum, quibusvis belli pepercerat, interitum attulissent. Comes Elginiensia Ex his tribus simulacris unum tantum, quod Ilissi fluuii habetur, ab tulit, sed praeter hoo ruderibus templi effossis sex fragmina signorum hac olim puris collo natorum inuenit eaquo in Mussum Brita ni cum transportauit g), quaB quo reserenda sint, ex accurata eo rum cum adumbratione Pictoris Belgao comparatione satis in teu
3. Cum operam singulorum signorum ex monimentis et subsidiis hises doscribendorum in appendicem huius commentationis reiecerim, siquidem locum eius descriptionis lineamenta, quas adiunxiet quibus etiam fragmenta Mussi Britannici indicantur, explere possunt: statim ad caput rei perueniamus i. o. ad argumentum, quod his simulacris contineatur. idemus sub fastigii culmen virum stantem, cuius membra motum qu ndam veho menti oroni indicant; adstat virago, cuius aegis Minervam significat, ad sequos duos currum trahentes conuersa; virum qua sequuntur viri, seminae, Pueri Puel laeque tum Stantes, turn s dentes recubant osus. Iam Pat Sanias nos docet, ea quae in antico fastigio posita orant, ad Minerva. natales spe et re, quae in Postico, certamon Neptuni cum Minerva do terra
vidit. eademque omnia per Elginiensem Comitem in Museum Britannicum translata sunt. Huie igitur templi parii. quae iam antea misere habita erat. Venetorum tormenta et oecupatio nihil Mocuerunt. quae alteri tanto suere detrimento. Miror diuersa narrantem Leais
hium l. l. P. I. xx VIII. g Ibi Dissus inter Elginiana v. m. , cetera fragmina n. 64. 69. ι 3. . . 76. 118. asseruantur.
75쪽
C. ODO FR. M UELLERAttica repraesentare δε . Λtqui Pausaniam posticum fastigium id
dicere, quod occidentem Spectat, quanquam dct ea re Plures viri docti addubitarunt, Iuculenter nuper demonstrauit vir doctissimus idem atquo cautissimus, Reuvens i . ΙIdo igitur cfrta-inon illud oxhibebatur. Quato illud fuerit, quanquam omnibus notum existimo, tamen vorbis quibusdam do gonuina fabula
forma monendum. Si ut antiquiores narrant, Prior Neptunus, post eum Minerva ad torram Atticam a Codunt ea in quo occupant,
cuius roi signa illo sontem salsum, qui Θάλασσα 'Ερεχθηίς dice.
hatur, sex acropoli elicit, haec ibidem cloam Plantat, simulque Cecropem an tostatur. Postea lite instituta ius Minervas potius habetur E . Vidit etiam Pausanias signa quaedam in arce Athenarum,
dissertatione opiniones contrarias Ulucinati, Leahit. Webeti patia refutatas habes. Vas illud. quo Wilhina ius explicationem suam de . monstrare conatus est. rectius explicuit post Leahium Millingen. Λ netent unedi ted Monumenis I. P. 25.1 Princeps locus est Herodoti VIII, M. ἐλαίη τε καὶ Θαλασσἀ' τα λογος παρ' 'ΑθηναIων IJοσειδέωνα τε καὶ 'Aθ ναίην ἐρίσαντας περὶ τῆς μαρτυρια θέσθαι. Eadem Paus. I. 26. 6. 27, 2. Laliua hane lamam Persequitur Apollo d. III, M. f. a quo in quibusdam discedit Calli. math ap. Schol. I l. P, 54. Illustrauere hane genuinam fabulae for. mam Heyne Observ. ad Apoll. l. l. P. 322 , et Boettiger. Amalth. II. P. 310. Cf. Creuaer Symb. II. p. 640. Equum eum a Neptuno erea. tum . fabulantur Serv. ad Virg. G. I. 12. Aen. VIII, 12S. Laelant. ad Statii Theb. XII. 632. Dolendum, in tabula marmorea lumini Pre
76쪽
quao Neptunum illum Elicium Minervamque oleam Plantantem repraesentabant i , atque notissimus est nurnus Atheniensis, deum deam quo xhibens circa oleam illam Primig niam stantes m . 4. Cum vero talem operis totius speciem et contarmationem exspectant f ad lineas No intelianas accedimus, iam magnis irreti-mue difficultatibus. Vix dubium sesso potest, virum Minervas adstantern esso Neptunum, cum huius dei signum in hoc fastigio modio sors loco positum osso debuerit, atque simulacrum lanta E magnitudinis intercidisso, ob spatii, quod nullum sere superest, angustias concedi non possit. Iam procliue dictu est, Neptunum, quippo qui veho mentius moueri videtur, sonti oliciendo intentum atque in sum habitum sormatum esse, quom describit Ovidius n)rflaro deum pelagi, longoque seri ro tridento Aspera saxa facit, medioqii se e vuInere saxi Exsiluisso laetum, quo Pignoro vindicet urbem. Vsrum ut concedamus, sontis salsi imaginem Phidias ingenio pla. euisso, tum sino dubio etiam olea, qua Minerva vincohat, adessad obobat. At virique locus deest, nisi fortasse oleam inter crura Neptuni positam putas, quem locum valde incommodum Plato, quanquam sex legibus artis antiquas si modi parerga saepe compendiaria via denotari non ignoro. At sortasso Neptunus, antequam a pictoro Bolga delinearotur, loco iam motus fuit, ita ut oli in maius spatium intor Minervam et Noptunum intercesserit. Ut et hoc non abnuo rim, mihi quidsm ipso Minervas habitus eam opinion Em, Ex qua dii monumenta occupationis condere Putantur, satis refutaratii. quam illustrauit He erentus V. nune Opp. hist. T. III. p. 150. .
narratio Hem de eo certamine ex antiquis epicis petitam. Prooemio quodam excepto. Periis M.
77쪽
C. ODO FR. M UELLERvido tur. Cur enim, si Neptuni signo suum oppositura est vel eum eo de iuro occupationis litigat, a deo auersa et in aliam plans rem intenta singitur 3 Mihi quidem mirum videretur, ni quis, dolviri usquo habitum accurato intuens, eam sententiam conlinuo Qxploderot. Sed etiam ipsam litem contestatam et v I a duodecim diis vel a P discis Athenarum heroibus diiudicatam, hio axhiberi,
vix placere poterit, cum ea lis nullam conlineat actionem artisculptoriae Satis conuenientem, ni quo signorum habitus et sigura huic Oxplicationi aequo ne Priori roseagetur. 5. Cum igitur hac ratione Explicatio eius operis non Processura videatur: videndum, quid misso tantisper Pausania Ox ipsissimulacris attente spectatis effici possit. Minorvae habitum si octanti, quid sa agat, vix dubium essB potest. Conuersa est ad equos duos, quos sero citat s exultantos οὶ sustinet ot cursum eorum inhi-het, quanquam ii deni e curru, quem trahunt, a virgin et iuuene reguntur. Virgo enim, ut corporis totius et brachiorum maXime
hahitus commonstrat, habenas ἡνία vel ρυτῆρας) tenet easque
magna contentione retrahit, iuuenis flagellum tractat: quae negotia etiam apud Homerum intor duos Mollonidas distributa reperiuntur P . Dea aut om manis sto equos alio loro vel Iuno ducit ot regit, quam habonis, quas Virgo illa tenet; pulo eam φυταγωγεα traei Me, ex υποχαλινιδίω vel Pondentem, quo etiam equum vent rium et Donatum equiso ducors solebat q). Eodemque in opere sculpto zophori Parthenonis equi iugatos currui iuncti a iuuene Praecedento et cursum eorum moderante duci vid statur, quanquamst hi simul ab auriga habenis reguntur r . Quare autem ad equoso Zygomatas Naupliensis. litteria ad brarii num Crustiam. Proseis rem Tubingenaem a. 1575. dati a. Tureo-Graecia I. VII. ep. 1O. P. 30. , Te ους δύο φρυασσομένους recte dicit.
78쪽
regendos etiam auxilium deae necessarium sit, nulla potest esse causa, nisi quod aurigandi ars tum recens inuenta ot ab ipsa dea hominibus domonstrata erat. Quod iam optimo conuenit cum sabula in antiquitato celebratissima, Minervam Primam equos ad currum
iunxisso: in qua Athenienses, qui ob eam causam deam 'Iππίαν silio 'Iππείαν dicebant H, otiam Arcadas t) et Barcaeos ti) atque Corinthios, qui Bellorophonti Donum a Minerva Chali nitido datum ossa fabulabantur xj, sibi assentientes habebant F). At quo Aths-υ Hoc nomine colebatur In Colono Patis. I, 30. 4. Schol. Soph. Oed. Col. 71 i. Anecd. Behher. p. 350 et Aeliarnis Pausan. I, 31, 3. . ubi signum Minervae in ea rearibus Ciret poεitum pro α πέσει suisse. etitulo seruato Intellexit Boee kh. c. I. n. 474. Cf. Sophocl. Oed. Col.
1071. Harpocrat. et Suid. a. v. 'Iπτεία 'Αθηνα. ΔαμασWππον vel δαμοπαλον dixerat deam Lamproetea. ut videtur. in cantico illo:
Παλλαδα περσέτολιν. Cf. Sehol. in Aristoph. Nub. 96 i. et in Aristid. p. 203. Frommel. Καλλίδι φρον 'Aθαναίαν dieit Euripides Hecuba 467. Κοίρανε Κεκροπίης ἱεποσσοι. Πα δε αμ r . Nenti. Dionys. XXXVII, 320. es. Amaltheae Vol. III. p. 51.e Qui Minervam Goriam . Clitore eultam Pausan. VIII. 21. es. Creu-zer. Symb. T. II. p. 761. . quadrigarum in uentrieem dicebant. Cicero de N. D. III. 23. cf. Patis. vi II, 47. 1. Clitoriorum tabula fuit. quae
Minervam Neptuni et Coryphea, Oceano natae, filiam, eamque quadrigas inuenia ei tradebat, ut ex loco Mnaseae ἐν Κυρήνν apud Harpocrat. a. v. 'Iππεία 'A8. Intelligitur. V. eundem Mriaseam ap. Lex.
Coislin. in Bibl. Coislin. p 604. apud Behher. Anecd. P.MO. . ubi pro Κορης - Κορι φὴς scribendum videtur. v Qui I σποrροφIae quidem a Neptuno. τὀ autem a Minerva se didietas e serebam, Steph. Byn. g. v. Βαρκη et qui minui aeturale loquitur Hesych. s. v. l ρκαίοις Οχοις r ubi Mnaseas D Αιβύν auctor Iaudatur. Καὶ τῆν rex. e. 'Aθηναν ἐν δει θύν γενέσθαι φασι. Schol. Pind. P. I v. s. De Bareaeorum. licui Cyrenaeorum, eurribus multi disputarunt. v. Boeehh Εxpl. Pind. P. IV. p. 268. Volcher de Iapet. P. 220. x v. Pind. O. XIII. si . eL Boeekhil Explie. et Udlcher M. p. 185.
yὶ In uniuersum Hymn. Homer. In venerem V. 12. 13. de Minerva: πρώνη τέκrονας ἄνδρας τιχθονίους ἐδίδαξε ποιῆσαι σατίνας καὶ apua ra
79쪽
nienses Erichthonium suum, quem inter antiquissimos terrae sua ohoroas habebant, a Minorva edoctum Primum quadrigam itinxisso ot aurigandi peritia Panathenaicis ludis, quos iPse constituerat, vi- elisa serebant e . Quae fabula vi orta sit seire, nostra nunc non multum refert, neque hoc loco oxpedio, utrum Erichthonius, de
quo Danais epopoea, Pindarus aliique a) idem narrant quod Ho. motus et Herodotus bὶ de Ursichtheo, qui nomino Neptuni Erechthei in eadem aede, qua Minerva, colebatur e , ab origine ipse
ποικίλα χαλκῆ. ubi pro Εριχθονιον ν' coniicere possis. nisi
Q Tanquam ad explicanda nostra signa diela esse videntur haee Ari. si id iε. Panathenaieo p. 184. : Irι καὶ πολεμσπιρρίων ἔφηνεν οχ ματα. καὶ ζευγια σιν ἐν τνδε τ' γν πρωτος ἄνθρώπων o της ὀ sτῆς θεοῖ παρεδρος αρμα τελειον συν σν Θεω. Idem Iere Aristid. in Minervam p. 22. CL Schol. in Aristid. P. 102. Frommei: 'Κρεχθους πρωre ς παρ' 'A'ηνας τῶ apua taέξατο. Cetertim v. xirgil. Georg. III, 113. Varro ap. Serv. et Philargyr. ad I. Marm. Par. ep. 10. Hygin. P. A. II. 13. Eratost h. Catast. 13. Aelian. V. H. III, 38. Plin. N. H. VII. 56. Tertullian. de spectae. 9. Themistius Or. XlX. P. 485. Petav.
Himerius orat. II, 6. De signo deae. aede sacra et Panathenaeia a. Athenaeis constitutis v. Hellante. ap. Harpocr. a. V. Παναθ. 13.
p. 55. St. , Androtion ib. p. 109. LenΣ . Philochorus a P Harpocr. κανηφόροι et Sehol. Aristoph. Vel p. 542. p. 24. 25. Lent), Apollod. III. 14, 6. Marm. Par. l. l. Hygin. l. l.
M V. Harpocr. a. v. αὐτοχθ. Pindar. Fragm. inc. 37. Bh. Eurip. Ion. 20 sq. 279 - 284. 1114. 1445. Danais, cuiui quidam versus etiam. Nunc exstant, ut ex Apollod. II, 1. 4. intelligo. eertamen Neptuni et Minerva de terra Argiva narrauit, et huic. Vt videtur. fabulas Atticas similes attexu It. Propterea eam e popoeam etiam in marmore
νιος καλουμενοι Schol. II. l. l. Elymol. M. p. 371. 29. e Hunc Minervae παρεδρον Aristid. Panatheri. I. I. sere omnes quidem Eraehtheum die unt, Apollodorus tamen III, 15, 1. Neptunum 'Eμχθοιον.
80쪽
Neptunus Equestor, qui per totam Graeciam colobatur, an daemon ab eo discretus et posteriora temporo cum eo consustas fuerit. Haec, ut dixi, ad rem nostram nihil soro faciunt, cum Phidias ut euiuis artillet Oa sabulas forma, quaa tum obtinobat, rePrn PABntanda Essot, quippe quas sola intelligi poterat. igitur Erichthonius ab os habebatur horos quidam Minorvus dilectissimus atquo in eius tutelas ducatus institutusqus, qui Minervas inuentum, aurigandi artem, Primus cum hominibus communicauerit. Iam nomo dubitare potest, quin iuuenis in Ognis rogondis occupatus hic idem sit Erichthonius. I irgo autem Oiusdem nogotii particeps ictoria est, qua in operibus antiquae artis Persa Ppo cum viro vi toro currui insistans singitur cl). Quod autoni alis earet, nihil mirum, cum Athouis do. lubrum 'Aπτέρου Nίκης eiusque signum votustum osset, quod iam Calamidem, Phidiae aequalem, imitatum esse Pausanias statuit e . IIaoc nutem omnia Postquam iam scripta et in Consessu M iotatis nostras recitata erant, Contigit mihi, xl Scholia antiqua in Aolii Aristidis Panathenaicam oratio nona, qua o Guili otinus Crom-mol nuper Edidit, Peruoluens, locum Grnmmatici repori rom, dotisdem sine dubio, do quibus loquor, signis endem Plano, quae modo Proposui, tradentis Id. Haec sunt eius verba: παρεδρον τγς
his si unum γέγραπται minus accurale dictum statuis. Celer omnia nostris signis egregia conueniunt. Sunt enim ea in astropoli, sunt in postico Parthenonis sustigio, οπίσω τῆs Θεου, atque virum, Q C s. Caylus Antiq. T. Iv. tb. 51. 3. M emn WOrsi tarium T. I. P. 43. Millin. Vases T. I. b. 24. cum explic. p. 46 sqq. Millingen vases de Coghill ib. i. cum explie. P 3 sqq. o v. Pavaari V. 26. 5. ei. l. 22.4. Ill. 15. 5.f Ad p. 184 C. p. 25. ed. Fromm. cf. P. 336.