장음표시 사용
481쪽
atque ratione cognosci perspicique facile po. test. In iisdem etenim verba singula non mo, do
disenda esse s 7. i Seleucidarum Epocha ab anno ante Christum natum colligatur quemadmoduni id demonstrant multi eruditi Chronologi , in primis Cl. Hemmeus orisius in Anno Doctis Bro, modonum Ait Florentiae 16si Dissere. II cap. I. pag. 38 seqq. Cui doctissimo viro quamquam hac de re assensionem omnem adhibeo; nemo attamen mihi vitio vertat, quod in illorum Codicum Syrorum Aeris computandis Cli Acsemanios sequar Quum autem de Codicis eiusdem validani anni nota nobis iam constet, quare labitur Cl. Iosephus Hai chious , Evangeliaris Quadrupuris pari. i. pag. GLIII.
Codici sibi tollireae, ediceae Laurentianae , Quatuor Evangeliza complectent , Plut. I. 6. signato , palmam vetuitatis deserens . Is namque poliremus Code nota salium scriptionis annum refert . tiam 386. , ut monet Blanchinus ipse, loc cit post eiusdem Bibliodi ae ediceae catalogum , pag. I. Est autem Codex Nitrientis Uaticanus in sol. Μembranaceus , strangheli: . sive rotundis maioribus Syr rum vetustis nitidi si me descriptus litteris , ii quatrior Evangelia e Versione R IMPLICI continentur. Vide Catalogum Biblioth. Vaticanae,paullo ante cit., Om. II. pag. 27.
seqq. , ubi opiose recensetur praestantissimus Codet, tum ipsum Blanchinum lac cit ante pag. DXLI. , scriptionis Codicis specimen exhibentem , uti specimina aliorum Syriacorum Codicum quatuor Evangelia itidem complectentium ii vero sunt sequentes Codices, nempe Exemplar alterum Vaticanum , in sol magno, membranaceum iiidem litteris rotundis sed uncialibus elegantissime exarsetum, de quo Cll.Assemanii in laudato suo Catalogo toto
482쪽
do deprehenduntur suis distincta intervallis, multaque eorum suis instructa litteris pra
II pag. 36 seqq. pag. 46. sis disserrunt. Quo loco Codicis prosemini Epigraphen anni notam Graecorun
Codex alter eadem Evangelia complectitur, ea TVersione PHILOxENIANA , quae a sIΜΡLICI discrepat El, que Code egregius membranaceus in Bibliotheca Angea sica S. Augustini de Urbe adservatus, quemque fuisse an
no Christi 616. scriptum multi eruditi viri contendunt quemadmodum in Appendice ad istam DIATRIBA dice-- , ubi de eiusdem Codicis Versione nonnulla liputabimiis , quae hela mittimus, brevitati potissimum comsulare omnino coacti Postremus Codex Bibliothecae Buberinae cuius specimen dedit Q. Blanchinus, lac cit., eram proditis uisimam,non modo non credibilem,sed ne suspica dam quidem uti eadem Appendice etiam declarabitur. Ex quibus singulorum Codicum speciminibus a Blanchino exhibitis quid eruatur, non est quod rursum dicam . Certa etenim atque explorata res est , ea pi scripturae ratione esse eosdem Codices exarato , quam superius exposui . Illud tamen non praeterinittendum:
ve quod in Codicibus duobus Nitriensibus Vaticanis
recensendis animadvertunt Cli Auctores eiusdem Cates Ei, pag. f.,de utriusque Codicis elegantissima scriptione: horum specimina nempe satis superque ostendere , qua tum sexcentesimo Christi saeculo in Mesopotamia apud Edessam urbem Calligraphia floruerit. De aliis autem Manuscriptis Syriacis satis vetuitae aetatis longum est dicere , ut demex apiari Bibliorum Codice membranaceo Syro-Estranglielo Bibliothecae Ambiosianae ,boliam partem librorum et Testamenti conis
483쪽
sertim Analibus, verum etiam sectionibus, dis visionibus, versuum clausulis, aliisque distin
cti plectente . De quo praestantissimo miruseripto erudite
commentati1 Cl. Hostilis est in Diatriba ab se in scriniaci Sperimen ineditae Hexapiaris Bibliorum ver ni Bro Epranabelae eum Simplier, atque utriusque Fontibus Graeco ct Hebraeo collatae, cum duplici Latina Vesone, ae Notis . Parmae 778. in . Pagg. 7. Hunc Codicem ad saeculi II initi uin esse reserendum censet Cl. Romius. Nitto quoque alterum Codicem Syriacum saeculo III. ineunte exaratum . de quo plura recitavi in libro Des Π-trei primitin de la Revelation , tom. II pag. 342 seqq. Ad manu exaratos Borgiano Copticos libros 'utidem vetustiisimos quod attinet, quum superius, pag 393. in not iam dixerim quae de eorum scriptionis ratione is sentiendum,non est opus,ut actum esse agendum putem. Multa offerem sese hela declaranda , quae ad eumdem scripturae modum , de quo sermonem hactenus ii cmini, , quidem ceteris Orientis petulis iamdiu re κptum spectat, ad eam ipsam , inquam imprimis plane singularem scriptionem, qua Aethiopes in suis libris e
selibet dis a longa aetate utuntur. Cui quidem rei multa accederet lux ex eorum scriptorum nonnullis , qui de rebus Aethiopicis libros edideres, quosque recenset I hannes Alb. Fabricius in suo Sanuari luo Evangelii , cap. xlv pag. 7. 8 seqq. Sed ne longiori oratione taedio sim molestiaritotam adnotationem iliam meam absolvati antiquiis morum Cusicorum brevissima recentione , quorum notitiam Cl. amicissimus Iacob. Georg. Christian. Adler Alto Iiensius litteris mandavit in ea eruditissima Exercitatione cui titillum sectici Deseriptio Codicum ti orumdam in-corum partes Corani di bibentium in Bibliotheca Regiet
484쪽
ctionibus Orthographicis Notisque Diacriticis ita describuntur ii Codice, ut quid de ea
novae m. pag. r. r. seM in Codices numero quinque fragmenta soluminodo exhiberat vario et Coranorum litteris Cuficis, sive vetustis Arabicis vide supra pag. 338.
not. In membrana densarac firma ab utraque parte ex rata , sormam , ut aiunt, in . reserente . Eadem fragmenta , sive particulae perantiquae sunt, bene conservatae,&ideo magnae praestantiae, inquit Cl. Adler, pag. 2I., cuius equidem verbis satisfacere malo quam meis. Itaque vir tanta excellens linguarum Orientalium doistrina eruditione , ad aetatem horum Codicum stituendam ,
deinde veniens de ea ipsa Icriptoribus eorumdem sos nihil certi indagare potuisse, ingenue fatetur pag. 24. Antiquissimos tamen ei te Codices , vel ex eo palam fieri, recte arbitratur , quod litterae , quibus ea describuntur fragmenta , CUFICAE iam ante multa saecula obibletae
suerint . is si enim , inquit ipse, scriptura Cuficam
, hammedis circiter aetatem inventa, trecentos tantum, , annos obtinuit eam auctoritatem , ut Corani eadem, scriberentur manifestum est Codices nostros intra trecentos illos annos , qui a saeculo septimo vost Chri- ,,.sium natum ad nonum pertinent , scriptos fuisse, c, ad mille annorum aetatem minimum prope aecedere,,. Quam vellem cetera periequi. quae ibidemin pagg.seqq. edisseritii Adler Digna omnino quae legantur, qua que etiam de lineis Macriticis litterat ita , pag. 29. , deque earum antiquitate , utpote quae eiusdem vetustatis snt quam ipsae Cusicae litterae; erum de Punctis mea&bus , pag. 3o odenique de otis Orthographicis, pag. 32.
seq. erit ditissime disputat Cl. Danus. Quorum singulorum specimen exhibet tabula II aere incisa , qua Codicis secundi reliquiarum pagina una accurate descripta habetur.
Sed quoniam de litteris Culicis facta etiam mentio est a
485쪽
ipsa continuatione verborum in iisdem Cod, cibus sit definiendum iri harum rerum perbii tandem iudicent. Profecto qui secus senib
rent, atque res sese habeat, contra veterum
Codicum fidem confidenter ponerent Quibus universim ita constitutis de iis dem voluminibus Manu scriptis, mihi quidem quam eorum scriptionis modiis ab ea scripturae ratione numquam interrupta abhorreat, rem esse satis explorate cognitam videre videor plane ad veritatem Et quoniam ad hanc DIATRlem scribendam id unum me potissimum impulit, ut de Canonibus, qui ad Manuscriptorum Cossi,
cum est, non alienum videtur eum Cl.Adlero paucis adnotare, as sic nuncupatas suis ab urbe δε esopotamiae CUFA Confer eumdem dierum, loc cit pag. s. seqq. Eum-dem in infe Coco Borgiano Velitris Romae I 782. in 4. cap. I. pag. II seq. cap. III pag. Αο seqq. quo postr mo egregii libri capite tertio, pag. 33 seqq. antiquutatem linearum lacriticarum, unctorum Voralium in scriptura Cufica ab celeberrimi viri Ioh. Casparis dines se de Vinoison exceptionibus vindicat quae quidem l guntur in eiusdem doctissimi Galli, a nobis numquam , sine honoris praefatione nominandi, Miam Graecis, edit. Venet et 8 i. min. iI pag. iso. Ex quibus a CLMlero sic animadversis quid tandem reliquum est , nisi ut concludamus, vetustos Arabes eam artem Calligraphiacam reipsa usurpasse , quae continuationem seriemque verboriim omnino eliminat quod sane deseeteris orien. ti, populis idem latuendum
486쪽
cum Hebrae, Biblicorum aetatem definie dam constituti a Viris doctis sunt, aliqua ratio daretur propositum postulare videbatur, ut in eam quoque ingressus disputationem fuissem , quae est de eorumdem voluminum Hebraicorum antiquitate. Sed haec quaestio est alterius loci ac temporis Plura vero heic persequi prohibet tum brevitas operis , tum festinatio , ut ea cplicem, quae de eodem argumento,deque aliis sacrae Critices capit,bus animo iam conceperam . Quae quidem singula cum nec institui queant nisi praepara to otio, nec exiguo tempore absolvi; APPΕΝ- DIC ad istam qualemcumque iatribe meam, ut potero, perficiani . Impedimento praeterea nunc sunt, quominus viam pergerem, quam institueram mea namque Bibliopolae Venantii Monaidini crebrarum flagitationum, in primis autem CL Bernardi Rossitandem vulgandi sui spECIΜlNIs maximi desiderii cogitatio facit, ut minus absolvam quam cuperem Modum igitur faciam. Scribebam Romae Idibus Iuliis anno 178 a.
487쪽
CORRIGENDA IN DIATRIBE Pagina 3o linearis aliquod corrige aliquot.
Aug.262. not. lin. 9 pag. 26o. corr. pag. 238. RV 273. risi lan is Palaeegraphiari corr. Palaeographiae. Pag. 29O not. I. lin. a. Amicle, corr. Amycleo sui error quoque irrepsit pago 98. not. in . . Paga 94. - Di. s. protulerit , corr. protii sit Pag. os lin. I. in Prosodicis . corr. Prosodiacis uid M. in . Aristophanum eorr. Aristophanem not. in vir quorum, cor quarum. Pag. 3 63 lin. I. dili eruertiat, cor disieruerint
Pa 3 7 h. no , mi sive suae in c., corr. sive sua prae
fatione iii c. Pag. 3π4. not. li13. q. ibi, em . ubi. Pag. 383. not. tu. 3. repertorum, corr. repertarum Rig. 4Iq. not. lin. 7. continentur, cor . continetur P Mai. not. lin. . conversas , corr. conversae
Pug. 42 not. iis as dele Rhyminica uuae vel minoris momenti, vel etiam gravi ara nostram fortassis diligentiam sugerunt, benigno Merudito Lector enciendanda relinquimus . Neque his, desiliis ostendetur maculis, quas aut incuria fudit, aut humana
488쪽
ARGUMENTORUM IN DIATRIBES SECTIONIBUS PRAECIPUE ADNOTATORUM
SEcrio Quantuin Crulae uera o Librootin bia instriptoriin Hebrane Biblieorum ampliori cognitione Mevilatione sibi parare praesidiunt
possit. l. Rossi laus , hasque in litteras inelita. Quam amplus Coaleuiusu Oiumralebrat eorum numerat a Beniaminus enitie Ottas cumprimis i Textum vulgatam Hebraicui In Iuli rus . Os 23 -- O.sε ioli veterum codicum Hebrais Biblieonii historia a no ne hactenus tractata Aiduum sane opus, at perutile. m. 30 43. De Autog aphis Bibli eis. Iud eorum veterum creeentio um in uias exseribendis libris uta atque diligentia , quae quid ei multa de quanta fuerit declarant quae de Scribi, Hediaeorum copiose dii, utantur Voltatrius notatus pag. 3 3-xst. swrio Ill Cauones , quibo Palaeographia Hebraio, is et mni Codicum Hebraicorum historia instituatur , inter viros doctos contro. eisi . Danieli, Ernesti laeso hi line de re eaten ia Meus . ρος. An non interrupta continuatio seriesque verborum in scriptione eo-mnae Codicum, quaque abloniacius tertium suum Canonem imprimis constituit, ad veram horum librorum aetatem definiendam conserat iis
SECTIO IV. Qua via ineedendum , ut veterum Hebraeorum se illi limodus ratio plane dignoscatur, qua quidem cognita de Tertio labloiilis hi Canone sententiam ierainus Moysem, et ei osque voluminum acro-Him Auctores eam scripturae rationem in sui, exscribendi libris serVassi quam remierint vetustiores orientis populi , plura sent quae Gadeant. Hac 37. seqq. Litterae aluiquissimae . Dive sus atque varius scribendi micius Antiquis receptus. Deque diversis materiebus, in quibus criptui alii futue inemoriae proditum est . seriptores , qui de eo arguaisuto libros ediaeret . Ha af -- -as . 6 a 3. Quae iv ex scripturae ratione in vetustissimis inseriptis montimentis populorum occidentis obvia, liuis rei nostrae obseurullinae adsunda ur. I S. 363. seq. ARGUMENTUM LAE Tabulis Eutubinis aliisque veterum Etrusco. rum monumentis ductum De nimbin sic ii, sitis multa scriptore, hae de re bonam partem recensiti allustrati par aue --at , HRGUMENTUM II. Ex inseriptis monumentis praesertim Graeci gracquidem antiquissimis , ut SIGE LAPIDE . aliisque id genus vetii lilitatis Min. Quae singula notationibus nostris qualibuscumque allustrat RuI ri
489쪽
Insignis Hereulanensis Graeca Inscriptio suis Prosodiaeἱs notis distinctisque verbolum intervallis plane singillaris Io - O6. Quid ex aliis vetustioribus inscriptis monumentis nullatenus interpunctis erismir, quod Ter in tablimati canoni praesidiim sta se amiti Remi uiis notarus dis 3 o si SE IO v. Quibus rebus ita constituti, quia sim tur, exponitur. Quum vetustiis ma Etruseci um . Graeeorum de Latinorum monumenta non pavea ditiinistis interplinctilisve intervallis notata deprehendantur Lex Orieri. tis populis uiin scribsnili morem esse are essenaqm, demonstiatur. Primum quidem exortu litterarii antiquiis vo . ira praemisia adnotatione, insignis Plinii iocus, qui est de earumae ni litterarum ortu, proserru atque mutissillustratur. Tum litteras primigeniasis Samarieas sive Phoeniet Hebraicas veteres.' Graecas ex iis ortas xl l fuisti numeris ostenditur. Variae diis versaeque vetςrum di reeemborum Scriptorum de earum antiquo immero eκ-
penduntur uentiam dici, Hebraici Milesi ila vindieatur. Mat. Deinde ex communi sentium origine. Q a alterum argumennimo , quam priori de ortu litteratum sinitimum sit, declaratur ii Rite sese recensiti, Scriptoribus, qui hane postremni di j ationem tuis illustrareere eo a
Quia vero rei pla concludi ex disputatis ea Eem in Sectione queat, secus atque Tertius labio Manus Canon statuat uisum dotaraturias. 33-33 8. SECTIO I. Quemadmodum in vetustis Lapidibus, Tabulis, Nummis , e quae silerit clipturae ratio suis aut litterpuncti , aut distinctis Hiervallis ituti ucta, ostensum supersus est ira hunc plum modum prose', itur Auctor, qui ad manu exaratos Colice universim pectat,eamque inῖreditur viam, ut aestiniari idem Tertius lablonskii cauo de Manus eriptoriim Librorum Hebraico-Biblicoriim aetate diiudicanda, rectius possit . Prineipio itaque diis uiritur quid vetere de vera seripturae ratione eensuerint laesita Aristoteles. Quid Cieero. Hid Sene ea . Quid alii antiqui scrinores Ee Graeci& Latini Adnotatio ilibus in primis tes exponitur. Script est ei tiores dissentietites notantur . s.f. 33 8-- L 1. Quaeritur deinde quae in Vetusti, Codieibus a Graecis Latini, aliis . que verba interpungendi ratio uerit ubi de papiris uereulanensibus . De insigni fragmentis orgiano Evangelii Ioannis, Graee coptie aliisque Codicibus Coptiei eiusdem Cl. Praesuli , inius eo Borgiano velitris adservatis. De historia Adulteiae Ioannis, I. 4 a. , G. t . contra Wet. stentum. Ex qua bene longa satis litigiosa disputatione quam dubius, quam ilicertus , ut nihil graViu, dicam, Tertius labionaianus Canon, quamque parum tuta sint, quae eeleberrimi Antiquarii hae de re statuere , esse consequens demonstratur. I. Is -- 399. in Odiat et ii oqii ex ratione antiquitus selibendi per , sive Vc suo, at po l. si& Ccim matri dipe nos praesertim in Libris sacris Agit erg. Aucio de vetetu inritie honietrix, deque aliis sacrorum volumi num divisionibus, eum apud Hebraeos, tum apud Veteres Christianos 'o nis Morini aliorum vitaces opiniones recensetitur,tque restituntur Q M si puta sust de ei sese Gesar Mur una adnotatione. 3'ν εο sE.
490쪽
sECTIO II. Tandem devenit Auctor ad ipsius seripturae rationem ab orientis gentibus, flebraeis praesertim Syris, aliisque iamdiu cognita in atque receptam, quaque antiquitus exscripiere tuos Codices saeros. Principio igitur de Heb: Mi emunique voluminibus sinis universit disseris . ne a Punctorimi vocalium Aecentuumque, quos Di H --idim inire appellant, deque notarum Micritiearum antiquitate, ex veterum Iudaiueotum Seriptorum doctrina sit vera sententia, multis ostendit Auctor. Ggatque tam esse manifestum, quam iudicatum a doctissimis Viris est , veteres Iudaeos illa ipsa eontinuatione serieque verborum libros suos edidi Idem Mynientio de Hemate Bibli eis voluminibus preseqvitura iisque , quae opponunt multi eruditi Viri respondet. Eliae Levitae
locum, quo etiam abutuntur non pauci, explIcat. Veterum Seriptorun Iudaicorum, tum Cabbaiulieorum , tum Metiast hieorum veram hae de re
sententiam Melarae in Beniaminum Romimitum in primis animadvertit. Res denique omni, samaritieae scriptionis ration in Moysis Librii, quos iam a multa usque aetate religiose servant Samaritani Iudaei, illustratur. Insigne monumentum orgianum de quidem aluiquissimum, Te ueram Hs-spitalem exhibens ex Ci Praesulis usto profertur, ad Samariticae serim ae modum suis interpunctis verbis vinitum acodem post ubi de his omniubus dis inmit Auctor , vim nullam aut sere nullam inesse eo nonstrat Tertio Canoni, quorum lablonskius est . Pergi deinde ad oteros Canone, Iablonshianos . Utque res universa, quae ad Manustriptorum Codi eunt aetatem definiendam attinet , melioribus auspiciis definiatur, aliam prorsus adeundam viam is , ab ea, quam Iablons hius ipse, quam oubiganeus, quam Seniaeotius aliique eruditi viri habuere , eoncludit pag. 4 7-- . in IoviiL Quod restat denique de ceteris Manuicriptis orientarubus uti Syris, uti Culte Arabicis, Aethiopicis aliisque , quod eorum , scripturae ratio ab ea plane abhorruerit, quam hactenus propugnavit Auctor. brevitati potissimum eo Mere coactus, hoc ita paueis sed aecurate expedit, ut quantis in erraris versentur qui opinati seeus sierim, deni instret pla. ne ad veritatem . u. 466-- s. Postremo Auctor sese in APPENDICE ad hane Maroneamque DIA-ΤRIBEN suam , de Manusetiptorum Hebraieci-Biblieorum antiquitatera in aliis sacrae Critices capitibus tractaturum Pollicetur tu. ε71. Disiligo b Corale