Specimen variarum lectionum sacri textus et chaldaica estheris additamenta cum latina versione ac notis ex singulari codice privatae bibliothecae Pii 6. P. O. M. edidit variisque dissertationibus illustravit Iohannes Bernardus De Rossi ... Accedit ei

발행: 1782년

분량: 495페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

331쪽

Hispalensis , aliutues. Quae sane horum Scriptorum ea in re consensio, quanta sitis pon

Boetius, Dei Alfabet. languide los Fenices 1 de fureolonias , in extremo opere cum typorum elegantia,tum

tabularum aeris inessariam nitore splendidissimo, atque inscriptori a coniurarion de Catilina guerra e

seM Quapropter manebit firmum , quod mo diceb mus , quodque est a veteribus litterarum mandatum monimentis , nempe a Phoetii iis litteris cetera vel omnium, vel plerarumque gentium,quae rerum gestarum , gloria antiquitus inclaruere, elementa esse repetenda Si quis autem a me quaerat, quae igitur stterarum suerint prima initia , quae vicissitudines , quique progressus , ante quam Phoenices eas Graeciae intulissent is sis habeat . Ego , quemadmodum superius animadvertati, litteras ab ultimis temporibus censeo . Nam quum vetustissima monumenta considero , quae Scriptor sacerpaucis complexus est in Geneseos praesertim libro iri . inarumque gentium mores animo colligo , se equidems tuo, ut neque recentem ortum litterarum Moysis a late , immo Abrahami , ut nihil dicam amplius, ii que tunc angustis finibus ipsas suisse contentas putem Qui tandem plura voluerit, is adeat eos Scriptores quos iamiam indicavi , supra pag. 238. not. a. quique de pri ma scribendi origine commentarios edidere D praeterea alter nuperrimus Scriptor , scilicet Cl. Abbas Ictu Contant de la Molette sicarius Getieralis

332쪽

dereis auctoritate, nemo unus non videt

Igitur Ioanius Marsham Aegyptiacam Graecis

tis Viminensis, cuilis de litterarum inventione d antia quitate Commentarius non est praetereundus . id eiusd Nouvelle merbod pour Hrer dans e vrai sens

les, inscriptions Oe par M. Baudelati miris . Paris

vissime quoque declaranda aggrediar . Namque hactenus disputata de litteris, huic alteri argumento , quod tractaturum me supra pag. 77. noti pollicitus W-ram, coniunctissima sint . Id quoniam adnotationis nostiae ratio patitur, sinendum nune mihi esse intelliso Rem paucissimis verbis abs tam Argumentum autem est huiusmodi videlicet, a Cadmus , vel quisque tandem alius sub eo nomine i tens I , quae vox hominem intiquum ves orienta lem significat, an, inquam, primus in Graeciam liti

ras intulari nec ne Principio certum est omnium sere Scriptorum v tussissimorum consensione , Graecos auctore Cadmo Phoenicio,quem losuae synchronum fuisse serunt Phoenicibus litteras habuiste A quorum veterum aucto

333쪽

cis litteris originem tribuentis Ola Rudbe chii vero, qui eas a Runicis veterum Gotho-x ruin

ritate viros erud Itissimos intelligo stare plerosque,ut Sam. Bochartum Ioseph. Scaliderum, ΕZechiel. Spanhemium, Joan Idarshamum,Εdmuiad Chishullium Gerardum Io. Vossum , laud. Salmasium trianum attonum, Bem nard Montiauconum , d Antonium vonem Gogue tum praeclaro in libro , qui De 'origine des Lot , des aris o de Selences inscribitur tom. II. lib. II cap. I. pag. 23O , aliosque , quo praetereo ; quibus assentitur P. Hieremias a Benneltis in chronol. critie. Histor. Sacr. Profan pari. I. io m. I. . XIX. pag. 33 seq., quo loco variorum hanc in rem sat diligenter , ut solet, proseri sententias . Fallitur tamen vir doistuc, dum Gerardo Ioan. Winio tribuit sententiam,contra atque hic ipse statuerat. Qui tamen ita contra statuendum putant , ut Caiam litteras in Graecia vetustiores suisse pugncnt , ii non tam veterum testimoniis,quam rationum momentis, mul-

ishue coniecturis rem definire nituntur . Alii etenim x Cecrope, quem primum Atticorum Regem perhibent marmora Ariindellianc Epocha I sive anno ante Christum natum is 82.originem in Graecia repetunt litterarum. Alii denique multo ante a Pelasgis, qui, Plinio teste , HU. Natur lib. II cap. LVI. primi in Latium litteras quoque attulere , easdem Graciae inlatas asserunt . Quo certe revolvitur Cl. Ioan Boi ierit omnis eodem de argumento disputatio prioribus praesertim paragraphis dissertati nis e De Priscis Graecorum oe Latinorum litteris comprehensa qua postrema sententia non abeunt permulta recentiores , uti Cl. orius, Mus Etrusci tom. II pag.xxxIII., Io in B. Blanconus , anti is litteri; Hebr. O Graec pag. I. edit.II. Omitto ceteros . Intere:

334쪽

rum elementis profluxisse magna cum conte tione asserit , utramque opinionem non mo

Hanc ego de litterisin earum ommuni origine ouum instituerim disputationem , danda mihi venia est , si alteriim quaeltionis genus huic finitimum , hoc loco non praeteminero. sine namque cognoscere quisque pinterit, an Flebrae Phoeniciae litterae , sive a Cadmo se e a Cecrope, ves tandem quaeumque vetustiori aetate in Graeciam inlatae, Iatinisque pruris atque Etruscis traditae , fuerint tantum sexdecim , scilicet B r, Δ, e, i, κ, Λ, Μ, N, o, Π, P, Σ, T, Υ, quas deinceps Troianis temporibus & Palamedes Argivus auxit quatuor numero nempe Θ, a, Φ, X; tot dentuque postea simonides elicus , aut me recides , aut Epicharmus , vel quisquis alius , videlicet et , Η ' , Ω Etsi nullius sere momenti tam inera quaestio, prima specie , aliquibus fortassis videbitur , parumnue gna homines, nisi qui ipse suo abutitur otio , mihi vero quoniam ad Hebraici Totus Veteris Testamenti aucto state in maxime spectat atque integritatem,sane gravis semper visa ei magna . Res ergo omnino admonet me , ut de ea quidpiam disseram . Ne autem adnotatio haec nostra longilia excurrat , argumentum ipsum leviter a tingam si Plinio , si Plutarcho , si Tacito , alitique sentioris aetatis Scriptoribus , ut Eusebio , Calliodoro

335쪽

ror. Haec , quia sine ratione , sine teste sine coniectura aliqua gravi dicuntur , immo a cum

Mario Victorino , suidae ; mitto ceteros si horunia, inquam , Scriptoriim veterum testimoniis stare liceret, nullas sane alias priscas extitisse Cadme Graecas liti ras , praeter illas sexdecim , esset escendum , quarum modo a me est commemoratio. Atque ego quidem quamquam vetustatem plurimi facio , maloque omnes

rationes meas coniecturas nihili pendere , quam ei quidquam detrahere auctoritatis sum tamen iis comparatus , ut rebus omnibus veritatem , quae est omnium a quirim , anteferendam putem Rem vero attente nullaque nrecoepta opinione eonsideranti non una mihi succurrit otio , cur hoc tum de sexdecim Cadmeonmcis elementis prisci ve luti inventum habeam a vetustis praesertim Grammaticis excogitatum , at tabulis omnino dubiis planeque incer tu ; nolo enim gravius dicere . Qui enim veteriim, quo rum vestigiis sequioris aevi scriptores coeco quodania impetu institerunt , huiusce commenti meminerint iniulia habent de hariun MI. litterarum primis Auctoriuiis , meroque ac serma earum , qua quitque invenerit

quod aut certum sit aut de itum modo namque octi decim ea etiam fuisse elementa , -- est Aristotcles apud Grium MN. t. lib.vir. pavI., modo septemdecim numero illa extitille , traditio tariis Hispalensis Orion lib. I. cap. III. Alii praeterea hos inter priscos

characteres Cadme Graecos collocant elementum quod alii ab iisdem expungunt , litteram mei suificiem tes, de qua postrema , cuius origo a Phoenicibus certe et , veteresin recentiores Grammatici quasi concertationis studio modo aiunt hoc , modo illud . Quid enimvero Graeci veteres , quidque Latini Prisci ad id benα

336쪽

&cum antiquis non umentis aperte pugnant, criticorum hominum neminem futurum exusti mos

declaranaim rotuissent, qui omnium sere antiquitatuin suarum ainguae suae originum imperiit , de iis dis putantes infinita pecorum inuosque multa puerilibus refersisse sabulis scimus , quae Μythicis gesta temporibus tradidere memoriae posterorum' on mirum igitur cuiuquam videri debet, qui factum sit, ut tam variae fumrint veterum recentiorum de re eadem interque se dis sidentes sententiae, quarum singulas qui receniere vellae

atque una componere , is operam luderet

Ecquid tandem praesidii in testimoniis tam variis , tam incertis , quemadmodum res animadversunt Dionysio Halycarnasse est, Περι - τέ- --πον sive De eompositisne verborum . operum edit Oxoniens.

37o . om.II pag. 2I., collocatum esse existimabunt adversae sententiae patroni, ut illas sexdecim tantum litteras suisse priscas efficiant , quibus Cadmeum Alpliab

tum Graeciae inlatum initio conlitterit λHerodotus sane, Audio imprirnis vetus , qui anno III. nempe Olympiaciis xxxIII floruit sive anno ante Cr469. . ac Diodorus Siculus sub Iulio Caelare Augusto clarus 'i , inquam . duo Scriptores , qui litteras ct quidem unanimi Veterum consensione, quod certe ma&imi est potuleris , a Cadmo Graecis primum traditas adseruere , ille lib. v. cap. I vi II pag. 3O9. , hic lib. III dci pag. m. 328. 3 3 I de earum prorsus silent numero. Quid Esse ne credibile putamus, tale diagramma Graeco-Cadmeum , quale angunt permulti , negligi horum duorii miselebrium scriptorum silentio potuisse,quos& Aristotelis praesertim de octodecim iisdem Litteris opinionem ignorasse , milii quidem non fit verisimiles Tota

ergo illa de elementis priicis Graeco-Cadmeis sexdec in

337쪽

stimo, qui esse credenda putet, atque ab nostra umquam abeat sentemia . Qui autem X a prae

mimero a Plinio atque Plutarcho excogitata, animadver so commentitia sit oportet. Quare quod sicunt hoc suis purum putum NATURAE ATQUE ORBis Alpha tum , uti placet imprimis

Edm Chiinulli , Antiquit. Fatis. xlx pag. s. tum D. Cour Gebeii , Monde primist, ori ne u angue , tom iit. lib. v. M. II cap. viii. seqq. p g. ia seqq. Husdem generis esse arbitror atquo ea minis a Veteribus prodita sine auctore locuplete t sies. Consistiant namque aut in uno Plinio, aut in uno Plutarcho, aut in uno Tacito, quos adprobatores huiusce commenti nominant, neque veterem habent ullum praeter Aristoinem , nisi ego vehementer sillor, at hac in re non veriorem, qui tamen , ut iam ostensim est octodecim litteras contendit priscas . Quid multa λ Hira adducunt,quae lubrica atque ambamia eoniectatione nituntur . Quamquam tractantur ista ingenios , dispi tantur etiam eleganter, verum irrito conatu, mea quLdem sententia quod Viri amicissimique Cour de 'e in pacedixerim

Quod autem adiungunt, nullas primitus litteras, nisi quae omnino necessariae essent, recepta fuisse; vereor ne respis es a quod ipsi contendunt. Quis Henim summa

in ea rerum antiquitate quae litterae fuerint omnino nocessariae , quae vero superfluae , definire nunc cert poteriis si nullum trinis vetuitati suppar , praeter Noysis libros , antiqui imis istis temporibus , o terminne d eharaberibus Hebraicis , lives hananeo-Ρhoenia ciis descriptos , monumentum adiit, quo linguam ir

338쪽

prae cetcris Rudbeckii Narshami opinationibus,qirarum nodo inemini, culmulate sitis

se. quibus eius priscae litterae in signa peculiaria iam relatae atque in ordinem digestae , voce , eloquio dc scriptione

exprimerentur.

Atque ego quoties in huiusce opinationis , quari Lis viridoti illimi sequuti sunt , originea inquiro , vetereS Graminaticos quibus errans de priscis Cadmeis litteris Ecvaga erat memori , nullaque stabilis certaque sententia, in numerandis iis elementis,quibus Graecorum Alphabe- tum vetus initio constitisse rebantur , tria Em,liptae live notas aut signa Bα , αν in Κωπα , eorum aetate numeris tantum denotiuulis inservientia , in litteraruiri centum nullatenus retulisse animadverto . Quamquam

potestate quoque sonos vocum significandi , perinde atque elementa Hebrite Phoemcia Hiis, Fade' apb biis omnino respondent , antiquitus v hiisse , eoque plane modo , quo apud Hebraeos, Phoeniaces , Syro, Samaritanos , aliosque in via semper, nil rem esse manifestati, atque exploratissimam censeo Idque eruditos viros negasse piget , uti Gerardum Ioannem ossium imprimis, xl. Istonis conum, D.

Placentanatini, Epiro m. Maram Graec cap.I pag.6 dcro. Mitto ceteros . Quod tamen I mmcluum non

ago rem illam ipsam vetustiorum nummonti Crotoniatarum auctoritate praeclare confirma

Ad num autem in , i md attinet , vel Diomnis Aeolicum H, a duplicis r amnis similitudine nuncupatum hunc typum , inquam , sive pisemon, Graeco in Alptabeto iam inde a multa aetate obvium

senarium numerum reserens Visu Phoenicio-Η braici , ex quo duxit originem , eiusdemque numeri,

tam Disitia ' Corale

339쪽

Rcit CL Ioannes Boisierius est in differt ii Mie sua doctissima De Priscis Haebraeorum,

tari lanantis, locum occupare, iniuriasqne sustinere, de figmin nomen plane demonstrant m Ouitam Giaeeorum litteris zm , Nisin quoque x i, Θ κ, H braeorum vero in , netb axo meta

dcendum res ipsa declarat. Namque non nomine modo, se in figura , namvis paulisper immutata , Hebraicae

sua aut Phoeniciae , uti k Graecae ceterae ex Hebraicisce te natae , littera imprimis appa Iive a Ubiulaicum . Quae res eum demonstra ab aliis uerit , inagiori oratione mea non eget De aliis duobus Episemis Σανπιχὰ - οὐ quorumisud nonagesimum , illud vero nongentesimum indicat Iumerum , cum res notissima sit, non arbitror ptara sacer , ne iis , rebus levibus fortassea minutis nimium inmorer . De quibus tamen notis adeundi ossius d Arte Grammat. lib. I. cap. xx III Σ Bernard. De Ont-hucon , alaeograph Graec. lib. II. cap. III pag. 28.

I o. doctiss. Ioan Bouhierius , Dissert de Priscis orare.' Latia sileris 36. &47. . loqui prae ceterismo egregie illustrat, pluraque atque optima adducit ad rem nostram apprime saeiunt . CLIanuarius Si tis in Tractatu , cui is inuro emati inscribitur . Faesiti P .RIII. em operis vero e Di a-- - iam em pium alia Essema , ceteraque Hermmta , quorum , ne mitis essem, is eri,is memini Calmeo -Graeci Alphabet partem revera primitus coniti serint , ut G. Boubieri praesertili loc. u.

sem Miribus deni stravit , quid sit de Plinii Taciti Pluaris aliorumque testimoniis sentiendum , --. is est ratio te vivo enim aliquot veteres Grammaticos

340쪽

morion litteris , euius quidem dis horio nis secundus ci tertius paragraphus quantun

tIcos i sunt de rebus a sua aetate maxime remotis rabbia atque incerta memoria disserentes . Ergo non illorim pluris quam si auctoritas facienda . Qua de re consueCl. Ab Barthelemy,Rermarque furisne insiriptio Greeγque Oe. Jns de littis tom. XXIII pag. 42O seqq. zioan Cleri eum BibliotbJque boisse tom.xI pag. 39.s . Tioistisi. Gaguet origine de Lois , des Art aes sciences , o m. I. lib. II cap. I.pag. 23 I. seq. zz Nouvem Traite de Diplomatique, tom. II. part secl. II cap. I. aI. I 4 seq. - Ludovicum Bourguetium, Letire fur 'Alpbι-

Sed age videamus , quid praeterea opponant nomnulli eruditi vir , cuique plurimum tribuunt . Eten in taope quoque nummorum , ut Graecorum , Etruscorum, Hebrae Samaritanorum , atque inscriptionum vetustioris aetatis rem confici arbitrantur. Haec scilicet duo illa sunt imprimis argumenta , quibus primaevi NATURAE MORBI Alphabetum , atque veteris Graeco Cadme mos nicio-Hebraici Edmundus Chishullius, loc.eit p. 24., J. BBianconus , De Antiquis litter Hebr. o Graec pag. Dedit II. aliique contendunt sexdecim , aut summunia

septemdecim litterarum demonstrari veritiitem posses. Itenim utrum horum amimentoriri essivit uua ipsi volunt , nescio ι credo Pliis neutrum. De primo quidem, iam paullo ante satis dicturis est . Secunditii vero quibus tandem rationum Mn-tis concludi, aut veterum irammorum inscriptorui emonumentorum confirmari auctoritave Meat , iacto iis rimn percipis . Qui enim sic stituunt , non amarauite

SEARCH

MENU NAVIGATION